Ο Ολυμπιακός με την νίκη του σε βάρος της ΑΕΚ, πολύ περισσότερο με την εμφάνιση, έκλεισε στόματα. Οχι όλα, αυτά που άνοιξαν πριν από το παιχνίδι.

Και το έκανε με τον πλέον πειστικό τρόπο. Τρία γκολ στην αυτοαποκαλούμενη -μετά από χρόνια- διεκδικήτρια του φετινού τίτλου, ΑΕΚ.

Το "αυτογκόλ" της αντιπάλου του Ολυμπιακού δεν ήταν αγωνιστικό, ούτε καν προπονητικό. Περισσότερο ήταν επικοινωνιακό. Τα προεόρτια του αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη ποτέ δεν της βγήκαν σε καλό. Ούτε τώρα με την γιορτή στο ξενοδοχείο και τα "ψυχιατρικά συμβούλια", ούτε το 2011 με το σύνθημα - προτροπή των Δημητριάδη και Αδαμίδη μέσα από το πούλμαν της ομάδας, ούτε ποτέ. Αυτά τον "φτιάχνουν" τον Ολυμπιακό. Τον γαύρο. Είτε είναι οπαδός, είτε παράγοντας, είτε παίκτης, είτε προπονητής.

Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός ξεκινάει ως αουτσάιντερ (αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά;), κρατάς τη μπάλα χαμηλά... Δεν ψηλώνεις, πριν ψηλώσεις. Πολλώ δεν μάλλον, όταν και το πρόσφατο παρελθόν σε έχει διδάξει ότι το Καραϊσκάκη είναι "αφιλόξενο": Έξι, τέσσερα, τρία.

[Πέντε σερί εντός έδρας νίκες πρωταθλήματος συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός, με 18-0 γκολ]

Ακόμη περισσότερο όταν ο Ολυμπιακός είναι καταρρακωμένος, προερχόμενος από ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όταν είναι "φορτωμένος" αγωνιστικά από το ματς της Πέμπτης (29/9), φορτισμένος ψυχολογικά από δύο σερί ήττες.

Πας σεμνά και ταπεινά για να μην ξυπνήσει το "θηρίο", που μπορεί να μην φαίνεται, ρίχνοντας μια ματιά στα πρόσωπα, αλλά πηγάζει από αλλού: την ιδιοσυγκρασία αυτού του συλλόγου.

Πολλοί (φίλοι κι εχθροί) έχουν προλάβει να κρίνουν (σε 6-7 παιχνίδια) ότι είναι ο χειρότερος Ολυμπιακός των τελευταίων ετών. Ακόμα και για εκείνους που η ήττα από τον ΑΠΟΕΛ, δεν τους άφησε να διαβάσουν σωστά το παιχνίδι. 21 τελικές και 3 δοκάρια, δεν κάνει μια ανίκανη ομάδα. Σε τέτοιο επίπεδο (σε κανένα επίπεδο), όμως δεν μετρούν τα δοκάρια, ούτε οι τελικές, αλλά τα γκολ. Και για να πετύχεις γκολ, πέρα από την ικανότητα χρειάζεται και τύχη. Και ο Ολυμπιακός, πέρα από μια "αυξημένη ικανότητα", δεν είχε την τύχη με το μέρος του και έχασε.

Την τύχη του, όμως, πριν από λίγες ημέρες την κυνήγησε, την έπαιξε κορώνα - γράμματα και θα την παίζει σε πολλές περιπτώσεις στο μέλλον. Η ΑΕΚ την τύχη της για κάτι καλό στο ντέρμπι την κλώτσησε, πριν την έναρξή του, με τις προσδοκίες που από μόνη της δημιούργησε. Και για ατυχία της είχε απέναντί της μια ομάδα, η οποία ό,τι πρόβλημα κι αν έχει μπορεί εύκολα να το μεταφέρει στον αντίπαλο. Όποιος κι αν είναι αυτός. Αυτό συνέβη και τώρα. Το "θέμα Μπέντο" έγινε "θέμα Κετσπάγια", το θέμα "ρόστερ - λύσεις" άλλαξε χρώμα και από ερυθρόλευκο έγινε κιτρινόμαυρο...

ΥΓ1: Και βαθμολογικά να το δει κανείς, είναι τόσο νωρίς που δεν σημαίνει πολλά μία νίκη του Ολυμπιακού ή μια ήττα της ΑΕΚ. Απλά οι ερυθρόλευκοι τιμώρησαν αυτό που πολλοί τους καταλογίζουν εδώ και χρόνια: την έπαρση.

ΥΓ2: Το μεγαλύτερο "αυτομαστίγωμα" για τους αντιπάλους του Ολυμπιακού είναι να μην τους δίνει μια αφορμή η διαιτησία για να πιαστούν.