Οκτάδα για μερακλήδες στο Champions League. Πέρασαν οι δύο ομάδες της Μαδρίτης. Τις θέλαμε; Σίγουρα ναι. Καλή και άγια η Ρόμα, τίμια και μαχητική η PSV, αλλά Ρεάλ και Ατλέτικο θέλει ο λαός.

Προκρίθηκαν Βόλφσμπουργκ και Παρί. Μας χαλάνε; Καθόλου. Η Βόλφσμπουργκ δε μας τρελαίνει κιόλας (ιδίως η εφετινή), όμως αν είχες να επιλέξεις μεταξύ των Γερμανών και της Γάνδης, όσοι ψηφίσετε Γάνδη παρακαλώ να…αλλάξετε σπορ.

Και βέβαια θέλαμε Παρί, αντί για Τσέλσι. Γιατί έχει Ζλάταν που είναι η μεγαλύτερη παικτάρα των τελευταίων ετών. Γιατί η Τσέλσι δε μπορεί να νικήσει ούτε τη Σουόνσι που λέει ο λόγος.

Πέρασε η Μπενφίκα έναντι της Ζενίτ. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη; Ε, όχι. Η Μπενφίκα πιο ιστορική ομάδα και έχει και Έλληνα. Τον εξαιρετικό και εφέτος Κώστα Μήτρογλου.

Στα προημιτελικά και η Μάντσεστερ Σίτι, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η μοναδική αγγλική που κρατάει ψηλά τη σημαία του βρετανικού ποδοσφαίρου. Καλή η Ντινάμο Κιέβου, ως εδώ όμως. Το παραπάνω θέλει άλλο ρόστερ και άλλο μπάτζετ.

Και βέβαια συνεχίζουν τα δύο μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Η Μπαρτσελόνα που δε…γινόταν να αποκλειστεί από την Άρσεναλ με 2-0 το πρώτο ματς. Στους 8 και η Μπάγερν. Οκ, εδώ κάθε ένσταση δεκτή. Η Γιούβε έχει συμπάθειες, παίζει παλικαρίσια, έχει λάμψη και ιστορία και ειδικά η προσπάθεια της σε αυτό το ζευγάρι, της χάρισε και άλλους υποστηρικτές από τους πολλούς ουδέτερους.

Συνοψίζουμε. Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ατλέτικο (τρεις ισπανικές), Μπάγερν, Βόλφσμπουργκ (δύο γερμανικές), η ανεβασμένη Παρί και μεγάλο αουτσάιντερ για περαιτέρω διάκριση, η έμπειρη αν και ντεφορμέ Μάντσεστερ Σίτι και η Μπενφίκα που έχει φτάσει σε ευρωπαϊκούς τελικούς εσχάτως. Ταμάμ που λένε και οι «φίλοι» γείτονες.

Περνάμε και στα ζευγάρια που ανέδειξε η κληρωτίδα δια χειρός του Τζανλούκα Τζαμπρότα.

Ευτυχώς δεν έβγαλε Μπάγερν-Μπαρτσελόνα, γιατί θα ήθελα να τις δω στον τελικό. Είναι οι καλύτερες ομάδες των ημερών μας, θεωρώ ένα σκαλί πιο πάνω η «Μπάρτσα», παίζουν σούπερ επιθετικό ποδόσφαιρο και διψούν για επιτυχίες. Οι Γερμανοί που τα χρειάστηκαν κόντρα στη «Γιούβε» για δύο επιπλέον λόγους. Για να φύγει με το μοναδικό τρόπαιο που δεν έχει πάρει με τη Μπάγερν ο Πεπ Γκουαρδιόλα και γιατί είμαστε βέβαιοι πως θέλει να νικήσει το…δικό του δημιούργημα, στον τελικό. Αν φτάσει ως εκεί.

Βόλφσμπουργκ-Ρεάλ, Μπάγερν-Μπενφίκα, Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο και Παρί-Μάντσεστερ Σίτι. Ωραία ματς. Τραβάει το βλέμμα μας, ο ισπανικός εμφύλιος. Προσωπικά υποστηρίζω Μπαρτσελόνα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν θαυμάζω την τακτική και την ομάδα μπετό που έχει φτιάξει ο πολύ έξυπνος Τσόλο Σιμεόνε.

Αν μου έλεγαν πάντως όμως πόνταρε τα χρήματα σου σε ένα καλό αουτσάιντερ, για να πάει ως το τέλος της διαδρομής, θα τα έβαζα χωρίς φόβο και πάθος στην Παρί. Ναι, είναι η λιγότερο μπαρουτοκαπνισμένη από τις ισπανικές. Σίγουρα δεν παίζει τόσο καθηλωτικό ποδόσφαιρο όσο οι Βαυαροί και πολλά ακόμη.

Έχει όμως Ζλάταν στα καλύτερα του, βάζει Καβάνι από τον πάγκο αν χρειαστεί. Βρίσκει Ντι Μαρία σε μεγάλη φόρμα. Έχει καλό τερματοφύλακα και στιβαρή άμυνα. Μείον της πως δεν παίζει σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και το έχει ήδη κατακτήσει. Χάνει σε εγρήγορση. Κερδίζει όμως σε αφοσίωση και σε κράτημα δυνάμεων για το «ευρωπαϊκό ματς».

Μας αρέσουν οι εκπλήξεις, δίνουν το κάτι άλλο στο σπορ. Η Παρί αξίζει να φτάσει ψηλά. Παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο, με ισορροπία, μυαλωμένη και μοντέρνα προσέγγιση στο επιθετικό μισό. Πόσο ψηλά μπορεί να ανέβει, δεν το ξέρω. Αλλά ειλικρινά. Αν δεν αξίζει το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ζλάταν, ποιος το αξίζει περισσότερο; Κρίμα για αυτόν τον παικταρά, την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, να μην σηκώσει την κούπα ψηλά, στην αγαπημένη του Ιταλία.

Παρί λοιπόν και όπου βγει… Για ένα είμαι βέβαιος. Για να αποκλειστεί η γαλλική ομάδα από αυτή τη Σίτι, πρέπει να γίνουν σημεία και τέρατα.