“Είμαι περήφανος που εκπροσωπώ ένα σύλλογο με τόσο μεγάλη ιστορία” ήταν επί της ουσίας η πρώτη δήλωση του Γιώργου Μπαρτζώκα, όταν στις 8 Ιουλίου 2012 συμφώνησε (ερχόμενος με το περιβόητο ταξί στην Αθήνα, όπως έχει γράψει το Sport24.gr) και ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό.

Τότε, ένα χρόνο πριν, τόσο η δήλωση όσο και η ίδια η πρόσληψη του Έλληνα προπονητή από τους πρωταθλητές Ευρώπης είχε περάσει στα ψιλά των εφημερίδων, αν και το σήριαλ του ποιος θα διαδεχόταν τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο είχε κρατήσει για αρκετά επεισόδια. Λογικό όμως. Γιατί, ποιος θα έπαιρνε το ρίσκο για μεγάλους και πηχυαίους τίτλους στο πρωτοσέλιδο του , δεδομένης της μικρής εμπειρίας του Μπαρτζώκα από Ευρωλίγκα και μεγάλα καράβια.

Και η αλήθεια είναι ότι το καράβι του Ολυμπιακού με καπετάνιο τον Γιώργο Μπαρτζώκα μπήκε από νωρίς σε φουρτούνες. Οι ήττες από την Εφές Πίλσεν εκτός και τη Ζαλγκίρις Κάουνας εντός, έκαναν τη μετέπειτα νίκη επί της παντελώς άσ(χ)ημης Τσεντεβίτα ( “την πιο κρίσιμη νίκη" όπως την είχε χαρακτηρίσει ο 48χρονος πλέον κόουτς) σε τεράστια επιτυχία, μείωσαν το πρώτο διπλό στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού και γενικώς τότε ο Μπαρτζώκας είδε τη ζόρικη πλευρά του να είσαι προπονητής σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός.

Ένας χρόνος επιλογές

Ο Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό κλήθηκε να κάνει επιλογές και να πάρει αποφάσεις σε σχέση με παίκτες. Ειδικά, όταν προέκυψε η υπόθεση με τον Ντόρσεϊ, ο Έλληνας προπονητής συνειδητοποίησε ότι το να περιμένει τον Αμερικανό όλο το καλοκαίρι για να συνεχίσει την καριέρα του στον Πειραιά, ήταν τελικά πιο λάθος απόφαση και από το να δώσει τη θέση του υπερεκτιμημένου Ντόρσεϊ, όπως δείχνουν οι μήνες που ακολούθησαν (με τον Ντόρσεϊ εξαφανισμένο) στον Τζος Πάουελ που πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις σε κάποια ματς (και αυτά μισά) δεν κέρδισε ποτέ τον κόσμο του Ολυμπιακού κι ας έλεγε τα καλύτερα για αυτόν ο προπονητής του.

Μέσα στο ίδιο πλαίσιο ο Σερμαντίνι που δεν βγήκε, ο παροπλισμός του θεωρητικά asset Δημήτρη Μαυροειδή και το γέλιο που προκαλούσε ο Πέρκινς σε όλο το ΣΕΦ, είναι μια σειρά από επιλογές που θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικές, θα έπρεπε να είναι καλύτερες. Φυσικά, ο Στράτος Περπέρογλου, ξεκάθαρα προσωπική επιλογή του Μπαρτζώκα από την πρώτη μέρα που ανέλαβε, βγήκε μια χαρά και δικαίωσε τον προπονητή του.

Γι’ αυτές τις δυσκολίες στο πως χτίζεται ένα ρόστερ, στο δεύτερο καλοκαίρι του στον Πειραιά, ο Μπαρτζώκας είναι πολύ πιο προσεκτικός στους παίκτες που ψάχνει, ίσως και περισσότερο απαιτητικός για το ποιος μπορεί να ανταπεξέλθει στην περίεργη πραγματικότητα του άδειου, ακόμη και όταν όλα πάνε πρίμα, ΣΕΦ. Έχει όμως την ίδια φιλοσοφία: κάθε παίκτης που επιλέγεται, έχει να κάνει με τους άλλους που θα βρει στη θέση του. Το ρόστερ είναι παζλ και αν ένα κομμάτι δεν κολλάει με το διπλανό του, το παζλ χαλάει.

Τα παιχνίδια που έδειξαν ότι "μπορεί”

Με προβλήματα όπως την αστάθεια και τους τραυματισμούς του Λο στο πρώτο διάστημα της σεζόν, τον Πρίντεζη απών για σημαντικό χρονικό διάστημα, τον Παπανικολάου με ψυχολογία από τρενάκι λούνα παρκ, τον Περπέρογλου των πρώτων μηνών ταλαιπωρημένο από τη new born κατάσταση σπίτι του και φυσικά τον τραυματισμό του Βαγγέλη Μάντζαρη που άλλαξε όλο το σχεδιασμό της ομάδας, ο Μπαρτζώκας κλήθηκε να διαχειριστεί αντικειμενικές δυσκολίες, που είχαν και την επίπτωση τους στην ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού, που δεν ήταν σταθερή.

Το διαφορετικό σύστημα της Ευρωλίγκας στο Top-16, τα συνεχή ταξίδια και η μπανανόφλουδα που πάτησε το περασμένο καλοκαίρι, ξεκινώντας με πολύ μικρό ρόστερ για μια τόσο μεγάλη σεζόν, ήταν πράγματα που ο κόσμος δεν μπορούσε να βάλει στη ζυγαριά, κάθε φορά που έγραφε ένα ακόμη status στο Facebook ζητώντας από τους Αγγελόπουλους να διώξουν αυτόν τον “λίγο” που κάθεται στον πάγκο και ο οποίος θα κατέστρεφε όσα έφτιαξε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Ωστόσο, οι νίκες στο Κάουνας (την οποία δεν περιμέναμε και πολλοί να πω την αλήθεια), στο Τελ Αβίβ με τη Μακάμπι και απέναντι στη Σιένα χωρίς τον Πρίντεζη, είναι milestones στην πρώτη χρονιά του Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό, που τώρα που κάνω το rewind προς τα πίσω, καθόρισαν και τη μετέπειτα επιτυχία της ομάδας. Σε εκείνα τα ματς, η ομάδα πίστεψε πάλι στις δυνατότητες της, οι παίκτες ήρθαν πιο κοντά και ο Μπαρτζώκας σταμάτησε να είναι ένας απλός αντικαταστάτης, ένας περαστικός και έδειξε ότι μπορεί να έμενε και τη δεύτερη χρονιά του συμβολαίου του.

“Όταν δεν έβαλε τον Σπανούλη”

Θα μπορούσε να είναι τίτλος κεφαλαίου στη βιογραφία του, ίσως και βιβλίο ολόκληρο, δεδομένης της έκτασης που πήρε το θέμα, όταν στην Πόλη, ο Μπαρτζώκας άφησε σε κρίσιμο σημείο, στον πάγκο τον αρχηγό του Ολυμπιακού, παραλίγο να πάρει έτσι το ματς, αλλά εν τέλει το έχασε, επειδή δεν τον ξαναέβαλε. Την επόμενη μέρα, δημοσιεύματα και φήμες έκαναν λόγο για καυγά των δύο αντρών, για λάθος χειρισμό του Μπαρτζώκα και μέσα στο κλίμα της ανατροπής που είχε κάνει η Εφές στη σειρά, μια απόφαση που θέλουμε δέκα βράδια και όλο το βίντεο του ματς για να την αναλύσουμε τόσο διεξοδικά, όσο διεξοδικά βγήκαν τότε τα συμπεράσματα, προκάλεσε αναστάτωση.

Σίγουρα, κάθε προπονητής ξέρει ότι προσωπικότητες σαν τον Βασίλη Σπανούλη πρέπει να τις διαχειρίζεσαι σωστά, έξυπνα και πολλές φορές διαφορετικά από τους υπόλοιπους και αυτό είναι άποψη που έχει και ο ίδιος ο Μπαρτζώκας, όπως και κάθε κόουτς που καλείται να μανατζάρει ανθρώπους, καταστάσεις και αγώνες, κάθε φορά και με διαφορετικές συνθήκες δυσκολίες. Εν τέλει το συμβάν αποδείχθηκε “καθημερινότητα”, προπονητής και παίκτης συνέχισαν να συνεργάζονται όπως πάντα και το ματς με την Εφές, απέκτησε απλώς διηγηματική αξία, σε αυτή την πρώτη χρονιά του Μπαρτζώκα.

Μια ωραία ιστορία

Μετά τον τελικό της Ευρωλίγκας απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης η δήλωση “η ζωή φτιάχνει ωραίες ιστορίες” μοιάζει αρκετά ρομαντική για τις μέρες του επαγγελματισμού, όπου δεν μετράνε φανέλες, παιδικές αναμνήσεις και αφίσες σχολικών χρόνων. Όμως, για τον Μπαρτζώκα, τον ολυμπιακών συναισθημάτων, των επισκέψεων στο Καραϊσκάκη όταν τότε δεν τον αναγνώριζαν πολλοί και ας ήταν προπονητής στην Α1, η κατάκτηση της Ευρώπης με τον Ολυμπιακό είναι “η ιστορία που θα ήθελα να γράψω μικρός και να γίνει πραγματικότητα”. Όπως κι έγινε, σε ένα παραμυθένιο ταξίδι στο Λονδίνο, όπου οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν εξαιρετικό μπάσκετ σε ημιτελικό και τελικό, μπάσκετ βασισμένο στα όσα έδειχνε ο προπονητής τους, από το περασμένο καλοκαίρι και την προετοιμασία της ομάδας.

Πρώτος Έλληνας προπονητής που σηκώνει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, κορυφαίος προπονητής της χρονιάς, νέο συμβόλαιο στον Ολυμπιακό με αυξημένες αποδοχές, μια πολύ καλή πρόταση από τη Φενέρ στην οποία είπε όχι για να συνεχίσει όσα έχει στο μυαλό του από τις 8 Ιουλίου 2012 και να γράψει ίσως κι άλλες ιστορίες, όλα τον Μάιο ήταν κάτι παραπάνω από όμορφα, κάτι παραπάνω από ιδανικά.

Οι χαμένοι τελικοί

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το εγχώριο πρωτάθλημα έγινε όπως την προέβλεψε στο αεροπλάνο από το Λονδίνο για Αθήνα, με την ομάδα του Ολυμπιακού κουρασμένη, άδεια, τον Μπαρτζώκα να βλέπει έναν εξαιρετικά διαβασμένο Παναθηναϊκό και Πεδουλάκη, την κουβέντα για τη διαιτησία να θολώνει το μυαλό και του ίδιου ορισμένες φορές και των παικτών του περισσότερες και το 2,5-0 ήρθε για να προσγειώσει τον Ολυμπιακό σε μια πραγματικότητα που πέρα από το αγωνιστικό σκέλος, μας απασχόλησε πάλι για πράγματα που βαριέσαι και να σχολιάζεις.

Ο μισοτελειωμένος τελικός στο ΣΕΦ, η εισβολή των ερυθρόλευκων οπαδών στο γήπεδο και η μπάλα που κλώτσησε ο Σπανούλης από τα νεύρα του, είναι αυτά που χρειάζεσαι για να καταλάβεις τι ακριβώς συνέβη στους τελικούς: αποπροσανατολισμός, χαμένα επικοινωνιακά παιχνίδια, κακή αγωνιστική κατάσταση και εκνευρισμός από όλους. Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον δεύτερο τελικό, συγκρούστηκε λεκτικά με τον Αργύρη Πεδουλάκη (μεταξύ των οποίων υπάρχει επί χρόνια αλληλοσεβασμός και εκτίμηση), ήταν εκτός εαυτού (παρότι δεν φαινόταν) με το θέμα του ντόπινγκ και την προσβολή προς την ομάδα ( όπως τόνισε και σε σημερινές του δηλώσεις), τον ίδιο και τους παίκτες του, αλλά κατά βάθος αναγνώρισε την καλύτερη κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο μεγάλος αντίπαλος.

Από εδώ και πέρα…

Από εδώ και πέρα ο Μπαρτζώκας ξεκινάει τη δεύτερη χρονιά του, με περισσότερες εμπειρίες και εικόνες, έχοντας μάθει λίγο καλύτερα τον εαυτό του, με ακόμη πιο ξεκάθαρη άποψη για το μέγεθος της ομάδας που βρίσκεται (αλλιώς να το βλέπεις απ’ έξω, αλλιώς να το ζεις από μέσα), έχοντας απορρίψει δύο πολύ καλές προτάσεις από το εξωτερικό , έχοντας πάρει μαθήματα για το πώς πρέπει να κρατάει το μυαλό του συγκεντρωμένο στη δουλειά του και όχι σε πράγματα που δεν εξυπηρετούν τίποτα, παρά μόνο ντόρο προκαλούν και με περισσότερα κίνητρα από όσα είχε ένα χρόνο πριν.

Για τον Γιώργο Μπαρτζώκα μια χρονιά με back to back κατάκτηση Ευρωλίγκας είναι ένα ονειρικό ξεκίνημα. Αλλά, επίσης, μια χρονιά με δύο χαμένους τίτλους (Κύπελλο και Πρωτάθλημα) είναι λόγος για ακόμη περισσότερη δουλειά. Πιθανότατα, τουλάχιστον για κάποιον που τον παρατηρεί απ’ έξω, ήταν η καλύτερη εξέλιξη. Είναι ύβρις να ζεις το όνειρο σου και να τα θες όλα με την πρώτη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, λοιπόν, καλείται να κρατήσει αυτά που έμαθε, να πετάξει αυτά που έπαθε και να πετύχει σε κάτι ακόμη πιο δύσκολο: να δείξει ότι τώρα που όλοι τον αποδέχονται, ότι αυτό δεν οφείλεται στα παραμύθια και τις ωραίες ιστορίες.

Και μπορεί, εκείνο το απόγευμα στα Σπάτα, το “Γιώργο έλα, μας έχει πιάσει τρέλα” να ήταν για εκείνον η καλύτερη επιβράβευση για τη χρονιά που τελείωσε, αλλά το ότι δεν βγήκε από το πούλμαν, δεν ήταν επειδή θέλει να κρατάει αποστάσεις, απλά πιστεύει ότι ακόμη είναι νωρίς για να βγει από τα ψιλά γράμματα. Έχει πολλά ακόμη να κάνει…