Ο 99ος Γύρος της Ιταλίας ολοκληρώθηκε χθες στο Τορίνο με μεγάλο νικητή τον Βιντσέντσο Νίμπαλι της Astana. Στο τελικό βάθρο τον πλαισίωσαν ο Εστέμπαν Τσάβες της Orica GreenEDGE και ο Αλεχάνδρο Βαλβέρδε της Movistar. Την μπλε φανέλα των βουνών κέρδισε ο Μίκελ Νιέβε της Sky. Ο Τζιάκομο Νιτσόλο (Trek Segafredo) πήρε την κόκκινη φανέλα των πόντων, ενώ ο Μπομπ Γιούνγκελς (Etixx Quickstep) ήρθε πρώτος στην κατάταξη του καλύτερου νέου αθλητή (λευκή φανέλα). Πολυνίκης της διοργάνωσης ήταν ο Αντρέ Γκράιπελ της Lotto Soudal με 3 κερδισμένα ετάπ και η Astana κέρδισε την ομαδική κατάταξη. Η Etixx Quickstep και η Lotto Soudal ήταν οι δυο ομάδες με τα περισσότερα κερδισμένα ετάπ, από 4 έκαστη. Μετά από 24 μέρες αγώνα, 21 ετάπ και 3.463 χιλιόμετρα, ένας ακόμα Γύρος Ιταλίας έφτασε στο τέλος του και το Sport24.gr σας παρουσιάζει την ανασκόπηση του αγώνα. Οι εντυπώσεις, η εξέλιξη, οι πρωταγωνιστές, οι νικητές.

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Ιδού μερικά συμπεράσματα και εντυπώσεις πριν προχωρήσουμε στην αναλυτική παρουσίαση του Giro. Ο αγώνας εξελίχθηκε εντυπωσιακά από την πρώτη μέρα μέχρι και την τελευταία. Η 99η διοργάνωση του Γύρου Ιταλίας ήταν ένας από τους πιο συναρπαστικούς μεγάλους γύρους των τελευταίων ετών και κράτησε σε αγωνία τους πάντες μέχρι το τέλος. Και όμως, τίποτα δεν έδειχνε τρεις μέρες πριν την ολοκλήρωσή του, ότι ο αγώνας θα είχε αυτή την απίστευτη κατάληξη. Αν θέλουμε να αναλύσουμε το τελικό αποτέλεσμα και ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι παράγοντες στο φετινό Giro, νομίζω ότι θα πρέπει να σταθούμε σε τρία σημεία: πρώτον, στην αγωνιστική κατάσταση των φαβορί και των αουτσάιντερ στον αγώνα, δεύτερον, στην πτώση του Κράισβαϊκ στο 19ο ετάπ και τρίτον, στην εμπειρία και την αδάμαστη θέληση του Νίμπαλι. Ξεκινάμε από το πρώτο. Είδαμε ότι όλα τα μεγάλα φαβορί (Νίμπαλι, Βαλβέρδε, Λάντα και Ουράν) δεν ήρθαν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση στο Giro. Αντίθετα, αρκετά από τα αουτσάιντερ βρέθηκαν σε καλή έως και πολύ καλή φόρμα στην Ιταλία. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να υπάρξει μια μεγάλη ισορροπία ανάμεσα σε πολλούς κορυφαίους αθλητές για πολλές μέρες, με πολύ μικρές διαφορές ανάμεσά τους και δυνατότητα για διαρκείς ανατροπές στην κορυφή της γενικής, στην πρώτη τριάδα και στην πρώτη δεκάδα (η ροζ φανέλα άλλαξε 9 φορές και την φόρεσαν 8 διαφορετικοί αθλητές)!

Ο δεύτερος παράγοντας, ο πλέον καθοριστικός για το εκπληκτικό φινάλε του αγώνα, ήταν - δυστυχώς - η πτώση του Στέφεν Κράισβαϊκ. Ο Ολλανδός της LottoNL Jumbo ήρθε ως ένα από τα αουτσάιντερ, όχι για τη ροζ φανέλα, αλλά κυρίως για ένα καλό πλασάρισμα στη δεκάδα και ίσως για μια θέση στο βάθρο. Ήταν ο αθλητής με την καλύτερη φόρμα - μακράν του δεύτερου - και έχτισε με μεγάλες εμφανίσεις μια πολύ σημαντική διαφορά από όλα τα υπόλοιπα φαβορί. Υπήρξε σταθερός, ψύχραιμος, άριστος στην τακτική και το διάβασμα των ετάπ, μαχητής, ακατάβλητος. Και σε αντίθεση με τον Τομ Ντιμουλάν στην περσινή Vuelta, δεν έδειξε να τον επηρεάζει στο παραμικρό το γεγονός ότι δεν είχε την υποστήριξη που θα χρειαζόταν από τους βοηθούς του στα βουνά. Τα τελευταία μέτρα στην ανηφόρα του Ανιέλο, όταν ήταν μπροστά από όλους τους υπόλοιπους και τους κοιτούσε στα μάτια με μια απίστευτη άνεση, σκορπώντας ριπές ψυχολογικού πολέμου, ήταν η εικόνα του σίγουρου νικητή, 48 ώρες πριν το Τορίνο. Μέσα σε τρεις εβδομάδες έκανε ένα και μοναδικό λάθος, να μην υπολογίσει σωστά εκείνη την αριστερή στροφή και να προσγειωθεί στο οδόστρωμα. Είναι ίσως πολύ άδικο να χάνεις μέσα από τα χέρια σου μέσα σε μια στιγμή, κάτι για το οποίο δούλεψες ακούραστα, αποδεικνύοντας ότι είσαι μακράν ο κορυφαίος, αλλά - και πάλι δυστυχώς - η ποδηλασία δεν συγχωρεί. Είναι ένα υπέροχο, αλλά συγχρόνως και πολύ σκληρό άθλημα. Γι' αυτό όσοι ασχολούνται μαζί της, είναι όλοι μικροί ήρωες. Όπως ο Κράισβαϊκ, που με ραγισμένο πλευρό τερμάτισε το 19ο ετάπ και με ραγισμένο πλευρό ξεκίνησε το 20ο και ολοκλήρωσε τον αγώνα, μένοντας για λίγα δεύτερα εκτός βάθρου. Ήταν τεράστιος ο Ολλανδός και του το αναγνώρισαν όλοι.

Η κορυφαία στιγμή του 99ου Giro. Οι γονείς του Εστέμπαν Τσάβες που είχαν ταξιδέψει για πρώτη φορά στη ζωή τους με αεροπλάνο για να δουν από κοντά τον γιο τους να κερδίζει τον αγώνα, πλησιάζουν τον Νίμπαλι για να τον συγχαρούν. Όλη η ομορφιά της ποδηλασίας και του αθλητισμού σε ένα συγκλονιστικό φωτογραφικό κλικ (20ο ετάπ)

Ο τρίτος παράγοντας ήταν η παρουσία του τελικού νικητή. Ο Νίμπαλι ήταν φανερό από τις πρώτες μέρες ότι δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Δεν είχε καμία σχέση με τον Νίμπαλι του Tour του 2014. Όσο κυλούσε ο αγώνας, ο Ιταλός κυλούσε πιο πίσω, πιο κάτω. Όλοι αναζητούσαν την αιτία. Ακόμα και σε ιατρικές εξετάσεις υποβλήθηκε για να φανεί αν ήταν άρρωστος. Όταν πλέον, μετά την χρονοανάβαση (όπου πριν το μηχανικό πρόβλημα, έχανε ήδη πολύ χρόνο από τον Κράισβαϊκ), βρέθηκε σχεδόν 5 λεπτά πίσω από τον Ολλανδό, τότε ξεκίνησε και ο πόλεμος από τα ιταλικά ΜΜΕ. Η κριτική υπήρξε πολύ σκληρή, ο ίδιος ζήτησε να τον σεβαστούν και να τον αφήσουν ήσυχο, κάποιοι έγραψαν μέχρι και για εγκατάλειψη, όμως όλοι μαζί ξέχασαν κάτι πολύ σημαντικό: την καρδιά του πρωταθλητή. Ο Νίμπαλι έχει σταθεί τυχερός σε όλους τους μεγάλους γύρους που έχει κερδίσει. Το ίδιο όμως ισχύει για όλους τους νικητές των μεγάλων γύρων. Αν δεν έχεις μαζί σου την τύχη σε μια πορεία τριών εβδομάδων, δύσκολα, πολύ δύσκολα θα τερματίσεις πρώτος. Το θέμα είναι όταν στέκεσαι τυχερός, να το εκμεταλλεύεσαι. Και ο Νίμπαλι το έκανε στο έπακρο, χαρίζοντάς μας μια από τις πιο επικές ανατροπές των τελευταίων δεκαετιών. Μέσα σε 24 ώρες έφερε τα πάνω κάτω με την εμπειρία του, με την ομάδα του και με μια εντυπωσιακή θέληση για την κατάκτηση της νίκης. Μετά την πτώση του Ολλανδού, πήρε μια φοβερή νίκη στις Άλπεις, ανεβαίνοντας από την 4η στη 2η θέση της γενικής, έχοντας πλέον τον Τσάβες και τη ροζ φανέλα σε απόσταση βολής. Και την επόμενη μέρα, με μια τέλεια στρατηγική, έναν συγκλονιστικό Σκαρπόνι, αλλά και τρομερά ψυχικά αποθέματα, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον θρύλο του, πλησιάζοντας ένα ακόμα σκαλοπάτι την "κορυφή" του Παντάνι σε δημοφιλία.

Για τους Κράισβαϊκ και Νίμπαλι τα είπαμε. Από τα υπόλοιπα φαβορί, ο Ουράν απογοήτευσε, κυρίως επειδή δεν εκμεταλλεύτηκε κανένα από τα τρία χρονόμετρα. Βέβαια, τον δικαιολογεί η βρογχίτιδα που τον ταλαιπώρησε, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχασε μια τεράστια ευκαιρία. Ο Λάντα δεν πρόλαβε να μας δείξει κάτι, αφού πολύ γρήγορα εγκατέλειψε, θύμα στομαχικών διαταραχών. Ο Βαλβέρδε ολοκλήρωσε άριστα την διπλή πρόκληση που είχε θέσει στον εαυτό του, να κερδίσει δηλαδή ένα ετάπ και να ανέβει στο βάθρο. Διαχειρίστηκε σωστά τα τρωτά του σημεία και πάλεψε σαν θηρίο για την επίτευξη των στόχων του. Από τα αουτσάιντερ, ο Ντιμουλάν έκανε ένα καταπληκτικό ξεκίνημα, αλλά αποδείχτηκε ότι έλεγε την αλήθεια όταν υποστήριζε πως δεν ήταν σε κατάσταση να διεκδικήσει τη ροζ φανέλα, παρά το γεγονός ότι τη φόρεσε. Ο Εστέμπαν Τσάβες, μετά την μεγάλη του εμφάνιση στην περσινή Vuelta, απέδειξε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν όσα πέτυχε εκεί. Και αυτός σταθερός, αθόρυβος, βελτιωμένος στον χρόνο, μαχητής, μπορεί να έχασε την τελευταία στιγμή τη φανέλα από τον Νίμπαλι, όμως είναι σίγουρο ότι στο (άμεσο) μέλλον θα κερδίσει μεγάλο γύρο και θα πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια. Ο Ζακαρίν ήταν από τους άτυχους της διοργάνωσης. Πραγματοποίησε μεγάλες εμφανίσεις, βρέθηκε ψηλά στη γενική, ήταν σχεδόν πάντα με τους πρώτους, αλλά οι πτώσεις τού στέρησαν την παρουσία του στο Τορίνο. Αν συνεχίσει σε αυτή τη γραμμή, θα είναι και αυτός ένας από τους πρωταγωνιστές της νέας γενιάς. Ο Μάικα έδειξε καλά στοιχεία, αλλά φαίνεται ότι του λείπει αυτό το "κάτι" παραπάνω για να ανέβει στον αφρό. Στο χέρι του είναι. Τέλος, οι Ποτσοβίβο και Χέσχενταλ βρέθηκαν ένα σκαλοπάτι (ίσως και περισσότερα) πιο κάτω από τους υπόλοιπους.

Ολοκληρώνοντας τις γενικές εντυπώσεις, να αναφερθούμε στην απόλυτη γερμανική κυριαρχία στα μαζικά σπριντ. Οι Κίτελ και Γκράιπελ κέρδισαν πέντε στα πέντε σπριντ, μην αφήνοντας το παραμικρό περιθώριο στους υπόλοιπους αρκετούς και καλούς σπρίντερ, ενώ η απροσδόκητη νίκη του Αρντ στο Τορίνο ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Η ακμή της κολομβιανής ποδηλασίας συνεχίστηκε με τριπλή παρουσία στην πρώτη δεκάδα της γενικής (2ος ο Τσάβες, 7ος ο Ουράν και 9ος ο Αταπούμα). Σταθερές αξίες οι Ντιέγκο Ουλίσι (2 κερδισμένα ετάπ) και Μίκελ Νιέβε (1 ετάπ και τη φανέλα των βουνών), αυτός ο τελευταίος έσωσε την τιμή της Sky στον αγώνα. Εντυπωσιακός ο Πρίμος Ρόγκλιτς στα χρονόμετρα (έχασε το πρώτο για χιλιοστά του δευτερολέπτου και κέρδισε το μεγάλο), εξίσου εντυπωσιακή και η νίκη του Φολιφόροφ στην χρονοανάβαση. Εκπληκτικός ο γύρος που έκανε και ο Μπομπ Γιούνγκελς, ακόμα ένας εκπρόσωπος της νέας γενιάς. Ο Λουξεμβούργιος έδωσε μεγάλες μάχες στα βουνά, φόρεσε τη ροζ φανέλα και τελικά τερμάτισε έκτος στη γενική και κέρδισε τη λευκή φανέλα του καλύτερου νέου αθλητή. Τέλος, η διοργάνωση ήταν πολύ καλή και προσεγμένη, εκτός από την εκνευριστικά αποτυχημένη εφαρμογή του gps στις ζωντανές μεταδόσεις. Οι χρονικές διαφορές που βλέπαμε ήταν συνεχώς άλλες αντί άλλων και οι προγραμματιστές του συστήματος για τα πανηγύρια. Πάμε όμως να δούμε πιο αναλυτικά πώς εξελίχθηκε το 99ο Giro d'Italia.

1. ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΤΑΠ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ

Ο Τομ Ντιμουλάν (Giant Alpecin) τερματίζει στο πρώτο χρονόμετρο του Giro με τον καλύτερο χρόνο. Ο Ολλανδός φόρεσε τη ροζ φανέλα και αποθεώθηκε από τους συμπατριώτες του

Η φετινή διοργάνωση ξεκίνησε (για τρίτη φορά στην ιστορία του Giro) από την Ολλανδία με την πρώτη (από τις τρεις συνολικά) ατομική χρονομέτρηση σε μια απόσταση 9.8 χιλιομέτρων στην πόλη του Άπελντουρν. Η έκπληξη ήρθε αρχικά από τον Πρίμος Ρόγκλιτς της Lotto Jumbo, ο οποίος σταμάτησε το χρονόμετρο στα 11 λεπτά και 3 δεύτερα, μια επίδοση πραγματικά εντυπωσιακή. Προς το τέλος του ετάπ όμως, ο Τομ Ντιμουλάν κατάφερε να βελτιώσει τον χρόνο του Σλοβένου κατά ένα εκατοστό του δευτερολέπτου (!), παίρνοντας τελικά τη νίκη, αφού κανένα από τα υπόλοιπα φαβορί ή τους σπεσιαλίστες δεν μπόρεσε να κατέβει αυτό το 11:03. Ο Ντιμουλάν πέτυχε με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια, αφού αυτή ήταν η πρώτη νίκη στη σεζόν για την Giant Alpecin, ενώ ο ίδιος φόρεσε και τη ροζ φανέλα του πρωτοπόρου μπροστά στους συμπατριώτες του, που φρόντισαν να τον αποθεώσουν στην τελετή της απονομής. Τον θριαμβευτή συνεχάρη και ο Ολλανδός μονάρχης, Βίλεμ Αλεξάντερ, που παρακολούθησε από κοντά το χρονόμετρο.

Στα φαβορί τώρα, ο Νίμπαλι ήταν ο καλύτερος, κερδίζοντας 5 δεύτερα από τον Βαλβέρδε, 14 από τον Ουράν (που δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες) και 21 από τον Λάντα. Ο Καντσελάρα δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη, αφού ήταν εμφανώς ταλαιπωρημένος από έναν ιό και τερμάτισε στην 8η θέση, 14 δεύτερα πίσω από τον Ντιμουλάν. Την επόμενη μέρα, σειρά είχε το δεύτερο ετάπ, 190 χιλιόμετρα ευθείας από το Άρνεμ στο Ναϊμέχεν. Μια τριάδα αποσπάστηκε, αλλά οι ομάδες των σπρίντερ έλεγξαν απόλυτα τον αγώνα και απορρόφησαν τον τελευταίο 10 χλμ πριν τον τερματισμό. Στην τελική ευθεία ο Μαρσέλ Κίτελ της Etixx Quickstep, έβαλε μπροστά το τούρμπο και δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο στους υπόλοιπους, παίρνοντας έτσι την νίκη, ενώ πλησίασε τον Ντιμουλάν στο 1 μόλις δευτερόλεπτο στη γενική κατάταξη. Το ετάπ δεν είχε πτώσεις και απρόοπτα, με αποτέλεσμα να τερματίσουν και οι 198 ποδηλάτες χωρίς προβλήματα. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά στο 3ο ετάπ, στην αντίθετη διαδρομή, επίσης 190 χιλιομέτρων, από το Ναϊμέχεν στο Άρνεμ. Το πελοτόν υπήρξε πολύ νευρικό και συνέβησαν αρκετές πτώσεις, με πιο άτυχο τον Ζαν Κριστόφ Περό (Ag2r), ο οποίος χτύπησε στο πρόσωπο και στην πλάτη και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μπαίνοντας σε ασθενοφόρο.

Ο Μαρσέλ Κίτελ υπήρξε ασυναγώνιστος στα μαζικά σπριντ της Ολλανδίας. Εδώ παίρνει τη 2η νίκη του στον τερματισμό του Άρνεμ

Οι ομάδες των σπρίντερ δεν θέλησαν να συνεργαστούν με την Etixx Quickstop και παραλίγο να αιφνιδιαστούν από την αποσπασμένη τετράδα. Τελικά το πελοτόν απορρόφησε και τον τελευταίο περίπου 1.5 χλμ πριν το τέλος και στη συνέχεια ο Κίτελ επιβεβαίωσε ότι δεν είχε αντίπαλο, στο ξεκίνημα τουλάχιστον του Giro, παίρνοντας μια ακόμα εύκολη όσο και εντυπωσιακή νίκη στο μαζικό σπιντ. Ο Γερμανός πέτυχε το νταμπλ, tappa e maglia, παίρνοντας τη ροζ φανέλα από τον Ντιμουλάν. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το πρώτο τριήμερο του αγώνα στην Ολλανδία, η οποία για μια ακόμα φορά έδειξε ότι ζει και αναπνέει για την ποδηλασία. Τα πάντα "ντυμένα" στα ροζ και χιλιάδες κόσμου παραταγμένοι κατά μήκος των διαδρομών, χειροκρότησαν και αποθέωσαν τους αθλητές, φτιάχνοντας υπέροχες εικόνες στην τηλεοπτική μετάδοση. Τα φαβορί αναχώρησαν για την Ιταλία χωρίς ιδιαίτερες απώλειες, με τις εξής διαφορές στη γενική (από τον πρωτοπόρο Κίτελ): Ντιμουλάν (+9"), Νίμπαλι (+28"), Κράισβαϊκ (+31"), Βαλβέρδε (+33"), Τσάβες (+39"), Ζακαρίν (+41"), Ουράν (+42"), Χέσχενταλ (+42"), Μάικα (+47"), Λάντα (+49") και Ποτσοβίβο (+56").

2. ΑΠΟ ΝΟΤΟ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ

Αφού ολοκληρώθηκε η μεταφορά των αθλητών στην Ιταλία και μαζί η πρώτη ημέρα ξεκούρασης, ο Γύρος συνεχίστηκε με το 4ο ετάπ που ξεκίνησε από το Καταντζάρο, το νοτιότερο σημείο της φετινής διοργάνωσης, αρχίζοντας την πορεία προς τον Βορρά με μια διαδρομή γεμάτη από συνεχόμενα πάνω-κάτω στο δεύτερο μισό της. Το πελοτόν έπιασε το πρώτο γκρουπάκι αποσπασμένων που είχε δημιουργηθεί και στην τελευταία βαθμολογούμενη ανηφόρα της ημέρας, το Σαν Πιέτρο, ο Μαρσέλ Κίτελ με τη ροζ φανέλα, έχασε επαφή από το γκρουπ των φαβορί, κατάφερε όμως στη συνέχεια να ενσωματωθεί και πάλι σε αυτό. Στη συνέχεια έφυγε μπροστά ένα καινούργιο γκρουπ, πολυάριθμο αυτή τη φορά, με ελάχιστη όμως διαφορά από το πελοτόν, ενώ πίσω ο Κίτελ έχασε ξανά επαφή από τα υπόλοιπα φαβορί, περίπου 15 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Μπροστά, ο Βαλέριο Κόντι της Lampre έκανε φοβερή δουλειά και προετοίμασε το έδαφος για την επίθεση του Ουλίσι, που ήρθε στην ανηφόρα της Βία ντελ Φορτίνο, δέκα χιλιόμετρα πριν το τέρμα με κλίση που έφτανε μέχρι το 18%. Ο Ιταλός πήρε μια μικρή διαφορά, το πελοτόν έσπασε, τα φαβορί έπιασαν τους υπόλοιπους αποσπασμένους και στα τελευταία λίγα χιλιόμετρα καταδίωξαν τον Ουλίσι, ο οποίος όμως κατάφερε να κρατηθεί μπροστά και να πάρει μια μεγάλη νίκη.

Ντιμουλάν και Κράισβαϊκ πήραν δεύτερη και τρίτη θέση και μαζί τα μπόνους δευτερόλεπτα, δείχνοντας αμφότεροι ότι ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Ο μοναδικός που έχασε χρόνο ήταν ο Ράιντερ Χέσχενταλ. Ο Ντιμουλάν ξαναπήρε τη ροζ φανέλα, διατηρώντας πλεονέκτημα από όλους τους υπόλοιπους ανάμεσα στα 26 και τα 54 δευτερόλεπτα. Ήδη αρκετοί θα είχαν αρχίσει να σκέφτονται το τί είχε συμβεί στην περσινή Vuelta. Την επόμενη ημέρα η πορεία προς τον Βορρά συνεχίστηκε με το 5ο ετάπ, σε μια διαδρομή 233 χιλιομέτρων και αυτή με πάνω κάτω, αλλά αρκετά πιο εύκολη στα ανηφορικά της σημεία. Οι ομάδες των σπρίντερ έλεγξαν το γκρουπ των αποσπασμένων και το απορρόφησαν 6 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό στο Μπενεβέντο. Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα ο Κίτελ έχασε επαφή, δείχνοντας ότι δεν του ταιριάζει αυτού του είδους το τερέν, αφήνοντας τον δρόμο ανοιχτό στον συμπατριώτη του, Αντρέ Γκράιπελ (Lotto Soudal), ο οποίος πραγματοποίησε ένα εκπληκτικό σπριντ παίρνοντας με χαρακτηριστική άνεση τη νίκη. Πίσω, το πελοτόν έσπασε και οι Βαλβέρδε και Ζακαρίν κέρδισαν 4 δεύτερα από τα υπόλοιπα φαβορί.

Ο Τιμ Βέλενς της Lotto Soudal στον τερματισμό του 6ου ετάπ. Ο Βέλγος κέρδισε στην κορυφή της Aremogna

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 6ο ετάπ, με τον πρώτο τερματισμό σε ανηφόρα (από τους 6 συνολικά) για την φετινή διοργάνωση. Σύντομα δημιουργήθηκε ένα γκρουπάκι αποσπασμένων, απόλυτα ελεγχόμενο από το πελοτόν. Στο πρώτο μισό της διαδρομής, οι αθλητές ανέβηκαν υπό βροχή και με αρκετό κρύο το 2ης κατηγορίας Μπόκα ντέλα Σέλβα (18 χλμ στο 5.6%) και στη συνέχεια μέσα από το μεγάλο γκρουπ βγήκαν οι Τιμ Βέλενς και Πιμ Λίγκτχαρτ της Lotto Soudal μαζί με τον Λοράν Ντιντιέ της Trek Segafredo. Μετά από λίγο ο Βέλενς έφυγε μόνος του μπροστά, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει η ανηφόρα τερματισμού στο 2ης κατηγορίας Ροκαράσο (16.8 χλμ στο 4.8%). Ο Βέλγος έφτιαξε διαφορά, την κράτησε και πήρε την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του (και δεύτερη συνεχόμενη για την ομάδα του), δυο μέρες μετά τα 25α του γενέθλια. Πίσω όμως είχαμε την πρώτη μεγάλη μάχη ανάμεσα στα φαβορί. Ο πρώτος που έκανε επίθεση ήταν ο Βιντσέντσο Νίμπαλι στα 3 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, χωρίς όμως αποτέλεσμα, ενώ αμέσως μετά έφυγε πολύ δυνατά ο Ντιμουλάν, τον οποίο μπόρεσαν να ακολουθήσουν μόνο οι Ζακαρίν (Katusha) και Ποτσοβίβο (Ag2r). Οι τρεις τους έπιασαν τους Φούγκλσανγκ (Astana) και Σιούτσου (Dimension Data) και άφησαν πίσω το υπόλοιπο γκρουπ.

Ο Τομ Ντιμουλάν μπορεί τελικά να έχασε 7 δευτερόλεπτα από τον Ζακαρίν, κέρδισε όμως πολύτιμο χρόνο απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα φαβορί: 2" από τον Ποτσοβίβο, 7" από τον Τσάβες, 11" από τους Ουράν και Μάικα, 14" από τους Βαλβέρδε και Κράισβαϊκ και 21" από τους Νίμπαλι, Λάντα και Χέσχενταλ! Ο Ολλανδός φυσικά και κράτησε τη ροζ φανέλα, ενώ απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από τους διεκδικητές στη γενική με διαφορές από 28" μέχρι και 1:38", κάνοντας αρκετούς να πιστέψουν ότι δεν είχε έρθει στον αγώνα μόνο για τα χρονόμετρα, όπως είχε δηλώσει πριν ξεκινήσει το Giro. Οι τρεις μεγάλοι χαμένοι της ημέρας ήταν τα τρία μεγάλα φαβορί, στη θεωρία τουλάχιστον, δηλαδή οι Νίμπαλι, Βαλβέρδε και Λάντα. Ο Γύρος από πολύ νωρίς έδειχνε ότι θα μας επιφύλασσε πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Μετά τη λήξη του ετάπ, μάθαμε ότι η επίθεση του Νίμπαλι ήταν εντολή του Μαρτινέλι, μάνατζερ της Astana. Ο Πάολο Μπετίνι, στην καθημερινή του στήλη στην Gazzetta dello Sport, άσκησε κριτική στον Νίμπαλι, αναφέροντας ότι δεν είναι δυνατόν ένας τόσο έμπειρος ποδηλάτης να υπακούει έτσι εύκολα στις εντολές του αυτοκινήτου, χωρίς να υπολογίζει το αν μπορεί να αντεπεξέλθει στην επίθεση.

Πάντως ο ίδιος ο Μαρτινέλι ανέλαβε την ευθύνη για την απόφαση και μας θύμισε τους λάθος χειρισμούς που είχε κάνει έναν χρόνο νωρίτερα, όταν δεν είχε διαχειριστεί σωστά την εκπληκτική κατάσταση του Λάντα και τον είχε κρατήσει πίσω για να βοηθήσει τον Άρου. Ο Γύρος συνεχίστηκε με το 7ο ετάπ, 211 χιλιόμετρα από την Σουλμόνα στο Φολίνιο, μια διαδρομή με ευθείες και λόφους. Το γκρουπ των αποσπασμένων δημιουργήθηκε μετά το 2ης κατηγορίας Λε Σβόλτε ντι Πόπολι που βρισκόταν στο ξεκίνημα του ετάπ. Για πρώτη φορά φέτος είχαμε εγκατάλειψη από πτώση, ο άτυχος ήταν ο Χάβι Μορένο της Movistar με σπασμένη κλείδα. Η Lotto Soudal ήταν η ομάδα που δούλεψε περισσότερο και οι αποσπασμένοι απορροφήθηκαν από το πελοτόν 7 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Ο Κίτελ, που επέστρεφε για πρώτη φορά μετά από μέρες στο αγαπημένο του τερέν, στάθηκε πολύ άτυχος, αφού αναγκάστηκε να σταματήσει για να αλλάξει ποδήλατο λόγω σκασμένου ελαστικού και έχασε κάθε ελπίδα να διεκδικήσει τη νίκη. Στο τελευταίο χιλιόμετρο, ο Γκράιπελ κλείστηκε, έμεινε πίσω, αλλά πανέξυπνα πήρε τη ρόδα του Σάσα Μόντολο και με ένα εκρηκτικό ξεπέταγμα στην τελική ευθεία πέρασε πρώτος τη γραμμή, παίρνοντας τη δεύτερη νίκη του, την τρίτη σερί της Lotto Soudal και διατήρησε το απόλυτο στα μαζικά σπριντ για την Γερμανία (τέσσερα στα τέσσερα, δυο για τον Κίτελ και δυο για τον "Γορίλλα").

Ο Βαλβέρδε έχει βάλει μπροστά το τούρμπο στο sterrato (χωματόδρομο) του Άλπε ντι Πότι, πίσω του ακολουθούν οι Νίμπαλι, Τσάβες, Μάικα, Ουράν, Ζακαρίν, Λάντα και Κράισβαϊκ, ενώ ο Ντιμουλάν βρίσκεται εκτός πλάνου, αρκετά δευτερόλεπτα πίσω (8ο ετάπ)

Σειρά είχε το 8ο ετάπ, από το Φολίνιο στο Αρέτσο, 186 χιλιόμετρα κυρίως ευθείας, με την ανηφόρα όμως του 2ης κατηγορίας Άλπε ντι Πότι (8.6 χλμ εκ των οποίων τα 6 σε χωματόδρομο, με μέση κλίση στο 6.5%) στα 18 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Το πελοτόν ξεκίνησε με ξέφρενο ρυθμό και ένα γκρουπάκι με 13 ποδηλάτες κατάφερε να αποσπαστεί μετά τα πρώτα 20 χιλιόμετρα και να πάρει μια καλή διαφορά. Η παρουσία μπροστά του Τζιανλούκα Μπραμπίλα (Etixx Quickstep), που βρισκόταν 1:56" πίσω από τον Ντιμουλάν στη γενική και ήταν ήδη εικονική ροζ φανέλα, πανικόβαλε την Giant Alpecin, η οποία σπατάλησε πολλές δυνάμεις προσπαθώντας να ελέγξει τη διαφορά, κάτι που πλήρωσε ο αρχηγός της πολύ ακριβά λίγο αργότερα. Το πελοτόν έσπασε στα τρία και το γεγονός ότι ο Ντιμουλάν βρέθηκε στο δεύτερο γκρουπ, σημειώθηκε από τα υπόλοιπα φαβορί ως το πρώτο πιθανό σημάδι ότι ο πρωτοπόρος της γενικής δεν βρισκόταν σε καλή μέρα. Όταν οι αποσπασμένοι έφτασαν στους πρόποδες του Άλπε ντι Πότι, ξεκίνησαν οι επιθέσεις, πρώτα από τον Καντρί και τον Τρεντίν, μετά από τον Μονταγκούτι και τον Ντε Μάρκι, ήταν όμως ο Μπραμπίλα εκείνος που έφυγε τελικά από τους υπόλοιπους, χωρίς να μπορέσει κανείς να τον ακολουθήσει.

Πίσω, στο πελοτόν, ο Βαλβέρδε είδε ότι οι δυο πρώτοι της γενικής, Ντιμουλάν και Φούγκλσανγκ, έδειχναν σημάδια αδυναμίας. Ο "Μπάλα" μυρίστηκε αίμα και με το που ξεκίνησε ο χωματόδρομος εξαπέλυσε μια φοβερή επίθεση αλά Κονταδόρ, διαλύοντας τελείως το γκρουπ. Αρχικά μόνο ο Τσάβες και ο Νίμπαλι μπόρεσαν να τον ακολουθήσουν, ενώ αμέσως ο Ντιμουλάν έχασε επαφή. Ο Βαλβέρδε συνέχισε με έναν δαιμονισμένο ρυθμό και συνεχόμενες αλλαγές ρυθμού, ενώ στο δικό του επίλεκτο γκρουπάκι μπήκαν σιγά-σιγά και οι Κράισβαϊκ, Ζακαρίν, Μάικα, Ουράν, Ποτσοβίβο και Λάντα. Πίσω, πολλοί αθλητές ξεπερνούσαν τη ροζ φανέλα που ήταν πλέον φανερό ότι βρισκόταν σε κρίση. Μπροστά ο Μπραμπίλα έφτασε μόνος και πρώτος στον τερματισμό, παίρνοντας την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του (και τρίτη για την ομάδα του), την οποία συνδύασε με τη ροζ φανέλα: tappa e maglia για τον Ιταλό που αποθεώθηκε από τους συμπατριώτες του στο Αρέτσο. Ο Βαλβέρδε και τα υπόλοιπα φαβορί τερμάτισαν στο 1:41" από τον νικητή, ενώ ο Ντιμουλάν έχασε 1:10" από το γκρουπ του Βαλβέρδε και παράλληλα όχι μόνο έχασε τη ροζ φανέλα, αλλά βγήκε και εκτός πρώτης δεκάδας στη γενική, 1:05 πίσω από τον Μπραμπίλα και με όλα τα φαβορί πλέον πάνω από αυτόν. Η εμπειρία και η φοβερή εμφάνιση του αρχηγού της Movistar, μας χάρισαν ένα θεαματικό ετάπ με πλήρη ανατροπή του σκηνικού, 24 ώρες πριν το μεγάλο χρονόμετρο.

Και φτάσαμε στο πρώτο μεγάλο ραντεβού της διοργάνωσης, την ατομική χρονομέτρηση των 40.5 χιλιομέτρων, μέσα στους φημισμένους αμπελώνες της Τοσκάνης, εκεί όπου τα φαβορί θα έδιναν το πρώτο πολύ σημαντικό τεστ σε σχέση με τις φιλοδοξίες τους για την κατάκτηση της τελικής νίκης. Η διαδρομή ήταν δύσκολη, με πολλά τεχνικά σημεία, με συνεχόμενα πάνω κάτω, με μια ανηφόρα 5 χιλιομέτρων προς το τέλος και στη συνέχεια μια πολύ τεχνική κατηφόρα μέχρι τον τερματισμό. Οι πρώτοι 12 της γενικής βρίσκονταν μέσα σε μόλις ένα λεπτό και δώδεκα δεύτερα και οι ανακατατάξεις στην πρώτη δεκάδα για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρες. Πριν ξεκινήσει το ετάπ, μάθαμε ότι ο Μαρσέλ Κίτελ είχε εγκαταλείψει τον αγώνα για να ξεκουραστεί, ενώ ένας ακόμα καλός σπρίντερ, ο Ελία Βιβιάνι της Sky, έμεινε επίσης εκτός συνέχειας, αφού την προηγούμενη μέρα, δεν κατάφερε να τερματίσει εντός ορίου χρόνου. Οι πρώτοι περίπου 50 αθλητές έτρεξαν σε στεγνό οδόστρωμα, στη συνέχεια όμως η βροχή έκανε την εμφάνισή της, δυσκολεύοντας πολύ περισσότερο τις προσπάθειες των υπόλοιπων. Ο Φαμπιάν Καντσελάρα μπήκε νωρίς στη διαδρομή, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλό, αφού όπως είπε, δεν είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να διεκδικήσει τη νίκη στο ετάπ, ταλαιπωρημένος από το ξεκίνημα του Giro από ίωση. Λίγο μετά, ανακοίνωσε ότι δεν θα συνέχιζε στον αγώνα.

Ο Τζιανλούκα Μπραμπίλα πραγματοποίησε ένα εκπληκτικό χρονόμετρο στην Τοσκάνη και κατάφερε να κρατήσει τη ροζ φανέλα για ένα μόλις δευτερόλεπτο, διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά (9ο ετάπ)

Ένας από τους αθλητές που έτρεξαν πριν τη βροχή, ήταν ο Πρίμος Ρόγκλιτς της Lotto Jumbo που στο χρονόμετρο του Άπελντουρν, στην Ολλανδία, έχασε τη νίκη από τον Ντιμουλάν για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου. Ο 26χρονος Σλοβένος έκανε νωρίς τον καλύτερο χρόνο με 51:45" και η τύχη αυτή τη φορά πήγε με το μέρος του, αφού κανείς στη συνέχεια, ειδικότερα από τότε που άρχισε να βρέχει, δεν μπόρεσε να βελτιώσει την επίδοσή του, με αποτέλεσμα να πάρει τη νίκη, που φυσικά ήταν η μεγαλύτερη της καριέρας του. Στα φαβορί τώρα, είχαμε πολλά και διάφορα. Όλοι πήγαν προσεκτικά, χωρίς να πάρουν ρίσκα, αφού η βροχόπτωση ήταν πολύ δυνατή και οι παγίδες παραμόνευαν παντού. Ο Ζακαρίν είχε τα καλύτερα περάσματα στην αρχή, έδειχνε ότι πήγαινε για τη ροζ φανέλα, αλλά στάθηκε τριπλά άτυχος, αφού πρώτα άλλαξε ποδήλατο λόγω τεχνικού προβλήματος, ενώ στη συνέχεια είχε δυο πτώσεις, με αποτέλεσμα να χάσει πολύ χρόνο και να πέσει στην 11η θέση της γενικής, στα 2:09". Ο Ντιμουλάν έκανε τον καλύτερο χρόνο από όλα τα φαβορί (53:43") και ανέβηκε στην 7η θέση της γενικής, στα 0:58". Εκπληκτικό χρονόμετρο έκανε ο Τζιανλούκα Μπραμπίλα (Etixx Quickstep), μόλις 7 δεύτερα πιο αργός από τον Ντιμουλάν και καλύτερος από όλα τα υπόλοιπα φαβορί, καταφέρνοντας να κρατήσει για ένα μόλις δευτερόλεπτο την ροζ φανέλα από τον συναθλητή του, Μπομπ Γιούνγκελς.

Οι Νίμπαλι, Λάντα, Κράισβαϊκ και Βαλβέρδε τερμάτισαν μέσα σε 11 δευτερόλεπτα (2:13, 2:20, 2:23 & 2:24 από τον Ρόγκλιτς) και πλασαρίστηκαν στη γενική ως εξής: 4ος ο Κράισβαϊκ στα 0:51", 5ος ο Νίμπαλι στα 0:53, 6ος ο Βαλβέρδε στα 0:55" και 8ος ο Λάντα στο 1:18". Φανταστικό χρονόμετρο έκανε ο Αντρέι Αμαδόρ της Movistar (4ος στη γενική του περσινού Γύρου Ιταλίας), ανεβαίνοντας τρίτος στη γενική (0:32" από τον Μπραμπίλα). Μέτριος ο Μάικα, 9ος πλέον στο 1:45", κακοί οι Ποτσοβίβο και Τσάβες, αμφότεροι εκτός πρώτης δεκάδας στα δυόμισι λεπτά και πλήρως απογοητευτικός ο Ριγκομπέρτο Ουράν που έχασε πάνω από 4 λεπτά και κατρακύλησε στην 15η θέση, σχεδόν 3 λεπτά πίσω από τον Μπραμπίλα. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι η Katusha απέβαλλε από τον αγώνα τον αθλητή της, Αλεξέι Τσάτεβιτς, επειδή είχε κολλήσει επί ατελείωτα χιλιόμετρα πίσω από τη ρόδα του Σουηδού Τομπίας Λούντβιγκσον, κάτι που απαγορεύεται ρητά από τον κανονισμό. Οι διοργανωτές τιμώρησαν τον Ρώσο με χρηματικό πρόστιμο και εξήμισι λεπτά στη γενική, αλλά η ομάδα του θεώρησε ότι αυτή η ποινή ήταν μικρή και αποφάσισε να τον στείλει σπίτι του! Αμέσως μετά το χρονόμετρο, ακολούθησε η δεύτερη ημέρα ξεκούρασης για τους αθλητές και ο Γύρος συνεχίστηκε με το 10ο ετάπ, το δεύτερο με τερματισμό σε ανηφόρα στη φετινή διοργάνωση. Στα 219 χιλιόμετρα της διαδρομής, βρίσκονταν τέσσερα σπριντ ανάβασης, τα δυο πρώτα 3ης κατηγορίας στην αρχή της διαδρομής, ενώ τα δυο τελευταία στο τέλος της. Πρώτα το 1ης κατηγορίας Πιάν ντελ Φάλκο (16.3 χλμ στο 5.2%, με τα τελευταία 4 χλμ όμως στο 9%), στη συνέχεια 8 κατηφορικά χιλιόμετρα και αμέσως μετά η ανηφόρα τερματισμού στην 3ης κατηγορίας Σέστολα (7.4 χλμ στο 5%).

Το ετάπ ξεκίνησε με μια μεγάλη έκπληξη. Μετά από 70 χιλιόμετρα, ο Μίκελ Λάντα, αρχηγός της Sky και ένα από τα μεγάλα φαβορί για την τελική νίκη, κατέβηκε από το ποδήλατό του και εγκατέλειψε με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας. Αυτό έλεγε τουλάχιστον η επίσημη ανακοίνωση των Βρετανών, που για μια ακόμα φορά δεν τα κατάφεραν στο επικοινωνιακό κομμάτι, αφού ο Βάσκος πριν το ξεκίνημα του ετάπ, είχε δηλώσει ότι ένιωθε καλά και σκόπευε να επιτεθεί. Στον αγώνα τώρα, μετά από αρκετή ώρα σχηματίστηκε ένα γκρουπάκι αποσπασμένων με 13 αθλητές, το οποίο πήρε ένα πλεονέκτημα 5 λεπτών. Με το που ξεκίνησε η ανηφόρα στο Πιάν ντελ Φάκο, το γκρουπάκι έσπασε και ο αθλητής που έκανε επίθεση στην κατηφόρα ήταν ο Τζούλιο Τσικόνε. Ο 21χρονος Ιταλός της Bardiani CSF κατάφερε να πάρει διαφορά, έφτασε πρώτος στη γραμμή του τερματισμού και πήρε τη νίκη στην πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλο Γύρο. Πίσω, μόλις ξεκίνησε η προτελευταία ανηφόρα και για τα φαβορί, η Astana επέβαλλε έναν δυνατό ρυθμό, με αποτέλεσμα η ροζ φανέλα να χάσει επαφή. Ο Μπραμπίλα κατάφερε να τους πιάσει ξανά στην κατηφόρα και στην ανηφόρα τερματισμού μπήκε μπροστά και δούλεψε για τον συναθλητή του, Μπομπ Γιούνγκελς, πριν μείνει και πάλι πίσω. Στο μεταξύ ο Αντρέι Αμαδόρ (Movistar) έφυγε από το γκρουπ των φαβορί, χτίζοντας προσωρινά μια διαφορά που φαινόταν ικανή να του δώσει την πρωτοπορία στη γενική.

Ο Ντιέγκο Ουλίσι της Lampre Merida περνάει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού στο Άζολο, μπροστά από τους Αντρέι Αμαδόρ και Μπομπ Γιούνγκελς. Ήταν η δεύτερη νίκη του Ιταλού στο φετινό Giro (11ο ετάπ)

Τα υπόλοιπα φαβορί πίσω συνεργάστηκαν και κυρίως με την αλλαγή ρυθμού στο τελευταίο χιλιόμετρο από τον συναθλητή του Αμαδόρ, Βαλβέρδε, κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή του τερματισμού μόνο ένα δευτερόλεπτο πίσω από τον Κοσταρικανό. Ο "Μπάλα", φανερά δυσαρεστημένος από την εξέλιξη, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι "θα μπορούσαν να τα είχαν πάει καλύτερα, αλλά αυτά είναι εσωτερικά θέματα της ομάδας", αφήνοντας ίσως αιχμές για την επίθεση του Αμαδόρ. Ο Ουνθουέ ήταν εκείνος που θα έπρεπε από εκεί και πέρα να επαναφέρει την τάξη και την ηρεμία στην Movistar, αλλά και να ξεκαθαρίσει τους ρόλους του καθενός, πριν ξεκινήσουν οι Άλπεις. Με το πρώτο μισό του Giro ολοκληρωμένο, ο Γιούνγκελς (Etixx Quickstep) φόρεσε τα ροζ, ο Αμαδόρ ήταν δεύτερος στα 26", οι Βαλβέρδε, Κράισβαϊκ και Νίμπαλι στα 50", ο Μάικα στο 1:44, ο Ζακαρίν στα 2:08, οι Τσάβες και Ποτσοβίβο στα δυόμισι λεπτά, ο Ουράν στα τρία λεπτά και ο Χέσχενταλ στα τριάμισι. Εκτός διεκδίκησης είχαν τεθεί ο Λάντα (εγκατάλειψη) και ο Ντιμουλάν, σχεδόν στα 12 λεπτά από την κορυφή. Το βασικό συμπέρασμα μετά το πρώτο μισό του αγώνα, ήταν ότι καμία ομάδα (αλλά και κανένα φαβορί) δεν είχε καταφέρει να κυριαρχήσει στον αγώνα. Η μάχη ήταν ανοιχτή για όλους στο δεύτερο μισό του Γύρου.

3. ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΛΠΕΙΣ

Το 11ο ήταν το πρώτο από τα τρία μεταβατικά ετάπ που θα οδηγούσαν το πελοτόν στις Άλπεις, όλα με βορειοανατολική πορεία. Η διαδρομή, 227 χιλιομέτρων, ήταν απόλυτη ευθεία στα πρώτα 200 και λίγο πριν το τέλος υπήρχε μια ανηφόρα 4ης κατηγορίας, η Forcella Mostaccin (3 χλμ στο 9% με πιο δύσκολο σημείο στο 16%). Από εκεί και μετά απέμεναν 20 χιλιόμετρα με κατηφόρα και μερικά πάνω-κάτω μέχρι τον τερματισμό στο Άζολο. Το πελοτόν ξεκίνησε με έναν φρενήρη ρυθμό στην αρχή και το γκρουπάκι των αποσπασμένων μπόρεσε να δημιουργηθεί μετά τα πρώτα 85 χιλιόμετρα, για να πάρει όμως στη συνέχεια ελευθερία με τη διαφορά να ξεπερνάει τα δέκα λεπτά. Στη ζώνη τροφοδοσίας είχαμε την εγκατάλειψη του Τομ Ντιμουλάν. Ο νικητής του πρώτου ετάπ που φόρεσε τη ροζ φανέλα για 6 συνολικά μέρες, είχε ένα πρόβλημα τραυματισμού στην ευαίσθητη περιοχή, κάτι που δεν του επέτρεπε να ποδηλατεί άνετα, με αποτέλεσμα ο αγώνας να χάσει έναν ακόμα από τους πρωταγωνιστές του. Αρκετές ομάδες, κυρίως όμως η Lampre Merida, μπήκαν μπροστά στο πελοτόν, αύξησαν τον ρυθμό και άρχισαν να ροκανίζουν τη διαφορά των αποσπασμένων. 30 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, συνέβη μια μαζική πτώση χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά με "θύματα" ολόκληρη την FDJ και αρκετούς ποδηλάτες της Astana.

Το μεγάλο γκρουπ έσπασε και λίγο αργότερα, όταν ξεκίνησε η ανηφόρα στην Forcella Mostaccin, τα φαβορί απορρόφησαν τους αποσπασμένους και συνέχισαν μαζί στην κατηφόρα. Όταν απέμεναν 13 χιλιόμετρα, ο Αμαδόρ επιτέθηκε και ο μόνος που τον ακολούθησε ήταν η ροζ φανέλα. Οι δυο τους έφτιαξαν μια μικρή διαφορά 10-15 δευτερολέπτων, μπροστά από το πελοτόν, στο οποίο εν τω μεταξύ είχαν επιστρέψει κάποιοι ακόμα ποδηλάτες. Λίγο πριν τον τερματισμό, ο Ντιέγκο Ουλίσι (Lampre Merida), έφυγε από το γκρουπ και έπιασε τους Αμαδόρ και Γιούνγκελς. Οι τρεις τους μπήκαν στην τελική ευθεία και εκεί ο Ιταλός πέρασε πρώτος τη γραμμή, παίρνοντας τη δεύτερη νίκη του στο φετινό Giro και 7η συνολικά στη διοργάνωση. Ο Αμαδόρ ήρθε δεύτερος (6 μπόνους δευτερόλεπτα) και ο Γιούνγκελς τρίτος (4 μπόνους δεύτερα), ενώ τα υπόλοιπα φαβορί έχασαν 13 ακόμα δεύτερα. Μεγάλος χαμένος της ημέρας ήταν ο Ντομένικο Ποτσοβίβο, που παρά την καταδίωξη της FDJ μετά την πτώση, έχασε ενάμισι λεπτό και βγήκε οριστικά από την "εξίσωση" του βάθρου, μένοντας 4 λεπτά πίσω από τον Γιούνγκελς. Ο Λουξεμβούργιος έδειξε χαρακτήρα και μαζί με τον Αμαδόρ, μεγάλωσαν το πλεονέκτημά τους από τους υπόλοιπους διεκδικητές.

Ο Αντρέ Γκράιπελ (Lotto Soudal) πήρε τη σκυτάλη από τον Κίτελ και συνέχισε την γερμανική κυριαρχία στα μαζικά σπριντ επί ιταλικού εδάφους με τρία κερδισμένα ετάπ, εγκαταλείποντας στη συνέχεια τον αγώνα πριν τις Άλπεις. Εδώ η τρίτη νίκη του, στον τερματισμού του Μπιμπιόνε (12ο ετάπ)

Επόμενο ετάπ, το 12ο, με 182 χιλιόμετρα από το Νοάλε στο Μπιμπιόνε, σε μια διαδρομή απόλυτης ευθείας, χωρίς την παραμικρή ανηφορική δυσκολία και προορισμένο για τους σπρίντερ. Ο αγώνας ξεκίνησε με δυνατή βροχή, η οποία ευτυχώς για τους ποδηλάτες σταμάτησε στη συνέχεια. Αρκετά νωρίς δυο αθλητές (Ος και Μαέστρι) αποσπάστηκαν, χωρίς όμως να πάρουν ελευθερία από τις ομάδες των σπρίντερ, οι οποίες τους κράτησαν υπό συνεχή έλεγχο, μη θέλοντας να ρισκάρουν στο ελάχιστο. Το ντουέτο πιάστηκε 25 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό και το πελοτόν έκανε δυόμιση στροφές στο πολύ τεχνικό και γεμάτο στροφές σιρκουί. Η Lotto Soudal σε πλήρη παράταξη οδήγησε στα τελευταία 15 χιλιόμετρα, με σκοπό να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την δεδομένη ανωτερότητα του Γκράιπελ στο τελευταίο του μαζικό σπριντ, αφού ήταν γνωστό ότι η κόκκινη φανέλα θα αποχωρούσε από το Giro μετά την ολοκλήρωση του ετάπ. Οι διοργανωτές, πολύ σωστά, εφάρμοσαν τον κανονισμό των τελευταίων τριών χιλιομέτρων σε όλη την τελευταία στροφή του σιρκουί (8 χλμ), τα φαβορί μπόρεσαν να χαλαρώσουν και ο Γιούργκεν Ρούλαντς έκανε το τέλειο lead-out στον "Γορίλα", ο οποίος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και πήρε την τρίτη του νίκη, επιβεβαιώνοντας την απόλυτη κυριαρχία του επί ιταλικού εδάφους. Δεν υπήρξαν αλλαγές στη γενική και οι διεκδικητές της ροζ φανέλας μπόρεσαν να πάρουν χρήσιμες ανάσες ενόψει του δύσκολου τριήμερου που θα ακολουθούσε.

Τα μεταβατικά ετάπ ολοκληρώθηκαν με το 13ο, που έφερε τους ποδηλάτες στις Ιουλιανές Άλπεις. Σε μια διαδρομή 170 χιλιομέτρων, από τις λεγόμενες μέσης δυσκολίας, οι αθλητές είχαν μπροστά τους τέσσερα σπριντ ανάβασης πριν φτάσουν στον τερματισμό του Τσιβιντάλε ντελ Φριούλι: πρώτα το 1ης κατηγορίας Montemaggiore (8.3 χλμ στο 9.3%), μετά το 2ης κατηγορίας Crai (8.8 χλμ στο 6.4%), στη συνέχεια το 1ης κατηγορίας Cima Porzus (8.8 χλμ στο 8.2%) και τέλος το 2ης κατηγορίας Valle (6.2 χλμ στο 7.8%). Από την κορυφή του Βάλε, ακολουθούσαν 14 χιλιόμετρα, τα 7 κατηφορικά και τα υπόλοιπα 7 ευθείας μέχρι τον τερματισμό. Το ξεκίνημα του ετάπ ήταν χαοτικό με αμέτρητες προσπάθειες αθλητών να αποσπαστούν, κάτι που συνέβη μόνο μετά το πρώτο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας της ημέρας, με το που ξεκίνησε η πρώτη ανηφόρα στο Μοντεματζόρε. Ένα μεγάλο γκρουπ από 30 αθλητές πήρε διαφορά, ανάμεσά τους βρισκόταν ο Ουλίσι, 10ος στη γενική, κάτι που υποχρέωσε την Etixx Quickstep να δουλέψει πολύ πίσω για να μη βρεθεί προ εκπλήξεων. Μόλις ξεκίνησε η τρίτη ανηφόρα της ημέρας στην Cima Porzus, ο Μίκελ Νιέβε της Sky επιτέθηκε στους υπόλοιπους αποσπασμένους και συνέχισε μπροστά μόνος του, με τους Βισκόντι, Ντομπρόβσκι και Μονταγκούτι να τον καταδιώκουν.

Ο Βιντσέντσο Νίμπαλι κέρδισε τον 4ο μεγάλο γύρο της καριέρας του, μετά από την Vuelta του 2010, το Giro του 2013 και το Tour του 2014

Από το ξεκίνημα της τελευταίας ανηφόρες (Valle), ο Νιέβε άρχισε να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τη διαφορά του, ενώ πίσω ο Βισκόντι ξέφυγε από τους άλλους δυο και συνέχισε μόνος του την καταδίωξη. Ο Βάσκος της Sky άντεξε μέχρι το τέλος, πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού και έδωσε την αφορμή για τα πρώτα χαμόγελα στην ομάδα του, που μερικά 24ωρα νωρίτερα είχε δει τον αρχηγό της, Λάντα, να εγκαταλείπει τον αγώνα. Από την ανηφόρα της Cima Porzus, η Astana αύξησε τον ρυθμό και η Etixx πλήρωσε την κούραση της αρχικής καταδίωξης των αποσπασμένων, αφήνοντας τη ροζ φανέλα χωρίς υποστήριξη. Το πελοτόν έσπασε και δημιουργήθηκε ένα γκρουπ μέσα στο οποίο βρίσκονταν όλα τα φαβορί. Στην ανάβαση της Valle, οι Τσάβες, Βαλβέρδε και Νίμπαλι έκαναν διαδοχικές αλλαγές ρυθμού, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον Γιούνγκελς, που για πρώτη φορά έχασε επαφή. Ο Αμαδόρ που επίσης είχε μείνει πίσω, με μια απίστευτη κατάβαση κατάφερε να ενωθεί ξανά με τα φαβορί, όχι όμως και ο Γιούνγκελς που τελικά έχασε 50 δευτερόλεπτα στον τερματισμό και μαζί τη ροζ φανέλα, η οποία πέρασε στον Κοσταρικανό αθλητή της Movistar. Στο τελικό σπριντ των διεκδικητών, ο Νίμπαλι ξεπέρασε τον Βαλβέρδε, πήρε τα 4 μπόνους δεύτερα της 3ης θέσης και ανέβηκε τρίτος στη γενική.

4. ΟΙ ΔΟΛΟΜΙΤΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ

Με την αλλαγή λοιπόν στην κορυφή, με την Movistar να έχει πλέον τη ροζ φανέλα, τον Γιούνγκελς να είναι δεύτερος (26"), την τριάδα Νίμπαλι, Βαλβέρδε και Κράισβαϊκ να καραδοκεί στα 40" και τους Μάικα, Τσάβες, Ζακαρίν, Ουράν, Ποτσοβίβο και Χέσχενταλ να είναι έτοιμοι για μάχη, φτάσαμε στις Δολομιτικές Άλπεις. Το 14ο ετάπ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το "βασιλικό" της φετινής διοργάνωσης, αν δεν υπήρχε το 20ο. Με τα 210 χιλιόμετρα και τα έξι σπριντ ανάβασης (εκ των οποίων τα πέντε σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 2.000 μέτρων), σίγουρα ήταν ένα από τα σημαντικότερα και πιο κρίσιμα "ραντεβού" για τα φαβορί στην εξέλιξη της μάχης για την τελική νίκη. Ξεκίνημα με το 1ης κατηγορίας Passo Pordoi (9.3 χλμ στο 6.9%) και στη συνέχεια κατά σειρά, το 2ης κατηγορίας Passo Sella (5.5 χλμ στο 8%), το 3ης κατηγορίας Passo Gardena (5.8 χλμ στο 4.4%), το 2ης κατηγορίας Passo Campolongo (6 χλμ στο 5.8%), το 1ης κατηγορίας θρυλικό Passo Giau (9.8 χλμ στο 9.4%) και το 2ης κατηγορίας Passo Valparola (11.5 χλμ στο 5.8%). Από την κορυφή της Βαλπαρόλα, ακολουθούσαν 20 χιλιόμετρα μέχρι τον τερματισμό, τα 14 σε κατηφόρα, αμέσως μετά η "παγίδα" του Muro del Gatto, 360 μέτρα με κλίση από 13% μέχρι 19% και τέλος 4 ακόμα χιλιόμετρα με μικρή ανηφορική κλίση μέχρι τον τερματισμό στην Κορβάρα.Το ετάπ ξεκίνησε με πολλές επιθέσεις και μετά το 45ο χιλιόμετρο έφυγε μπροστά ένα γκρουπ με 37 ποδηλάτες που αρκετά γρήγορα έφτιαξε διαφορά.

Βαλβέρδε και Νίμπαλι έχασαν πολύτιμο χρόνο στις Δολομιτικές Άλπεις. Ο Ισπανός στο 14ο ετάπ και ο Ιταλός μια μέρα αργότερα, στην χρονοανάβαση

Λίγο πριν την κορυφή του Πορντόι, ο Ντένιφλ επιτέθηκε για να πάρει τους πόντους της μπλε φανέλας, αλλά ο Κούνεγκο τον ξεπέρασε και μεγάλωσε τη διαφορά του στη σχετική βαθμολογία. Αμέσως μετά, ο Νταβίδ Λόπεθ της Sky έφυγε μόνος του μπροστά, ενώ πίσω του, οι αποσπασμένοι είχαν ξεπεράσει τα 7 λεπτά διαφοράς από το πελοτόν. Ο Λόπεθ πέρασε πρώτος από το Πάσο Σέλα, ενώ στο μεγάλο γκρουπ ήταν η Movistar που οδηγούσε τους υπόλοιπους. Το γκρουπάκι των 37 έσπασε στην ανηφόρα του Σέλα και στην κορυφή του Γκαρντένα ξεχώρισαν οι Πλάθα (Orica GrrenEDGE), Ντε λα Κρουθ (Etixx), Αταπούμα (BMC) και Λόπεθ (Sky), με τη διαφορά τους από το πελοτόν να έχει φτάσει τα εννιά λεπτά. Ο Πλάθα ξεκίνησε την 4η ανηφόρα στο Καμπολόνγκο, 25" μπροστά από τους τρεις που τον καταδίωκαν από πίσω. Κάπου εκεί μάθαμε για την εγκατάλειψη του Ράιντερ Χέσχενταλ (Trek Segafredo) λόγω στομαχικών διαταραχών, με τον Γύρο να χάνει τον νικητή του 2012 και έναν ακόμα από τους πρωταγωνιστές του. Ο Πλάθα συνέχισε να έχει πλεονέκτημα από το γκρουπάκι που τον ακολουθούσε και στο οποίο έκανε την περισσότερη δουλειά ο Κανσταντσίν Σιούτσου (Dimension Data), αφού ήταν εικονική ροζ φανέλα (5:38 στη γενική, πίσω από τον Αμαδόρ). Κάπως έτσι φτάσαμε στην πιο δύσκολη ανηφόρα της ημέρας, το Πάσο Τζάου.

Εκεί ο Νίμπαλι έστειλε την Astana μπροστά στο πελοτόν για να αυξήσει τον ρυθμό και το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν χωρίς βοηθούς ο Βαλβέρδε και ο Αμαδόρ, αλλά και να μειωθεί πολύ η διαφορά από την κεφαλή της κούρσας. Ο Σιούτσου μαζί με τον Αταπούμα βγήκαν από το δεύτερο γκρουπάκι και ξεπέρασαν τον εξαντλημένο Πλάθα, ενώ το πελοτόν διαλύθηκε τελείως και μέσα σε αυτό έμειναν μόνο τα φαβορί. Ο Νίμπαλι είχε μαζί του τον Σκαρπόνι και τον Ζέιτς, όμως η σημαντική εξέλιξη ήταν ότι έχασε επαφή η ροζ φανέλα, περίπου 4 χιλιόμετρα πριν την κορυφή. Αταπούμα και Σιούτσου πέρασαν από την κορυφή, τα φαβορί ακολούθησαν μετά από 4 περίπου λεπτά και ο Αμαδόρ μετά από 5. Ο Κοσταρικανός έκανε για δεύτερη συνεχόμενη μέρα εκπληκτική κατάβαση και έπιασε εκ νέου τα φαβορί. Στην τελευταία ανηφόρα της Βαλπαρόλα ξεκίνησε η μεγάλη μάχη. Ο Νίμπαλι έκανε την πρώτη επίθεση, τον ακολούθησαν Κράισβαϊκ και Τσάβες, όμως ο Βαλβέρδε δεν αντέδρασε και από εκείνο το σημείο άρχισε να χάνει χρόνο, ευρισκόμενος σε κρίση. Μπροστά ο Αταπούμα ξεφορτώθηκε όσους ήταν μαζί του και συνέχισε μόνος του. Πίσω, ο Τσάβες ήταν ο επόμενος που επιτέθηκε, ο Νίμπαλι τον έπιασε, αλλά αμέσως μετά, όταν έκανε κόντρα επίθεση ο Κράισβαϊκ, ήταν μόνο ο Κολομβιανός που μπόρεσε να συνεχίσει τη ρόδα του.

Ο Νίμπαλι πέρασε από την κορυφή της Βαλπαρόλα 28" μετά τους Τσάβες και Κράισβαϊκ και μείωσε κάπως τη διαφορά στην κατηφόρα και στο Muro del Gatto, όμως από εκεί και μετά οι δυο που είχαν ήδη πιάσει τους Αταπούμα και Πράιντλερ, συνεργάστηκαν και την αύξησαν και πάλι. Στο τελικό σπριντ ο Τσάβες νίκησε τον Κράισβαϊκ, οι δυο τους πήραν 10" και 6" μπόνους αντίστοιχα και πρόσθεσαν σε αυτά και τα 37" που έχασε τελικά ο Νίμπαλι στον τερματισμό. Πολύ περισσότερο χρόνο έχασαν οι Μάικα και Ζακαρίν (2:29"), ο Ουράν (2:50") και οι Ποτσοβίβο και Βαλβέρδε (3:00"). Το 14ο ετάπ έφερε κυριολεκτικά τα πάνω κάτω. Τα δυο μεγάλα φαβορί, Νίμπαλι και Βαλβέρδε έχασαν πολύτιμο χρόνο, ο δε Ισπανός μάλλον αποχαιρέτησε τα όνειρα για νίκη στη γενική. Ο Κράισβαϊκ φόρεσε τη ροζ φανέλα, ο Νίμπαλι έμεινε δεύτερος στα 41", ο Τσάβες ανέβηκε τρίτος (1:32"), ενώ από εκεί και πίσω, οι διαφορές μεγάλωσαν πολύ, με τους Βαλβέρδε, Αμαδόρ, Μάικα και Ζακαρίν να βρίσκονται ανάμεσα στα 3 και τα 4 λεπτά από τον Ολλανδό. Ουράν (5:01") και Ποτσοβίβο (6:00") έδειχναν να έχουν μείνει εκτός μάχης για το βάθρο. Χωρίς χρόνο για ξεκούραση, ο Γύρος συνεχίστηκε με το 15ο ετάπ, την χρονοανάβαση μέσα στην καρδιά των Δολομιτικών Άλπεων. Μια διαδρομή 10.8 χιλιομέτρων, με τα πρώτα δυο ευθείας και τα υπόλοιπα 9 στο πρώτης κατηγορίας Alpe di Siusi, με σταθερή κλίση από το 8% μέχρι το 9%.

Ο Κράισβαϊκ έχασε τη νίκη στην χρονοανάβαση για κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά κέρδισε σημαντικό χρόνο από όλα τα υπόλοιπα φαβορί (15ο ετάπ)

Από νωρίς είχαμε μια μεγάλη έκπληξη. Ο Αλεξάντερ Φολιφόροφ της Gazprom Rusvelo έγινε ο πρώτος ποδηλάτης που κατέβηκε τα 29 λεπτά, σταματώντας το χρονόμετρο στο απίστευτο 28:39, που φυσικά ήταν ο καλύτερος χρόνος μέχρι εκείνο το σημείο του αγώνα. Η έκπληξη έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν λίγο αργότερα, ο συναθλητής του, Σεργκέι Φιρσάνοφ, έκανε 29:09, που ήταν ο δεύτερος καλύτερος χρόνος στον τερματισμό! Όλοι φυσικά περίμεναν να δουν τα φαβορί και την μεταξύ τους μάχη. Ο Ζακαρίν ήταν πρώτος στα 4.4 χλμ, καλύτερος και από τον Φολιφόροφ, ο Μάικα στα 13" και ο Τσάβες πάνω από μισό λεπτό πιο αργός. Ο Βαλβέρδε πέρασε από εκεί στα 3" από τον Ρώσο της Katusha και ο Νίμπαλι στα 21". Ήταν όμως ο Κράισβαϊκ εκείνος που έκανε το καλύτερο πέρασμα από το πρώτο χρονομετρημένο σημείο, 9" πιο γρήγορος από τον Ζακαρίν και μισό λεπτό από τον "σοκαρισμένο" Νίμπαλι. Τα πράγματα για τον "καρχαρία" πήγαν από το κακό στο χειρότερο. Πιο πάνω, στην ανηφόρα, ενώ βρισκόταν περίπου ένα λεπτό πίσω από τη ροζ φανέλα, ένα μηχανικό πρόβλημα πρόσθεσε ακόμα μεγαλύτερους μπελάδες. Οι ακτίνες του πίσω τροχού "κούρεψαν" το σασμάν και ο Ιταλός αναγκάστηκε να αλλάξει ποδήλατο και να χάσει τον όποιο ρυθμό είχε μέχρι τότε. Ο Κράισβαϊκ έφτασε στον τερματισμό με τον ίδιο χρόνο του Φολιφόροφ, αλλά έχασε τη νίκη για κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο Βαλβέρδε έκανε σούπερ χρονόμετρο, στα 23" πίσω από τον Ολλανδό, Τσάβες και Ζακαρίν έχασαν 40" και 47" αντίστοιχα, ο Μάικα 1:09", ο Νίμπαλι 2:10", ο Ποτσοβίβο 2:12" και ο για τρίτο χρονόμετρο απογοητευτικός Ουράν, 3:18".

5. Η ΤΡΙΤΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Μετά την τρίτη και τελευταία ημέρα ξεκούρασης των αθλητών, ξεκίνησε η τρίτη και πιο κρίσιμη εβδομάδα του Giro. Ο Κράισβαϊκ μπήκε σε αυτήν με ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα στη γενική: ο Τσάβες ήταν 2ος στα 2:12, ο Νίμπαλι 3ος στα 2:51, ο Βαλβέρδε 4ος στα 3:29, ο Μάικα 5ος στα 4:38" και ο Ζακαρίν 6ος στα 4:40. Το 16ο ετάπ ήταν μόλις 132 χιλιόμετρα, αλλά με τρία σπριντ ανάβασης, το πρώτο στη μέση της διαδρομής, το Passo della Mendola (14.8 χλμ στο 6.5%) και τα υπόλοιπα δυο στο τέλος, πρώτα το 2ης κατηγορίας Fai della Paganella (10.2 χλμ στο 7.4%) και μετά η ανηφόρα τερματισμού στο 3ης κατηγορίας Andalo (6 χλμ στο 3.2%), με τα τελευταία 1500 μέτρα σε ευθεία και κατηφόρα. Ο αγώνας ξεκίνησε με πολύ δυνατό ρυθμό και με το που ξεκίνησε η πρώτη ανηφόρα της ημέρας στην Μέντολα, Movistar και Astana αύξησαν τον ρυθμό, θέλοντας να δυσκολέψουν τον Κράισβαϊκ, ο οποίος πολύ γρήγορα έμεινε χωρίς κανέναν βοηθό. Οι επιθέσεις δεν άργησαν να εκδηλωθούν από τους Ζακαρίν, Βαλβέρδε και Νίμπαλι, όμως η ροζ φανέλα απάντησε σε όλες χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Ο Ιταλός είχε και πάλι μηχανικό πρόβλημα, αλλά αυτή τη φορά το διόρθωσε αμέσως και έμεινε μαζί με τα υπόλοιπα φαβορί. Στο μεταξύ, ο Τσάβες ήταν φανερό ότι είχε πρόβλημα να ακολουθήσει στις επιθέσεις και όταν ο Νίμπαλι έκανε μια ακόμα αλλαγή ρυθμού, ο Κολομβιανός έχασε επαφή, μαζί του και οι Μάικα και Ουράν.

Στην κατηφόρα η διαφορά έφτασε το ένα λεπτό, αλλά ο Τσάβες μπόρεσε στη συνέχεια να την κατεβάσει στα 30". Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν στην ανηφόρα της Παγκανέλα και 15 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, ο Βαλβέρδε έκανε την τελική του επίθεση. Μόνο οι Ζακαρίν και Κράισβαϊκ απάντησαν, την ίδια στιγμή που ο κουρασμένος Νίμπαλι έμεινε πίσω και λίγο αργότερα πιάστηκε από το γκρουπάκι του Τσάβες. Ο Κολομβιανός, όταν έφτασαν στα πιο δύσκολα σημεία της ανάβασης, επιτέθηκε, αφήνοντας και αυτός πίσω τον αρχηγό της Astana. Μπροστά, ο Ζακαρίν έκανε την περισσότερη δουλειά και στα τελευταία μέτρα ο Βαλβέρδε ξεκίνησε το σπριντ και πήρε μια άνετη νίκη μπροστά από τον Κράισβαϊκ, την πρώτη του στο Giro, συμπληρώνοντας έτσι νίκες σε ετάπ και στους τρεις μεγάλους Γύρους. Τα χρονικά κέρδη ήταν σημαντικά και για τους τρεις πρώτους. Πέρα από τα μπόνους δευτερόλεπτα, πήραν 42" από τον Τσάβες, 50" από τον Μάικα και 1:47" από τον Νίμπαλι. Ο Ολλανδός μεγάλωσε κατά πολύ τις διαφορές του από τους διώκτες του και έδειξε ότι βρισκόταν στην καλύτερη κατάσταση από όλους τους διεκδικητές. Ο Τσάβες έμεινε δεύτερος στα 3 λεπτά, αλλά με την ανάσα του Βαλβέρδε καυτή από πίσω του. Ο "Μπάλα" ανέβηκε στην 3η θέση της γενικής, 3:23 πίσω από τη ροζ φανέλα και βρέθηκε με ένα πλεονέκτημα 1:20 από τον Νίμπαλι και 1:27 από τον Ζακαρίν. Ο Μάικα έμεινε στα 5:34, ενώ οι χρόνοι από εκεί και κάτω, ήταν πλέον απαγορευτικοί για διεκδίκηση της φανέλας αλλά και του βάθρου.

Ο Βαλβέρδε, στην πρώτη του συμμετοχή στο Giro, κέρδισε στο Άνταλο, συμπληρώνοντας έτσι νίκες σε ετάπ και στους τρεις μεγάλους Γύρους (16ο ετάπ)

Μπαίνοντας στην τρίτη εβδομάδα και με δυο πολύ δύσκολα αλπικά ετάπ να απομένουν, η ροζ φανέλα είχε αποκτήσει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, χρονικό και ψυχολογικό, η μάχη για το βάθρο ήταν τελείως ανοιχτή και το αρχικό μεγάλο θεωρητικό φαβορί, ο Νίμπαλι, φαινόταν να έχει τεθεί τελείως εκτός διεκδίκησης αυτών των στόχων. Ο αγώνας συνεχίστηκε με το 17ο ετάπ, 196 χιλιομέτρων, σχεδόν απόλυτης ευθείας, προορισμένο για τους λίγους σπρίντερ που συνέχιζαν ακόμα στον αγώνα. Τρεις αθλητές έφυγαν πολύ σύντομα μπροστά (Ος, Μπρουτ & Ζούπα), φτιάχνοντας μια διαφορά που έφτασε τα έξι λεπτά. Δυο ήταν οι ομάδες που μπήκαν μπροστά στο πελοτόν, θέλοντας να μειώσουν το πλεονέκτημα των αποσπασμένων και να τους ελέγξουν, ώστε το ετάπ να ολοκληρωθεί σε μαζικό σπριντ. Η μία ήταν η Lampre Merida που δούλευε για τον Σάσα Μόντολο και η άλλη, η Trek Segafredo που δούλευε για τον Τζιάκομο Νιτσόλο. Η διάφορα έπεσε κάτω από το λεπτό ενώ απέμεναν ακόμα 30 χιλιόμετρα και όλα έδειχναν ότι το μεγάλο γκρουπ θα απορροφούσε εύκολα το τρίο, πολύ πριν φτάσουν στο Κασάνο ντ' Άντα. Τρεις ακόμα αθλητές έφυγαν μέσα από το πελοτόν και ενώθηκαν με τους προπορευόμενους, τελικά όμως και οι έξι πιάστηκαν 2 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό.

Όταν μπήκαν στα τελευταία χίλια μέτρα, ο Φίλιπο Ποτσάτο (Wilier Trestina Southeast) επιτέθηκε και πήρε μια μικρή διαφορά, ενώ αμέσως τον ακολούθησε ο Ρόγκερ Κλούγκε. Ο Γερμανός της IAM, εκμεταλλευόμενος έναν στιγμιαίο δισταγμό στο γκρουπ, επιτάχυνε και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του στην πίστα και το αγώνισμα του όμνιουμ, στο οποίο θα πάρει μέρος στο Ρίο, προσπέρασε τον Ποτσάτο, αιφνιδίασε τους πάντες και πήρε την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του, δυο μόλις μέρες μετά την ανακοίνωση της ομάδας του ότι στο τέλος της σεζόν θα διαλυθεί! Η γενική δεν άλλαξε, όλα τα φαβορί τερμάτισαν μαζί και πήραν μερικές χρήσιμες ανάσες ενόψει των αλπικών ετάπ στη συνέχεια του Γύρου. Ακολούθησε το 18ο ετάπ, το μεγαλύτερο σε απόσταση της φετινής διοργάνωσης με 240 χιλιόμετρα, τα περισσότερα σε επίπεδη διαδρομή, αλλά με δυο μεγάλες "παγίδες" στο τέλος. Η πρώτη ήταν το 2ης κατηγορίας Πραμαρτίνο (4.7 χλμ στο 10.5%), η κορυφή του οποίου βρισκόταν 20 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, με μια πολύ τεχνική κατάβαση μετά την κορυφή του, ενώ η δεύτερη βρισκόταν μόλις 2.5 χιλιόμετρα πριν το τέρμα, μια ράμπα 500 μέτρων με κλίση στο 13.2% και το δυσκολότερο σημείο να φτάνει στο 20%!

Από τα πρώτα χιλιόμετρα σχηματίστηκε ένα μεγάλο γκρουπ από 24 αποσπασμένους αθλητές, το οποίο πήρε απόλυτη ελευθερία από το πελοτόν και έφτιαξε μεγάλη, διψήφια διαφορά. Όταν οι προπορευόμενοι έφτασαν στο Πραμαρτίνο, επιτέθηκαν οι Μοζέρ (Cannondale) και Μπραμπίλα (Etixx Quickstep) και πήραν διαφορά, ενώ οι υπόλοιποι 22 έσπασαν σε πολλά κομμάτια. Στην κορυφή το δίδυμο είχε πλεονέκτημα μισού λεπτού από τους Αρντ, Τρεντίν, Ρόβνι και Μόντολο, την ίδια στιγμή που το πελοτόν ακολουθούσε στα 14 λεπτά. Μοζέρ και Μπραμπίλα έφτασαν και στη μικρή μη βαθμολογούμενη ανηφόρα, έκαναν επιθέσεις ο ένας στον άλλο, αλλά τελικά μπήκαν μαζί στην τελική ευθεία και άρχισαν να μαρκάρονται, πριν ξεκινήσουν το τελευταίο σπριντ. Τελικά όμως ήταν ο Τρεντίν (Etixx Quickstep), ο οποίος ήρθε από πίσω και τους πέρασε σαν σταματημένους, για να πάρει μια μεγάλη νίκη, την τέταρτη συνολικά για την ομάδα του. Τα φαβορί τερμάτισαν μαζί, αφού στις δυο ανηφόρες δεν υπήρξαν επιθέσεις. Όλοι κράτησαν τις δυνάμεις τους για τα δυο επόμενα αλπικά ετάπ. Το 19ο ετάπ, 162 χιλιομέτρων, ήταν η προτελευταία μεγάλη δοκιμασία για τους αθλητές, οι οποίοι θα έπρεπε να ανέβουν πρώτα το 1ης κατηγορίας Colle dell'Agnello, Cima Coppi της φετινής διοργάνωσης με 2.744 μ. υψόμετρο (21.3 χλμ στο 6.8%), από εκεί να κάνουν περίπου 40 κατηφορικά χιλιόμετρα και στη συνέχεια να ανέβουν την ανηφόρα τερματισμού, το 1ης κατηγορίας Risoul (12.9 χλμ στο 6.9%).

Ο Νίμπαλι νίκησε στο Risoul και έφερε τα πάνω κάτω στον Γύρο (19ο ετάπ)

Ο αγώνας ξεκίνησε και μαζί του αμέτρητες προσπάθειες ποδηλατών να αποσπαστούν, χωρίς όμως να παίρνουν άδεια από το πελοτόν. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 70ο χιλιόμετρο για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο γκρουπ από 28 αθλητές, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν βοηθοί των Νίμπαλι, Τσάβες και Βαλβέρδε. Αυτό το γκρουπάκι ήδη από τα μισά της ανάβασης στο Ανιέλο έσπασε σε πολλά κομμάτια και ο Μικέλε Σκαρπόνι επιτέθηκε και κράτησε για τον εαυτό του την τιμή να περάσει πρώτος από την Cima Coppi, πέντε λεπτά μπροστά από το πελοτόν, όπου επίσης ήταν έτοιμη να ξεκινήσει η μάχη. Πρώτα ο Τσάβες έκανε αλλαγή ρυθμού και αρχικά μπόρεσε να τον ακολουθήσει μόνο ο Βαλβέρδε, όμως πολύ γρήγορα έφτασαν εκεί και τα υπόλοιπα φαβορί. Ο Κολομβιανός δοκίμασε μια ακόμα επίθεση, την οποία εκμηδένισε ο Κράισβαϊκ, όμως από εκείνο το σημείο οι Βαλβέρδε, Μάικα και Ουράν άρχισαν να χάνουν επαφή και δευτερόλεπτα, τα οποία στην κορυφή του Ανιέλο είχαν γίνει 40". Τσάβες, Νίμπαλι και Κράισβαϊκ ξεκίνησαν μαζί την κατηφόρα, όμως λίγο μετά, σε μια αριστερή στροφή, ο Ολλανδός έκανε το πρώτο του λάθος σε ολόκληρη τη διοργάνωση, ένα λάθος που όμως αποδείχτηκε μοιραίο για τις φιλοδοξίες του. Υπολογίζοντας λάθος τη γραμμή του, έσκασε πάνω στον τοίχο χιονιού, έφερε μια τούμπα στον αέρα και προσγειώθηκε στο οδόστρωμα.

Εκείνη τη στιγμή ο Γύρος που φαινόταν να βρίσκεται τόσο κοντά στη μεριά του Κράισβαϊκ, έκανε ολική στροφή εναντίον του. Γιατί ο Ολλανδός σηκώθηκε αμέσως, όμως το ποδήλατό του είχε υποστεί ζημιές, συνέχισε με αυτό χάνοντας πλέον χρόνο, σταμάτησε κάποια χιλιόμετρα πιο κάτω για να πάρει το εφεδρικό από το αυτοκίνητο της ομάδας του και το χειρότερο ήταν ότι πλέον είχε μείνει τελείως μόνος. Μπροστά οι Τσάβες και Νίμπαλι ανέβαζαν συνεχώς τη διαφορά, το γκρουπάκι του Βαλβέρδε τον είχε προσπεράσει επίσης και όλα έμοιαζαν εφιαλτικά για τη ροζ φανέλα. Ενώ όλοι βρίσκονταν ακόμα στην κατηφόρα, ένα άλλο από τα φαβορί, ο Ίλνουρ Ζακαρίν (Katusha), είχε πτώση και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα με σπασμένη κλείδα. Ο Σκαρπόνι, που όπως είπαμε πριν, ήταν κεφαλή της κούρσας μαζί με τον Μονφόρ, πήρε εντολή από τον Μαρτινέλι να περιμένει τον Νίμπαλι για να τον βοηθήσει στην τελευταία ανηφόρα. Μόλις ξεκίνησε η ανάβαση στο Risoul, σε γαλλικό πλέον έδαφος, πρώτα ο Πλάθα και στη συνέχεια ο Σκαρπόνι, βοήθησαν τους αρχηγούς τους όσο μπορούσαν. Ο Νίμπαλι έκανε την πρώτη του επίθεση 9 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο "καρχαρίας" ακολούθησε την πλέον ενδεδειγμένη τακτική. Άφησε τον Τσάβες να κάνει μόνος του όλη τη δουλειά χωρίς να του δώσει καμία αλλαγή και 5.5 χιλιόμετρα πριν την κορυφή δοκίμασε ξανά, αυτή τη φορά με επιτυχία.

Ο Κολομβιανός έχασε επαφή και ο Ιταλός, τελείως αναγεννημένος και δίνοντας την καλύτερη απάντηση σε όσους του είχαν ασκήσει σκληρή κριτική και τον είχαν αμφισβητήσει, έφτασε πρώτος στον τερματισμό, πήρε μια μεγάλη νίκη ουσίας και ψυχολογίας και έφερε τα πάνω κάτω στη γενική. Ο Τσάβες τερμάτισε τρίτος, χάνοντας ένα λεπτό από τον Νίμπαλι. Πιο πίσω, Μάικα, Ουράν και Βαλβέρδε έχασαν 2:24, με τον Ισπανό να χάνει τη θέση του στη γενική και να βγαίνει ξανά εκτός βάθρου. Ο Κράισβαϊκ που εξαντλημένος από την υπερπροσπάθεια και χωρίς να έχει τραφεί σωστά, βρέθηκε σε κρίση, έχασε πέντε λεπτά από τον νικητή και έπεσε στην τρίτη θέση της γενικής. Με το "βασιλικό" ετάπ να απομένει, ο Τσάβες ήταν πλέον ροζ φανέλα, ο Νίμπαλι 2ος στα 44", ο Κράισβαϊκ 3ος στο 1:05", ο Βαλβέρδε 4ος στο 1:48" και ο Μάικα 5ος στα 3:59". Το μόνο σίγουρο ήταν ότι η μάχη στο 20ο ετάπ παρουσιαζόταν δεδομένη. Το "tappone" του φετινού Γύρου Ιταλίας ήταν μόλις 134 χιλιόμετρα, αλλά μέσα σε αυτά οι αθλητές θα έπρεπε να ανέβουν πρώτα το 1ης κατηγορίας Col de Vars (18.2 χλμ στο 6%), στη συνέχεια το 1ης κατηγορίας Col de la Bonette (22.2 χλμ στο 6.7% και σε υψόμετρο 2.715 μ.), μετά να κατέβουν 40 κατηφορικά χιλιόμετρα, να ανέβουν και πάλι, μπαίνοντας ξανά σε ιταλικό έδαφος, στο 1ης κατηγορίας Colle della Lombarda (19.8 χλμ στο 7.5%) και τελικά να τερματίσουν στο 3ης κατηγορίας Sant'Anna di Vinadio (2.3 χλμ στο 8.1%)!

Η καθοριστική στιγμή του φετινού Giro. Ο Νίμπαλι αφήνει πίσω του τον Τσάβες στην ανηφόρα της Λομπάρντα. Μαζί με τον Κολομβιανό, ο Βαλβέρδε (20ο ετάπ)

Το προηγούμενο βράδυ μάθαμε πως ο Κράισβαϊκ είχε πάει στο νοσοκομείο για εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν ένα μικρό ράγισμα στα πλευρά του, κάτι που έθετε σε κίνδυνο τη συμμετοχή του στο 20ο ετάπ. Το πρωί ο Ολλανδός έκανε ζέσταμα και τελικά πήρε το "οκ" από το ιατρικό τιμ της LottoNL Jumbo για να ξεκινήσει. Ο αγώνας άρχισε και πολύ γρήγορα σχηματίστηκε ένα γκρουπάκι οκτώ αποσπασμένων, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν ο Κάνγκερτ (Astana) και ο Βισκόντι (Movistar). Αυτοί οι αθλητές, που στη συνέχεια έγιναν έντεκα, πέρασαν από την πρώτη κορυφή της ημέρας με πλεονέκτημα 7 λεπτών από το πελοτόν. Στην κατηφόρα ο Μίκελ Νιέβε (Sky) ξέφυγε από τους υπόλοιπους αποσπασμένους και άρχισε να χτίζει διαφορά στην δεύτερη ανηφόρα προς το Κολ ντε λα Μπονέτ. Πίσω στο πελοτόν, 15 χιλιόμετρα πριν την κορυφή, η Movistar μπήκε μπροστά χωρίς όμως να αυξήσει τον ρυθμό που επέβαλλε μέχρι τότε η Orica GreenEGE. Οι βοηθοί του Βαλβέρδε μάλλον θέλησαν να διατηρήσουν έναν χαλαρό ρυθμό, ώστε ο αρχηγός τους να αποφύγει προβλήματα με το μεγάλο υψόμετρο. Μπροστά, ο Βάσκος πέρασε πρώτος από την Μπονέτ και με τους βαθμούς του σπριντ ανάβασης, πήρε την μπλε φανέλα των βουνών από τον Νταμιάνο Κούνεγκο. Το πελοτόν έφτασε στην κορυφή με καθυστέρηση δέκα περίπου λεπτών με όλα τα φαβορί μαζί.

Στην μεγάλη κατηφόρα των 40 χιλιομέτρων, οι διώκτες του Νιέβε ενώθηκαν και πάλι μαζί του και ήταν οκτώ οι αποσπασμένοι ποδηλάτες που ξεκίνησαν την ανηφόρα στην Λομπάρντα (Νιέβε, Ντομπρόβσκι, Αταπούμα, Ταραμάε, Φολιφόροφ, Βισκόντι, Μπραμπίλα και Κάνγκερτ). Οι επιθέσεις ξεκίνησαν και 3 χιλιόμετρα πριν την κορυφή, ο Ρέιν Ταραμάε ξεχώρισε από τους υπόλοιπους, έφτιαξε διαφορά, την διατήρησε μέχρι το τέλος και πήρε μια μεγάλη νίκη, την οποία αφιέρωσε στον αρχηγό του, Ζακαρίν, που 24 ώρες νωρίτερα είχε εγκαταλείψει το Giro τραυματισμένος από πτώση. Η προσοχή όμως όλων ήταν στραμμένη πίσω, στα φαβορί και την μάχη για τη ροζ φανέλα. Μετά την Μπονέτ και την κατηφόρα που ακολούθησε, όλα τα φαβορί ήταν μαζί και έτσι ξεκίνησαν την ανάβαση στην Λομπάρντα. Στα πρώτα χιλιόμετρα τον ρυθμό έδινε ο Τσουρούκα, βοηθός του Τσάβες, όμως η Astana πήρε την πρωτοβουλία στέλνοντας μπροστά τον Φούγκλσανγκ, ο οποίος ανέβασε αμέσως την ταχύτητα, με αποτέλεσμα πολλοί ποδηλάτες να χάσουν επαφή. Τον διαδέχτηκε ο εκπληκτικός σε όλο τον αγώνα Μικέλε Σκαρπόνι και εκεί το πελοτόν διαλύθηκε κυριολεκτικά, ενώ μαζί με τον Ιταλό έμειναν μόνο οι Νίμπαλι, Τσάβες, Μάικα, Βαλβέρδε, Κράισβαϊκ και Γιούνγκελς. Ο Σκαρπόνι ολοκλήρωσε τη δουλειά του 5 χιλιόμετρα πριν την κορυφή και εκεί ανέλαβε πλέον ο Νίμπαλι.

Ο Αλεχάνδρο Βαλβέρδε έγινε ο 16ος ποδηλάτης στην ιστορία του αθλήματος που συμπληρώνει παρουσία στα βάθρα και των τριών μεγάλων γύρων. Ο "Μπάλα" συμπλήρωσε επίσης στην Ιταλία νίκες σε ετάπ σε Tour, Giro & Vuelta

Ο "καρχαρίας" που είχε διακρίνει σημάδια αδυναμίας στον Κολομβιανό, επιτέθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Τσάβες και Βαλβέρδε ήταν οι μόνοι που ακολούθησαν τη ρόδα του, όμως πολύ γρήγορα ο Ιταλός τους άφησε πίσω και έφτασε στην κορυφή με πλεονέκτημα 55", κάτι που σήμαινε ότι έμπαινε σε ιταλικό έδαφος ως εικονική ροζ φανέλα (η διαφορά του από τον Τσάβες στη γενική ήταν 44"). Ο Κάνγκερτ, από το γκρουπ των αποσπασμένων, που τον περίμενε, του έδωσε μερικές χρήσιμες ανάσες, την ίδια στιγμή που πίσω, ο Ριγκομπέρτο Ουράν έδινε τη δική του βοήθεια στον συμπατριώτη του, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού ήταν φανερό ότι ο πρωτοπόρος της γενικής βρισκόταν σε κρίση. Βαλβέρδε και Ουράν έφυγαν από τον Τσάβες και συνέχισαν μπροστά, ενώ ο Νίμπαλι βρισκόταν στην ανηφόρα τερματισμού, καλύπτοντας τα τελευταία δυο χιλιόμετρα μέσα σε ντελίριο των Ιταλών τιφόζι. Ο αρχηγός της Astana τερμάτισε και όλοι άρχισαν να μετρούν τα βασανιστικά δευτερόλεπτα για να δουν αν η μεγάλη ανατροπή θα ολοκληρωνόταν. Ο Νίμπαλι, εξουθενωμένος και σκυμμένος πάνω στο ποδήλατό του, είδε ξαφνικά τους γονείς του Τσάβες να έρχονται προς το μέρος του για να τον συγχαρούν. "Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα κερδίσει το Giro", δήλωσε αργότερα στους δημοσιογράφους, ενώ η εικόνα της μαμάς Τσάβες να τον αγκαλιάζει, ήταν νομίζω ότι πιο συγκλονιστικά όμορφο μας προσέφερε ολόκληρος ο αγώνας.

Εκτός από την ανατροπή στην πρώτη θέση, είχαμε μια ακόμα, εκείνη που πέτυχε ο Βαλβέρδε, μπαίνοντας τελικά στην τρίτη θέση του βάθρου, με τον γενναίο και άξιο θαυμασμού Κράισβαϊκ να μην μπορεί να την υπερασπιστεί. Απέμενε πλέον μόνο το τελευταίο ετάπ, η παρέλαση των ποδηλατών στο Τορίνο, με τις 8 στροφές στο σιρκουί των 7.5 χιλιομέτρων. Οι αθλητές ξεκίνησαν με πολύ χαλαρό ρυθμό, ώστε να βγουν οι παραδοσιακές φωτογραφίες του νικητή και της ομάδας του και να δοθούν τα συγχαρητήρια από τους αντίπαλους. Ο καιρός αρχικά δεν βοήθησε καθόλου, αφού στο Τορίνο και την γύρω περιοχή είχαν ανοίξει οι ουρανοί, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια πτώση, η οποία δυστυχώς ανάγκασε τον Λαρς Μπακ (Lotto Soudal) να εγκαταλείψει. 70 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό είχαμε την πρώτη επίθεση από δυο αθλητές της LottoNL Jumbo, τους Φαν Έμντεν και Τιαλίνγκι, οι οποίοι πήραν μερικά δευτερόλεπτα από το πελοτόν, χωρίς να σεβαστούν την παράδοση που λέει πως όταν υπάρχει σιρκουί στο τελευταίο ετάπ, οι υπόλοιπες ομάδες αφήνουν τιμητικά τον νικητή και τους συναθλητές του να περάσουν πρώτοι στο πρώτο πέρασμα από τη γραμμή του τερματισμού. Οι διοργανωτές, πολύ σωστά, βλέποντας ότι το βρεγμένο οδόστρωμα ήταν γεμάτο παγίδες για τους αθλητές, ουδετεροποίησαν τις χρονικές διαφορές στο πρώτο πέρασμα από τον τερματισμό. Ο Νίμπαλι χρησιμοποίησε ένα ποδήλατο με γυαλιστερό ροζ χρώμα για την περίσταση και τερμάτισε μέσα σε αποθέωση από τους τιφόζι. Λίγο νωρίτερα είχε ολοκληρωθεί ένα περιπετειώδες μαζικό σπριντ, με τον Νιτσόλο να παίρνει τη νίκη, την οποία όμως του αφαίρεσαν (απόλυτα δίκαια) οι κριτές, αφού είχε κλείσει πολύ επικίνδυνα - αλλάζοντας τη γραμμή του - στις μπαριέρες τον Σάσα Μόντολο. Έτσι λοιπόν, ο Γερμανός Νικίας Αρντ της Giant Alpecin κέρδισε το 21ο και τελευταίο ετάπ του Giro. Στη συνέχεια είχαμε τις απονομές στον Νίμπαλι και σε όλους τους υπόλοιπους νικητές των διαφόρων βαθμολογιών και κατατάξεων.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΩΝ 21 ΕΤΑΠ

Ο Νίμπαλι και οι υπόλοιποι αθλητές της Astana, τιμητικά πρώτοι στους δρόμους του Τορίνο (21ο ετάπ)

Ο Γύρος της Ιταλίας ξεκίνησε στις 6 Μαΐου από το Άπελντουρν της Ολλανδίας και ολοκληρώθηκε την 29η Μαΐου με την καθιερωμένη "παρέλαση" των ποδηλατών στο Τορίνο. Ας δούμε τους νικητές των 21 ετάπ:

01. Apeldoorn - Apeldoorn / Tom Dumoulin (Giant Alpecin)

02. Arnhem - Nijmegen / Marcel Kittel (Etixx Quickstep)

03. Nijmegen - Arnhem / Marcel Kittel (Etixx Quickstep)

04. Catanzaro - Praia a Mare / Diego Ulissi (Lampre Merida)

05. Praia a Mare - Benevento / Andre Greipel (Lotto Soudal)

06. Ponte - Roccaraso (Aremogna) / Tim Wellens (Lotto Soudal)

07. Sulmona - Foligno / Andre Greipel (Lotto Soudal)

08. Foligno - Arezzo / Gianluca Brambilla (Etixx Quickstep)

09. Radda in Chianti - Greve in Chianti / Primoz Roglic (LottoNL Jumbo)

10. Campi Bisenzio - Sestola / Giulio Ciccone (Bardiani CSF)

11. Modena - Asolo / Diego Ulissi (Lampre Merida)

12. Noale - Bibione / Andre Greipel (Lotto Soudal)

13. Palmanova - Cividale del Friuli / Mikel Nieve (Sky)

14. Alpago (Farra) - Corvara (Alta Badia) / Esteban Chaves (Orica GreenEDGE)

15. Castelrotto - Alpe di Siusi / Alexander Foliforov (Gazprom Rusvelo)

16. Bressanone - Andalo / Alejandro Valverde (Movistar)

17. Molveno - Cassano d'Adda / Roger Kluge (IAM)

18. Muggio - Pinerolo / Matteo Trentin (Etixx Quickstep)

19. Pinerolo - Risoul / Vincenzo Nibali (Astana)

20. Guillestre - Sant'Anna di Vinadio / Rein Taaramae (Katusha)

21. Cuneo - Torino / Nikias Arndt (Giant Alpecin)

ΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ

Το τελικό βάθρο του 99ου Giro d'Italia. Από αριστερά, Τσάβες (2ος), Νίμπαλι (1ος) και Βαλβέρδε (3ος)

- Τελική γενική κατάταξη (ροζ φανέλα):

01. Vincenzo Nibali (Astana) 86:32:49

02. Esteban Chaves (Orica GreenEDGE) +0:52

03. Alejandro Valverde (Movistar) +1:17

04. Steven Kruijswijk (LottoNL Jumbo) +1:50

05. Rafal Majka (Tinkoff) +4:37

06. Bob Jungels (Etixx Quickstep) +8:31

07. Rigoberto Uran (Cannondale) +11:47

08. Andrey Amador (Movistar) +13:21

09. Darwin Atapuma (BMC) +14:09

10. Kanstantsin Siutsou (Dimension Data) +16:20

- Τελική βαθμολογία πόντων (κόκκινη φανέλα):

1. Giacomo Nizzolo (Trek Segafredo) 209

2. Matteo Trentin (Etixx Quickstep) 184

3. Sacha Modolo (Lampre Merida) 163

- Τελική βαθμολογία βουνών (μπλε φανέλα):

1. Mikel Nieve (Sky) 152

2. Damiano Cunego (Nippo Vini Fantini) 134

3. Darwin Atapuma (BMC) 118

- Τελική κατάταξη καλύτερου νέου αθλητή (λευκή φανέλα):

1. Bob Jungels (Etixx Quickstep) 86:41:20

2. Sebastian Henao (Sky) +0:29:38

3. Valerio Conti (Lampre Merida) +1:10:07

- Τελική ομαδική κατάταξη:

1. Astana 260:02:35

2. Cannondale +0:06:57

3. Movistar +0:21:00

Βίντεο: Highlights από το 20ο ετάπ, εκεί όπου ο Νίμπαλι ολοκλήρωσε την επική του ανατροπή και πήρε τη ροζ φανέλα