Οι Σέρβοι δεν συνιστούσαν απειλή στο σύγχρονο μπάσκετ. Μέχρι πρότινος, τουλάχιστον. Με τη φυγή πολλών εξ αυτών στο ΝΒΑ, η ομοιογένεια χάθηκε και η εθνική ομάδα διαλύθηκε.

Ο θρίαμβος στην Ιντιανάπολις το 2002 συνέβη αποκλειστικά επειδή σε εκείνη την ομάδα υπήρχαν ''σύνδεσμοι'' του δοξασμένου παρελθόντος. ''Σειόταν'' ο κόσμος από τις φωνές του Vlade Divac στα αποδυτήρια! Άμα τη αποχώρησή του, το σέρβικο μπάσκετ έγινε ένα ατέλειωτο χάος.

Σε κάθε περίπτωση, το ασημένιο μετάλλιο στο EuroBasket 2009 και η πορεία ως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ισπανία επιβεβαιώνουν ότι οι Σέρβοι στο τέλος βγαίνουν πάντα… αλώβητοι! Η ομάδα του Sasa Djordjevic δοκιμάζεται απόψε (14/09, 22:00) στον τελικό του World Cup κόντρα στην Team USA και το Sport24 θυμίζει τα προηγούμενα πέντε χρυσά μετάλλια της Γιουγκοσλαβίας. Τους τίτλους που δικαιολογούν απόλυτα τον τίτλο της μεγάλης των ''πλάβι'' σχολής!

1970 - Το πρώτο μέσα στο ''σπίτι'' τους

Το γιουγκοσλαβικό μπάσκετ έφτασε για πρώτη φορά στο απόγειό του το 1970. Το Μουντομπάσκετ εκείνης της χρονιάς στη Γιουγκοσλαβία ήταν η πρώτη διοργάνωση που διεξήχθη εκτός Λατινικής Αμερικής, με δεδομένο ότι τα προηγούμενα πέντε τουρνουά της FIBA έλαβαν χώρα στην Αργεντινή (1950), τη Βραζιλία (1954, 1963), τη Χιλή (1959) και την Ουρουγουάη (1967). Παράλληλα οι ''πλάβι'' είχαν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες για τη ''δική'' τους διοργάνωση, μόλις 20 χρόνια μετά την αποτυχία στο Μπουένος Άιρες και την τελευταία θέση μεταξύ δέκα ομάδων σε εκείνο τη διοργάνωση! Οι Γιούγκοι δεν χρειάστηκε να δώσουν προκριματικούς αγώνες, ως διοργανωτές. Ο τεράστιος Kresimir Cosic ''έλαμψε'' στη νίκη της πρεμιέρας κόντρα στην Ιταλία με 66-63, σκοράροντας 29 πόντους. Ακολούθησε το 80-55 επί της Βραζιλίας, η δύσκολη νίκη επί της Τσεχοσλοβακίας με 94-84 και το άνετο 63-45 κόντρα στην Ουρουγουάη, πριν από τη μάχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το συγκεκριμένο ματς θα έκρινε την πρώτη θέση αφού το σύστημα διεξαγωγής εκείνη την εποχή προέβλεπε βαθμολογίες και όχι νοκ άουτ αγώνες. Στην προτελευταία αγωνιστική του Μουντομπάσκετ, η Σοβιετική Ένωση είχε χάσει από τη Βραζιλία και η Γιουγκοσλαβία ήθελε νίκη επί των Αμερικανών για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο, δίνοντας διαδικαστικό χαρακτήρα στο τελευταίο παιχνίδι με τους Σοβιετικούς! Οι φίλαθλοι γέμισαν το Tivoli Hall της Λιουμπλιάνα ενώ η τριπλέτα των Cosic, Skansi και Simonovic έδωσε μια απίστευτη παράσταση κόντρα στους Αμερικανούς για τους ''πλάβι'' που επικράτησαν με 70-63 και αναδείχθηκαν πρωταθλητές κόσμου μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό, στις 23/05/1970.

Οι πανηγυρισμοί σε ολόκληρη τη χώρα κράτησαν ως το πρωί, οι Γιούγκοι αντιμετώπιζαν την επόμενη μέρα τη Σοβιετική Ένωση όμως η ήττα με 72-87 δεν είχε απολύτως καμία σημασία. Αυτό ήταν! Η πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ γράφτηκε στη Λιουμπλιάνα όταν ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομα του Ivo Daneu, κατά τη διάρκεια της απονομής! Εκείνη η διοργάνωση ήταν η αφορμή για την εκτόξευση του μπάσκετ στη Γιουγκοσλαβία ενώ όλα τα ματς μεταδόθηκαν από την τηλεόραση.

Γιουγκοσλαβία, 1970: Ljubodrag Simonovic, Dragan Kapicic, Trajko Rajkovic, Dragutin Cermak, Ivo Daneu, Vinko Jelovac, Aljosa Zorga, Ratomir Tvrdic, Damir Solman, Petar Skansi, Kresimir Cosic, Nikola Plecas.

- Το οδοιπορικό του Sport24 στο Βελιγράδι για τα γυρίσματα της ταινίας ''Bićemo prvaci sveta'' (''Θα γίνουμε πρωταθλητές κόσμου'').

1978 - Τα... Γκόμπλιν στην κορυφή του κόσμου!

Στο βιβλίο του με τίτλο ''Ispod koša'' (σ.σ. ''Πάνω από το καλάθι''), ο Σέρβος δημοσιογράφος Aleksandar Tijanic περιγράφει με τον πλέον… γλαφυρό τρόπο τι ακριβώς ήταν η ενωμένη Γιουγκοσλαβία που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 1978, στις Φιλιππίνες. ''Οι ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο μάς έτρεμαν! Ήμασταν κάτι σαν τα Γκόμπλιν! Οι καλύτεροί μας παίκτες δεν ακολούθησαν συγκεκριμένους κανόνες. Ίσα-ίσα ανακάλυψαν μόνοι τους τα μυστικά του μπάσκετ. Για παράδειγμα, ο Kicanovic έμαθε μπάσκετ στις όχθες του Μοράβα (σ.σ. παραπόταμος του Δούναβη) και η χώρα δεν έχει δει άλλον παίκτη σαν αυτόν! Στο Kalemegdan, ο Slavnic κέρδιζε μεγαλύτερους, πιο ψηλούς και πιο δυνατούς αντιπάλους. O Cocic έκανε ατελείωτες ώρες προπόνηση στο Ζαντάρ. Μόνος του, προκειμένου να αποφεύγει τα πειράγματα των φίλων του για το ύψος του και το αδύναμο κορμί του. Ο Radovanovic ήταν 2μ.11, ασχολήθηκε αρχικά με το ποδόσφαιρο και, παρά το ύψος του, είχε την ταχύτητα και την ευελιξία ενός φόργουορντ. Στην Τούζλα της Βοσνίας, ο Mirza Delibasic προσπαθούσε να τελειοποιήσει το σουτ του. Ο… παράφρων Vilfan αγωνιζόταν στη Μάριμπορ και δεν νοιαζόταν για το ποιον είχε απέναντί του!''.

Απονομή μπροστά σε 32.000 θεατές

Αυτή, ακριβώς, ήταν η ομάδα που παρέταξαν οι Γιούγκοι στο όγδοο Μουντομπάσκετ της FIBA, το 1978 στη Μανίλα. Μια ομάδα που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με ρεκόρ 10-0 υπό τις οδηγίες του προφέσορα Nikolic! Οι εύκολες νίκες επί της Σενεγάλης (99-64), της Ν. Κορέας (121-85) και των Φιλιππίνων (117-101) ήταν το ''ζέσταμα'' στο τουρνουά. Ακολούθησε το +32 (108-76) επί της Ιταλίας και ο θρίαμβος επί των Αμερικανών με 105-92! Ήταν η εποχή που οι ΗΠΑ δεν έστελναν επαγγελματίες παίκτες στις διεθνείς διοργανώσεις κι έτσι χάθηκε τεράστια ευκαιρία να αγωνιστούν οι NBAers απέναντι σε εκείνη την σπουδαία ομάδα των ''πλάβι''. Κατά τα άλλα, οι Σοβιετικοί ήθελαν ρεβάνς για τα χαμένα χρυσά μετάλλια στα EuroBasket του 1975 (Βελιγράδι) και του 1977 (Λιέγη) ωστόσο οι Γιούγκοι ήταν αυτοί που χαμογέλασαν ξανά.

Το ''άστρο'' του Dalipagic

Ήταν η διοργάνωση του Drazen Dalipagic. Ο βετεράνος φόργουορντ και πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Παρτίζαν, τελείωσε το τουρνουά με 202 πόντους και κατέκτησε τον τίτλο του MVP συγκεντρώνοντας τις 132 από τις 200 ψήφους προτίμησης. Στο πλευρό του είχε τον Dragan Kicanovic, συνθέτοντας ένα από τα πιο αποτελεσματικά δίδυμα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Αμφότεροι συμπεριλήφθηκαν στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά στις Φιλιππίνες. Αξίζει να σημειωθεί πως η ίδια ομάδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, το 1980.

Γιουγκοσλαβία, 1978: Peter Vilfan, Dragan Kicanovic, Rajko Zizic, Andro Knego, Zeliko Jerkov, Branko Skroce, Zoran Slavnic, Kresimir Cosic, Ratko Radovanovic, Duje Krstulovic, Drazen Dalipagic, Mirza Delibasic.

1990 - Ο Divac και η σημαία της Κροατίας

Έπειτα από 40 ολόκληρα χρόνια και την πρώτη συμμετοχή σε Μουντομπάσκετ (σ.σ. όπου ειρήσθω εν παρόδω τερμάτισε τελευταία μεταξύ δέκα ομάδων στο τουρνουά του Μπουένος Άιρες, το 1950) η Γιουγκοσλαβία επέστρεψε στην Αργεντινή για τη διοργάνωση του 1990. Με τη βασική διαφορά ότι αυτή τη φορά οι Γιούγκοι ταξίδεψαν στη Λατινική Αμερική ως πρωταθλητές Ευρώπης, έχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket κόντρα στην Ελλάδα, ένα χρόνο νωρίτερα. Παρ' όλα αυτά, η προετοιμασία δεν εξελίχθηκε όπως ίσως θα περίμενε ο Dusan Ivkovic. Τι έγινε;

Ο Dino Radja έσπασε το πόδι του, ο Zarko Paspalj έπαθε διάστρεμμα, ο Vlade Divac ταλαιπωρήθηκε από ίωση ενώ ο Velimir Perasovic λιποθύμησε στο παρκέ!

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αντικαταστάτης του Radja, Zoran Jovanovic, άφησε τις διακοπές του και μπήκε από το… παράθυρο στην εθνική. Την ίδια στιγμή, ο κόουτς Ivkovic προσπάθησε να μείνει ψύχραιμος μετά τις αγχωτικές νίκες απέναντι στις Βενεζουέλα (92-84), Αγκόλα (92-79) και την ήττα από το Πουέρτο Ρίκο (75-82). Η κούραση από τη συμμετοχή στους πρόσφατους Αγώνες Καλής Θέλησης στο Σιάτλ των ΗΠΑ σε συνδυασμό με το jetlag της υπερατλαντικής πτήσης ήταν δυο σημαντικά θέματα που έπρεπε να ξεπεραστούν.

Κούπα από τα χέρια του Stankovic

Η ήττα από τους Πορτορικανούς ήταν ανώδυνη για τη Γιουγκοσλαβία αφού οι ''πλάβι'' είχαν εξασφαλίσει την πρόκριση από τον Α' όμιλο. Στα ημιτελικά οι Γιούγκοι αντιμετώπισαν τις ΗΠΑ του κόουτς Mike Krzyzewski και των Alonso Mourning, Henry Williams. Ο αξεπέραστος Drazen Petrovic σταμάτησε στους 31 πόντους ενώ ο Toni Kukoc πρόσθεσε 19 πόντους στο 99-91 επί των Αμερικανών που σφράγισε την πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης! Αντίπαλος η Κοινοπολιτεία σε ένα παιχνίδι όπου ο ρούκι σέντερ εκείνης της ομάδας, Zoran Savic, σκόραρε τους τελευταίους πόντους της Γιουγκοσλαβίας στο τουρνουά. Η Γιουγκοσλαβία επικράτησε με 92-75 και επέστρεψε στην κορυφή του κόσμου, φτάνοντας έτσι τα τρία χρυσά μετάλλια σε Μουντομπάσκετ και ισοφαρίζοντας τη σχετική επίδοση των Σοβιετικών (1967, 1974, 1982). Και για να ολοκληρωθεί η... σατανική σημειολογία, ο Borislav Stankovic έκανε την απονομή ως Γενικός Γραμματέας της FIBA. Τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα, ο ίδιος άνθρωπος είχε υποσχεθεί ότι θα φέρει τη Γιουγκοσλαβία στην κορυφή του κόσμου μετά την αποτυχία στο Luna Park Hall, το 1950!

''Ήθελα να προστατεύσω την ομάδα μου!''

Οι παίκτες του Ivkovic βρέθηκαν στο κέντρο του γηπέδου, φωνάζοντας ρυθμικά ''Ju-go-sla-vi-a, Ju-go-sla-vi-a'' και κρατώντας τη σημαία της Γιουγκοσλαβίας. Λίγο νωρίτερα, ο Vlade Divac βρέθηκε πίσω από την μπασκέτα, άρπαξε τη σημαία της Κροατίας που κρατούσε ένας ''πατριώτης'' και την πέταξε στο παρκέ (σ.σ. η βασική PHOTO του αφιερώματος)! Ο λόγος; ''Ήθελα να προστατεύσω την ομάδα μου. Ήθελα να δείξω σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε μια ομάδα από τη Γιουγκοσλαβία! Όχι από την Κροατία, τη Σερβία ή οποιαδήποτε άλλη δημοκρατία''. Το σκηνικό θυμήθηκε πρόσφατα ο -10χρονος τότε- Luis Scola , ο οποίος φρόντιζε για τον καθαρισμό του παρκέ στον τελικό. ''Ακολούθησε τον τύπο που την κρατούσε, ενώ εκείνος επέστρεφε στη θέση του και του είπε πως αυτή η σημαία δεν είχε καμία θέση στο γήπεδο. Εκείνος χαρακτήρισε "σκουπίδι" τη σημαία της Γιουγκοσλαβίας και τότε ήταν που ο Divac την άρπαξε και την πέταξε".

Γιουγκοσλαβία, 1990: Drazen Petrovic, Velimir Perasovic, Zoran Cutura, Toni Kukoc, Zarko Paspalj, Jurij Zdovc, Zeljko Obradovic, Radislav Curcic, Vlade Divac, Arijan Komazec, Zoran Jovanovic, Zoran Savic.

1998 - Οι Γιούγκοι ''πλήγωσαν'' την Ελλάδα

Ο Zeliko Obradovic είχε να αντιμετωπίσει μια σειρά από σημαντικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ενόψει Μουντομπάσκετ της Αθήνας, το 1998. Συγκριτικά με το EuroBasket της Ισπανίας έναν χρόνο νωρίτερα, ο Σέρβος κόουτς δεν μπορούσε να υπολογίζει στους Divac, Paspalj, Savic και Danilovic. Παράλληλα ο Djordjevic υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από τις προπονήσεις ώστε να υποβληθεί σε επέμβαση στο γόνατο!

Στην επίσημη, πρώτη προπόνηση της εθνικής ομάδας συγκεντρώθηκαν μόλις 10 παίκτες. Μεταξύ αυτών υπήρχε μόνο ένας ''λεγεωνάριος, ο Sasa Obradovic!

Το θετικό σε όλα αυτά ήταν ότι ο Djordjevic επέστρεψε από τη Βαρκελώνη μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε κι έθεσε εαυτόν στη διάθεση του Zeliko Obradovic. Σημειωτέον, ο εθνικός κόουτς είχε να αντιμετωπίσει τη σκληρή κριτική που δέχτηκε η Γιουγκοσλαβία από τον Τύπο της χώρας. Εν τέλει, η αποστολή της Γιουγκοσλαβίας έφτασε στην Αθήνα μόλις δυο μέρες πριν από το εναρκτήριο τζάμπολ ενώ ο Nikola Loncar γύρισε τον αστράγαλό του και ήταν αδύνατο να αγωνιστεί στο ματς της πρεμιέρας, κόντρα στο Πουέρτο Ρίκο! Ο σούτινγκ γκαρντ Miroslav Beric άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε, σκόραρε 23 πόντους και σφράγισε το 80-66 υπέρ της Γιουγκοσλαβίας.

Ψάχναμε τη νίκη από το 1987!

Ακολούθησαν οι νίκες επί της Ρωσίας (82-74), της Ιαπωνίας (99-54) και του Καναδά (95-55), πριν ο Gregor Fucka βάλει φρένο στο νικηφόρο σερί της Γιουγκοσλαβίας, κάνοντας το 61-60 για την Ιταλία. Τι προέβλεπε εν συνεχεία το πρόγραμμα; Ελλάδα, μπροστά σε 16.000 φιλάθλους στο ΟΑΚΑ! Παρ' όλα αυτά, ο Dejan Bodiroga σκόραρε 19 πόντους για τους Γιούγκους που επικράτησαν με 70-56 και τερμάτισαν πρώτοι στον E' όμιλο του τουρνουά με ρεκόρ 4-1. Αντίπαλος στα προημιτελικά η Αργεντινή. Οι ''γκαούτσος'' δεν μπόρεσαν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στη Γιουγκοσλαβία που επικράτησε με 70-62 κι ετοιμαζόταν για ακόμα μια μάχη με την Ελλάδα, αυτή τη φορά στα ημιτελικά του τουρνουά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική ομάδα έψαχνε την πρώτη νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας σε μεγάλο τουρνουά έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια και το 84-78, στο EuroBasket 1987! Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη προηγήθηκε 31-22 στο 19' όμως η Γιουγκοσλαβία μείωσε στο 33-31 του ημιχρόνου. Η Ελλάδα άντεξε στην πίεση, προηγήθηκε 48-36 στο 30' όμως οι Bodiroga, Rebraca, Obradovic και Topic έδωσαν λύσεις στην επίθεση των Γιούγκων, πριν ο Sasa Djordevic δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του, κάνοντας το 56-57. Ο Νίκος Οικονόμου ισοφάρισε σε 57-57 με 1/2 βολές στα 77'' για τη λήξη ενώ το παιχνίδι πήγε στην παράταση. Εν τέλει οι Γιουγκοσλάβοι επικράτησαν με 78-73 κι έφτασε στον τέταρτο συνεχόμενο τελικό σε μεγάλη διοργάνωση ενώ ο Bodiroga τελείωσε εκείνο τον αγώνα με 31 πόντους.

Το ερώτημα, πλέον, ήταν αν η Ρωσία θα μπορούσε να κατακτήσει το τρίτο μετάλλιο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ή αν η Γιουγκοσλαβία θα έφτανε στον τρίτο τίτλο της μετά τα EuroBasket της Αθήνας (1995) και της Βαρκελώνης (1997). Ο αγώνας είχε συγκλονιστική εξέλιξη, όταν ο Rebraca έκοψε εντυπωσιακά τον αντίπαλό του κι εν συνεχεία διαμόρφωσε το 64-60 με 2/2 βολές, στα 4" για τη λήξη. Η Γιουγκοσλαβία επικράτησε με 64-62 και ο MVP Dejan Bodiroga έκανε μια αφιέρωση γεμάτη… νόημα: "Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Τύπο στη χώρα μου για τη στήριξη από την αρχή της προετοιμασίας. Μας πίστεψε πραγματικά".

Γιουγκοσλαβία, 1998: Dejan Bodiroga, Vlado Scepanovic, Sasa Obradovic, Nikola Loncar, Dragan Lukovski, Miroslav Beric, Sasa Djordjevic, Zeljko Rebraca, Predrag Drobniak, Nikola Bulatovic, Dejan Tomasevic, Milenko Topic.

2002 - Θρίαμβος στο ''σπίτι'' των Αμερικανών!

Στις προηγούμενες 13 συμμετοχές της σε Μουντομπάσκετ, η Γιουγκοσλαβία έδωσε 87 αγώνες, μέτρησε 66 νίκες – 21 ήττες, σκόραρε 7.289 πόντους και δέχτηκε 6.428 απέναντι σε 31 διαφορετικές εθνικές ομάδες. Η υπέρτατη πρόκληση δεν είχε έλθει ακόμα... Το 2002, λοιπόν, ο κόουτς Svetislav Pesic κάλεσε τους Bodiroga, Stojakovic, Drobnjak, Jaric, Tomasevic, Gurovic και Rakocevic μαζί με τους rookies Radmanovic, Cabarkapa και Vujanic. Στην εθνική ομάδα εντάχθηκαν επίσης ο Dejan Koturovic, ο οποίος αγωνίστηκε με τη Γιουγκοσλαβία το 1995, και ο τεράστιος Vlade Divac, ο οποίος απείχε από τις διεθνείς υποχρεώσεις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 1996. Κοινός στόχος; Η διάκριση στο "σπίτι" των Αμερικανών, στην Ιντιανάπολις! Κι όμως, η ήττα (69-71) από την Ισπανία μόλις στη δεύτερη αγωνιστική προσγείωσε απότομα τους Γιουγκοσλάβους, υποχρεώνοντας τον Pesic να βγάλει στη... σέντρα τους παίκτες του, κατηγορώντας τους για χαλάρωση κι έλλειψη ενδιαφέροντος! Το "πείραμα" του Pesic δοκιμάστηκε ξανά στον αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο, για τη δεύτερη φάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Πορτορικανοί ανέτρεψαν το εις βάρος τους 75-64 κι εν τέλει έφτασαν στη νίκη με 83-85, έπειτα από 2/2 βολές του Jose Ortiz στο τέλος.

Το δίδυμο των Sacramento Kings (Divac, Stojakovic) ''καθάρισε'' στον επόμενο αγώνα με τη Βραζιλία ενώ έξι παίκτες σημείωσαν διψήφιο αριθμό πόντων στο 110-78 επί της Τουρκίας.

Την ίδια στιγμή, η Αργεντινή κέρδιζε τις ΗΠΑ (87-80) κι έστειλε τους Αμερικανούς πάνω στη Γιουγκοσλαβία, στα προημιτελικά του Μουντομπάσκετ!

Τα άλλα ζευγάρια ήταν Ισπανία – Γερμανία, Αργεντινή – Βραζιλία και Πουέρτο Ρίκο – Νέα Ζηλανδία. Στο ρόστερ των ΗΠΑ υπήρχαν οι Michael Finley, Baron Davis, Reggie Miller, Antonio Davis, Paul Pierce, Andre Miller, Shawn Marion, Jay Williams, Ben Wallace, Elton Brand και Raef Lafrentz. Στο μισο-άδειο Conseco FieldHouse οι Γιουγκοσλάβοι που βρίσκονταν στις κερκίδες κέρδισαν κατά κράτος τους Αμερικανούς. Στο παρκέ, οι Γιούγκοι έψαχναν τη ρεβάνς για την ήττα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, έξι χρόνια νωρίτερα. Στα 77" για τη λήξη, ο Gurovic σκόραρε πίσω από τα 6.25 κι έχοντας πάνω του τον "οικοδεσπότη" Reggie Miller, κάνοντας το 77-73! Ο Miller απάντησε με το ίδιο… νόμισμα (77-76) ωστόσο ο Jaric με 4/4 βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα διαμόρφωσε το 81-78. Οι Αμερικανοί είχαν στη διάθεσή τους 11.8 δεύτερα για να εκδηλώσουν επίθεση ωστόσο ο Andre Miller αστόχησε σε προσπάθεια για τρίποντο. Η Γιουγκοσλαβία ήταν στα ημιτελικά!

Το σόου του Bodiroga και ο Πιτσίλκας

Η Νέα Ζηλανδία ζόρισε τους Γιουγκοσλάβους αφού προηγήθηκε 57-56 στα 4'20'' για τη λήξη όμως τα back-to-back τρίποντα του Milos Vujanic οδήγησαν την ομάδα του στη νίκη (89-78) και την πρόκριση στον τελικό, κόντρα στην Αργεντινή. Εκεί οι Γιούγκοι πήγαν στα αποδυτήρια με το υπέρ τους 41-39 ωστόσο οι ''γκαούτσος'' ανέτρεψαν την εις βάρος τους κατάσταση, εκμεταλλεύτηκαν την… εκνευριστική αστοχία των παικτών του Pesic και προηγήθηκαν με +8 (66-74) στα 2'30'' για τη λήξη! Σε εκείνο το σημείο ο Bodiroga το πήρε πάνω του αφού σκόραρε και τους εννιά πόντους της Σερβίας ως το 75-75 της κανονικής διάρκειας του αγώνα! Πάντως στα -5.9'' οι Αργεντινοί έκλεψαν καθαρά την μπάλα από τον Divac όμως ο διαιτητής της αναμέτρησης, Νίκος Πιτσίλκας χρέωσε φάουλ στον Scola. Ο Σέρβος σέντερ είχε 0/2 βολές ενώ στην αμέσως επόμενη φάση ο Hugo Sconochini έφτασε στο λέι-απ, o Jaric τον… κατεδάφισε όμως δεν δόθηκε τίποτα. Παράταση. Εκεί το τρίποντο του Stojakovic και οι βολές των Bodiroga, Jaric ''κλείδωσαν'' το 84-77.

Γιουγκοσλαβία, 2002: Dejan Bodiroga, Dejan Koturovic, Zarko Cabarkapa, Igor Rakocevic, Pedja Stojakovic, Milan Gurovic, Marko Jaric, Vlade Divac, Vladimir Radmanovic, Predrag Drobnjak, Milos Vunajic, Dejan Tomasevic.

Twitter @Giannis_Stavr