Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Ιουλίου του 1990. Η ώρα ήταν 8 το βράδυ στη Ρώμη και οι κερκίδες του "Ολίμπικο" ήταν κατάμεστες από 74.000 φιλάθλους που περίμεναν το εναρκτήριο σφύριγμα από τον Μεξικάνο διαιτητή Εντγάρδο Κοντεσάλ για να ξεκινήσει ο μεγάλος τελικός του 14ου Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα στη Δυτική Γερμανία και την Αργεντινή, σε μια ρεβάνς του προηγούμενου Μουντιάλ, εκεί όπου η "αλμπισελέστε" είχε κερδίσει 3-2 τα "Πάντσερ", κατακτώντας το τρόπαιο. Λίγα λεπτά πριν, οι δυο αρχηγοί, Ντιέγο Μαραντόνα και Λόταρ Ματέους, είχαν δώσει τα χέρια στο κέντρο του γηπέδου. Όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει το παιχνίδι στην πρώτη φορά στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων (και μοναδική μέχρι σήμερα), που είχαμε το ίδιο ζευγάρι φιναλίστ για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση. Η Δυτική Γερμανία παρουσιαζόταν ως το μεγάλο φαβορί απέναντι σε μια Αργεντινή που είχε πετύχει διαδοχικά "θαύματα" για να φτάσει στο "Ολίμπικο".

Η πορεία και των δυο ομάδων στα νοκ-άουτ ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη με την έννοια των συνεχόμενων δραματικών όσο και οριακών προκρίσεων. Και οι δυο "έφτυσαν αίμα" για να επαναλάβουν την παρουσία τους στον τελικό, ειδικά οι Αργεντίνοι που πραγματοποίησαν απίστευτες υπερβάσεις. Σε αντίθεση όμως με το 3-2 του 1986 στο "Azteca", το ματς του 1990 ήταν ένα από τα χειρότερα στην ιστορία. Οι Γερμανοί είχαν μια ανούσια πρωτοβουλία, ενώ οι κατάκοποι και αποδεκατισμένοι Αργεντίνοι αμύνθηκαν με νύχια και με δόντια, θέλοντας να φτάσουν το ματς στα πέναλτι, όπου θεωρούσαν ότι θα είχαν το προβάδισμα με τον εκπληκτικό Γκοϊκοτσέα που είχε "καθαρίσει" δυο διαδοχικές προκρίσεις στη διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας (σε προημιτελικό και ημιτελικό, απέναντι σε Γιουγκοσλαβία και Ιταλία). Τελικά, πέντε λεπτά πριν την ολοκλήρωση του 90λεπτου, ο Μεξικάνος διαιτητής "χάρισε" ένα πέναλτι στη Γερμανία, ο Μπρέμε ευστόχησε και οι Τεύτονες κατέκτησαν το τρόπαιο, το τρίτο στην ιστορία τους.

Σήμερα, 25 χρόνια μετά από εκείνο το ματς, το Sport24.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω και θυμάται την μονομαχία του "Ολίμπικο" μέσα από 24 φωτογραφικά κλικ και ισάριθμες λεζάντες. Πριν περάσουμε όμως στο άλμπουμ του τελικού, ας δούμε πρώτα τί έκαναν οι δυο φιναλίστ σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, πριν φτάσουν να διεκδικήσουν τον τίτλο του Πρωταθλητή Κόσμου. Το 14ο Μουντιάλ διοργανώθηκε στην Ιταλία από τις 8 Ιουνίου μέχρι τις 8 Ιουλίου. Ήταν το πρώτο στην ιστορία, όπου μια ευρωπαϊκή ομάδα κέρδισε το τρόπαιο απέναντι σε μια μη ευρωπαϊκή ομάδα. Μέχρι τότε, οι 6 ευρωπαϊκές νίκες είχαν επιτευχθεί αποκλειστικά σε τελικούς ανάμεσα σε ευρωπαϊκά ζευγάρια. Επίσης, ήταν η τελευταία εμφάνιση σε Παγκόσμιο Κύπελλο για την Δυτική Γερμανία, αφού από τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, η "National Mannschaft" εμφανίστηκε και πάλι ως ενωμένη Γερμανία.

Οι παίκτες της Δυτικής Γερμανίας με το Παγκόσμιο Κύπελλο

Οι 24 ομάδες που πήραν μέρος, χωρίστηκαν σε έξι γκρουπ των τεσσάρων, από όπου θα προκρίνονταν στα νοκ-άουτ οι δυο πρώτες κάθε ομίλου και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες, έτσι ώστε να συμπληρωθούν οι 16 που θα συνέχιζαν στο τουρνουά. Η Γερμανία κληρώθηκε στο τέταρτο γκρουπ, μαζί με τη Γιουγκοσλαβία, την Κολομβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι Τεύτονες ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις τους στο "Σαν Σίρο" με το εντυπωσιακό 4-1 επί των Γιουγκοσλάβων (δυο γκολ ο Ματέους και από ένα οι Κλίνσμαν και Φέλερ). Συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο, κάνοντας περίπατο στο ματς με τους 'Αραβες "εμίρηδες". Το τελικό 5-1 με τα τέρματα των Φέλερ (2), Κλίνσμαν, Ματέους και Μπάιν ήταν περισσότερο μια καλή προπόνηση, παρά ματς του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου με αντίπαλο την Κολομβία, τα "πάντσερ" ήθελαν μια ισοπαλία για να εξασφαλίσουν την πρώτη θέση, όπως και έγινε. Προηγήθηκαν στο 89' με τον Λιτμπάρσκι και δέχτηκαν την ισοφάριση στις καθυστερήσεις από τον Φρέντι Ρινκόν.

Η Αργεντινή από τη μεριά της, κληρώθηκε στον πρώτο γκρουπ, μαζί με το Καμερούν, τη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Η μεγάλη έκπληξη έγινε στο εναρκτήριο ματς του ομίλου στο "Σαν Σίρο", εκεί όπου τα φοβερά και τρομερά "λιοντάρια" της Γιαουντέ του Ροζέ Μιλά και των Ν'Κόνο, Τατάου, Κουντέ, Κανά Μπιγίκ και Μακανάκι, κέρδισαν 1-0 τους πρωταθλητές κόσμου με το γκολ του Ομάμ Μπιγίκ. Η "αλμπισελέστε" αντέδρασε στη συνέχεια και νίκησε 2-0 τα κουρασμένα υπερηχητικά του Λομπανόφσκι (Μπεσόνοφ, Προτάσοφ, Αλεϊνίκοφ, Ζαβάροφ, Ντρομπροβόλσκι και Λιτόφτσενκο) με τέρματα των Τρόλιο και Μπουρουτσάγα, όμως καρδιοχτύπησε στο τέλος, μέχρι να σιγουρέψει μια από τις τέσσερις καλύτερες τρίτες θέσεις και να πάρει την πρόκριση για τα νοκ-άουτ. Προηγήθηκε 1-0 στο τελευταίο παιχνίδι με τη Ρουμανία (Μονσόν) και δέχτηκε την ισοφάριση από τον Μπαλίντ. Οι Βαλκάνιοι ισοβάθμησαν με την Αργεντινή (3 βαθμοί), αλλά τελικά προχώρησαν και οι δυο στην επόμενη φάση.

Οι παίκτες της Αργεντινής, απογοητευμένοι μετά τον τελικό

Στους "16" η Αργεντινή αντιμετώπισε στο "Ντέλε Άλπι" τη Βραζιλία στο μεγάλο λατινοαμερικάνικο ντέρμπι επί ευρωπαϊκού εδάφους. Το ματς ήταν ένας επιθετικός μονόλογος της "σελεσάο", όμως ο Σέρχιο Γκοϊκοτσέα (που είχε αντικαταστήσει από το ματς με τη Σοβιετική Ένωση τον τραυματία Νέρι Πουμπίδο) κατέβασε ρολά. Έφτασε μια στιγμή ιδιοφυΐας του Μαραντόνα που αφού πέρασε σαν σταματημένους τρεις Βραζιλιάνους, έδωσε μια εκπληκτική ασίστ στον Κανίγια, ο οποίος αποφεύγοντας τον Ταφαρέλ, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα στέλνοντας την "αλμπισελέστε" στους "8" και την "καναρίνια" σπίτι της. Η Γερμανία αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ολλανδία των Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και Κούμαν στο ματς με τις περίφημες "ροχάλες" ανάμεσα σε Ράικαρντ και Φέλερ (αποβλήθηκαν αμφότεροι στο 22'). Τα "πάντσερ" προηγήθηκαν 2-0 με τους Κλίνσμαν και Μπρέμε και οι "οράνιε" μείωσαν στο 89' με το πέναλτι του Τεν Τεν. Τελικό 2-1 και η Γερμανία προκρίθηκε στην επόμενη φάση.

Στα προημιτελικά η Αργεντινή αντιμετώπισε την Γιουγκοσλαβία, ενώ η Γερμανία την Τσεχοσλοβακία. Η "αλμπισελέστε" τα βρήκε σκούρα απέναντι στους "πλάβι" του Ίβιτσα Όσιμ, παρά το γεγονός ότι από το 31' και μετά έπαιξε με παίκτη παραπάνω, λόγω της αποβολής του Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς. Το ματς ήταν άτεχνο και σκληρό, έμεινε στο 0-0 και στην παράταση και έτσι οι λογαριασμοί λύθηκαν στα πέναλτι. Μαραντόνα και Τρόλιο αστόχησαν, όμως το ίδιο έκαναν και οι Στόικοβιτς, Μπρνόβιτς και Χατζιμπέγκιτς, με τον Γκοϊκοτσέα να γίνεται ο ήρωας του παιχνιδιού και την Αργεντινή να μπαίνει στην τετράδα του Μουντιάλ. Το ίδιο δύσκολα πέρασαν στους "4" και οι Γερμανοί που τα βρήκαν μπαστούνια με τους Τσεχοσλοβάκους. Τα "πάντσερ" προηγήθηκαν στο 25' με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Ματέους, όμως κινδύνεψαν κατ' επανάληψη να δεχτούν την ισοφάριση. Τελικά, η αποβολή του Μοράβτσικ στο 70' υπήρξε καθοριστική, αφού οι κουρασμένοι παίκτες του Βένγκλος δεν κατάφεραν να σκοράρουν, μένοντας εκτός συνέχειας.

Ο Μαραντόνα ανάμεσα στον Μπούχβαλντ και τον Ματέους

Στα ημιτελικά είχαμε δυο πολύ μεγάλα ζευγάρια. Από τη μία Αργεντινή - Ιταλία, από την άλλη Δυτική Γερμανία - Αγγλία. Πρώτα στο "Σαν Πάολο" της Νάπολης, το γήπεδο προσπαθούσε να καταλήξει ποιον να υποστηρίξει. Από τη μια η πατρίδα Ιταλία, από την άλλη ο Θεός των Ναπολιτάνων. Ήταν το καλύτερο παιχνίδι της Αργεντινής στη φάση των νοκ-άουτ, όμως ήταν οι Ιταλοί εκείνοι που προηγήθηκαν νωρίς, στο 17', με τον Τοτό Σκιλάτσι, μετά από σουτ του Βιάλι και ασθενή επέμβαση του Γκοϊκοτσέα. Η "αλμπισελέστε" ισοφάρισε στο 67' με κεφαλιά του Κανίγια, ύστερα από σέντρα του "Βάσκου" Ολαρτικοετσέα. Το 1-1 δεν άλλαξε ούτε στην παράταση και η πρόκριση κρίθηκε στα πέναλτι. Οι Αργεντίνοι ήταν αλάνθαστοι (Σερισουέλα, Μπουρουτσάγα, Ολαρτικοετσέα και Μαραντόνα) και ο Γκοϊκοτσέα έκανε ξανά το "θαύμα" του, σταματώντας κατά σειρά τους Ντοναντόνι και Σερένα. Η "αλμπισελέστε" βρισκόταν στον δεύτερο συνεχόμενο τελικό και περίμενε αντίπαλο!

Στον δεύτερο ημιτελικό είχαμε επανάληψη του ίδιου σεναρίου. Στο "Ντέλε Άλπι" τέθηκαν αντιμέτωπες η Δυτική Γερμανία και η Αγγλία. Ο Μπρέμε έβαλε μπροστά τους Τεύτονες στο 60' και είκοσι λεπτά αργότερα ο Λίνεκερ ισοφάρισε. Το σκορ δεν άλλαξε ούτε εδώ στην παράταση και ένας ακόμα ημιτελικός κρίθηκε στα πέναλτι. Με μια διαδικασία "καρμπόν", οι Γερμανοί ευστόχησαν σε όλα τα χτυπήματα (Μπρέμε, Ματέους, Ρίντλε, Τον), ενώ οι Άγγλοι πέτυχαν τα πρώτα τρία (Λίνεκερ, Μπίρντσλι, Πλατ) και έχασαν τα δυο τελευταία με τον Πιρς (απόκρουση ο Ίλγκνερ) και τον Γουόντλ (άουτ). Τα "πάντσερ" είχαν πάρει το δεύτερο εισιτήριο για τον τελικό του "Ολίμπικο" στη Ρώμη, όπου θα διεκδικούσαν το τρόπαιο για τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση. Τα πράγματα φάνταζαν ιδανικά για την παρέα του Ματέους, αφού η Αργεντινή θα αγωνιζόταν αποδεκατισμένη στον τελικό, κάτι για το οποίο είχαν φροντίσει τόσο ο Ελβετός Ρέτσλισμπεργκερ στον προημιτελικό, όσο και ο Γάλλος Βοτρό στον ημιτελικό.

Ο Γιούργκεν Κλίνσμαν πανηγυρίζει με το τρόπαιο

Πριν περάσουμε στις συνθέσεις των δυο φιναλίστ, να προσθέσουμε τα εξής: η Γερμανία θα διεκδικούσε τον τρίτο της τίτλο, μετά από εκείνους του 1954 (3-2 την Ουγγαρία) και του 1974 (2-1 την Ολλανδία). Ήταν ο έκτος τελικός στον οποίο θα αγωνιζόταν η "National Mannschaft", αφού είχε χάσει το 1966 από την Αγγλία (4-2 στην παράταση), το 1982 από την Ιταλία (3-1 μέσα στο "Μπερναμπέου") και τέσσερα χρόνια πριν, το 1986, από την Αργεντινή (3-2 μέσα στο "Azteca"). Η "αλμπισελέστε" διεκδικούσε τον τρίτο τίτλο της και δεύτερο συνεχόμενο, μετά από εκείνον που είχε κατακτήσει ως διοργανώτρια το 1978, κερδίζοντας 3-1 την Ολλανδία στην παράταση και εκείνον του 1986 στο Μεξικό, με αντίπαλο και πάλι τη Γερμανία . Αυτός ήταν ο τέταρτος τελικός για την "αλμπισελέστε", η οποία είχε αγωνιστεί και στον τελικό του πρώτου Μουντιάλ το 1930, χάνοντας 4-2 από την οικοδέσποινα Ουρουγουάη στο Μοντεβιδέο. Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, ήταν η πρώτη φορά (και μοναδική μέχρι σήμερα) που είχαμε επανάληψη των φιναλίστ σε δυο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα (1986 & 1990).

Οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν το βράδυ της 8ης Ιουλίου του 1990 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης μπροστά στον Μεξικάνο διαιτητή Εντγάρδο Κοντεσάλ. Οι κερκίδες ήταν κατάμεστες από 73.603 φιλάθλους, στην πλειοψηφία τους Ιταλούς, που ήταν με το μέρος της Δυτικής Γερμανίας και εναντίον του Ντιέγο Μαραντόνα και της Αργεντινής, επειδή είχαν αποκλείσει την "σκουάντρα ατζούρα". Οι δυο προπονητές, Μπέκενμπαουερ (Γερμανία) και Μπιλάρδο (Αργεντινή), οι ίδιοι που είχαν καθίσει και στους πάγκους του "Azteca" πριν τέσσερα χρόνια, επέλεξαν τις εξής ενδεκάδες.

Γερμανία (Φραντς Μπέκενμπαουερ): Ίλγκνερ, Άουγκενταλερ, Μπούχβαλντ, Κόλερ, Μπέρτχολντ (73' Ρόιτερ), Μπρέμε, Ματέους, Χέσλερ, Λιτμπάρσκι, Φέλερ, Κλίνσμαν.

Αργεντινή (Κάρλος Μπιλάρδο): Γκοϊκοτσέα, Σιμόν, Σερισουέλα, Ρουτζέρι (46' Μονσόν), Μπασουάλδο, Σενσίνι, Λορένσο, Τρόλιο, Μαραντόνα, Μπουρουτσάγα (53' Καλδερόν), Ντεσότι.

Η FIFA ΚΑΙ Ο "ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ" ΕΝΤΓΑΡΔΟ ΚΟΝΤΕΣΑΛ

Κοντεσάλ και Μαραντόνα στη διάρκεια του τελικού

Πριν περάσουμε στον ρόλο που διαδραμάτισε ο Μεξικάνος διαιτητής στην έκβαση του τελικού, να θυμίσουμε πρώτα τις "απώλειες" της Αργεντινής. Κατ' αρχήν, ο κανονισμός της FIFA τότε ήταν πολύ διαφορετικός από τώρα. Οι κίτρινες κάρτες δεν σβήνονταν, τις "κουβαλούσε" μαζί του ο κάθε παίκτης σε όλο το τουρνουά. Όταν συμπληρώνονταν δυο κίτρινες, η τιμωρία ήταν αποκλεισμός για ένα παιχνίδι. Η Αργεντινή δέχτηκε σε προημιτελικό και ημιτελικό 11 συνολικά κίτρινες κάρτες, χάνοντας τρεις από τους σημαντικότερους παίκτες της ενόψει τελικού. Πρώτα τους δυο στυλοβάτες του κέντρου, τον Τζούστι και τον "Βάσκο" Ολαρτικοετσέα και μετά τον βασικό επιθετικό, Κανίγια. Αυτός ο τελευταίος, είχε δεχθεί μια κίτρινη στο ματς του ομίλου με τη Σοβιετική Ένωση και πήρε τη δεύτερη στον ημιτελικό με την Ιταλία. Το ίδιο συνέβη και με τον Τζούστι (αποβλήθηκε στο ματς με την Ιταλία με δυο κίτρινες), αλλά και με τον Μπατίστα, τον έμπειρο αμυντικό χαφ που ερχόταν πίσω από τον Τζούστι.

Έτσι λοιπόν, ο Μισέλ Βοτρό "φρόντισε" να αποδεκατίσει την Αργεντινή πριν τον τελικό με τα "πάντσερ". Πριν από λίγες μέρες, στο τέλος Ιουνίου, ο Μαραντόνα δήλωσε σε τηλεοπτικό πρόγραμμα της πατρίδας του ότι ο τότε πρόεδρος της αργεντίνικης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Χούλιο Γκροντόνα, "παρέδωσε" σαν πρόβατα προς σφαγή τον ίδιο και τους συμπαίκτες του στις "ορέξεις" της Γερμανίας: "Όταν πήγαμε να παίξουμε τον τελικό, ήρθε ο Γκροντόνα και μου είπε μέχρι εδώ ήταν, καλά είναι εδώ που φτάσαμε. Τον κοίταξα και του είπα τα αρχίδια μου μέχρι εδώ φτάσαμε, ακόμα και αν είμαι διαλυμένος, δεν θα μου πεις εσύ τί θα κάνω μέσα στο γήπεδο. Το παιχνίδι ήταν στημένο, μας είχαν στήσει ο Γκροντόνα, η FIFA, ο διαιτητής, όλοι". Από τη δική του μεριά, ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Μεξικάνων διαιτητών, Χόρχε Ροχάνο, έχει αναφέρει το 2000 σε συνέντευξή του στην μεξικάνικη εφημερίδα "La Jornada" ότι η FIFA είχε καταστήσει σαφές στον Κοντεσάλ πως "η Αργεντινή δεν έπρεπε να κερδίσει σε καμία περίπτωση".

Η κόντρα ανάμεσα στον Μαραντόνα και τον τότε πρόεδρο της FIFA, Ζοάο Χαβελάνζ, αλλά και ο διπλός αποκλεισμός από την Αργεντινή της Βραζιλίας και της διοργανώτριας Ιταλίας, είχαν εξοργίσει την Παγκόσμια Ομοσπονδία, που δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να δει τον Μαραντόνα να σηκώνει δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο. Ένας από τους παίκτες της Αργεντινής στον τελικό, ο Χοσέ Μπασουάλδο, είχε πει πως ο Κοντεσάλ τού είχε εκμυστηρευτεί αργότερα ότι είχε δώσει εκείνο το πέναλτι, επειδή έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει το τρόπαιο μια ευρωπαϊκή ομάδα. Ιδού τα λόγια του: "Φτάσαμε στο ματς με τη Γερμανία χωρίς τα όπλα μας. Ο Κάνι, ο Τζούστι, ο Βάσκος, ο Μπατίστα, όλοι ήταν εκτός. Κάναμε ότι μπορούσαμε. Οι Γερμανοί είχαν καλύτεροι ομάδα, αλλά μας σέβονταν πολύ. Το νιώθαμε στο γήπεδο. Έγινε πέναλτι στον Καλντερόν και δεν μας το έδωσαν. Και μετά ο Κοντεσάλ ανακάλυψε ένα πέναλτι για τους αντιπάλους μας.

Έτρεξα αμέσως στον επόπτη και εκείνος μου είπε ότι είχα δίκιο, ότι δεν ήταν, αλλά η απόφαση ήταν του διαιτητή. Θυμάμαι ότι όλοι πέσαμε πάνω στον Κοντεσάλ, του ρίξαμε και μερικές κλωτσιές πάνω στην ένταση. Ο Μπιλάρδο ήταν σε έξαλλη κατάσταση, φοβόταν ότι θα μας τιμωρούσαν όλους για τουλάχιστον έναν χρόνο. Ο Κοντεσάλ δεν ήταν ανάμεσα στους υποψήφιους για να σφυρίξει τον τελικό, εμφανίστηκε από το πουθενά και είχε ένα παρελθόν τουλάχιστον μυστήριο. Τον βρήκαμε αργότερα στο Μεξικό όταν παίξαμε ημιτελικό του Λιμπερταδόρες και τότε μας είπε ότι το μαρκάρισμα του Σενσίνι δεν ήταν πέναλτι, αλλά δυστυχώς έπρεπε να κερδίσει η ευρωπαϊκή ομάδα. Αναγνώρισε ότι είχε δεχτεί μεγάλη πίεση. Αλλά όλα αυτά τα παραδέχτηκε μόνο σε εμάς, οπότε δεν χρησιμεύουν για να αποδείξουμε ότι είχαμε δίκιο, ότι μας έστησαν και μας έκλεψαν στον τελικό".

Τα δάκρυα του Ντιέγο μετά τον χαμένο τελικό

Ο Κοντεσάλ γεννήθηκε το 1951 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, ενώ ο ένας παππούς του ήταν Αργεντίνος! Ο πατέρας του ήταν διαιτητής, έτσι από μικρός κόλλησε το μικρόβιο και σε ηλικία 25 ετών ξεκίνησε και αυτός την διαιτητική του καριέρα. Είχε ήδη σπουδάσει ιατρική και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Στα 30 του ταξίδεψε στο Μεξικό και λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί. Απέκτησε την διπλή υπηκοότητα και συνέχισε να διαιτητεύει παιχνίδια, ενώ στο Μεξικό έγινε και διεθνής. Το 1990 εκπροσώπησε την CONCACAF (Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Βόρειας, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής) στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Σφύριξε πρώτα στη φάση των ομίλων το Ιταλία - ΗΠΑ 1-0, όπου έδωσε ένα πέναλτι υπέρ των Ιταλών, στο οποίο αστόχησε ο Βιάλι. Στη συνέχεια σφύριξε το Αγγλία - Καμερούν 3-2. δίνοντας τρία πέναλτι (ένα υπέρ των Καμερουνέζων και δυο υπέρ των Άγγλων). Η απόφαση της FIFA να τον ορίσει για να σφυρίξει τον τελικό του Μουντιάλ υπήρξε μια τεράστια έκπληξη, αφού δεν υπολογιζόταν ούτε καν ανάμεσα στις δεύτερες πιθανές επιλογές.

Υπήρξε ο πρώτος διαιτητής στην ιστορία των παγκοσμίων Κυπέλλων που απέβαλλε ποδοσφαιριστή σε τελικό. Όχι έναν, αλλά δύο! Δεν σφύριξε δυο πέναλτι (ένα για κάθε ομάδα) στη διάρκεια του τελικού και στο 84' ανακάλυψε παράβαση στην επαφή του Σενσίνι με τον Φέλερ, χαρίζοντας ένα γκολ και ουσιαστικά τον τίτλο στους Γερμανούς. Λίγο μετά το Μουντιάλ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, όμως οι Αργεντίνοι δεν τον ξέχασαν και τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ, κρέμασαν πανό με υβριστικά συνθήματα εναντίον του στις κερκίδες. Σε περσινή του συνέντευξη στο ESPN, ο Κοντεσάλ αναφέρθηκε σε εκείνον τον αγώνα, λέγοντας μάλιστα ότι θα έπρεπε να είχε αποβάλλει τον Μαραντόνα από την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Αργεντινής, εκεί όπου όλοι οι Ιταλοί αποδοκίμαζαν και ο Ντιέγο φώναζε "hijos de puta", δηλαδή πουτ..ας γιοι, απευθυνόμενος στις κερκίδες!

"Είχα προσπαθήσει να τον ηρεμήσω από πιο νωρίς, λέγοντάς του ότι έπρεπε να απαντήσει μέσα στο γήπεδο με ποιοτικό ποδόσφαιρο, αλλά εκείνος περίμενε μέχρι να πάει η κάμερα πάνω του και τότε άρχισε να βρίζει τους Ιταλούς. Θα ήταν μια ιστορική αποβολή, δεν είναι ότι το είδα εγώ ή οι φίλαθλοι, είναι ότι τον είδε όλη η υφήλιος να βρίζει. Καταλαβαίνω την οργή του, νιώθεις άσχημα όταν αποδοκιμάζουν τον ύμνο σου, ένιωσα άσχημα κι εγώ, γιατί ο παππούς μου ήταν από την Αργεντινή. Με κατηγορούν ότι με είχε κατευθύνει η FIFA, ότι είχα εντολές να κερδίσει η Γερμανία. Αλλά αν ήταν έτσι, τότε ο πιο εύκολος τρόπος θα ήταν να στείλω τον Ντιέγο στα αποδυτήρια. Ο κανονισμός θα με δικαίωνε απόλυτα. Έζησα το μεγάλο μου όνειρο, να σφυρίξω το σημαντικότερο παιχνίδι που υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Και συνεχίζω να πιστεύω ότι το πέναλτι ήταν πέναλτι". Πάντως, αν ψάχνετε να βγάλετε άκρη για το αν ήταν ή όχι πέναλτι, ο ίδιος ο Αντρέας Μπρέμε, σκόρερ του 1-0, είχε δηλώσει αυτό σε συνέντευξή του το 2006 στην El Pais: "Όχι, δεν ήταν πέναλτι. Είχε γίνει νωρίτερα πέναλτι στον Άουγκενταλερ που δεν σφυρίχτηκε, αλλά αυτό που μας δόθηκε, δεν ήταν"!

ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 1-0 ΣΕ 24 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΛΙΚ

1. Οι δυο ενδεκάδες πριν την έναρξη του τελικού, την ώρα της ανάκρουσης των εθνικών ύμνων

2. Ο Κοντεσάλ ρίχνει το νόμισμα ενώ παρακολουθούν οι δυο αρχηγοί, Μαραντόνα και Ματέους

3. Η αρχική ενδεκάδα της Δυτικής Γερμανίας. Πίσω, από αριστερά: Μπέρτχολντ, Ίλγκνερ, Κόλερ, Μπούχβαλντ, Φέλερ, Άουγκενταλερ. Μπροστά, από αριστερά: Λιτμπάρσκι, Μπρέμε, Χέσλερ, Κλίνσμαν, Ματέους.

4. Η αρχική ενδεκάδα της Αργεντινής. Πίσω, από αριστερά: Λορένσο, Σερισουέλα, Γκοϊκοτσέα, Ρουτζέρι, Σιμόν, Μαραντόνα. Μπροστά, από αριστερά: Μπουρουτσάγα, Ντεσότι, Σενσίνι, Μπασουάλδο, Τρόλιο.

5. Ο Ντιέγο προσπαθεί να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του πριν τη σέντρα

6. Ντιέγο Μαραντόνα και Γιούργκεν Κλίνσμαν

7. Λεπτό 65'. Ο Μονσόν έχει μαρκάρει τον Κλίνσμαν και ο Γερμανός επιδίδεται σε μια μοναδικά θεατρική πτώση, κερδίζοντας τελικά την αποβολή του Αργεντίνου

8. Ο Κλίνσμαν παραμένει στο χορτάρι, ενώ ο Μεξικάνος διαιτητής έχει ήδη βγάλει την κόκκινη κάρτα στον Μονσόν, ο οποίος διακρίνεται ακριβώς πίσω από τον Μαραντόνα

9. Προσπάθεια του Μαραντόνα ανάμεσα στον Μπούχβαλντ και τον Ματέους

10. Ο Θεός κοντρολάρει μπροστά από τον Μπούχβαλντ

11. Λεπτό 84'. Το μαρκάρισμα του Ρομπέρτο Σενσίνι πάνω στον Ρούντι Φέλερ, που κατέληξε στο ανύπαρκτο πέναλτι του Κοντεσάλ

12. Ο Κοντεσάλ μοιράζει κίτρινες στις διαμαρτυρίες των Αργεντίνων για το πέναλτι

13. Ο Θεός απευθύνεται μάλλον στον Κοντεσάλ

14. Ο Αντρέας Μπρέμε απέναντι στον Σέρχιο Γκοϊκοτσέα

15. Ο Μπρέμε παίρνει φόρα για να εκτελέσει το κρισιμότερο πέναλτι της καριέρας του

16. Η μπάλα έχει φύγει από το δεξί πόδι του Μπρέμε και θα καταλήξει στα δίχτυα παρά την πολύ καλή προσπάθεια του Γκοϊκοτσέα

17. Ο Μπρέμε στο χορτάρι και από πάνω του οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν το 1-0

18. Ο Φραντς Μπέκενμπαουερ και οι συνεργάτες του πανηγυρίζουν το 1-0

19. Ο Κοντεσάλ έχει σφυρίξει τη λήξη του τελικού και οι παίκτες της Γερμανίας πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου

20. Ο Ντιέγο κλαίει, ενώ δεξιά ο Μπαούσα προσπαθεί να παρηγορήσει τον Σερισουέλα

21. Ματέους και Λιτμπάρσκι με το Παγκόσμιο Κύπελλο

22. Χοροί και πανηγύρια από τον Κάιζερ και τους παίκτες του

23. Οι Γερμανοί κάνουν τον γύρο του θριάμβου στο "Ολίμπικο"

24. Η αναμνηστική φωτογραφία των Πρωταθλητών Κόσμου

Πηγές: Ole, Marca, As, fifa.com, El Pais, diariolibre.com, taringa.net, espndeportes.com, elsalvador.com

Βίντεο: Ο δρόμος της Αργεντινής και της Δυτικής Γερμανίας προς τον τελικό

Βίντεο: Το pregame του τελικού. Στο 3:46 του βίντεο, ο Μαραντόνα αποκαλεί "hijos de puta", δηλαδή πουτ..ας γιους τους Ιταλούς που αποδοκιμάζουν εν χορώ τον ύμνο της Αργεντινής

Βίντεο: Highlights από τον τελικό