Οι συμπτώσεις παρά είναι πολλές για να αγνοηθούν. Τρίτος προπονητής που φεύγει την ίδια σεζόν. Προπονητής που ήρθε περίπου σαν Μεσσίας και έφυγε περίπου κλοτσηδόν. Έπειτα είναι και το «έβδομο». Που μπορεί φέτος να μην έχει την ίδια σημασία που είχε τότε, αλλά είναι το «έβδομο».

Και μετά βέβαια είναι οι δηλώσεις. Οι αμαρτωλές δηλώσεις στη συνέντευξη Τύπου που εξαγρίωσαν τον Πρόεδρο.

Σρέτσκο Κάτανετς και Πάουλο Μπέντο. Βίοι παράλληλοι. Θύματα της ίδιας ψύχωσης, πάνω απ’ όλα κόκκινο πανί πρώτα για τον κόσμο του Ολυμπιακού και κατόπιν και για τον Πρόεδρο-ιδιοκτήτη του. Έπρεπε να ρωτήσει και να μάθει ο Μπέντο. Όπως οφείλει να κάνει στο εξής και κάθε υποψήφιος προπονητής του Ολυμπιακού «που δεν καταλαβαίνει την ψύχωση». Την psychoza που μας πρωτόμαθε ένας Σλοβένος, ο Σρέτσκο Κάτανετς.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΠΕΝΤΟ

«Όταν μια ομάδα χάνει σημαντικούς παίκτες, σταματάει να είναι ίδια ομάδα. Ήμασταν άλλη ομάδα μέχρι τα μέσα του Ιανουαρίου και τώρα είμαστε μια άλλη ομάδα. Οποιοσδήποτε οργανισμός χάνει δυο βασικά στελέχη γίνεται πιο αδύναμος. Δεν θα το χρησιμοποιήσουμε σαν δικαιολογία ,αλλά είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να βρούμε λύσεις για να προχωρήσουμε. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι με την κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός.» Πάουλο Μπέντο - 5/3/2017

Μια ημέρα μετά:

«Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει τη λύση της συνεργασίας της με τον Πάουλο Μπέντο. Καθήκοντα υπηρεσιακού τεχνικού αναλαμβάνει ο προπονητής της Ακαδημίας μας και της ομάδας Κ20, Βασίλης Βούζας, ο οποίος θα πλαισιωθεί από τους Αριέλ Ιμπαγάσα, Τάσο Πάντο, Αλέκο Ράντο και Χρήστο Μουρίκη».

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΕΤΣ

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτή η πίεση για το έβδομο πρωτάθλημα. Δεν θα την έλεγα καν πίεση, πιο πολύ ψύχωση είναι και δεν εξελίσσεται καλά για μένα και την ομάδα. Δεν ήρθαμε εδώ για να πάρουμε οπωσδήποτε το πρωτάθλημα, ήρθαμε για να φτιάξουμε ομάδα. Η ομάδα θα είναι πρώτη εφόσον αξίζει να είναι πρώτη και πάντα είσαι πρωταθλητής, εφόσον το αξίζεις να είσαι πρωταθλητής. Τα υπόλοιπα είναι μια ψύχωση. Psychoza, psychoza…» Σρέτσκο Κάτανετς - 6/2/2003

Μια ημέρα μετά:

«Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ γνωστοποιεί τη διακοπή της συνεργασίας της με τον προπονητή Στρέτσκο Κάτανετς. Οι λόγοι που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση έχουν να κάνουν με το κακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με αποτέλεσμα τις τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας, αλλά και τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κάτανετς, οι οποίες κρίνονται απαξιωτικές για το Σύλλογο και τους ποδοσφαιριστές και δείχνουν την έλλειψη πίστης από την πλευρά του σε ό,τι αφορά το στόχο της ομάδας, που είναι η κατάκτηση του έβδομου συνεχόμενου πρωταθλήματος, όπως επιθυμούν η Διοίκηση, οι ποδοσφαιριστές και τα εκατομμύρια των φιλάθλων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ».

Ο Κόκκαλης είχε τόσα νεύρα που ανέφερε και τους λόγους στην ανακοίνωση απόλυσης. Ο Μαρινάκης απλώς σφύριξε τη λήξη. Γιατί πολύ πιθανόν η ανακοίνωση να μην ήταν δημοσιεύσιμη εάν ο Πρόδρος του Ολυμπιακού μετέφερε στο χαρτί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για τον Πορτογάλο. Απλά και κατανοητά σε όλους είναι αυτά στον Ολυμπιακό.

"PSYCHOZA"

Σχεδόν σε όλους, γιατί και ο Πάουλο, ακριβώς όπως ο Σρέτσκο, όταν έμαθε την απόφαση της διοίκησης του Ολυμπιακού, απόρησε. Περίπου τρελάθηκε. Ο Κάτανετς θεώρησε απίστευτο ότι τον απέλυσε ο ίδιος άνθρωπος που τον κυνηγούσε επί μια τριετία σχεδόν και του έταζε λαγούς με πετραχήλια προκειμένου να αναλάβει τον Ολυμπιακό "για την ευρωπαϊκή υπέρβαση". Ο Μπέντο θυμήθηκε την τούρλα του Αυγούστου που ο Μαρινάκης έδινε γη και ύδωρ για να μαζευτούν τα αμάζευτα, θυμήθηκε το πρόσφατο ραντεβού και τις ακόμα πιο πρόσφατες δηλώσεις στήριξης από τον ίδιο τον Πρόεδρο μετά το εντός έδρας παιχνίδι με την Οσμάνλι.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης φούσκωνε από υπερηφάνεια με τη σταδιακή είσοδο των πιτσιρικάδων από τις ακαδημίες του συλλόγου, είχε συγχωρήσει στον Πορτογάλο ακόμα και τις εισηγήσεις τύπου Βιάνα, που κατά διαβολική πάλι σύμπτωση, θυμίζουν το συγχωροχάρτι του Σωκράτη στον Κάτανετς για εκείνον τον απίθανο Νόβακ. Ο Κόκκαλης τον Κάτανετς τον είχε παρουσιάσει λίγους μήνες πριν ως τον φιλόδοξο προπονητή που συμπλέει με τις φιλοδοξίες των ερυθρόλευκων και θα τους οδηγούσε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ο Μαρινάκης στο πίσω μέρος του μυαλού του σίγουρα είχε την ευρωπαϊκή διάκριση που φέτος είναι απτή και περνά κατ’ αρχάς από τη διπλή μάχη με τη Μπεσίκτας.

Αντ’ αυτού όμως… psychoza. Το επανέλαβε πολλές φορές ο Κάτανετς σε εκείνη τη θρυλική όπως αποδείχτηκε συνέντευξη Τύπου, οι ρεπόρτερ κοιτάζονταν μεταξύ τους, άλλοι κρυφογελούσαν, άλλοι – οι παλαιότεροι – έτρεμαν στην ιδέα της αντίδρασης του Σωκράτη «όταν του πάνε τα μαντάτα». Του τα πήγε ο Λούβαρης τα μαντάτα και ο Σωκράτης αυτοστιγμή απέλυσε το Σλοβένο κι ας μην ήταν ποτέ στα σχέδιά του. Τόσο απλά, τόσο «ολυμπιακά».

ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΑΝ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ και ο Μπέντο δεν τελούσε υπ’ ατμόν. Ο Μαρινάκης περίμενε τα ματς με τους Τούρκους, από το περιβάλλον του έβγαινε ότι η ομάδα θα πορευθεί με Μπέντο μέχρι να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της σεζόν και κατόπιν θα χωρίσουν οι δρόμοι φιλικά. Περίπου όπως είχε γίνει και με τον άλλον Πορτογάλο, τον Περέιρα, που όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι με τη λήξη της σεζόν, θα πάρει την τελευταία δόση του συμβολαίου του και θα αποχωρήσει. Το ατόπημα του Μπέντο όμως ήταν αδύνατον να συγχωρεθεί κι ας κοστίζει η αποζημίωση σε μια σεζόν που τα έσοδα της ομάδας ήταν λειψά και ο σύλλογος εξαναγκάστηκε να πωλήσει σημαντικότατα περιουσιακά του στοιχεία.

Ο Κόκκαλης τότε το είχε προχωρήσει περισσότερο. Ήταν ίσως από τις ελάχιστες φορές που ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού αδιαφόρησε για μια αποζημίωση, που δεν σκέφτηκε καν ότι ο Σλοβένος έχει συμβόλαιο δυόμισι ετών με τον και επρόκειτο να διεκδικήσει τα χρήματά του μέχρι δεκάρας. Δεν τον απασχόλησε τον Κόκκαλη. Τον πλήρωσε και ούτε λίγο ούτε πολύ όπως αποδείχτηκε από τα μελλούμενα, του κατέστρεψε την όποια καριέρα είχε προσπαθήσει να χτίσει – κυρίως – με την παρουσία του στην εθνική ομάδα της Σλοβενίας. Την καριέρα του Μπέντο θα τη δούμε. Δύσκολα θα έχει την τύχη του Κάτανετς, απλούστατα διότι όταν ήρθε και ανέλαβε ήταν πιο φτασμένος από το Σλοβένο και οι Πορτογάλοι προπονητές έχουν παντού φίλους.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Είναι γεγονός ότι σε κάθε «στραβή» περίοδο στον Ολυμπιακό, πιθανόν να αποτύγχανε και ο Μουρίνιο. Είναι τέτοιο το περιβάλλον, τόση η μουρμούρα, τόσο θέσφατο «το έβδομο» που γίνονται τεράστιες υπερβολές και θυσιάζονται καριέρες. Ο Πατσατζόγλου φερειπείν σε εκείνη την ομάδα του 2003 κατέστρεψε την υγεία του, ο Λεμονής απολύθηκε, δοκιμάστηκε και το απίθανο πείραμα «Κόλλιας» με τον κύριο Γιάννη, από scout της ομάδας να ξαναβάζει φόρμα και να θυμάται την προπονητική καριέρα του στα μικρά εθνικά κλιμάκια.

Ο Ολυμπιακός είχε (ξανα)αποτύχει στην Ευρώπη, στην ομάδα κυριαρχούσαν φατρίες και «παρέες», οι παλιοί μουρμούριζαν, ο κόσμος έβραζε, γενικότερα το κλίμα ήταν νοσηρό κι ας παρουσιαζόταν εύκρατο. Ολόκληρος ο οργανισμός έχει πέσει πάνω από το έβδομο, το πρωτάθλημα ήταν αυτοσκοπός και η απώλειά του θα σήμαινε αυτόματα καταστροφή. Δεν είναι καταπληκτικές οι ομοιότητες με το σήμερα;

Ο ΤΣΟΡΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΕΝΤΟ, Ο ΖΑΧΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΕΤΣ

Οι «παλιοί» μουρμουρίζουν, ο κόσμος βράζει, ο Ολυμπιακός έχει αποκλειστεί από κάποια Μπερ Σεβά καταστρέφοντας ολόκληρο τον προγραμματισμό της σεζόν, η κατάκτηση του πρωταθλήματος κινδυνεύει και θα ήταν περίπου βέβαιη εάν οι ανταγωνιστές δικαιολογούσαν στο ελάχιστο τον τίτλο τους. Ο Τσόρι εμμέσως τον Μπέντο τον παρουσίασε ως ανόητο. Τον Κάτανετς ο Ζάχοβιτς που ήταν και πιο... χύμα από το Ντομίνχες, τον είπε στα ίσια βλάκα. «Είναι πιο βλάκας σαν προπονητής, απ’ ότι ήταν σαν παίκτης».

Κι όμως, ο Σρέτσκο είχε ξεκινήσει καλά, είχε κερδίσει συμπάθειες στην αρχή, όπως ο καλός Πάουλο όταν κέρδισε τα ντέρμπι και ο κόσμος ηρέμησε. Και για τον Κάτανετς όμως, οι πρώτες βδομάδες ήταν ειδυλλιακές. Μετά άρχισαν οι παλινωδίες, εμφανίστηκε η πρόθεσή του να αλλάξει το… ιερό για τον Ολυμπιακό 4-4-2, σε 3-5-2 με επαναδραστηριοποίηση του El Patron Χόρχε Μπερμούδες, η συμπεριφορά κυρίως σε παλιοσειρές της ομάδας που σχεδόν τις «τελείωσε».

Καταλυτικό παράγοντα εκτός από τις περίφημες δηλώσεις περί psychoza, διαδραμάτισε η ήττα με 3-2 στη Λεωφόρο από τον Παναθηναϊκό, στο παιχνίδι των αυτογκόλ. Και πάλι σε ένα ντέρμπι. Όπως ο Μπέντο στο ντέρμπι της Τούμπας, απλούστατα διότι τη Λεωφόρο εκείνος δεν την πρόλαβε καν.

ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ

Ο Κάτανετς δεν προσαρμόστηκε ποτέ στο Ρέντη, οι ποδοσφαιριστές δεν τον αποδέχθηκαν ποτέ, οι ιδέες του και η ιδιοσυγκρασία του ήταν εντελώς παράταιρες με τον Ολυμπιακό από κάθε άποψη. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί πως η κάθε ομιλία του στα αποδυτήρια διέρρεε σχεδόν αυτοστιγμή στον Τύπο, πως στα αποδυτήρια υπήρχε διαχωρισμός "παλιών" και "νέων", δεν ήξερε και δεν ρώτησε, εν τέλει δεν πρόλαβε και να μάθει.

Ακριβώς όπως ο Μπέντο, ο άνθρωπος που άκουγε εν χορώ τον κόσμο του Ολυμπιακού να τραγουδάει «Τσόρι Ντομίνχες», τον ίδιο κόσμο που αποδοκίμαζε ακόμα και στις αγχώδεις νίκες, έναν κόσμο που είχε «λυμένο το ζωνάρι του» και με τον Μπέντο δεν έχτισε ποτέ του feeling.

ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΡΕΝΟ

Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μυστήριο τρένο. Ίσως το πιο μυστήριο απ’ όλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ένας οργανισμός που όσο και να «ψηλώσει», όσα και να κατακτήσει, πάντοτε θα βρεθεί μια εστία γκρίνιας, ένας πόλος σύγκρουσης, ένας απίθανος στόχος που αν δεν επιτευχθεί είναι αιτία πολέμου. Πολλώ δε σε κακές σεζόν όπως η φετινή, που στράβωσε εξ αρχής από μια κακή εκτίμηση, που η ομάδα και οι δυνατότητές υπερεκτιμήθηκαν και όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, φταίνε όλα.

Κι όταν φταίνε όλα και μπροστά υπάρχει η psychoza δεν υπάρχει ούτε Κάτανετς, ούτε Μπέντο, ούτε ο θεός ο ίδιος.