Η τροπαιοθήκη του δεν είναι πλούσια και ανέκαθεν οι δύσκολες στιγμές ήταν περισσότερες από τις εύκολες. Γι' αυτό άλλωστε και οι επιτυχίες ήταν πιο γλυκές, τίμιες, μοναδικές, δικές του και μόνο. Καμάρι της προσφυγιάς και της ιστορικότερης πλατείας της χώρας, ένας σύλλογος ιδιαίτερος, που πάντα προτιμούσε να ακολουθεί το δικό του μοναχικό μονοπάτι. Πολλάκις πλήρωσε το τίμημα, αλλά αυτό το σωματείο ήταν ανέκαθεν φτιαγμένο για τα δύσκολα.

Ο δρόμος υπήρξε κακοτράχαλος από τότε που ιδρύθηκε. Ήταν της μοίρας του γραφτό να περάσει μέσα από δυσκολίες, πόνο, δάκρυα και μετρημένες χαρές. Προσφυγικός σύλλογος γαρ, δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα για τον Πανιώνιο. Μπορεί να μην είναι το λαοφιλέστερο κλαμπ της Ελλάδας, όμως όσοι τον στηρίζουν, ξέρουν τα ιδανικά του και τις ιδιαιτερότητές του. Όσοι δηλώνουν Πανιώνιοι, αισθάνονται διαφορετικοί και για τους ίδιους η ομάδα τους είναι η μεγαλύτερη που υπάρχει. Και ας ξέρουν ότι δεν είναι. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Μιλάμε για την τρέλα τους...

Στην μακραίωνη ιστορία του έχει ζήσει τα πάντα. Ένα διαρκές πάνω-κάτω, συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, μια αέναη μάχη για το οτιδήποτε. Ο Πανιώνιος δημιουργήθηκε για να παλεύει κάτω από αντιξοότητες. Λες και το επιτάσσει το DNA του. Έτσι ήταν από τότε που ιδρύθηκε και δεν πρόκειται να αλλάξει. Ένας σύλλογος που πρεσβεύει πολλά, που έχει βγάλει ορισμένους από τους μεγαλύτερους αθλητές της χώρας και έχει προσφέρει πολλά στον ελληνικό αθλητισμό.

Το μεγαλείο του είναι δεδομένο και δεν έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Σε τέτοια μεγαλεία αναφέρεται και το "Head & Shoulders Greatness Club", μέλος του οποίου μπορείς να γίνεις στο Facebook κι από εκεί να διεκδικήσεις 1 VIP διπλό εισιτήριο στην κερκίδα της αγαπημένης σου ομάδας. Αγοράζεις Head & Shoulders, μπαίνεις στη σελίδα του στο Facebook, ανεβάζεις τα στοιχεία σου και την απόδειξη αγοράς και μπορεί να είσαι ένας από τους τυχερούς που θα ζήσουν το μεγαλείο της ομάδας σου.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Οι καταβολές του Πανιωνίου έρχονται από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και ο σύλλογος δημιουργήθηκε το 1890. Αισίως μετρά 127 χρόνια λαμπρής ιστορίας. Το ποδοσφαιρικό τμήμα ιδρύθηκε 5 χρόνια αργότερα και η ομάδα αγωνίζεται στο Δημοτικό Στάδιο της Νέας Σμύρνης, το οποίο φτιάχτηκε το 1939. Φυσικά, η εικόνα του τότε με αυτή που έχει σήμερα, δεν είναι η ίδια. Ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα σημειώθηκε σε αγώνα με τον Παναθηναϊκό το 1974 και ήταν 20.950 θεατές. Αυτό το νούμερο προσέλευσης δεν... απειλήθηκε ποτέ και αποτελεί ορόσημο στα εντός έδρας παιχνίδια του "Ιστορικού".

Βέβαια, μπορεί το ποδοσφαιρικό τμήμα να δημιουργήθηκε το 1895, αλλά σε εφημερίδες της Σμύρνης αναφέρονται αγώνες την περίοδο 1890-93 από τον Απόλλωνα και το Γυμνάσιον Σμύρνης. Το άθλημα είχαν φέρει εκεί Άγγλοι κάτοικοι της πόλης, που έμεναν στη συνοικία "Μπουρνόβα". Εκεί είχαν φτιάξει γήπεδο, στο οποίο διεξάγονταν οι Πανιώνιοι Αγώνες ως το 1904. Μάλιστα, η πρώτη οργανωμένη ομάδα του "Γυμνασίου" του μετέπειτα Πανιώνιου, συγκροτήθηκε το 1895. Παίκτες του Πανιωνίου συμμετείχαν στην ομάδα της Σμύρνης που έλαβε μέρος στη Μεσολυμπιάδα του 1906 και βγήκε 2η. Πάντως, τον κορμό της ομάδας αυτής αποτελούσαν ποδοσφαιριστές του Μπουρνόβα. Το επόμενο διάστημα η ποδοσφαιρική ομάδα του Πανιωνίου πήρε τα σκήπτρα στην πόλη.

Παρά την καταστροφή και τον ξεριζωμό, ο Πανιώνιος δεν χάθηκε ποτέ και αυτό αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο παράσημό του. Οι άνθρωποι του βίωσαν ξεσπιτώθηκαν, αλλά το ποδοσφαιρικό τμήμα έμεινε όρθιο, περήφανο, ακμαίο. Ήδη στο πρώτο Δ.Σ. της προσφυγιάς στις 20 Νοεμβρίου 1922, ορίστηκαν ως έφοροι ποδοσφαίρου οι Δ. Αγγελομάτης και Σ. Γροσομανίδης. Στις 15 Ιανουαρίου 1923 η ποδοσφαιρική ομάδα έκανε την παρθενική της εμφάνιση στο Γ' πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Αθηνών-Πειραιώς 1922-1923 εναντίον του Παναθηναϊκού. Τα επόμενα χρόνια κατέλαβε τη 2η και την 3η θέση στο Γ' πρωτάθλημα ΕΠΣΑΠ (1923 και 1924).

Παράλληλα, το 1922 ιδρύθηκε και ο "Σύνδεσμος Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Πανιωνίου" για όσους έχουν φορέσει τη φανέλα του Πανιωνίου και ως σήμερα μετρά πάνω από 400 αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τα ιδανικά των "κυανέρυθρων" έχουν ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Συν τις άλλοις, 1924, όταν ιδρύθηκε η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών (ΕΠΣΑ), ο Πανιώνιος ήταν ιδρυτικό μέλος, ενώ το Νοέμβριο του 1926 ήταν ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟ.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΕΦΤΙΑΞΕ ΟΜΑΔΑΡΑ

Αφού πέρασε κάποια χρόνια δύσκολα και η ομάδα βρέθηκε σε οριακό σημείο ακόμα και για την ίδια την ύπαρξή της, το 1940 οι παίκτες της Πράσινης Θύελλας αποφάσισαν ομαδικά να ενταχθούν τον Πανιώνιο και έτσι το τμήμα που είχε πλέον και γήπεδο, μπορούσε να "αναπνεύσει" ξανά. Κάπου εκεί όμως, μεσολάβησε ο πόλεμος που σταμάτησε κάθε αθλητική δραστηριότητα στη χώρα. Στο διάστημα αυτό πρόλαβε να δώσει μόλις ένα φιλικό αγώνα με την Α.Ε. Καλλιθέας (2-0) στις 20 Οκτωβρίου 1940. Μια βδομάδα αργότερα όλοι μπήκαν στη μάχη, δεν περίσσευε κανένας. Ο Γ. Ρουσόπουλος ήταν εκείνος που κράτησε τον Πανιώνιο όρθιο μετά την κατοχή.

Μάλιστα, από το 1945 ως το 1959 που συστάθηκε η Α' Εθνική κατηγορία, ο Πανιώνιος συμμετείχε κανονικά στο πρωτάθλημα Αθηνών, το οποίο κατέκτησε το 1951. Αυτή ήταν η πρώτη του πολύ μεγάλη επιτυχία και εκείνη η χρονιά αποτελεί ορόσημο για την ιστορία του. Επίσης, έξι φορές προκρίθηκε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο οποίο ξεχωρίζει η 2η θέση του 1951. Ένα χρόνο μετά, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, αποκλείοντας Απόλλωνα Αθηνών (2-1 εκτός έδρας), Εθνικό (2-2, 3-2) και Δόξα Δράμας (2-1, 2-1), ενώ στον τελικό έχασε από από τον Ολυμπιακό (2-2, 2-0 στον επαναληπτικό).

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ

Την σεζόν 1959-60 ο Πανιώνιος είναι η μία από τις τέσσερις αθηναϊκές ομάδες που συγκροτούν τις 16 της Α' Εθνικής κατηγορίας. Η δεκαετία που ακολούθησε, είναι από τις πιο πετυχημένες του συλλόγου. Η ομάδα τερμάτιζε τα περισσότερα χρόνια στην πρώτη εξάδα του πρωταθλήματος και έφτασε δύο φορές στον τελικό του Κυπέλλου, τους οποίους έχασε από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Την σεζόν 1969-70 ο Πανιώνιος συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, όπου αποκλείστηκε από τη Χάνσα Ρόστοκ (0-3, 2-0). Μπορεί να μην ήρθε η πρόκριση, αλλά ήταν μια σεζόν ορόσημο για το κλαμπ.

Η δεκαετία του ’70 ξεκίνησε με σημαντικές επιτυχίες και με προπονητή τον Άγγλο, Τζο Μάλετ, η ομάδα την 1970-71 τερμάτισε στη 2η θέση στο πρωτάθλημα, πίσω από την ΑΕΚ αλλά μπροστά από τον φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Παναθηναϊκό. Αυτή είναι και η καλύτερη θέση που έχει τερματίσει ως τώρα, ενώ την ίδια σεζόν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και τρίτος στην Ευρώπη (πήρε το χάλκινο παπούτσι) βγήκε ο Γιώργος Δέδες με 28 γκολ.

Το φθινόπωρο του 1971, ο Πανιώνιος κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Στον προκριματικό όμιλο απέκλεισε την τουρκική Αλτάι Σμύρνης (1-2, 1-0) και μάλιστα την αντιμετώπισε στη Σμύρνη και μάλιστα στο γήπεδό του, το οποίο άφησε, όταν εγκατέλειψε τη Σμύρνη το 1922. Μετέπειτα, αντιμετώπισε τη ρουμανική, Στεαγκούλ, (1-1, 1-1) και στον τελικό νίκησε την αλβανική, Μπέσα Δυραχίου (2-0, 1-1). Στο Βαλκανικό Κύπελλο μετείχε και το 1975 αλλά στον προκριματικό όμιλο σημείωσε μία νίκη, μία ισοπαλία και δύο ήττες, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό.

Το επόμενο έτος (1971-72), ο Πανιώνιος απέκλεισε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου UEFA την Ατλέτικο Μαδρίτης (1-2, 1-0), με γκολ των Κ. Λαγού, Θ. Ιντζόγλου, όμως στην επόμενη φάση γνώρισε την συντριβή από την ουγγρική, Φερεντσβάρος, με 6-0, σε έναν επεισοδιακό αγώνα, όπου αποβλήθηκαν πολλοί παίκτες του λόγω εκνευρισμού, με συνέπεια την τιμωρία και τον αποκλεισμό του σωματείου από τα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Εκείνη την σεζόν και την επόμενη έφτασε ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, ενώ τις επόμενες τρεις χρονιές μέχρι την 8άδα.

Ωστόσο, ακολούθησαν και δύσκολα χρόνια, αφού πολλοί παίκτες αποχώρησαν (Χάιτας, Δέδες, Θ. Ιντζόγλου, Θεοφιλόπουλος και άλλοι), που σήμανε την έναρξη των ετών της παρακμής. Στο πρωτάθλημα τερμάτιζε κάτω από την 7η θέση, με χειρότερη τη 16η το 1977-78, ενώ κινδύνευε και με υποβιβασμό. Δύσκολες στιγμές για την ομάδα, αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο και τα αντανακλαστικά να επιβιώνει και να αναγεννάται από τις στάχτες του. Η ψυχοσύνθεση του Πανιωνίου ήταν τέτοια, που έβρισκε τον τρόπο να τα καταφέρνει. Πάντως, άρχισε να βιώνει δύσκολες καταστάσεις.

Αν θες να νιώσεις σαν... βασιλιάς μέσα στο γήπεδο της αγαπημένης σου ομάδας, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επισκεφθείς το Head & Shoulders Greatness Club στο Facebook!

ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟΥ 1979 ΚΑΙ Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '80

Κόντρα σε κάθε προγνωστικό, κόντρα σε κάθε λογική, ήρθε το Κύπελλο του 1979, το πρώτο στην ιστορία του Πανιωνίου. Και άλλες φορές... φλέρταρε με την Κούπα, την πλησίασε, αλλά αυτή την φορά κατάφερε να την κάνει δική του, τρελαίνοντας όλο τον κόσμο. Οι Ολυμπιακός Λουτρακίου, Εδεσσαϊκός, Αλμωπός Αριδαίας, Άρης και Ολυμπιακός βρέθηκαν στο διάβα του "Ιστορικού", αλλά εκείνος κατάφερε να προκριθεί και να περάσει στον τελικό της διοργάνωσης. Απέναντι ήταν η σπουδαία ΑΕΚ, που εκείνη την περίοδο έπαιζε φοβερή μπάλα και ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί.

Ο Πανιώνιος επικράτησε 3-1 και σήκωσε το τρόπαιο. Η Ένωση προηγήθηκε με τον Τάσο στο 3' με κεφαλιά, αλλά ο Αναστόπουλος στο 51', ο Λίμα στο 67' και ο Παθιακάκης στο 84' ολοκλήρωσαν την ανατροπή για τους "κυανέρυθρους". Η Νέα Σμύρνη κάηκε, ο κόσμος παραληρούσε στους δρόμους και κανένας στην κυανέρυθρη οικογένεια δεν περίμενε αυτό που συνέβαινε. Την ομάδα του Πάνου Μάρκοβιτς αποτελούσαν οι: Κάκαρης, Ζαχαρόπουλος, Γραβάνης, Χαλκίδης, Εμβολιάδης, Σαϊπάς, (46' Μωραϊτέλης), Λιμα, Μαυρίκης, Αναστόπουλος, Παθιακάκης και Βαλλίδης.

Η ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟ ΕΦΕΡΕ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ

Τη δεκαετία του ’80, συνεχίστηκε η φθίνουσα πορεία για τον Πανιώνιο. Το ποδόσφαιρο είχε γίνει πλέον επαγγελματικό και για την ομάδα της Νέας Σμύρνης αυτή η μετάβαση ήταν πολύ δύσκολη. Χρήματα δεν υπήρχαν, ο ανταγωνισμός μεγάλωνε και οι "κυανέρυθροι" δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της νέας εποχής. Η προσαρμογή ήταν ανώμαλη και χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσει ο Πανιώνιος να σταθεί στα πόδια του.

Το 1983 ιδρύθηκαν και οι οργανωμένοι του Πανιωνίου, οι "Πάνθηρες" και η φυσική τους θέση είναι η θύρα 3 στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Πάντα δίπλα στην ομάδα, αν και κατά περιόδους ήρθαν σε αντιπαράθεση με τις εκάστοτε διοικήσεις του Ιστορικού. Πάντως, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου και είναι πάντα δίπλα στις καλές και τις κακές στιγμές.

Επί δυο συνεχόμενες χρονιές, ο Πανιώνιος σώθηκε στα μπαράζ. Το 1983 με αντίπαλο τον Μακεδονικό (3-2) και το 1984 με τα Γιάννινα (2-0 στην παράταση). Αυτές οι δυο χρονιές ήταν κομβικές, διότι αν έπεφτε η ομάδα, ίσως η κατάσταση να γινόταν πολύ χειρότερη. Παρ' όλα αυτά, ο Πανιώνιος έμεινε όρθιος και παρά τις δύσκολες στιγμές, δικαιολόγησε την φήμη του σωματείου που έβγαζε παικταράδες όπως ο Αναστόπουλος, ο Μαύρος, ο Χάιτας και αισίως ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο οποίος πρωταγωνίστησε για την ομάδα της ιστορικής Πλατείας.

Μετά τα μέσα της δεκαετίας, με πρόεδρο τον Μιχάλη Σταματελάτο, ο Πανιώνιος είχε πάλι επιτυχίες υπό την καθοδήγηση του Βέλγου προπονητή, Ούρμπεν Μπραμς, ο οποίος έμεινε στον πάγκο για τρία χρόνια (1985-88). Ο Μπραμς μάλιστα, παραμένει ο μακροβιότερος προπονητής του συλλόγου και είναι αναμφίβολα ο πιο επιτυχημένος ξένος κόουτς στην ιστορία του Πανιωνίου. Το 1986 τερμάτισε στην 5η θέση και συμμετείχε στο Βαλκανικό Κύπελλο, φτάνοντας στον τελικό. Την επόμενη χρονιά, τερμάτισε στην 4η θέση και συμμετείχε στο UEFA, όπου αποκλείστηκε από τηn Τουλούζ (0-1, 1-5). Εκείνη την σεζόν έφτασε ως την 8άδα, αλλά αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό, από τον οποίον έχασε και στον τελικό του 1989 με 3-1.

ΟΙ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΙ, ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Η επόμενη δεκαετία μπήκε πολύ καλά για τον Πανιώνιο. Ο Μαύρος, ο οποίος είχε επιστρέψει μετά τη μεγαλειώδη διαδρομή του στην ΑΕΚ, αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος την σεζόν 1989-90 με 22 γκολ, ενώ το 1991 η ομάδα έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου και ο Μαύρος ολοκλήρωσε την καριέρα του, έχοντας επιτύχει 260 γκολ, που είναι ρεκόρ όλων των εποχών στην Α' Εθνική. Αυτά είναι τα καλά, τα ωραία, διότι ακολούθησαν χρόνια σκληρά και δύσκολα. Έστω και αν την φανέλα της ομάδας φόρεσε ένας πολύ σπουδαίος Σέρβος παίκτης, ο οποίος μετέπειτα πήγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Μιλίνκο Πάντιτς.

Οι "κυανέρυθροι" γνώρισαν δυο φορές το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στη Β' Εθνική. Η πρώτη ήταν το 1992 και η δεύτερη τέσσερα χρόνια μετά. Βέβαια, το παρήγορο της υπόθεσης, όσο μπορεί να ειπωθεί αυτό για ένα κλαμπ του μεγέθους του Πανιώνιου, είναι ότι ανέβηκε άμεσα, δεν... κόλλησε με λίγα λόγια στην δεύτερη κατηγορία. Πάντως, τα προβλήματα ήταν πολλά σε οικονομικό επίπεδο, υπήρχε ένας γενικότερος μαρασμός στην ομάδα, που αδυνατούσε να βρει την περπατησιά της. Μονίμως ακροβατούσε και δεν μπορούσε να μπει στον ίσιο δρόμο.

Κάπου εκεί όμως, κόντρα σε κάθε λογική, στα ποσοστά, στα πάντα, ο Πανιώνιος στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Ήταν το 1998, με τον Εμβολιάδη αυτή την φορά ως προπονητή και όχι ως παίκτη (ήταν στην ομάδα που πήρε το τρόπαιο το 1979), που έφτασε στον τελικό και νίκησε τον Παναθηναϊκό 1-0 στο Στάδιο Καραϊσκάκη με την κεφαλιά του Ναλιτζή. Παράνοια, εκστασιασμός, υπερηφάνεια, στιγμές αυθεντικής Πανιώνιας τρέλας. Ένα τρόπαιο που τόσο πολύ το είχε ανάγκη ο "Ιστορικός", προκειμένου να γαλουχηθούν οι νέες γενιές φιλάθλων του. Όχι ότι όσοι γίνονται Πανιώνιοι, το κάνουν για τους τίτλους, αλλά και αυτή έχουν πάντα την σημασία τους. Και όλα αυτά εν μέσω πολλών οικονομικών προβλημάτων, με παίκτες απλήρωτους και μια κατάσταση οριακή.

Η ομάδα που συμμετείχε στον τελικό και πήρε το Κύπελλο, ήταν η εξής: Στρακόσια, Μπουγάς, Ιωαννίδης, Κατσαμπής (78' Θεόφιλος), Βόκολος, Μάντζιος, Φύσσας, Θ. Καρασαββίδης, Μένταν (Κάφαλης), Καμίτσης, Σαπουντζής, Ναλιτζής (73' Βάσμπεργκ).

Το επόμενο έτος, με προπονητή τον Ιρλανδό, Ρόνι Γουίλαν, είχε εντυπωσιακή πορεία στο Κύπελλο Κυπελλούχων, φτάνοντας ως τα προημιτελικά. Αφού απέκλεισε την Χάκα και τον Απόλλωνα Λεμεσού, έπεσε πάνω στην φοβερή και τρομερή Λάτσιο εκείνης της περιόδου, γνωρίζοντας δυο βαριές ήττες, αλλά αυτό ουδόλως μειώνει την ιστορικότητα της επιτυχίας του Πανιωνίου. Αναμφίβολα, η κορυφαία ευρωπαϊκή διαδρομή του συλλόγου μέχρι την επόμενη.

Ας δούμε τους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν σε αυτά τα δυο παιχνίδια: Στρακόσα, Γαζής, Ιωαννίδης, Ρόμπερτς, Ζαχόπουλος, Μπουγάς, Μπάκερουντ, Σαπουντζής, Καμίτσης, Θ. Καρασσαβίδης, Τισντέιλ, Χέιλοκ, Ρόμπινς, Ιωαννίδης, Μητσιόπουλος, Φύσσας, Μπέργκερσεν, Ναλιτζής, Μαρκεσίνης, Κάφαλης, Κρούσε, Κούβαλης.

ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Ο Πανιώνιος το 2001 μπήκε σε ειδικό οικονομικό καθεστώς, όπως προβλεπόταν από το Νόμο περί Ειδικής Εκκαθάρισης, έχοντας τον Αχιλλέα Μπέο στο πηδάλιό του (είχε αναλάβει από το 1998 την ομάδα) αλλά αγωνιστικά πετύχαινε σημαντικές διακρίσεις, τερματίζοντας αρκετές φορές ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα: 2002-03 (5ος), 2003-04 (6ος) και 2006-07 (5ος). Το 2003-04 απέκλεισε τη δανέζικη Νόρτζελαντ αλλά αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα, ενώ την επόμενη χρονιά απέκλεισε την Ουντινέζε και πέρασε στους ομίλους, όπου τερμάτισε 4ος με τρεις βαθμούς. Το 2007-08 απέκλεισε τη γαλλική Σοσό και προκρίθηκε στους ομίλους, όπου τερμάτισε πάλι 4ος με τέσσερις βαθμούς.

Το 2002 ο Μπέος είχε τοποθετήσει πρόεδρο τον γνωστό τραγουδιστή, Λευτέρη Πανταζή, ο ίδιος είχε έρθει σε σύγκρουση με τους αδελφούς Μητρόπουλους και με τον τότε πρόεδρο του Ερασιτέχνη, Κωνσταντίνο Τσακίρη και το 2006 ανέλαβε για τελευταία φορά την προεδρία, αλλά αποχώρησε λίγο αργότερα, έχοντας τεράστια κόντρα με τους οργανωμένους, την Θύρα των οποίων δεν είχε διστάσει να κλείσει για ένα διάστημα. Το καλοκαίρι του 2006, το πλειοψηφικό πακέτο πέρασε στα χέρια του εφοπλιστή και βέρου Πανιώνιου, Κωνσταντίνου Τσακίρη. Από τότε και ως το Νοέμβριο του 2008 προπονητής ήταν ο Έβαλντ Λίνεν, με τον οποίο ο Πανιώνιος συνέχισε την εξαιρετική του πορεία και τερμάτισε δύο σερί χρονιές στην 5η θέση, ενώ την ίδια σεζόν συμμετείχε στην τελευταία διοργάνωση του Ιντερτότο, όπου αποκλείστηκε από τη Νάπολι.

Τα επόμενα χρόνια, η ομάδα πέρασε δύσκολες στιγμές, ο Τσακίρης έμεινε στην προεδρία ως το 2009 και επί των ημερών του ήρθαν σπουδαίοι παίκτες στην Πλατεία, με αποκορύφωμα τους Ρεκόμπα και Εστογιανόφ, που προσέφεραν στιγμές μαγείας στους φίλους της ομάδας και σε όλη την φίλαθλη Ελλάδα. Μετά την αποχώρησή του, η διοίκηση προχώρησε στην παραχώρηση πολλών παικτών και ουσιαστικά ό,τι είχε χτιστεί, διαλύθηκε. Επίσης, για τρεις συνεχόμενες περιόδους κανείς προπονητής δεν έμεινε ως το τέλος της σεζόν. Μια κατάσταση δύσκολη για τους Νεοσμυρνιώτες, που πάντα όμως έβρισκαν τον τρόπο να επιβιώνουν και να αναδύονται στον αφρό παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Για να φτάσουμε στο "σήμερα" και την περίοδο Ζαμάνη, όπου πρώτα με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον πάγκο και μετέπειτα με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια από τις ομορφότερες ποδοσφαιρικές ιστορίες της χώρας μας. Πέρυσι, αγωνιστικά βγήκε Ευρώπη, αλλά λόγω του ότι ο φάκελός του ήταν ελλιπής, πήρε την θέση του ο ΠΑΣ Γιάννινα. Και αν θα περίμενε κάποιος ότι οι άνθρωποί του θα το έβαζαν κάτω και ότι θα καταστρεφόταν ό,τι είχε χτιστεί τουβλάκι τουβλάκι, έχει διαψευστεί πανηγυρικά.

Η ομάδα που υπερηφανεύεται ότι έχει βγάλει τους περισσότερους σπουδαίους Έλληνες παίκτες από κάθε άλλη, έχει φτιάξει έναν υπέροχο κορμό και με λίγα χρήματα. Άλλωστε, με εξαίρεση την περίοδο Τσακίρη, ποτέ δεν υπήρξαν λεφτάδες στην ηγεσία του. Φέτος, φιγουράρει στην 2η θέση της Super League και έχει δημιουργήσει ντελίριο ενθουσιασμό στον κόσμο του, που έχει αγκαλιάσει αυτή την ομολογουμένως δύσκολη, αλλά συνάμα γλυκιά προσπάθεια. Δεν είναι απλά ωραίο να είσαι Πανιώνιος, είναι υπέροχο!

Σε αυτά που μπορείς κι εσύ το "παρών" και μάλιστα από VIP θέση. Πως; Αρκεί να γίνεις μέλος του Head & Shoulders Greatness Club στο Facebook και να διεκδικήσεις 1 VIP διπλό εισιτήριο στην κερκίδα της αγαπημένης σου ομάδας!