Δεν είναι μόνο όσα έγιναν το καλοκαίρι. Η επιλογή της διοίκησης, δηλαδή να επενδύσει σε νεαρούς Έλληνες και να προσλάβει τους ελάχιστους δυνατούς ξένους (ήταν 4 αρχικά -έγιναν 6, λόγω των τραυματισμών). Είναι και αυτά που έγιναν και απ' όταν ξεκίνησε η τρέχουσα αγωνιστική περίοδος και επιτρέπουν σε όσους πήραν -αυτές που φαίνονταν ως αμφιλεγόμενες- αποφάσεις, να αισθάνονται πως τελικά κάποια δίκια τα είχαν.

Ομολογουμένως, το καλοκαίρι οι κινήσεις που έγιναν είχαν ως συνέπεια έναν... ωκεανό αντιδράσεων. Το πλάνο ωστόσο, είχε ξεκαθαριστεί από νωρίς -μέσω συνέντευξης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο Sport24- και τηρήθηκε. Σιγά σιγά, ο κόσμος το πίστεψε, με τη νίκη επί του Ολυμπιακού, στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν να βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση. Ήταν το πρώτο δείγμα. Η πρώτη ένδειξη που επέτρεπε στους φίλα προσκείμενους να καταλάβουν πως ό,τι και αν αλλάξει σε αυτήν την ομάδα, υπάρχει πάντα το ειδικό βάρος που της επιτρέπει να παραμένει ανταγωνιστική. Ο τρόπος δε, με τον οποίον προέκυψε η νίκη στον προημιτελικό Κυπέλλου επί του "αιώνιου" αντιπάλου ήταν επίσης ένα κέρδος. Ήταν από αυτούς που αποδεικνύουν την ύπαρξη χαρακτήρα και προσωπικότητας. Αλλά ας πάμε παρακάτω.

Αν υπήρχαν δυο τύποι που ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο να κάνουν ένα βήμα μπροστά, πως είχε έλθει η ώρα τους ήταν οι Βλάντο Γιάνκοβιτς και Νίκος Παππάς. Και το έκαναν. Αμφότεροι γνώριζαν πως θα είχαν την ευκαιρία τους. Ήταν στο χέρι τους να ανταποκριθούν. Οι συνθήκες είχαν ωριμάσει, μαζί και οι δύο από την περυσινή πρώτη χρονιά στον ΠΑΟ. Ο Παππάς έγινε η λύση στο ματς της Τρίτης (16/12) με τον Άρη. Αυτός που πρόσφερε στην επίθεση, όταν η μηχανή... έδειχνε να 'χει κολλήσει και έδειξε στην παρέα του το δρόμο για το 9/9 στη ΣΚΡΑΤΣ Basket League. Η αλήθεια είναι πως στη Euroleague δεν έχει κάνει κάποιο μεγάλο ματς (έχει παίξει και στα 9, για 17.58'' ανά αγώνα), στην εγχώρια λίγκα ωστόσο, έχει 8.71π. ανά αγώνα, 11 ασίστ, 12 ριμπ., 4 κλεψ. και 8 λάθη, σε 16.23'' συμμετοχής.

Ο Γιάνκοβιτς είναι ο πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού στην Α1, στα μέχρι τώρα παιχνίδια. Έχει 147 στο ranking (ακολουθεί ο Μπατίστα με 139 -σε δυο λιγότερα ματς), ενώ είναι είναι ο πρώτος σκόρερ κατά μ.ο. (11.67π.), με οικονομία σουτ (14/36 διπ., 19/26 τριπ.), ενώ είναι ο πρώτος ριμπάουντερ (43 -ακολουθεί ο Γκιστ με 38, σε 8 ματς), ο τρίτος στις ασίστ (έχει περάσει 31 -ο Διαμαντίδης έχει δώσει 42 και ο Μποχωρίδης 34), ενώ έχει υποπέσει σε μόλις 8 λάθη, στα 9 ματς που έχει παίξει. Παρεμπιπτόντως, είναι και αυτός που έχει το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (25.02'' ανά αγώνα, με τον Διαμαντίδη να ακολουθεί με 24.02''). Στη Euroleague, έχει ξεκινήσει και στα 9 ματς, έχει μ.ο. συμμετοχής 24.51'' και το πρόσημο είναι επίσης θετικό.

Και μη ξεχνάτε

Στη σωστή ανταπόκριση των συγκεκριμένων, έρχεται να προστεθεί ο Γιάνις Μπλουμς, ο οποίος ήλθε για να καλύψει το κενό του ΝτεΜάρκους Νέλσον και τελικά θα μείνει για όλη τη σεζόν. Ας κάνουμε εδώ μια στάση, για να θυμηθούμε πως εκείνος που είχε προσληφθεί ως βασικό πόιντ γκαρντ ήταν ο Νέλσον, αλλά ακόμα δεν έχει αγωνιστεί σε επίσημο ματς. Θα το κάνει αυτόν τον μήνα. Και ο ΠΑΟ θα αποκτήσει μία ακόμα πολύτιμη λύση και δη σε ό,τι αφορά τους οργανωτές -όπου έχει παρατηρηθεί ένα πρόβλημα, όταν δεν είναι στο παρκέ ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Η ιστορία είναι πως οι "πράσινοι" χρειάζεται να μάθουν να παίζουν χωρίς τον "Μήτσο", να μάθουν να λειτουργούν ορθά χωρίς τον απόλυτο ηγέτη τους. Η συμβολή του Νέλσον ως προς αυτό θα είναι τεράστια, όπως και οι γνώσεις που αποκόμισαν οι υπόλοιποι επί του θέματος, έως τούτη τη στιγμή. Με πρώτο και καλύτερο τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ο οποίος είναι λογικό στην πρώτη του χρονιά ως "καθαρός" άσος, σε αυτήν την ομάδα και αυτό το επίπεδο, να έχει σκαμπανεβάσματα. Δουλεύει όμως, σκληρά, δίπλα σε έναν από τους καλύτερους του είδους (Διαμαντίδη) και έχει το χρόνο να εμπλουτίσει εμπειρίες και παραστάσεις (11.04'' στη Euroleague και 15.16'' στην Α1). Εσχάτως, κάτι αντίστοιχο (ως προς το χρόνο και την εμπιστοσύνη) ζει και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος -έχει γίνει σταθερό μέλος της 12αδας.

Γενικότερα, σε ό,τι αφορά το θέμα των απουσιών που είχαν να αντιμετωπίσουν οι "πράσινοι" έως τώρα, στη Euroleague μόνο έξι έχουν καταφέρει να παίξουν και στα 9 ματς (Μπλουμς, Διαμαντίδης, Παππάς, Σλότερ, Γιάνκοβιτς και Γκιστ), ενώ στην ανάλογη λίστα της Α1 υπάρχουν πέντε (Γιάνκοβιτς, Σλότερ, Μπλουμς, Μποχωρίδης και Φώτσης). Στους τρεις αυτούς μήνες, έμαθαν να παίζουν χωρίς τον Μπατίστα, χωρίς τον Μαυροκεφαλίδη (υπήρξε μέρα που έπαιξαν χωρίς και τους δύο, με τους Γκιστ και Φώτση να βγάζουν το φίδι από την τρύπα και τον Ράιτ να έρχεται να συνηγορήσει), με ένα τεσσάρι, με τον Διαμαντίδη μόλις για 7' (στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε), με τα τρίποντα να μπαίνουν, με τα τρίποντα να μην μπαίνουν, με κυριαρχία στα ριμπάουντ, χωρίς αυτήν...

Δεν υπήρξε "συγκίνηση" που δεν έζησαν, τη στιγμή που ο Σλότερ είναι στη ρούκι σεζόν στη Euroleague, ομοίως και ο Ράιτ, ενώ ο Μπατίστα έχει εξελιχθεί σε ηγέτης, στο βαθμό που δεν το 'χε ξαναζήσει στην καριέρα του. Δεν κέρδισαν όλα τα ματς, κέρδισαν όμως, τις εμπειρίες. Πλέον γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, υπό τις όποιες συνθήκες. Και αν μη τι άλλο ξέρουν πως όλοι μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές, γιατί στον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός... όλοι οι καλοί χωράνε. Όλοι έχουν δικαίωμα στο σουτ. Όπως έχουν και υποχρεώσεις, με πρώτη να δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν κάθε φορά που πατούν το πόδι τους στο παρκέ.