LONGREADS

Χρειάζεσαι ψυχολόγο. Αθλητικό...

A Brazil fan covers his face after the World Cup semifinal soccer match between Brazil and Germany at the Mineirao Stadium in Belo Horizonte, Brazil, Tuesday, July 8, 2014. Germany beat Brazil 7-1 and advanced to the final.  (AP Photo/Frank Augstein)
A Brazil fan covers his face after the World Cup semifinal soccer match between Brazil and Germany at the Mineirao Stadium in Belo Horizonte, Brazil, Tuesday, July 8, 2014. Germany beat Brazil 7-1 and advanced to the final. (AP Photo/Frank Augstein) AP

Νιώθεις πως ήσουν... παιχτάρα και σε αδίκησε το σύστημα; Ότι σε "έφαγε" ο προπονητής σου; Βλέπεις στο παιδί σου ό,τι έζησες; Σιχτιρίζεις τον επαγγελματία που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις; Έχουμε τη λύση.

Υπάρχουν αθλητές που (λανθασμένα) πιστεύουν ότι είναι ο Messi. Άλλοι που ασχολούνται με ομαδικά σπορ και συμπεριφέρονται... σαν να έπαιζαν τένις. Υπάρχουν και περιπτώσεις ταλαντούχων νέων που εξαφανίστηκαν έπειτα από τραυματισμό ή άλλων που... δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του πρώτου προπονητή ή των γονιών τους και εγκατέλειψαν. Ο αθλητικός ψυχολόγος έρχεται να... σώσει καριέρες και τελικά, ζωές. Αρκεί να το θες.

Τι είναι αθλητική ψυχολογία

*Έχει ως κύριο στόχο την καλλιέργεια της πνευματικής και ψυχολογικής διάστασης των αθλητών, την ενδυνάμωση της γνωστικής και πνευματικής τους ετοιμότητας, ώστε να αξιοποιηθούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό οι ικανότητές τους.

*Βοηθά τους αθλητές στην κατανόηση του τρόπου της πνευματικής τους λειτουργίας, ώστε να αναζητήσουν την ιδανική τους απόδοση ανάλογη των δυνατοτήτων τους.

*Ενισχύει τους αθλητές και βοηθά στην αντιμετώπιση καταστάσεων στην καθημερινή τους ζωή, το σχολείο, τη σχέση με τους συνομηλίκους τους και τις οικογένειές τους

*Ως έμμεση θεραπευτική διαδικασία, δίνει τη δυνατότητα στους αθλητές να γνωρίσουν περισσότερα στοιχεία για την προσωπικότητά τους, τον προσωπικό τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων, τις λεπτομέρειες που ρυθμίζουν τόσο την καθημερινή όσο και την αγωνιστική τους συμπεριφορά.

*Eστιάζει στην αναζήτηση της μεθόδου, μέσω της οποίας θα αναδειχθεί και θα αξιοποιηθεί το δυναμικό του κάθε αθλητή. Μελετά τη δυναμική των ομάδων και την αλληλεπίδραση των μελών μεταξύ τους”.

Κρατήστε τα όλα αυτά, γιατί θα τα δούμε μεμονωμένα, στα ξεχωριστά ηλικιακά γκρουπ, με τη βοήθεια του σημερινού μας καλεσμένου, Γιάννη Ζαρωτή, MSc-PhD ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή, αθλητικού ψυχολόγου.

Χρειάζεσαι ψυχολόγο. Αθλητικό...

Ο Γιάννης ξεκίνησε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχολογίας και πολύ σύντομα πως είχε ένα ακόμα ενδιαφέρον. Που σχετιζόταν με το αρχικό. Αυτό του αθλητικού ψυχολόγου. “Είχα καλή επαφή με τον αθλητισμό -έπαιζα μπάσκετ, ενώ ασχολήθηκα και με άλλα σπορ ενεργά ή ως θεατής- και όταν σπούδαζα, γίνονταν συνέδρια, γενικά ήταν σε άνθηση στο εξωτερικό η αθλητική ψυχολογία”. Στην Ελλάδα ασχολούνταν “ένας, δυο άνθρωποι σε επίπεδο πανεπιστημίων”... και αυτά. Πλέον, αθλητικός ψυχολόγος υπάρχει στις ακαδημίες ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, αλλά και σε πολλά ατομικά σπορ (τένις, μαχητικά αθλήματα -"εκεί υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από γονείς και προπονητές"-, κολύμβηση, γυμναστική, πινγκ πονγκ).

In this photo released by China's Xinhua News Agency, young  Chinese trainees practice Taekwondo in a Taekwondo training place in Suzhou, east China's Jiangsu Province, Tuesday,  July 18, 2006.  Children take part in various physical activities like Taekwondo and swimming in summer vacation. (AP Photo / Xinhua,  Hang Xingwei)
In this photo released by China's Xinhua News Agency, young Chinese trainees practice Taekwondo in a Taekwondo training place in Suzhou, east China's Jiangsu Province, Tuesday, July 18, 2006. Children take part in various physical activities like Taekwondo and swimming in summer vacation. (AP Photo / Xinhua, Hang Xingwei) AP


AP Photo / Xinhua, Hang Xingwei

Ο ειδικός ενημέρωσε και ότι “οι ομοσπονδίες αυτών των σπορ το “ψάχνουν” αρκετά πια, αλλά η αλήθεια είναι πως θέλουμε λίγο χρόνο ακόμα” για να ενταχθούμε σε ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Γιατί; “Κατ' αρχάς θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε πού ήμασταν εμείς τη δεκαετία του '40, όπως και το γεγονός ότι οι άνθρωποι γενικά δυσκολευόμαστε να δεχθούμε πως κάποιοι άλλοι μπορεί να ξέρουν κάποια πράγματα, καλύτερα από εμάς. Σε κάθε περίπτωση, από όσο γνωρίζω στην Ελλάδα όποιος ασχολείται με το αντικείμενο, τα πρώτα χρόνια το κάνει υπό την εποπτεία άλλων που έχουν προϋπηρεσία και δειλά, δειλά βλέπω πως κάποιες ομάδες, ανά διαστήματα κάνουν προσπάθειες. Το μπάσκετ είναι σε καλό επίπεδο πνευματικής και συναισθηματικής λειτουργίας. Εννοώ πως υπάρχουν πολλοί προπονητές που ενδιαφέρονται για να εκπαιδευτούν”.

Το “αθλητικός ψυχολόγος”... σβήνει το “ψυ”

Το γεγονός ότι μπαίνει η λέξη “αθλητικός” δίπλα στο “ψυχολόγος” εξαφανίζει και το όποιο στίγμα έχει απομείνει (δεδομένου ότι βρισκόμαστε στο 2017) και έχει να κάνει με το “πας στο ψυχολόγο; Γιατί; Είσαι τρελός;”.

“Σίγουρα βοηθά ο συνδυασμός των λέξεων, σαφώς βοηθά που πηγαίνουν σε έναν τύπο που ασχολείται πιο πολύ με τον αθλητισμό -και είναι εύκολο να το δεχθεί κάποιος” ομολογεί ο Γιάννης, “παλαιότερα έρχονταν στο γραφείο και ήταν μαζεμένοι, δύσκολοι ως προς το να εκφραστούν. Πλέον βλέπω αυξανόμενο ενδιαφέρον, από ανθρώπους που πριν έλθουν δείχνουν να είναι εξοικειωμένοι.

Αυτό που σίγουρα βοηθά στην ανάπτυξη είναι “να γίνει πιο γνωστό το αντικείμενο, κάτι που ισχύει με όλα”. Στην προκειμένη περίπτωση, το πεδίο δράσης είναι ανεξάντλητο. “Ασχολούμαστε με παιδιά μικρών ηλικιών και με το πώς μπαίνουν στον αθλητισμό, μέχρι και με αθλητές επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων. Με επαγγελματίες που αντιμετωπίζουν αγωνιστικά θέματα, αλλά και άλλα της καθημερινότητας”. Πάμε όμως, να δούμε πώς μπορεί να φανεί χρήσιμος ένας αθλητικός ψυχολόγος, στην πράξη.

Συνήθη θέματα που απασχολούν τους αθλητές και τίθενται σε διαδικασία διαχείρισης αφορούν:

Χρειάζεσαι ψυχολόγο. Αθλητικό...

Από όσα είδες παραπάνω, ζητήσαμε διευκρινίσεις για κάποια που θα έλεγες ότι έχουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον. Για παράδειγμα

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ: “Σημαίνει πως γνωρίζω τον εαυτό μου και τι μπορώ να κάνω, άρα και πού χρειάζομαι βελτίωση. Περνάμε στα παιδιά την ιδέα πως δεν υπάρχει πλεονέκτημα ή μειονέκτημα. Αυτό που υπάρχει είναι πλεονέκτημα και στοιχείο για βελτίωση. Έτσι καταλαβαίνουν ότι είναι θέμα προσπάθειας και δουλειάς, το πού θα φτάσουν. Συνειδητοποιείς τι μπορείς να κάνεις”.

ΕΛΕΓΧΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ: “Αφορά τα θέματα απογοήτευσης ή τη διαχείριση της αποτυχίας ή της επιτυχίας. Εντοπίζουμε την εστία ελέγχου, όταν διαπιστώνεται αδυναμία αποδοχής λαθών και συνεπειών. Ένας αθλητής θέλει ανθεκτικότητα”.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ (για ποιο λόγο τους πλησιάζουν και ποιοι λένε αλήθειες και όχι ό,τι οι αθλητές θέλουν να ακούσουν): “Οι σχέσεις με το περιβάλλον είναι γενικά, ένα τεράστιο θέμα. Όπως είναι πολύ σημαντική η επιλογή των κατάλληλων πληροφοριών, για επεξεργασία. Το πώς μπορεί κάποιος να σταθεί στις σωστές, κατάλληλες πληροφορίες για να βελτιώσει πράγματα και να παραμείνει σε ισορροπία, όπως συνεχίσει να διεκδικεί το στόχο του”.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΕΣΗ: “Η πίεση υπάρχει. Αυτός που μπορεί να τη διαχειριστεί έχει αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο την πίεση. Ο δουλεμένος αθλητής, ο οποίος έχει υψηλή εμπιστοσύνη στις ικανότητες του, βιώνει την πίεση λίγο καλύτερα. Νιώθει πως μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις. Πολλές φορές γίνεται η αντιπαραβολή “ακούγεται σαν “πρέπει” το “πρέπει να κερδίσεις”. Εσύ το κάνεις “εγώ μπορώ”.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΥΝΟΧΗΣ ΣΕ ΟΜΑΔΑ ΑΘΛΗΤΩΝ: “Στα ομαδικά αθλήματα πολλά εξαρτώνται από το κατά πόσο οι αθλητές συνδέονται, ώστε να πετύχουν ένα κοινό στόχο. Δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι ή να βγαίνουν μαζί. Χρειάζεται ο καθένας να έχει αποδεχθεί το ρόλο του στην ομάδα, αυτά που πρέπει να κάνει και πώς μπορεί να συνεισφέρει. Όπως και ποιες είναι οι δυνατότητες του στην εξέλιξη της ομάδας. Αυτό δουλεύεται ομαδικά”.

Η Seleção έχει αθλητικό ψυχολόγο από το 1970

H αθλητική ψυχολογία ήταν ένας από τους τομείς στους οποίους εκπαιδεύονταν οι γυμναστές, ουχί οι ερευνητές το πάλαι ποτέ. Να σου πω και πότε ήταν αυτό: το πρώτο σχετικό εργαστήριο δημιουργήθηκε από τον Dr. Carl Diem, στο Βερολίνο, στις αρχές της δεκαετίας του '20. Ακολούθησε η Ρωσία το 1925 και την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου αυξήθηκαν κατακόρυφα τα προγράμματα, διότι υπήρχε και ένας στόχος: να νικήσουν οι Σοβιετικοί τους Αμερικανούς, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η επιτυχία ήταν τέτοια που μπήκαν στο “παιχνίδι” όλες οι ανατολικές χώρες και μετά οι ΗΠΑ. Για να μη σε κουράζω, η Εθνική Βραζιλίας στο ποδόσφαιρο, έχει αθλητικό ψυχολόγο από το 1970, ενώ οι μεγάλοι αθλητικοί οργανισμοί διαθέτουν -πια- ομάδες ψυχολόγων διαφορετικών ειδικοτήτων, για να διαχειρίζονται τα τμήματα τους. Αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα clubs της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Τουρκίας.

Τι γίνεται σε επίπεδο παιδιών

In this photo taken on Sunday, July  5, 2015, children compete for the  ball as they play football in a playground in one of the  yards, between tower blocks in Moscow Russia. Preparing to host the 2018 World Cup, Russia already looks to a future generation of soccer stars and government-funded programs to provide free coaching give kids the chance to learn the basics of the game for free. (AP Photo/Alexander Zemlianichenko)
In this photo taken on Sunday, July 5, 2015, children compete for the ball as they play football in a playground in one of the yards, between tower blocks in Moscow Russia. Preparing to host the 2018 World Cup, Russia already looks to a future generation of soccer stars and government-funded programs to provide free coaching give kids the chance to learn the basics of the game for free. (AP Photo/Alexander Zemlianichenko) AP


ΑP Photo/Alexander Zemlianichenko

Είναι πολλές οι περιπτώσεις παιδιών που ξεκινούν να αθλούνται και σύντομα φτάνουν στο "δεν μπορώ" και το "δεν θέλω", λόγω και του άγχους που νιώθουν για απόδοση. Ο Γιάννης λέει ότι "ένα κομμάτι που διαχειριζόμαστε είναι αυτό που θέλει τον αθλητισμό να είναι διασκέδαση. Ένα δεύτερο, η διαχείριση των γονέων και ένα τρίτο οι σχέσεις με τους προπονητές, στους παράγοντες “πίεση και προσδοκίες”. Πώς δηλαδή, θα καταφέρουν τα παιδιά να ανταπεξέλθουν και τι περιμένουν οι προπονητές από τα παιδιά”.

Στα χρόνια που ασχολείται ο Γιάννης, με την αθλητική ψυχολογία, έχει διαπιστώσει πως ένα από τα πιο συχνά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει (επαναλαμβάνω, στις παιδικές ηλικίες) είναι “η διαχείριση των αγώνων, των συνθηκών και του συναισθήματος. Πολλά παιδιά έχουν πολύ άγχος. Είναι δύσκολη διαδικασία, γιατί μιλάμε για παιδιά. Πιο πολύ δουλεύουμε επί της διαδικασίας ανάπτυξης της αυτοπεποίθησης. Να καταλάβουν το “μπορώ και εγώ”. Πολλά παιδιά έρχονται με την αίσθηση της μη ικανότητας, λένε “δεν μπορώ” ή “δεν το έχω”, ενώ είναι αρκετά καλοί, υπό την έννοια των δυνατοτήτων. Εκεί λοιπόν, προσπαθούμε σιγά σιγά να ενδυναμώσουμε τον εαυτό τους”.

Βασική προϋπόθεση είναι η συνεργασία με γονείς και προπονητές

Σε ό,τι αφορά τους γονείς “η προσέγγιση που ακολουθώ είναι ότι δουλεύουμε σε επίπεδο συνεργασίας. Μέχρι τα 18, αν δεν εμπλακεί ο γονέας και ο προπονητής στη διαδικασία, δεν θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Είναι δύσκολο να δουλέψεις πάνω σε ένα παιδί, αν δεν βοηθά ο γονέας ή αν λειτουργεί προς αντίθετη κατεύθυνση, άθελα του ή γιατί ο ίδιος έχει άλλο στόχο από το παιδί του”.

Σε επίπεδο προπονητή “η διαδικασία έχει ως εξής: ζητούμε από τους γονείς να ενημερώσουν τους προπονητές και να ρωτήσουν αν ενδιαφέρονται να συνεργαστούμε. Αν οι ίδιοι κατανοήσουν το θέμα και δεχθούν να συνεργαστούν, η όλη κατάσταση είναι πολύ πιο αποδοτική, γιατί πια όλοι λειτουργούμε προς ένα κοινό στόχο, με μια συγκεκριμένη τοποθέτηση ως προς τη γραμμή επικοινωνίας”.

Ο προπονητής είναι διαχειριστής διαφορετικών προσωπικοτήτων

Όπως επισήμανε ο κ. Ζαρώτης “ένας προπονητής είναι και διαχειριστής διαφορετικών προσωπικοτήτων. Τα τελευταία χρόνια έχει φανεί πως ενδιαφέρονται πολύ για την εξέλιξη τους, σε αυτό το κομμάτι. Δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα σεμινάρια που κάνουμε, ρωτούν πράγματα, ασχολούνται. Ειδικά οι νεότεροι κόουτς βλέπουν τι γίνεται παγκοσμίως και θέλουν να μπουν στην προοπτική να δουλέψουν αυτό το κομμάτι, ώστε να βελτιώσουν το επίπεδο επικοινωνίας και διαχείρισης ανθρώπων.

Από τα πιο απλά (συνθήκες προπόνησης, πόσο και αν θα φωνάξω), έως τα όσα γίνονται στους αγώνες (πώς μπορεί να διαχειριστεί ο ίδιος τα συναισθήματα του, ώστε να είναι αποδοτικός). Μη ξεχνάμε πως ο κατ' αρχάς ρόλος των προπονητών, στις παιδικές ηλικίες, είναι ο παιδαγωγικός. Να μάθει στο παιδί να συμπεριφέρεται και να τοποθετείται απέναντι στο αντικείμενο που λέγεται “αθλητισμός”. Από τα δικά του χέρια περνά δε, η παρακίνηση, η διαχείριση των συναισθημάτων και πολλά άλλα”.

Άπαξ και ενηλικιωθεί ο όποιος αθλητής “μιλάμε κατευθείαν με τον προπονητή του, υπό την έννοια ότι ξεκάθαρα βοηθά ο ένας τον άλλον. Από τη δική μου πλευρά, λειτουργώ ως βοηθητικός παράγοντας του προπονητή”.

Ποιο είναι το θέμα που απασχολεί κατ' εξοχήν τους επαγγελματίες

Ένα από τα βασικά ζητήματα που έχει αντιμετωπίσει ο Γιάννης, στις συνεργασίες του με επαγγελματίες “αφορούν το βαθμό απόδοσης. Δηλαδή, τις περιόδους που η καριέρα τους “κολλάει” ή όταν επιστρέφουν από τραυματισμό και δεν νιώθουν έτοιμοι να επανέλθουν. Σκέφτονται πως έχουν χάσει τη θέση τους στην ομάδα ή προέρχονται από απανωτές μίνι αποτυχίες, σε ατομικό άθλημα και προσπαθούν να ξεκολλήσουν συναισθηματικά και πνευματικά”.

Boston Celtics' Gordon Hayward grimaces in pain in the first half of an NBA basketball game against the Cleveland Cavaliers, Tuesday, Oct. 17, 2017, in Cleveland. Hayward broke his left ankle on a play. (AP Photo/Tony Dejak)
Boston Celtics' Gordon Hayward grimaces in pain in the first half of an NBA basketball game against the Cleveland Cavaliers, Tuesday, Oct. 17, 2017, in Cleveland. Hayward broke his left ankle on a play. (AP Photo/Tony Dejak) AP


AP Photo/Tony Dejak

Ναι, η επιστροφή από τραυματισμό είναι από τα πιο δύσκολα πεδία και από τα συνηθέστερα περιστατικά που φέρνουν στο κατώφλι του αθλητές. “Εξαρτώνται πολλά και από το χρόνο που έχει μείνει κάποιος εκτός. Το κομμάτι “μένω πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους”. Εκεί χρειάζεται βοήθεια, ώστε να καταλάβει αν όντως έχει μείνει πίσω και τι πρέπει να κάνει ώστε να μην το “κουβαλάει” όλη του τη ζωή, αλλά να προσπαθήσει να φτάσει εκεί όπου είναι οι άλλοι. Έχει αποδειχθεί πως με τη δουλειά που κάνουμε, επανέρχονται σε υψηλό επίπεδο”.

Ο "μικρός θάνατος" και το transition

Πολλά από τα περιστατικά που έχει αναλάβει αφορούν “το transition, τη μεταφορά στην κανονική ζωή. Όταν είσαι 35-37 και σταματάς μοιραία σκέφτεσαι πώς θα περάσει η καθημερινή ζωή, χωρίς το στοιχείο που πρωταγωνιστούσε για 20 και πλέον χρόνια”. Βετεράνοι έχουν χαρακτηρίσει αυτή τη στιγμή, του “αντίο” στην καριέρα ως “μικρό θάνατο”. “Μα έτσι το βιώνουν, γιατί σταματούν να δραστηριοποιούνται σε ένα πλαίσιο, από το οποίο για 25 χρόνια λάμβαναν ικανοποίηση και ξαφνικά πρέπει να βρουν άλλο. Είναι πού δύσκολο”.

Στα 20+ χρόνια της αθλητικής καριέρας, ένας άνθρωπος έχει ως επίκεντρο της καθημερινότητας του τη δουλειά του και... μοιραία κάποια στιγμή αισθάνεται πως είναι το κέντρο του περιβάλλοντος τους. Τι μπορεί να βοηθήσει ώστε να αποφευχθεί ο “μικρός θάνατος”; “Εκπαίδευση σε διπλή καριέρα. Δηλαδή, ενόσω ασχολείται με τον αθλητισμό, να κάνει κάτι άλλο ταυτόχρονα, ώστε όταν σταματήσει να περάσει σταδιακά και αρμονικά σε μια νέα ζωή που θα του δώσει πράγματα, αλλά θα αντλήσει και εκείνος ικανοποίηση από τη νέα δραστηριότητα”.

Ενημερώνει ότι την τελευταία πενταετία “γίνονται εντατικά προγράμματα διπλής καριέρας και παρατηρώ ότι υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από συνδέσμους αθλητών. Στην Ευρώπη γενικά, υπάρχει μεγάλη κατεύθυνση προς αυτόν τον τομέα”.

Αποδεδειγμένο λάθος το “διάλεξε: μαθήματα ή αθλητισμός”

Υπάρχουν ουκ ολίγες περιπτώσεις αθλητών που έχουν πει σε συνεντεύξεις τους πως “όταν κλήθηκα να διαλέξω παιδεία ή καριέρα, διάλεξα την καριέρα”. Ο Γιάννης είχε να κάνει κάποιες ουσιαστικές διευκρινίσεις, επί του θέματος. “Υπάρχει η πεποίθηση πως όταν κάνεις αθλητισμό, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Πως δεν ταιριάζουν, γιατί χρειάζεται αφοσίωση. Υπάρχουν προπονητές επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων, που υποχρεώνουν τους αθλητές τους να περνούν καθημερινά τουλάχιστον τέσσερις ώρες, μακριά από το σπορ τους, ώστε να μάθουν να λειτουργούν πνευματικά. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί πως για να αποδώσεις σε ένα άθλημα, είναι χρήσιμο να μπορείς να βγεις από την καθημερινότητα σου και να τη δεις, σαν τρίτο πρόσωπο”.

Πώς αποκτάται το decision making και η ταχύτητα στις αντιδράσεις

Στάθηκε στην επιμονή πολλών καθηγητών ή γονέων που βεβαιώνουν τα παιδιά -στα 14, 15- πως ή θα διαβάσει ή θα διεκδικήσει αθλητική καριέρα. “Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα σε επίπεδο πρωταθλητισμού, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι και μαθητής του 20. Τι εννοώ; Μια ώρα ενασχόλησης με το διάβασμα, την ημέρα έχει αποδειχθεί πως είναι αρκετή για να λειτουργήσει πνευματικά ένα παιδί.

Συν τοις άλλοις, ασχολείσαι και με κάτι που έχει προοπτική του μέλλοντος. Σε κάθε περίπτωση, η εκπαίδευση βοηθά το μυαλό όλων στην ταχύτητα με την οποία παίρνουν αποφάσεις, στο άθλημα τους, στην ταχύτητα των αντιδράσεων και των όσων υπάρχουν μπροστά -εν ώρα αγώνα- και πρέπει να τα αντιμετωπίσεις. Όλα αυτά είναι πνευματικές λειτουργίες. Πού δουλεύονται;”. Ναι, στο σχολείο.

Χρειάζεσαι ψυχολόγο. Αθλητικό...

Έχουν γίνει έρευνες, για το πόσο βοηθούν οι εκπαιδευτικοί τα παιδιά/αθλητές να καταλάβουν πως η ελάχιστη ενασχόληση με το διάβασμα, τους κάνει καλύτερος ανθρώπους, αλλά και καλύτερους αθλητές. Και τι έδειξαν; Πως 6 στους δέκα λένε ότι δεν γίνεται τα κάνεις όλα μαζί και πρέπει να επιλέξεις.

Άλλες έρευνες έχουν καταλήξει στο ότι το παιδί που σταματά τον αθλητισμό, δεν ξεκινά περισσότερο διάβασμα. Και τώρα, μπορείς να προβληματιστείς.

“Ο αθλητισμός σου μαθαίνει και την έννοια διαχείρισης του χρόνου. Σου μαθαίνει να κοινωνικοποιείσαι, να αναπτύσσεις τις κοινωνικές σου δεξιότητες. Αυτά είναι δεδομένα”, καταλήγει ο ειδικός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ