LONGREADS

Ο Μάγκνουσον έφτασε στο "μηδέν" για να ζήσει

Ο Μάγκνουσον έφτασε στο "μηδέν" για να ζήσει

Ο Mats Magnusson ήταν ο "μάγος της Σουηδίας", στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν έκανε καριέρα στην Benfica. Μαγικά... εξαφανίστηκε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη, λόγω αλκοολισμού. Και τώρα μοιράζει τη γνώση που αποκόμισε, για να σώσει άλλους.

Το ραντεβού του Mats Magnusson με την Expressen δόθηκε σε μια pub, στο κέντρο του Malmö (γνωστή και ως γενέτειρα του Zlatan Ibrahimovic ). Γεγονός που ούτε καν θα σου μετέφερα, αν ο 54χρονος πρώην διεθνής Σουηδός επιθετικός δεν ήταν αλκοολικός. Ενόσω όμως, αναρωτιέσαι... και τι σε νοιάζει αυτός ο τύπος, θα σου ζητήσω να 'χεις λίγη υπομονή. Ας συνεχίσουμε.

Ο Magnusson που λες, πήρε τρία πρωταθλήματα και δυο κύπελλα στη Σουηδία, με τη Malmö, πριν γίνει παίκτης της Benfica το 1987. Έμεινε εκεί έως το 1992. Έπαιξε σε 164 παιχνίδια και σκόραρε 84 γκολ. Πανηγύρισε δυο πρωταθλήματα Primeira Liga και έναν τίτλο "καλύτερου σκόρερ": υπό τις οδηγίες του Sven-Göran Eriksson, μέτρησε 33 γκολ, σε 32 ματς της σεζόν 1989-90, όταν έχασε το "Χρυσό Παπούτσι" από τον Hristo Stoijtkov. Οι εφημερίδες έγραφαν τότε πως "είναι είδωλο για κάθε φαν της Benfica. Ξεχωρίζει από το σύνολο, με το αίσθημα της ευθύνης που έχει. Ξέρει πως να παίζει καλά στον αέρα και μπορεί να κυριαρχεί, με τη σωματική δύναμη που διαθέτει. Όπως μπορεί και να κερδίζει την αντίπαλη άμυνα, με μια απλή ενέργεια. Είναι δυνατός και μπροστά και πίσω και χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες για να μπει στις καρδιές όλων, στην Πορτογαλία". Ο ίδιος είχε πει ότι "και εγώ έχω στην καρδιά μου τη Benfica. Είναι μέρος της ζωής μου, της προσωπικής και της επαγγελματικής. Έζησα τα πάντα με αυτήν την ομάδα. Περισσότερες χαρές από απογοητεύσεις. Αυτή άλλωστε, είναι η ζωή της Benfica".

Του ζήτησαν να θυμηθεί το ντεμπούτο του. "Δεν ήταν από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές (γελάει). Ο Ebbe Skovdahl με πέταξε στο γήπεδο, ως βασικό, στην εντός έδρας ήττα από τη Maritimo. Τον ίδιο μήνα, είχα παίξει με την εθνική Πορτογαλίας, στα προκριματικά για το Euro '88. Χάσαμε στη Στοκχόλμη. Ήμουν πάλι βασικός και είχα συναντήσει ξανά τον Álvaro".

Στις καλύτερες στιγμές του έχει τις εμπειρίες του από δυο τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης: το ένα τρόπαιο το πήρε η PSV Eindhoven (1988) "του Ronald Koeman", στα πέναλτι και το άλλο η Milan (1990) "των Gulit, Van Basten και Rijkaard, που σκόραρε χάρη στο μοναδικό αμυντικό λάθος που κάναμε, στο ματς". Υπήρξε 30 φορές διεθνής. Σκόραρε 12 γκολ με το εθνόσημο στο στήθος (ένα ήταν στα δίχτυα της Δυτικής Γερμανίας και έδωσε στη χώρα του, την πρόκριση στο World Cup 1985), ήταν μέλος του ρόστερ που εκπροσώπησε τη Σουηδία στο FIFA World Cup του 1990, αλλά εκεί υπέστη τραυματισμό που τον κράτησε εκτός γηπέδων, για ένα χρόνο. Προ αυτού, είχε γίνει γνωστός ως "ο μάγος της Σουηδίας". Και με μαγικό τρόπο κατάφερε να "εξαφανιστεί'.

Έχασα την οικογένεια μου, το σπίτι μου

Πίσω στην pub του Malmö και στο ραντεβού με τη δημοσιογράφο Anna Friberg, εξήγησε πως "εν αντιθέσει με πολλούς που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμένα, δεν έχω θέμα να βρίσκομαι σε χώρους που έχουν αλκοόλ. Μάλιστα, έχω δουλέψει σε χριστουγεννιάτικες γιορτές, πίσω από μπαρ. Ξέρω πως δεν έχω ξεπεράσει κάτι, αλλά κάθε μέρα επιλέγω πια να είμαι νηφάλιος". Αυτή ήταν απόφαση που πήρε πριν επτά χρόνια, όταν αναζήτησε τη σωτηρία του σε θεραπευτικό κέντρο της περιοχής του. "Να σου πω κάτι; Ξέρω πια πως οι συνέπειες του αλκοολισμού είναι πολύ σοβαρές, πολύ μεγάλες. Οπότε αποφεύγω τις συγκινήσεις". Προηγουμένως, έχασε όσα χρήματα είχε "βγάλει" στην καριέρα του, το γάμο του, το σπίτι του και τους φίλους του. "Δεν μου έμεινε τίποτα" λέει. Το ποτό έγινε ο σύντροφος του, από όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπορ, το 1994, αφότου είχε ολοκληρώσει μια διετία στην Helsingborg. Σε 11 χρόνια καριέρας, είχε 254 συμμετοχές και 140 γκολ, σε τέσσερις διαφορετικούς συλλόγους (Malmö FF -έκανε δυο θητείες-, Servette, Benfica και Helsingborg).

Ο Μάγκνουσον έφτασε στο "μηδέν" για να ζήσει

Δεν θυμάται ακριβώς, πώς βρήκε αποκούμπι στο αλκοόλ. "Ενδεχομένως δεν θέλω να θυμάμαι ή το μυαλό μου έχει επιλέξει να το διαγράψει", λέει. Αυτό που θυμάται ήταν πως από εκεί που ένιωθε βασιλιάς, βγάζοντας χρήματα από αυτό που λάτρευε να κάνει από παιδί -να παίζει ποδόσφαιρο-, βρέθηκε στο ναδίρ. "Δεν γινόμουν επιθετικός, όταν μεθούσα. Ούτε δυσάρεστος. Ίσα ίσα, έφτιαχνα τη διάθεση της παρέας. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, έπινα περισσότερο, ώσπου μια μέρα από κοινωνικός πότης, έφτασα να πίνω μόνος στο σπίτι. Κρυβόμουν από τους φίλους μου, για να μπορώ να γίνομαι χάλια, χωρίς να πρέπει να δικαιολογούμαι'. Η σύζυγος του, Mie ήταν η πρώτη που εγκατέλειψε "όχι λόγω του αλκοόλ. Μας είχε "τελειώσει" ο έρωτας. Πήρε μαζί της τα παιδιά μας και έμεινα μόνος. Τότε λοιπόν, ήταν που έχασα κάθε αίσθηση μέτρου, όντας μόνος στο διαμέρισμα. Η ζωή άρχισε να γίνεται πολύ δύσκολη, όταν ήμουν νηφάλιος. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο είναι το ρεκόρ μου. Ξέρω ότι έπινα πάρα πολύ, κυρίως ουίσκι. Άνοιγα το μπουκάλι και το έπινα σαν νεράκι".

Τον ρώτησαν αν θυμάται πότε συνειδητοποίησε πως έχει πρόβλημα. Απάντησε "όχι". Θυμήθηκε όμως, δυο φορές που αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή. "Μια ήταν όταν πήγα να δω τον γιο μου να παίζει χόκεϊ. Με πήρε στην άκρη και μου είπε "δεν θέλω να ξαναέλθεις, μεθυσμένος". Ξέσπασα σε λυγμούς. Ακόμα νιώθω τύψεις για τα δεινά στα οποία τους έχω υποβάλει. Δεν είχαν τη δυνατότητα να με δουν ποτέ καλά, στο γήπεδο, να κυριαρχώ". Η δεύτερη ήταν πιο δημόσια.

"Με είχαν καλέσει για ένα αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα, με τον Zidane και άλλους κορυφαίους παίκτες, στη Λισαβόνα, στο Da Luz το 2010. Μόλις μπήκα στο γήπεδο, έπεσα. Όταν αργότερα είδα το στιγμιότυπο στην τηλεόραση, τρόμαξα με τον εαυτό μου. Σοκαρίστηκα με το πώς έδειχνα. Είχα γίνει απίστευτα χοντρός. Είχα αρχίσει να πίνω στο αεροπλάνο και πρώτη φορά έπεσα, στο λεωφορείο που μας μετέφερε από το αεροσκάφος στην αίθουσα αφίξεων'.

Ρεπορτάζ πορτογαλικών μέσων που αφορούσαν αυτό το ματς, έγραφαν στις 26/1 του 2010 πως "ο Mats Magnusson διασκέδασε τα πλήθη, στα λίγα λεπτά που ήταν στο γήπεδο. Στα 45 και με μια μεγάλη κοιλιά, ο πρώην επιθετικός της Benfica έπεσε δυο φορές, όπως προσπαθούσε να πασάρει και να ελέγξει την μπάλα. "Έπεσα, γιατί μου έκαναν φάουλ και στις δυο περιπτώσεις", είπε ο ίδιος, "οι άμυνες ήταν σκληρές γιατί αυτή είναι πάντα, η τύχη ενός ηγέτη (γελάει)". Στάθηκε στο ότι ο κόσμος τραγούδησε το όνομα του και σε ό,τι αφορά το ρόστερ, είπε πως "ο Cardozo έχει πολύ δυνατό σουτ".

Τα χρόνια περνούσαν, εκείνος αύξανε διαρκώς τις ποσότητες του αλκοόλ, αλλά και το βάρος, μαζί φυσικά, με τη μιζέρια, ώσπου κάποια στιγμή "έφαγε" όλα τα έτοιμα χρήματα και "έχασε" το σπίτι του. "Για μια διετία, οι εγκαταστάσεις της Högaborgs BK ήταν ο παράδεισος μου. Όλοι ήξεραν πως κοιμάμαι εκεί, αλλά με άφηναν. Όταν κάποιος με πλησίαζε για να μιλήσουμε, απαντούσα "όλα είναι καλά" και έφευγα". Θυμάται να περνά και κάποια βράδια, σε παγκάκια πάρκων, αρνούμενος να ζητήσει βοήθεια. Φίλοι είχαν συσπειρωθεί και ήταν έτοιμοι να τον σώσουν. "Αν όμως, δεν θες εσύ ο ίδιος να σωθείς, δεν γίνεται δουλειά".

Ο Μάγκνουσον έφτασε στο "μηδέν" για να ζήσει

Μια μέρα ο Håkan Lindman, φίλος του και πρώην ποδοσφαιριστής τον έπεισε να τον συνοδεύσει στο Malmö, για να συναντήσουν τον Erling Pålsson, επιχειρηματία, ιδιοκτήτη του 25% του Swedbank Stadium και μέλος στο ΔΣ της Malmö FF. "Πήγαμε για ένα γεύμα και κατά τη διάρκεια αυτού, ο Erling μου είπε πως θα μου έδινε δουλειά και θα κανόνιζε να μείνω κάπου, υπό ένα όρο: να μπω για θεραπεία. Στην αρχή διαφώνησα, άρχισα να του λέω τα δικά μου, αλλά λίγες ώρες μετά δέχθηκα τον όρο. Αν δεν έπαιρνα τη συγκεκριμένη απόφαση, εκείνη την ημέρα πιστεύω πως δεν θα ζούσα για πολύ ακόμα. Θα αυτοκτονούσα". Το πρώτο τηλεφώνημα που έκανε, μετά το ραντεβού ήταν στη γυναίκα του και στα παιδιά του "που ενθουσιάστηκαν με την απόφαση μου να ζητήσω βοήθεια". Ένα μήνα μετά, ήταν κάτοικος του κέντρου Nämndemansgården.

Τη σήμερον ημέρα, είναι ευτυχισμένος δίπλα στην Βραζιλιάνα Waldenice, με την οποία γνωρίστηκαν online. Έχουν αποκτήσει και ένα γιο και μένουν μαζί στο Malmö. Έχει τακτοποιήσει τα οικονομικά θέματα ("πλέον δεν έχω χρέη") και ελπίζει πως μια μέρα θα μπορέσει να μετακομίσει στη Λισαβόνα. "Το όνειρο μου είναι να δω τον μικρότερο γιο μου να παίζει στο Estadio da Luz", λέει.

Ο Μάγκνουσον έφτασε στο "μηδέν" για να ζήσει

Όλα αυτά -και πολλά περισσότερα- τα έγραψε στο βιβλίο του, με τίτλο "Masse - helvetet tur och retur" (Mass, η επιστροφή από την κόλαση). Αν τον ρωτάς ποιο είναι το μάθημα που πήρε από την περιπέτεια που έζησε, θα σου πει πως "όλοι οι εθισμένοι έχουν τον δικό τους "πάτο". Αυτός ο πάτος είναι διαφορετικός για τον καθένα. Όλα εξαρτώνται από το ποιος είσαι και πώς έχεις μεγαλώσει. Δίχως αμφιβολία υπάρχουν αλκοολικοί που πίνουν περισσότερο από όσο έπινα εγώ ή πιο συχνά. Αυτό όμως, είναι δευτερευούσης σημασίας. Το σημαντικό είναι να φτάσεις στο σημείο μηδέν και να καταλάβεις πως πρέπει να παραδοθείς, για να ζήσεις".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ