Παρακολούθησα τη ρεβάνς του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο παρέα με τρεις-τέσσερις συναδέλφους και… μας έπιασα, στο τέλος του παιχνιδιού να έχουμε ανοίξει κουβέντα για τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Μπορεί να μπήκε στον αγωνιστικό χώρο μόλις στο 61’, αλλά η μίνι ποδοσφαιρική παράσταση που έδωσε μοιράζοντας ασίστ στους συμπαίκτες του ήταν αρκετή για να τον βάλει σε πρώτο πλάνο.

Το κοινό μας ερώτημα ήταν: «Σε ποια άλλη μεγάλη ομάδα πλην ΠΑΟΚ, ο Ολλανδός μέσος δεν θα ήταν ο βασικός επιτελικός μέσος;». Θα αντιτείνει κανείς: «Η ΑΕΚ έχει τον Μασούντ και ο Ολυμπιακός τον Μάριν», αλλά θα μου επιτρέψετε να αμφισβητήσω, όχι την ποιότητα των δύο παικτών, αλλά την διάρκεια σε καλές παρουσίες σε σύγκριση με αυτές του Ντιέγκο.

Προφανώς, ένα άλλο ερώτημα που γεννιέται είναι «γιατί δεν παίζει βασικός στον ΠΑΟΚ;». Κι εδώ η απάντηση δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Μάλλον ως γνώμη μπορεί να εκφραστεί. Και η άποψη του γράφοντος είναι ότι θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί συνύπαρξη Πέλκα-Μπίεσβαρ και Μαουρίσιο ή να θυσιαστεί ο Βραζιλιάνος για χάρη τους. Όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλη σημασία δίνει στην ισορροπία των γραμμών ο Ραζβάν Λουτσέσκου και προφανώς, εκτιμά ότι το σχήμα χωρίς τον Ολλανδό είναι πιο αθλητικό και καλύπτει καλύτερα τα αμυντικά «θέλω» του. Πόσο μάλλον όταν και ο Πέλκας τον δικαιώνει στον ρόλο του κρυφού φορ.

Ωστόσο, ο 48χρονος κόουτς δείχνει το τελευταίο διάστημα ότι αρχίζει και μετρά πολύ περισσότερο σε σχέση με το ξεκίνημα της περιόδου το ξεχωριστό ταλέντο του έμπειρου μέσου. Για την ακρίβεια, δείχνει διάθεση να τον αξιοποιεί όποτε διαπιστώνει ότι υπάρχει πρόβλημα, ως άσο που βγάζει από το μανίκι του και μπορεί να φέρνει τα πάνω-κάτω.

Ο ΠΑΓΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΟ ΑΤΟΥ ΤΟΥ

Παίρνοντας ερέθισμα από την περίπτωση του Μπίσεσβαρ, θέλω να επεκτείνω λίγο το σκεπτικό μου για τους παγκίτες του ΠΑΟΚ. Πριν λίγο καιρό μέσα στα αποδυτήρια ο Λουτσέσκου είχε πει στους παίκτες που δεν αγωνίζονταν βασικοί ότι «εμείς έχουμε έναν πάγκο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας δώσει λύσεις και είναι ατού έναντι των αντιπάλων μας». Μπορεί τότε να το έκανε για να διατηρήσει τις ισορροπίες και την ηρεμία στα αποδυτήρια, αποδεικνύεται, όμως, ότι η άποψη αυτή έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Προσωπικά, εκτιμώ ότι αυτό ήταν και το βασικό συμπέρασμα από τον δεύτερο προημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ατρόμητο, αφού η πρόκριση ήταν εξαρχής δεδομένη.

Θα έπρεπε να αυτοκτονήσει για να μην περάσει ο ΠΑΟΚ και τέτοια διάθεση δεν υπήρχε από κανέναν στην ομάδα. Πέτυχε και ένα γκολ νωρίς και έβαλε τέλος στις όποιες βλέψεις των γηπεδούχων. Τι είδαμε, λοιπόν, στο Περιστέρι; Τον Σάχοβ να πιστοποιεί ότι είναι ένας έξοχος box to box χαφ με τρομερή έφεση στο σκοράρισμα. Τον Κάνιας να θυμίζει ότι ενίοτε μπορεί να μας απασχολεί και για μη ανασταλτικές επιδόσεις και τον Κουλούρη να βρίσκει-επιτέλους-το γκολ σε κανονική ροή αγώνα που τόσο πολύ έψαχνε (ο χαρακτηριστικός τρόπος που το πανηγύρισε τα λέει όλα) και να παίρνει ψυχολογία.

Κακά τα ψέματα, όταν ένας νεαρός παίκτης έχει μπροστά του μία μηχανή των γκολ όπως είναι ο Πρίγιοβιτς, το ψυχολογικό βάρος που του δημιουργείται είναι τεράστιο. Πρέπει να χαλυβδώσει ψυχικά για να μπορεί να μείνει ανταγωνιστικός, γιατί διαφορετικά μπορεί να πάει στράφι όλη η υπόλοιπη προσπάθεια που κάνει. Και η αλήθεια είναι ότι ο Κουλούρης τα κάνει όλα τα υπόλοιπα μέσα στο γήπεδο. Τρέχει, μαρκάρει, πιέζει, είναι μέσα στις μονομαχίες. Στο Περιστέρι αποδείχθηκε ότι μπορεί να κάνει και ασίστ με τακουνάκι και να σκοράρει. Και το γκολ που σημείωσε μπορεί να του δώσει την ώθηση που έψαχνε εδώ και πολύ καιρό. Όμως, σε κάθε περίπτωση είναι τραγικό ορισμένοι να τον λοιδορούν. Λες και υπάρχουν πολλοί φορ 22 χρονών, εν δυνάμει διεθνείς, που να παίζουν στις μεγάλες ελληνικές ομάδες.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΔΕΝ ΠΕΤΙΕΤΑΙ

Μιας και πιάσαμε το θέμα του πάγκου και των παικτών πίσω από τους πρωτοκλασάτους του ΠΑΟΚ, μάλλον θα πρέπει να υπογραμμίσουμε και ένα ακόμη συμπέρασμα. Ότι μερικές αστοχίες τύπου Λεβέκ και Μπρκιτς, δεν ακυρώνουν την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στη συγκρότηση του ρόστερ του ΠΑΟΚ τα δύο τελευταία χρόνια. Ο Δικέφαλος έχει μπάτζετ αγωνιστικού τμήματος περίπου 30.000.000 ευρώ, αρκετά κάτω από τα χρήματα που έδωσε ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, και όμως μοιάζει πολύ πιο πλήρης σε όλες τις θέσεις. Με εξαίρεση την θέση του δεξιού μπακ, που σαν να τον Μάτος δεν έχει (αν και με την ενεργοποίηση του Αζεβέντο, μπορεί, αν χρειαστεί, να πάει στη δεξιά πλευρά και ο Βιεϊρίνια), σε όλες τις υπόλοιπες υπάρχουν εναλλακτικές.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΑΤΣ ΤΗΝ ΑΕΚ

Στο βάθος του πάγκου εκτιμώ ότι ο ΠΑΟΚ υπερτερεί και της ΑΕΚ, γι’ αυτό και θα ήταν καλύτερο να βρει την Ένωση αντίπαλο στους ημιτελικούς. Σε δύο ματς και όχι σε έναν τελικό στο τέλος της σεζόν. Ο Δικέφαλος του Βορρά θα μπορεί να ποντάρει πολύ περισσότερο στο ροτέισιον που θα κάνει, σε σχέση με την ΑΕΚ που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει και τα ματς με τη Ντιναμό Κιέβου.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ…

Και κάτι τελευταίο. Είναι σαφές πλέον, ότι ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη ενοχλεί γιατί πολύ απλά έχει ανατρέψει ισορροπίες πολλών ετών. Δείχνει να είναι ο πιο ισχυρός παίκτης του ελληνικού ποδοσφαίρου και, υπό αυτό το πρίσμα, είναι αναμενόμενες (όχι δικαιολογημένες) αντιδράσεις με υβριστικά πανό και συνθήματα (εξαιρώ την ευρηματική καζούρα με τη σημαία του οφάιντ). Για μένα, το ζητούμενο σε όλο αυτό το σκηνικό θα είναι η αντίδραση του ΠΑΟΚ και του κόσμου του. Αν ξεστρατίσει από τον δρόμο του απλά για να απαντήσει με ανάλογο τρόπο, θα κινδυνεύσει να γκρεμίσει ό,τι επιμελώς χτίζει τους τελευταίους μήνες. Αν μείνει προσηλωμένος στον στόχο του και προσπεράσει, τότε στο τέλος θα έχει δώσει την πιο πειστική απάντηση κατακτώντας το νταμπλ. Ειδικά, προς τον κόσμο του ΠΑΟΚ, το μήνυμα θα πρέπει να είναι ένα: Προσοχή στην συμπεριφορά όλων, γιατί η ομάδα τους τούς χρειάζεται δίπλα της στα δύο ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΑΕΚ.