Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση από την αγάπη του κόσμου όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Σύμφωνα με αυτή την άποψη ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον θεωρείται ένας από τους καλύτερους προπονητές που έβγαλε το Νησί. Μπορεί να μην σάρωσε τους τίτλους, αλλά από την άλλη ελάχιστες ήταν οι ομάδες με τις οποίες δεν κατέκτησε κάτι.

Ο εκλιπών έφυγε από τη ζωή στις 31 Ιουλίου του 2009, ήτοι πριν ακριβώς από πέντε χρόνια. Από το 1991 έδινε μάχη με τον καρκίνο και τον Μάρτιο του 2008 δημιούργησε το φιλανθρωπικό ίδρυμα Sir Bobby Robson Foundation για τον καρκίνο, το οποίο έχει μαζέψει περισσότερα από 7 εκ. λίρες.

Λίγο αργότερα, τον Αύγουστο του 2008, επιβεβαιώθηκε ότι δεν μπορούσε να γλιτώσει από τον καρκίνο του πνεύμονα. "Η κατάστασή μου περιγράφεται ως στατική και δεν έχε αλλάξει από την τελευταία περίοδο των χημειοθεραπειών μου. Θα πεθάνω αργά ή γρήγορα. Ωστόσο, όλοι πρέπει να φύγουν κάποια στιγμή κι εγώ απόλαυσα κάθε λεπτό".

Το Sport24.gr με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον γυρνάει πίσω τον χρόνο και σκιαγραφεί το προφίλ του μέσα από φωτογραφίες, βίντεο και ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Ήταν ένας από τους πολλούς προπονητές που άρχισε ως παίκτης. Ο γεννημένος στις 18 Φεβρουαρίου του 1933 Άγγλος στη 18χρονη καριέρα του έπαιξε στις Φούλαμ, Γουέστ Μπρομ και Vancouver Royals.

Έπαιξε 20 φορές στην εθνική Αγγλίας και πρόλαβε να σκοράρει τέσσερις φορές πριν κρεμάσει τα παπούτσια του. Συμμετείχε και σε δύο Mundial, το 1958 και το 1962.

Παντρεύτηκε την Έλσι Γκρέι το 1955 και έμελλε να μείνει μαζί της ως το τέλος. Στη φωτογραφία κρατάει στην αγκαλιά της τον γιο του Πολ το 1958.

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Φούλαμ άρχισε ως προπονητής στην Ίπσουιτς, στην οποία έμεινε για 13 χρόνια. Είναι εντυπωσιακό ότι σε αυτό το διάστημα πήρε μόλις 14 παίκτες.

Ο παρθενικός του τίτλος ως προπονητής ήταν το Κύπελλο Αγγλίας το 1978 αν βγάλει κανείς το Texaco Cup του 1973, μία διοργάνωση που έχει καταργηθεί. Το 1981 κατάφερε να πάρει και το UEFA Cup νικώντας με συνολικό σκορ 5-4 (3-0 και 2-4) την Άλκμααρ.

Διαδέχτηκε τον Ρον Γκρίνγουντ το 1982 στην Εθνική Αγγλίας, αλλά δεν μπόρεσε να την οδηγήσει στο Euro του 1984. Ωστόσο, πήγε με τα "τρία λιοντάρια" πολύ καλά τόσο στο Mundial του 1986 όσο και σ' εκείνο του 1990. Στο Μεξικό αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τον Μαραντόνα και το περίφημο χέρι του Θεού, ενώ στην Ιταλία στα ημιτελικά από τη Γερμανία στα πέναλτι.

Ήταν εκείνος που ανέδειξε τον Ρονάλντο στην Αϊντχόφεν και τον πήρε μαζί του στην Μπαρτσελόνα. Το "φαινόμενο" έκανε μία εκπληκτική χρονιά και στη συνέχεια πουλήθηκε. Συνεργάτης του στους Καταλανούς ήταν και ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος έκτοτε μιλούσε πάντα με κολακευτικά λόγια για τον Ρόμπσον. Στον έναν χρόνο που έμεινε στη Βαρκελώνη πήρε το ισπανικό Σούπερ Καπ, το Κύπελλο Ισπανίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Το 2002 χρίστηκε ιππότης για όσα προσέφερε στο ποδόσφαιρο. Εκείνη την περίοδο ήταν προπονητής της Νιούκαστλ με την οποία τερμάτισε μέχρι και στην 3η θέση παίζοντας και Champions League.

Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση ήταν στην Κυριακή 26 Ιουλίου σε φιλανθρωπικό φιλικό ανάμεσα σε πρώην παίκτες της Αγγλίας με τους αντίστοιχους της Γερμανίας. Τα έσοδα πήγαν στο ίδρυμά του. Πέντε μέρες μετά άφησε την τελευταία του πνοή...

Παγωμάρα σε όλη την Αγγλία επικράτησε στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του. Οι οπαδοί της Νιούκαστλ δεν τον ξέχασαν. Όλα αυτά τα κασκόλ και οι φανέλες υπάρχουν στο Σεν Τζέιμς Παρκ ακόμα και σήμερα.

Έτσι έγινε προπονητής

Η Guardian την ημέρα του θανάτου του δημοσίευσε κι ένα ενδιαφέρον βίντεο. Μεταξύ άλλων ο Μπέρνεϊ Ρόνεϊ αναφέρει ότι ο Ρόμπσον αποφάσισε να γίνει προπονητής βλέποντας την ήττα της Αγγλίας από την Ουγγαρία το 1953 με 6-3. Ήταν στο "Γουέμπλεϊ' και παρακολουθούσε το παιχνίδι δια ζώσης. Ήταν μία εμπειρία ζωής για εκείνον. Αμέσως ενδιαφέρθηκε για το πώς έπαιζαν στο εξωτερικό και πώς μπορούσαν οι παίκτες να βελτιωθούν. Στη συνέχεια άρχισε να μελετά την προπονητική.

Τα βραβεία και το μνημείο

Τιμήθηκε από την UEFA τόσο το 2002 όσο και το 2009, ενώ το 2007 το BBC τον ανέδειξε αθλητική προσωπικότητα της χρονιάς για τη "συνεισφορά του τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής για περισσότερο από μισό αιώνα". Μετά θάνατον του απονεμήθηκε το FIFA Fair Play Award, ενώ σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες η πρεμιέρα έγινε με ενός λεπτού σιγή. Επίσης, αξιοσημείωτο ότι έξω από το Σεν Τζέιμς Παρκ φτιάχτηκε το άγαλμά του.

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Ρόμπσον