Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς η υπόθεση Μπακασέτα αναστάτωσε τον Πανιώνιο και τον επηρέασε τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με την απόδοση των παικτών του στο πρώτο ημίχρονο. Ίσως και το γεγονός ότι πριν τρεις μέρες η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη έδωσε πάλι παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, ενώ ο ΠΑΟΚ είχε μία εβδομάδα να προετοιμαστεί για το ματς της Νέας Σμύρνης (αν και η αλήθεια είναι ότι οι «κυανέρυθροι» έβγαλαν περισσότερη ενέργεια στο δεύτερο μέρος σε σχέση με το πρώτο).

Παρόλα αυτά δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί-και πάλι-στην αλλαγή εικόνας που βγάζει ο ΠΑΟΚ στα πλέι οφ. Ακόμη και σε ένα παιχνίδι που τα ατομικά λάθη ήρθαν με αφθονία, ο Δικέφαλος κατάφερε να κερδίσει. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι

Η αλλαγή διάταξης έκλεισε τις τρύπες

Καταρχήν, ο ΠΑΟΚ με την αλλαγή διάταξης από 3-5-2 σε 4-2-3-1 έχει καταφέρει να παρουσιάζει μία ομάδα που δεν έχει μεγάλα κενά στον αγωνιστικό χώρο. Συνολικά η ομάδα είναι πιο συμπαγής, οι γραμμές είναι πιο κοντά και αυτό δίνει και μία εξήγηση για το πώς μπορεί και αντιμετωπίζει ακόμη και τα προσωπικά λάθη. Όταν κάποιος παίκτης «πουλάει» τη μπάλα υπάρχουν άλλοι δύο-τρεις δίπλα του για να διορθώσουν την κατάσταση. Αυτή η κίνηση πιστώνεται στον Βλάνταν Ίβιτς, όπως του πιστώνεται και το συμμάζεμα των αποδυτηρίων.

Ο νεαρός τεχνικός, προφανώς και λόγω της σέρβικης νοοτροπίας (ούτε πολύ χάιδεμα όπως κάνουν αρκετοί Έλληνες τεχνικοί, ούτε χοντράδες όπως εκείνες που έφευγαν από το στόμα του Ίγκορ Τούντορ όταν εκνευριζόταν μετά από αποτυχίες της ομάδας) έχει καταφέρει να διαχειρίζεται με ισορροπία το υλικό του. Έχει βάλει ένα όριο σ’ αυτά που πρέπει να γίνονται από κάθε πλευρά, γι’ αυτό και οι συγκεκριμένοι παίκτες, όσο ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα στην παρουσία τους στον ΠΑΟΚ, δείχνουν διάθεση να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ακούσαμε για παράδειγμα, παραμονές του αγώνα με τον Πανιώνιο τον Χάρη Χαρίση να δηλώνει «πριν τα πλέι οφ δώσαμε όρκο ότι θα δίνουμε το 100% των δυνατοτήτων μας σε κάθε ματς» ή τον Στέλιο Μαλεζά αμέσως μετά να υπογραμμίζει πόσο πολύ συζητήθηκε στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ τοπ μεγάλο χρονικό διάστημα που είχε ο Δικέφαλος να κερδίσει στην Αθήνα. Ο Ίβιτς κατάφερε να περάσει στα αποδυτήρια τη σκέψη «αν δεν πάτε καλά, εσείς θα χάσετε πρώτοι από όλους» κι αυτό αυτόματα σοβάρεψε τους παίκτες. Ας μην αναφερθούμε πάλι στην πολύτιμη βοήθεια που δίνει και ο τιμ μάνατζερ Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος.

Δεν μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι οι δυο τους θα μπορούσαν να πάρουν πάνω τους όλη την ομάδα για μία διετία-τριετία (αυτή είναι μία συζήτηση που θα την ανοίξουμε διεξοδικά μετά τα πλέι οφ), το σίγουρο, όμως, είναι ότι ξέρουν καλά τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Και το πνεύμα του πραγματικού ΠΑΟΚ το έχουν περάσει για τα καλά στα αποδυτήρια της ομάδας.

Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να δείχνει πιο ομάδα από τους αντιπάλους του και να παίρνει λύσεις από όλο το ρόστερ του, ακόμη και από τον Μπερμπάτοφ που έμοιαζε, μέχρι πριν λίγες μέρες, πολύ μακριά από το να ενεργοποιηθεί και πάλι. Αυτό το «team spirit» έφερε και το εντυπωσιακό «πέντε γκολ από πέντε διαφορετικούς σκόρερ» που έχει ο ΠΑΟΚ στα πλέι οφ. Ο Ροντρίγκες με τον Μυστακίδη στο ματς της πρεμιέρας με την ΑΕΚ, ο Χαρίσης στη Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό και οι Αθανασιάδης, Μακ στη Νέα Σμύρνη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, γι’ αυτό και ο ΠΑΟΚ δικαιούται να λέει ότι κρατά την τύχη του (την πρωτιά δηλαδή) στα χέρια του.

Υ.Γ. Μεταφέρω εδώ κάτι που ανέβασα και στην προσωπική μου σελίδα στο Facebook γιατί είναι από τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά: «Η νίκη του ΠΑΟΚ αφιερώθηκε στη μνήμη του Παναγιώτη Ποικιλίδη από τον Βλάνταν Ίβιτς. Ιερή υποχρέωση και απόδειξη ότι ο Βλάνταν νιώθει... Αν υπήρχε η προηγούμενη κατάσταση (Άρνεσεν-Τούντορ, χωρίς να τους επιρρίπτω προσωπικά ευθύνες αλλά εστιάζοντας στο πώς λειτουργούσε ο ΠΑΟΚ) μάλλον θα χρειαζόταν πολλές ώρες για να τους εξηγηθεί από κάποιον ποιος ήταν ο Ποικιλίδης και τι πρόσφερε στον ΠΑΟΚ...».

Photo credits: Action images