Να πάρουμε τα δεδομένα; Η Ελλάδα νίκησε τη Σλοβενία κάνοντας την καλύτερη της εμφάνιση στα φιλικά παιχνίδια. Παράλληλα έδειξε ένα βελτιωμένο πρόσωπο. Ο Γιάννης Μπουρούσης επέστρεψε, αλλά ένα σημαντικό πρόβλημα παραμένει , καθώς μετά από πέντε φιλικά παιχνίδια (και 10 σχεδόν ημέρες πριν το πρώτο επίσημο τζάμπολ) δεν έχει παίξει με πλήρη σύνθεση.

Όσο για τα αγωνιστικά συμπεράσματα:

Rotation... Εν αντιθέσει με το τουρνουά του Πο στα δύο τελευταία ματς, έκανε ένα κοουτσάρισμα πιο κοντά στα πλαίσια των επίσημων παιχνιδιών, όχι για να δοκιμάσει πρόσωπα, δηλαδή, αλλά ένα κοουτσάρισμα νίκης. Αν και φρόντισε παράλληλα να μοιράσει το χρόνο και να δώσει ευκαιρίες σε διάφορους παίκτες. Μόνο το γεγονός, όμως, ότι κόντρα στη Σλοβενία χρησιμοποιήθηκαν 10 παίκτες λέει πολλά.

Καταρχήν έχει αποκρυσταλλωθεί ο κορμός, ο οποίος θα αποτελείται από τους Ζήση, Βασιλειάδη, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο, Πρίντεζη, Καϊμακόγλου, Μπουρούση, τον Καλάθη φυσικά και τους Σλούκα, Βουγιούκα. Από εκεί και πέρα εκκρεμεί μια θέση για την οποία έχει το πάνω χέρι ο Γλυνιαδάκης.

Ριμπάουντ... Η Ελλάδα κατάφερε να λύσει το βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισε στο τουρνουά του Πο. Ειδικά με τη Σλοβενία κυριάρχησε στα ριμπάουντ (42-28), πήρε αρκετά επιθετικά (10 - παρότι δεν ήταν ιδιαίτερα άστοχη) και έδειξε βελτίωση. Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο βοηθάει πολύ σ' αυτό το κομμάτι, αν και ο συγκεκριμένος τομέας αποτελεί ομαδική δουλειά. Η Ελλάδα που χάνει... πόντους λόγω έλλειψης μεγέθους στη θέση "4", κερδίζει από το ύψος των περιφερειακών (Μάντζαρης, Ζήσης, Παπανικολάου). Η συγκεκριμένη 3άδα μαζί με τον Αντετοκούνμπο μάζεψε 20 ριμπάουντ.

Επιθετικό transition... Η φιλοσοφία του Φώτη Κατσικάρη στηρίζεται πολύ στην γρήγορη μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση και στην εκτέλεση στα πρώτα δευτερόλεπτα των 24''. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση, τόσο για πρωτεύοντα αιφνιδιασμό, όσο και για δευτερεύοντα, κυρίως με το early post των Πρίντεζη-Καϊμακόγλου, ή την άμεση μετάβαση από τον παίκτη που ντριμπλάρει σε ένα ομαδικό παιχνίδι με γρήγορη συνέχεια και όχι "πάγωμα" του ρυθμού.

Κόντρα στη Σλοβενία η Ελλάδα τα πήγε καλύτερα από κάθε άλλο παιχνίδι σε αυτόν τον τομέα, εξού και οι έξτρα πόντοι που πήρε για να φτάσει τους 79. Είναι οι πόντοι που ψάχνει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για να μπορέσει να αισθάνεται πιο άνετα σε ότι αφορά το τελικό αποτέλεσμα.

Βέβαια, ακόμη υπάρχουν πολλά περιθώρια για βελτίωση (κι είναι λογικό αφού είμαστε ακόμη στην προετοιμασία), αλλά το θετικό είναι ότι δίνεται μεγάλη έμφαση. Αυτό δεν φαίνεται μόνο από τα καλάθια που μπαίνουν στον αιφνιδιασμό, αλλά από την προσπάθεια των παικτών να σπρώξουν τη μπάλα με ταχύτητα στο άλλο γήπεδο. Είναι κάτι πολύ σημαντικό, ακόμη κι αν βλέπουμε υπερβολές όπως βιαστικά σουτ του Βασιλειάδη, ή τον Μπουρούση να κάνει... coast-to-coast. Ακόμη κι αυτά όμως είναι μες στο παιχνίδι, ειδικά για μια ομάδα που τώρα μαθαίνει να παίζει σ' αυτό το στυλ.

Είναι σίγουρο ότι όταν προστεθεί και ο Καλάθης και καθιερωθούν τα σχήματα με τα δύο γκαρντ η όλη διαδικασία θα γίνεται ευκολότερη.

Βελτίωση: Η εικόνα της Ελλάδας ήταν αρκετά καλύτερη. Όπως παραδέχτηκε και ο Φώτης Κατσικάρης έπαιξε ρόλο και το επίπεδο αθλητικότητας του αντιπάλου, που είχε διαφορά πχ από αυτό της Λιθουανίας, μιας ομάδας που δημιούργησε πολλά προβλήματα μες στο καλάθι. Όπως και να 'χει η Ελλάδα πήρε πολύ καλύτερο βαθμό στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων παικτών και συνεργασιών, είχε μεγαλύτερη συγκέντρωση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κι έδειξε έναν προσανατολισμό προς την επίθεση από το post, βρίσκοντας καλό ρυθμό μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Σε ότι αφορά τα πρόσωπα είναι πολύ θετική η παρουσία του Κώστα Σλούκα που έδωσε λύσεις ερχόμενος από τον πάγκο, τόσο εκτελεστικά, όσο κυρίως δημιουργικά. Παράλληλα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο Ίαν Βουγιούκας έδειξε να πατάει πιο σταθερά στο ρόλο που του έχει δοθεί στην επίθεση.

Αντίδραση: Ο ομοσπονδιακός προπονητής μετά το τέλος του αγώνα μίλησε για το γεγονός ότι η Εθνική πήρε δύο φορές το προβάδισμα, αλλά το έχασε. Ωστόσο, έχει αντίστοιχη βαρύτητα και η αντίδραση της όταν η Σλοβενία μπήκε ξανά στο ματς. Μέσα από ομαδικό παιχνίδι, συνέπεια στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και στην αναζήτηση της καλύτερης επιλογής, αντέδρασε με τον τρόπο που πρέπει. Αυτό είναι εξάλλου και το ζητούμενο.

Η καλή εμφάνιση, όπως κι η κακή, δεν σημαίνει το τέλος της προσπάθειας. Η Ελλάδα έχει αρκετό δρόμο μπροστά της. Θα δώσει δύο ακόμη φιλικά (με την Τουρκία - πέρα από το σημερινό με τη Νέα Ζηλανδία) και θα προσπαθήσει τις ημέρες που απομένουν να τελειοποιήσει τα πράγματα που κάνει πολλά και να διορθώσει αυτά που δεν κάνει καλά.