Ο τελικός του Βόλου ξεκίνησε και τελείωσε επειδή "δεν πρέπει να την πληρώνουν οι ποδοσφαιριστές, που δεν φταίνε σε τίποτα", επειδή "αν αναβληθεί το ματς, θα γίνουν χειρότερα", επειδή "the show must go on" και άλλα τέτοια ταιριαστά κλισέ.

Ο ΠΑΟΚ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ, Η ΑΕΚ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ

Τον τελικό τον κέρδισε ο ΠΑΟΚ γιατί έπαιξε για να τον κερδίσει, σε αντίθεση με την ΑΕΚ που αγωνίστηκε για να μη χάσει. Μπορεί η αρχική προσέγγιση του Ίβιτς να ήταν σε reactive λογική (Κάνιας-Τσίμιροτ-Σάχοφ για να είναι πιο σφιχτός πίσω απ’την μπάλα), αλλά συνολικά ο ΠΑΟΚ είχε επιθετική λογική και τα πήγε καλύτερα με την μπάλα.

Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με καθαρή ευκαιρία, με καθαρό και κοντινό τελείωμα φάτσα με το τέρμα και έκανε το 2-1 με εξίσου κοντινή και ανενόχλητη κεφαλιά. Η ΑΕΚ ισοφάρισε με ένα σουτ-προσευχή που έγινε γκολ με καθαρή γκέλα του αντίπαλου τερματοφύλακα και είχε μόλις ένα σουτ εντός περιοχής, την προβολή του Ροντρίγκες στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Η ομάδα του Ίβιτς μπορεί να μην έπαιξε καλά και στα 270' που έκριναν το τρόπαιο (ημιτελικοί-τελικός), αλλά φάνηκε πως είχε περισσότερες λύσεις και σίγουρα είχε περισσότερο θάρρος απ’την ΑΕΚ.

Σ' αυτά τα τρία ματς ο ΠΑΟΚ είδε να διακρίνονται και να βγαίνουν μπροστά ο Γλύκος, ο Μάτος, ο Σάχοβ, ο Κάνιας, πήρε γκολ ή ασίστ από Πέλκα, Μπίσεσβαρ, Κάμπος, Ενρίκε και Πρίγιοβιτς, δηλαδή απ' όλους όσοι αγωνίστηκαν στην επίθεση εκτός του Ουάρντα.

ΕΠΑΙΞΕ ΠΑΝΤΟΥ ΩΣ ΚΑΤΩΤΕΡΗ

Η Ένωση έπαιξε τρία ματς (ημιτελικούς και τελικό) με αγωνιστική προσέγγιση ομάδας που θεωρεί πως είναι πολύ κατώτερη απ’τον αντίπαλο. Στο "Καραϊσκάκης" βρήκε δύο γκολ από στημένες φάσεις, μια καλή στιγμή σε αντεπίθεση κι αυτό ήταν: από τότε η ΑΕΚ δεν έφτιαξε σχεδόν τίποτα στο Κύπελλο.

Τίποτα στη ρεβάνς στο "Σπύρος Λούης", που την αντιμετώπισε με έναν τρόπο που σχεδόν της κόστισε την πρόκριση, και ψίχουλα στον τελικό.

ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ Η ΙΔΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΛΛΑΓΗ

Καθόλου τυχαία και στα τρία ματς, η πρώτη αλλαγή του Χιμένεθ ήταν να βγει ο Πατίτο για να μπει ο Γαλανόπουλος, να γίνουν δηλαδή τρεις οι κεντρικοί χαφ και +1 ο Μάνταλος στο πλάι. Στο Φάληρο η ΑΕΚ είχε να "διαφυλάξει" το πολύτιμο 2-1, στο "Σπύρος Λούης" ήθελε (λανθασμένα) να "σβήσει" το ματς και να προκριθεί με 0-0.

ΟΚ, στον τελικό τι ήθελε να πετύχει με αυτήν την αλλαγή, ήταν μπροστά στο σκορ ή δεχόταν διαρκώς επιθέσεις απ’τον ΠΑΟΚ και έπρεπε να σκληρύνει για να μη χάσει;

ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΩΣ ΚΑΤΟΧΟΣ, ΑΛΛΑ ΛΕΣ ΚΙ ΕΙΝΑΙ Η ΞΑΝΘΗ

Η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα Football League που έπαιξε ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, αυτό το έκανε πρόπερσι. Η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα που παίζει τελικό την πρώτη χρονιά της επιστροφή της στη Superleague, αυτό το έκανε πέρσι και το πήρε κιόλας. Η ΑΕΚ φέτος αυτά τα είχε αφήσει πίσω της, η ΑΕΚ φέτος έφτασε στον τελικό ως κάτοχος του Κυπέλλου, αλλά δεν αγωνίστηκε ως τέτοια ούτε λεπτό.

Ευτυχώς δηλαδή που ο Ενρίκε ήταν οφσάιντ για να μπορεί ο Χιμένεθ να φεύγει χωρίς να δέχεται ερωτήσεις για την ομάδα του και ο Μελισσανίδης να εξαπολύει ύβρεις (για τις οποίες δεν θα έχει κανένα κόστος) χωρίς να χρειάζεται να σχολιάσει την ομάδα που παρουσίασε φέτος στον κόσμο της ΑΕΚ ή το γιατί η Ένωση έπαιξε τρία ματς Κυπέλλου απέναντι σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ λες κι είναι η Ξάνθη.

Ο ΕΠΟΠΤΗΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ

Για να κλείσουμε με τα αγωνιστικά, μια κουβέντα για τη διαιτησία. Ο Κομίνης έλεγξε το ματς, αλλά φάνηκε πως είχε μεγάλη πίεση και φόβο να μην κάνει κάτι καθοριστικό. Προτίμησε να μην βγάλει καν κάρτα στον Μάτος για την αγκωνιά στο 7’ και με τον ίδιο τρόπο άφησε την φάση να περάσει στο τράβηγμα του Σιμόες στον Κρέσπο.

Ο επόπτης προφανώς και έκανε λάθος. Δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά νομίζω την πάτησε γιατί δεν περίμενε το άμεσο γύρισμα του Λέοβατς, δεν το είδε ακριβώς όταν συνέβη. Ο Ενρίκε γύριζε προς τα πίσω για να καλυφθεί, ο επόπτης δεν είδε που βρισκόταν τη στιγμή της σέντρας και το επόμενο δευτερόλεπτο ήταν πια αργά.

ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ"

Πάμε και στα υπόλοιπα, αφού ο τελικός μας φέρνει ξανά να επαναλαμβάνουμε τα ίδια. Όλα όσα συνέβησαν τα έχουμε δει ξανά κι αυτό σημαίνει πως με τα χρόνια τα έχουμε συνηθίσει κι αυτό μας έφτασε να τα αποδεχόμαστε όλα.

Μιλάμε για κανονική, συνειδητή, απόλυτη αποδοχή. Τέτοια που θα πρέπει πλέον να υπάρξει απαγόρευση του επιθέτου "απαράδεκτος". Απ' τη στιγμή που οι αγώνες γίνονται, τότε δεν υπάρχουν "απαράδεκτα επεισόδια". Είναι απολύτως αποδεκτά, ο αγώνας διεξάγεται κανονικά. Απ' τη στιγμή που οι όποιοι υπεύθυνοι διατηρούν τις θέσεις τους χωρίς κανένα κόστος, τότε δεν υπάρχει "απαράδεκτη διοργάνωση", η διοργάνωση είναι μια χαρά αποδεκτή.

Απ’τη στιγμή που δεν υπάρχουν ποτέ συλλήψεις, τότε δεν υπάρχουν "απαράδεκτες σκηνές βίας", είναι απολύτως αποδεκτές και οι δράστες συνεχίζουν τη ζωή τους, εξακολουθούν να πηγαίνουν στο γήπεδο, να κάνουν ο,τι γουστάρουν μέσα και έξω απ’αυτό και να επιστρέφουν ανενόχλητοι.

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΠΩΣ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗ ΒΙΑ;

Στην πραγματικότητα τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι απαράδεκτο, αντιθέτως είναι απολύτως αποδεκτά. Όπως αποδεκτοί είναι όλοι αυτοί που έχουν χρησιμοποιήσει την ατάκα "η διαφθορά είναι που γεννά τη βία". Τα τελευταία χρόνια αυτή η ατάκα έχει γραφτεί/ειπωθεί αμέτρητες φορές από δημοσιογράφους, έχει χρησιμοποιηθεί από παράγοντες (Αλαφούζος, Κοντονής), έχει επαναληφθεί τόσες φορές που έφτασε να αποτελεί θέσφατο(!) για κάποιους.

Προτείνω σε όλους να καθίσουν να δουν μία-μία τις φωτογραφίες απ’τον τελικό του Πανθεσσαλικού και μετά να απαντήσουν. Πιστεύουν πως η διαφθορά είναι που γεννά τη βία επειδή είναι τόσο αφελείς που δεν μπορούν να σκεφτούν ή επειδή είναι τόσο γελοίοι που μπορούν να πουν οτιδήποτε εξυπηρετεί την ατζέντα τους;

ΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΙΠΑΝ "ΟΧΙ"

Κλείνει η παρένθεση, επιστρέφουμε στον τελικό. Ξέρετε ποιοι είναι οι μοναδικοί που μπορούν να χαρακτηρίσουν απαράδεκτα τα όσα έγιναν; Όσοι φίλοι της ΑΕΚ εγκατέλειψαν το γήπεδο και γύρισαν σπίτια τους. Κανείς δεν ξέρει πόσοι ήταν ακριβώς, αλλά αυτές οι μερικές χιλιάδες ανθρώπων είναι οι μόνοι που είπαν και έπραξαν το "όχι".

"Δεν το δέχομαι να μείνω να δω το ματς, δεν το κάνω αποδεκτό, το θεωρώ απαράδεκτο και αυτό το 'απαράδεκτο' το κάνω πράξη. Αποχωρώ, γεια σας".

ΕΝΑ "ΟΧΙ" ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ

Ίσως δεν το γνωρίζουν, αλλά αυτοί οι άνθρωποι και τα κενά καθίσματα που άφησαν πίσω τους είναι οι τελευταίες τρεις δεκαετίες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Εκατομμύρια Έλληνες φίλαθλοι που κάποια στιγμή είπαν "όχι" και άρχισαν να πηγαίνουν στο γήπεδο ανάλογα με την επικινδυνότητα του αγώνα, μετά είπαν "όχι" και σταμάτησαν εντελώς να πηγαίνουν στο γήπεδο και έγιναν αποκλειστικά φίλαθλοι του καναπέ, μετά είπαν "όχι" και σταμάτησαν να πληρώνουν συνδρομή και πλέον βλέπουν λίγα ματς το χρόνο σε φίλους/καφετέριες που έχουν Nova, κάποια στιγμή είπαν "όχι" και έκοψαν την καθημερινή αγορά αθλητικής εφημερίδας και κάποια στιγμή έκαναν παιδιά που γνωρίζουν πια καλύτερα την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ απ’τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Photo Credits: Eurokinissi