Ο επόμενος αντίπαλος της Εθνικής μας ομάδας είναι το Μεξικό. Άλλη μια "άγνωστη" ομάδα για τα δικά μας δεδομένα. Με νίκη η Ελλάδα εξασφαλίζει την πρώτη θέση στον όμιλο και πέφτει πάνω στην Κροατία.

Το Μεξικό έχει "ξεπεταχτεί" τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τους Παναμερικανικούς αγώνες, κυρίως λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας των Αγιόν-Γκουτιέρες, αλλά και της ανόδου του επιπέδου των γηγενών παικτών, πολλοί εκ των οποίων αγωνίστηκαν σε αμερικάνικα κολέγια. Η τελευταία τους συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το μακρινό 1976, ενώ μόλις το 2014 έκαναν την επανεμφάνιση τους στα Παγκόσμια Κύπελλα, τερματίζοντας στην 14η θέση.

Το δικό τους "μπαμ" ωστόσο έγινε το 2013 όταν κατέκτησαν το χρυσό στους Παναμερικανικούς αγώνες που έγιναν στο Καράκας, για να ακολουθήσει μια ακόμη καλή πορεία το 2015, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στο Μέξικο Σίτι, σε μια διοργάνωση που συνοδεύτηκε από τη μεγάλη έκπληξη της Βενεζουέλας, της ομάδας του μπασκετικού Τσε Γκεβάρα.

Η 4η θέση ωστόσο δεν οδηγεί στο Ρίο, αλλά στο Τορίνο και στο προλυμπιακό τουρνουά. Έχοντας μάλιστα το δύσκολο έργο να αγωνιστούν χωρίς τον καλύτερο τους παίκτη, τον Γκουστάβο Αγιόν που προσφάτως ανανέωσε το συμβόλαιο του με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η υπόλοιπη "φρουρά", όμως, είναι εκεί. Ο ΝΒΑer Χόρχε Γκουτιέρεζ, ο Φρανσίσκο Κρουζ και ο Χέκτορ Χερνάντεθ. Αλλά και ο μικρός στο δέμας, αλλά εντυπωσιακός στο παιχνίδι του, Πολ Στολ.

Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές του Μεξικό. Το μεγάλο αστέρι - απόντος του Αγιόν - είναι ο Γκουτιέρεζ. Ένα ψηλό γκαρντ που αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ. Ο μοναδικός ΝΒΑερ αυτής της ομάδας, που ακολούθησε τη μοίρα των παλιών μεγάλων ονομάτων της χώρας, του Εδουάρδο Ναχέρα και του Ρομέλ Μπεκ που πέρασε και από το ελληνικό πρωτάθλημα (Ίκαρος Καλλιθέας). Ο Γκουτιέρεζ, λοιπόν, είναι αυτός που καλύπτει τη θέση "1" και εν συνεχεία μετακομίζει στο "2", για να συνεργαστεί με τον Στολ. Όπως έγινε δηλαδή στο φινάλε του αγώνα με το Ιράν. Αποτελεί έναν παίκτη με μέγεθος που του αρέσει να "τρυπάει" την αντίπαλη άμυνα, χωρίς όμως να θεωρείται τόσο ικανός σουτέρ, ειδικά μετά από ντρίμπλα. Αντίθετα διαθέτει καλό ενδιάμεσο παιχνίδι, ψάχνοντας δηλαδή το pull-up από μέση απόσταση.

Διαβάστε την ανάλυση για το πρώτο παιχνίδι της Εθνικής: Την νέα στατιστική που πρέπει να κρατάμε για αυτή την ομάδα και το ρόλο του Θανάση Αντετοκούνμπο.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 είχε 9.2 πόντους και 2.5 ασίστ ανά παιχνίδι αγωνιζόμενος για 26 λεπτά. Ήταν 4ος σε χρόνο συμμετοχής, πίσω από τον Αγιόν, τον Κρουζ και τον Χερνάντεθ. Σούταρε με 33% από τη γραμμή, αλλά με μια μόλις προσπάθεια ανά παιχνίδι. Την περασμένη χρονιά αγωνίστηκε στο NBDL, υπογράφοντας δύο 10ήμερα συμβόλαια με τους Χόρνετς: 1.8 πόντοι σε 5 λεπτά συμμετοχής.

Εν τω μεταξύ στο παιχνίδι με το Ιράν, όπου το Μεξικό κέρδισε στο τέλος (75-70), πρώτος σε χρόνο ήταν και πάλι ο Έκτορ Χερνάντεθ, ένα τυπικό stretch-4, ένας πάουερ-φόργουορντ δηλαδή που ανοίγει το γήπεδο χάρις στο καλό του περιφερειακό σουτ. Με θητεία μάλιστα στο κολεγιακό πρωτάθλημα (Φρέζνο Στέιτ), αλλά και ευρωπαϊκή εμπειρία, έχοντας αγωνιστεί στην Μακάμπι Χάιφα. Με το Ιράν μπορεί να είχε 1/8 τρίποντα και μόλις 5 πόντους, αλλά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 ήταν ο 3ος σκόρερ της ομάδας (9.3 πόντοι) εκτελώντας με 43% πίσω από τη γραμμή. Ήταν μάλιστα ο μεγάλος πρωταγωνιστής και το "βαρόμετρο" της ομάδας. Έκανε τα δύο καλύτερα του παιχνίδια στις δύο νίκες του Μεξικό: σκόραρε 24 πόντους (με προσωπικό σόου με 6 εύστοχα τρίποντα) απέναντι στην Αγκόλα και 16 πόντους στη νίκη επί της Κορέας. Αποτελέσματα, βέβαια, που δεν τους επέτρεψαν να πετύχουν κάτι καλύτερο από το να βρεθούν απέναντι στις ΗΠΑ στο πρώτο νοκ-άουτ.

Ο Χερνάντεθ, βέβαια, δεν είναι ο μοναδικός καλός σουτέρ αυτής της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και τον σουτέρ Φρανσίσκο Κρουζ, που επίσης έχει εμπειρία από το κολεγιακό πρωτάθλημα και την Ευρώπη. Ο Κρουζ έκανε πέρσι μια εξαιρετική χρονιά με την VEF Ρίγα, που συμμετέχει στην VTB League. Είχε 13.5 πόντους και 5.2 ασίστ σουτάροντας με 40% από το τρίποντο.

Το τέταρτο γρανάζι του Μεξικό είναι ο Πολ Στολ, ο βραχύσωμος (1.80), αλλά θαυματουργός γκαρντ. Ένας οργανωτής που διαθέτει εκπληκτικό court vision, αλλά και πολύ καλό σουτ. Ειδικότητα του μάλιστα τα σουτ από πολύ μακρινή απόσταση. Και ο Στολ αγωνίστηκε στην VTB. Πέρσι με την Άβτοντορ αναδείχτηκε 13ος σκόρερ της λίγκας με 14.6 πόντους (46% στα τρίποντα - με 3 εύστοχα ανά παιχνίδι) και 7.6 ασίστ, ήταν δηλαδή ο καλύτερος πασέρ σε όλη τη διοργάνωση. Κι αυτός με θητεία στο κολεγιακό πρωτάθλημα, κάτι που ισχύει για τους 10 από τους 12 παίκτες (με εξαίρεση τους Γκιρόν και Ράμος).

Στην 5άδα ξεκινάει και ο Χουάν Άντερσον, ο οποίος προέρχεται από το Μαρκέτ. Αυτός αναμένεται να αναλάβει και το μαρκάρισμα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, καθώς είναι ένας περιφερειακός με πλούσια αθλητικά προσόντα που βγάζει ενέργεια στο παρκέ.

Όσο για τις αδυναμίες; Η εμφανέστερη έχει να κάνει με την απουσία μεγέθους και ποιότητας μες στο καλάθι, ειδικά μετά την απουσία του Αγιόν. Ο "αντιτουριστικός" Μάτα κι ο Ίσραελ Γκουτιέρεζ προσπαθούν να καλύψουν το κενό. Ο Μάτα, μπορεί να μην το δείχνει (ειδικά όταν εκτελεί βολές), αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να σταθεί αμυντικά σ' αυτό το επίπεδο, έχοντας και μια μακρά θητεία σε ένα καλό κολεγιακό πρόγραμμα, αυτό του UCLA.

Γενικότερα το Μεξικό είναι μια ομάδα που παίζει κατά κύριο λόγο περιφερειακά, δημιουργεί από έξω προς τα μέσα και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους καλούς σουτέρ που διαθέτει. Αυτό φαίνεται και από τα 25 τρίποντα που εκτέλεσε. Βάζει σπανίως τη μπάλα στο post (στο "4" με τον Χερνάντεζ και στο "1" με τον Γκουτιέρες - πράγμα που δεν μπορεί να κάνει με την ελληνική ομάδα) και ο κυριότερος άξονας δημιουργίας είναι τα πλαϊνά pick-n-roll.

Από την άλλη κόντρα στο Ιράν δέχτηκε αρκετούς πόντους μες στο καλάθι (δείγμα έλλειψης μεγέθους), την ώρα που προσπαθούσε να αποκρούσει τον Χαντάντι γεμίζοντας τη ρακέτα με σώματα, προκειμένου να κλείσει το χώρο. Παράλληλα φρόντισαν να πιέσουν αρκετά στην περιφέρεια, καταφέρνοντας να οδηγήσουν τους ούτως ή άλλως ευάλωτους εκεί Ιρανούς σε λάθη. Ακολούθησαν με άλλα λόγια το πλάνο της ελληνικής ομάδας.

Τέλος αξίζει να σημειωθεί οτι είναι μια ομάδα που προσπαθεί να παιξει γρήγορα, σουτάροντας ακόμη και στα πρώτα δευτερόλεπτα των 24'' για τρεις πόντους, ενώ ακόμη έχει ως χαρακτηριστικό την κλειστή άμυνα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να καλύψει την απουσία μεγάλων κορμιών στη φροντ-λάιν.

Μεξικό

Προπονητής: Σέρτζιο Βλαντελμίλος

Πρωταγωνιστές: Γκουτιέρεζ (γκαρντ), Στολ (γκαρντ), Χερνάντεθ (φόργουορντ), Κρουζ (γκαρντ)

Δυνατά σημεία:

• Το περιφερειακό παιχνίδι: διαθέτει γκαρντ με χαρακτήρα-ποιότητα, που μπορούν να σουτάρουν και να δημιουργήσουν
• Ομάδα με σταθερό κορμό και τον ίδιο προπονητή: έχει ομοιογένεια, ομαδικότητα και καλή κυκλοφορία της μπάλας
• Η παρουσία πολλών καλών σουτέρ (Στολ, Χερνάντεθ, Κρουζ).

Αδύνατα σημεία

• Έλλειψη μεγέθους μες στο καλάθι
• Μονοδιάστατη πηγή δημιουργίας: μόνο από έξω προς τα μέσα.
• Μικρό rotation - 2ο παιχνίδι σε 24 ώρες.