Ο,τι κι αν συζητήσουμε για το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, οι πρώτοι προημιτελικοί του φετινού Champions League στιγματίστηκαν απ’την επίθεση στο πούλμαν της Ντόρτμουντ. Σκηνές βίας και χουλιγκανισμού βλέπαμε, βλέπουμε και πάντα θα βλέπουμε. Ενέδρα, συντονισμένη έκρηξη μηχανισμών, σχεδιασμένη τρομοκρατική επίθεση εναντίον μιας ομάδας κι όχι τυφλό χτύπημα είναι μια πραγματικότητα τόσο νέα, όσο και δύσκολα αποδεκτή.

ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ

Ο αγώνας έγινε την επόμενη μέρα, η Ντόρτμουντ δεν είχε συνέλθει ούτε στο ελάχιστο. Ο Παπασταθόπουλος δήλωσε πως αισθάνεται ζώο και όχι άνθρωπος, ο Σάχιν πως δεν σκεφτόταν τον αγώνα μέχρι τη στιγμή που μπήκε στο ματς ως αλλαγή. Ο Τούχελ στην ουσία εξήγησε πως οι Γερμανοί δεν είχαν άλλη επιλογή απ’το να κάνουν αυτό που αποφάσισε η UEFA, αλλά η Ντόρτμουντ είπε στους παίκτες πως όποιος δεν θέλει, μπορεί να μην αγωνιστεί.

Έπαιξαν, αλλά δεν έπαιξαν. Μουδιασμένοι, σχεδόν υπνωτισμένοι. Με ευκολία στο λάθος, ούτε στο ελάχιστο κοντά στην ένταση, τη μαχητικότητα, τη συγκέντρωση που απαιτεί ένας νοκ-άουτ αγώνας Champions League.

ΔΙΑIΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΑ

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Ντόρτμουντ βρήκε απέναντί της και περίεργη διαιτησία, εκτός απ’τους “δαίμονες” της Μονακό. Το πέναλτι που δόθηκε στον Παπασταθόπουλο ήταν σοφτ και μετά την άστοχη εκτέλεση του Φαμπίνιο, ο Εμπαμπέ άνοιξε το σκορ από εμφανή και εύκολη να εντοπιστεί θέση οφσάιντ.

Επόμενο γκολ, δώρο από αυτογκόλ του Μπέντερ. Επόμενο γκολ, δώρο του Πίστζεκ, που έδωσε στον Εμπαμπέ την ευκαιρία να φύγει μόνος προς το τέρμα και να δείξει ξανά γιατί θα γίνει ο επόμενος πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο.

Η Μονακό έβαλε τρία γκολ με δύο σουτ εντός εστίας. Κανείς δεν λέει πως είναι άδικη η νίκη της, αλλά σίγουρα είναι άδικο για την Ντόρτμουντ το γεγονός πως υποχρεώθηκε να παίξει και σίγουρα όλα στο ματς πήγαν υπέρ της ομάδας του Ζαρντίμ, παρότι έχασε πέναλτι. Στη ρεβάνς θα είναι παρών ο Μπακαγιόκο που έλειψε απ’τη μάχη του κέντρου και το ζητούμενο για τη Μονακό είναι η συνολική αμυντική της λειτουργία.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ

Η Ευρώπη παραμιλάει και δικαίως για την επιθετική παραγωγή της Μονακό, αλλά η ομάδα του Ζαρντίμ έχει δεχθεί οκτώ γκολ στα τρία ματς που έχει δώσει στα νοκ-άουτ του Champions League. Σύμφωνοι, σ’αυτό παίζει ρόλο και η ικανότητα του αντιπάλου, αφού η Μονακό βρέθηκε απέναντι σε Σίτι και Ντόρτμουντ, ομάδες με αποδεδειγμένη ικανότητα στην δημιουργία καθαρών ευκαιριών.

Παρόλα αυτά, δεν είναι τιμητικό για τη Μονακό να πηγαίνει στη Γερμανία για να αντιμετωπίσει μια διαλυμένη ψυχολογικά Ντόρτμουντ και να την αφήνει να έχει καλύτερες ευκαιρίες για γκολ, ακόμα κι αν μετρήσει κανείς το εξόφθαλμο οφσάιντ στο πρώτο γκολ. Και είναι παράσημο για τη Ντόρτμουντ το γεγονός πως υποχρεώθηκε να παίξει σ’αυτές τις συνθήκες και έφτιαξε τις καλύτερες ευκαιρίες απ’όλες τις ομάδες της οκτάδας.

Χωρίς τίποτα να χάσει, η ομάδα του Τούχελ θα είναι επικίνδυνη και στη ρεβάνς της Τετάρτης. Το 2-3 δύσκολα γυρνάει και το ζητούμενο για τη Μονακό είναι διπλό: να πάρει την πρόκριση για την τετράδα για πρώτη φορά απ’το 2004, αλλά και να δείξει πως μπορεί να αμυνθεί καλύτερα.

ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΡΕΑΛ

Η νίκη της εβδομάδας έγινε απ’τη Ρεάλ στο Μόναχο. Νίκη με ανατροπή, ξεκάθαρη και δίκαιη, νίκη που θα μπορούσε να έρθει με πολύ μεγαλύτερο σκορ απ’το τελικό 2-1, νίκη που στέλνει μήνυμα σε όλους.

Οι πρωταθλητές είναι εδώ, θέλουν να είναι στην τετράδα, να υπερασπιστούν τον τίτλο τους, να γίνουν οι πρώτοι που θα διατηρήσουν τα πρωτεία, θα πάρουν δύο σερί Champions League.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Μέχρι να δούμε αν θα τα καταφέρουν, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως η νίκη στο Μόναχο και ο δρόμος προς τον τελικό περνάει μέσα απ’την άμυνα, τη συμπεριφορά πίσω απ’την μπάλα. Η Ρεάλ φέτος δέχεται καθαρές ευκαιρίες σχεδόν από κάθε ομάδα που αντιμετωπίζει, είτε επειδή εκτίθεται στην κόντρα, είτε επειδή δεν αμύνεται σωστά χαμηλά.

Στο Μόναχο δεν είχε σχεδόν κανένα πρόβλημα. Το μέλλον θα μας δώσει απαντήσεις αν αυτό θα πρέπει να πιστωθεί στη Ρεάλ ή να χρεωθεί στην Μπάγερν και τον Αντσελότι. Η κουβέντα για τους Βαυαρούς πήγε στην άμυνα, στο γεγονός πως η Ρεάλ έκανε πάρτι στο δεύτερο ημίχρονο, ειδικά μετά την αποβολή του Μαρτίνες.

ΜΠΑΓΕΡΝ ΧΩΡΙΣ ΑΠΕΙΛΗ, ΤΑΧΥΤΗΤΑ, ΑΝΤΟΧΗ

Όμως, το πραγματικό πρόβλημα για την Μπάγερν ήταν η αδυναμία με την μπάλα. Η ομάδα του Αντσελότι έκλεισε το ημίχρονο μπροστά με 1-0 και με χαμένο πέναλτι, αλλά στην πραγματικότητα δεν έφτιαξε ούτε μία καλή ευκαιρία για 90’. Η απουσία του Λεβαντόφσκι είναι τεράστια, δεν μπορεί να παραγνωριστεί.

Όμως, δεν αλλάζει το γεγονός πως ο Αντσελότι κατέβασε μια Μπάγερν με Ρόμπεν, Ριμπερί, Αλόνσο, Βιδάλ και Λαμ, λες και έχουμε 2013. Εξάδα παικτών με μέσο όρο ηλικία κοντά στα 33 χρόνια, ενώ στον πάγκο ήταν ο Κόστα, ο Κομάν, ο Κίμιχ και ο Ρενάτο Σάντσες. Εννοείται πως όλοι οι προπονητές θέλουν να πάνε με τα ονόματα και την εμπειρία, αλλά η Μπάγερν ήταν συνολικά αργή, βαριά.

ΟΧΙ ΜΕ ΔΕΚΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ 8-9

Η αποβολή του Μαρτίνεθ τους έκανε να μοιάζουν πως παίζουν με 8-9, όχι με δέκα. Κι άλλες ομάδες έχουν μείνει με παίκτη λιγότερο, αλλά δεν τις βλέπουμε πάντα να παραδίνονται με τον τρόπο που το έκανε η Μπάγερν, που γλίτωσε τον διασυρμό χάρις στον Νόιερ.

Η επιστροφή του Λεβαντόφσκι θα μας δώσει απαντήσεις για το αν για όλα ευθύνεται η δική του απουσία, αλλά θεωρώ πως το πρόβλημα της Μπάγερν ήταν συνολικό. Η Ρεάλ δεν ήταν Άρσεναλ, να διαλυθεί απλώς και μόνο επειδή πιέζεται ψηλά, και ο Ρονάλντο δεν είναι Ζιρού, για τον αφήνεις να εκτελεί φάτσα με την εστία.

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ

Ο Πορτογάλος επέστρεψε στα γκολ μετά από 659 λεπτά ανομβρίας στο Champions League, πρωταγωνίστησε σε μια μεγάλη ανατροπή. Ο Ρονάλντο μοιάζει έτοιμος να κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε στην αρχή της σεζόν, όταν και δήλωσε πως φέτος θέλει να αντιστρέψει τη φόρμα του: συντήρηση στο πρώτο μισό, δυνατό φίνις, για να αποφύγει να βρεθεί στην κατάσταση που ήταν πέρσι.

Στη ρεβάνς θα λείπει ο Μπέιλ, Λεβαντόφσκι και Μπόατενγκ παλεύουν να επιστρέψουν, η Μπάγερν ψάχνει τη μόλις τρίτη νίκη στην ιστορία της στο Μπερναμπέου. Το ζητούμενο είναι ξανά στην περιοχή της Ρεάλ: εκεί η Μπάγερν θέλει να είναι καλύτερη, εκεί η Ρεάλ θα πρέπει να αποδείξει πως η εικόνα του Μονάχου δεν οφείλεται στην απουσία του Λεβαντόφσκι.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ

Η Ατλέτικο μας χάρισε τον πιο “Ατλέτικο εντός έδρας” αγώνα που μπορεί. Πριν υποδεχθεί τη Λέστερ είχε κρατήσει το μηδέν σε 17 απ’τους 21 αγώνες Champions League που έχει δώσει στο “Βιθέντε Καλντερόν” με τον Σιμεόνε στον πάγκο. Ε, τι θα δεχόταν γκολ απ’την Λέστερ;

Το 17/21 έγινε 18/22, το εξωπραγματικό ποσοστό ανέβηκε απ’το 80% στο 82%. Η Ατλέτικο ξεκίνησε με κατοχή που ξεπερνούσε το 70%, βρήκε ένα γκολ με πέναλτι και μετά έσβησε το ματς όσο δεν πάει, το τελείωσε. Ο έρμος ο Βάρντι ολοκλήρωσε μόλις μία πάσα πριν γίνει αλλαγή στο 77’.

ΘΑ ΤΡΕΞΕΙ ΣΤΗ ΡΕΒΑΝΣ

Ναι, κάποιοι θα ήθελαν απ’την Ατλέτικο να ανοίξει περισσότερο το ματς, να απειλήσει πιο πολύ, στο φινάλε με την Λέστερ έπαιζε. Όμως, αυτό είναι το σχέδιο: η Ατλέτι ανοίγει τον ρυθμό και ψάχνει την κόντρα στα νοκ-άουτ που γίνονται εκτός έδρας, εκεί που τα γκολ μετράνε διπλά. Τα τέσσερα στην Λεβερκούζεν τα έβαλε στη Γερμανία, στο “Καλντερόν” ήρθε 0-0.

Είναι μάλλον βέβαιο πως στη ρεβάνς με τη Λέστερ η Ατλέτικο θα απειλήσει πολύ περισσότερο και θεωρώ πως θα προκριθεί στην τετράδα με δεύτερη νίκη, παρότι η Λέστερ κάνει προπόνηση στα πέναλτι, πιστεύοντας στο 1-0.

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

Για το Γιουβέντους-Μπαρτσελόνα τα είπαμε αναλυτικά την επόμενη μέρα του αγώνα. Η νίκη της ομάδας του Αλέγκρι ήταν καθαρή, δίκαιη, αλλά το τελικό 3-0 ήταν περισσότερο απεικόνιση αποτελεσματικότητας, παρά ανωτερότητας.

Ούτε η Γιουβέντους απείλησε τόσο ώστε να πετύχει τρία γκολ, ούτε αμύνθηκε τόσο καλά ώστε να κρατήσει το μηδέν. Για το κομμάτι της άμυνας είναι πάντα δύσκολο όταν απέναντί σου έχεις τον Μέσι, αλλά στον τομέα της απειλής η Γιουβέντους θα μπορούσε να φτιάξει ακόμα περισσότερα πράγματα στην κόντρα.

Αυτά περιμένουμε να δούμε στο Καμπ Νόου, εκεί που η Γιουβέντους θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τη διάθεση της Μπαρτσελόνα για μία ακόμα ανατροπή και να χτυπήσει με συνέπεια στην κόντρα. Η ομάδα του Αλέγκρι δεν είναι Παρί, είναι με το ένα πόδι στην τετράδα και αυτό που έχει αξία να δούμε στη Βαρκελώνη είναι πόσο μπορεί να απειλήσει στη συνέχεια, εκεί που δεν θα έχει τον Μέσι αντίπαλο να την κρατάει διαρκώς χαμηλά.