Δεν ξέρω αν έχεις παρατηρήσει, αλλά οι NBAers δεν μιλούν για πολιτικά θέματα. Δηλαδή, δεν μιλούσαν (η πιο συνηθισμένη απάντηση ήταν "δεν είμαι πρόχειρος, γιατί δεν έχω όλα τα στοιχεία"), μέχρι το " Black Lives Matter ". Έκτοτε, παρατηρείται μια αλλαγή σε αυτό που είχαν καθιερώσει οι Michael Jordan και Magic Johnson, από τη δεκαετία του '90. Το "δεν ξέρω, δεν απαντώ" ήταν δική τους πατέντα, από το βομβαρδισμό του Ιράκ και την εξόφθαλμη κατάχρηση βίας αστυνομικών, εις βάρος μαύρου πολίτη, λίγους μήνες μετά. Κανείς δεν είχε αρθρώσει λέξη για τα συμβάντα.

Δηλαδή, ουδείς, πέραν του Creg Hodges. Δεν τον ξέρεις; Είναι μεγάλο κρίμα που θα... αποτινάξεις σήμερα. Εν ολίγοις, είναι ο Colin Kaepernick της γενιάς του. Ακολούθησε με σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ζωής, αυτής που έζησε ο άνθρωπος τον οποίον απέβαλε (επί της ουσίας) το ΝΒΑ, επειδή ενοχλούσε με τις αλήθειες του. Τον έκανε παράδειγμα προς αποφυγή, στο βαθμό που για χρόνια οι παίκτες της θεαματικότερης λίγκας μπάσκετ του πλανήτη έλεγαν "κοίτα τι έπαθε ο Hodges. Δεν θέλω να συμβεί αυτό και σε εμένα".

Ο σημερινός μας φιλοξενούμενους, ο οποίος δουλεύει στο Rich East High School, στη γενέτειρα του, το Park Forest του Illinois έχει 1.304 followers στο Twitter. Aν υπήρχε αυτό το social network τη δεκαετία του '90, οι "ακόλουθοι" θα ήταν εκατομμύρια και μάλλον το ΝΒΑ θα δυσκολευόταν να τον ξεφορτωθεί, όσο εύκολα το έκανε το 1992, μολονότι ήταν δυο φορές πρωταθλητής με τους Bulls και τρεις φορές νικητής του διαγωνισμού τριπόντων, στο All Star Weekend. Από την άλλη βέβαια, το NFL κατάφερε να εξοστρακίσει τον Colin Kaepernick, ο οποίος επίσης θυσίασε την καριέρα του (και πολλά εκατομμύρια δολάρια), για να σώσει άλλους . Ή τουλάχιστον, για να προσπαθήσει.

Από την άποψη του ταλέντου, ο Hodges ήταν ένας από τους καλύτερους “τριποντάκηδες” της εποχής του. Ποια όμως, ήταν η εποχή του: αυτή της δυναστείας των Bulls, των οποίων υπήρξε μέλος από το 1988 έως το 1992. “Κρατάει” μέχρι σήμερα το ρεκόρ για διαδοχικά τρίποντα στο NBA All-Star Three Point Contests (19, 1991), μοιράζεται αυτό για τους περισσότερους πόντους που έχει βάλει ποτέ παίκτης, σε ένα γύρο του διαγωνισμού με τον Jason Kapono (25, 1986), εκείνο με το μεγαλύτερο σκορ στον ημιτελικό γύρο με τον Hubert Davis (24, 1991), ενώ έχει το δεύτερο μεγαλύτερο σύνολο (61, 1991).

Τα 19 σερί τρίποντα

Την περίοδο που την πρώτη πεντάδα των “Ταύρων” συνέθεταν οι Scottie Pippen, Horace Grant, Bill Cartwright και Michael Jordan, εκείνος ήταν μια αξιόπιστη επιλογή πίσω από τους John Paxson και B.J. Armstrong. Αναφερόμαστε σε εποχή που στο ΝΒΑ έκαναν θραύση οι ψηλοί (Patrick Ewing, Hakeem Olajuwon), μαζί φυσικά με τον MJ, ο οποίος είχε εξελιχθεί σε... μόνιμο πρώτο σκόρερ της λίγκας. Το 1992, μετά το δεύτερο δαχτυλίδι, το Chicago τον άφησε να φύγει. Αυτή ήταν η τελευταία του δουλειά στο θεαματικότερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη. Γιατί; Τώρα αρχίζουν τα... όχι και τόσο ωραία.

Στις 3 Μαρτίου του 1991, ένας άνδρας, ονόματι Rondey King οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, στη Foothill Freeway, της San Fernando Valley, στο Los Angeles. Στο αυτοκίνητο ήταν και δυο φίλοι του, με τους οποίους είχε παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ, σε σπίτι κολλητού και συνοδεία αλκοόλ. Όταν το περιπολικό του ζήτησε να σταματήσει, εκείνος επιτάχυνε. Είχε μόλις βγει από τη φυλακή, με αναστολή -είχε καταδικαστεί για κλοπή καταστήματος, υπό την απειλή σιδερένιου λοστού- και αν τον έπιαναν μεθυσμένο, θα επέστρεφε στο κελί του. Άρχισε καταδίωξη που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του. Μέχρι εδώ, πες όλα καλά. Αυτό που ακολούθησε και κατεγράφη από βιντεοκάμερα περιοίκου (έκανε τη λήψη από το μπαλκόνι του σπιτιού του και έστειλε το ντοκουμέντο στο KTLA -τοπικό τηλεοπτικό σταθμό) είχε ως αποτέλεσμα πορείες διαμαρτυρίας για τη χρήση εκτεταμένης βίας της αστυνομίας προς τις μειονότητες.

Τον Ιούνιο του 1991, πριν το πρώτο ματς για τους τελικούς του ΝΒΑ (μεταξύ των Bulls και των LA Lakers), ο Hodges είχε αποπειραθεί να πείσει τους Michael Jordan και Magic Johnson να μποϊκοτάρουν το event. Τους είχε προτείνει να μείνουν εκτός της πρεμιέρας “ώστε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στη μαύρη κοινότητα και να επισημάνουμε το ρατσισμό και την οικονομική ανισότητα του ΝΒΑ, όπου δεν υπήρχαν μαύροι ιδιοκτήτες, οι μαύροι προπονητές ήταν ελάχιστοι και όλα αυτά συνέβαιναν τη στιγμή που το 75% των παικτών ήταν Αφροαμερικανοί”. Ο Jordan του απάντησε “είσαι τρελός” και ο Johnson πως “είναι πολύ ακραία αντίδραση”. Ο Hodges του απάντησε “αυτό που γίνεται στους ανθρώπους μας, σε αυτήν τη χώρα, είναι ακραίο”. Οι τελικοί διεξήχθησαν κανονικά, οι Bulls πήραν το πρωτάθλημα και εκείνος έμεινε με το αίσθημα του ανολοκλήρωτου. “Η γενιά μας έχασε την ευκαιρία, γιατί οι περισσότεροι ανησυχούσαμε περισσότερο για τα οικονομικά μας κέρδη. Ήμασταν στο σημείο που μόλις είχαν ξεκινήσει οι παίκτες να γίνονται brands και ενδιαφερθήκαμε περισσότερο για αυτό, από το να ενωθούμε και να κάνουμε ένα κίνημα που μπορούσε να πετύχει πράγματα. Να αλλάξει πράγματα”.

Για να αποφύγει τυχόν παρεξηγήσεις, εξήγησε και στο τελευταίο βιβλίο που έγραψε και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016 (Longshot: The Triumphs and Struggles of an NBA Freedom Fighter) ότι “ο Michael δεν μίλησε, κυρίως γιατί δεν ήξερε τι να πει. Όχι επειδή ήταν κακός άνθρωπος”. Ο MJ είχε αρνηθεί την πρόσκληση του Πλανητάρχη Bush, όταν κάλεσε τους “Ταύρους” στο Λευκό Οίκο να τους συγχαρεί για το πρωτάθλημα του '91. “Θυμάμαι, είχε πει “fuck Bush, δεν τον ψήφισα. Aλλά όταν κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ του εμπορίου και της συνείδησης, διάλεξε το πρώτο. Είχα οραματιστεί πως οι Chicago Bulls μπορούν να γράψουν ιστορία, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο. Είχαμε και έναν παίκτη, τον MJ, του οποίου η δημοτικότητα ξεπερνούσε αυτήν του Πάπα. Αν οι “Ταύροι” μιλούσαν τότε, στη χρυσή εποχή του μπάσκετ, όλος ο κόσμος θα άκουγε”. Δεν μίλησαν.

Θυμήθηκε και μια στιχομυθία του με τον Pippen. “Όταν συνέστησα στους συμπαίκτες μου να διαβάσουν κάποια πράγματα για την ιστορία των μαύρων, ο Scottie μου είχε πει “γιατί χρειάζομαι την εκπαίδευση; Βγάζω εκατομμύρια”. Ο Hodges πάλι, είχε πάρει πτυχίο από το Long Beach State, σε σχετικές σπουδές, είχε διδαχθεί από τον Maulana Karenga, άνθρωπο-κλειδί στο κίνημα "Black Power", στα τέλη του '60. Ενδιαφερόταν.

Ο μόνος εξ όσων ήταν τότε στα αποδυτήρια των Bulls που μοιραζόταν τη δυσαρέσκεια και το άγχος του Hodges, για τις εξεγέρσεις, αλλά και για το βομβαρδισμό του Ιράκ από τους Αμερικανούς, το 1991 ήταν "o Phil Jackson. Ξέρεις, πολλές φορές “κολλάμε” στην ιδέα του πατριωτισμού και όταν δεν κουνιέσαι στο ρυθμό των άλλων, θεωρείσαι εχθρός της πατρίδας. Ο Phil και εγώ ήμασταν διαφορετικοί. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος του Κόλπου, ανήμερα της Dr. King day, όλοι είπαν “πρέπει να τους αποτελειώσουμε”. Ο Phil τους άφησε να ολοκληρώσουν και μετά τους είπε “αν το κάνουμε αυτό, τότε να ξέρετε πως θα αφήσουμε οργανά που θα νιώθουν τον πόνο όπως μεγαλώνουν με την ιδέα της εκδίκησης. Μην βιάζεστε να πανηγυρίσετε, γιατί τα αντίποινα είναι πια στο χέρι τους”.

Τον Οκτώβριο του 1991 οι Bulls προσκλήθηκαν στο Λευκό Οίκο, ως οι πρωταθλητές του ΝΒΑ, για την εθιμοτυπική φωτογράφηση με τον Πλανητάρχη. Μόνο που κάθε άλλο παρά εθιμοτυπική ήταν η συγκεκριμένη. Και ως προς, έβαλε το χεράκι του ο Hodges, ο οποίος εμφανίστηκε ενδεδυμένος με dashiki. Δηλαδή, με την παραδοσιακή ενδυμασία των ανδρών, στη Δυτική Αφρική. Ο ίδιος εξήγησε πως “μου είχαν πει να φορέσω το καλύτερο ρούχο μου και αυτό έκανα”. Ο γιος του τότε Προέδρου και μετέπειτα... ιδιοκτήτη του Oval Office, George W τον πλησίασε και μιλώντας του πολύ αργά -σαν να μην ήταν σίγουρος πως ο άνθρωπος που είχε μπροστά του καταλάβαινε τα αγγλικά-, τον ρώτησε από πού είναι. Ο Hodges απάντησε “από το Chicago Heights, του Illinois” και είδε την έκπληξη του George W στα μάτια του. Ο Phil Jackson ανέλαβε να ενημερώσει τον Πλανητάρχη πως “ο Craig είναι ο καλύτερος σουτέρ μας”, γεγονός που αποδείχθηκε όταν με το λευκό dashiki σκόραρε εννέα σερί τρίποντα, στην αυλή του Λευκού Οίκου.

Κατά την έξοδο, παρέδωσε γράμμα, 8 σελίδων, στον Πλανητάρχη. "Το είχα γράψει εκ μέρους κυρίως τον Αφρικανοαμερικανών, οι οποίοι δεν είχαν την ευκαιρία να πατήσουν το πόδι τους σε αυτό το μεγαλειώδες κτίριο και να συναντήσουν τον αρχηγό του κράτους, στο οποίο ζούσαν".

Είχε γράψει όσα θεωρούσε πως είναι προβλήματα, ως προς την εξέλιξη της χώρας, μαζί με προτεινόμενες λύσεις. "Όταν συναντάς τον Πλανητάρχη, δεν επιτρέπεται να του δώσεις κάτι. Για αυτό και ακολούθησα το πρωτόκολλο και παρέδωσα το γράμμα στη γραμματέα". Κάτι που ήθελε μεγάλη ακεραιότητα, διότι οι περισσότεροι εξ όσων πατούν το πόδι τους στο Λευκό Οίκο... δεν σκέφτονται τον κόσμο και το πώς μπορούν να κάνουν τη διαφορά. “Δεν ξέρω αν το διάβασε ποτέ. Σίγουρα δεν μου απάντησε ποτέ”.

Τώρα, πώς το περιεχόμενο αυτών των σελίδων διέρρευσε στον Τύπο, πριν τελειώσει το 1991, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Αυτομάτως, μπήκε ένας στόχος στην πλάτη του. Παρέμεινε ωστόσο, στο ρόστερ των Bulls, αλλά έχασε από τον Larry Bird την ευκαιρία να γίνει ο μόνος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ, με τρεις διαδοχικές νίκες στο διαγωνισμό τριπόντων του All Star Weekend.

“Δεν ήμουν μόνο αθλητής, αλλά ένας απόγονος σκλάβων, ένα παιδί του κινήματος για την χειραφέτηση των μαύρων και ένας άνδρας που είχε τη διάθεση να παλέψει για να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, για τον αφροαμερικανικό πολιτισμό”, έγραψε μεταξύ άλλων στο βιβλίο του . “Ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτήν την επίσκεψη, για να προκαλέσω συζητήσεις επί της αύξησης των φυλακίσεων, την αποζημίωση των σκλάβων, τους λόγους που προκαλούσαν τη βία στους δρόμους και τα δεινά των μαύρων που ζούσαν στις ΗΠΑ, στα υψηλότερα κλιμάκια της χώρας. Εκ μέρους της κοινότητας που με είχε αναθρέψει. Ο σκοπός μου, η αποστολή μου ήταν οι άνθρωποι μου. Δεν ήταν μόνο ευγενής, αλλά άξιζε ό,τι έκανα για αυτόν και κυρίως, πίστευα πως είχε έλθει η ώρα να γίνει κάτι".

Στις 19/4 του 1992, ανήμερα των 56 πόντων του Jordan στο καλάθι των Heat, αθωώθηκαν οι τέσσερις αστυνομικοί που χτύπησαν μέχρι λιποθυμίας τον King. Γεγονός που έγινε η αιτία να ξεσπάσουν βίαιες εξεγέρσεις. Το Los Angeles ήταν για έξι 24ωρα, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδιδαν τα πάντα και στα διαφημιστικά διαλείμματα, ο Jordan προέτρεπε τους τηλεθεατές... να γίνουν σαν και αυτόν (“Be Like Mike”). Πενήντα τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και προκλήθηκαν ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων, πριν παρουσιαστεί και νέο προκλητικό συμβάν (ιδιοκτήτρια κάβας, σκότωσε 16χρονη Αφροαμερικανή) που οδήγησε στην επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας, με ομάδες Εθνοφρουράς και του Ομοσπονδιακού Στρατού να αναλαμβάνουν δράση. Εννέα χρόνια αργότερα, δυο από τους αστυνομικούς που είχαν κάνει κατάχρηση βίας με θύμα τον King, καταδικάστηκαν για παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων και φυλακίστηκαν.

Ανήμερα της αθώωσης, σε σχετική ερώτηση ο “Air” είχε απαντήσει “πρέπει να μάθω περισσότερα, για το θέμα”. Ο Hodges κλήθηκε να σχολιάσει την αντίδραση του Jordan, μετά το δεύτερο τελικό με τον Portland. Τον κατακεραύνωσε. Η “New York Times” ανέδειξε το σχετικό θέμα και τότε ήταν που μπήκαν οι τίτλοι τέλους, στην καριέρα του. Οι Bulls τον έκαναν waive και ο εκπρόσωπος του, Bob Wolf τον ενημέρωσε πως δεν μπορεί πια να τον έχει πελάτη. Επιχείρησε να βρει άλλον ατζέντη. Δεν τον ήθελε κανείς. “Κανείς δεν απαντούσε έστω στις κλήσεις μου”.

Ένας εκπρόσωπος των “Ταύρων” είχε δηλώσει -ανώνυμα- το 1996 στους Νew York Times πως ο 32χρονος δεν είχε βρει δουλειά “γιατί τον είχαν εγκαταλείψει τα πόδια του”. Ο Hodges απάντησε ότι “το μεγαλύτερο πράγμα που προσπάθησα να κάνω ήταν να βγω και να πω ότι η λίγκα δεν έχει καμία δουλειά να λέει σε εμάς πώς θα διαχειριστούμε το χρόνο μας και τα χρήματα μας. Δεν επιχείρησα να βάλω τους συμπαίκτες μου να κάνουν κάτι παράλογο. Απλά τους έλεγα “κοιτάξτε τι γίνεται γύρω σας”. Ενδιαφερόμουν να τους παρακινήσω να αλλάξουν τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι δικοί μας άνθρωποι”.

Αυτό είναι ελευθερία, φίλε

Η αδυναμία του να βρει ομάδα στο ΝΒΑ, τον οδήγησε στο να αναζητήσει την καριέρα του στην Ευρώπη. Υπέγραψε στην Cantù, όπου έπαιξε το 1993, τη σεζόν 1994-95 την “έβγαλε” στη Galatasaray και μετά φόρεσε τη φανέλα των Rockford Lighting (CBA). Το τελευταίο του συμβόλαιο, ως παίκτης, το υπέγραψε με τη Jämtland Basket, στη Σουηδία. Αποσύρθηκε το 1998, όταν είχε συμπληρώσει τετραετία στο Chicago State University, ως κόουτς. Από τότε έως το 2005 που τον κάλεσε ο Phil Jackson να καθίσει δίπλα του, στον πάγκο των Lakers. Ήταν αυτός που τελείωσε την απομόνωση του Hodges από το ΝΒΑ, έπειτα από 13 χρόνια. “Ξέρεις τι με κρατούσε, μετά την αποβολή μου από το ΝΒΑ; Ο Nelson Mandela. Είχε αποφυλακιστεί λίγους μήνες νωρίτερα, έπειτα από 27 χρόνια στη φυλακή και ήλθε στο Chicago. Τον είχαμε καλέσει σε δείπνο, προς τιμήν του και ζήτησε να καθίσει δίπλα μου. Φίλε, ξέρεις τι ήταν αυτό για εμένα, έναν τύπο που είχε μεγαλώσει σε εργατικές κατοικίες; Τον ρωτούσα “πώς ήταν να είσαι μακριά από τους ανθρώπους σου, για τόσα χρόνια;”. Εκείνος χαμογελούσε και μου έλεγε πως η αλήθεια του έδινε δύναμη. Δεν χρειαζόταν κάποιον άλλον, πέραν του εαυτού του. Αυτό είναι ελευθερία, φίλε”.

Η άποψη μου, μου στοίχισε 50 με 60.000.000 δολάρια

H απόφαση του να 'χει άποψη και το θάρρος να τη λέει δημοσίως “μου στοίχισε 50 με 60.000.000 δολάρια. Από τα 600.000 δολάρια που έπαιρνα το χρόνο, εν μια νυχτί έπεσα στο ΜΗΔΕΝ". Βασικά, του στοίχισε την καριέρα. "Ήμουν ο ηγέτης του ΝΒΑ, σε ποσοστό τριπόντων, είχα δύο πρωταθλήματα, τρεις τίτλους σκόρερ... και δεν βρέθηκε ένας που να σκεφτεί ότι μπορώ να του φανώ χρήσιμος;". Προφανώς και όχι, αν σκεφτείς πως ο πάκος με τα χαρτιά που είχαν ως αποδέκτη τον Bush, οδήγησαν στη μήνυση που κατέθεσε το 1996 εναντίον του ΝΒΑ, ζητώντας αποζημίωση 40 εκατ. δολ. Βλέπεις, δεν βρήκε ποτέ ξανά δουλειά και στη μήνυση είχε αναφέρει πως ο λόγος που τον απέφευγαν οι ομάδες -αν και ήταν δυο φορές πρωταθλητής και τρεις φορές νικητής του διαγωνισμού τριπόντων- ήταν η φιλική σχέση που είχε, με τον ηγέτη του “Έθνους του Ισλάμ”, Louis Farrakhan!

Όπως θύμισε στην εκπομπή του “Ιnside the NBA” του TNT (ναι, αυτή με τους Charles Barkley, Kenny Smith και Shaquille O'Neal), τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους “οι παππούδες μου και οι θείοι μου με μεγάλωσαν με τις αρχές του πραγματικών ηγετών. Μεγάλωσα με τους Muhammad Ali, John Carlos, Curt Flood, Arthur Ashe και Kareem Abdul-Jabbar, στους οποίους κατέφευγα όπως προσπαθούσα να ισορροπήσω το σπορ με τη συνείδηση μου. Συντάχθηκα πλήρως, με τον Martin Luther King, που είχε επισημάνει ότι ο ρατσισμός, η στρατοκρατία και η οικονομική εκμετάλλευση είναι τα τρία πράγματα που πρέπει να τακτοποιήσουμε, ώστε να γιατρέψουμε όλες τις "αρρώστιες" του πλανήτη. Από εκείνον πήρα τις εντολές μου, επί της αρχής”.

Υπάρχει άμεση και διακριτή σύνδεση μεταξύ της αρίστευσης εντός και εκτός των γηπέδων

Δεν “βγήκε” live, αλλά ως ο πρωταγωνιστής ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο του οποίου φιλοξενήθηκε -μεταξύ άλλων-ο Dr. Cornel West, καθηγητής στο Harvard και πολιτικός ακτιβιστής. Η πρώτη σημείωση που έκανε ο τελευταίος, ήταν ότι “το πιο σημαντικό καθήκον των αθλητών είναι να αποτελούν το καλύτερο δυνατό πρότυπο αρίστευσης. Υπάρχει άμεση και διακριτή σύνδεση μεταξύ της αρίστευσης εντός του γηπέδου και του να ζουν μια ζωή τιμιότητας, εντιμότητας και αξιοπρέπειας. Το κατ' εξοχήν παράδειγμα είναι ο Muhammad Ali, ο οποίος αρνήθηκε να να κάνει συμβιβασμούς σε ό,τι αφορούσε την άμεση σχέση της αρίστευση στην πυγμαχία με αυτήν της ηθικής του”.

Στις 23 Μαρτίου του 2017 ομολόγησε στο rolingstone.com πως “ο συστηματικός ρατσισμός είναι κάτι που ισχύει για πολλά χρόνια και ο κόσμος αποφεύγει να θίγει το θέμα, γιατί είναι άσχημο. Πολλοί ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να το αντιμετωπίσουν. Έτυχε να μια από τις εξαιρέσεις. Η συνέπεια ήταν να λένε οι άλλοι αθλητές “κοίτα τι έπαθε ο Hodges. Δεν θέλω να μου συμβεί το ίδιο. Δεν θέλω να χάσω τρόπους να βγάλω χρήματα, για εμένα και την οικογένεια μου”. Δεν μπορώ να εκνευριστώ με αυτή τη λογική, γιατί η αυτοσυντήρηση είναι το Νο1 της φύσης μας”.

Fast forward στα τελευταία χρόνια και τους NBAers που πια έχουν άποψη και την εκφράζουν, ο Van Jones, συγγραφέας και πολιτικός σχολιαστής εξήγησε ότι “η ιστορία αυτής της χώρας δεν μπορεί να αναφερθεί με ακρίβεια, χωρίς να μιλήσεις για την ιστορία του αθλητισμού.

Η γενιά του LeBron James γυρίζει πίσω και βλέπει τον Muhammad Ali και το σεβασμό που κέρδισε για ό,τι έκανε μέσα στο ρινγκ και πέρα από αυτό. Ο Μichael Jordan είναι θεός για ό,τι έκανε εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά κανείς δεν έχει να πει μια λέξη για ό,τι έκανε έξω από αυτό. Η νέα γενιά θέλει το συνδυασμό. Να μείνει στην ιστορία για τον αθλητικό της ρόλο, αλλά και για την προσφορά της στην κοινωνία. Επειδή κάποιος φορά μια φανέλα ομάδας, δεν σημαίνει ότι έχει παραδώσει την υπηκοότητα του. Όλοι έχουν το δικαίωμα στο να μιλούν, συμπεριλαμβανομένων των αθλητών”.

Αυτό έκαναν πολλοί τα τελευταία χρόνια, με αφορμή τις δολοφονίες μαύρων πολιτών από αστυνομικούς που έκαναν ξεκάθαρη κατάχρηση βίας. Στα βραβεία του ESPN, στις 13/7 του 2016 εμφανίστηκαν οι Carmelo Anthony, Dwyane Wade, Chris Paul και LeBron James στη σκηνή για να πουν “ως εδώ”.

Ως προς τη δήλωση που είχε κάνει ο LeBron James, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2016 κατά την οποία “αν η αστυνομία σταματήσει το γιο μου για έλεγχο και εκείνος κάνει ό,τι του πουν, δεν νιώθω πολύ σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά και ότι θα γυρίσει σπίτι”, ο Jones διευκρίνισε ότι “ο Lebron κάνει κίνηση αλληλεγγύης χρησιμοποιεί τη δύναμη του για καλό να συνδεθεί με ανθρώπους που μάχονται για τη δικαιοσύνη”.

Όλες οι ζωές έχουν αξία, όχι μόνο των μαύρων

Η Guardian ρώτησε τον Hodges και για τη νίκη του Donald Trump, στις αμερικανικές εκλογές. Τόνισε πως δεν αποθαρρύνεται για το μέλλον του κόσμου “γιατί η ζωή κάνει κύκλους. Έχουμε υπάρξει τόσο αμαθείς που δεν καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια ανώτερη απάντηση. Ο Trump λέει πως η Αμερική θα γίνει μεγάλη, ξανά. Αλλά ως μαύρος άνδρας, θέλω να ρωτήσω πότε ήταν η Αμερική μεγάλη για εμάς; Αλλά να σας πω κάτι; Στο τέλος θα νικήσουμε, γιατί οι φτωχοί άνθρωποι θα κάνουν την επανάσταση τους. Αυτή δεν θα γίνει χωρίς πολιτικές πράξεις. Τα social media δείχνουν πως πολλοί αισθάνονται όπως ο Colin Kaepernick, τον οποίον στηρίζω απόλυτα” και ο οποίος επίσης, δεν έχει βρει δουλειά. “Κάθε ζωή αξίζει. Όχι μόνο αυτή των μαύρων. Όλοι αξίζουμε”.