Ο Θύμιος Μπακατσιάς δεν έγινε ποτέ σταρ. Υπήρξε όμως ο παίκτης που φρόντιζε να είναι ευχαριστημένοι οι σταρ. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε συμπαίκτης και με λίγους παίκτες που έγραψαν ιστορία.

Ρόι Τάρπλεϊ, Ζάρκο Πάσπαλι, Παναγιώτης Γιαννάκης, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου, Έντι Τζόνσον, Σάσα Βολκόφ, Ντέιβιντ Ρίβερς, Ουόλτερ Μπέρι, Ντράγκαν Τάρλατς και πολλοί ακόμη δέχθηκαν ανά καιρούς με μεγάλη ευχαρίστηση τις ασίστ του “φτεροπόδαρου” Μπακατσιά, όντες συμπαίκτες του είτε στον Ολυμπιακό, είτε στην Εθνική ομάδα. Και δεν υπήρχε ούτε ένας να πει κακή κουβέντα για αυτόν.

Η αλήθεια είναι ότι γενικά δεν βρέθηκε ποτέ κάποιος να πει κακή κουβέντα για αυτόν. Μοναδική εξαίρεση ίσως αποτελούν οι φίλαθλοι του Περιστερίου, οι οποίοι στα μέσα της δεκαετίας του 90' τον έβριζαν εν χορώ, επειδή οι εκάστοτε Ομοσπονδιακοί τεχνικοί προτιμούσαν να καλέσουν αυτόν στην Εθνική αντί για το “χρυσό παιδί” του Περιστερίου, Άγγελο Κορωνιό. Βέβαια όλοι αυτοί μπορεί να τον έβριζαν και επειδή ο Μπακατσιάς ανδρώθηκε στο “εχθρικό” Παγκράτι. Ακόμα όμως και οι Περιστεριώτες στο τέλος τον αποθέωσαν, αφού ο Μπακατσιάς έμελλε τελικά να κλείσει την καριέρα του στο Περιστέρι την σεζόν 1999/00!

Ένας παίκτης μπροστά από την εποχή του

Ο Θύμιος Μπακατσιάς γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1968 και υπήρξε ένας από τους ψηλότερους πλέι-μέικερ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ την δεκαετία του 90', αφού είχε ύψος 1.96 μέτρα! Το μεγάλο του ύψος για την θέση ωστόσο δεν σήμαινε επουδενί ότι υστερούσε σε ταχύτητα. Ίσα-ίσα που ήταν ταχύτατος και ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους γκαρντ στο ανοιχτό γήπεδο, αφού είχε μία εξαιρετική αίσθηση της πάσας.

Ο Μπακατσιάς ήταν βέβαια και κάτι ακόμα: Ένας εξαιρετικός αμυντικός πάνω στη μπάλα. Με το ύψος του “έκρυβε” το οπτικό πεδίο των αντίπαλων γκαρντ, ενώ είχε τόσο την ταχύτητα στα πόδια για να μένει μπροστά τους, όσο και το μπασκετικό I.Q και τα μακριά και γρήγορα χέρια προκειμένου να κάνει πολλά κλεψίματα. Υπήρχε βέβαια ένα κομμάτι του παιχνιδιού που υστερούσε: Το σουτ.

Ο μύθος της εποχής ήθελε τον Μπακατσιά να σουτάρει με ποσοστό πάνω από 50% στις προπονήσεις του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας. Όταν ερχόταν ωστόσο η ώρα του αγώνα, ξαφνικά ήταν ακίνδυνος πίσω από την γραμμή των 6.25 μέτρων. Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια αρκετοί να φτάσουν στο σημείο μέχρι και να τον κοροϊδεύουν, ωστόσο αυτό δεν άλλαζε το γεγονός ότι παρέμενε ένας εξαιρετικός παίκτης, τον οποίο λάτρευαν όλοι οι προπονητές. Και αυτό φαίνεται τόσο από το γεγονός ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς του εμπιστέυτηκαν το... τιμόνι του Ολυμπιακού, όσο και από το γεγονός ότι αγωνίστηκε σε 4 μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική Ελλάδος (2 Ευρωμπάσκετ – 1993 και 1995, ένα Μουντομπάσκετ – 1994, αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996).

Μπορεί να “ξενίσει” πολύ κόσμο αυτή η πρόταση, αλλά πράγματι ο Μπακατσιάς ήταν ένας παίκτης μπροστά από την εποχή του: Γρήγορος, διάβαζε καλά το παιχνίδι και αγωνιζόταν στην θέση του πόιντ γκαρντ με ύψος 1.96 μέτρα. Δεν ήταν σταρ και ποτέ δεν θα γινόταν, ίσως και λόγω χαρακτήρα. Ήταν όμως ένας παίκτης που τον ήθελε κάθε προπονητής στην ομάδα του, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι έγινε διεθνής με την Εθνική Ανδρών όταν ακόμα ήταν παίκτης του Παγκρατίου!

Μία εξαιρετική καριέρα

Ο Μπακατσιάς δεν είχε την λάμψη ή το ταλέντο που είχαν παίκτες με περισσότερη προβολή εκείνη την περίοδο όπως ο Κώστας Παταβούκας ή ο Άγγελος Κορωνιός. Η πορεία του ωστόσο στον χώρο του μπάσκετ δεν ήταν απλώς καλή. Ήταν αξιοζήλευτη.

Ξεκινώντας από το Παγκράτι, “ανέβασε” την ομάδα στην Α1 παρέα με τον Ντίνο Καλαμπάκο και τον Παναγιώτη Καρατζά. Εκεί αναδείχθηκε, έγινε διεθνής με την Εθνική Ανδρών και “κέρδισε” τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, στον οποίο αγωνίστηκε από το 1993 έως το 1998, πηγαίνοντας σε τρία Final-4 με τους “ερυθρόλευκους” (1994 και 1995 όντας βασικός και 1997 ως αναπληρωματικός), κατακτώντας 1 Ευρωλίγκα (1997, 4 Πρωταθλήματα (1994, 1995, 1996, 1997) και δύο Κύπελλα (1994 και 1997), πριν αποχωρήσει με προορισμό το Περιστέρι το 1998, όπου και έμελλε να “κλείσει” την καριέρα του δύο χρόνια αργότερα.

Ο Μπακατσιάς ήταν ο πρώτος (σχεδόν) δίμετρος πλέι-μέικερ που είδαμε στην Ελλάδα, αλλά και ένας παίκτης που έπαιζε ένα μπάσκετ πιο γρήγορο, πιο... φαντεζί από ότι ίσως είχαμε συνηθίσει, όντας ο ορισμός του πόιντ γκαρντ. Ήταν ένας από τους καλύτερους ρολίστες που εμφανίστηκαν στο Ελληνικό μπάσκετ. Και αυτό από μόνο του αξίζει τον σεβασμό όλων.

Twitter @steflong85