LONGREADS

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Ο παίκτης Karl Anthony Towns... έρχεται σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στον άνθρωπο Karl Anthony Downs. Διαβάστε τι κάνει τόσο ιδιαίτερο -εντός και εκτός παρκέ- το εν δυνάμει Νο1 στο προσεχές NBA draft.

Το βράδυ της 25ης Ιουνίου θα ανήκει εξ ολοκλήρου στα νιάτα. Στα παιδιά που θα 'χουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν το παιδικό τους όνειρο να γίνουν ΝΒΑers. Δυο είναι τα ονόματα που κυριαρχούν στις λίστες των ειδικών, για να βρουν πρώτοι δουλειά. Στο Νο1. Που ανήκει στους Timberwolves. Ο Jahlil Okafor, του οποίου την ιστορία σας έχουμε ήδη παρουσιάσει και ο Karl Anthony Towns. Πάμε λοιπόν, να δούμε... ποιο είναι αυτός ο τύπος και αν έχει ό,τι χρειάζεται για να επιτύχει στο θεαματικότερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Γεννήθηκε στο Piscataway, του New Jersey, δήμο της Middlesex County, 65.044 κατοίκων. Δεν είναι όσο κακό... ακούγεται. Τουναντίον, το περιοδικό Money το είχε πέρυσι στο Νο27 των ΤΟΡ50 πόλεων που μπορεί να ζήσει κάποιος στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του Karl Anthony Towns Sr. (ναι, καμία πρωτοτυπία) είναι Αφροαμερικανός, πρώην παίκτης του Monmouth University (στη δεκαετία του '80, οπότε μπήκε στους κορυφαίους ριμπάουντερ του έθνους) και μετέπειτα κόουτς μπάσκετ σε high school και η μητέρα του, Jacqueline Cruz από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Αμφότεροι, εργάζονταν σε φαρμακευτική εταιρία που είχε έδρα στο New Jersey.

Οι γονείς του είναι πάντα στα παιχνίδια του, αλλά ΠΟΤΕ δεν κάθονται μαζί.

" Χρειάζομαι την ελευθερία μου, να παρακολουθώ το παιδί, να το προσέχω" εξηγεί ο πατέρας του, για να προσθέσει " η σύζυγος μου είναι μέσα στην ένταση. Δεν μπορώ να απαντώ διαρκώς στις ερωτήσεις της. Προτιμώ να απαντώ σε εκείνες του γιου μου". Η κυρία του σπιτιού συμπληρώνει " είμαι πολύ θορυβώδης και ενθουσιώδης. Ο Karl είναι περισσότερο ήρεμος. Δεν μπορώ να κάθομαι κοντά του και να μου λέει να μη σηκώνομαι όρθια, να... μη βρίζω λιγουλάκι". Όχι, το τελευταίο δεν είναι ίδιον μόνο της Ελληνίδας μάνας -τελικά. Ο ένας λοιπόν, κάθεται ψηλά ψηλά και η άλλη δίπλα στο παρκέ -για να 'χει άμεση επαφή.

Στα μέσα του Νοέμβρη του 1995, σε επίσκεψη τηλεοπτικού δικτύου της Νέας Υόρκης στο John F. Kennedy Medical Center του Edison, για να καταγράψει την επίσκεψη πολιτικού στο νοσοκομείο, οι κάμερες... κόλλησαν πάνω του, γιατί ήταν το πιο μεγάλο βρέφος στο δωμάτιο. Γεννήθηκε 5 κιλά και 63 εκατοστά -και τα πόδια του είχαν χαρακτηριστεί ως "τεράστια". Από τα 5 του, άρχισε να ακολουθεί τον πατέρα του στις προπονήσεις της ομάδας που κοουτσάριζε τότε, το πρόγραμμα των οποίων ακολουθούσε ενίοτε -στο μέτρο που μπορούσε. Κάποια Χριστούγεννα, ο πατέρας του του ζήτησε συγγνώμη που δεν μπορούσε να του πάρει δώρο. Του υποσχέθηκε να φτιάξει μια μπασκέτα στην αυλή, για εκείνον, όταν θα έφτιαχνε ο καιρός. Λίγους μήνες μετά, η υπόσχεση έγινε πράξη (" δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι τα λίγα δολάρια που του περίσσεψαν, τα διέθεσε για να μου φτιάξει μπασκέτα. Δεν είχε λεφτά να πάρει έτοιμη και την δημιούργησε ο ίδιος") και ξεκίνησαν τα ένας με έναν." Ήταν από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου" εξήγησε χρόνια μετά. Μια ημέρα, όταν είχε φτάσει στο 1.90, άρχισε να κάνει σουτ εναντίον των τελειόφοιτων που προπονούσε ο πατέρας του (στο Piscataway Prep). Του ζήτησαν να παίξει μαζί τους. Τους διέλυσε. Δεν το πήρε επάνω του. Ευχαρίστησε τους συμπαίκτες του και αποχώρησε. Για εκείνον, πάντα η ουσία είναι στην ομαδική δουλειά.

03/31/15 -  A photo of Karl-Anthony Towns with his sister Lachelle. Photo by Bill Kostroun
03/31/15 - A photo of Karl-Anthony Towns with his sister Lachelle. Photo by Bill Kostroun BILL KOSTROUN/NEW YORK POST

Μας έμαθαν να είμαστε ευγνώμονες" είχε πει η αδελφή του, Lachelle, που ουσιαστικά τον μεγάλωσε, αφού οι γονείς του δούλευαν σαν τρελοί για να ταΐσουν την οικογένεια "μπορεί να ήμασταν φτωχοί, αλλά δεν ήμασταν άστεγοι. Μπορεί να μην είχαμε πολλά, είχαμε όμως, όσα χρειαζόμασταν".

Τα μύησε και στη σημασία της πίστης. Ενίσχυσε δε, την όλη διαδικασία με τα σχολεία στα οποία τα έστελναν. Το πρώτο του εν δυνάμει Νο1 στο φετινό ΝΒΑ draft ήταν το Lake Nelson Seventh Day Advenist. Εδώ θα ανοίξουμε μια παρένθεση, για να σας ενημερώσουμε ότι οι Αντβεντιστές είναι χριστιανικό κίνημα και το όνομα τους προέρχεται από την πίστη τους ότι η δευτέρα έλευση -advent- του Χριστού, θα γίνει γρήγορα. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε. Μεταφέρθηκε στο Our Lady of Fatima (καθολικό σχολείο στο Courtland, του Οντάριο -ναι στον Καναδά), πριν επιστρέψει στη γενέτειρα του, το 2009 και καθίσει στα θρανία του Theodore Schor Middle School -ανήκει στη λίστα με τα καλύτερα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ, είναι οικοτροφείο και παρέχει και δωρεάν οδοντιατρική περίθαλψη (αγαθό που στην άλλη ακτή του Ατλαντικού είναι προνόμιο για λίγους).

Αυτή η μετακόμιση τον υποχρέωσε να επαναλάβει μια τάξη (seventh grade), γιατί τα κριτήρια των σχολείων ήταν διαφορετικά. Ούτε που νοιάστηκε. Απλά (!) συνέχισε να παίρνει άριστα σε όλα τα μαθήματα και το 2011 είχε ενημερωθεί πως οι Rutgers, Kentucky, Duke, Michigan State, Baylor, West Virginia και Richmond ενδιαφέρονται να τον κάνουν δικό τους. Σημείωση: δεν είχε καν πάει high school. Αυτά (τα high schools) και αν σφάζονταν στην ποδιά του. Ουδείς άλλος, συνομήλικος του, διεκδικήθηκε περισσότερο από λύκεια, με το Pennington School να του δίνει πλήρη υποτροφία (52.000 δολάρια). Την αρνήθηκε, όπως αρνήθηκε τους St. Anthony, Blair Academy, St. Benedict's, Pope John Paul XXIII, Academy of the New Church, Oak Hill Academy, St. Patrick και National Christian.

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Το καλοκαίρι του 2011, ενώ ήταν σε ηλικία 16 χρόνων, κλήθηκε από την εθνική της Δομινικανής Δημοκρατίας να εκπροσωπήσει το έθνος στους Παναμερικανικούς. Αποδέχθηκε την πρόσκληση... του John Calipari που καθόταν στον πάγκο αυτής της ομάδας. Ναι, του... ισόβιου κόουτς του Kentucky, πανεπιστήμιο με το οποίο δεσμεύτηκε ο άνθρωπος μας από τις 4/12 του 2012. Προφανώς και όχι τυχαία. Πριν αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης, πριν κερδίσει το δικαίωμα... να μπει σε αίθουσα με ακατάλληλες ταινίες ή να πιει το πρώτο του ποτό, έπαιξε εναντίον του LeBron James και του Durant. Αγωνίστηκε και σε προΟλυμπιακό τουρνουά, αλλά η τέταρτη θέση δεν έδωσε εισιτήριο για το Λονδίνο. Μεγάλο ρόλο δεν είχε. Κέρδισε όμως, το σεβασμό του Al Horford, ο οποίος του είπε πως μπορεί να επιτύχει κάτι καλό στην καριέρα του. " Το είχα ακούσει και από άλλους, αλλά είναι διαφορετικό όταν το ακούς από έναν ΝΒΑer". Μια στιγμή, όμως, γιατί δεν σας είπαμε τι έκανε στο λύκειο -το οποίο τελείωσε σε τρία χρόνια και έτσι κάλυψε τη χρονιά που είχε χάσει στο γυμνάσιο.

during a pre-Olympic exhibition game at Thomas & Mack Center on July 12, 2012 in Las Vegas, Nevada.
during a pre-Olympic exhibition game at Thomas & Mack Center on July 12, 2012 in Las Vegas, Nevada. GETTY IMAGES

Διάλεξε το St. Joseph (" Ήταν πρόκληση να πάω σε σχολείο που δεν είχε διάκριση. Ήθελα να νιώσω το βάρος της πίεσης στην πλάτη μου. Να κάνω ό,τι μπορώ να τους δώσω έναν τίτλο") και έγινε ο ηγέτης για τον πρωτάθλημα του 2012, όπως ο ίδιος έμπαινε στο ΤΟΡ25 του ESPN. Ηγήθηκε και των πρωταθλημάτων της περιφέρειας στα δυο επόμενα χρόνια (2013, 2014), ενώ εν αντιθέσει με τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που οραματίζονται από νεαρή ηλικία τον εαυτό τους στο ΝΒΑ, ο συγκεκριμένος δεν αρκούνταν στο να βρει τρόπο να αριστεύσει εντός των γηπέδων. Ήταν και αριστούχος μαθητής. Για αυτό και αναδείχθηκε "Νational Boys Basketball POY". Βραβείο που απονέμεται 30 χρόνια στις ΗΠΑ, στους καλύτερους αθλητές των high schools που διακρίνονται και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όπως και για τη συμπεριφορά τους εντός και εκτός παρκέ. Στο λόγο που έβγαλε, κατά την απονομή, ευχαρίστησε τη μητέρα του " που μου μαγειρεύει πάντα. Είμαι μεγαλόσωμος. Πρέπει να τρώω πολύ". Ευχαρίστησε τον μπσμπά του " ήταν δύσκολα τα πράγματα, όταν μεγάλωνα. Έπρεπε να δουλεύω πολύ. Τον ευχαριστώ που μου σύστησε την πορτοκαλί μπάλα και για το χρόνο που περνούσε μαζί μου, μολονότι δεν είχε πολύ περίσσιο, αφού έκανε τέσσερις δουλειές για να μας φροντίζει". Ένα χρόνο αργότερα, θα ομολογούσε " όπως πήγαινα να παραλάβω το βραβείο, ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα, βλέποντας πόσο υπερήφανοι ένιωθαν οι γονείς μου. Σκέφτηκα πόσα έπρεπε να στερηθούν, για να έχω ρούχα, για να φορώ παπούτσια. Όλες αυτές οι εικόνες ήλθαν σε μηδενικό χρόνο στο μυαλό μου και συγκινήθηκα".

Και όλα αυτά, ενώ το καλοκαίρι που προηγήθηκε του high school... σκέφτηκε να κάνει κάτι άλλο στη ζωή του. Πήγε στον πατέρα του και τον ενημέρωσε πως είχε τελειώσει με το μπάσκετ. Είχε βαρεθεί να ακούει " είσαι το Νο1, είσαι το Νο1". Δεν απολάμβανε πια το άθλημα. Χρειαζόταν μια νέα πρόκληση. " Σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε στόχος που ήθελα να υλοποιήσω. Δεν μου αρέσει να είμαι στην κορυφή του βουνού. Μου αρέσει να το σκαρφαλώνω". Αντί να πάει σε AAU (τουρνουά ερασιτεχνών που γίνεται τα καλοκαίρια), πέρασε όλο το καλοκαίρι... ως pitcher του baseball! Προπονήθηκε τόσο πολύ που τα χέρια του γέμισαν κάλους. " Ήθελα να δοκιμάσω κάτι στο οποίο δεν ήμουν καλός. Δεν ήμουν και κακός, αλλά δεν ήμουν το Νο1. Ήταν λοιπόν, μια πρόκληση". Ήταν και ο τρόπος που είχε να καταλάβει πως όχι, δεν είχε τελειώσει με το μπάσκετ.

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Την ημέρα που πετούσε το πηλήκιο της αποφοίτησης στον ουρανό (σε 30 ματς είχε κατά μ.ο. 21.5π., με 66.1% στα σουτ και 82.2% στις βολές, 13.7 ριμπ., 6.4 τάπες, με το σχολείο του να φτάνει στο ρεκόρ 28-2 και στην πρώτη παρουσία στο εθνικό τουρνουά πρωταθλητών), ο Karl Anthony Towns, ο προπονητής του Dave Turco θα "έβγαζε" λόγο που θα αντικατόπτριζε πλήρως την επιρροή που είχε αυτό το παιδί στους γύρω του. Προτιμούσε να διαβάσει ένα καλό βιβλίο, από το να πάει σε πάρτι, αρνείτο πεισματικά να μιλήσει για τον εαυτό του, έψηνε μπισκότα για τους συμμαθητές και τους καθηγητές, ήταν μέλος του μαθητικού συμβουλίου και περνούσε τα Σάββατα με την κοπέλα του, Ιndia σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες της οργάνωσης "Γονείς αυτιστικών παιδιών". Το moto της παρέας του ήταν " μόνο κακά πράγματα συμβαίνουν, μετά τα μεσάνυχτα".

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Όλα αυτά, πηγάζουν από μέσα του. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σας το εξηγήσω" είχε απαντήσει η μητέρα του σε ερώτηση για τη ψυχή του παιδιού της. " Ακολουθεί πάντα την καρδιά του, κάνει ό,τι τον βοηθά να αισθάνεται καλύτερα".

" Όταν διάλεξε το St. Joseph Ηigh School, άλλαξε τις ζωές όλων στο σχολείο, προς το καλύτερο" είχε πει ο Turco, "είναι ο υπέρτατος συμπαίκτης και ο ορισμός του μαθητή-αθλητή. Αυτό που θαυμάζω περισσότερο σε εκείνον, είναι ότι είναι πραγματικός ηγέτης, ο οποίος δίνει το παράδειγμα στους άλλους. Κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο, όταν ουδέποτε έπαιξε ουσιαστικά με παιδιά της ηλικίας σου. Κάθε σεζόν, ο Καρλ είχε δίπλα του ένα νέο γκρουπ συμπαικτών και παρά τις διακρίσεις που λάμβανε κάθε χρόνο, για όσα έκανε στα παρκέ, ποτέ δεν επηρεάστηκε το πνεύμα του.

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Ποτέ δεν σκέφτηκε πως είναι καλύτερος από τους άλλους. Συνέχισε να ξοδεύει απεριόριστες ώρες στο γήπεδο και στη μελέτη των μαθημάτων του, ώστε να διασφαλίσει πως θα γίνει ο καλύτερος παίκτης που μπορεί να γίνει. Και με κάποιο μαγικό τρόπο, πάντα έβρισκε χρόνο να συναντιέται με ανθρώπους που δεν είχαν όλη την τύχη με το μέρος τους και να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Είναι μοναδικός ο τρόπος που ξέρει να συναναστρέφεται με μικρά παιδιά. Ανεξάρτητα από το πώς έπαιζε, έθετε εαυτόν στις υπηρεσίες της ομάδας για να υπογράψει αυτόγραφα, να βγάλει φωτογραφίες και να μιλήσει με όποιον ήθελε να του μιλήσει. Και να είστε σίγουροι ότι οι φαν δεν ήταν πάντα ευγενικοί μαζί του.

Ανέκαθεν ήταν πιο ώριμος από τα παιδιά στην ηλικία του και εξελίχθηκε σε μαθητή που πήρε πτυχίο από το High School σε 3 χρόνια, με 4.3 GPA (Α+). Σίγουρα θα μου λείψει, ως άνθρωπος, αλλά και ως ο παίκτης που μας έδωσε 1670 πόντους, 1200 ριμπ. και 600 τάπες. Θα λείψει από το σχολείο ο χαρακτήρας του και το πνεύμα του ηγέτη που επέδειξε από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα στα θρανία μας. Πάντα έλεγα στα παιδιά να μην ανησυχούν αν θα πάρουν ή θα χάσουν ένα ματς -γιατί είχαν τον Καρλ Άντονι. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι καλά πράγματα συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους. Στην περίπτωση του Καρλ Άντονι, είμαι βέβαιος πως τον περιμένουν εκπληκτικά πράγματα".

Στο Kentucky θα γινόταν ο tremendous τύπος, που είπε και ο Καλιπάρι, ο ψηλός που σκόραρε βολές (είχε αυτό το στοίχημα με τον πατέρα του, να κάνει 10 push ups, για κάθε χαμένη βολή), από κοντά, από μακριά, που μπορούσε να παίξει pick and roll, να ρίξει τάπες. "Και το κυριότερο; Είναι εκπληκτικό παιδί" που τόνισε και ο κόουτς, πριν καταλήξει "μπορούσα να ζητήσω κάτι άλλο;". Το τρόπαιο, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Πριν ωστόσο, μαζέψει τα μπογαλάκια του και κινήσει για το Lexington, δέχθηκε πρόσκληση να εκπροσωπήσει τη Δομινικανή Δημοκρατία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Όχι, δεν άλλαξε πορεία. Συνέχισε να οδηγεί προς τη νέα του κατοικία, διότι όπως εξήγησε μέσω Twitter " η δέσμευση που έχω κάνει ως ΜΑΘΗΤΗΣ-αθλητής με υποχρεώνει να επικεντρωθώ στη μελέτη που χρειάζομαι. Όσο και αν με πονά, δεν μπορώ να πάω στην Ισπανία". Πήγε αλλού. Αρχικά στις Μπαχάμες, μέσω προγράμματος του κολεγίου του για κοινωνική προσφορά, στο πλαίσιο της οποίας οι φοιτητές πλένουν τα πόδια παιδιών της Νassau, πριν τους δώσουν κάλτσες και παπούτσια. Ένα παιδί φορούσε Νο44, που δεν υπήρχε πρόχειρο. Κανένα πρόβλημα. Ο Towns του έδωσε τα δικά του.

Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις το Νο1;

Κανόνισε το, θέλω να συναντήσω αυτό το παιδί" είπε στον μπαμπά του από το τηλέφωνο και η συνάντηση έγινε λίγες ημέρες μετά, για να παίξουν μπάσκετ και να βγάλουν φωτογραφίες. "Υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά που ονειρεύονται να παίξουν στο Kentucky, αλλά μόνο 16 έχουν αυτήν την ευκαιρία κάθε χρόνο. είμαι ένας από αυτούς. Πώς να μη θέλω να δώσω κάτι πίσω, για την τύχη που έχω να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν;", είχε σχολιάσει αυτούς που επέμεναν να κάνει ένα σχόλιο.

Με τους Wildcats έφτασε τις 48 διαδοχικές νίκες: 10 από την τελευταία χρονιά στο σχολείο και 38 στο κολέγιο -ώσπου ήλθε η ήττα και ο αποκλεισμός στην τελική ευθεία για το τρόπαιο και δεν έγινε ποτέ το 40-0. Ο Καλιπάρι χρησιμοποίησε το σύστημα Plattoon, που έχει πέραση στο χόκεϊ, όχι γιατί δεν είχε ταλέντο, αλλά επειδή είχε πάρα πολύ. Για αυτό και είχε rotation 10 παικτών, στο οποίο ο καθένας έπαιζε από 14 έως 24' ανά αγώνα. Δεν σταμάτησε ποτέ να επιστρέφει στη γειτονιά του, στο σχολείο του. Ευκαιρίας δοθείσας, δίδαξε και το ποστάρισμα στην ομάδα μπάσκετ -με τις γνώσεις που είχε κερδίσει στο Kentucky, πριν αναδειχθεί πρωταθλητής στο NCAA. Η κατεύθυνση που είχε πάρει ήταν η κινησιολογία " με στόχο να γίνω γιατρός, όταν νιώσω ότι δεν διασκεδάζω πια με το μπάσκετ".

Kentucky's Karl-Anthony Towns holds part of the net in his teeth after Kentucky's 68-66 win over Notre Dame in a college basketball game in the NCAA men's tournament regional finals, Saturday, March 28, 2015, in Cleveland. (AP Photo/Tony Dejak)
Kentucky's Karl-Anthony Towns holds part of the net in his teeth after Kentucky's 68-66 win over Notre Dame in a college basketball game in the NCAA men's tournament regional finals, Saturday, March 28, 2015, in Cleveland. (AP Photo/Tony Dejak) AP

Μολονότι αποφάσισε να σηκωθεί από τα θρανία του UK και να δηλώσει συμμετοχή στο NBA draft, μετά μόλις ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο, διαβεβαίωσε πως έχει ήδη προμηθευτεί τα απαραίτητα, για να συνεχίσει online τις σπουδές του. Γιατί όπως τόνισε " αυτό το πτυχίο θα το πάρω". Σιγά μη του ξεφύγει. Για να τελειώσει πιο γρήγορα το high school, συνέπτυξε δυο σεζόν. Διάβαζε ένα ολόκληρο καλοκαίρι, πήρε εξτρά online μαθήματα και έμενε ξύπνιος έως τις 3 τα ξημερώματα, για να τακτοποιήσει τις εργασίες του. " Όταν βάλει κάτι στο μυαλό του, δεν παρεκκλίνει μέχρι να το κατακτήσει" διαβεβαίωσε ο Towns Sr.

Κάποιοι προβοκάτορες, τον ρώτησαν αν πιστεύει ότι ο Jahlil Okafor θα του "φάει" το Νο1. Αν είναι καλύτερος από εκείνον. Προφανώς και δεν τον ήξερε. Τον έμαθε όταν ο Karl Anthony Towns απάντησε " δεν έχει σημασία πώς νιώθω. Είμαστε καλοί φίλοι και σεβόμαστε απεριόριστα ο ένας τον άλλον. Σέβομαι πάρα πολύ το παιχνίδι του. Ό,τι και αν γίνει, όποιος και αν τον διαλέξει, θα έχει πάρει έναν εκπληκτικό παίκτη". Το αυτό ισχύει και στην περίπτωση του, αλλά αυτό μάλλον δεν θα το έλεγε ποτέ ο ίδιος για τον εαυτό του. Το λέει η Minessotta που επιλέγει πρώτη, το λένε και οι Lakers που 'χουν το Νο2, με τους ειδικούς να εξηγούν πως θα ταιριάξει καλύτερα στους "Λιμνάνθρωπους". Μένει να δούμε, αν θα τον αφήσουν οι Wolves να... ξεφύγει. Εκείνος εξηγεί πως " αυτό που με ενδιαφέρει είναι να παίξω μπάσκετ. Δεν με νοιάζει πού. Θα παίξω οπουδήποτε. Εγώ αυτό που θέλω είναι να δώσω στον όποιο προπονητή τη δυνατότητα να με χρησιμοποιήσει, με όποιον τρόπο χρειάζεται, ώστε να έχουμε τις περισσότερες δυνατές πιθανότητες να κερδίζουμε παιχνίδια".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ