Μεγάλα ταμεία στο στοίχημα έχουμε πάει, λίγο έως πολύ, όλοι. Ακόμη περισσότεροι έχουμε ξενυχτήσει μπροστά σε μια τηλεόραση ή κρατώντας το κινητό στο χέρι περιμένοντας το αποτέλεσμα όχι για αυτό καθ’ αυτό αλλά για την πληρωμή.

Οι ιστορίες του καθένα, πολλές. Οι περισσότεροι άργησαν να απαντήσουν στο σχετικόe-mailκαθότι αμφιταλαντεύονταν στο ποια νίκη να προτάξουν. Και μερικά ταμεία ήταν και σε άλλες εποχές. Τότε που το ποντάρισμα ήταν δύσκολο,internetέμπαινεςmedialupακούγοντας εκείνο τον μαγικό ήχο της σύνδεσης («τιιι,,, τοοοο, τιιιι, τοοο»). Πλέον τα πάντα είναι πιο εύκολα, εξ ου και τοlivebettingβρίσκεται σε… έξαρση. Παρακολουθείς ένα ματς, λες «θα μπει και άλλο», μπαίνεις από το κινητό σου και «τσακ», πόνταρες. Η ζωή είναι εύκολη.

Και είναι πιο εύκολη αν έχεις αποκτήσει μια COSMOTEPrepaidMastercardκαθώς για κάθε ευρώ που δαπανάς, στο κινητό σου μπαίνουν 5MBγια να σερφάρεις και να κατευθυνθείς στο αμέσως επόμενο παιχνίδι που θα ποντάρεις. Έως τότε, «στοιχηματάκηδες» τουSport24.grθυμούνται τη μεγαλύτερή τους στοιχηματική νίκη και περιγράφουν γλαφυρά την ηδονή που βίωσαν.

Διότι, κακά τα ψέματα, η πληρωμή στο στοίχημα είναι ηδονή που καμία γυναίκα δεν μπορεί να καταλάβει, να κατανοήσει ή να… απολαύσει. Όταν βάζεις τον εαυτό σου σε ρόλο Νοστράδαμου, ήτοι να προβλέψεις τι θα γίνει, και μάλιστα να δαπανήσεις και χρήματα ποντάροντάς το, η νίκη είναι κάτι παραπάνω από κάθε άλλο συναίσθημα, παραπάνω από το να αποκτήσεις μια τέτοια κάρτα μέσα σε 5 λεπτά σε ένα κατάστημαΓΕΡΜΑΝΟΣ ήCOSMOTEαπλά με μια ταυτότητα.

Ο Νίκος Μποζιονέλος ωσάν άλλος Ρόμπιν Γουίλιαμς

Κυριακή, 10 Ιουλίου 2016. Εχω βαφτεί Πορτογάλος. Σε μια έμπνευση, μήνες πριν, είχα διαπιστώσει ότι η Πορτογαλία σε κάθε Euro εδώ και δύο δεκαετίες αποκλειόταν στα νοκ άουτ με κάθε πιθανό τρόπο: πέναλτι, παράταση, αυτογκόλ, αποβολές. Διάολε, σκεφτόμουν, μην ήρθε η ώρα της; Το πόνταρα. Και το έγραψα κιόλας. Απόδοση; 20.00. κέρδος; Τετραψήφιο.

Ξεκινά το Euro στη Γαλλία, βράζουμε κάθε μέρα από τη ζέστη στα γραφεία της «Sportday» (πήγαινα από νωρίς για να προλάβω το πρώτο παιχνίδι κάθε ημέρας) και μέχρι τα ημιτελικά πρακτικά έχω 40 πυρετό κάθε μέρα. 31 Μάρτη είχα ρίξει ένα 100άρικο στην πορτογαλική κατάκτηση…
Η ομάδα του Φερνάντο Σάντος σέρνεται στους ομίλους, ο Ρονάλντο είναι με μισό πόδι, ΟΚ λέω μέσα μου, τον ήπιαμε. Ιδρώσαμε αλλά περάσαμε την Ουγγαρία. Και στα νοκ άουτ, να’ σου η ρέντα: στην παράταση τους Κροάτες όπου κοιμήθηκε ο Θεός, στα πέναλτι την Πολωνία και φτάνουμε μια Τετάρτη βράδυ ημιτελικό με την Ουαλία. Εχω ταχυπαλμία. 2-0 με Ρονάλντο και Νάνι, άντε γεια! Cash out; Όχι, δεν μου έδινε πολλά.

Την Πέμπτη είχε Γαλλία – Γερμανία: «όχι διάολε τους διοργανωτές, όχι» ευχόμουν αλλά ο Γκριζμάν έκανε τους Γερμανούς… παντσεράκια. Να το κλείσω ή να το αφήσω; Ξανά λίγο το ποσό, από όσο θα ήθελα. Αρπάχτηκα. Δεν γαμιέται, άστο. Και ό,τι γίνει.
Ξεκινά ο τελικός την Κυριακή και κάθε όρεξη για να φάω και δεύτερη πίτσα στο γραφείο κόπηκε ότι ο Ρονάλντο βγήκε αλλαγή. Πάει, τελείωσε το παραμύθι. Το είχα αποδεχθεί. Ακόμη και στην παράταση συλλογιζόμουν ότι κάτι θα γίνει και ο Ρονάλντο θα κλάψει πάλι. Το γκολ του Εντερ δεν το θυμάμαι. Με θυμάμαι όμως μένα, πάνω στο γραφείο της εφημερίδας, να ουρλιάζω ωσάν άλλος Ρόμπιν Γουίλιαμς σε στυλ «Oh captain, my captain», με ιαχές τουλάχιστον αντιεκκλησιαστικές…

Το βαγόνι του ταμείο του Θέμη Καίσαρη

Πρεμιέρα ομίλων Champions League 2002-03. Την Κυριακή το βράδυ έχω πάρει κάτι ψιλά, κοντά 150 ευρώ. Και τα έχω κρατήσει για ένα μεγάλο παρολί της πρεμιέρες. Οκτώ ματς, τέσσερα σε κάθε μέρα, τρία στάνταρ και πέντε ζητούμενα, να χάνω και δύο. Τότε είχαμε το βίτσιο όχι μόνο να μη μαθαίνουμε την εξέλιξη των αγώνων live, αλλά να περιμένουμε τη «Σούπερ Μπάλα». Ίσως το θυμάστε, αλλά στην εκπομπή δεν έλεγαν τα αποτελέσματα: έδειχναν το βίντεο του κάθε ματς χωρίς να λένε τι έχει γίνει, περίμενες τα στιγμιότυπα για να το δεις.

Την Τρίτη λοιπόν έχουν περάσει και δύο απ' τα τρία στάνταρ, άσος η Βαλένθια με τη Λίβερπουλ που έδινε πάνω από 2.00 και Χ2 η Ρεάλ εκτός με τη Ρόμα, που έδινε και 1.30 παρακαλώ. Μαζί με αυτά έχουν περάσει και δύο ζητούμενα, άσος η Άρσεναλ με την Ντόρτμουντ κοντά στο 2.00 και Χ ξερό το Οσέρ-Αϊντχόφεν, γλυκό 0-0.

Έχω ψηθεί, μου μένουν τα τέσσερα ματς της Κυριακής, ένα στάνταρ και τρία ζητούμενα.

Το στάνταρ είναι το Ολυμπιακός-Μπάγερ Λεβερκούζεν, 1.95 ο άσος. Πάω γήπεδο, βλέπω από κοντά το απίστευτο 6-2.

Επιστροφή, βαγόνι στον ηλεκτρικό και ξαφνικά ένας αρχίζει να ρωτάει για τα άλλα ματς. Βάζω χέρια στ'αυτιά κι αρχίζω να φωνάζω «ΑΛΑΛΑΛΛΑΛΑΛΑ». Να κλαίει το βαγόνι απ' τα γέλια και εγώ να φωνάζω «ΑΛΑΛΑΛΛΑΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΑ ΜΑΤΣ ΑΛΑΛΛΑΛΑΛΑ!!!».

Τα καταφέρνω, μπαίνω στο αμάξι, φτάνω σπίτι, έχουν τελειώσει με το ματς του Ολυμπιακού και πάνε στα υπόλοιπα. Είναι περασμένες μία και δεν έχω ιδέα τι έχω κάνει, παρά μόνο πως έχω πιάσει τα στάνταρ και μου μένουν τρία ζητούμενα. Πρώτο ζητούμενο, Λοκομοτιβ Μόσχας-Γαλατασαράι Χ2, 0-2 τελικό. Ωραία, βγάλαμε μικρό κέρδος. Δεύτερο, Φέγενορντ-Γιουβέντους ξερό Χ. Ξεκινάνε τα στιγμιότυπα, 0-1 η Γιουβέντους με Καμορανέζι, ισοφάριση ο μεγάλος Φαν Χόιντονγκ. Τέλος, τα πήραμε και πάμε για τα πολλά. Τελευταίο ματς, Ντιναμό Κιέβου-Νιουκάστλ, άσος. 1-0 νωρίς. Κάτι ευκαιρίες οι Άγγλοι, αγωνία. 2-0, τέλος.

Έξαλλοι πανηγυρισμοί στις δύο και, για δελτίο που έχει πληρωθεί απ'τις 12 παρά.

Την επόμενη τους τα ξαναπήραμε και το Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε η καλύτερη εβδομάδα της ιστορίας.

Το λάθος κόρνερ για τον Χρήστο Χατζηιωάννου

Στην στοιχηματική μου καριέρα έχω λίγες αλλά καλές νίκες. Βασικά, αυτό δεν λέμε όλοι; Αλλά θυμάμαι μία η οποία ήρθε με τόσο περίεργο τρόπο που την πανηγύριζα σαν τρελός στο σπίτι. Είναι άνοιξη του 2016 και μπροστά μας υπάρχει Euro. Μου έχουν μείνει σχετικά λίγα χρήματα στον στοιχηματικό λογαριασμό και αποφασίζω να τα βάλω όλα σε κάποιους συνδυασμούς αποτελεσμάτων στην Premier League. Μπας και φτιάξω ένα αξιοπρεπές ποσό για τον καυτό Ιούνιο.

Η Τσέλσι έχει κάνει το over, η Λίβερπουλ με έχει πληρώσει, η Λέστερ κάνει και πάλι αυτό που πρέπει και στη Γιουνάιτεντ για κάποιο λόγο αποφασίζω να παίξω over σε κόρνερ. Το παιχνίδι είναι στο 2-0 από πολύ νωρίς και ειλικρινά νιώθω τη βαρεμάρα των παικτών ζωγραφισμένη στην τηλεόραση και ετοιμάζομαι να αποχαιρετήσω τα λιγοστά μου λεφτά. Είμαστε στο 93 και όλοι οι θεοί της μπάλας έχουν συνηγορήσει στο να θέλω μόνο άλλο ένα κόρνερ. Η μπαλιά από το κέντρο είναι χλιαρή και ο αμυντικός ελέγχει κοντά στη μικρή περιοχή και κατευθύνεται προς την πλάγια γραμμή (λογικά για να είναι κοντά στη φυσούνα). Ο Ρούνεϊ σαν να άκουσε όσα του έσερνα πηγαίνει να πιέσει. Κάνει κάτι σαν τάκλιν, η μπάλα φεύγει ξεκάθαρα από τα πόδια του άουτ και ξεκινά να γυρίσει προς τα πίσω με εμένα σε έξαλλη κατάσταση. Μέχρι που ακούγεται μια σφυρίχτρα που δεν ήταν λήξης αλλά για κόρνερ. Πού το είδε; Γιατί το έδωσε; Ποιος θεός με αγαπά; Δεν έχω απαντήσει για αυτά. Ξέρω μόνο ότι τα λιγοστά γίναν περισσότερα και αν είχα μια κάρτα με μεγαλύτερο περιθώριο κερδών τώρα θα σας έγραφα από τη Χονολουλού. Η κάρτα πλέον βρέθηκε και λέγεται COSMOTEPrepaidMastercard. Και με τσιγκλάει να την πάω στη Χονολουλού.

Ο Στέφανος Γιωτάκης πήγε διακοπές με τον Αριεν Ρόμπεν...

Το καλοκαίρι του 2010 με βρήκε στη Σίφνο και εγώ βρήκα τη γυναίκα της ζωής μου (παρακολουθώντας αγώνα Μουντιάλ, παρακαλώ)! Η τύχη μου εξαντλήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα όπου χάθηκε σεβαστό στοιχηματικό κέρδος, με την ήττα της Ολλανδίας στον τελικό από την Ισπανία, καθώς είχα ποντάρει τους αγαπημένους «οράνιε» στο υψηλότατο 12.000 για κατάκτηση τροπαίου.

Τέσσερα χρόνια αργότερα (και… ήδη παντρεμένος) οι… θεοί του στοιχήματος άλλαξαν πλευρά! Η Ολλανδία κοντραρίστηκε εκ νέου με την Ισπανία στην φάση ομίλων και οι πανίσχυροι «φούριας ρόχας» αποτελούσαν δυνατό φαβορί όπως μαρτυρούσε το σετ (1.80 – 3.50 – 5.00), που –τουλάχιστον στα μάτια μου - προκαλούσε την κόντρα. Το 5-3-2 του φαν Χααλ ξένισε ακόμα και τους Ολλανδούς και το 1-0 στο 27’ από τον Αλόνσο φάνταζε η αρχή του τέλους για το ματς και το ποντάρισμα μου. Φευ! Ο Αριεν Ρόμπεν ηγήθηκε της ανατροπής, η Ολλανδία θριάμβευσε 5-1 και τα εισιτήρια για την αγαπημένη Σίφνο (ναι, με επιστροφή) νομίζω πως έγραφαν και το όνομα του…

Το γκολ στο 97’ του Θάνου Καλόγηρου

Απρίλιος του 2011 και 33η αγωνιστική στο Νησί. Τις προηγούμενες ημέρες είχα πιάσει παρολί και ήταν η ώρα των τζογαδόρικων επιλογών. Ήμουν της λογικής «πάμε με λίγα να τους… κλείσουμε». Ήταν η χρονιά που υποβιβάστηκε η Γουέστ Χαμ και υποδεχόταν την Άστον Βίλα. Το διπλό πλήρωνε κάτι παραπάνω από 2.90 και η σκέψη έγινε ποντάρισμα, φυσικά σε μορφή δυάδας με το ματς που θα ξεκινούσε μία ώρα αργότερα (18:00) ανάμεσα σε Άρσεναλ και Λίβερπουλ. Τι; Ισοπαλία.

Μεγάλο το διπλό των «χωριατών» και τα πανηγύρια είχαν ήδη ξεκινήσει. Το ντέρμπι είχε αρχίσει, αμφότερες νωθρές, μέχρι το 90’+ λίγες φάσεις και για τις δυο, στο 96’ ο Φαν Πέρσι έκανε το 1-0, το όνειρο έμοιαζε να είχε τελειώσει όμως ως από μηχανής θεός, ο Ντιρκ Κάιτ ισοφάρισε στο αμέσως επόμενο λεπτό (97’). Καταλαβαίνετε τι έγινε, τα λόγια περιττά…

Από τις μούντζες στη δικαίωση για τον Γιώργο Περπερίδη

12 Ιουνίου 2004. Όλοι θυμόμαστε τι συνέβη τότε. Αυτό που δεν ξέρετε είναι η στοιχηματική ιστορία που θα σας αποκαλύψω. Στα 25 μου και πριν μάθω το διαδικτυακό betting, κυνηγούσα αποκλειστικά μεγάλες αποδόσεις με προτίμηση στους σκόρερ. Λίγο πριν κατηφορίσω στην αγαπημένη μου Fontana στο Πασαλιμάνι αποφάσισαν να ποντάρω. Κοίταξα το πρόγραμμα. τσέκαρα τις αποδόσεις, φαντάστηκα τον τρόπο που θα μπορούσε να σκοράρει η Εθνική μας, πόνταρα και πήγα να πάρω θέση στην καφετέρια. Μπαίνοντας μέσα, κάνα δίωρο πριν το ματς, το στοίχημα και το τάβλι ήταν το αγχολυτικό των θαμώνων μέχρι τη σέντρα.

«Πέρπε τι έπαιξες, για να δω...», ήταν η ερώτηση. Γέλια, δούλεμα, μούντζες και «δεν μου τα έδινες εμένα να τα φάω τσίχλες» η αντίδραση όταν είδαν όλοι τι είχα ποντάρει: Πορτογαλία - Ελλάδα, να σκοράρει πρώτος στο παιχνίδι ο Γιώργος Καραγκούνης. Επιλογή που επέστρεφε 40 φορές τα χρήματά μου. Μαντέψτε λοιπόν ποιος πανηγύριζε διπλά στο 6ο λεπτό του αγώνα και ποιοι γύρευαν... κεράσματα. Αν το γκολ του «Κάρα» ήταν σήμερα, που υπάρχει η COSMOTEPrepaidMastercard, θα τους κέρναγα διαδικτυακάΜΒαφού μπορείς με την εφαρμογή της από το κινητό ναχαρίσεις ΜΒ στους φίλους σου.

Τρία σε ένα και... 3.75 για τον Φάνη Παναγιώτου

Flashback στο 2012. Ο Ολυμπιακός, ετοιμάζεται για το Final 4 της Πόλης, εκεί όπου πάει ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Το ίδιο κι ο Παναθηναϊκός, αλλά το θέμα μας είναι ο ημιτελικός ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και τους «ερυθρόλευκους». Στοιχηματικά, ο άσος ήταν κοντά στο 1.30 και το διπλό για την ομάδα του Πειραιά στο 3.75.

Να πω την αλήθεια, δεν έβλεπα -όπως και κανείς πιστεύω- τον Ολυμπιακό να φτάνει στην κορυφή, όπως εντέλει έγινε. Θεωρούσα, όμως, εξαιρετικά πιθανό να αποκλείσει τη Μπαρτσελόνα. Η ομάδα -τότε- του Τσάβι Πασκουάλ ήταν το φαβορί, αλλά δεν ήταν φόβητρο και γενικά δεν τα πάει καλά στα Final 4 (ψάξτε λίγο και θα δείτε πως έχει τρομερά αρνητική παράδοση). Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Ιβκοβιτς είχε βρει ρυθμό μετά τις αλλαγές στο ρόστερ (βλ. Λο & Ντόρσεϊ), επομένως δεν δίστασα, στη στοιχηματική «στέγη» που βρισκόμουν τότε, να προτείνω το διπλό στην εξαιρετική απόδοση του 3.75.

Εννοείται πως παράλληλα το πόνταρα. Πάντα παίζω αυτά που γράφω. Προφανώς, οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μου και αρκετοί ήταν αυτοί που μου είπαν «τι πας και μπλέκεις...». Ο Βασίλης Σπανούλης, όμως, με δικαίωσε κι έστειλε την ομάδα του στον τελικό της Euroleague. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού μέτρησε 21 πόντους και 6 ασίστ (εντυπωσιακοί αριθμοί για ματς που έλειξε με 64-68) και προσωπικά πανηγύρισα... τρία σε ένα! Ταμείο, «δικαίωση» για το σημείο που πρότεινα και πρόκριση της ομάδας που υποστηρίζω! Όλα αυτά στο 3.75! Υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή;

Έβαλε 5, πήρε 105 ο Θοδωρής Ρούσσος

Αν και ποδοσφαιρικός, οι μνήμες είναι μπασκετικές... Για πάντα θα είναι! H πιο απολαυστική νίκη στο στοίχημα, ήρθε με τη νίκη του Ολυμπιακού στον τελικό της Ευρωλίγκας στην Πόλη το 2012, σε βάρος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί 19 πόντους πίσω στο σκορ λίγο πριν από το ημίχρονο. Η έμπνευση στο 20:00, λοιπόν, ήταν αυτή: Νίκη του Ολυμπιακού με 1-3 πόντους, με απόδοση 21.00!

Λίγα βάζεις (5 ευρώ), πολλά παίρνεις (105 ευρώ). Αντιλαμβάνεστε ότι το καλάθι του Πρίντεζη, έπειτα από την ασίστ του Σπανούλη, πανηγυρίστηκε διπλά ή καλύτερα με πενταπλάσιο ενθουσιασμό! Και νίκη - τίτλος της ελληνικής ομάδας στην Κωνσταντινούπολη και η τσέπη γεμάτη!

Το πουλέν του Ντενίς Μάρκο

Η δικιά μου στιγμή δεν ήταν ένα 90λεπτο, άντε και λίγο παραπάνω, αλλά μια ολόκληρη εβδομάδα αγωνίας. Βλέπετε το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου περίοδος στοιχηματικά, όχι μόνο γιατί παίζουν οι φίλοι μου Ιρλανδοί, αλλά γιατί κορυφώνεται και η δράση στο τένις. Το 2015 για το Rogers Cup η Μπελίντα Μπένσιτς (μεγάλη συμπάθεια, αλλά δεν είναι της παρούσης) είχε δύσκολη κλήρωση. Αφού στους δυο πρώτους γύρους απέκλεισε Μπουσάρ και Βοζνιάκι, το πίστεψα, έριξα τον οβολό μου να… το σηκώσει και μάλιστα με μεγαλύτερο ποσό από όσο συνηθίζω στα μακροχρόνια και ας ήταν εκ των αουτσάιντερ. Το επόμενο βράδυ αποχαιρετά η Λισίτσκι.

Ερχονται τα προημιτελικά κόντρα στην Ιβάνοβιτς, άντεξα για λίγο το ξενύχτι, είδα πως μπήκε δυνατά, αλλά η νύστα μας λύγισε, αφού το τουρνουά γινόταν στον Καναδά. Το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να ανοίξω το site της ομοσπονδίας τένις (ούτε καν το live score) για να δω το αποτέλεσμα. Εκτός και η Ανούλα. Στα ημιτελικά αντίο και η Σερίνα Γουίλαμς και ας πήρε το πρώτο σετ (είπαμε είχε δύσκολη κλήρωση).

Φινάλε, εδώ δεν είχαμε ξενύχτι, έπαιζαν απόγευμα, επιτέλους. Αντί για καφέ πήραμε την μπυρίτσα μας. Η Μπένσιτς ήταν σαρωτική , η έτερη φιναλίστ, Σιμόνα Χάλεπ έφερε στα ίσια το ματς, αλλά πάνω που οι χτύποι «βάρεσαν» κόκκινο η Ρουμάνα αποχωρεί λόγω ενοχλήσεων από τον τελικό.

Δεν θα το κρύψω η λύπη μου κράτησε καμία δεκαριά δευτερόλεπτα για τον τραυματισμό της Χάλεπ. Στη συνέχεια πανηγυρισμοί και δικαίωση που το… πουλέν μας πλήρωσε. Συν τοις άλλοις ότι εκείνο το απόγευμα μύησα και ορισμένους συγγενείς στο άθλημα, ίσως και τους γείτονες με τις φωνές μου, διπλή ικανοποίηση.

Το κασκόλ του Σωτήρη Γεωργίου

Η μεγαλύτερη επιτυχία που θυμάμαι στο στοίχημα ήταν το 2005. Ήταν η εποχή που είχαν αρχίσει να φράζουν τα παιχνίδια όταν τα ανέφερα στην απογευματινή εκπομπή της ΕΡΑ Σπορ για το στοίχημα, όταν ήμουν στην ΕΡΤ. Και ήταν ένα βράδυ Μαΐου, είχαμε ένα δυνατό κουπόνι. Είχαμε μια ξερή τετράδα και κλείναμε και οκτάδα με αποδόσεις 60.000 και 80.00 μιας και μιλάμε για μπάσκετ και χάντικαπ, με ένα παιχνίδι στη Γαλλία. Ήταν βράδυ Κυριακής και το περιμέναμε όλοι.

Ψάξαμε να βρούμε πως θα δούμε την αναμέτρηση στο Πο της Ορτέζ, δεν θυμάμαι με ποια βέβαια. Και δεν βρίσκαμε άκρη μιας και η τεχνολογία δεν ήταν όπως σήμερα. Βρήκαμε άνθρωπο όμως στο γήπεδο μέσω ενός μάνατζερ. Και είχαμε ανοιχτή γραμμή .Μαζευτήκαμε 20, και βάλε άτομα, μαζί, το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση και γκρεμίσαμε ένα μαγαζί μόλις πέρασε ο άσος της Ορτέζ. Περιττό να πω ότι είχαμε και μεγάλους παίκτες στην παρέα και απλά να αναφέρω, για τα κέρδη, ότι ένας αγόραασε… Πόρσε! Το κλου όμως ήταν ότι είχαν ένα κασκόλ της Ορτέζ (από ματς που είχα μεταδώσει στη Γαλλία για την Ευρωλίγκα). Με το κασκόλ αυτό βγήκαμε, φωνάζαμε συνθήματα μας κοίταζε όλη η Γλυφάδα επειδή κορνάραμε!

Τώρα που το σκέφτομαι, αντί για Πόρσε αν είχαμε τότε την COSMOTEPrepaidMastercardθα είχαμε αποκτήσει από το ποντάρισμα τόσαMBπου θα είχαμε δωρεάν ίντερνετ στο κινητό μέχρι να βγούμε από τα μνημόνια…

Βλέπει μπάλα, και με οκτώ παίκτες, ο Λευτέρης Αμπατζής

Τα χρήματα που κέρδισα δεν ήταν πολλά. Η ηδονή όμως δεν συγκρίνεται με κανένα παιχνίδι στο παρελθόν, στο παρόν και πιθανότατα δεν θα ξανασυμβεί στο μέλλον. Μπολόνια-Μίλαν ο αγώνας, βράδυ Τετάρτης, στις 8 του περασμένου Φλεβάρη, με ποντάρισμα στο «διπλό». Ξεκινάει το πρώτο 10λεπτο και η Μίλαν κερδίζει το ένα κόρνερ μετά το άλλο. Πιέζει και δείχνει ότι είναι θέμα χρόνου το πότε θα σκοράρει. Αμ δε... Στο 18' ο Παλέτα της Μίλαν παίρνει κίτρινη και μέχρι το 36', που αντικρίζει τη δεύτερη, νομίζεις ότι κάνει προσπάθεια για να φύγει από το παιχνίδι. «Με 10 πώς να κερδίσεις στοίχημα;» αναρωτιέμαι και περιμένω μια αποβολή της Μπολόνια (παρακαλάω τον Τοροσίδη να μου κάνει τη χάρη...)

Αλλάζω κανάλι και αρχίζω να συμβιβάζομαι με την ήττα. Γύρω στο 65' αποφασίζω να δω πού βρίσκεται το ματς. Πάνω από το όνομα της Μίλαν, στην κάρτα της τηλεόρασης, βλέπω δύο κόκκινες κάρτες. Ανοίγοντας το laptop διαπιστώνω ότι από το 59' έχει αποβληθεί και ο Κούτσκα. Με εννέα η Μίλαν. Συνεχίζω το ζάπινγκ και στο 83' επιστρέφω πάλι στο ματς. 0-0 και η Μίλαν παίζει με οκτώ!!! Κάποιος ταλαίπωρος, από όσους έχουν απομείνει στο γήπεδο, σέρνει το πόδι του τραυματίας κι χουν γίνει και οι τρεις αλλαγές. Το παίρνω απόφαση, πάω για ύπνο καταρρακωμένος.

Το πρωί, που φτάνω στον Sport24 Radio 103,3, για να πω το πρώτο δελτίο ειδήσεων της ημέρας, στις 8.00, ανοίγω να δω το τελευταίο βραδινό δελτίο. Τελευταία είδηση: Μπολόνια-Μίλαν 0-1. Αρχίζω να τρέμω... Ανοίγω το soccerway για να το πιστέψω. Μέχρι να διαπιστώσω ότι ο Πάσαλιτς στο 89' έκανε όντως το 0-1, έχω την εντύπωση ότι ο συντάκτης του τελευταίου βραδινού δελτίου έχει κάνει λάθος. Φωνάζω «ναιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!» και μονολογώ στον ίδιο τόνο: «Βλέπεις μπάλα, αγόρι μου...».