OPINIONS

Aχ, Europa, εσύ μας μάρανες...

Aχ, Europa, εσύ μας μάρανες...
INTIME SPORTS

Ο Στέλιος Μαρκάκης γράφει για τον πάλαι ποτέ σεβαστό στην Ευρώπη Παναθηναϊκό, που τρώει τη μια κατραπακιά μετά την άλλη και εξηγεί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τον προπονητή και τους παίκτες, αλλά είναι γενικό. Αφήστε το σχόλιό σας...

Εις τας Ευρώπας (αχ, αίτιναι μας μάραναν, καθώς θα έλεγε κι ο Τζιμάκος), δέον εστί να είμεθα ρεαλισταί, έτσι; Διότι, αν και εν προκειμένω για ευρω-Βαλκάνια μιλάμε, τα της Ελλάδας δεν έχουν ισχύ, ούτε τα παίρνει κανείς σοβαρά.

Η ΚΕΔ, η "παράγκα", η έγχρωμη Λίγκα και όλα αυτά, είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και χόρταση –ελλείψει άλλωστε και ψαχνού, που θα λάδωνε το έντερο.

Στην Ευρώπη (και ειδικά στο χθεσινό ματς) είσαι εσύ, ο άλλος και το ταμπλό. "Εσύ", χθες, ήταν ο Παναθηναϊκός. "Άλλος" ήταν η Μάριμπορ. Και το ταμπλό έγραψε 3-0. Ευτυχώς δηλαδή που το ταμπλό γράφει και μόνο αυτό. Διότι αν έγραφε π.χ.... "3-0 και Ε-Ε-Εύκολα", πιο αληθινό θα ήταν βέβαια, αλλά και αρκετά πιο οδυνηρό, οπότε, καλύτερα έτσι.

Αναπολώντας, κάθε φορά που πλησιάζει ευρωπαϊκό ματς, τα μεγαλεία του παρελθόντος του, ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να χωνέψει μόλις αυτά τα ματς τελειώσουν για ποιο λόγο εδώ και μπόλικα χρόνια (με ένα φωτεινό διάλειμμα) τρώει τη μία κατραπακιά μετά την άλλη. (Άκου τρία από τη Μάριμπορ ε-ε-εύκολα!)

Ποιος να φταίει; Εύκολη λύση –πάντοτε- είναι ο προπονητής. Έχει εμμονές, δεν έχει εμπεδώσει σύστημα στους ποδοσφαιριστάς –sic- δεν έκανε γρήγορα αλλαγές, δεν έκανε σωστές αλλαγές, δεν το ένα, δεν το άλλο, δεν το τρίτο. Φυσικά, ο προπονητής έχει a priori και πάντοτε ευθύνη και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει και ειδικότερες.

Διότι δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος προπονητής που προσπαθεί να παίξει χωρίς "κλασικό" φορ σε εκτός έδρας ματς, "αντεπιθέσεων", το κακό όμως είναι ότι σε τέτοια περίπτωση οι χαφ και ο προωθημένος δεν μπορεί να είναι οι μεν χωρίς (διάθεση ή εντολή για) σουτ και γρήγορες αλλαγές της μπάλας και ο δε χωρίς καλές τοποθετήσεις. Ούτε μπορεί να ελπίζει να δει στο γήπεδο απόδοση παικτών που βασίζεται σε ό,τι ίσως... θυμάται απ’ αυτούς από την περσινή σεζόν και που εφέτος μοιάζει μακρινό παρελθόν. Ούτε διάφορα άλλα ακόμη.

Η δίκαιη κριτική τόσο κοντά στην δαιμονοποίηση

Όμως, όποτε η εικόνα μιας ομάδας είναι αυτή που έδειξαν οι "πράσινοι" (χωρίς κέφι, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς διάθεση, χωρίς πείσμα, χωρίς το πάθος για να κερδίσουν μια κόντρα, χωρίς, χωρίς, χωρίς...), η γραμμή που χωρίζει τη δίκαια κριτική από τη "δαιμονοποίηση" είναι πολύ λεπτή.

Εννοώ, δεν μιλάμε τώρα και για τον Γκόρντον Ράμσεϊ, που κοιτάζει στα ράφια του, τα γεμάτα από εξωτικά υλικά και "εγκληματεί" όταν επιλέγει άσπρη τρούφα αντί για μαύρη στο τάδε πιάτο, έτσι; Και να μην έκανε λάθη χθες ο Φερέιρα, το πρόβλημα είναι ότι και ο καλύτερος σεφ του κόσμου να ήταν, γκουρμέ πιάτο δεν θα μπορούσε να παρουσιάσει. Το πολύ πολύ χορταστικό –κι αν πετύχαινε την υπέρβαση, άντε και νόστιμο συγχρόνως.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ούτε χορταστικό ήταν και από νοστιμιά ούτε να το συζητάμε. Όμως γι’ αυτό φταίει, στ’ αλήθεια, τόοοσο πολύ πια ο Πορτογάλος;

Ο Λάζαρος είναι το αντίθετο του Σαμψών

Χθες, π.χ., "συνδετικός κρίκος" μεταξύ των γραμμών, υπήρχε. Ο Κατσουράνης. Είδατε καμία "σύνδεση" εσείς; Ο Λάζαρος έχει γίνει το αντίθετο του βιβλικού Σαμψών: όσο μακραίνουν τα μαλλιά του, τόσο καλύτερος γίνεται ίσως για διαφημίσεις σαμπουάν, αλλά τόσο λιγότερο αποτελεσματικός φαίνεται στο γήπεδο. Ο Κουίνσι θυμίζει τον Πίου –ίσως ούτε καν αυτόν: ο Πίου, επειδή ξέρει ότι δεν ξέρει, καμιά πάσα θα έδινε, έστω για να την ξεφορτωθεί τη μπάλα.

Ο Κουίνσι επειδή (απλώς) θυμάται ότι ξέρει, πάσα δίνει πιο δύσκολα κι απ’ ότι δίνει ο Σόιμπλε λεφτά στην Ελλάδα. Ο Φορναρόλι έχει προς το παρόν περάσει και δεν έχει ακουμπήσει. Ο Σισοκό υστέρησε. Χωρίς κάθετη μπαλιά, τα ακραία μπακ (που δεν είναι ακριβώς και ο Λαμ με τον Ντάνι Άλβες) πάνε να φτιάξουν όλο το παιχνίδι και το αποτέλεσμα (ακριβώς επειδή δεν μιλάμε για τον Λαμ και τον Ντάνι Άλβες) είναι, ενίοτε, έως και κωμικό. Απέναντι σε κινητικούς σέντερ φορ, ο Μπουμσόνγκ με τον Βελάσκεζ έχουν προβλήματα και χρειάζονται έξτρα κάλυψη που, όμως, δεν υπήρχε.

Ο Καρνέζης ήταν σε κακή βραδιά. Να κάνει χιλόμετρα ο Βιτόλο χωρίς σε κανένα σημείο των περιπλανήσεών του να βρίσκει συμπαίκτη να αλλάξει τη μπάλα (ή έστω να του τη δώσει για να πάρει ανάσα), πολύ νόημα δεν έχει και πάντως δεν αρκεί, παρά τη φιλοτιμία του. Ο Ζέκα γενικώς δε μοιάζει να βγάζει νόημα ως παρουσία εδώ και αρκετά ματς...

Με το σκηνικό να είναι αυτό που περιγράφεται πιο πάνω –και με τους παίκτες να έχουν από πλευράς τους και τη δικαιολογία ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους και στο καλύτερο δυνατόν κλίμα (απλήρωτοι εδώ και μήνες είναι), πόση κριτική άραγε μπορεί να γίνει στον Φερέιρα και να έχει πραγματική ουσία;

Θέλει ειλικρίνεια και δουλειά

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι συνολικό και στο χορτάρι απλώς εκφράζεται πιο φανερά και έντονα. Και γι’ αυτό, κάθε προσπάθεια να "προσωποποιηθεί", ή έστω να "σαλαμοποιηθεί", επικοινωνιακή σημασία μπορεί να έχει, αλλά λύση πραγματική δεν μπορεί να δώσει.

Ξεκινώντας από τα άδεια ταμεία και τους λόγους για τους οποίους είναι άδεια και φτάνοντας στον τελευταίο τροχό της αμάξης (όποιος κι αν είναι αυτός), οι "πράσινοι" βρίσκονται εδώ και μήνες σε μια δίνη που πάντα τους ανακατεύει, λιγότερο ή περισσότερο και απλώς αναδεικνύεται πιο χτυπητά στο μάτι από στραπάτσα όπως αυτό από τη Μάριμπορ.

Δε θα βγουν από αυτή τη δίνη με λόγια, θυσίες αποδιοπομπαίων τράγων και "τρικ" για εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα, αλλά με πολλή δουλειά και ακόμη περισσότερη ειλικρίνεια (και σε επίπεδο επικοινωνίας αλλά και σε επίπεδο αυτοκριτικής).

Καθώς ορθώς "θυμίζει" άλλωστε και ο Καίσαρης, η θηλειά των οικονομικών προβλημάτων σφίγγει μέρα με τη μέρα. Και όταν θα φτάσει να πνίγει στ΄αλήθεια έχω την εντύπωση ότι καμία "ανθρωποθυσία" ή λεκτική "ντρίπλα" δεν θα αρκέσει για να μην αποδοθούν οι ευθύνες όπου πρέπει...

Και η μία ακόμη χαμένη ευρωπαϊκή χρονιά (διότι αν δέχεσαι ε-ε-εύκολα τρία γκολ από τη Μάριμπορ, σε τι αλήθεια μπορείς να ελπίζεις απέναντι στη Λάτσιο και την Τόττεναμ;) θα μοιάζει τότε ελάσσονος σημασίας περιστατικό, τύπου "σιγά τα ωά" ή "τι είχαμε, τι χάσαμε". Και, αυτό κι αν θα είναι κατάντημα για τον πάλαι ποτέ σεβαστό στην Ευρώπη Παναθηναϊκό, ε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ