LONGREADS

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

Ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που τον έσωσε "από τους τέσσερις πιο εφιαλτικούς μήνες της ζωής μου" και για αυτό θα τον ευγνωμονεί για πάντα. Τότε γιατί έφυγε ο Lucas Pérez; Για κάτι που ήταν πάνω από τις δυνάμεις του: για να ζήσει το παιδικό του όνειρο.

Λένε πως εκτιμάς κάτι, όταν το χάσεις. Ασχετα, αν ο Αρσέν Βενγκέρ τον εκτιμάει κι ας μην τον είχε ποτέ...

Βέβαια, άλλοι επιμένουν ότι εκτιμάς κάτι και όταν το έχεις, αλλά δεν πιστεύεις πως θα το χάσεις. Στην περίπτωση μας ή για να είμαστε πιο ακριβείς, στην περίπτωση του Lucas Pérez Martínez η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σε ό,τι αφορά τον ΠΑΟΚ. Γιατί ήταν πολλοί εκείνοι που δεν εκτίμησαν τον τύπο που πια είναι μεταξύ των πρώτων σκόρερ της La Liga, που έχει σκοράρει φέτος όσα γκολ έχει και ο Cristiano Ronaldo και αν αυτό δεν σας φαίνεται κάποια τρομακτική επιτυχία, να σας πούμε ότι περισσότερα έχουν μόνο ο Neymar (Barcelona, 14), o Luis Suarez (Barcelona, 13) και o Imanol Agirretxe (Real, Sociedad 11).

Για να μάθουμε την ιστορία του παίκτη που θα μπορούσε να περάσει φέτος τον ΠΑΟΚ στο επόμενο επίπεδο, χρειαστήκαμε τις... ασίστ του Κώστα Πετρωτού και ήταν τέτοιας ποιότητας που οι προσπάθειες μας ήταν "άχαστες". Δεν το πιστεύετε; Διαβάστε και μόνοι σας.

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

Στην επίσημη ιστοσελίδα του . Εκεί διαβάσαμε και ότι ήταν ο μόνος γιος των Juan Carlos και Maria Dolores, που ωστόσο δεν ανέλαβαν την ανατροφή του. Ό,τι είναι, το χρωστά στον παππού του, Manuel και τη γιαγιά του, Manyela. Ήταν και εκείνοι που τον συνόδευσαν για πρώτη φορά στο ποδόσφαιρο, μαζί με τον θείο του, Pepe. Οι πρώτες του αναμνήσεις, από αυτήν τη ζωή είναι με μια μπάλα ποδοσφαίρου στους δρόμους της γειτονιάς, στην Coruña και στο σχολείο, περιτριγυρισμένος από μεγαλύτερα παιδιά που του έβαζαν διαδοχικές προκλήσεις.

Έχει παραδεχθεί πως ήταν λίγο υπερκινητικός και ότι περνούσε από το σπίτι " για να πάρω κανα σάντουϊτς, πριν συνεχίσω να παίζω με τους φίλους μου". Το πιο αγαπημένο δώρο που του είχαν κάνει, όταν ήταν παιδί " ήταν ένα ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαίρου και μια μπάλα της Deportivo de la Coruña". Η κατάχρηση που έκανε ήταν τέτοια, που ήθελε δυο ζευγάρια παπούτσια κάθε μήνα. " Πιο πολύ ήμουν στο γήπεδο, από ό,τι στο σπίτι. Στα 4 άρχισα να κάνω... τύπου προπονήσεις, με τον Arsenio Iglesias". Τότε, η Coruña δεν είχε εφηβική ομάδα -γενικά, δεν έδινε μεγάλη σημασία στις υποδομές.

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

Περισσότερο ήταν θέμα μυαλού, όχι φυσικής κατάστασης ή ικανοτήτων. Δεν μετρούσε μόνο το ταλέντο, αλλά και το πώς ανταποκρινόμασταν σε μια ζωή μακριά από τα σπίτια μας". Στα 15 δοκίμασε και την εμπειρία του ποδοσφαίρου σάλας " αλλά δεν ήταν κάτι που με ενθουσίαζε, όσο το ποδόσφαιρο". Στη Vitoria είχε γνωρίσει τον Rubén Mato και εκείνος τον πρότεινε στην Arteixo, όπου και πήγε όταν ήταν 16 χρόνων.

Μια σεζόν ήταν αρκετή για να τον εντοπίσουν από την Deportivo Alavés και να τον καλέσουν για προπονήσεις. Το 2006 ήταν που ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ως μέλος της δεύτερης ομάδας της Alavés. Τον Μάιο τον κάλεσαν για νέο... δοκιμαστικό, στο οποίο μετείχαν 50 παιδιά. Κράτησαν τα δυο: εκείνον και τον Pedro Oliva. Του έδωσαν και τον πρώτο του μισθό (" 180 ευρώ το μήνα") και τον κάλεσαν να ζήσει στην πόλη. Στο σπίτι που φιλοξενούνταν οι νέοι παίκτες, υπήρχαν έξι παιδιά και μια γυναίκα που τους φρόντιζε. Από εκεί και πέρα, έκαναν τα μαθήματα τους και προπονήσεις. " Ήμουν μικρός για να ζήσω την πρώτη εμπειρία, μακριά από την πόλη μου και τους ανθρώπους μου. Ήταν δύσκολα, αλλά ωρίμασα", εξηγεί τώρα.

Στη δεύτερη χρονιά ο σύλλογος υποχρεώθηκε να κάνει περικοπές, για να επιβιώσει. Ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής και τα παιδιά που δεν έμεναν στην πόλη. Επέστρεψε στη Coruña και έγινε μέλος της Montañeros. Δεν έπαιρνε όμως, cent και για να μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, πήγε να μείνει με τον πατέρα του -που ήταν ναυτικός και τα προηγούμενα χρόνια ήταν εκτός για μήνες ολόκληρους. Όχι για πολύ, γιατί στα επόμενα έξι ματς σκόραρε 10 φορές και τον κάλεσε η Órdenes, ομάδα τρίτης κατηγορίας. Του έδωσε 500 ευρώ ως μηνιαίο μισθό.

Τέσσερις μήνες αργότερα, δέχθηκε μια τηλεφωνική κλήση από τον José María Amorrortu, τον αθλητικό διευθυντή της Atlético de Madrid, ο οποίος είχε ακούσει τα καλύτερα για την περίπτωση του. Από την πρώτη στιγμή, έκανε προπονήσεις και με την πρώτη ομάδα, πριν υπογράψει 1+1, για να μετάσχει με τη τρίτη ομάδα στο πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας. Ήταν 19 και ζούσε πια μόνος του, σε μια νέα πόλη. Μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με τον Αργεντίνο, Martín Mantovani και μολονότι την πρώτη σεζόν δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής " έζησα μια πολύτιμη εμπειρία, που επίσης με βοήθησε να εξελιχθώ ως παίκτης και ως άνθρωπος". Τους δυο τελευταίους μήνες, βρήκε και το δρόμο προς τα δίχτυα και έτσι η Atlético ενεργοποίησε την option του 19χρονου.

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

Σε αυτήν την αγωνιστική περίοδο, ήταν ο πρώτος σκόρερ της παρέας του (με 13 γκολ). Στο τέλος της διαδρομής, ένιωσε πως είχε έλθει η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα. Η ομάδα του είχε προτείνει επέκταση έξι μηνών και προαγωγή στη δεύτερη ομάδα. Είχε όμως, και άλλες δυο προτάσεις στα χέρια του: ένα διετές συμβόλαιο από την Rayo Vallecano, που αρχικά θα τον τοποθετούσε στη δεύτερη ομάδα, αλλά του εγγυήθηκε πως αν όλα πάνε καλά, σύντομα θα πήγαινε στην πρώτη. Η άλλη προοπτική ήταν η τρίτη ομάδα της Real Madrid. Διάλεξε... το κουτί 2 και μετά το τέλος της πρώτης σεζόν (2009-10) αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της Division III, ενώ ήταν και ο πρώτος σκόρερ της Rayo, με 25 γκολ σε 44 ματς. Κάπως έτσι, ο σύλλογος επέστρεψε στην La Liga, έπειτα από οκτώ χρόνια.

To καλοκαίρι του 2010 κατόπιν και της απαίτησης του κοινού, έγινε μέλος της πρώτης ομάδας. Μετείχε όμως, μόνο σε επτά ματς και σκόραρε ένα γκολ, ενώ αν κατάλαβε κάτι ήταν πως δεν άνηκε στα πλάνα του προπονητή José Ramón Sandoval. Συναντήθηκε λοιπόν, εκ νέου με τον εκπρόσωπο του, για να αναζητήσουν τον επόμενο προορισμό του. Ήταν η ουκρανική Karpaty που εδρεύει στην πόλη Lviv ή αλλιώς "η πόλη των λιονταριών" (όπου λιοντάρι ίσον lviv).

Αν τη ψάξετε στο χάρτη -που λόγος δεν υπάρχει, αλλά λέμε- είναι στα δυτικά της χώρας, 70 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Πολωνία και 160 χιλιόμετρα μακριά από τα Καρπάθια Όρη. Η μέση θερμοκρασία είναι -3 βαθμοί Κελσίου τον Ιανουάριο και 18.3 βαθμοί Κελσίου τον Ιούλιο, ενώ έχει υπολογιστεί πως ο ήλιος βγαίνει περί τις 1.804 ώρες κάθε χρόνο. " επρόκειτο για ένα μέρος που ήταν πολύ μακριά από το σπίτι. Σκέφτομαι τι έζησα εκεί και ειλικρινά δεν μπορώ να πω ότι θα πρότεινα σε κάποιον να επισκεφτεί το μέρος. Βέβαια, όταν πήγα ήμουν γεμάτος ενθουσιασμό. Ήταν μια χώρα που το 80% του πληθυσμού ήταν κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν υπάρχει μεγάλη λογική στην καθημερινότητα. Ο όποιος παίκτης κάνει καριέρα εκεί, δεν είναι "προστατευμένος". Βλέπει καθημερινά τι συμβαίνει γύρω του".

Ο Pérez δεν πήγε όμως, για διακοπές, ούτε για μόνιμη εγκατάσταση. Πήγε για να εκμεταλλευτεί μια ευκαιρία που του δόθηκε, να δει προκοπή. Ανέκαθεν του έλεγαν πως το στιλ του είναι... του δρόμου και αγωνίζεται ως μαχητής, "σαν απελπισμένος", ποιότητες που είχε κατακτήσει από μικρός, όταν πάντα έπαιζε εναντίον μεγαλύτερων σε ηλικία παικτών -που δεν είχαν ακριβώς ξεκάθαρη την έννοια του φάουλ. Παρ' όλα αυτά, όταν ερχόταν η ώρα να βρει συμβόλαιο σε μεγάλη (πρώτη) ομάδα, πάντα "κοβόταν". Κατά συνέπεια, κάτι έκανε λάθος. Σε 51 εμφανίσεις με την ουκρανική ομάδα από το 2011 έως το 2013, είχε μετρήσει 14 γκολ και προ του τελευταίου έτους του συμβολαίου του, τον ζήτησαν άλλοι.

Η Dynamo Kiev τον ήθελε, με την προϋπόθεση πως θα είχε τη δυνατότητα να τον αγοράσει το καλοκαίρι του 2013 (ο όρος ανέφερε το ποσό των 2 εκατ. δολ.). Εκείνος αρνείτο πεισματικά να πει το "ναι" ώσπου " στην τελευταία ημέρα της προθεσμίας συναίνεσα, γιατί εστίασα στο ότι το καλοκαίρι θα έμενα ελεύθερος". Στο Κίεβο πέρασε " τους τέσσερις πιο εφιαλτικούς μήνες της ζωής μου. Μου φέρονταν άσχημα και ακόμα μου χρωστούν χρήματα. Όσα είχα να προσφέρω ήταν για εκείνους αδιάφορα. Αυτό που με πλήγωσε περισσότερο, ήταν ότι δεν με εκτίμησαν. Με είχαν στείλει στη δεύτερη ομάδα, για προπονήσεις. Δεν μου μιλούσαν και γενικά δεν υπήρχε η παραμικρή επικοινωνία. Την τελευταία ημέρα μου είπαν πως ήμουν καλός παίκτες και ήθελαν να μείνω κοντά τους. Μου έκαναν και πρόταση επέκτασης συμβολαίου, που φυσικά δεν αποδέχθηκα. Πήρα τη βαλίτσα μου και έφυγα για ένα καλύτερο μέλλον"

Αυτό το μέλλον, ήταν στον ΠΑΟΚ. " Μου έδωσε τα πάντα. Είναι ο πιο επαγγελματικός σύλλογος, με τον οποίον συνεργάστηκα ποτέ", είχε πει στη Μarca, "η ζωή μακριά από την Ισπανία, είναι διαφορετική, αλλά σε ωριμάζει. Με βοήθησε το γεγονός ότι η κουλτούρα των Ελλήνων μοιάζει πολύ στη δική μας. Η χώρα μοιάζει με τη δική μας, είναι ένα πολύ ωραίο περιβάλλον για να παίζεις ποδόσφαιρο. Επίσης, παίζουν πολλοί Ισπανοί εδώ". Είχε ενημερώσει πως επειδή τα ελληνικά είναι δύσκολη γλώσσα, έχει μάθει κάποιες λέξεις " και κατά τα άλλα, συνεννοούμαι χωρίς πρόβλημα στα αγγλικά". Τώρα, ποιος θα περίμενε ότι μεταξύ των λέξεων που έμαθε ήταν και το "Μητσοτάκης".

Τότε ήταν που είχε εμφανιστεί ο Ιβάν Σαββίδης στο "δικέφαλο", με τον Pérez να λέει ότι " άλλαξαν και άλλα πράγματα, όπως και ο προπονητής και χρειαζόμαστε χρόνο για να τα βάλουμε με τον Ολυμπιακό". Εστίασε στον Ολυμπιακό, γιατί τότε ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και ο ΠΑΟΚ στη δεύτερη. " Η ελληνική λίγκα είναι περίπλοκη. Βλέπετε, ο Ολυμπιακός είναι πρώτος με μεγάλη απόσταση. ΟΚ, ως μεγάλη ομάδα οφείλουμε να παλέψουμε έως το τέλος, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πιθανότητες. Οπότε ο μεγάλος στόχος μας είναι το κύπελλο". Eίχε πει και κάτι για τον Παναθηναϊκό. " Αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα που έχουν γίνει αντιληπτά. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, όλα θα πάνε καλύτερα για τον ΠΑΟΚ και η λίγκα θα είναι καλύτερη".

Τον είχαν ρωτήσει αν θα ενδιαφερόταν να γυρίσει στην Ισπανία. " Φυσικά και είναι κάτι που σκέφτομαι" είχε ομολογήσει, πριν προσθέσει " είμαι τρία χρόνια εκτός και απ' όταν έφυγα, ήθελα να καταφέρω κάτι καλό, ώστε όταν επιστρέψω να είμαι δυνατός. Με είχαν πλησιάσει κάποιοι, αλλά δεν με είχαν πείσει πως θα ήταν η κατάλληλη επιλογή για εμένα. Δεν κάλυψαν τα "θέλω" μου, κάτι που έκανε ο ΠΑΟΚ". Τι έκανε ο ΠΑΟΚ;

Στις 17/ Ιανουαρίου του 2011, ο Pérez είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο με την Karpaty Lviv, ομάδα της Premier League στην Ουκρανία, έως το 2014. Σκόραρε για πρώτη φορά στις 17/7, στην ισοπαλία με την FC Chornomorets Odesa. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν που ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τα "λιοντάρια" του Κιέβου, για τα προκριματικά του Europa League και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είχε κάνει εκπληκτικά παιχνίδια. Μεταξύ άλλων, στο ματς της 25ης Αυγούστου, είχε ευστοχήσει σε πέναλτι, στο 44' και χρειάστηκε ο ηρωισμός του Μπαλάφα στο 55' , για να επιτρέψει στους Θεσσαλονικείς να προχωρήσουν στη διοργάνωση. Για την ιστορία, είχαν προηγηθεί το 2-0 στην Τούμπα, στις 18/11.

Ο Ζήσης Βρύζας είχε ήδη εντοπίσει τον παίκτη που έκρινε πως χρειαζόταν η ομάδα του και άρχισε να προσεγγίζει την Karpaty Lviv, που ωστόσο προτίμησε να δώσει την... περιουσία της στην Dynamo Kiev του Oleg Blokhin που δεν του έδωσε μεγάλη σημασία, για να επέλθει μοιραία η ρήξη -η... μεταφορά στη δεύτερη ομάδα, για να βρει λεπτά συμμετοχής και τον εαυτό του, όπως έλεγε ο προπονητής του, προοπτική που εκνεύρισε τον Ισπανό, πριν υποταχθεί και κάνει ντεμπούτο στο 8-2 επί της Shakhtar Donetsk. Ήταν ωστόσο, ξεκάθαρο ότι δεν θα δει προκοπή, με τον ΠΑΟΚ να "πατά" σε αυτό το δεδομένο και να ενοχλεί συστηματικά τους διοικούντες τη Karpaty Lviv, έως ότου πουν το "ναι" στην παραχώρηση. Αυτό έγινε στις 4/7 του 2013 .

Το κατά Λούκας Ευαγγέλιο

" Η πρόταση που είχα από τον ΠΑΟΚ ήταν η πιο δελεαστική. Αποφάσισαν να επενδύσουν πάνω μου, με κλειστά τα μάτια. Ήξερα πως η πόλη της Θεσσαλονίκης ήταν ωραία, όπως ήξερα και για τους φιλάθλους της ομάδας. Ήταν μια νέα εμπειρία για εμένα, κάτι που ήθελα να απολαύσω. Μετά τους πρώτους μήνες που χρειαστήκαμε για να "βρεθούμε", αρχίσαμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Τόσο που άρχισα να ονειρεύομαι τίτλους, να ζω στο έπακρο αυτήν την έντονη εμπειρία, να απολαμβάνω την αγάπη της ομάδας και του κόσμου". Σύμφωνα με πληροφορίες, ο "Δικέφαλος" έδωσε 700.000 δολ., με τους Ουκρανούς να διατηρούν ένα ποσοστό (30%), σε ενδεχόμενο μεταπώληση. Τότε ο Pérez -που υπέγραψε για 380.000 ευρώ, ετησίως συν τα μπόνους- θα έλεγε " ευχαριστώ τον ΠΑΟΚ που με βοήθησε να φύγω από την Ουκρανία. Τα χρήματα δεν έχουν πάντα τη μεγαλύτερη σημασία. Θα έλθουν και αυτά. Σημασία στη ζωή, έχει να είσαι χαρούμενος". Στον ΠΑΟΚ ήταν. Τότε γιατί έφυγε; Είχε κλείσει ο κύκλος. Μια στιγμή να εξηγηθούμε.

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 2013-14, οπότε στον πάγκο του ΠΑΟΚ καθόταν ο Huub Stevens και είχε εμπιστευτεί στον Pérez μια θέση στη βασική ενδεκάδα. Σε 50 παιχνίδια, είχε σκοράρει 10 φορές, εκ των οποίων οι 9 ήταν για το ελληνικό πρωτάθλημα. Συνέβαινε όμως, κάτι το παράδοξο. Πολλοί έλεγαν πως ήταν κατώτερος των προσδοκιών και άλλοι ότι δεν τον αξιοποιούσε σωστά η ομάδα του. Σε αυτό το γλυκό κλίμα, βρήκε το χώρο που χρειαζόταν η Deportivo La Coruña για να... μπει και να τον ζητήσει ως δανεικό, στη χρονιά της επιστροφής της στην Primera Division Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη ομάδα, ενδεχομένως να καθόταν εκεί που βρισκόταν. Η συγκεκριμένη όμως, ήταν ο παιδικός του καημός. Και φυσικά ο ακραίος επιθετικός ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα του. Στις 12 Ιουλίου του 2014, ολοκληρώθηκαν τα τυπικά αυτής της μετακίνησης, με το "Δικέφαλο" να τον παραχωρεί ένα χρόνο, ως δανεικό. Την ίδια ημέρα δήλωσε πως νιώθει χαρούμενος, γιατί θα κάνει ένα παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, πριν τονίσει πως " είμαι ευγνώμων στον Ιβάν Σαββίδη".

Στην πρώτη επίσημη εμφάνιση με... τη φανέλα όνειρο, σκόραρε (στο 3-0 επί της Valencia FC, στις 19/10) και στο δεύτερο παιχνίδι -με την Espanyol στο Cornellá- ήταν πάλι στη βασική ενδεκάδα, έως το 15ο λεπτό οπότε τραυματίστηκε. Σοβαρά. Σε προσγείωση, έπειτα από διεκδίκηση μπάλας χτύπησε στο γόνατο. Προσπάθησε να επιστρέψει, αλλά στάθηκε αδύνατο με τις εξετάσεις να δείχνουν πως είχε διαλύσει το γόνατο του αριστερού ποδιού. Χρειάστηκε τρεις μήνες για να γιάνει. Εδώ να ανοίξουμε μια σύντομη παρένθεση: ο ΠΑΟΚ σκέφτηκε τον Οκτώβρη να τον καλέσει πίσω στη Θεσσαλονίκη, αλλά τον πρόλαβαν οι εξελίξεις. Επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 18/1 του 2015, εναντίον της FC Barcelona (οι "blaugrana" νίκησαν 0-4). Είχε χάσει πολλές μάχες, είναι η αλήθεια, αλλά όχι τον πόλεμο. Όταν λοιπόν, έφτασε η Dépor στο σημείο να παίζει την παραμονή της στην κατηγορία, στο Camp Nou στις 23/5, ήταν... το δικό του πόδι που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, στο 67ο λεπτό, οπότε διαμόρφωσε το 2-2 που έμεινε έως το τέλος και κράτησε την παρέα του στη La Liga.

Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου στην Ισπανία, τυπικά ο Pérez έπρεπε να γυρίσει στον ΠΑΟΚ, διότι ο δανεισμός του είχε εκπνεύσει. Εκείνος είχε δηλώσει τον Φλεβάρη πως θα ήθελε να μείνει και οι της Coruña έλεγαν όπου μπορούσαν -μεταξύ αυτών και σε μια συνέντευξη στη Mundo Deportivo- ότι θα ήθελαν να τον κρατήσουν κοντά τους, μαζί και ότι τους χώριζαν 700.000 ευρώ με τον ΠΑΟΚ που βάσει των ντοκουμέντων έπρεπε να πάρει 2.5 εκατ. ευρώ για να πουλήσει τον παίκτη -εκ των οποίων το 30% θα πήγαινε στην ουκρανική Karpaty. Την ίδια ώρα, οι εκπρόσωποι του "Δικέφαλου" επέμεναν πως δεν έχουν μπει στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για τον παίκτη . Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο πως αυτή η ιστορία δεν θα τελείωνε εύκολα.

Ο εκπρόσωπος του, Rodrigo Lovelle ταξίδεψε στα τέλη του Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη και συναντήθηκε με τον Frank Arnesen, αθλητικό διευθυντή στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, μήπως και βρεθεί άκρη στο πρόβλημα. Στο ραντεβού παρέστη και ο παίκτης, ο οποίος την επομένη συνάντησε τον Ιβάν Σαββίδη. Όταν ολοκληρώθηκαν αυτές οι συζητήσεις, ήταν πλέον σαφές πως οι δυο πλευρές ήθελαν άρδην διαφορετικά πράγματα. Επίσης γνωστό έγινε πως ο Pérez ήταν διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειαστεί, για να τον αφήσουν να φύγει. Έγινε λοιπόν, η επιτομή του αδιάφορου παίκτη που τσακωνόταν με όποιον επιχειρούσε να τον ξεβολέψει. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ βρήκε τη -μέση- λύση: του ζήτησε να μείνει να βοηθήσει στην πρόκριση του ΠΑΟΚ στους ομίλους του Europa League και μετά θα ήταν ελεύθερος να επιστρέψει στη γενέτειρα του. Το κίνητρο ήταν τέτοιο που ο Pérez ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, στα ευρωπαϊκά ματς, με αποκορύφωμα το video που ακολουθεί -και έδωσε την πρόκριση που λέγαμε.

Μετά τη λήξη του εντός έδρας αγώνα με τη Spartak (30/6), γύρισε και χαιρέτησε τους φιλάθλους του "Δικεφάλου" σαν να ήταν η τελευταία φορά που τους έβλεπε. Και ήταν. Πριν το παιχνίδι με την Brondby, στις 20/8 ο Ισπανός ενημέρωσε πως ήθελε να συμπεριληφθεί στην 11αδα, γιατί είχε έλθει πια η ώρα να φύγει και συν τοις άλλοις, φοβόταν το ενδεχόμενο τραυματισμού. Ο Σαββίδης του συνέστησε να πάρει μια άδεια και με την επιστροφή του να φέρει την πρόταση που θα του επέτρεπε την έξοδο. Μαζί με τον ατζέντη του, πήγαν στην Dépor και βρήκαν deal που έδινε στον ΠΑΟΚ 1.5 εκατ. ευρώ , μαζί με ένα 25% επί του ποσού μεταπώλησης στην όποια ομάδα, όποτε. Θα μας πείτε "και τι έκανε εκεί που πήγε;". Πρώτα θα σας δείξουμε και μετά θα σας πούμε.

Προφανώς και ο Ιgor Tudor πονούσε στη ψυχή του, όταν ομολογούσε στις 13 Νοεμβρίου ότι " έπρεπε να βάλω λάσο στον Lucas, για να μη φύγει " σε ερώτηση επί του ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος που είχε κάνει. Ο Ισπανός ωστόσο, πήγε κάπου που νιώθει καλά και το δείχνει. Σε όλους. Στις 6 Δεκεμβρίου σκόραρε το υπ' αριθμόν 10 γκολ της σεζόν και ισοφάρισε το ρεκόρ του Roy Makaay, από την αγωνιστική περίοδο 2002-03. Τότε, ο Ολλανδός είχε τελειώσει με 29 γκολ και είχε φορέσει... το χρυσό παπούτσι. Επί του δικού του ρεκόρ, ο Pérez σχολίασε πως " αν είστε εσείς ευτυχισμένοι, είμαι και εγώ. Από την ημέρα που ήλθα εδώ, νιώθω πολύ χαρούμενος και την αγάπη όλων. Ελπίζω να συνεχίσουμε το σερί επιτυχιών που έχουμε ως ομάδα, αλλιώς τα τέρματα που έχω βάλει δεν θα έχουν την παραμικρή σημασία".

Τον ρώτησαν (ξανά) και για τη συνήθεια που έχει να φιλά το σήμα της φανέλας, έπειτα από κάθε γκολ. " Είναι πολλοί αυτοί που δεν καταλαβαίνουν γιατί το κάνω, αλλά για εμένα είναι απλό. Φιλώ την πόλη μου, την οποία νοστάλγησα πολύ τα χρόνια που έλειπα, φιλώ την οικογένεια και τους φίλους μου που μου έλειψαν από όταν ήμουν 16 χρόνων. Αυτό που θέλω είναι να διαρκέσει αυτό το φιλί για πάντα, μαζί με την αγάπη που παίρνω από όλους". Την επιστρέφει (την αγάπη) με εμφανίσεις που έχουν κάνει την ομάδα του να βρίσκεται πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού (εμπειρία στην οποία δεν είναι ακριβώς συνηθισμένη), όπως εκείνος έχει χαράξει πορεία προς τον πίνακα με τους κορυφαίους σκόρερ της ηπείρου, φέτος. Στα bonus είναι η δήλωση του Vicente del Bosque, προπονητή της εθνικής Ισπανίας, που έχει ενημερώσει ήδη ότι τον σκέφτεται για τις επόμενες κλήσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ