Όταν την πλησίασε, πρώτη φορά, ο George Best, σε ένα nightclub του Manchester -όπου είχε πάει με έναν φίλο της, αλλά... ποιος νοιάστηκε;-, για να της ζητήσει να χορέψουν "μ ου θύμιζε κάποιον... Γρήγορα κατάλαβα ποιος ήταν. Σκέφτηκα πως ήταν άνδρας παλαιάς κοπής, από αυτούς που πλησίαζαν τις γυναίκες, που τις φλέρταραν. Μετά, έμαθα ότι δεν χόρευε ποτέ". Όταν το... κάτι σαν χορός τελείωσε, ζήτησε το τηλέφωνο της. Του απάντησε πως δεν είχε νόημα να του το δώσει " γιατί έπαιζε στην Manchester United και εγώ ζούσα στο Λονδίνο".

Φυσικά και ο Best δεν... ένιωσε (φευ), εξυπακούεται πως συνέχισε να προσπαθεί, μέχρι να πάρει την πείσει πως άξιζε μια ευκαιρία. Ένα ραντεβού. " Με κάλεσε στα εγκαίνια της μπουτίκ του, την επομένη. Πήγα. Δεν προσπάθησε καν να με φιλήσει. Συμπεριφέρθηκε ως κύριος. Ήταν πολύ χαρισματικός τύπος" θυμάται η Ani Rinchen Khandro, που τότε λεγόταν Jackie Glass και ήταν μοντέλο. Τώρα, είναι μοναχή Βουδίστρια. Τι συνέβη στο μεσοδιάστημα... πέραν του Best;

Oι mods και το Swinging London

Όπως πάντα, θα πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Στη δεκαετία του '60 είχε αναπτυχθεί ένα φαινόμενο στο Λονδίνο, εμπνευσμένο φυσικά από τη νεολαία και τις τάσεις της εποχής, αλλά και από το γεγονός ότι η βρετανική οικονομία είχε μόλις καταφέρει να επανακάμψει, μετά τη λιτότητα που ακολούθησε το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το Swinging London αφορούσε τη μόδα, τη μουσική και την υποκουλτούρα μιας μικρής ομάδας, με έδρα την πρωτεύουσα που συγκρότησαν οι "μοντερνιστές" (εκ ου και το "mods").

Χαρακτηρίστηκαν έτσι, διότι ντύνονταν ιδιαίτερα (με καλοραμμένα ιταλικά κοστούμια), οδηγούσαν scooters, άκουγαν σύγχρονη jazz και κατανάλωναν αμφεταμίνη στα ολονύχτια πάρτι τους. Επρόκειτο για έναν μυστηριώδη ημί-μυστικό κόσμο. Η ιστορία ξεκίνησε από άνδρες (οι ερευνητές έχουν καταλήξει στο ότι οι εμπνευστές ήταν νέοι της εργατικής τάξης, που είχαν εμμονή με το καλό ντύσιμο και εμφανίστηκαν στο προσκήνιο στην έκρηξη της μοντέρνας τζαζ, στα τέλη του '50), ενώ πολύ σύντομα... έγινε γενικότερη επέκταση (επετράπη η συμμετοχή των γυναικών, ενώ η επιρροή έφτασε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης).

Το περιοδικό "Time" αφιέρωσε το τεύχος που είχε κυκλοφορήσει στις 15/5 του 1966 στην Swinging City, εξηγώντας πως ο πληθυσμός του Λονδίνου αποτελείται κατά 40% από ανθρώπους έως 25 χρόνων. Η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας έδωσε μεγαλύτερη ελευθερία στους νέους και λιγότερες ευθύνες. Τους έδωσε και χρόνο να σκεφτούν τι θέλουν για την μεταπολεμική κοινωνία, ενώ είχαν και τα μέσα (λεφτά υπήρχαν πια, σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, με τις εβδομαδιαίες αποδοχές να ξεπερνούν το κόστος ζωής, κατά 183%) να διεκδικήσουν τα "θέλω" τους.

Αυτός ο μεθυστικός συνδυασμός ευημερίας και νεολαίας οδήγησαν στην άνθηση των τεχνών και όλων όσων μπορούσαν να διαγράψουν τη μεταπολεμική κατήφεια. Το Soho και η Carnaby Street έγιναν τα it μέρη για τους mods και η μίνι φούστα... μονόδρομος για τις γυναίκες. Τα μοντέλα έγιναν super stars, η Twiggy το πιο ξακουστό και όλα μέλη της A-list στα πάρτι. Σε αυτήν την Α-list άνηκε και η Jackie Glass, η οποία είχε μπει στο χώρο της μόδας, απ' όταν ήταν 16 χρόνων. Προερχόταν από μια μέσης τάξεως οικογένειας του Manchester (ο πατέρας της ήταν Ρώσος/Εβραίος και η μητέρα του Ιρλανδή/Καθολική), αλλά για να κυνηγήσει το όνειρο της είχε μετακομίσει στο Λονδίνο. Και εκεί έμελλε να κάνει καριέρα.

Όπως είπε σε συνέντευξη της, στο ραδιοφωνικό σταθμό του BBC το... πολυσυλλεκτικό των γονιών της, ήταν ο λόγος που από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τις θρησκείες και το τι πρεσβεύει η κάθε μία. " Πήγα σε εβραϊκό σχολείο που υπήρχε στην περιοχή, κυρίως γιατί ήταν καλό σχολείο από ακαδημαϊκής απόψεως, αλλά μου δημιούργησε και πνευματικές ανησυχίες. Ανακάλυψα τη ψυχολογία, ως επιστήμη και μου δημιουργήθηκαν διάφορες απορίες, που δεν μπορούσα να βρω απαντήσεις που να με καλύπτουν. Στα 14-15 πίστευα πως είμαι άθεη". Στα 20 της "όταν ήλθα σε απευθείας επαφή με τον θάνατο -ήταν τότε που έχασα τη μητέρα μου- με έκανε να έλθω σε πιο εις βάθος επαφή, με τις θρησκείες".

Ενόσω προσπαθούσε να καταλάβει τη ζωή, αποφάσισε να ασχοληθεί με το modeling. " Πάντα είχα ενδιαφέροντα ρούχα, τα οποία μου έφτιαχνε η μητέρα μου. Η αδελφή μου φοιτούσε σε σχολή μόδας και πάντα ένιωθα πως με ενδιαφέρει το ζήτημα. Βέβαια, ποτέ δεν ένιωσα ότι είναι επιλογή καριέρας. Ήταν ο τρόπος για να μετακομίσω στο Λονδίνο, να βγάζω χρήματα". Η δεκαετία του '60 " ήταν μια πολύ ωραία εποχή για να είσαι στο Λονδίνο. Υπήρχαν πολλά πάρτι, υπήρχε πολιτική αφύπνιση. Περνούσα πολύ ωραία, έμαθα πολλά, αλλά έπειτα από λίγα χρόνια άρχισαν να μου λείπουν πολλά. Συνέπεσε με την περίοδο που απομυθοποίησα ανθρώπους και καταστάσεις. Και τότε ασχολήθηκα με τη συγγραφή σεναρίων".

Ο Πολάνσκι χτύπησε το κεφάλι του στο φανάρι, για να αποδείξει ότι δεν ήταν όλο από λάστιχο

Αυτό έγινε όταν δρόμος της την έβγαλε στο Μαρόκο. " Πήγα για φωτογράφιση και έμεινα για λίγο παραπάνω. Επί τη ευκαιρία, βελτίωσα και τα γαλλικά μου, που μου πρότειναν να μεταφράσω ένα σενάριο, για έναν φίλο, φίλου... που δούλευε για τον Roman Polanski". Το σενάριο ήταν αυτό για το "Όνομα του Ρόδου". Στα 19 της, συνεργάστηκαν για μια τεράστια κινηματογραφική παραγωγή (The White Ladder), με πρωταγωνίστρια τη Jacqueline Bissett.

Παρεμπιπτόντως, γνώρισε και τον Πολωνό σκηνοθέτη (" ήταν λίγο τρελός! Μου ζήτησε να πάω στο Παρίσι μαζί του και να δοκιμάσω ρούχα που ήθελε να πάρει στη γυναίκα του. Είχαμε τις ίδιες διαστάσεις. Μια μέρα, είχε σταματήσει σε ένα φωτεινό σηματοδότη, πήδηξε έξω από το αυτοκίνητο, χτύπησε με το αυτοκίνητο το φανάρι και επέστρεψε... με αιμορραγία. Ήθελε να μας δείξει πως το μεγαλύτερο μέρος ήταν φτιαγμένο από λάστιχο"). Λίγες ημέρες μετά το fitting για την Sharon Tate, η τελευταία δολοφονήθηκε, με 16 μαχαιριές, στην έπαυλη του ζεύγους στο Los Angeles, το 1968, με τον σκηνοθέτη να είναι στο Λονδίνο για δουλειές . " Ήταν ένα μεγάλο σοκ. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που δοκίμαζα ρούχα για εκείνη και αίφνης "χάθηκε".

Γνώρισε σταρ του Hollywood, τους Beatles. Έγινε η μούσα του φωτογράφου David Bailey και της Γαλλίδας συζύγου του, Catherine Deneuve -η γνωστή ηθοποιός. Έγινε και η παρέα τους στα πάρτι " στα οποία γνώρισα πολλούς διάσημους ανθρώπους. Είχα τη δυνατότητα να τους δω στα καλά τους, αλλά και στα κακά τους. Γιατί είχαν πολλές μεταπτώσεις, τις οποίες δεν έβλεπε ο κόσμος".

Όταν η Jackie έγινε η πρώτη αγάπη του Best

Σε ένα από τα πάρτι, στο Manchester (" είχα επισκεφτεί την οικογένεια μου, για να ξεφύγω λίγο από την τρέλα του Λονδίνου") ήταν που την... εντόπισε ο Best. Η φήμη του είχε προηγηθεί του ιδίου (ως συντρόφου και ως ποδοσφαιριστή) και για αυτό η Jackie ήταν λίγο διστακτική. Ώσπου... έπεσε. " Πιστέψτε με, ξόδεψε τεράστια ενέργεια και χρόνο, μαζί με αμέτρητες φιλοφρονήσεις και κινήσεις ενδιαφέροντος", είχε εξηγήσει. Πριν φύγει από το Manchester για το Λονδίνο, του έδωσε το τηλέφωνο της. Μέχρι να μπει σπίτι της, εκείνος είχε ήδη αφήσει μήνυμα.

"Με ενημέρωσε πως θα έλθει την επομένη. Τον συνάντησα στο σταθμό. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν ότι έπρεπε να επιστρέψει, γιατί είχε προπόνηση το επόμενο πρωί. Τον ρώτησα γιατί μπήκε στον κόπο. Μου απάντησα "γιατί ήλπιζα πως θα με συνοδεύσεις στην επιστροφή. Μπήκαμε στο τρένο με το οποίο μόλις είχε έλθει", το ένα έφερε το άλλο και έγιναν ζευγάρι για έναν χρόνο.

Υπήρχε αγάπη μεταξύ μας, αλλά δεν επρόκειτο να αλλάξει

" Πήγαμε μαζί στο γάμο του Polanski με την Tate. Στους καλεσμένους ήταν ο Warren Beatty, η Jane Birkin, η Mia Farrow, αλλά εμείς είχαμε μάτια μόνο ο ένας για τον άλλον. Για αυτό και δεν μείναμε για ώρα". Πέρασαν άλλον ένα χρόνο μαζί (με διαλείμματα). Ώσπου εκείνη άρχισε να διαβάζει στις εφημερίδες τα κατορθώματα του συντρόφου της (και δεν εννοούμε όσα έκανε εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου) και τον παράτησε. Εκείνος επέμεινε πως οι άλλες δεν σήμαιναν κάτι (ήταν... στιγμιαία λάθη), αλλά δεν κατάφερε τίποτα.

" Με έκανε να αναθεωρήσω, αλλά είδα πως δεν πρόκειται να αλλάξει. Υπήρχε αγάπη, αλλά ο τρόπος ζωής μας ήταν διαφορετικός και δεν ήθελα να γίνω γυναίκα ποδοσφαιριστή" εξηγεί η Jackie, που ωστόσο πέρασε στην ιστορία ως η πρώτη που έβαλε σε διαδικασία σχέσης τον George Best, " η πρώτη του αγάπη". Σίγουρα δεν βοήθησε το γεγονός ότι εκείνος μόλις είχε αναδειχθεί "καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής" -με το λαό να κάνει... διαδήλωση, όπου εμφανιζόταν, μαζί και τους φωτογράφους. " Ήταν μόλις 22 και αθώος, υπό πολλές έννοιες για να ελέγξει όλη την τρέλα των media, όλη την προσοχή που είχε επάνω του".

Συνέχισε τη ζωή της (" συνέχισα να αναζητώ έναν τρόπο να γίνω ευτυχισμένη, κάτι που δεν ένιωθα ούτε στην εποχή που ήμουν μοντέλο. Όλα έδειχναν πως ήμουν ευτυχισμένη. Δεν ήταν η αλήθεια"). Πέρασε στη σύνθεση τραγουδιών, μια από τις δημιουργίες της έφτασε στο Νο2 των αυστραλιανών charts " αλλά και πάλι διαπίστωσα πως υπάρχει μια παραπλάνηση. Μια ατμόσφαιρα στην οποία δεν μπορούσα να ενταχθώ. Έτσι, άρχισα τα ταξίδια. Κέρδιζα χρήματα, αλλά δεν έκανα επενδύσεις. Δεν με ενδιέφερε να αγοράσω γη ή σπίτια. Έτσι, έκανα ταξίδια".

Γνώρισε έναν άνδρα " το ακριβώς αντίθετο από τον George", συντηρητή "γέρικων" δέντρων στο επάγγελμα και απέκτησαν μια κόρη, τη Rosie. Είχε κάνει και στροφή καριέρας, ακολουθώντας σπουδές στο σχέδιο -δούλευε με ρούχα και υφάσματα. Όταν τελείωσε και αυτήν την σχέση, πήρε το παιδί της και πήγαν στο Bali, όπου ασχολήθηκε με μια επιχείρηση υφασμάτων. "Eίναι ένα εκπληκτικό μέρος, από καλλιτεχνικής απόψεως. Ό,τι βλέπεις γύρω σου, μπορεί να σε εμπνεύσει".

Παράλληλα, γνώρισε το βουδισμό " γιατί ήταν μέρος της καθημερινότητας τους. Όχι κάτι με το οποίο ασχολούνταν μόνο τα Σάββατα ή τις Κυριακές. Ήταν μέρος της ζωής τους". Άρχισε να παρακολουθεί και να διαβάζει σχετικά βιβλία " όχι μόνο για το βουδισμό, αλλά γενικότερα για τη φιλοσοφία των θρησκειών. Αλλά πάντα επέστρεφα στον βουδισμό". Πίσω στη Μεγάλη Βρετανία, στο Yorkshire, όταν η Rosie ήταν 12 "πήγα να ακούσω μια ομιλία του Dalai Lama και μαγεύτηκα. Όσα διάβαζα... τα έβλεπα μπροστά μου, απέκτησαν σάρκα" και τότε αποφάσισε να ασπαστεί τη θρησκεία.

Το σημείο της ομιλίας που τη συγκίνησε περισσότερο " ήταν αυτό που μιλούσε για την εσωτερική γαλήνη. Εξηγούσε γιατί χωρίς αυτή, δεν υπάρχει ελπίδα για την παγκόσμια ειρήνη και άρα έχουμε υποχρέωση προς τον εαυτό μας και τους άλλους, να βρούμε την εσωτερική γαλήνη". Επέστρεψε άλλη μέρα και συνάντησε τον ιδρυτή του ναού, στον οποίο είχε γίνει η ομιλία. Έκανε όλες τις ερωτήσεις που δεν είχε καταφέρει να απαντήσει -απ' όταν έχασε τη μητέρα της έως τότε- και πήρε απαντήσεις.

Όπου και αν πηγαίναμε, ησυχία δεν βρίσκαμε. Ένιωθα σαν φυλακισμένη

Χρειάστηκε ωστόσο, να κάνει άλλα οκτώ χρόνια υπομονή. Όταν, λοιπόν η κόρη της έφυγε από το σπίτι (το 1994), εκείνη έκρινε πως είχε έλθει η ώρα να αφοσιωθεί στη θρησκεία, με άλλον τρόπο. Να γίνει μοναχή. Τώρα, στα 67 της λέγεται Ani Rinchen Khandro (ελληνικά: πολύτιμη), μένει μόνη, διαλογίζεται καθημερινά, φορά μόνο πορτοκαλί και έντονα κόκκινα ράσα και έχει ξυρισμένο κεφάλι. Περνά την ημέρα της στο κέντρο διαλογισμού Kagyu Samye Dzong που βρίσκεται στο Εδιμβούργο " και έχω κάνει τη ζωή μου πολύ απλή".

Φοβήθηκα ότι δεν θα αντέξω μια ζωή χωρίς αντιπερισπασμούς. Πίστευα πως δεν θα μπορούσα να χαμογελάσω ξανά. Η αλήθεια όμως, είναι ότι είχα βαρεθεί τα ξενύχτια, τους μεθυσμένους και το να ακούω ανθρώπους να λένε βλακείες". Πρώτα, έκοψε τα πλούσια, μακριά, ξανθά μαλλιά της " και ένιωσα πως είχα απελευθερωθεί, μολονότι δεν είχα ποτέ καν κοντά μαλλιά. Πόσω μάλλον, καθόλου μαλλιά. Μετά, άρχισα να εγκαταλείπω ένα ένα όσα δεν ήταν καλά για εμένα. Δεν αγχωνόμουν πια για το τι θα φορέσω ή το σεξ. Τα είχα κάνει όλα αυτά. Δεν είχα πει κουβέντα στην κόρη μου, για την απόφαση μου. Αυτό το άφησα για το τέλος".

Το 2003 μπήκε στο παραδοσιακό, μακροπρόθεσμο, γυναικείο retreat των τριών χρόνων, τριών μηνών και τριών εβδομάδων, στο Holly Island (στη βορειοανατολική ακτή της Αγγλίας). Στις 25 Νοεμβρίου του 2005, βρισκόταν ακόμα εκεί, όταν έμαθε για το θάνατο του Best. " Ένιωσα λυπημένη. Ζήτησα από όσους ήταν κοντά μου να κάνουμε μια μικρή τελετή, να τον συνοδεύσουμε με προσευχές". Τι θυμάται από την κοινή τους ζωή; " Όπου και αν πηγαίναμε, οι γυναίκες ρίχνονταν στην αγκαλιά του. Δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε με την ησυχία μας στο δρόμο. Ακόμα και όταν πηγαίναμε στον κινηματογράφο, έπρεπε να περιμένουμε ώστε να μπούμε τελευταίοι για να μην τον δουν. Σύντομα, ένιωσα σαν φυλακισμένη. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε οπουδήποτε, αν δεν ξέραμε τους ανθρώπους που είχαν το μέρος".

Την εποχή που ο μέσος Βρετανός "έβγαζε" 23 λίρες την εβδομάδα, ο Best κέρδιζε 2.000 λίρες " και παρ' όλα αυτά, δεν του έφταναν για να πληρώσει τα ποτά του. Το αλκοόλ ήταν η ρίζα όλων των προβλημάτων που είχαμε. Από το να τον βλέπω να πίνει και να πίνει και να πίνει μόνος σε σκοτεινά bars, προτιμούσα να πηγαίνω για χορό. Δεν του άρεσε να του χαϊδεύουν τα αυτιά. Δεν ήθελε κοντά του τους κόλακες, αλλά δεν είχε κάποιον να τον προστατεύει και ήταν ευάλωτος. Ήταν και πεισματάρης. Δεν ήταν πολύ εύκολο να του πεις τι θα ήταν χρήσιμο να κάνει. Προσπάθησα να τον βοηθήσω. Μάλλον το έκανα λάθος. Ίσως να έφταιγε και η ηλικία μου. Δεν ήταν ευτυχισμένος. Μετά τον τελικό του ευρωπαϊκού κυπέλλου, το 1968 (εναντίον της Benfica), η ζωή μας έγινε σαν... την ευθεία γραμμή στο καρδιογράφημα. Ήταν ο μόνος που πίστευε πως δεν είχε παίξει καλά".

Αν της ζητάτε να πει τη γνώμη της, για το πώς εξελίχθηκε η ζωή του "Belfast Boy" θα σας πει ότι " ξέφυγε πολύ από τον πραγματικό του εαυτό. Αφοσιώθηκε μόνο σε όσα αφορούσαν την εικόνα και ξέχασε τη ψυχή του. Θα μπορούσε να με παρασύρει μαζί του. Ήμουν ένα νέο και όμορφο κορίτσι. Γνώριζα πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν ένιωθα να έχω πολλούς φίλους. Τώρα μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πολύ πιο χαρούμενη. Κάποιος μου είπε πως ο George διάβαζε ένα βιβλίο του Dalai Lama στο τέλος του. Ενδεχομένως να κατάλαβε τι είχε σημασία, τότε. Ενδεχομένως να το καταλάβει στην επόμενη ζωή".

To 2008 της ανατέθηκε να πάει στο Εδιμβούργο για να δώσει ώθηση στο βουδιστικό κίνημα της πόλης και να βρει τρόπο να οικοδομηθεί εκεί, ο πρώτος βουδιστικός ναός. Διότι ο χώρος που εξυπηρετούνταν οι πιστοί, δεν τους χωρούσε πια. Για το ναό, έπρεπε να συγκεντρώσει 300.000 λίρες. Ως μέλος του παλαιότερου βουδιστικού μοναστηριού Tibetan, του Kagyu Samye Ling, είχε ένα προβάδισμα. Διότι στα μέλη ήταν πολλοί ισχυροί άνθρωποι. Όπως μέλη του σκωτσέζικου κοινοβουλίου. Δυο χρόνια μετά, έδωσε έναν άλλον αγώνα: αυτόν για τη σωτηρία πέντε ιτιών που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης. Το κατάφερε και αυτό. Γενικά, το μόνο της ενδιαφέρον είναι να προσπαθεί κάθε μέρα να είναι σε ειρήνη με τον εαυτό της.

Καμπάνια, για να γίνει η ζωή του Best ταινία

Οι συμπαίκτες του Best πάλι, κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν τη ζωή του φίλου τους, κινηματογραφική ταινία. Την Πέμπτη (10/9) η dailymail.com φιλοξένησε άρθρο για τις αποκαλύψεις όσων είχαν βρεθεί με τον "καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο" (κατά του Pele το ρηθέν). Ήταν στο πλαίσιο της προσπάθειας που κάνουν, να συγκεντρώσουν 500.000 λίρες και να δημιουργήσουν κάτι που αξίζει να δει όλος ο κόσμος, για τον θρύλο της Manchester United και της Βορείου Ιρλανδίας.

Ο συγκάτοικος του στην εθνική, Pat Jennings και οι... σύντροφοι του στη United, Alex Stepney και Paddy Crerand μίλησαν για το πρόβλημα που είχε ο φίλος τους με το ποτό, για το... ταλέντο στις γυναίκες, ενώ έδωσαν και κάποιες ανέκδοτες ιστορίες.

Ο Stepney δήλωσε βέβαιος ότι " αν έπαιζε σε αυτήν την εποχή, θα ήταν ο πρώτος παίκτης που θα κόστιζε 100.000.000 λίρες και πιθανότατα θα απολάμβανε την ελευθερία του, ως σταρ του μοντέρνου ποδοσφαίρου, σαν τον Cristiano Ronaldo, τον Gareth Bale και άλλους πολλούς. Τον έχω δει να σκοράρει έξι γκολ, σε... βούρκο. Έχετε δει τον Ronaldo να κάτι κάτι παρόμοιο; Όταν του έκαναν τάκλιν, δεν έκανε... ρολά στον αγωνιστικό χώρο. Είχε τεράστιους μηρούς και απίστευτο κέντρο βάρους. Ήταν σαν λαστιχένια μπάλα".

" Ο Michael Parkinson ήταν μεγάλος φαν της United" θυμάται ο Cerand, " και με είχε καλέσει στην τηλεοπτική εκπομπή που είχε σε κανάλι της πόλης. Του είπα για πλάκα ότι θα πάω, μόνο αν είναι στο στούντιο η Joan Collins. Μια μέρα μετά, μου τηλεφώνησε για να με ενημερώσει ότι είχε "κλείσει" την Collins. Πήγα στο show, η Joan αποδείχτηκε αξιολάτρευτη κοπέλα, αλλά ήθελε να γνωρίσει τον George. Πήγα, τον πήρα και τους γνώρισα. Λίγα λεπτά μετά, εξαφανίστηκαν και οι δύο".

Ο Jennings προτίμησε να μιλήσει για τις βραδιές που έμενε μαζί του στο ξενοδοχείο -στις αποστολές- και αποκάλυπτε την πιο ήρεμη πλευρά του. " Ήμασταν οι δυο νεαρότεροι παίκτες και για αυτό μας έβαλαν στο ίδιο δωμάτιο. Ο George δεν ήθελε να του φέρονται ιδιαίτερα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να κάνει και όσα κάναμε εμείς. Δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερος, γιατί όπου και αν εμφανιζόταν σε μηδενικό χρόνο τον πλησίαζαν πολλοί για αυτόγραφο και φωτογραφία. Υπήρχαν παιδιά έξω από τα ξενοδοχεία που φώναζαν "θέλουμε τον George".

Είχε καρδιά από χρυσάφι. Αν κάποιος του έλεγε πως υπήρχε παιδί σε νοσοκομείο που ήθελε να τον γνωρίσει, έτρεχε. Ήταν και πολύ έξυπνος, διάβαζε πολύ και λάτρευε τις κινηματογραφικές ταινίες. Όταν κάναμε κουίζ με ερωτήσεις, ήταν αυτός που απαντούσε τις περισσότερες. Πριν τις προπονήσεις, έλυνε σταυρόλεξα. Πρέπει να καταλάβετε πως τότε υπήρχε μια... κουλτούρα με το αλκοόλ στο ποδόσφαιρο. Σας διαβεβαιώνω ότι όταν βγαίναμε μαζί, δεν έπινε περισσότερο από εμένα. Έπαθα σοκ, όταν έμαθα το πρόβλημα του".

Κατόπιν αυτών που διαβάσατε, πόσο σύντομα πιστεύετε πως θα δούμε στις κινηματογραφικές αίθουσες το "George Best: The Movie";

Και για όσους θέλετε το διάσημο T-shirt ή Hoodie με τον Τζορτζ Μπεστ από το footshirts.com, δεν έχετε παρά να πατήσετε εδώ.