Ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή. Άλλος έκανε μεγαλύτερη καριέρα, άλλος μικρότερη, σίγουρα όμως άφησαν το στίγμα τους. Όχι το ίδιο, σε καμία των περιπτώσεων, διότι για παράδειγμα ο Λιονέλ Μέσι δεν μπορεί να μπει στην ίδια εξίσωση με κανέναν άλλον, όσο καλός και αν είναι. Πώς μπορεί η αλλαγή ενός προπονητή να επηρεάσει την μετέπειτα πορεία ενός παίκτη; Σε ορισμένες περιπτώσεις, πολύ...

Η ιστοσελίδα " sportskeeda.com" αναφέρει δέκα περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που είδαν τη μοίρα τους να αλλάζει εξαιτίας της έλευσης ενός νέου προπονητή. Σε κάποιους λειτούργησε ευεργετικά και σε κάποιους άλλους όχι. Όπως και να 'χει, η ιστορία τους είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Ο Μέσι, ο Μπέιλ, ο Λίνεκερ, ο Κίγκαν και αρκετοί ακόμη έχουν την δική τους εμπειρία που συνοδεύει την καριέρα τους.

Τζέιμι Κάραγκερ

Η έλευση του Ράφα Μπενίτεθ στη Λίβερπουλ μετά τον Ζεράρ Ουγιέ, άλλαξε εν πολλοίς την καριέρα και έδιωξε τα όποια "σύννεφα" υπήρχαν σχετικά με το μέλλον του. Ο Στεφάν Χέντσοκ αντιμετώπιζε προβλήματα τραυματισμών, ο Ιγκόρ Μπίτσταν δεν ήταν σταθερός και δεν ενέπνεε σιγουριά, με τον Ισπανό προπονητή να τον καθιερώνει στο κέντρο της άμυνας των ρεντς. Αυτό ήταν. Ο Άγγλος είχε βρει την θέση του, δεν κουνήθηκε μέχρι να σταματήσει το 2013, έχοντας 17 χρόνια πορείας στην ομάδα και έγινε μια από τις σημαίες της. Είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της Λίβερπουλ και ο πρώτος σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Μια απόφαση του Ισπανού προπονητή, άλλαξε όλη τη μετέπειτα διαδρομή του προς το καλύτερο.

Χουάν Μάτα

Στην Βαλένθια έκανε παπάδες από το 2007 ως το 2011 και η Τσέλσι αποφάσισε να τον κάνει δικό της, με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς να τον φέρνει στο Λονδίνο. Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός, ξεκίνησε εντυπωσιακά στους μπλε και τα δυο πρώτα χρόνια ήταν εξαιρετικός, αποτελώντας βαρόμετρο στο παιχνίδι της ομάδας του. Όλα άλλαξαν το καλοκαίρι του 2013, όταν επέστρεψε ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος έβλεπε τα πράγματα κάπως διαφορετικά και ο Μάτα ουδέποτε κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Όσοι πίστευαν ότι στην Τσέλσι ήταν το μέλλον του, αποδείχτηκαν λάθος. Ο Μάτα άρχιζε να χάνει έδαφος, ο Όσκαρ πήρε την θέση του στο αρχικό σχήμα και με τον Πορτογάλο στον πάγκο είχε μόλις 17 συμμετοχές και κανένα γκολ. Εντέλει, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον αγόρασε έξι μήνες μετά την επιστροφή Μουρίνιο και στο νέο του περιβάλλον δείχνει πλέον άλλο πρόσωπο.

Εμίλιο Μπουντραγκένιο

Ο Χαβιέ Κλεμέντε ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της εθνικής Ισπανίας το 1992. Εκείνη την περίοδο, στην "φούρια ρόχα" υπήρχε ένα γκρουπ παικτών που ξεχώριζε και απαρτιζόταν από τους Μπουντραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Παρντέθα Βάσκεθ, με τον "γύπα" να αποτελεί τον ανεπίσημο "ηγέτη" τους. Όλοι τους έπαιζαν στη Ρεάλ Μαδρίτης, πέρα από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ένας στράικερ με εξαιρετικές ικανότητες, με τον Κλεμέντε όμως να μην... θαμπώνεται ιδιαίτερα. Άλλωστε, όλοι θυμούνται ότι η δική του Αθλέτικ Μπιλμπάο έφτασε στην κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος το 1983 και το 1984 χωρίς να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Το αντίθετο μάλιστα. Ουδείς από τους πέντε έπαιξε έκτοτε στην εθνική ομάδα, με τον Μπουντραγκένιο να έχει ως τότε 26 γκολ και εκεί μπήκε το φινάλε, αν και ήταν μόλις 29 ετών. Τότε, ήταν ο πρώτος σκόρερ της εθνικής Ισπανίας και πλέον είναι έκτος. Η εμμονή του Κλεμέντε άλλαξε τη μοίρα του Μπουντραγκένιο.

Γκάρι Λίνεκερ

Ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στην δεκαετία του '80 μετά και τις ενέργειες της Μάργκαρετ Θάτσερ, αποτέλεσε την αιτία που αρκετοί παίκτες άφησαν το Νησί και δοκίμασαν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος πήγε στην Μπαρτσελόνα το 1986 και το ξεκίνημά του ήταν εντυπωσιακό στην ομάδα. Την πρώτη του χρονιά πέτυχε 20 γκολ και τον πέρασε μονάχα ο Ούγκο Σάντσες. Όλα πήγαιναν πρίμα για τον ίδιο, τόσο ο Τέρι Βέναμπλς όσο και ο Λουίς Αραγονιές στην συνέχεια τον πίστευαν πολύ, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, μέχρι που ανέλαβε ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ολλανδός ήταν από την αρχή ψυχρός μαζί του, δεν ήταν φαν του Άγγλου στράικερ και ο Χούλιο Σαλίνας έγινε ο βασικός επιθετικός της Μπαρτσελόνα, με τον ίδιο να μένει αρκετά πίσω στις προτιμήσεις του. Εντέλει, αποχώρησε το 1989 και επέστρεψε στην Αγγλία, παίζοντας μέχρι το 1992 στην Τότεναμ. Κανείς δεν ξέρει τι ρότα θα είχε πάρει η καριέρα του, αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα με τον Κρόιφ, με τον οποίο οι σχέσεις τους δεν έγιναν ποτέ θερμές.

Κέβιν Κίγκαν

Το 1977 ο Κέβιν Κίγκαν άφησε τη Λίβερπουλ και μετακόμισε στην Γερμανία και το Αμβούργο. Μάλιστα, με το... καλημέρα ήρθε η ήττα από την πρώην πλέον ομάδα του στο Σούπερ Καπ Ευρώπης, ενώ το πρόβλημα της γλώσσας αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα για τον ίδιο όπως και το ότι ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην χώρα εκείνη την περίοδο, γεγονός που δεν τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό. Οι πρώτοι μήνες δεν ήταν καθόλου καλοί, αλλά στην συνέχεια βελτιώθηκε πολύ, πέτυχε αρκετά τέρματα και κέρδισε τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη στην Ευρώπη από το France Football. Όμως, το Αμβούργο τερμάτισε 10ο και όλα έδειχναν μαύρα στην ομάδα του γερμανικού Βορρά. Μέχρι να έρθει ο Μπράνκο Ζέμπεκ και να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο. Το αυταρχικό του στυλ λειτούργησε τέλεια για το Αμβούργο, ο Κίγκαν εκτοξεύτηκε και μαζί του όλη η ομάδα, που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1979 και το 1980 έφτασε στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1980 (έχασε από τη Νότιγχαμ Φόρεστ). Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία άλλαξε τη μοίρα του Αμβούργου και του ίδιου του Κίγκαν, που εντέλει δικαιώθηκε για την επιλογή του να δοκιμάσει την τύχη του μακριά από το Νησί.

Λούκας Ραντέμπε

Τα πρώτα χρόνια του Νοτιοαφρικανού στη Λιντς δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, έχοντας μόλις 25 συμμετοχές. Το ίδιο μέτρια ήταν και η πορεία που είχαν τα "Παγώνια", με αποτέλεσμα το 1996 να απολυθεί ο Χάουαρντ Γουίλκινσον. Ο Ραντέμπε ήταν να δει επίσης την πόρτα της εξόδου και σκεφτόταν την επιστροφή στα πάτρια εδάφη, που θα αποτελούσε τον ποδοσφαιρικό του τάφο. Κακά τα ψέματα, δεν θα είχε μέλλον εκεί, ούτε θα μπορούσε εύκολα να παίξει εκ νέου σε υψηλό επίπεδο. Ο Τζορτζ Γκράχαμ, πρώην της Άρσεναλ, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία και κοντά του ο Νοτιοαφρικάνος σέντερ μπακ αναγεννήθηκε. Έμεινε, έγινε βασικός στόπερ και μάλιστα την σεζόν 1998-99 φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Τρία χρόνια μετά, έπαιξε μέχρι και στα ημιτελικά του Champions League. Η στιγμή αυτή αποτέλεσε το απόγειο της καριέρας του, αν και μετά ήρθε η καθίζηση όπως και του συλλόγου. Εντούτοις, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, αν δεν ερχόταν ο Γκράχαμ και δεν αποφάσιζε να τον κρατήσει και να τον εμπιστευτεί.

Μαρουάν Φελαϊνί

Όταν αποκτήθηκε ο Βέλγος από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προερχόμενος από την Έβερτον, με τον Ντέιβιντ Μόγιες στον πάγκο, άπαντες στο στρατόπεδο των "κόκκινων διαβόλων" πίστευαν πως βρέθηκε ένα 8άρι που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά και να "σηκώσει" όλη την ομάδα. Οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες, καθώς η ομάδα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, ενώ ο ίδιος ο παίκτης δεν μπορούσε να βρει το ρόλο του. Όλα αυτά μέχρι να έρθει ο Λουίς Φαν Χάαλ, ο οποίος κατάφερε να ανεβάσει την απόδοση του Φελαϊνί και να τον κάνει παίκτη-βαρόμετρο στο παιχνίδι της Γιουνάιτεντ. Πέρυσι, πέτυχε έξι γκολ, αριθμός που δεν εντυπωσιάζει, όμως ο μέσος όρος του στην Έβερτον ήταν πέντε γκολ. Επομένως, έκανε μια χαρά την δουλειά του και την συνεχίζει μέχρι και τώρα. Η έλευση του Φαν Χάαλ άλλαξε για τα καλά τη μοίρα του Φελαϊνί στην Γιουνάιτεντ.

Λούκα Μόντριτς

Ο Κροάτης μέσος αποκτήθηκε το 2012 από την Τότεναμ. Όλοι στη Ρεάλ πίστευαν πολύ στα προσόντα του, όμως ο Ζοζέ Μουρίνιο δεν κατάφερε να τον κερδίσει, ούτε ο ίδιος μπόρεσε να προσαρμοστεί στο παιχνίδι του Πορτογάλου προπονητή. Η πρώτη του χρονιά στη "βασίλισσα" ήταν απογοητευτική, μέχρι να έρθει ο Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός προπονητής έφερε ένα διαφορετικό στυλ στην ομάδα και αυτό βοήθησε πολύ και τον Μόντριτς, ο οποίος απελευθερώθηκε, ταίριαξε περισσότερο με την φιλοσοφία του και ξεδίπλωσε τις αρετές του στο χορτάρι. Μάλιστα, το 2014 ανακηρύχθηκε κορυφαίος μέσος στη La Liga, ενώ θυμίζουμε πως από δικό του κόρνερ ισοφάρισε ο Σέρχιο Ράμος στον τελικό του Champions League με την Ατλέτικο και εν συνεχεία ήρθε και το τρόπαιο στην παράταση. Με τον Μουρίνιο πήγε να χαθεί και με τον Αντσελότι βρήκε την υγειά του. Να δούμε τι θα κάνει και τον Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος βρίσκεται πλέον στον πάγκο της Ρεάλ.

Γκάρεθ Μπέιλ

Ο Χάρι Ρέντναπ υπήρξε ο άνθρωπος που κατάφερε να μεταμορφώσει τον Γκάρεθ Μπέιλ και να τον μετατρέψει σε έναν winger που όμοιοί του είναι ελάχιστοι στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Υπό την δική του εποπτεία στην Τότεναμ, καθιερώθηκε στην θέση αυτή, κάνοντας ορισμένα μνημειώδη ματς όπως με τη Γιουνγκ Μπόι και την Ίντερ στην Ευρώπη. Όταν αποκτήθηκε από την Σαουθάμπτον, ουδείς περίμενε τέτοια εξέλιξη, ούτε πως θα ερχόταν η στιγμή που θα τον πουλούσε η Τότεναμ με ποσό-ρεκόρ στη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2013. Ο Ουαλός εξτρέμ χάρη στον Χάρι Ρέντναπ είδε την καριέρα του να εκτοξεύεται και να παίρνει την ανιούσα.

Λιονέλ Μέσι

Για τον Αργεντινό έχουν γραφτεί ύμνοι και εκατομμύρια λέξεις. Άλλωστε, μιλάμε για τον κορυφαίο παίκτη του πλανήτη και έναν από τους τοπ όλων των εποχών. Με τον Πεπ Γκουαρδιόλα όμως άλλαξε επίπεδο και μετατράπηκε από "πολύ καλός" στον "Νο1". Το έχει δηλώσει άλλωστε και ο ίδιος ότι ο νυν κόουτς της Μπάγερν Μονάχου ήταν αυτός που έβαλε την καριέρα του σε άλλη ρότα. Ο Φρανκ Ράικαρντ τον έβαζε σε διάφορες θέσεις και με τον Ολλανδό δεν μπόρεσε να δείξει αυτά που μπορούσε. Με τον Γκουαρδιόλα άλλαξε η μοίρα του. Τον καθιέρωσε αρχικά δεξιά και μετέπειτα στην κορυφή, όπου και ξεδίπλωσε όλες τις αρετές του. Ίσως αν δεν δούλευε μαζί του, η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετική, κανείς δεν ξέρει. Πάντως, όλοι ευγνωμονούμε που βλέπουμε στις μέρες μας αυτόν τον ποδοσφαιριστή, που αποτελεί πραγματικό στολίδι για τον βασιλιά των σπορ.