Ο Ολυμπιακός διέσυρε την ΑΕΚ, όχι τόσο με την έκταση του σκορ, όσο με την εικόνα του αγώνα. Οι ερυθρόλευκοι προφανώς και δεν έλυσαν τα αγωνιστικά τους προβλήματα μ’αυτό το 3-0.

Βρήκαν όμως ηρεμία μετά από δύο ήττες και ενόψει της διακοπής, ο Μπέντο κέρδισε το τελευταίο του “κανονάκι” και έμεινε “ζωντανός”, ο Μάρτινς έγινε η πρώτη μεταγραφή με πραγματικά γεμάτη εμφάνιση που δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον και συνολικά η ομάδα αγωνίστηκε με ένταση και τρεξίματα που θύμισαν το αντίστοιχο περσινό καλό διάστημα με τον Σίλβα.

Η επιστροφή του Φορτούνη

Υπεράνω όλων, το μεγάλο κέρδος του Ολυμπιακού ήταν η επιστροφή του Κώστα Φορτούνη. Για τη μέχρι τώρα πορεία των ερυθρόλευκων έχουν γραφτεί πολλά: οι τρεις προπονητές μέσα σ’ένα καλοκαίρι, ο σχεδιασμός για τη Χάποελ, οι μεταγραφές, οι στόπερ, ο Καρντόσο, το ροτέισον, το 4-4-2.

Κάπου μέσα σε όλα αυτά, με έναν τρόπο υποβαθμίστηκε πως στον Ολυμπιακό “έλειπε” ο καλύτερος παίκτης της περσινής σεζόν, ο απόλυτα κομβικός Κώστας Φορτούνης. “Έλειπε” γιατί δεν ήταν σε καλή κατάσταση, έλειπε γιατί πέρασε ένα μήνα εκτός αγώνων, από τότε που έγινε αλλαγή με την Αρούκα, μέχρι που μπήκε ως αλλαγή στη Λάρισα.

"ΟΡΓΙΑΣΕ" ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ

Ο Φορτούνης επέστρεψε κόντρα στον ΑΠΟΕΛ και, ακόμα και εμφανώς εκτός ρυθμού, ήταν εκεί για να βελτιώσει τον Ολυμπιακό “άμα τη εμφανίσει”. Να ενώσει τις γραμμές, να πάρει την πρώτη πάσα για να γυρίσει και να τρέξει το γήπεδο, να βρει τον Ιντέγε για τετ-α-τετ, να πατήσει ο ίδιος περιοχή για να τελειώσει μια καθαρή ευκαιρία.

Με την ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε το σκορποχώρι που εμφάνισε για ομάδα ο Κετσπάγια και “οργίασε”. Το γκολ ήταν τυχερό, αλλά το γκολ ήταν το τελευταίο που θα έπρεπε να νοιάζει τους φίλους του Ολυμπιακού. Για όσο άντεχε ο Φορτούνης ήταν εκεί, σημείο αναφοράς για όλη την ομάδα, να παίξει ανάμεσα στις γραμμές, να βάλει τη μηχανή σε λειτουργία μαζί με τον Μαρτίνς, να βγει σε όλο το πλάτος της επίθεσης.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Αυτές είναι οι επαφές του Φορτούνη κόντρα στην ΑΕΚ στα 79’ που αγωνίστηκε. Αυτά είναι τα σημεία στα οποία ο 23χρονος άσος ήρθε σε επαφή με την μπάλα, για να υποδεχθεί, να πασάρει, να σουτάρει, να κάνει τάκλινγκ, να κλέψει.

Σύγχρονο δεκάρι. Που σημαίνει κίνηση παντού, υποδοχή της μπάλας στο χώρο ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, παρουσία και στα δύο άκρα, αλλά και στις μάχες του κέντρου. Με συμμετοχή στον αγώνα που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι σημαίνει “δεν φτάνει μόνο το ταλέντο” για έναν παίκτη που έχει αποδείξει πως (όταν είναι καλά) δεν αγωνίζεται για να κάνει επίδειξη ταλέντου, αλλά παίζει με απόλυτα σύγχρονο τρόπο μια πολύ απαιτητική θέση.

ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ

Προφανώς και δεν μιλάμε για εμφάνιση-αποκάλυψη. Δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο όσον αφορά την αξία και τα προσόντα του Φορτούνη: αυτός είναι σαν παίκτης, αυτός ήταν πέρσι. Με την ΑΕΚ απλώς τα είδαμε στο γήπεδο για πρώτη φορά φέτος. Αναρωτιέμαι τι σκέφτονταν την ώρα του αγώνα όσοι (και φέτος και πέρσι) δεν έχαναν ευκαιρία να τον απαξιώνουν. Μήπως δεν πρέπει να παρασυρθούν απ'αυτό το ματς; Μήπως πρέπει να κρατήσουν την άποψή πως ο Φορτούνης "δεν κάνει";

Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ η κριτική. Το να κριθεί μια προβληματική εμφάνιση ή μια σειρά κακών αγώνων ενός ποδοσφαιριστή δεν είναι μόνο δικαιολογημένο, αλλά και απαραίτητο: τα ΜΜΕ και ο κόσμος μπορούν και οφείλουν να κριτικάρουν ακόμα και τους καλύτερους.

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ

Το πρόβλημα είναι η ευκολία στην απαξίωση και κυρίως στη γενίκευση. Ο Φορτούνης ήταν σαφές πως δεν ήταν καλά. Πέρα απ’το αν έπαιζε αριστερά και όχι στον άξονα, πέρα απ’το αν ήταν χαλασμένος απ’την αλλαγή προπονητή (που μάλλον ήταν), πέρα απ’τη συνολική ανετοιμότητα του Ολυμπιακού για τα προκριματικά, ήταν εμφανές πως ο Έλληνας άσος δεν ήταν σε φόρμα, το έλεγα σε κάθε ευκαιρία στην εκπομπή του Sport24Radio μαζί με τον Τσάρλυ.

Αυτό, τελεία. Ντεφορμέ, κακός, άκεφος, σε ρηχά νερά. Κριτική, όχι απαξίωση, όχι γενίκευση.

ΟΧΙ "ΣΙΓΑ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ, ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΣΙ"

Όχι “εντάξει, και σιγά τον παίκτη” για κάποιον που έκανε τέτοια σεζόν στα 23 του στον Ολυμπιακό, κάτι που δεν έχει καταφέρει κανένας Έλληνας εδώ και δεκαετίες. Όχι “και σιγά, τι έκανε πέρσι” για ποδοσφαιριστή που είχε 21 γκολ και 18 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις σε μια ομάδα που το κεντρικό επιθετικό της πλάνο ήταν το “έχουμε τον Φορτούνη, θα πάρει την μπάλα και κάτι θα κάνουμε”.

Όχι “στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν αρκεί μόνο το ταλέντο” λες και πρόκειται για τον Τσάρτα του 2016 που περπατάει στο γήπεδο. Όχι για έναν παίκτη που προσφέρει παντού, που έπαιξε κεντρικός μέσος και ήταν σε όλες τις μάχες στον Λονδίνο, που έχει τα τρεξίματα να πατάει όλο το γήπεδο και να κινείται σε όλο το πλάτος της επίθεσης.

Όχι “να φάει πάγκο να στρώσει γιατί την έχει δει”, αλλά “να μείνει λίγο έξω, να προστατευτεί, να βρει τη φόρμα του”. Όχι “τι να τον κάνουμε τον Φορτούνη, έχουμε τον Μάριν”, επειδή ο Γερμανός έδειξε 2-3 πράγματα κόντρα στη Βέροια.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ

Κριτική, ναι. Γιατί κανείς δεν είναι υπεράνω αυτής. Γιατί κανείς δεν τελείωσε την “αποστολή” του στα 23, γιατί μία σούπερ σεζόν (πρέπει να) είναι η αρχή, όχι το τέλος. Γιατί στο φινάλε η θέση του ηγέτη και καλύτερου παίκτη είναι φτιαγμένη γι’αυτούς που αντέχουν τα δύσκολα και επιστρέφουν ξανά και ξανά στο ρόλο τους. Γιατί το έχουν μέσα τους κι αυτοί που το έχουν μέσα τους δεν πρόκειται να πτοηθούν από ένα κακό φεγγάρι, την κριτική του Τύπου και τη γκρίνια της κερκίδας.

Τους χρειάζεται ακόμα κι αυτό για να μάθουμε από τι είναι φτιαγμένοι. Αλλά σε κανέναν δεν κάνει καλό το “έλα μωρέ, σιγά τον παίκτη, και τι έκανε”. Κι αν σε ένα βαθμό είναι αναμενόμενο απ’τον κόσμο, είναι μάλλον περίεργο να προέρχεται απ’τον Τύπο και δη της ίδιας της ομάδας. Πάντα με παρεξένευε η ευκολία με την οποία δίνονται βορά στον κόσμο ποδοσφαιριστές που αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει, είναι μονάδες της ομάδας.

"ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΤΙ"

Μέχρι να το καταλάβω, αυτά δήλωσε ο Φορτούνης στο συνδρομητικό κανάλι μετά τον αγώνα: “Ακούστηκαν πάρα πολλά, είπαν πάρα πολλά για μένα, εγώ μόνο ένα έχω να πω, είμαι και πάλι εδώ, δεν άλλαξε κάτι. Απλά όλοι οι ποδοσφαιριστές, ακόμα και ο Μέσι, ο Ρονάλντο, περνάνε περίοδο και παιχνίδια που δεν είναι καλοί. Έτσι έτυχε να ήμουν κι εγώ. Τώρα όσο παίζω γίνομαι ακόμα καλύτερος, έχω βρει πάλι τη φόρμα μου και αυτό είναι όλο. Σίγουρα άλλαξαν πολλοί προπονητές, αυτό δεν είναι καλό για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά εγώ είμαι και πάλι εδώ, μέσα από τη δουλειά, προσπαθώ να δίνω το καλύτερο μου εαυτό για να κερδίζει η ομάδα”.

Στις 25 Αυγούστου ο Φορτούνης έγινε αλλαγή στο 72' του αγώνα με την Αρούκα και το "Καραϊσκάκης" τον αποδοκίμασε. Στις 2 Οκτωβρίου τον αποθέωσε όταν έδωσε στο 79' τη θέση του στον Τσόρι. Τι μεσολάβησε σ'αυτές τις 38 μέρες; Μόλις δύο αγώνες στη βασική ενδεκάδα. Αρκετοί για να θυμίσει σε όλους ποιος ήταν πέρσι και ποιος μπορεί να ξαναγίνει φέτος.

Σε όλους εκτός απ'αυτούς που την επόμενη φορά που ο Φορτούνης θα είναι ντεφορμέ δεν θα πουν "ήταν κακός σήμερα", αλλά θα πουν ξανά "έλα μωρέ, το παιδί δεν κάνει, τι έχει προσφέρει".