Δυο ομάδες με αμιγώς πρωταγωνιστικό ρόλο στη χώρα τους, αλλά σε κάθε περίπτωση με άλλα "κιλά φανέλας" σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν σπουδαία πράγματα και στις δυο, αφήνοντας για τα καλά το... στίγμα τους. Άλλοι πάλι διέπρεψαν σε μια από τις δυο και άλλοι σε καμία από τις δυο ουσιαστικά, αλλά θα έχουν να λένε ότι κατά την διάρκεια της καριέρας τους έπαιξαν σε Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακό.

Συνολικά δέκα ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί σε Καταλανούς και Πειραιώτες, που αναμετρώνται το βράδυ της Τετάρτης (18/10) στο "Καμπ Νόου" για την 3η αγωνιστική του 4ου ομίλου του Champions League. Από τον Ζιοβάνι και τον Ριβάλντο, μέχρι τον Χαβίτο και τον Μποτία, ο καθένας τους έχει παίξει τόσο για τους μπλαουγκράνα όσο και για τους ερυθρόλευκους.

Το Sport24.gr καταγράφει μια μια τις περιπτώσεις και την επιρροή που είχε ο καθένας τους τόσο στην ομάδα της Βαρκελώνης όσο και στον πρωταθλητή Ελλάδας. Η κάθε περίπτωση διαφέρει αρκετά και έχει την δική της ιδιαιτερότητα και την δική της ξεχωριστή ιστορία. Πάμε να τις δούμε μια προς μια...

ΖΙΟΒΑΝΙ ΣΙΛΒΑ ΝΤΕ ΟΛΙΒΕΪΡΑ

Το 1996 τον απέκτησε η Μπαρτσελόνα και με την φανέλα της σκόραρε συνολικά 18 γκολ, κατακτώντας 1 Κύπελλο UEFA, 1 Super Cup Ευρώπης, 2 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Copa del Rey και 1 ισπανικό Super Cup. Ο Βραζιλιάνος είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στα τρία χρόνια που έμεινε στην Βαρκελώνη, ειδικά η σχέση του με τον Λουίς Φαν Χάαλ ήταν ταραχώδης, όμως αγαπήθηκε πολύ από τους φίλους της ομάδας. Όσο αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα, πέτυχε καθοριστικά γκολ κατά της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και ένα εναντίον της Ντόρτμουντ στον τελικό του Super Cup Ευρώπης το 1997.

Το καλοκαίρι του 1999, ο Σωκράτης Κόκκαλης τον έφερε στον Ολυμπιακό και ο "Ζιο" έμελλε να περάσει τα καλύτερα και πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του στην χώρα μας. Και αν την πρώτη χρονιά είχε την ατυχία με τον άσχημο τραυματισμό από το τάκλιν του Λάζαρου Σέμου σε ένα Ηρακλής - Ολυμπιακός στο Καυτανζόγλειο, φρόντισε στην εξαετία που έμεινε, να κάνει πολλά πράγματα που τον κατέστησαν "Μάγο". Πήρε πέντε πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο στην χώρα μας, είναι ο τρίτος σε συμμετοχές ξένος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού με 129 πίσω από τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και τον Χούλιο Λοσάντα, ενώ την σεζόν 2003-04, την μοναδική που δεν πήρε πρωτάθλημα, βγήκε πρώτος σκόρερ στην Α' Εθνική με 21 τέρματα.

Μοναδικό του μαράζι ότι δεν πέτυχε ευρωπαϊκή υπέρβαση όσο έμεινε στην Ελλάδα, όμως λατρεύτηκε όσο λίγοι, έκλαψε για τον Ολυμπιακό, τον έχει στην καρδιά του και θα είναι εσαεί ο αγαπημένος ξένος των "ερυθρόλευκων" φιλάθλων. Ο "Μάγος Ζιο", αυτός που φρόντισε να κάνει στο χορτάρι όλα εκείνα που κάνουν το ποδόσφαιρο όμορφο και τον "βασιλιά των σπορ".

ΡΙΒΑΛΝΤΟ

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ριβάλντο είναι ο σπουδαιότερος ξένος ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Παίκτης με τη δική του εμβέλεια, τα δικά του κατορθώματα και το δικό του εκτόπισμα, δεν έχει έρθει ξανά στην Ελλάδα. Είναι το μεγαλύτερο όνομα απ' όλα και ειδικά όσα πέτυχε με την Μπαρτσελόνα, ήταν μοναδικά. Από το 1997 μέχρι το 2002 έπαιξε στο "Καμπ Νόου" και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1998 και του 1999 με τους Καταλανούς, ενώ οι ατομικές διακρίσεις όσο έπαιξε εκεί, ήταν μοναδικές.

Δύο φορές δεύτερος σκόρερ στην Ισπανία με τη Μπαρτσελόνα, το 1999 πήρε μάλιστα την "Χρυσή μπάλα", ενώ βγήκε τρίτος στον σχετικό διαγωνισμό του κορυφαίου παίκτη του πλανήτη το 2000, 2001 και το 2002. Έπαιξε τελικό Μουντιάλ με την Βραζιλία το 1998 και πήρε το τρόπαιο το 2002 στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Ο Βραζιλιάνος είχε φτιάξει τον δικό του "μύθο" και έπειτα από μια μαγική πενταετία στην Βαρκελώνη, μετακόμισε στο Μιλάνο για τη Μίλαν.

Το καλοκαίρι του 2004, ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε το μεγάλο "μπαμ" και έφερε τον Ριβάλντο στην Ελλάδα. Κανείς δεν το περίμενε, ήταν μια μετεγγραφή αδιανόητη για τα ελληνικά δεδομένα, έστω και αν ο Βραζιλιάνος ήταν στα... κάτω του. Στην χώρα μας κατάφερε να δείξει ότι έκανε την διαφορά, αφού στην τριετία του στο Λιμάνι, πήρε ισάριθμα πρωταθλήματα, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, κατέκτησε άλλα δυο Κύπελλα και πέτυχε 41 γκολ σε πρωτάθλημα (36), Κύπελλο (2 στον τελικό Κυπέλλου με τον Άρη το 2005 στην Πάτρα) και Champions League (3). O κόσμος του Ολυμπιακού, τον φώναζε "Ρίμπο", το γήπεδο παραληρούσε κάθε φορά με τα όσα έκανε στο χορτάρι και ο ίδιος έμελλε να ανταποδίδει την αγάπη του κόσμου με τις εμφανίσεις του.

Ούτε με εκείνον βέβαια, έγινε η ευρωπαϊκή υπέρβαση. Το τέλος του βέβαια απείχε παρασάγγας από του Ζιοβάνι, ήταν επεισοδιακό, αν και είχε επίσης δάκρυα, έβγαλε πικρία για την διοίκηση Κόκκαλη, πήγε στην ΑΕΚ, έκανε μια χειρονομία δείχνοντας τέσσερα δάχτυλα σε ένα 4-0 της Ένωσης με τον Ολυμπιακό, ο κόσμος δεν του το συγχώρεσε, ο ίδιος αργότερα ζήτησε συγγνώμη για εκείνη την ενέργεια και επέστρεψε κάποια στιγμή στο Καραϊσκάκη ως φίλος. Μπορεί να μην έφτασε την αγάπη του Ζιοβάνι, αλλά η προσφορά του ήταν πολύ μεγάλη όσο έπαιξε με την ερυθρόλευκη φανέλα και έδωσε τα πάντα.

ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥΡΕ

Όταν ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2005 από την Μέταλουργκ Ζαπορίζιε, δεν τον ήξερε κανένας. Όλοι, στο άκουσμα ότι ο Τουρέ έπιασε Λιμάνι, περίμεναν τον αδελφό του Κόλο και... ξενέρωσαν όταν κατάλαβαν ότι ήταν ο μικρός και άσημος αδελφός. Ποιος να περίμενε όμως αυτά που θα έκανε στον ένα χρόνο που θα έμενε στην Ελλάδα. Ήταν τέτοιες οι εμφανίσεις και τέτοιο το ταλέντο του, που δεν τον "χωρούσε" άλλο το ελληνικό πρωτάθλημα. Είχε και τον τρελομάνατζερ, Ντμίτρι Σέλουκ, επομένως "έδεσε το γλυκό". Θα μπορούσε ίσως να παραχωρηθεί για παραπάνω χρήματα στη Μονακό.

Από τα πρώτα φιλικά, σε εκείνο το τουρνουά στη Βαλένθια με τις νυχτερίδες και την Ουντινέζε, έβγαζε μάτια. Ξεκίνησε η σεζόν και συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, κάνοντας την διαφορά στη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού. Ο άσος από την Ακτή Ελεφαντοστού έπαιξε σε 26 ματς πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας τρία γκολ και συμβάλλοντας τα μέγιστα στο νταμπλ εκείνης της σεζόν. Οι εμφανίσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες, διότι έκανε μπαμ ότι ο 22χρονος, τότε, Γιαγιά Τουρέ ήταν για πολύ παραπάνω, κάτι που το απέδειξε η μετέπειτα καριέρα του. Έμεινε μόλις ένα χρόνο, αλλά προσέφερε πολλά και έφυγε πλήρως επιτυχημένος.

Ούτε στη Μονακό έμεινε πάνω από μια σεζόν, αφού τον τσίμπησε αμέσως η Μπαρτσελόνα. Με την φανέλα της αγωνίστηκε ως το 2010, προτού πάρει μετεγγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι και καταφέρει να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Premier League εκείνη την περίοδο. Βασικό στέλεχος των μπλαουγκράνα, ειδικά την σεζόν 2008-09, που οι Καταλανοί έκαναν το νταμπλ στην Ισπανία και συνάμα κατέκτησαν το Champions League με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό της Ρώμης με 2-0.

Ο Τουρέ κατάφερε να καθιερωθεί στην ομάδα της Βαρκελώνης, να γίνει μέλος της ομάδας που έχει να λέει ότι την για μια δεκαετία έπαιξε ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχουμε δει ποτέ. Με τον Γκουαρδιόλα, ο οποίος ανέλαβε το 2008 την Μπαρτσελόνα και τον βρήκε εκεί, έπαιξε σε 80 ματς όλων των διοργανώσεων και μάλιστα κάποιες περιπτώσεις χρειάστηκε να παίξει ακόμη και κεντρικός αμυντικός - όπως στον τελικό του Champions League του 2009. Η κλάση του ήταν μεγάλη και συνέχισε τις "υψηλές πτήσεις" στο αγγλικό πρωτάθλημα.

ΑΡΟΥΝΑ ΜΠΑΜΠΑΝΓΚΙΝΤΑ

Για τον Νιγηριανό έχουμε κάνει ειδική μνεία με όλη την πορεία του στην αφιερωματική στήλη "Πού χάθηκες κι εσύ;", αναζητώντας τα χνάρια ποδοσφαιριστών που έπαιξαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μπαμπανγκίντα εντάχθηκε στο πρόγραμμα της "Μασία", προερχόμενος από τον Άγιαξ σε ηλικία 14 ετών. Το 1998 και ενώ δεν είχε συμπληρώσει καν το 16ο έτος της ηλικίας του, αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα των Καταλανών σε έναν φιλικό αγώνα προετοιμασίας με την άσημη AGOVV Apeldoorn. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης ήταν πως ο Νιγηριανός αποτέλεσε τον δεύτερο νεαρότερο παίκτης στην ιστορία των "μπλαουγκράνα" που έπαιξε στην πρώτη ομάδα.

Προφανώς, κάτι έβλεπαν στην ομάδα και τον δοκίμασαν, χωρίς αυτό να σήμαινε ότι υπήρχε θέση στο ρόστερ. Κάτι έδειχνε όμως, υπήρχε προοπτική. Ο Μπαμπανγκίντα βρέθηκε στην Μπαρτσελόνα Β' το 1998 και έμεινε εκεί ως το 2004 με δυο ενδιάμεσους σταθμούς την Τεράσα και την Καντίθ, στις οποίες έπαιξε ως δανεικός. Με τους Καταλανούς σημείωσε 42 γκολ σε 110 ματς. Το καλοκαίρι του 2004 και αφού δεν είχε κάνει το ξεπέταγμα που όλοι προσδοκούσαν, τον αγόρασε η ουκρανική Μέταλουργκ Ντόνετσκ (2 γκολ σε 10 αγώνες). Εκεί βρισκόταν και ο Γιαγιά Τουρέ και αμφότεροι είχαν για μάνατζερ τον περίφημο, Ντμίτρι Σέλουκ.

Στην Ελλάδα ήρθε μαζί με τον Τουρέ το καλοκαίρι του 2005 και επίσης ήταν εξαιρετικός σε εκείνο το περίφημο τουρνουά της Βαλένθια. Εντούτοις, η μετέπειτα παρουσία του απείχε κατά πολύ σε σχέση με εκείνη του Ιβοριανού. Όσοι περίμεναν ότι ο Μπαμπανγκίντα θα έκανε την διαφορά στην Ελλάδα, με την ταχύτητά του και τις ντρίμπλες του, έμειναν με την όρεξη. Δεν έκανε τίποτα απ' όλα αυτά και περισσότερο η αναφορά στ' όνομά του γίνεται σε αφιερώματα για "παλτά" που έπαιξαν στην Ελλάδα ή για ανέκδοτες ιστορίες.

Την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό έπαιξε σε 25 αγώνες και στους 11 ξεκίνησε ως βασικός. Μέλι μέλι και από τηγανίτα τίποτα, έχοντας δυο γκολ στο πρωτάθλημα και ένα στο Champions League, στην εντός έδρας ήττα με 4-1 από τη Λιόν. Υπήρξαν και κρούσματα απειθαρχίας μέσα σ' όλα τα άλλα. Η δεύτερη σεζόν του ήταν ακόμα χειρότερη, μετρώντας πολύ λιγότερες συμμετοχές. Στις 25 Μαΐου 2007 μπήκαν "τίτλοι τέλους" στη εν Ελλάδι παρουσία του, η οποία σαφώς και κρίνεται πέρα ως πέρα αποτυχημένη. Είχε ένα ακόμη χρόνο συμβολαίου, αλλά δεν εξαντλήθηκε.

ΝΤΑΝΙ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΑΡΑ

Η Μπαρτσελόνα προσέφερε 14.000.000 ευρώ στη Μαγιόρκα το καλοκαίρι του 1999 για να κάνει δικό της τον Ντάνι, ο οποίος προερχόταν από μια εξαιρετική σεζόν (12 γκολ σε 36 εμφανίσεις). Η πρόταση έγινε αμέσως αποδεκτή και έγινε κάτοικος Βαρκελώνης. Εκεί έμεινε ως τον Ιανουάριο του 2004, όταν δόθηκε δανεικός στη Σαραγόσα, επέστρεψε το καλοκαίρι και μετά πήγε στην Εσπανιόλ.

Παρά την τετραετή παρουσία του στην Μπαρτσελόνα, δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιο τίτλο με την ομάδα ούτε σε εγχώριο, αλλά ούτε και σε διεθνές επίπεδο. Η πρώτη του σεζόν στο "Καμπ Νόου" ήταν πολύ καλή, μετρώντας 11 γκολ σε 27 αγώνες στην Primera, αλλά στις υπόλοιπες πέτυχε μόλις ένα τέρμα και ουσιαστικά δεν ακούμπησε. Το καλό του ξεκίνημα δεν είχε συνέχεια...

Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε ως μεγάλο όνομα την σεζόν 2005-06 σε ηλικία 31 ετών, αλλά δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες και να βοηθήσει ουσιαστικά, έστω και αν η ομάδα του Πειραιά πήρε το νταμπλ. Έπαιξε σε 19 ματς πρωταθλήματος, αλλά βρήκε μόλις δυο φορές τον δρόμο προς τα δίχτυα (στο 4-0 με τον ΟΦΗ και στο 2-1 με την Καλαμαριά).

Ισχνή παρουσία για έναν σέντερ φορ της δικής του κλάσης. Αποχώρησε το καλοκαίρι του 2006, αφού η παρουσία του κρίθηκε αποτυχημένη. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Πήγε για ένα χρόνο στην Τουρκία μετά, επέστρεψε στην χώρα του και το 2008 κρέμασε τα παπούτσια του.

ΟΥΡΚΟ ΠΑΡΝΤΟ

Άλλος ένας που δεν έπαιξε ποτέ στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, αλλά αποτέλεσε μέλος της Μπαρτσελόνα Γ' και της Μπαρτσελόνα Β' ήταν ο Ούρκο Πάρντο. Από το 2001 ως το 2007, ο Ισπανός γκολκίπερ βρέθηκε εκεί, αλλά ουδέποτε έγινε το βήμα παραπάνω.

Μάλιστα, δόθηκε δανεικός στην Καρταχένα (2005) και στην Σαμπαδέλ (2006), προτού έρθει στην χώρα μας για λογαριασμό του Ηρακλή. Συνολικά, κατέγραψε 98 συμμετοχές με τους Καταλανούς και μετά υπερασπίστηκε την εστία του "γηραιού".

Στον Ολυμπιακό πήγε το καλοκαίρι του 2009 με μορφή δανεισμού από την Ραπίντ Βουκουρεστίου και παρά το γεγονός πως στην πρώτη του χρονιά είχε μόλις 4 συμμετοχές, έχοντας ξεκάθαρα θέση αναπληρωματικού, οι Πειραιώτες τού έδωσαν την ευκαιρία να παραμείνει και να δείξει πως αξίζει μια θέση στο ρόστερ.

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, ο Ερνέστο Βαλβέρδε πήρε το ρίσκο και τον χρησιμοποίησε σε 24 αγώνες, αφήνοντας στον πάγκο τον Αντώνη Νικοπολίδη και δικαιώθηκε από την απόφασή του. Αν και αρχικά είχε αποκτηθεί με τη λογική του δεύτερου τερματοφύλακα, κατάφερε να κερδίσει θέση βασικού. Πήρε, λοιπόν, την ευκαιρία να είναι πρώτος, θα μπορούσε να είναι και τις επόμενες χρονιές, όμως οι παράλογες απαιτήσεις του δύο φορές, τον άφησαν εκτός πλάνων. Πήγε στην Κύπρο και έμεινε στον ΑΠΟΕΛ ως το 2017.

ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΧΑΒΙΕΡ ΧΑΒΙΤΟ

Γνήσιο τέκνο της "Μασία" ο Φρανθίσκο Χαβίτο, ξεκίνησε την καριέρα με άκρως ενθαρρυντικά εχέγγυα ότι μπορούσε να παίξει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Γεννημένος το 1983, αγωνίστηκε στους μικρούς της Μπαρτσελόνα και έφτασε μέχρι την Μπαρτσελόνα Β', στην οποία έπαιξε μέχρι την ηλικία των 23 ετών.

Ουδέποτε κατάφερε να φορέσει την φανέλα της πρώτης ομάδας των Καταλανών. Πάντως, μπαίνει στη λίστα, διότι προέρχεται από τα σπλάχνα του κλαμπ, έστω και αν δεν έφτασε ποτέ στο κορυφαίο επίπεδο. Στην Ισπανία είχε 52 συμμετοχές και 21 γκολ με την δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα.

Μετά την Ισπανία, ήρθε στην Ελλάδα για τον Άρη και η αλήθεια είναι ότι τα πήγε πολύ για μια πενταετία χρόνια στους "κίτρινους" (165 συμμετοχές και 21 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις), αποτελώντας από τους πρωταγωνιστές του και από τα σημεία αναφοράς του. Γι' αυτό άλλωστε και τον πήρε ο Ολυμπιακός τον Ιανουάριο του 2011, υπογράφοντάς για τον τρία χρόνια. Συγκεκριμένα για τον πρώτο χρόνο θα έπαιρνε 450.000 ευρώ, τον δεύτερο 500.000 ευρώ και τον τρίτο 550.000 ευρώ.

Στο Λιμάνι έκανε ελάχιστα πράγματα, δεν έπαιξε πολύ, γι' αυτό και αποχώρησε. Πρώτα πήγε δανεικός στην Ορντουσπορ της Τουρκίας και αφού έμεινε ελεύθερος από τους ερυθρόλευκους άλλαξε πέντε ομάδες σε ισάριθμα χρόνια. Η κάτω βόλτα της καριέρας του 33χρονου πια Ισπανού συνεχίζεται και έφτασε να παίζει στην 4η κατηγορία της Ισπανίας με την Ντεπορτίβο Κορία.

ΧΑΒΙΕΡ ΣΑΒΙΟΛΑ

Ο "κούνελος" ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ, με την φανέλα της οποίας πέτυχε 45 τέρματα σε 86 αγώνες, πριν πάρει μετεγγραφή για την Μπαρτσελόνα το 2001. Στην Βαρκελώνη, ο Αργεντινός επιθετικός αγωνίστηκε για τέσσερις σεζόν μέχρι το 2006 κατακτώντας ένα Super Cup και πετυχαίνοντας 49 γκολ σε 123 εμφανίσεις, ενώ τις δύο τελευταίες χρονιές του συμβολαίου του (2004-05 και 2005-06) δόθηκε δανεικός σε Μονακό και Σεβίλλη αντίστοιχα.

"Η Μπαρτσελόνα θα είναι πάντα στην καρδιά μου, γιατί ήταν η πρώτη μου ομάδα στην Ευρώπη, όταν ακόμα ήμουν πιτσιρικάς και συν τοις άλλοις πρόκειται για έναν τεράστιο, μυθικό σύλλογο", έχει πει ο "Κονεχίτο" για τους Καταλανούς.

Την αγωνιστική περίοδο 2013-14 έπαιξε στον Ολυμπιακό και όταν ήρθε στο Λιμάνι, προερχόμενος από τη Μάλαγα, προκλήθηκε ντελίριο ενθουσιασμού. Μπορεί να αποχώρησε έναν χρόνο μετά από την ομάδα του Πειραιά, διότι δεν χωρούσε στο ρόστερ και ίσως πολλοί να θεωρούν ότι δεν έκανε την διαφορά, αλλά τα 14 γκολ του και οι 5 ασίστ σε 35 εμφανίσεις δεν είναι διόλου άσχημα νούμερα.

Επίσης, βοήθησε πάρα πολύ και τον Κώστα Μήτρογλου στο πρώτο μισό της σεζόν, μέχρι ο Έλληνας φορ να φύγει στη Φούλαμ. Ήταν σημαντικότατη η προσφορά του Σαβιόλα στον Ολυμπιακό, όσο και αν κάποιοι μπορεί να έχουν τις ενστάσεις τους. Επόμενος προορισμός του ήταν η Ιταλία και η Ελλάς Βερόνα.

ΕΡΙΚ ΑΜΠΙΝΤΑΛ

Τεράστια προσωπικότητα, σπουδαίος ποδοσφαιριστής, από τους μεγαλύτερους που έχουν αγωνιστεί στην χώρα μας. Ο Ερίκ Αμπιντάλ, με τις 67 συμμετοχές στην εθνική Γαλλίας, αγωνίστηκε από το 2007 ως το 2013 στην Μπαρτσελόνα και αγαπήθηκε ως λίγοι ξένοι παίκτες. Στην Βαρκελώνη κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα Ισπανίας, τρία Super Cup Ισπανίας, δύο Champions League, δύο διηπειρωτικά και δύο Super Cup Ευρώπης. Πέτυχε το πρώτο γκολ της καριέρας του με την Μπαρτσελόνα στις 5 Ιανουαρίου του 2011 κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Έμοιαζε ευτυχισμένος εκεί, θα ήθελε να τελειώσει την καριέρα του στους Καταλανούς. Η μοίρα όμως αποφάσισε διαφορετικά. 15 Μαρτίου 2011 και 28 Μαΐου 2011: Δύο ημερομηνίες που σημάδεψαν τον Αμπιντάλ. Την πρώτη βρέθηκε όγκος στο συκώτι του και την δεύτερη χρειάστηκε μεταμόσχευση ήπατος. Βγήκε νικητής και τις δυο φορές. Μεγάλο παλικάρι ο Γάλλος και τρομερή προσωπικότητα. Ο Αμπιντάλ ασπάστηκε το Ισλάμ για χάρη της Αλγερινής συζύγου του και δηλώνει υπερήφανος γι' αυτό.

Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το καλοκαίρι του 2014 και έμεινε μόλις έξι μήνες. Έφυγε ως φίλος και κανείς δεν πρόκειται ποτέ να τον κατατάξει σε αυτούς που ήρθαν απλά για να τ' αρπάξουν και να φύγουν. Μάλιστα, στο Λιμάνι μπήκαν "τίτλοι τέλους" στην πολύ μεγάλη καριέρα του. Ο Γάλλος γνώρισε μοναδικές στιγμές στον αγώνα με την Καλλονή στη Μυτιλήνη στις 20/12/2014.

Αποθεώθηκε απ' όλο το γήπεδο, χειροκροτήθηκε και από τους δυο πάγκους, ενώ τον σήκωσαν στα χέρια τους οι παίκτες του Ολυμπιακού. Μάλιστα, του έκαναν μια αψίδα για να περάσει από κάτω. "Θέλω να δηλώσω ότι είμαι περήφανος που ήμουν μέλος του συλλόγου", είχε πει όταν ανακοίνωσε την απόφαση να σταματήσει την καριέρα του, με την οικογένεια του συλλόγου να τιμά αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα που έμεινε λίγο στην ομάδα.

ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΦΕΛΑΪ

Ο Ολλανδός εξτρέμ ξεκίνησε την καριέρα του στα 18 του χρόνια το 2004 στην Αϊντχόφεν και έμεινε εκεί ως το 2011, όταν και τον αγόρασε η Μπαρτσελόνα. Έκανε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβισιόν στις 8 Ιανουαρίου του 2011 με αντίπαλο την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στο Ριαθόρ και πέτυχε το πρώτο του γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα στις 25 Μαΐου του 2011 εναντίον της Μάλαγα στην τελευταία αγωνιστική. Με τους "μπλαουγκράνα", από το 2011 ως το 2015 έπαιξε 21 φορές στο πρωτάθλημα και επτά φορές στο Κύπελλο, μετρώντας δυο γκολ στην Ισπανία.

Την σεζόν 2012-13 πήγε δανεικός στη Σάλκε. Με την Μπαρτσελόνα κατέκτησε επτά τίτλους ((ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο, ένα Champions League, δυο ισπανικά Super Cup, ένα Μουντιάλ συλλόγων και ένα ευρωπαϊκό Super Cup). Με την Εθνική Ολλανδίας έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση στο Μουντιάλ του 2010. Αν ηταν υγιής και για 2,5 χρόνια δεν ταλαιπωρούνταν από τραυματισμούς, είναι σίγουρο πως θα είχε παίξει πολύ παραπάνω στην Μπαρτσελόνα.

Στον Ολυμπιακό πήγε το καλοκαίρι του 2014 με ιδιότυπο καθεστώς (εξαγοράστηκε ο τελευταίος χρόνος του συμβολαίου του στην Μπαρτσελόνα) και επικράτησε ενθουσιασμός στις τάξεις των φίλων της ομάδας, αν και όλοι περίμεναν να δουν σε τι κατάσταση θα ήταν. Το ξεκίνημά του ήταν εντυπωσιακό, αφού κατάφερε να σκοράρει στην πρεμιέρα του Champions League με αντίπαλο την -φιναλίστ μια σεζόν πριν- Ατλέτικο Μαδρίτης στο Καραϊσκάκη (3-2).

Στο πρωτάθλημα κατέγραψε 19 συμμετοχές και σημείωσε τέσσερα γκολ και μοίρασε τρεις ασίστ, είχε οκτώ ευρωπαϊκές συμμετοχές (έξι στο Champions League και δυο στο Europa) και άλλες δυο στο Κύπελλο. Συνολικά, μέτρησε 29 συμμετοχές με έξι γκολ και τέσσερις ασίστ και αποχώρησε το καλοκαίρι του 2015, αφού τα χρήματα που ελάμβανε ήταν πολλαπλάσια της προσφοράς του. Έκανε κάποια καλά ματς, σε άλλα εξαφανιζόταν και δεν είχε διάρκεια, αυτό που αποτέλεσε και το μεγάλο πρόβλημα της καριέρας του.

ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΤΙΑ

Ο Μποτία, σε ηλικία οκτώ ετών εντάχθηκε στις Ακαδημίες της τοπικής Μπενιέλ και στη συνέχεια μεταπήδησε στη Ρεάλ Μουρθία. Το ταλέντο του δεν πέρασε απαρατήρητο από την Μπαρτσελόνα που τον ενέταξε το 2003 στη Masia. Το 2005 ανέβηκε στην Μπαρτσελόνα B, όπου έμεινε για τρεις σεζόν. Ήταν στην αποστολή της πρώτης ομάδας για τον τελικό του Champions League της σεζόν 2008-09, αλλά το ντεμπούτο του με τη φανέλα του καταλανικού συλλόγου στην Primera Division το έκανε στο τελευταίο ματς της ίδιας σεζόν για το πρωτάθλημα, απέναντι στη Λα Κορούνια στο "Ριαθόρ". Μπήκε αλλαγή του Πικέ. Αυτή έμελλε να είναι και η μοναδική συμμετοχή του Μποτία στο ρόστερ της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα.

Τότε, προσέθεσε και τρεις τίτλους στο… βιογραφικό του, με τους Καταλανούς να κατακτούν το εγχώριο πρωτάθλημα, το Copa del Rey και το Champions League. Την επόμενη χρονιά παραχωρήθηκε δανεικός στη Σπόρτινγκ Χιχόν, πραγματοποιώντας 26 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Οι εμφανίσεις του έκαναν την ομάδα να προχωρήσει στην απόκτησή του, κρατώντας τον στο δυναμικό της για άλλα δύο χρόνια που έφεραν άλλες 62 συμμετοχές και δύο γκολ. Παράλληλα, είχε συμμετοχές στις "μικρές" ομάδες της εθνικής Ισπανίας: 8 κι 1 γκολ στην Κ20, 17 στην Κ21 και 4 στην Κ23. Μάλιστα, με την Κ20 θριάμβευσε στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2009 και με την Κ21 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2011.

Στον Ολυμπιακό ανήκει από το καλοκαίρι του 2014 (αποκτήθηκε έναντι 2.000.000 ευρώ) και η αλήθεια είναι πως η άποψη που επικρατεί για τον Ισπανό στόπερ, είναι αντίστοιχη με αυτή που ίσχυε για χρόνια με τον Γιώργο Ανατολάκη. Ξεκινούσε ως τριτοτέταρτη επιλογή στο κέντρο της άμυνας και πάντα κατέληγε να παίζει βασικός. Έτσι συμβαίνει και με τον Μποτία, ο οποίος στον φετινό Ολυμπιακό των πολλών αλλαγών. Εκεί που ήταν με το 1,5 πόδι εκτός ομάδας, με τον Μπέσνικ Χάσι να μην τον... βλέπει καν, πλέον όλοι περιμένουν πότε θα είναι τελείως καλά για να μπορέσει να προσφέρει με την εμπειρία του.

Πολλοί περιμένουν απ' αυτόν και δυνατή παρουσία στα αποδυτήρια ως παλιός στην ομάδα. Με καλές και κακές στιγμές, με κάποιους υποστηρικτές και αρκετούς που εναντιώνονται στην παρουσία του, ο 28χρονος είναι εδώ και μια τριετία στο Λιμάνι και έχει κατακτήσει ισάριθμα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο.

Photo Credits: Eurokinissi

Photo Credits: AP Photo/David Ramos, AP Photo/Christof Stache, AP Photo/Manu Fernandez