Τους έχουν προσδώσει ένα κάρο κοσμητικά επίθετα, τους έχουν... στολίσει πριν καν τους δουν, τους έχουν στείλει στο πυρ το εξώτερον χωρίς προηγουμένως να τους έχουν δώσει το δικαίωμα της "απάντησης" μέσα στο γήπεδο, απλά και μόνο γιατί η ηλικία έχει αφήσει τα σημάδια πάνω τους. Λες και εξαιρεί κανέναν ο χρόνος ή αποτελεί "αμάρτημα".

Πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές έχουν έρθει σε προχωρημένη ηλικία στην χώρα μας. Σύμφωνοι, πολλοί ήταν αυτοί που δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα και πράγματι αποδείχτηκαν... συνταξιούχοι και με διάθεση απλά να κολλήσουν τα τελευταία ποδοσφαιρικά ένσημα, όπως είναι η κλισέ ατάκα για κάθε παίκτη που βρίσκεται στα τελευταία χρόνια της καριέρας του.

Επειδή όμως δεν είναι όλοι έτσι, υπάρχουν και αυτοί που ήρθαν και απέδωσαν βάσει του ονόματός τους, του δεδομένου ταλέντου τους και άπλωσαν τα χαρίσματά τους στο χορτάρι, επιστρατεύοντας λιγότερο το κορμί τους και περισσότερο την εμπειρία τους. Ο Ολυμπιακός είχε την τύχη να δει τέτοιους παίκτες να φορούν την φανέλα του και να διαγράφουν τρομερή πορεία με την ερυθρόλευκη ριγωτή.

Το Sport24.gr, με αφορμή την έλευση του Εστέμπαν Καμπιάσο στο Λιμάνι, θυμίζει επτά χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που ήρθαν και έκαναν την διαφορά, αν και η ηλικία τους δεν αποτελούσε απαραίτητα τον καλύτερο σύμμαχο. Υπήρξαν και άλλοι με σημαντική προσφορά, απλά η αναφορά γίνεται σε εκείνους που έκαναν το κάτι παραπάνω.

Σίνισα Γκόγκιτς

"Αγκυροβόλησε" στο Λιμάνι το 1997 και ενώ ήταν ήδη 34 ετών. Το τι γράφτηκε εκείνα τα χρόνια για τον Σερβοκύπριο επιθετικό, δεν περιγράφεται. Έμελλε όμως να γίνει σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της ομάδας και άπαντες να πίνουν νερό στ' όνομά του, δίνοντας αποστομωτική απάντηση σε όσους βιάστηκαν να τον κρίνουν. Κάθισε μέχρι το 2000 στους Πειραιώτες, κατακτώντας ισάριθμα Πρωταθλήματα. Η σεζόν 1998-99 ήταν εξαιρετική για τον Ολυμπιακό και τον ίδιο, με το νταμπλ και την πορεία στους "8" να σφραγίζουν τις προσπάθειες όλων στην ομάδα, ενώ ο "Γκόγκα" έκανε παπάδες στο χορτάρι. "Ο παππούς πίνει χασίς και κόκα, γεια σου Γκόγκα, γεια σου Γκόγκα", ήταν το σύνθημα που δονούσε κάθε φορά το γήπεδο για τον πολύπειρο επιθετικό που λατρεύτηκε απ' όλους και δικαιωματικά.

Κριστιάν Καρεμπέ

Ο Γάλος ήρθε στον Ολυμπιακό το 2001, όντας 31 ετών και έμεινε μέχρι τα 34. Αγαπήθηκε όσο λίγοι, προσέφερε πολλά και αποτέλεσε τον "κέρβερο" στη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού. Αποχώρησε το 2004, αρνούμενος το μονοετές συμβόλαιο που του προσέφεραν οι Πειραιώτες, ενώ με τον ίδιο στην σύνθεση οι "ερυθρόλευκοι" πραγματοποίησαν ορισμένες από τις μεγαλύτερες νίκες της σύγχρονης ιστορίας τους όπως το 3-0 με τον Παναθηναϊκό και το 6-2 με τη Λεβερκούζεν στη Ριζούπολη. Έχοντας κατακτήσει σχεδόν τα πάντα σε εθνικό και διασυλλογικό επίπεδο, ήρθε στην Ελλάδα για να παίξει μπάλα και να τιμήσει το όνομά του και την ομάδα που τον εμπιστεύτηκε. Αποτελεί μέλος της οικογένειας του Ολυμπιακού από ένα άλλο πόστο, αποτελώντας μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες που συνδέθηκαν με τον σύλλογο.

Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα "Ριβάλντο"

Άλλος ένας... τελειωμένος που ήρθε στον Ολυμπιακό για να βάλει απλά "τίτλους τέλους" στην καριέρα του και να κάνει αρπαχτή. Έλα όμως που ζωγράφιζε στο χορτάρι και η αποθέωση έδινε και έπαιρνε σε κάθε του εμφάνιση, κερδίζοντας το χειροκρότημα όχι μόνο από τον κόσμο της ομάδας του, αλλά από κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο. Τρία χρόνια κάθισε στους "ερυθρόλευκους" και προσέφερε μοναδικές στιγμές με τα γκολ του, τις ντρίμπλες του, τις μαγικές του εμπνεύσεις. Προφανώς και δεν ήταν ο Ριβάλντο της Μπαρτσελόνα, ερχόμενος στα 32 του και με την ποδοσφαιρική διαδρομή του να μην είναι ακριβώς σε άνοδο, όμως η κλάση του ήταν τέτοια, που μπορούσε να κάνει την διαφορά και με το παραπάνω. Κάθισε από το 2004 ως το 2007 στον Πειραιά, ενώ πολύ καλή ήταν και η παρουσία του στην ΑΕΚ ένα χρόνο μετά.

Όλοφ Μέλμπεργκ

Τι να πρωτογραφτεί γι' αυτό τον τεράστιο παίκτη, αυτή την εξαιρετική προσωπικότητα που τίμησε τον Ολυμπιακό από το 2009 ως το 2012. Του πιστώνεται ότι δίπλα του ο Αβραάμ Παπαδόπουλος εκτοξεύτηκε, ενώ αποτέλεσε από τα 32 του ως τα 35 τον "ογκόλιθο" στην "ερυθρόλευκη" άμυνα. Λες και ο χρόνος είχε... ξεχάσει να περάσει από πάνω του, έπαιζε με απίστευτο πάθος, ωριμότητα και κάθε φορά αγωνιζόταν λες και δεν υπήρχε "αύριο". Τέτοιους παίκτες ήθελε πάντα ο κόσμος των Πειραιωτών, που να ταιριάζουν με το DNA και την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου. Μόνο με... Σουηδό δε έμοιαζε ο Όλοφ Μέλμπεργκ, ο οποίος θεωρείται ένας από τους καλύτερους σέντερ μπακ στην ιστορία του Ολυμπιακού. Και όχι άδικα θα προσθέταμε, διότι η διαδρομή του στην Ελλάδα ήταν εξαιρετική. Υπήρξε υπόδειγμα επαγγελματία αθλητή και ανθρώπου όσο έμεινε στην χώρα μας.

Ντάρκο Κοβάτσεβιτς

Αυτός και αν άκουσε πολλά, όταν ήρθε στον Ολυμπιακό το 2007 σε ηλικία 34 ετών. Συνταξιούχος, σαπάκι, τελειωμένος είναι μερικά από τα κοσμητικά επίθετα που συνόδευσαν την έλευσή του στο Λιμάνι. Η δική του απάντηση ήταν γκολ, γκολ και πάλι γκολ. Την πρώτη του σεζόν στην ομάδα του Πειραιά, "πυροβολούσε" κατά ριπάς, σκοράροντας με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είτε με το κεφάλι είτε με τα πόδια, μέσα στην περιοχή ο Κοβάτσεβιτς ήταν "φονιάς", γι' αυτό και ο Ολυμπιακός αποφάσισε να του ανανεώσει το μονοετές συμβόλαιό του, διότι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων και ο κόσμος της ομάδας φώναζε συνεχώς το όνομά του στο γήπεδο. Την επόμενη σεζόν, ωστόσο, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τον υποχρέωσε σε αποχώρηση από την δράση. Μετέπειτα, υπήρξε επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ του Ολυμπιακού, καθώς και τεχνικός σύμβουλος της διοίκησης. Ένας στράικερ ολκής, ο οποίος απέδειξε ότι η εμπειρία και το ένστικτο του εκτελεστή ορισμένες φορές φτάνουν και περισσεύουν.

Αριέλ Ιμπαγάσα

Τι να πρωτοειπωθεί γι' αυτό τον αρτίστα των γηπέδων. Ο "Κάνιο" ήρθε το 2010 στην χώρα μας και ήταν ήδη 34 ετών. Γρήγορα όμως φρόντισε να κάνει τους πάντες να ξεχάσουν την ηλικία του και απλά να απολαμβάνουν κάθε φορά αυτά που έκανε στο γήπεδο. Το μαγικό δεξί του πόδι μπορούσε να κονιορτοποιήσει κάθε αντίπαλη άμυνα, η απλότητα στο παιχνίδι του φάνταζε (και ήταν) εντυπωσιακή, αποτελώντας βαρόμετρο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Αν ο Ιμπαγάσα ήταν καλά, τότε αυτόματα ανέβαιναν αγωνιστικό επίπεδο οι "ερυθρόλευκοι". Όλο το παιχνίδι περνούσε από τον ίδιο και στο ρυθμό που έδινε ο ίδιος, κινούνταν άπαντες. Έμεινε μέχρι το 2014, όταν και πήρε μετεγγραφή στον Πανιώνιο. Τον τελευταίο κυρίως χρόνο του στην ομάδα του Πειραιά, τα προβλήματα τραυματισμών δεν του επέτρεπαν να κάνει αυτά που ήθελε και αυτά που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Πλέον, δεν μπορούσε να αποδώσει τα αναμενόμενα, όμως η προσφορά του υπήρξε ανεκτίμητη.

Αλεχάντρο "Τσόρι" Ντομίνγκες

Λίγοι ενθουσιάστηκαν με την έλευσή του το 2013 από τη Ράγιο Βαγιεκάνο και τα περισσότερα σχόλια στο ξεκίνημά του αφορούσαν τα κιλά του και όχι την αξία του. Ο 32χρονος δεν άργησε όμως να αντιστρέψει το κλίμα και να θεωρείται ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού την τελευταία διετία και το σημείο αναφοράς στο παιχνίδι. Χρίστηκε και αρχηγός ανάμεσα σ' όλα τα άλλα, με τους πάντες στο Λιμάνι να πανηγυρίζουν με το νέο διετές συμβόλαιο που υπέγραψε πριν μερικούς μήνες. Ο Αργεντινός χαίρει της αγάπης και της εκτίμησης όλων στον Πειραιά, διότι τιμά τα χρήματα που παίρνει, παίζει πάντα στα... κόκκινα, δεν διαλέγει ματς και είναι αυτός που κάνει την διαφορά. Θα τον απολαμβάνουν για καιρό ακόμα οι φίλοι του Ολυμπιακού. Όταν θα έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία του με την διοίκηση, θα είναι 36 ετών, αλλά ποιος νοιάζεται όταν αποδίδει τόσο καλά στο γήπεδο.