Ο Χρίστο Στόιτσκοφ, ο κορυφαίος παίκτης που ανέδειξε ποτέ το βουλγαρικό ποδόσφαιρο, συμπληρώνει σήμερα 49 χρόνια ζωής. Ο μεγάλος επιθετικός αγωνίστηκε σε πολλούς συλλόγους στη διάρκεια της καριέρας του, όμως η πορεία του συνδέθηκε - εκτός από την Εθνική της χώρας του - με μια κυρίως ομάδα, την Μπαρτσελόνα. Ο "πιστολέρο", όπως ήταν το παρατσούκλι του στην Ισπανία, αποτέλεσε μέλος της Dream Team του Γιόχαν Κρόιφ και υπήρξε ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών στις μεγάλες επιτυχίες των "μπλαουγκράνα" στη δεκαετία του '90. Με την ευκαιρία των γενεθλίων του (8/2), το Sport24.gr θυμάται το διπλό του πέρασμα από την Καταλονία μέσα από ένα μικρό αφιέρωμα και 24 φωτογραφικά κλικ που ξεκινούν από το 1990 και φτάνουν μέχρι το 1998.

Ο Χρίστο Στόιτσκοφ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1966 στο χωριό Iasno Pole, κοντά στο Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη) της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με τη μητέρα του, Πένκα, ο Ίτσο, όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά οι φίλοι του, είχε από μωρό μια μπάλα στα πόδια του. Ο πατέρας του αγωνιζόταν ερασιτεχνικά στην τοπική Maritsa FC στη θέση του τερματοφύλακα και ο Χρίστο είχε την πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο ως ball boy. Το ταλέντο του φάνηκε πολύ γρήγορα και στα 10 του χρόνια γράφτηκε στις ακαδημίες της Μάριτσα και ξεκίνησε να αγωνίζεται στις μικρές κατηγορίες, πραγματοποιώντας το 1981 το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, η οποία έπαιζε τότε στη Β' Κατηγορία της Βουλγαρίας.

Την επόμενη σεζόν ο Χρίστο πήρε μεταγραφή στην FC Hebros του Χαρμανλί και δυο χρόνια αργότερα, οι πολύ καλές του εμφανίσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να ενδιαφερθεί για αυτόν η ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Ο μάνατζερ του συλλόγου, Μάνολ Μάναλοφ έκανε τις απαραίτητες κινήσεις και ο Στόιτσκοφ τέθηκε στη διάθεση του Ντίμιταρ Πένεφ, προπονητή τότε των "κόκκινων" με ειδικότητα να αναδεικνύει ταλέντα. Στην πρώτη του γεμάτη σεζόν με την ΤΣΣΚΑ (1986/87), ο Χρίστο κατέκτησε το νταμπλ και έγινε "εθνικός ήρωας" για τους φίλαθλους της ομάδας. Δυο ακόμα κύπελλα, ένα πρωτάθλημα και ένα νταμπλ (1988/89), έκαναν γνωστό τον Στόιτσκοφ και εκτός συνόρων και αρκετοί σύλλογοι του εξωτερικού άρχισαν να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του.

Την εποχή εκείνη ο Στόιτσκοφ είχε συμπαίκτη του έναν ακόμα μεγάλο επιθετικό, τον Λούμπο Πένεφ. Αμφότεροι ήταν σαφές πως θα μπορούσαν να κάνουν διεθνή καριέρα, όμως τότε ήταν πολύ δύσκολο - έως αδύνατον - για παίκτες του ανατολικού μπλοκ να μπορέσουν να πάρουν μεταγραφή στο εξωτερικό. Ο Πένεφ είχε βέβαια ένα πλεονέκτημα απέναντι στον Χρίστο. Ο Ντίμιταρ Πένεφ, εκτός από προπονητής και θείος του, ήταν και στρατιωτικός (μην ξεχνάμε ότι η ΤΣΣΚΑ ήταν η ομάδα του στρατού), άρα μπορούσε να επηρεάσει τη διοίκηση, όπως και έγινε. Το καλοκαίρι του 1989 ο Λούμπο Πένεφ αναχώρησε από τη Βουλγαρία έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων και υπέγραψε συμβόλαιο στην ισπανική Βαλένθια.

Αυτή η εξέλιξη έκανε έξαλλο τον Στόιτσκοφ, ο οποίος θεώρησε τον εαυτό του "ριγμένο", όμως ήδη συζητούσε με τον Ισπανό μάνατζερ Χοσέ Μαρία Μινγκέγια, ο οποίος συνεργαζόταν με την Μπαρτσελόνα. Ο Γιόχαν Κρόιφ, τεχνικός τότε των "μπλαουγκράνα", είχε ιδία άποψη για τον Βούλγαρο, αφού την περίοδο1988/89, οι Καταλανοί είχαν αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ Σόφιας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, με τον Στόιτσκοφ να πετυχαίνει και τα τρία γκολ της ομάδας του στα δυο ματς (είχε βγει πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση). Ο Μινγκέγια βρισκόταν σε συνεχή επαφή με τον Ολλανδό για το θέμα του Χρίστο, ενώ από την άλλη, ο Στόιτσκοφ, θέλοντας να πάει οπωσδήποτε στους "μπλαουγκράνα", φρόντισε να κάνει πράγματα και θαύματα στη σεζόν 1989/90, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη με 38 τέρματα (μοιράστηκε το χρυσό παπούτσι με τον Ούγκο Σάντσες).

Τελικά, τον Μάιο του 1990 ξεκίνησαν οι συζητήσεις ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και την ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Όλες οι λεπτομέρειες εκείνης της διαπραγμάτευσης βρίσκονται στο βιβλίο του Μινγκέγια, "Quasi tota la veritat" (Σχεδόν όλη η αλήθεια) και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Αφηγείται ο μάνατζερ ότι όλα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι είχαν συνηθίσει. Πάντα τους υποδεχόταν ένας στρατιώτης, κάτι που τελικά δεν ήταν τόσο περίεργο, αφού παντού υπήρχαν συνεχώς στρατιώτες και αστυνομικούς. Μετά ήταν το ζήτημα της γλώσσας. Οι Βούλγαροι δεν μιλούσαν αγγλικά και φώναζαν, κάτι φυσιολογικό για εκείνους, αλλά όχι για τους Καταλανούς. Οι συζητήσεις ήταν χρονοβόρες και κουραστικές, γιατί η άλλη πλευρά δεν είχε καμία σχετική εμπειρία και τα ραντεβού δίνονταν πάντα στις 8 το πρωί!

Η επίσημη παρουσίαση του Στόιτσκοφ από την Μπαρτσελόνα. Δεξιά η σύζυγός του, Μαριάνα και αριστερά ο πρόεδρος Νούνιεθ (1990)

Συνολικά είχαν γίνει έξι συναντήσεις και κάθε φορά παρευρίσκονταν επτά-οχτώ άτομα τα οποία κανείς δεν ήξερε ποιοι ήταν και για ποιο λόγο ήταν παρόντες. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ, Τσολάκοφ, είχε πει στην αντιπροσωπεία της Μπαρτσελόνα, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κλείσει η συμφωνία, αν δεν έπιναν όλοι μαζί! Έτσι λοιπόν, κάθε πρωί στις 8, πριν ξεκινήσουν οι συζητήσεις, οι Βούλγαροι έβαζαν μπροστά στους Καταλανούς, βότκα, ζεστή Κόκα-Κόλα, γιαούρτι και τούρκικο καφέ!!! Η διαδικασία προέβλεπε μια κουταλιά γιαούρτι για να μπει κάτι στο στομάχι, μετά βότκα, μετά λίγη Κόκα Κόλα και τέλος λίγο καφέ για να μη γίνουν ντίρλα. Και πάλι απ' την αρχή, μέχρι να ολοκληρωθεί η συνάντηση! Λέει ο Μινγκέγια στο βιβλίο του, ότι όλοι στην αντιπροσωπεία των "μπλαουγκράνα" που δεν είχαν συνηθίσει να πίνουν σε καθημερινή βάση, έφευγαν από τις συσκέψεις τελείως λιώμα!

Τελικά η μεταγραφή ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1990, με μια πολύ ευνοϊκή συμφωνία για την Μπαρτσελόνα, η οποία έκλεισε στα 4 εκατομμύρια δολάρια (κάτι παραπάνω από 2 εκ. ευρώ), τα οποία συμφωνήθηκε να εισπράξει η ΤΣΣΚΑ σε 4 δόσεις. Έτσι λοιπόν ο Στόιτσκοφ έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και ταξίδεψε στην Βαρκελώνη, όπου παρουσιάστηκε από την διοίκηση Νούνιεθ ως το κομμάτι του παζλ που απέμενε για να συμπληρωθεί η Dream Team, αφού ένα χρόνο νωρίτερα είχε αποκτηθεί ο Λάουντρουπ και ήδη βρισκόταν στην ομάδα ο Κούμαν (τότε στην Πριμέρα επιτρέπονταν μόνο 3 ξένοι σε κάθε ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο). Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ο Βούλγαρος από τη διοίκηση, ήταν ένα κόκκινο Audi και φυσικά η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε αμέσως.

Στην πρώτη του σεζόν, ο Στόιτσκοφ πέτυχε 21 τέρματα σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη, κερδίζοντας αμέσως το κοινό του "Καμπ Νόου", που δεν χόρταινε να βλέπει τις επελάσεις και τα γκολ του Βούλγαρου στράικερ με το φοβερό αριστερό του πόδι. Η τρομερή ταχύτητά του σε συνδυασμό με τα πανέξυπνα ξεμαρκαρίσματα και τις ασίστ του Λάουντρουπ, τον έφερναν συνεχώς σε θέση βολής και πολύ γρήγορα οι Καταλανοί φίλαθλοι του χάρισαν το παρατσούκλι "πιστολέρο", κάνοντας να ξεχαστεί το προηγούμενο "στιλέτο", με το οποίο τον φώναζαν οι φίλοι της ΤΣΣΚΑ. Όμως, μαζί με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, η Ισπανία έμαθε και τον δύσκολο χαρακτήρα του. Στις 5 Δεκεμβρίου του 1990, στον πρώτο αγώνα του ισπανικού Σούπερ Καπ, ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο διαιτητής Ουρίθαρ Αθπιτάρτε απέβαλλε στο 41' του πρώτου ημιχρόνου τον Γιόχαν Κρόιφ από τον πάγκο των "μπλαουγκράνα".

Τα δυο μεγάλα "8" της εποχής, Μίτσελ και Στόιτσκοφ

Ο Στόιτσκοφ πήγε αμέσως στον ρέφερι και ζήτησε εκνευρισμένος εξηγήσεις. Προφανώς δεν ικανοποιήθηκε και πάτησε με τις τάπες τον Ουρίθαρ στο πόδι! Ο διαιτητής απομακρύνθηκε κουτσαίνοντας, δημιουργήθηκε ένας μικρός χαμός και τελικά ο Βούλγαρος αποβλήθηκε. Στη συνέχεια τιμωρήθηκε με έξι μήνες αποκλεισμό, όμως τελικά η ποινή του μειώθηκε στους δυο μήνες. Ο Στόιτσκοφ ταξίδεψε στην πατρίδα του και έκανε για μερικές εβδομάδες σκι στο Μπόροβετς προκειμένου να ηρεμήσει και να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ήταν ένας σταρ παγκόσμιας εμβέλειας, όμως η αντιμετώπισή του στην Ισπανία θα ήταν τελείως διαφορετική από ότι στην ΤΣΣΚΑ, όπου τα καπρίτσια του περνούσαν απαρατήρητα πολύ πιο εύκολα. Βέβαια, οι φίλοι της Μπαρτσελόνα τον συγχώρησαν αμέσως και από τότε μέχρι και σήμερα, η ετικέτα του "antimadridista" ακολουθεί τον Βούλγαρο, ο οποίος στη διάρκεια της παραμονής του στη Βαρκελώνη, πρωταγωνίστησε σε άπειρους τσαμπουκάδες στα clásicos.

Ο Χρίστο κατέκτησε στο πρώτο του πέρασμα από τους "μπλαουγκράνα" (1990-95) τέσσερα σερί πρωταθλήματα (1991, 1992, 1993 & 1994), δυο ισπανικά Σούπερ Καπ (1992 & 1994) και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1992). Όμως η κορυφαία του στιγμή, όπως και της Dream Team, ήταν η κατάκτηση του πρώτου στην ιστορία του καταλανικού συλλόγου, Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Βούλγαρος μπορεί να μην σκόραρε στα πρώτα 6 παιχνίδια εκείνης της διοργάνωσης, όμως στα τελευταία 4 κρίσιμα ματς του ομίλου πέτυχε 4 πολύτιμα γκολ, τα οποία έδωσαν την πρώτη θέση στη Μπαρτσελόνα και ταυτόχρονα το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Οι "μπλαουγκράνα" κέρδισαν την Σαμπντόρια στην παράταση με το γκολ-φάουλ του Κούμαν και ανέβηκαν στην κορυφή της Ευρώπης.

Στην πενταετία 1990-95, ο Στόιτσκοφ πέτυχε 109 τέρματα σε 212 επίσημες συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Μόνο στην πέμπτη του σεζόν είχε λιγότερα από 20 γκολ (18). Παράλληλα οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας του στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 1994, σκοράροντας κατά σειρά εναντίον της Ελλάδας (δις), της Αργεντινής, του Μεξικού, της Γερμανίας και της Ιταλίας (πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 6 γκολ). Η Βουλγαρία πέτυχε την μεγάλη έκπληξη αποκλείοντας την κάτοχο του τίτλου, Γερμανία και υπέκυψε απέναντι στην Ιταλία, χάνοντας με 2-1. Εκείνη τη σεζόν (1993/94), ο Ίτσο πέτυχε 24 γκολ με την Μπαρτσελόνα, κέρδισε την τέταρτη σερί Λίγκα και απέτυχε μόνο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στην Αθήνα, εκεί όπου οι "μπλαουγκράνα" ηττήθηκαν κατά κράτος από τη Μίλαν με 4-0. Στο τέλος της χρονιάς πάντως, το France Football τον ψήφισε ως τον κορυφαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή και ο Στόιτσκοφ έγινε ο τρίτος παίκτης στην ιστορία της Μπαρτσελόνα (μετά τους Λουίς Σουάρεθ και Γιόχαν Κρόιφ), αλλά και ο μοναδικός Βαλκάνιος μέχρι σήμερα, που βραβεύτηκε με τη Χρυσή Μπάλα.

Ο Χρίστο Στόιτσκοφ με το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1992)

Εκτός από τη Χρυσή Μπάλα, την οποία κέρδισε με μεγάλη διαφορά (210) μπροστά από τους Ιταλούς Ρομπέρτο Μπάτζο (136) και Πάολο Μαλντίνι (109), ο Στόιτσκοφ ήρθε δεύτερος στην ψηφοφορία για τον FIFA World Player of the Year, πίσω από τον συμπαίκτη του, Ρομάριο και κορυφαίος ξένος παίκτης στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Εκείνη ήταν η χρονιά της απόλυτης δόξας για τον Βούλγαρο, όμως τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους στον ορίζοντα. Η έλευση του Ρομάριο το καλοκαίρι του 1993 χάλασε την τέλεια ισορροπία της ομάδας και αυτό διότι ο Βραζιλιάνος πήρε την θέση του Λάουντρουπ στην ενδεκάδα, στερώντας δημιουργία στην ομάδα και προκαλώντας την γκρίνια του Δανού. Ο ξενύχτης Ρομάριο έγινε κολλητός με τον Στόιτσκοφ και η σιδερένια πειθαρχία των προηγούμενων ετών μέσα και έξω από τα αποδυτήρια πήγε περίπατο, με αποκορύφωμα την άρνηση των δυο να εμφανιστούν στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ για να παραλάβουν τα μετάλλια τους μετά τον χαμένο τελικό του 1994.

Ρομάριο και Στόιτσκοφ συνδέθηκαν με δυνατή φιλία και όταν ο Βραζιλιάνος έφυγε από τη Μπαρτσελόνα τον Ιανουάριο του 1995 μετά από έναν καυγά που είχε με τον Κρόιφ, ο Βούλγαρος ήρθε σε ρήξη με τον Ολλανδό. Στις 15 Μαρτίου του 1995, μετά τον επαναληπτικό προημιτελικό με την Παρί Σεν Ζερμέν, όπου οι "μπλαουγκράνα" ηττήθηκαν 2-1 και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια, ο Στόιτσκοφ βγήκε ζωντανά στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Χοσέ Μαρία Γκαρθία στην Cadena COPE, δηλώνοντας πως δεν συμφωνούσε με τις αποφάσεις και την τακτική του προπονητή, θέτοντας εμμέσως πλην σαφώς το δίλημμα ή ο Κρόιφ ή εγώ. Τελικά όλα ξεκαθάρισαν εκείνο το καλοκαίρι, όταν ο Βούλγαρος έφυγε από τη Βαρκελώνη, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Πάρμα, η οποία πλήρωσε ένα δις πεσέτες (περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ) στην διοίκηση των Καταλανών.

Η Πάρμα δεν ήταν η μοναδική ομάδα που ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει τον Στόιτσκοφ, όταν έγινε γνωστό ότι θα έφευγε από τους "μπλαουγκράνα", αλλά ήταν η πρώτη που τον πλησίασε. Τον ήθελαν επίσης η Ίντερ, η Νάπολη, η Φιορεντίνα και η Παρί, ενώ παλιότερα τον είχε στο στόχαστρό της και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η ιστορία όμως με το μεγαλύτερο παρασκήνιο, ήταν εκείνη του 1992 με την Παρί Σεν Ζερμέν. Στις 21 Μαΐου του 1992, την επόμενη δηλαδή του τελικού στον οποίο η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της, ο πρόεδρος της Παρί, Μισέλ Ντενιζό, τηλεφώνησε στον Μινγκέγια, λέγοντάς του ότι ήθελε να φέρει τον Στόιτσκοφ στην ομάδα του. Ο μάνατζερ του απάντησε ότι ο παίκτης είχε ρήτρα 4.8 εκ. ευρώ και συμβόλαιο για 4 χρόνια ακόμα.

Ο Ντενιζό επέμεινε και πρότεινε στον Μινγκέγια να του πει με ποιους όρους θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η μεταγραφή. Με τη σειρά του ο Μινγκέγια, για να ξεφορτωθεί τον Ντενιζό, του έγραψε ζητώντας ένα αμύθητο ποσό και βάζοντας μια σειρά από τρελούς όρους, όντας σίγουρος ότι ο πρόεδρος της Παρί θα απέρριπτε ασυζητητί την πρόταση. Όμως ο Ντενιζό, που είχε πίσω του τα χρήματα του Canal+, το οποίο είχε αγοράσει την Παρί, επικοινώνησε με τον μάνατζερ, λέγοντάς του ότι τα δέχεται όλα! Ο Μινγκέγια ενημέρωσε τον Κρόιφ για την πρόθεση της Παρί να αγοράσει τον Στόιτσκοφ και ο Ολλανδός απάντησε: "Ο Βούλγαρος δεν αγγίζεται, δεν παραχωρείται", κάτι που ήταν τελείως αντίθετο με τη φιλοσοφία του προπονητή της Μπάρτσα, ο οποίος είχε ως αδιαπραγμάτευτη αρχή του ότι στην ομάδα έπαιζαν μόνο όσοι παίκτες ήταν ικανοποιημένοι και ήθελαν να παραμείνουν εκεί, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο εκτιμούσε ο Κρόιφ τον Στόιτσκοφ.

Ο Μινγκέγια μετέφερε στον πελάτη του το ενδιαφέρον της Παρί και τα τρελά ποσά που ήταν διατεθειμένη να ξοδέψει ώστε να τον αποκτήσει. Τελικά, στις 7 Ιουνίου του 1992, μετά τη λήξη του αγώνα της Μπαρτσελόνα με την Αθλέτικ και τη νίκη με 2-0 των "μπλαουγκράνα" που τους έδινε το πρωτάθλημα, ο Χρίστο Στόιτσκοφ μέσα στη γενική ευφορία που επικρατούσε στο "Καμπ Νόου", είπε στις κάμερες της τηλεόρασης το πολυπόθητο "θα μείνω και θα συνεχίσω εδώ την καριέρα μου". Όπως γράψαμε παραπάνω, το καλοκαίρι του 1995 ο Βούλγαρος έφυγε από τη Βαρκελώνη και πήγε στην Πάρμα, όπου όμως παρέμεινε μόλις μια σεζόν, έχοντας 30 επίσημες συμμετοχές και 7 γκολ. Ο ιταλικός σύλλογος είχε τότε πολλά οικονομικά προβλήματα και έτσι, το καλοκαίρι του 1996, ο Στόιτσκοφ επέστρεψε στη Μπαρτσελόνα μέσα στον γενικό ενθουσιασμό των φιλάθλων, που υποδέχτηκαν ξανά το είδωλό τους στην ομάδα.

Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε φύγει, προπονητής είχε αναλάβει ο Μπόμπι Ρόμπσον, ενώ η μεγάλη μεταγραφή του συλλόγου ήταν ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο. Με βασικούς επιθετικούς τους Ρονάλντο, Ζιοβάνι, Πίτσι και Λουίς Ενρίκε, ο Βούλγαρος έχασε τη θέση του στην αρχική ενδεκάδα, όμως αγωνίστηκε σε 34 παιχνίδια (πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη), σημειώνοντας 8 γκολ. Εκείνη τη σεζόν (1996/97), η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το ισπανικό Σούπερ Καπ απέναντι στην Ατλέτικο (με το πολύτιμο και καθοριστικό γκολ του Στόιτσκοφ στον επαναληπτικό της Μαδρίτης), το Κύπελλο Ισπανίας στον αξέχαστο τελικό με την Μπέτις του Λορένθο Σέρα (3-2 στην παράταση) και το Κύπελλο Κυπελλούχων απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν, χάνοντας όμως το πρωτάθλημα από τη Ρεάλ Μαδρίτης για δυο μόλις βαθμούς.

Το καλοκαίρι του 1997 ο Φαν Χάαλ διαδέχτηκε τον Ρόμπσον στον πάγκο των "μπλαουγκράνα" και δημιουργήθηκε η περίφημη βραζιλιάνικη τριάδα με τον ερχομό των Ριβάλντο (ως διαδόχου του Ρονάλντο που στο μεταξύ είχε φύγει για το Μιλάνο και την Ίντερ) και Άντερσον, οι οποίοι βρήκαν στην ομάδα τον Ζιοβάνι. Οι τρεις τους, μαζί με τον εκπληκτικό Λουίς Ενρίκε, στέρησαν από τον Στόιτσκοφ κάθε πιθανότητα συμμετοχής στην ενδεκάδα, με τον Βούλγαρο να ολοκληρώνει τη σεζόν με μόλις δυο ματς πρωταθλήματος (συνολικά 8 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και μόλις ένα γκολ). Ήταν φανερό πως είχε έρθει η στιγμή του τελικού αποχαιρετισμού από τους "μπλαουγκράνα", για τον Βούλγαρο που στα 32 του χρόνια πλέον έβλεπε πως δεν είχε μέλλον στην ανανεωμένη Μπαρτσελόνα των Βραζιλιάνων και των Ολλανδών. Το 1998 ο Βούλγαρος επέστρεψε στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας, όπου όμως έμεινε για λίγους μόνο μήνες, ενώ στη συνέχεια πέρασε από τις Αλ Νασρ Ριάντ (1998, Σαουδική Αραβία), Κασίβα Ρεϊσόλ (1998-99, Ιαπωνία), Σικάγο Φάιαρ (2000-02, ΗΠΑ) και Ντι Σι Γιουνάιτεντ (2003, ΗΠΑ), όπου και ολοκλήρωσε την καριέρα του.

Ο Χρίστο Στόιτσκοφ ασχολήθηκε και με την προπονητική, χωρίς όμως κάποια μεγάλη επιτυχία, περνώντας από τους πάγκους της Εθνικής Βουλγαρίας (2004-07), της Θέλτα του Βίγκο στην Ισπανία (2007), της Μαμελόντι Σάνταουνς στη Νότια Αφρική (2009-10), της Λίτεξ Λόβετς στη Βουλγαρία (2012-13) και της ΤΣΣΚΑ Σόφιας (2013). Σήμερα εργάζεται ως σχολιαστής σε ισπανικά και βουλγαρικά μέσα. Οι σχέσεις του με τον Κρόιφ έχουν αποκατασταθεί, ενώ συχνά-πυκνά σχολιάζει τα τεκταινόμενα στην Μπαρτσελόνα. Στην ποδοσφαιρική του καριέρα είχε 697 επίσημες συμμετοχές και 352 γκολ. Με την Μπαρτσελόνα είχε 254 παιχνίδια και 118 τέρματα, ενώ με την Εθνική Βουλγαρίας έπαιξε σε 84 επίσημα ματς πετυχαίνοντας 38 γκολ. Έχει ψηφιστεί ως ο κορυφαίος Βούλγαρος παίκτης των τελευταίων 50 χρόνων (2003), βρίσκεται στην 48η θέση των 100 κορυφαίων παικτών του 20ου αιώνα σύμφωνα με το World Soccer (2007) και έχει συμπεριληφθεί στη λίστα των 125 κορυφαίων ποδοσφαιριστών του Πελέ (2004).

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟΪΤΣΚΟΦ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΣΕ 24 ΚΛΙΚ

1. Ο Στόιτσκοφ στην επίσημη παρουσίασή του από την Μπαρτσελόνα (1990)

2. Πάντα ενθουσιώδης και με μια μοναδική ικανότητα να "φτιάχνει" την κερκίδα

3. Με το εκπληκτικό, αριστερό του πόδι

4. Παίκτης φαντεζί, με υψηλή τεχνική

5. Στο επεισόδιο με τον Ουρίθαρ Αθπιτάρτε, λίγο πριν τον πατήσει με τις τάπες στο πόδι (5/12/1990)

6. Ο Ουρίθαρ δέχεται τις πρώτες βοήθειες, λίγο πριν αποβάλλει τον Στόιτσκοφ (5/12/1990)

7. Η ομάδα της Μπαρτσελόνα που αντιμετώπισε την Σαμπντόρια στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1992. Πίσω από αριστερά: Θουμπιθαρέτα, Νάντο, Χούλιο Σαλίνας, Κούμαν, Λάουντρουπ, Στόιτσκοφ, Εουσέμπιο. Μπροστά από αριστερά: Τσέμα Κορμπέγια (φροντιστής), Μπακέρο, Φερέρ, Γουαρδιόλα, Χουάν Κάρλος, Άνχελ Μουρ (μασέρ) (20/5/1992)

8. Προσπάθεια του Στόιτσκοφ στον τελικό με την Σαμπντόρια που καταλήγει στο δοκάρι του Παλιούκα υπό το βλέμμα του Μορένο Μανίνι (20/5/1992)

9. Ο τελικός έχει τελειώσει και ο Στόιτσκοφ πανηγυρίζει μαζί με τον Γιόχαν Κρόιφ (20/5/1992)

10. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Στόιτσκοφ, δίπλα στον Κούμαν, κρατάει το τρόπαιο (20/5/1992)

11. Κούμαν, Κρόιφ, Στόιτσκοφ, Λάουντρουπ, Ρομάριο, Εσκάιτς και Βούσεβιτς (1993)

12. Ρομάριο και Στόιτσκοφ, επιθετικό δίδυμο και αχώριστοι φίλοι (1994)

13. Μπαρτσελόνα - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 4-0. Ο Στόιτσκοφ πετυχαίνει ένα από τα δυο του τέρματα στην μαγική βραδιά των "μπλαουγκράνα" σε αγώνα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ (2/11/1994)

14. Τα παπούτσια με τα οποία ο Στόιτσκοφ πέτυχε το εκατοστό του γκολ για την Μπαρτσελόνα, εκτίθενται στο μουσείο του καταλανικού συλλόγου

15. Στόιτσκοφ και Ιέρο, κλασικό ζευγάρι σε clásicos!

16. Τα δυο μεγάλα "8" στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '90. Μίτσελ και Στόιτσκοφ

17. Φερνάντο Κόουτο και Χρίστο Στόιτσκοφ σε προπόνηση της Μπαρτσελόνα (1997)

18. Στόιτσκοφ, Ζίντορφ και Ριβάλντο σε clásico της σεζόν 1997/98.

19. Ο Στόιτσκοφ έπαιξε σε πολλά clásicos, αλλά σκόραρε μόνο σε δυο από αυτά. Ένα γκολ πέτυχε στη νίκη της Μπάρτσα με 2-1 για το πρωτάθλημα (5/9/1992) και ένα ακόμα στο ισπανικό Σούπερ Καπ στην ήττα των "μπλαουγκράνα" με 3-1 (2/12/1993)

20. Ο Στόιτσκοφ πανηγύρισε 118 φορές δικά του γκολ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα

21. Η ειδική βιτρίνα του Στόιτσκοφ στο μουσείο της Μπαρτσελόνα με τη φανέλα του, αντίγραφα των τροπαίων του και ιδιόχειρη αφιέρωση

22. Μαζί με τον Θουμπιθαρέτα σε αγώνα των βετεράνων της Μπαρτσελόνα για τα 50 χρόνια του συνδέσμου τους (27/3/2009)

23. Στόιτσκοφ και Μέσι στην τελετή για το Χρυσό ευρωπαϊκό παπούτσι (20/11/2013)

24. Κρόιφ και Στόιτσκοφ στην εκδήλωση για την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για την καριέρα του Βούλγαρου επιθετικού (9/5/2014)

Πηγές: As, Marca, Mundo Deportivo, Sport, fcbarcelona.cat, lfp.es, uefa.com

Βίντεο: 100 γκολ του Στόιτσκοφ με την Μπαρτσελόνα (Mundo Deportivo) 1ο μέρος

Βίντεο: 100 γκολ του Στόιτσκοφ με την Μπαρτσελόνα (Mundo Deportivo) 2ο μέρος

Βίντεο: Μπαρτσελόνα - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 4-0. Όμιλοι Τσάμπιονς Λιγκ, δυο γκολ για τον Στόιτσκοφ (2/11/1994)

Βίντεο: Το μοναδικό γκολ που έχει πετύχει ο Στόιτσκοφ σε clásico πρωταθλήματος (Μπάρτσα - Ρεάλ Μ. 2-1, 5/9/1992)

Βίντεο: Το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για την Μπαρτσελόνα και τον Στόιτσκοφ. Στο 1:40 το δοκάρι του Βούλγαρου (20/5/1992)