Κάποια στιγμή μετά από ένα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 1-0, είχαμε γράψει πως ο Μπερμπάτοφ θέλει να φύγει από τον ΠΑΟΚ. Ήταν το ματς όπου μπήκε μέσα στραβωμένος, έσπρωχνε, κλώτσαγε, έβριζε και τελικά αποβλήθηκε σε χρόνο dt. Ο ίδιος αναγκάστηκε ώρες αργότερα και αφού έγινε ένας σχετικός σάλος στη Θεσσαλονίκη με την περίπτωση αποχώρησης του, να βγει και να δώσει συνέντευξη στον εαυτό του (!!!) για να ξεκαθαρίσει πως δεν επιθυμεί να αφήσει τον ΠΑΟΚ και του αρέσει πολύ η ομάδα και μπλα, μπλα, μπλα…

Επί της ουσίας, αυτό είχε γίνει για επικοινωνιακούς λόγους και πιθανολογώ πως τον έβαλε ο Σαββίδης να το κάνει για να πέσουν οι τόνοι. Ο χρόνος απέδειξε πως όχι μόνο ήθελε να φύγει, αλλά μετάνιωσε κιόλας που δεν το έκανε όταν το σκέφτηκε αρχικά και κάθισε να…υπομένει διάφορα μαρτύρια. Όπως το να είναι αλλαγή του Κλάους, δεύτερη εναλλακτική επιλογή από τον πάγκο και φυσικά το να πρέπει να καθίσει με ΟΛΗ την ομάδα στην Τούμπα για να δει στην τηλεόραση το ΑΕΚ-ΠΑΟ. Τι τον νοιάζει το ΑΕΚ-ΠΑΟ τον άνθρωπο; Και βέβαια σηκώθηκε και έφυγε από το γήπεδο. Αλίμονο. Πόσα να αντέξει ένας άνθρωπος σε μία σεζόν;

Ο Βούλγαρος μοιάζει αρκετά με την περίπτωση Εσιέν. Τη δεύτερη μεγάλη πατάτα της χρονιάς. Η βασική διαφορά ήταν η εξής: Ο Μπερμπάτοφ πέρασε με επιτυχία τα ιατρικά τεστ, ενώ ο Γκανέζος αν έκανε τεστ, αποκλείεται να τα πέρασε επιτυχώς. Και ενώ στον Παναθηναϊκό το ήξεραν, αποφάσισαν να του κάνουν κανονικό συμβόλαιο χωρίς ρήτρες, αστερίσκους κτλ. Δικαίωμα τους και κακό του κεφαλιού τους.

Τι κοινό είχαν και οι δυο; Καμία όρεξη για μπάλα. Μόνο για σταριλίκι, καθώς τόσα χρόνια έχουν χτίσει ένα όνομα και δικαίως πατάνε πάνω σε αυτό για συμβόλαια, συμπεριφορές και όλα όσα ακολουθούν έναν σταρ.

Και οι δύο κολακεύτηκαν από την υποδοχή ηρώων που τους επιφύλαξαν οι «αυθόρμητοι» οπαδοί ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού στα αεροδρόμια και στα γήπεδα. Λίγες εβδομάδες μετά όμως όταν κατάλαβαν τη νοοτροπία μας, ο καθένας με τον τρόπο του το γύρισε στο…καλαματιανό. Ο Μπερμπάτοφ έπαιζε βασικός, αλλά θύμιζε σκιά του εαυτού του με εξαίρεση 4-5 ματς. Ο Εσιέν από νωρίς στα πιτς για αποθεραπεία, όταν γύρισε κάτι έκανε, καθώς η ποιότητα του δεν αμφισβητείται και μετά πάλι χάθηκε.

Οι δύο πιο αποτυχημένες μεταγραφές της σεζόν ήταν (ως συνήθως) και οι δύο πιο ηχηρές. Ομολογώ πως δεν κατάλαβα γιατί οι πράσινοι αποφάσισαν να επενδύσουν πάνω στον Εσιέν, που είχε μεγάλα και άλυτα προβλήματα τραυματισμού και προερχόταν από αγωνιστική απραξία. Βρήκα λογική στην απόκτηση του Μπερμπάτοφ, όμως πάντα στην ηλικία των 33+, μετά από τέτοια καριέρα, κρατάω μικρό καλάθι στο κομβικό ερώτημα «έχει κίνητρο»; Αποδείχθηκε πως όχι.

Προφανώς και άλλες ομάδες έκαναν λάθη στις μεταγραφές και μάλιστα σοβαρά. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να μην έχει αξιόπιστη λύση πίσω από τον Ιντέγε, αφού δεν τους έκανε ο Φινμπόγκασον και τον έβαλαν στο ψυγείο, για να αναδείξουν το…ταλέντο του Πουλίδο. Έπος.

Και η ΑΕΚ και ο Ατρόμητος, μπλέχτηκαν αρκετά το καλοκαίρι. Ο Μπουονανότε δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται στα μέρη μας, όμως μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα με γκολ και όρεξη, ήρθε η σκληρή πραγματικότητα του ντελικάτου παίκτη, που δε μπορεί να αποδώσει κόντρα σε κλειστές άμυνες και δε βοηθάει σε κανέναν άλλον τομέα του παιχνιδιού.

Οι περιπτώσεις Μπερμπάτοφ και Εσιέν πρέπει να αποτελέσουν μάθημα για όλους. Αν και θα έπρεπε να το έχουμε πάρει αυτό το μάθημα εδώ και χρόνια. Δεν παίρνουμε ποτέ παίκτες με στόχο να πουλήσουμε παραπάνω διαρκείας, φανέλες και να γίνουμε talk of the town, για μερικές ημέρες. Γιατί αδυνατώ να πιστέψω πως εισηγήθηκαν προπονητές με γνώση αυτές τις μεταγραφές. Το θεωρώ αφύσικο.

Και ναι, ο φίλαθλος θέλει το καλοκαίρι τον παίκτη σταρ, αυτόν που έχει παίξει στο εξωτερικό και έρχεται εδώ ως όνομα, όμως στο τέλος της σεζόν θέλει περισσότερο την πρωτιά, τους τίτλους, το καλό ποδόσφαιρο. Και κυρίως στην Ελλάδα πρέπει να έρχονται παίκτες που βάζουν την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους. Κάτι που δεν έκανε ο Μπερμπάτοφ, ούτε ο…ξενύχτης (από το πολύ διάβασμα του αντιπάλου ντε) Εσιέν.

Προτιμώ δέκα Αραβίδηδες, Μάνταλους, Ζέκα, παρά έναν και «πολλά βαρύ σταρ».

ΥΓ Ο λόγος του άρθρου, η υγεία που βγάζει ο ΠΑΟΚ χωρίς τον Μπερμπάτοφ στην ενδεκάδα και πόσο πολύ λείπει ένας κανονικός αμυντικός χαφ στον Παναθηναϊκό. Η αφορμή όσα είδαμε (και) χθες στα πλέι-οφ.