ΣΤΗΛΕΣ

Πόσο αξίζει πραγματικά ο παίκτης του εκατομμυρίου;

Πόσο αξίζει πραγματικά ο παίκτης του εκατομμυρίου;

Οι ομάδες που εκπροσωπούν την Ελλάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του ποδοσφαίρου, χρειάζονται τουλάχιστον 23.350.000 ευρώ για να συγκροτήσουν ρόστερ, με μ.ο. ετήσιου μισθού τις 500.000 ευρώ. Καθαρά. Δεν "βγαίνουν" τα μαθηματικά; Στην Ελλάδα "βγαίνουν".

Προ ημερών, είχες ενημερωθεί μέσω του Sport24.gr για την πραγματική αξία των συμβολαίων που υπογράφουν οι ελληνικές ομάδες μπάσκετ, με παίκτες . Ήξερες ότι τα capital controls αποτελούν τροχοπέδη. Θα μου επιτρέψεις να προβώ, ωστόσο σε κάποιες διευκρινίσεις, για να καταλάβεις το ακριβές πρόβλημα: οι ξένοι παίκτες δεν μπορούν να στείλουν χρήματα στις οικογένειες τους, ενώ υπάρχει και μια περίπτωση αθλητή που ήθελε να αγοράσει σπίτι στην Ισπανία και η ελληνική τράπεζα δεν έστελνε... τα χρήματα του. Τώρα αντιλαμβάνεσαι στο πλήρες μέγεθος το πρόβλημα. Το ένα, γιατί υπάρχει και άλλο που είναι μεγαλύτερο και εν πολλοίς υποχρεώνει τις ομάδες να μη φτάνουν εκεί όπου μπορούν, όταν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν έναν παίκτη.

Στην Ελλάδα ζεις, άρα ξέρεις πολύ καλά το υπέροχο (not) του φορολογικού συστήματος αυτής της χώρας, στην οποία πληρώνουν φόρο ακόμα και οι άνεργοι! Μόνο το 2017 προέκυψαν δέκα αλλαγές στον τρόπο που φορολογούμαστε και προφανώς δεν ευνοήθηκε κάποια κατηγορία πολιτών. Αναγνωρίζοντας λοιπόν, την πραγματικότητα ξέρω πως σκέφτεσαι "έχω τα δικά μου προβλήματα. Τι να μου πουν αυτά των άλλων;" και έχεις και δίκιο.

Η πραγματικότητα ωστόσο, σε θέλει να στρέφεσαι στα αθλητικά δρώμενα και την αγαπημένη σου ομάδα, για να ξεσκάσεις, να ξεχαστείς και για αυτή θα σου μιλήσω ευθύς αμέσως, ώστε να καταλάβεις πόσο καλύτερα θα ήμασταν όλοι, αν υπήρχε λογική μεταξύ όσων των "βγάζουμε" και των όσων πληρώνουμε σε φόρους. Ζητήσαμε τη βοήθεια του νομικού Διονύση Ρίζου, ο οποίος ασχολείται με τη μελέτη του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και των συστημάτων κοινωνικής προστασίας από το 2004 κι έχει παρακολουθήσει όλες τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας. Ξεκινάμε;

Στο 140% η εφορία ενός παίκτη

Πρακτικά, ένας αθλητής που υπογράφει συμβόλαιο αξίας 300.000 ευρώ, στοιχίζει στο σύλλογο 560.400 ευρώ (ο φόρος είναι 260.400€) και αντιλαμβάνεσαι πως σε αυτήν την τιμή οι ομάδες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και να αποκτήσουν άλλες λύσεις. Θα μου πεις "έχουν χρήματα, ας πληρώσουν". Θα σου πω ότι κατά κανόνα, η εφορία επιβαρύνει την ομάδα και όχι τον παίκτη και πως ενώ στην Ελλάδα η φορολογία φτάνει στο δυσθεώρητο 45% (δεν μένει εκεί και θα σου εξηγήσω σε λίγο τι σημαίνει αυτό), στην Τουρκία είναι στο 15% και στη Ρωσία στο 13%. Εξ ου οι οργανισμοί αυτών των χωρών που ούτως ή άλλως έχουν περισσότερα χρήματα να διαθέσουν, αποκτούν ξεκάθαρο προβάδισμα στον όποιον "αγώνα" για απόκτηση παίκτη, για να μην πούμε πως... παίζουν μόνοι τους, άνευ αντιπάλου, στις διαπραγματεύσεις.

Πώς το 45% φτάνει στο 140%; Όπως είπε ο κ. Ρίζος " υπολογίζεται παράλληλα και η προκαταβολή φόρου, οπότε προσθέστε ένα ακόμη 45%, γιατί αν σκεφτούμε πως ένας αθλητής, ειδικά ξένος που έρχεται στην Ελλάδα, θα πρέπει να πληρώσει, τόσο το πλήρες φορολογικό πακέτο, όσο και την προκαταβολή φόρου (σ.σ. για όσους έχουν συμβόλαια 1+ χρόνων), όπως και την εισφορά αλληλεγγύης, συν κάποιες ακόμη μικρο-εισφορές. Οπότε στο σύνολο πηγαίνουμε κοντά στο 135 με 140%, το σύνολο της επιβάρυνσης για την ομάδα, αν η ομάδα φυσικά έχει συμφωνήσει να πληρώσει την φορολογία".

Θα σταθούμε λίγο στο ποδόσφαιρο, ώστε να γίνει αντιληπτό πού πρέπει να φτάσουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων, ώστε να συγκροτήσουν ρόστερ ικανό να διεκδικήσει διακρίσεις. Η ερώτηση που θέσαμε στον κ. Ρίζο ήταν η εξής: πόσα χρήματα πρέπει να διαθέσει ομάδα που ανήκει στην ελίτ της Super League, που εκπροσωπεί την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις, για να συγκροτήσει ρόστερ που αποτελείται από -τουλάχιστον- 25 παίκτες.

Θέσαμε ως μ.ο. ετήσιου μισθού τις 500.000 ευρώ, το πολλαπλασιάσαμε με το 25 και αυτό που προέκυψε δεν ήταν τα 12.500.000 ευρώ που λογικά προκύπτει από την εξίσωση. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Βλέπεις, ο φόρος για εκείνους που υπογράφουν να λάβουν ως "καθαρό" ποσό τις 500.000 ευρώ, είναι 434.000 ευρώ, άρα το κόστος φτάνει στις 934.000 ευρώ. Επί 25, ίσον 23.350.000 ευρώ. Ακολουθεί ένα άκρως κατατοπιστικό γράφημα (για το πού φτάνει το "καθαρό" συμβόλαιο των 800.000, του 1.000.000 και των 2.000.000 ευρώ) και μετά... μια σημείωση που θα κάνει το θέμα ακόμα μεγαλύτερο.

*Η φωτογραφία Καρντόσο δεν είναι τυχαία, καθώς σύμφωνα με το ρεπορτάζ αυτός είναι ο παίκτης που έλαβε τη μεγαλύτερη αμοιβή, σε ό,τι αφορά τις ελληνικές ομάδες, την αγωνιστική περίοδο 2016-17. Οι πληροφορίες τον ήθελαν να έχει λαμβάνειν 2.000.000€, που για την ΠΑΕ Ολυμπιακός μεταφράστηκαν σε 3.790.000€.

Αφήσαμε εκτός κάτι -ναι, υπάρχει κι άλλο

Ο κ. Ρίζος έσπευσε να προσθέσει πως " στα εν λόγω ποσά εφορίας που καλούνται να εξοφλήσουν οι σύλλογοι, ώστε ο αθλητής να λαμβάνει καθαρή αμοιβή δεν συμπεριλαμβάνονται οι εισφορές που φτάνουν τις 33.636 € ετησίως με δώρα και επιδόματα". Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει πως για όσους αμείβονται με ποσό μεγαλύτερο των 5.860€ το μήνα, ο εργοδότης τους οφείλει να δίνει μηνιαίως για τον κάθε έναν 2.402 € στο ΙΚΑ. Αυτομάτως, λοιπόν τα 937.000€ (εκείνου που παίρνει 500.000€, στο χέρι), γίνονται 970.636 € για την ομάδα του.

" Επίσης, στα ποσά που σας αναγράφονται στον πινακα δεν συμπεριλαμβάνεται η προκαταβολή φόρου που επιβαρύνει τους Έλληνες αθλητές, καθώς κάθε έτος πραγματοποιούν φορολογική δήλωση στην Ελλάδα και τους ξένους με μεγαλύτερα από μονοετή συμβόλαια. Η προκαταβολή φόρου συμψηφίζεται με το φόρο της επόμενης χρονιάς". Δηλαδή, αφαιρείται από το επόμενο έτος "εκτός και αν ο αθλητής έχει 3ετες (και ούτω καθ εξής) πλην όμως καταβάλλεται κανονικά από την ομάδα. Άλλωστε ακόμη και σε περίπτωση επιστροφής διαφοράς υπάρχει εάν πολύ περίπλοκο σύστημα συμψηφισμών με αποτέλεσμα και τα εν λόγω χρήματα να παραμένουν ουσιαστικά στα χέρια της εφορίας".

Για να καταλήξουμε και κάπου, φαντάσου τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ομάδες με αυτοτελή φορολόγηση που ίσχυε μέχρι πριν λίγα χρόνια. Αν ίσχυε ακόμα το 25% θα ήταν όλοι κερδισμένοι. Γιατί και οι σύλλογοι δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να βρουν "παραθυράκια", για να γλιτώσουν ό,τι μπορούν να γλιτώσουν (μεταξύ μας, δεν θα άξιζε το ρίσκο να "κρύψεις"), τα ρόστερ θα γίνονταν πιο ανταγωνιστικά, θα "κόβονταν" περισσότερα εισιτήρια, θα προέκυπταν περισσότερες χορηγίες και άρα... περισσότεροι φόροι για το κράτος. Ναι, θα ήταν win win για όλους -κάτι που θα ισχύσει σε περίπτωση που οι υπεύθυνοι οδηγηθούν σε πιο λογικές λύσεις για όλους μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ