Επειδή εδώ που φτάσαμε, θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε, πάμε να το πιάσουμε από την αρχή, μήπως και συνεννοηθούμε.

Ο Λουίτζι Πιραντέλο ήταν Ιταλός δραματουργός, μυθιστοριογράφος και ποιητής. Είχε τιμηθεί και με το Νόμπελ λογοτεχνίας και το 1917 παρουσίασε τη θεατρική παράσταση με τίτλο "Così è (se vi pare)". Δηλαδή, έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε). Σε αυτό εξέταζε τη σχετικότητα της αλήθειας, την υποκειμενικότητα της αντίληψης. Θα μείνω λίγο σε αυτά. Και για να προλάβω αχρείαστους (ανώφελους και πολλά άλλα που ξεκινούν από "α") συνειρμούς, ξέρω ότι ήταν εθνικιστής και ακολούθησε το φασισμό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Οπότε προσπάθησε να μην το κάνεις και να επικεντρώσεις στην ουσία: όποιος παράγει τέχνη (εντός και εκτός εισαγωγικών) δεν περιορίζεται στα στενά σύνορα που επιχειρούν κάποιοι να τον τοποθετήσουν, γιατί έτσι πιστεύουν πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Πύρρος Δήμας είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης στη Βαρκελώνη, την Ατλάντα και το Σίδνεϊ και ο χάλκινος στην Αθήνα. Αυτή είναι η ταυτότητα που φέρει, παγκοσμίως. Δηλαδή, αν πας στην Κίνα (εστίασε λίγο σε ποια χώρα αναφέρομαι), που παρεμπιπτόντως πήρε στο Ρίο τα περισσότερα μετάλλια στην άρση βαρών, δεν τον ξέρουν ως βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Τον ξέρουν ως Ολυμπιονίκη.

Η "Αυγή" πάλι, τον γνωρίζει κατ' αρχάς ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, πράγμα που αντιλαμβάνεσαι αν διαβάσεις το " πρωταθλητισμός χωρίς αθλητισμό ", άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα στις 10/8, προφανώς για να προκαλέσει. Εξ ου και στην εισαγωγή διαβάζουμε για την πρόταση των Σγουρού και Ιακώβου στο Σημίτη και όχι για το τι πραγματικά είναι η άρση βαρών. Γιατί σίγουρα δεν είναι (ας πούμε "μόνο", για να διευκολύνουμε τη συζήτηση) "μια βιομηχανία εισαγωγής και ελληνοποίησης κατασκευής πρωταθλητών που απογειώθηκε λόγω της τεχνογνωσίας και του ρίσκου ντοπαρίσματος" όπως αναφέρει ο αρθρογράφος. Όλο αυτό το λες και παράδειγμα της σχετικότητα της αλήθειας. Το λες και υποκειμενικότητα της αντίληψης. Δεδομένο δεν το λες, αλλά... μην αφήνεις μια μικρή λεπτομέρεια να σου χαλάσει την ιστορία.

Ολυμπιάδα: η περίοδος μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων

Ακολούθως, ο αρθρογράφος αναφέρει " άλλωστε τι είδους άθλημα είναι αυτό που ένας πρωταθλητής αγωνίζεται μία ή δύο φορές σε τέσσερα χρόνια από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα, όπως ο Πύρρος Δήμας;". Κατ' αρχάς, να σου πω ότι Ολυμπιάδα είναι το διάστημα μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων. Δηλαδή, αυτός ήταν ο αρχικός ορισμός της λέξης που στη συνέχεια... έπαθε μια μετάλλαξη και μπήκε στα λεξικά ως συνώνυμο των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν ο κύριος που υπογράφει το κείμενο χρησιμοποιούσε τον όρο με την αυθεντική έννοια, το κείμενο του θα ήταν άρδην διαφορετικό και -μεταξύ μας- θα είχε σχέση με την πραγματικότητα.

Βλέπεις, ένας αθλητής, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΣΠΟΡ, έχει υποχρεώσεις κάθε χρόνο. Δεν είναι δηλαδή, ότι τέσσερα χρόνια πετά... χαρταετούς και όταν έλθει η ώρα των Αγώνων παίρνει το αεροπλάνο και πάει στην όποια χώρα. Πράγμα που γνωρίζει όποιος έχει ασχοληθεί, έστω πέντε λεπτά, με τα αθλητικά. Μάλλον ο αρθρογράφος δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ή μπορεί -και πάλι- να μην άφησε μια μικρή λεπτομέρεια να του χαλάσει την ιστορία. Δεν βλέπω πως υπάρχει κάποιο άλλο ενδεχόμενο. Αν υπάρχει, βοηθήστε με.

Ο Δήμας -όπως αναμενόταν- έστειλε εξώδικο, το οποίο δημοσιεύτηκε από την "Αυγή" και εν πολλοίς στο κείμενο εξηγεί τι ισχύει για κάθε αθλητή του πλανήτη, με τον αρθρογράφο να κρίνει πως πρέπει να απαντήσει και -φυσικά- να χρησιμοποιεί το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, όπως καταλήγει στο " αν αγαπούσατε πολύ το άθλημα που σας ανέδειξε δεν θα προσπαθούσατε να υπερασπιστείτε τα κακώς κείμενα της εποχής Σγουρού, τότε που είχε μετατρέψει την ομοσπονδία σε κάτι σαν κλαδική του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η ελεύθερη γνώμη μου και με αυτή προσπάθησα να φανώ χρήσιμος, αναδεικνύοντας το ζήτημα της εξαφάνισης του αθλήματος και όχι ασφαλώς να σας θίξω προσωπικά". Σιγά μην έλειπε η αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, στην απάντηση "να σε κάψω Γιάννη (εν προκειμένω Πύρρο) να σε αλείψω λάδι". Ο Δήμας δεν έδωσε συνέχεια και η "Αυγή" επέστρεψε στη φυσική της κατάσταση: να ασχολούνται μαζί της λίγοι και εκλεκτοί (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την Παρασκευή 19/8 η "Αυγή" πούλησε 1.110 αντίτυπα).

Εικάζω πως ήταν γλυκά αυτά τα "15 λεπτά δημοσιότητας", γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά το νέο άρθρο, το οποίο υπογράφει άλλος δημοσιογράφος, με τίτλο " Η μπάρα και η αμπάρα ". Σε αυτό ο Δήμας εγκαλείται για τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ και τη ψήφο του στο μνημόνιο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου (αυτό το αφήνω ασχολίαστο), στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων "μπορεί να χάρηκαν όλοι τις μάχες της μπάρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συγχωρούν τις πολιτικές της αμπάρας με τις οποίες φυλακίστηκε η ελληνική κοινωνία". Ναι, το γουδί, το γουδοχέρι και τον κόπανο στο χέρι. Ο Δήμας δεν απάντησε και όλα θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει εκεί, ΑΝ η "Αυγή" δεν έκανε απονενοημένη προσπάθεια να κερδίσει άλλα 15 λεπτά δημοσιότητας. Και πάλι θα ζητήσω συγγνώμη, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω πως υπάρχει άλλος λόγος στην επίθεση που έκανε στην Κατερίνα Στεφανίδη .

Η ελευθερία του λόγου ισχύει για όλους -όχι μόνο για εμάς

Η χρυσή Ολυμπιονίκης στο άλμα επί κοντώ ήταν καλεσμένη στον ΑΝΤ1 και μεταξύ άλλων, είπε ότι " επειδή διάβασα κάποια σχόλια τις τελευταίες μέρες, να πω ότι δεν πηδάμε μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Ο κόσμος μας βλέπει στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά υπάρχουν πολλοί αγώνες ενδιάμεσα". Δηλαδή, διευκρίνισε ποια είναι η πραγματικότητα. Δεν ήταν ότι πήρε το γιαταγάνι στο χέρι και άρχισε να κόβει κεφάλια. Η "Αυγή" έκρινε πως η Στεφανίδη της έριξε το γάντι και ο αρθρογράφος που είχε γράψει ευθύς εξ αρχής την άστοχη τοποθέτηση (περί ενός αγώνα κάθε τέσσερα χρόνια), ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δεν είπε καν ένα mea culpa -επί του συγκεκριμένου λάθους-, έκρινε ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή να... κουνήσει το δάχτυλο και στη 26χρονη Ολυμπιονίκη.

Σε μονόστηλο της σημερινής έκδοσης, γράφει μεταξύ άλλων " δεν έγινε κανένα σχόλιο για την αθλητική σου συμπεριφορά και κανενός άλλου αθλητή πλην των αρσιβαριστών. Το αντίθετο μάλιστα σημειώθηκε πόσο σπουδαίο είναι εκεί στις ΗΠΑ να μπορείς να συνδυάσεις πρωταθλητισμό με υψηλό επίπεδο σπουδών, κάτι που δυστυχώς είναι σχεδόν αδύνατο εδώ στην Ελλάδα. Καλή επιτυχία λοιπόν στις προσπάθειές σου". Μα ούτε η Στεφανίδη σχολίασε επί της αθλητικής συμπεριφοράς. Αυτό που έκανε ήταν να αποκαταστήσει την πραγματικότητα. Βλέπεις, ελευθερία έκφρασης δεν έχουμε μόνο εμείς. Έχουν και άλλοι.

Εν τω μεταξύ, για να μην βρεθούν εξ απήνης στην κυβέρνηση, δεδομένης της απόφασης του Υπουργείου Παιδείας κατά την οποία η κολύμβηση γίνεται υποχρεωτικό μάθημα (δεν θα εστιάσω στις παραμέτρους, γιατί θα γράφω μέχρι αύριο), απλά να πω ότι και αυτό το σπορ έχει διοργανώσεις κάθε χρόνο, έτσι; Γιατί μπορεί να προκύψουν ταλέντα, παιδιά που να θέλουν να ασχοληθούν επισταμένως και να 'χουμε πάλι τα ίδια αύριο, μεθαύριο.