Εάν υπάρχουν κάποιοι ποδοσφαιριστές που να μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς απολύτως "γεμάτους" από αυτά που έζησαν, πέτυχαν και κατέκτησαν πάνω στο χορτάρι κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, τότε στην κατηγορία αυτή ανήκει a priori ο Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Πρόκειται άλλωστε για τον ποδοσφαιριστή-σταρ που έχει κατακτήσει: 19 μεγάλους τίτλους, πρωτάθλημα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία και ΗΠΑ), τρεμπλ μέσα σε μία σεζόν αλλά και ο οποίος έχει παίξει σε μυθικούς συλλόγους όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μίλαν καθώς και στην Παρί Σεν Ζερμέν στα χρόνια της άνθισής της.

Επιπλέον είναι ο πρώτος Άγγλος που ξεπέρασε τις 100 συμμετοχές στο Champions League αλλά και ο μοναδικός που έχει σκοράρει για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του σε τρεις τελικές φάσεις Μουντιάλ (1998, 2002, 2006), ενώ βρίσκεται στη 2η θέση όσον αφορά στον πίνακα με τις συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας έχοντας 115, δέκα λιγότερες από τον Πίτερ Σίλτον.

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς έξι χρόνια ο διάσημος σε όλο τον πλανήτη "Μπεκς" πατούσε για τελευταία φορά το χορτάρι φορώντας τη φανέλα των "τριών λιονταριών" και το Sport24.gr σας παρουσιάζει τη διαδρομή του με τα εθνικά χρώματα η οποία πέρασε από τα χίλια κύματα μέχρι να απολαμβάνει πλέον την καθολική υποδοχή των συμπατριωτών του και να θεωρείται ως ο τελευταίος μεγάλης ηγέτης που έβγαλε στο ποδόσφαιρο η πατρίδα του.

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν ένας αθλητής-φαινόμενο για την Γηραιά Αλβιώνα (και όχι μόνο) και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κανείς αν προσέξει τι είχε πετύχει στην καριέρα του μέχρι τα 21 του χρόνια και λίγο πριν φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών να δίνει μάχη σε αυτή την ηλικία για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των προπονητών και να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους που θα τους δώσει σιγά σιγά την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για το "ξεπέταγμα", ωστόσο εκείνος είχε την τύχη όλες αυτές τις καταστάσεις να τις βιώσει πολύ νωρίτερα και η ποδοσφαιρική ενηλικίωσή του να συμβαδίζει με την βιολογική.

Στα 16 του είχε υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε ηλικία 17 ετών ήταν μέλος μία σούπερ ταλαντούχας φουρνιάς παικτών (μαζί με τους Ράιαν Γκιγκς, Πολ Σκόουλς και Γκάρι Νέβιλ) που κατέκτησε το FA Youth Cup και έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα σε αγώνα League Cup ως αλλαγή του Αντρεί Καντσέλσκις, ενώ πριν καν κλείσει τα 18 του χρόνια είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τους "κόκκινους διαβόλους".

Στα 19 του μόλις, έπαιξε το πρώτο φουλ 90λεπτο με την κόκκινη φανέλα και πήρε και την πρώτη του γεύση από το Champions League (σκοράροντας μάλιστα στο 4-0 επί της Γαλατάσαραϊ), ενώ ένα μήνα περίπου πριν κλείσει τα 20 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στον μαγικό κόσμο της Premier League σε αγώνα κόντρα στη Λιντς. Θέλετε και άλλα;

Το καλοκαίρι του 1995 ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον εμπιστεύτηκε τον ξανθομάλλη πιτσιρικά για να διαδεχτεί τον Αντρέι Καντσέλσκις στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής απορρίπτοντας την περίπτωση να δαπανήσει κάποιο μεγάλο ποσό για να έρθει ένα "βαρύ" ποδοσφαιρικό όνομα στο "Old Trafford" που θα έκανε "γκελ" στους οπαδούς και ο "Μπεκς" τον δικαίωσε και με το παραπάνω, αρπάζοντας ταυτόχρονα από τα μαλλιά μία ευκαιρία ζωής (once in a life που συνηθίζουν να λένε οι Άγγλοι) που του δινόταν.

Τη σεζόν 1995-96 έπαιξε σε 33 αγώνες Premier League και 40 στο σύνολο και το φινάλε τον βρήκε να έχει ρουφήξει αμέτρητες ποδοσφαιρικές παραστάσεις αλλά και με δύο κρεμασμένα μετάλλια στο στήθος για την κατάκτηση τόσο του πρωταθλήματος όσο και του Κυπέλλου Αγγλίας ( είχε εκτελέσει μάλιστα το κόρνερ στον τελικό απέναντι στη Λίβερπουλ από το οποίο προήληθε το νικητήριο γκολ του Ερίκ Καντονά λίγα λεπτά πριν το φινάλε ).

Ακόμα και με αυτά τα ποδοσφαιρικά "παράσημα" δεν κατάφερε να βρει μία θέση στην αποστολή της εθνικής Αγγλίας στο Euro '96 που φιλοξενήθηκε εντός των τειχών, όμως φαίνεται πως ήταν γραπτό να χρειαστεί ένα γκολ παγκοσμίου επιπέδου με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ για να να ανοίξει διάπλατα η πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος για τον γεννημένο για μεγάλα πράγματα Μπέκαμ.

Αυτό ήρθε στις 17 Αυγούστου 1996, στην πρώτη αγωνιστική της Premier League για τη σεζόν 1996-97 με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να πετυχαίνει το τρίτο γκολ της Γιουνάιτεντ στο "Selhurst Park" απέναντι στη Γουίμπλεντον με έναν αριστουργηματικό τρόπο: λόμπα από το κέντρο του γηπέδου που "υπαγόρευσε" στον γκολκίπερ Νιλ Σάλιβαν να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του.

"Εκείνο το γκολ άλλαξε τη ζωή μου. Νόμιζα ότι η μπάλα ήταν για ώρες στον αέρα και τα πάντα είχαν σταματήσει. Ξαφνικά η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα και ακολούθησε έκρηξη.

Βρέθηκα στα σύννεφα, ήθελα εκείνη τη στιγμή να σφίξω το χέρι κάθε ανθρώπου που βρισκόταν στο γήπεδο και να μείνω για μία ώρα ακόμα στον αγωνιστικό χώρο", δήλωσε ο Ντέιβιντ Μπέκαμ μετά από εκείνο το απίστευτο τέρμα (σήμα-κατατεθέν της Premier League ακόμα και στο 2015).

Και πράγματι επέφερε μία αλλαγή στη ζωή του καθώς πέρα από το γεγονός ότι μονιμοποιήθηκε στην ενδεκάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε άπαντες στο Νησί να συζητούν το όνομά του και τον Γκλεντ Χοντλ να αποφασίζει πως στη νέα εθνική Αγγλίας της μετά Euro '96 εποχής έπρεπε να έχει θέση και αυτός ο ταλαντούχος νεαρός μεσοεπιθετικός με το "γλυκό" δεξί πόδι που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο Άγγλο ποδοσφαιριστή της γενιάς του.

Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε το ντεμπούτο του στην εθνική Αγγλίας , την πρώτη ημέρα του Σεπτέμβρη του 1996, με αντίπαλο τη Μολδαβία στο μακρινού Κινσινάου (1.300 μίλια έπρεπε να διανύσουν οι Άγγλοι διεθνείς για να φτάσουν εκεί) για την πρεμιέρα των προκριματικών του Μουντιάλ του 1998. Το συγκεκριμένο μάλιστα παιχνίδι ήταν ιδιαίτερο για τα "λιοντάρια" καθώς ήταν το πρώτο επίσημο που έδιναν μετά τον επώδυνο ημιτελικό του Euro κόντρα στη Γερμανία με την απόκρουση πέναλτι του Κέπκε στο πέναλτι του Σάουθγκεϊτ, αλλά και το πρώτο με τον Γκλεντ Χοντλ στην τεχνική ηγεσία έχοντας παραλάβει τη σκυτάλη από τον Τέρι Βέναμπλς.

Ο Χοντλ πρωτοτύπησε κατεβάζοντας την ομάδα του με σύστημα 3-5-2, με τα "τρία λιοντάρια" να ανταποκρίνονται πάντως πλήρως στις απαιτήσεις της αναμέτρησης και να επικρατούν με 3-0 με γκολ των Νικ Μπάρμπι, Πολ Γκασκόιν και Άλαν Σίρερ. Πέρα από τους τρεις σκόρερς, ο Μπέκαμ θα έχει να θυμάται πως στο διεθνές ντεμπούτο του έπαιξε μαζί με τους Ντέιβιντ Σίμαν, Γκάρι Νέβιλ, Στιούαρτ Πιρς, Πολ Ινς, Γκάρι Πάλιστερ, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ και Άντι Χίντσκλιφ, ενώ στο ξεκίνημα του αγώνα είχαν καθήσει στον πάγκο οι Σολ Κάμπελ, Ίαν Γουόκερ, Στιβ Στόουν, Ντέιβ Μπάτι, Μαρκ Ντρέιπερ, Ματ Λε Τισιέ και Λες Φέρντιναντ.

Ο Μπέκαμ έπαιξε και στα οκτώ παιχνίδια που έδωσε η Αγγλία στα προκριματικά και στο φινάλε πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του την πρόκριση στο Μουντιάλ της Γαλλίας, έχοντας οδηγήσει όλοι μαζί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην κορυφή ενός αρκετά δύσκολου ομίλου, μπροστά από Ιταλία και Πολωνία. Το Παγκόσμιο Κύπελλο φάνταζε ως μία τεράστια πρόκληση στον "Μπεκς" για να λάμψει και με τα εθνικά χρώματα έχοντας ήδη την αναγνώριση και τον σεβασμό των περισσοτέρων για τα πεπραγμένα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως το τουρνουά ξεκίνησε με μία ψυχρολουσία για αυτόν. Ή μάλλον δύο!

Η πρεμιέρα κόντρα στην Τυνησία στο "Βελοντρόμ" τον βρήκε στον πάγκο (νίκη 2-0 με γκολ των Σίρερ και Σκόουλς) και το ίδιο συνέβη και το δεύτερο ματς της φάσης των ομίλων με αντίπαλο τη Ρουμανία στην Τουλούζ (ήττα με 2-1 με σκόρερ για τα "λιοντάρια" τον Όουεν), με τον ομοσπονδιακό τεχνικό να τον "βγάζει στη σέντρα" κατηγορώντας τον πως "δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο τουρνουά".

Λένε πως οι μεγάλοι παίκτες δεν επηρεάζονται ούτε από κακά παιχνίδια ούτε από αρνητικές δηλώσεις εις βάρος τους, αντίθετα χρησιμοποιούν οτιδήποτε αρνητικό για να παίρνουν κίνητρο για τη συνέχεια, και ο Μπέκαμ απέδειξε πως αν και νεαρός διέθετε τη στόφα του μεγάλου παίκτη.

Πείσμωσε από τον παροπλισμό του στα δύο πρώτα ματς και όταν ο Χοντλ τον πέταξε στην αρένα μεταμορφώθηκε σε... λυσσασμένο θηρίο έτοιμο να κατασπαράξει τον αντίπαλό του. Η ήττα από τους Ρουμάνους είχε αναγκάσει τους Άγγλους να ψάχνουν αποτέλεσμα στο τελευταίο τους ματς στους ομίλους απέναντι στην Κολομβία και μετά το γκολ του Ντάρεν Άντερτον στο 20ο λεπτό με το οποίο άνοιξαν το σκορ ανέλαβε να "κλειδώσει" την πρόκριση ο Μπέκαμ.

Έστησε τη μπάλα λίγα μέτρα έξω από τη μεγάλη περιοχή και προς τα αριστερά, πήρε φόρα και με ένα φαλτσαριστό χτύπημα σπεσιαλιτέ του έστειλε τη μπάλα στη δεξιά γωνία του Μοντραγόν. Το 2-0 στο 29ο λεπτό ήταν γεγονός, το πρώτο γκολ του Μπέκαμ με τα "τρία λιοντάρια" ήταν πραγματικότητα και ο δρόμος της διάκρισης στα γήπεδα της Γαλλίας 32 χρόνια μετά την κατάκτηση του τροπαίου μέσα στο σπίτι της φάνταζε πλέον ανοιχτός για την εθνική Αγγλίας. Λίγες ημέρες αργότερα όμως το όνειρο δεκάδων εκατομμυρίων Άγγλων μετατράπηκε σε εφιάλτη...

Και χειρότερο για τον Μπέκαμ ήταν πως φορτώθηκε στις πλάτες του πολύ μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από αυτό που του αναλογούσε.

Στις 30 Ιουνίου 1998 η Αγγλία διασταυρώθηκε με την "παραδοσιακή εχθρό" Αργεντινή, δώδεκα χρόνια μετά το "χέρι του Θεού" από τον Μαραντόνα στον αλησμόνητο προημιτελικό του 1986, και επιζητούσε εκδίκηση, με το πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης να αφήνει καθηλωμένους πάνω από 30.000 θεατές που βρίσκονταν στις εξέδρες του "Ζοφρί Γκισάρ" στο Σεντ Ετιέν και εκατοντάδες εκατομμύρια που παρακολουθούσαν από την τηλεόραση.

Στο δεκάλεπτο ήδη το σκορ ήταν 1-1 (!) με τα εύστοχα χτυπήματα πέναλτι των Μπατιστούτα και Σίρερ, ο Όουεν είχε κάνει την ανατροπή με ένα γκολ που έφερε έντονες θύμησες από τη γκολάρα του Μαραντόνα κόντρα στα "λιοντάρια" στα γήπεδα του Μεξικού και ο Χαβιέρ Σανέτι είχε ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους μέσω μία υποδειγματικής κομπίνας των Νοτιοαμερικανών σε εκτέλεση φάουλ.

Η στιγμή όμως που σημάδεψε το παιχνίδι και έκανε άπαντες να σβήσουν από τη μνήμη τους μετά από χρόνια την πανδαισία θεάματος του πρώτου μέρους ήρθε με την έναρξη του δευτέρου μέρους. Ήταν το 47ο λεπτό, με τους Ντιέγκο Σιμεόνε και Ντέιβιντ Μπέκαμ να πρωταγωνιστούν σε μία κοκκορομαχία στο χώρο του κέντρου, τον Σιμεόνε να ρίχνει μία "ψιλή" στον "Μπεκς" και εκείνον να "πέφτει στην παγίδα" καθώς την ώρα που ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στο χορτάρι κλώτσησε ελαφρά τον Αργεντίνο στη γάμπα.

Ο αρχηγός της "αλμπισελέστε" διαισθάνθηκε την επαφή και με την τεράστια εμπειρία του στα γήπεδα έπεσε στο έδαφος προσποιούμενος πως δέχτηκε δυνατό χτύπημα, οι παίκτες της Αργεντινής περικύκλωσαν τον Κιμ Μίλτον Νίλσεν απαιτώντας την τιμωρία του Μπέκαμ και ο Δανός δεν είχε άλλη επιλογή από το να του δείξει την απευθείας κόκκινη κάρτα .

Η αποβολή ήταν "μαχαιριά στην καρδιά" για τον άσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού άφησε την ομάδα του με παίκτη λιγότερο από το 47' και περίπου 1,5 ώρα αργότερα την είδε να πέφτει στο καναβάτσο χάνοντας 4-3 στη διαδικασία των πέναλτι . Αρκετά διεθνή ΜΜΕ εστίασαν στους "θεατρινισμούς" του Σιμεόνε χάρη στους οποίους εκμαίευσε την αποβολή του Μπέκαμ προς όφελος της Αργεντινής, όχι όμως και τα αγγλικά.

Μία ολόκληρη χώρα έψαχνε για έναν αποδιοπομπαίο τράγο ο οποίος θα φορτωνόταν το φταίξιμο και θα συγκέντρωνε πάνω του το ανάθεμα και τα ταμπλόιντς στο Νησί φρόντισαν να τον παραδώσουν βορά στους θυμωμένους -από μία ακόμα αποτυχία της εθνικής τους ομάδας- οπαδούς. Η "Daily Mirror" κυκλοφόρησε την επομένη του αποκλεισμού από την Αργεντινή με πρωτοσέλιδο "10 Heroic Lions, One Stupid Boy" ("10 ηρωικά λιοντάρια, ένα ηλίθιο παιδί"), ενώ αρκετά αγγλικά ΜΜΕ είχαν εμφανιστεί με την εικόνα του Μπέκαμ μέσα σε κύκλο για παιχνίδια με βελάκια (τα περίφημα dart games)!

Την ίδια ώρα ο παραλογισμός των οπαδών είχε "χτυπήσει κόκκινο", με ομοιώματα του Μπέκαμ να κρεμιούνται έξω από παμπ του Λονδίνου αλλά και σε φωτεινούς σηματοδότες και μερικούς να υπερβαίνουν τα εσκαμμένα στέλνοντας μετά τη λήξη του Μουντιάλ θανατικές απειλές στον παίκτη. Ακόμα και σε ψηφοφορία που διοργάνωσε ο αγγλικός τηλεοπτικός σταθμός "Channel Four" για τους 100 χειρότερους Βρετανούς μέσα στο 1998, ο Μπέκαμ κατάφερε να... χωρέσει, καταλαμβάνοντας την 91η!

Όλη αυτή η ανελέητη κριτική έφερε στο φως της δημοσιότητας σενάρια περί αποχώρησής από την Αγγλία προκειμένου να βρει την (χαμένη) ηρεμία του, όμως εκείνος πήρε την απόφαση να παραμείνει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Σε μία "ιδιαίτερη" σεζόν για αυτόν, όπου κάθε φορά που αγωνιζόταν εκτός έδρας στο πρωτάθλημα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άκουγε τα... σχολιανά του, όχι μόνο δεν "έσπασε", αλλά ήταν ίσως ο καλύτερος "Μπεκς" που είχε εμφανιστεί ποτέ στα γήπεδα της Premier League.

Έπαιξε συνολικά σε 55 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις (ποτέ άλλοτε στην 20ετή καριέρα του δεν έχει αγωνιστεί σε περισσότερα ματς μέσα σε μία σεζόν) πετυχαίνοντας 9 γκολ και ήταν από τους καταλυτές στην καλύτερη σεζόν στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που την βρήκε να πανηγυρίζει ένα απίστευτο τρεμπλ.

Ο "Μπεκς" είχε βάλει μάλιστα φαρδιά πλατιά την υπογραφή του τόσο στην κατάκτηση της Premier League, σκοράροντας στον τελευταίο αγώνα κόντρα στην Τότεναμ στο "Old Trafford" (ισοφάρισε με τρομερό σουτ το γκολ του Λες Φέρντιναντ, λίγο πριν ο Άντι Κόουλ πετύχει το γκολ τίτλου), όσο και στην κατάκτηση του Champions League, με τα δύο γκολ της Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις του αγώνα με τη Μπάγερν να προέρχονται από δικές του εκτελέσεις κόρνερ !

Μία ακόμα "δικαίωση" για τον "Μπεκς" είχε έρθει και λίγους μήνες νωρίτερα όταν στο πλαίσιο της κόντρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Ίντερ για τα προημιτελικά του Champions League, ο Ντιέγο Σιμεόνε εξομολογήθηκε: "Ας πούμε πως ο διαιτητής έπεσε στην παγίδα. Ήταν δύσκολο για εκείνον να μην πάρει εκείνη την απόφαση επειδή έπεσα πειστικά στο έδαφος και υπήρχε μεγάλη ένταση. Θα μπορούσατε να πείτε πως ο τρόπος που έπεσα άλλαξε το χρώμα της κάρτας που ήταν να βγει για τον Μπέκαμ από κίτρινη σε κόκκινη.

Η πραγματικότητα είναι πως η πιο σωστή τιμωρία θα ήταν η κίτρινη κάρτα. Προφανώς ήμουν έξυπνος και πέφτοντας κάτω υποχρέωσα τον διαιτητή να βγάλει αμέσως την κόκκινη κάρτα. Δεν ήταν βίαιο το χτύπημα, απλά μία αδύναμη κλωτσιά που πιθανότατα ήταν ενστικτώδης κίνηση από πλευράς του Μπέκαμ. Ο διαιτητής ήταν εκεί, δύο βήματα απόσταση, και μάλλον τιμώρησε την πρόθεσή του να μου ανταποδώσει το χτύπημα που του είχα δώσει..." Ο Μπέκαμ είχε αφήσει πάντως αυτό το περιστατικό πίσω του: οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του μέσα στο 1999 τον έφεραν δεύτερο, πίσω από τον Ριβάλντο, στην ψηφοφορία για τον Κορυφαίο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς στην Ευρώπη και για τον Κορυφαίο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς από τη FIFA ενώ τον Μάιο του 2000 πανηγύρισε το πιο "εύκολο" πρωτάθλημα στην καριέρα του, με τη Γιουνάιτεντ να παίρνει τον τίτλο με 18 βαθμούς διαφορά από την Άρσεναλ! Το Euro 2000 στα γήπεδα των Κάτω Χωρών (Ολλανδία/Βέλγιο) ήταν πλέον το νέο στοίχημα για τον Μπέκαμ, όμως το δυσάρεστο για την Αγγλία ήταν πως κάποια μυαλά ήταν κολλημένα στο... 1998. Η ήττα των "λιονταριών" στην πρεμιέρα του τουρνουά με 3-2 από την Πορτογαλία , σε ένα ματς που προηγήθηκαν μάλιστα 2-0 με τα γκολ των Σκόουλς (3') και ΜακΜάναμαν (18'), έφερε οργή στους οπαδούς και στο στόχαστρο βρέθηκε πάλι ο Μπέκαμ.

Τα μικρόφωνα ήταν αρκετά κοντά για να καταγράψουν εμετικά συνθήματα εις βάρος του -ενός χρόνου- γιου του Μπέκαμ, ο παίκτης εξεράγη υψώνοντας το μεσαίο δάχτυλο στους υβριστές του ίδιου και της οικογένειάς του (παντρεμένος από το 1999 με τη Βικτόρια Άνταμς) και στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς ο Κέβιν Κίγκαν έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Στήριξε 100% τον παίκτη του και το μήνυμα αυτό πέρασε και στα αγγλικά μίντια, που την επόμενη ημέρα "απαίτησαν" από τους οπαδούς να σταματήσουν αυτόν τον ανίερο πόλεμο εις βάρος ενός διεθνή ποδοσφαιριστή.

Έστω και δύο χρόνια αργότερα συνειδητοποίησαν πως και εκείνα με τη στάση τους είχαν ρίξει (μπόλικο) λάδι στη φωτιά... Στις 15 Νοεμβρίου του 2000 και ενώ είχε μεσολαβήσει η παραίτηση του Κέβιν Κίγκαν από την τεχνική ηγεσία (ελέω του αποκλεισμού της Αγγλίας στη φάση των ομίλων του Euro 2000 αλλά και της ήττας από τη Γερμανία στο "Wembley" για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2002), ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον υπηρεσιακό τεχνικό Πίτερ Τέιλορ για το φιλικό κόντρα στην Ιταλία, κίνηση με την οποία έμπαιναν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας δύο χρόνια άγριας -και συνάμα άδικης- "καταδίωξης" του Άγγλου άσου από οπαδούς και Τύπο.

Το περιβραχιόνιο το διατήρησε και μετά την πρόσληψη του Σβεν-Γκόραν Έρικσον στην τεχνική ηγεσία το 2001 (ο Σουηδός έγινε μάλιστα ο πρώτος ξένος τεχνικός στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας) και αφού πρώτα ηγήθηκε του ιστορικού θριάμβου με 5-1 επί της Γερμανίας στο Μόναχο ήρθε το ματς της 6ης Οκτωβρίου του 2001 απέναντι στην Εθνική Ελλάδας για να αποκαταστήσει την ιστορία και από δαχτυλοδειχτούμενος να μετατραπεί σε ήρωας ενός ολόκληρου έθνους.

Ήταν το τελευταίο ματς της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ και η Αγγλία χρειαζόταν τουλάχιστον έναν βαθμό για να προκριθεί απευθείας στα τελικά όμως αν και αδιάφορη βαθμολογικά η Ελλάδα, στήθηκε εξαιρετικά από τον Ότο Ρεχάγκελ και έφτασε μία ανάσα από το να κάνει "τρελό χουνέρι" στους γηπεδούχους . Ο Άγγελος Χαριστέας άνοιξε το σκορ με συρτό διαγώνιο σουτ στο 36' παγώνοντας το "Old Trafford" και χρειάστηκε να φτάσουμε στο 68' για την ισοφάριση της Αγγλίας με ανάποδη κεφαλιά του Τέντι Σέριγχαμ, μετά από εξαιρετική εκτέλεση φάουλ του Μπέκαμ. Ένα λεπτό αργότερα όμως η "γαλανόλευκη" έκανε ξανά 75.000 θεατές να σιωπήσουν, με τον Ντέμη Νικολαΐδη να νικάει με κοντινό πλασέ τον Μάρτιν για το 2-1 και να αναγκάζει τους Άγγλους να αρχίσουν σιγά σιγά να σκέφτονται το ενδεχόμενο των μπαράζ... Εκεί όμως μίλησε η στόφα του αρχηγού, του ηγέτη, του ανθρώπου που δεν ήταν διατεθειμένος να χάσει (ένα ματς και ίσως μία πρόκριση), μπροστά μάλιστα στο φίλαθλο κοινό του Μάντσεστερ που τον είχε περιβάλλει με τόση αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Μετά το φάουλ που υπέδειξε ο Ντιρκ Γιολ σε μαρκάρισμα του Κώστα Κωνσταντινίδη πάνω στον Σέριγχαμ στις καθυστερήσεις ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έτρεξε "σφαίρα", γράπωσε τη μπάλα και έκανε νόημα σε όλους πως εκείνος θα αναλάμβανε το χτύπημα.

Είχε ήδη τρέξει πάνω από 15 χιλιόμετρα στο ματς και η μπάλα ήταν πολλά μέτρα μακριά από τη μεγάλη περιοχή όμως στο 93ο λεπτο ποιός άλλος άραγε θα αναλάμβανε αυτή το βαρύ φορτίο για το τελευταίο σουτ; Ο "Μπεκς" πήρε το ρίσκο, εκτέλεσε το τέλειο φάουλ που άφησε... μαρμαρωμένο τον Αντώνη Νικοπολίδη (τον είχε νικήσει με τον ίδιο τρόπο και στο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου) και γράφοντας το τελικό 2-2 στην τελευταία φάση του αγώνα "απογείωσε" ένα ολόκληρο γήπεδο, ένα ολόκληρο έθνος .

"Έχουμε παίξει 2,5 λεπτά από τις καθυστερήσεις. Η Αγγλία βρίσκεται πίσω στο σκορ με 2-1. Ο Μπέκαμ μπορεί να σηκώσει την οροφή του γηπέδου με ένα γκολ... Δεν το πιστεύω! Ο Ντέιβιντ Μπέκαμε σκοράρει το τέρμα που πηγαίνει την Αγγλία στην τελική φάση του Μουντιάλ! Δώστε σε αυτόν τον άνδρα τον τίτλο του Ιππότη", ήταν το σχόλιο που έγινε κατά τη διάρκεια της απευθείας τηλεοπτικής μετάδοσης του αγώνα μετά τη ζωγραφιά του άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο... παρά ένα!

"Μου είχαν απομένει τόνοι ενέργειας παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στις καθυστερήσεις του ματς. "Είναι πολύ μακριά για σένα, Τέντι", του είπα. Εμπιστέψου με. Το έχω αυτό". Τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσω από το να αναλάβω εκείνη την εκτέλεση. Αισθάνθηκα σίγουρος, ήρεμος, βέβαιος. Ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω", έχει αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του για την συγκεκριμένη φάση ο Μπέκαμ.

Ο Μπέκαμ μετέτρεψε σε γκολ την εσχάτη των ποινών και το πανηγύρισε σαν να επρόκειτο για ένα γκολ σε τελικό που κρίνει κάποιο βαρύτιμο τρόπαιο καθώς έδειξε στους Αργεντινούς την πόρτα της έξοδου από τη διοργάνωση και ταυτόχρονα ξόρκιζε τους δαίμονες του 1998.

Την πόρτα της εξόδου από το Παγκόσμιο Κύπελλο την αντίκρυσε με τη σειρά της η Αγγλία στα προημιτελικά καθώς έπεσε πάνω στην, μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια, Βραζιλία, ενώ στο Euro 2004 ο -άσος πλέον της Ρεάλ Μαδρίτης- Ντέιβιντ Μπέκαμ έμεινε στη μνήμη των περισσοτέρων για δύο χαμένα πέναλτι: το ένα κόντρα στη Γαλλία στην πρεμιέρα των ομίλων που έστειλε τα "λιοντάρια" πάνω στην Πορτογαλία στα προημιτελικά και το χαμένο κόντρα στους διοργανωτές που στοίχισε στην εθνική ομάδα της χώρας του την πρόκριση στους "4".

Με την κόκκινη κάρτα που είδε κόντρα στην Αυστρία τον Οκτώβριο του 2005 ο Μπέκαμ έγινε ο πρώτος αρχηγός της εθνικής Αγγλίας που αποβάλλεται σε αγώνα και ο πρώτος παίκτης που αποβάλλεται δύο φορές παίζοντας για την Αγγλία, με το αρνητικό αυτό ρεκόρ να δίνει πάντως τη θέση του σε ένα εντυπωσιακό επίτευγμα λίγους μήνες αργότερα.

Συγκεκριμένα στις 25 Ιουνίου 2006, όταν η Αγγλία επικράτησε 1-0 του Εκουαδόρ για τη φάση των "16" του Μουντιάλ, με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να πετυχαίνει με φάουλ το νικητήριο γκολ και να γίνεται ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε τρεις τελικές φάσεις Μουντιάλ . Θα επιθυμούσε σίγουρα να γιορτάσει διαφορετικά αυτό το γκολ όμως μετά το ματς υπέφερε από τρομακτική εξάντληση λόγω αφυδάτωσης ενώ στον προημιτελικό κόντρα στην Πορτογαλία δεν μπόρεσε να συνεχίσει μετά το ημίχρονο λόγω τραυματισμού. Η πρόκριση στα ημιτελικά χάθηκε στα πέναλτι (όπως και στο Euro 2004) όπου η Πορτογαλία επιβλήθηκε 3-1 και το φινάλε βρήκε τον "Μπεκς" να ξεσπάει σε κλάματα, ίσως γιατί ήξερε πως είχε χαθεί μία από τις τελευταίες δικές του ευκαιρίες για μία μεγάλη επιτυχία φορώντας το εθνόσημο. Την επόμενη ημέρα μάλιστα του αποκλεισμού ο Μπέκαμ παραχώρησε συνέντευξη Τύπου όπου με εμφανή τη συγκίνησή του ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί από κάπτεν της Εθνικής Αγγλίας μετά από 58 ματς που φόρεσε το περιβραχιόνιο. "Ήταν τιμή και προνόμιο να ηγούμαι της χώρας μου αλλά αισθάνομαι πως είναι καιρός να παραδώσω το περιβραχιόνιο καθώς μπαίνουμε σε μία νέα εποχή με τον Στιβ ΜακΛάρεν", δήλωσε μεταξύ άλλων, με τον ΜακΛάρεν από την πλευρά του να επιλέγει ως διάδοχό του στην αρχηγία τον κάπτεν της Τσέλσι, Τζον Τέρι.

Έχοντας παραδώσει το περιβραχιόνιο ο Μπέκαμ είδε αρχικά τον ΜακΛάρεν να τον αφήνει εκτός εθνικής ομάδας στο πλαίσιο μερικής ανανέωσης όμως μετά από 9 μήνες κλήθηκε ξανά και πήρε μάλιστα μέρος σε ιστορικό φιλικό με τη Βραζιλία την 1η Ιουνίου 2007 (1-1).

Ήταν το παιχνίδι με το οποίο εγκαινιάστηκε το νέο "Wembley" ( ο Μπέκαμ έβγαλε μάλιστα την ασίστ για το μοναδικό γκολ της Αγγλίας που σημείωσε με κεφαλιά ο Τέρι ) ενώ στο φιλικό της 22ης Αυγούστου με τη Γερμανία έγινε ο πρώτος παίκτης που αγωνίζεται για την Αγγλία προερχόμενος από μή ευρωπαϊκή ομάδα (είχε πάρει μόλις μεταγραφή στους Λος Άντζελες Γκάλαξι).

Στις 21 Νοεμβρίου του 2007 φόρεσε για 99η φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, σε ένα ματς που "πονάει" ακόμα τους Άγγλους καθώς γνώρισαν εντός έδρας ήττα με 3-2 από την Κροατία και έμειναν εκτός Euro 2008, ενώ στις 26 Μαρτίου του 2008 έγραψε χρυσή ιστορία: αγωνίστηκε στο φιλικό κόντρα στη Γαλλία στο Παρίσι και έγινε τότε μόλις ο πέμπτος Άγγλος ποδοσφαιριστής με 100 διεθνείς συμμετοχές. Δύο μήνες αργότερα, στο πλαίσιο φιλικής αναμέτρησης με τις ΗΠΑ στο "Wembley", ο αγαπημένος "Μπεκς" των Άγγλων φιλάθλων τιμήθηκε μέσα σε αποθέωση από τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, λαμβάνοντας ένα χρυσό καπέλο για τις 100 παρουσίες του στην εθνική ομάδα ενώ απέναντι στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο (1 Ιουνίου 2008) ο Φάμπιο Καπέλο θέλησε να τον τιμήσει με τον δικό του τρόπο, δίνοντάς του να φορέσει για 59η και τελευταία φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο Άγγλος σούπερ σταρ εξακολουθούσε να βρίσκεται μέσα στις κλήσεις του Ιταλού τεχνικού και στις 14 Οκτωβρίου 2009 πέρασε στην ποδοσφαιρική αθανασία καθώς έπαιξε για τελευταία φορά με την εθνική Αγγλίας, μπαίνοντας ως αλλαγή στο τελευταίο παιχνίδι της για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010, με αντίπαλο την Λευκορωσία (3-0).

Ένας τραυματισμός στον αχίλλειο τένοντα τον Μάρτιο του 2010 απαγόρευσε οποιαδήποτε σκέψη είχε ο Καπέλο για να τον πάρει στην αποστολή στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής και έτσι είπε αντίο μετά από 115 παιχνίδια (2ος πίσω από τον Πίτερ Σίλτον που έχει 125) και 17 γκολ με την εθνική ομάδα (τα 7 με απευθείας εκτελέσεις φάουλ) . Πριν πει όμως το αντίο πρόλαβε να περάσει στην ποδοσφαιρική αθανασία...

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ σκοράρει κόντρα στην Εθνική Ελλάδας:

Τα 17 τέρματα του Άγγλου σούπερ σταρ με τα "τρία λιοντάρια":

Follow me on twitter: Vaggelis Stamatopoulos