LONGREADS

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα

Gary Neville of Manchester United gets a warm welcome from Liverpool fans at Anfield
Gary Neville of Manchester United gets a warm welcome from Liverpool fans at Anfield GARY NEVILLE OF MANCHESTER UNITED GETS A WARM WELCOME FROM LIVERPOOL FANS AT ANFIELD

Από το "στημένο" ντέρμπι του 1915 μέχρι την προσφορά παικτών μετά από την τραγωδία του Μονάχου και από τους φίλους Μπάσμπι και Σάνκλι μέχρι την παραχώρηση έδρας, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόνο... εχθροί δεν μοιάζουν.

Το απόκομμα της εφημερίδας "Ashton and Stalybridge Reporter" που έφερε στο προσκήνιο ο συγγραφές και ιστορικός του ποδοσφαίρου, Γκάρι Τζέιμς, χρονολογείται από την 7η Απριλίου 1860 και δεν αφήνει περιθώριο παρανόησης. Ο κόσμος του Λίβερπουλ, αναφέρει, "πονάει από το αίσθημα ανωτερότητας του Μάντσεστερ, σπαρταράει με την εντύπωση ότι το Μάντσεστερ προπορεύεται". Μάλιστα, η μητρόπολη του Μέρσεϊσαϊντ περιγράφεται σε γένος θηλυκό: "Δεν αγαπάει κανέναν και κανείς δεν την αγαπάει".

Το τελευταίο ήταν εμφανές εξαιτίας της στάσης του Λίβερπουλ να αυξάνει διαρκώς τις τιμές και τα τέλη σε όσα πλοία έφταναν στο λιμάνι για να αφήσουν την πραμάτια τους. Οι έμποροι άρχισαν να αναζητούν πιο φθηνές λύσεις για το ταξίδι των αγαθών τους στην Αγγλία και η ιδέα που πρωτοακούστηκε το 1660 και αφορούσε τη μετατροπή σε λιμάνι του ούτως ή άλλως μεγαλύτερου Μάντσεστερ, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το 1882.

Το Λίβερπουλ ήταν η μόνη πόλη που αντιστάθηκε στην προώθηση του σχετικού νομοσχεδίου για την κατασκευή ενός καναλιού που θα συνέδεε το Μάντσεστερ με την ιρλανδική θάλασσα. Ο νόμος πέρασε το 1885, τα έργα άρχισαν το 1887 και από την Πρωτοχρονιά του 1894, το έργο κόστους 15.000.000 λιρών εποχής (περίπου 500.000.000 σημερινές λίρες) και μήκους 36 μιλίων άλλαζε μια για πάντα την οικονομία των δύο πόλεων και αναπόφευκτα τις ισορροπίες.

ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ '80

Γενιές και γενιές ανατράφηκαν μαθαίνοντας, αν όχι να απεχθάνονται, τουλάχιστον να μην συμπαθούν τους κατοίκους της άλλης πόλης. Η κόντρα αυτή αναπόφευκτα μεταφέρθηκε και στο ποδόσφαιρο, στη Λίβερπουλ και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τα πρώτα... εκατό χρόνια σε ήπιο επίπεδο, αλλά από τα μέσα του '80 και έπειτα, τα συναισθήματα εντάθηκαν.

Ήταν 13 Απριλίου 1985, ο ημιτελικός του Κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ των δύο ομάδων στο "Γκούντισον Παρκ", ο οποίος έληξε ισόπαλος 2-2. Δύο φίλαθλοι μαχαιρώθηκαν κατά τη διάρκεια οδομαχιών μεταξύ χούλιγκαν των δύο ομάδων, μία φωτοβολίδα εκτοξεύθηκε στην κερκίδα όπου ήταν στριμωγμένοι οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ και ο Γέσπερ Όλσεν των "κόκκινων διαβόλων" χτυπήθηκε από αντικείμενο, όταν επιχείρησε να εκτελέσει ένα κόρνερ.

Την ίδια χρονιά, ο τεχνικός της Γιουνάιτεντ παρομοίασε το ταξίδι στο "Άνφιλντ" με πορεία προς τον Πόλεμο του Βιετνάμ, εξαιτίας επίθεσης στο πούλμαν της αποστολής με δακρυγόνα, πριν από αγώνα πρωταθλήματος. Έξι εβδομάδες μετά από τον ημιτελικό του κυπέλλου, σημειώθηκε η τραγωδία του Χέιζελ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με πρωταγωνιστές χούλιγκαν της Λίβερπουλ και η κανάτα του μίσους άρχισε να ξεχειλίζει, σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο του πανεπιστημίου του Λέστερ και συγγραφέα του βιβλίου για τη Λίβερπουλ " Red Men", Τζον Γουίλιαμς.

"Η Λίβερπουλ δεν συζητιόταν με τον ίδιο τρόπο. Δεν 'ανταμείφθηκε' για τις επιτυχίες της", τόνισε στον " Independent", συγκρίνοντας την επιτυχημένη ομάδα των "κόκκινων" τη δεκαετία του '70 και του '80 και το πώς αντιμετωπίστηκε, σε σχέση με την αντίστοιχη της Γιουνάιτεντ του '90 και της νέας χιλιετίας. Είναι χαρακτηριστικό, όπως γράφει ο αθλητικός αρχισυντάκτης της εφημερίδας σε αυτό το κείμενο, Ίαν Χέρμπερτ, τη σεζόν 1983-1984, όταν η Λίβερπουλ κατέκτησε το τρεμπλ, ο μέσος όρος προσέλευσης στο γήπεδο ανήλθε σε 35.793 θεατές, ενώ η καταπονημένη Γιουνάιτεντ είχε 42.534 φιλάθλους σε κάθε εντός έδρας αγώνα της.

Η άφιξη του Άλεξ Φέργκιουσον στο παιχνίδι, λειτούργησε εμπρηστικά. "Δεν είναι απλά μία δουλειά για μένα. Είναι αποστολή. Είμαι απόλυτα σοβαρός γι' αυτό. Μερικοί θα έλεγαν υπερβολικά σοβαρός. Θα τους φτάσουμε, πιστέψτε με. Και όταν αυτό συμβεί, η ζωή θα αλλάξει για πάντα στο Λίβερπουλ, δραματικά", είχε επισημάνει ο Σκοτσέζος.

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα

Οι ισχυροί δεσμοί Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ

Ο εμβληματικός τεχνικός της Γιουνάιτεντ ήταν αυτός που είχε υποσχεθεί ότι "θα ρίξω τη Λίβερπουλ από το γ@#$#νο θρόνο της" (σε ελεύθερη μετάφραση), εννοώντας την κορυφή στη λίστα των πρωταθλητών Αγγλίας. Ήταν ο ίδιος, όμως, που είχε πάρει από τους πρώτους τηλέφωνο τον Κένι Νταλγκλίς, στον απόηχο της τραγωδίας του "Χίλσμπορο". "Κάποιοι τον αγαπούν, κάποιοι τον μισούν, αλλά όταν κάτι τρομερό συμβαίνει, όπως το 'Χίλσμπορο', ο Άλεξ είναι ένας από τους πρώτους που ρωτάει τι μπορεί να κάνει", έγραφε στην στήλη του στη "Mirror" ο τότε τεχνικός των "κόκκινων".

Μάλιστα, ο Φέργκιουσον είχε ζητήσει μέσω του τότε προέδρου της Γιουνάιτεντ, Μάρτιν Έντουαρντς, να παρευρεθεί προσωπικά και δίχως δημοσιότητα σε τελετή απότισης τιμών στο "Άνφιλντ", ενώ ο νυν διαχειριστικός διευθυντής της Λίβερπουλ, Ίαν Έιρ, αποκάλυψε ότι ο Σκοτσέζος προπονητής είχε στείλει φιλάθλους της Γιουνάιτεντ στο γήπεδο της Λίβερπουλ για να αφήσουν κασκόλ και λουλούδια ως ένδειξη σεβασμού.

Οι σχέσεις των δύο συλλόγων για δεκαετίες δεν είχαν την ένταση που έχουν τα τελευταία χρόνια σε κάθε επίπεδο. Δεν υπήρχε και λόγος, εξάλλου. Αγωνιστικά, καμία από τις δύο δεν κυριάρχησε τα πρώτα περίπου πενήντα χρόνια συνύπαρξής τους στο αγγλικό ποδοσφαιρικό στερέωμα (μόλις έξι πρωταθλήματα σύνολο προπολεμικά). Μπορεί να υπήρχε αντιπαλότητα, ωστόσο υπήρχαν εξίσου αρκετά κοινά σημεία και μάλιστα από την αρχή, αφού ο Φρέντερικ Άτοκ, ο πρώτος πρόεδρος και γραμματέας της Νιούτιν Χιθ (έτος ίδρυσης 1878), της ομάδας η οποία μετεξελίχθηκε σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1902, είχε γεννηθεί στο Λίβερπουλ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ

Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων συνήθιζαν να διασκεδάζουν μαζί μετά από τους αγώνες και δη στο Μάντσεστερ και ο ένας να φιλοξενεί τον άλλον σε κάθε περίσταση. "Βγαίναμε όλοι μαζί. Έχω χάσει το μέτρημα πόσες φορές ο Ίαν Σεντ Τζον και η σύζυγός του έμειναν στο σπίτι μου", δήλωνε ο Πάντι Κρέραντ των 300 συμμετοχών στη Γιουνάιτεντ του Ματ Μπάσμπι για τον επιθετικό των 300 συμμετοχών της Λίβερπουλ του Μπιλ Σάνκλι.

Οι ποδοσφαιριστές της Γιουνάιτεντ πήγαιναν μέχρι και στο "Άνφιλντ" για να παρακολουθήσουν αγώνες της Λίβερπουλ . "Στεκόμασταν στην ΚΟΠ. Δεν θυμάμαι πόσες φορές είδα αγώνα της Λίβερπουλ πίσω από αυτήν την εστία. Οι φίλαθλοι μας την έλεγαν, αλλά με καλό χιούμορ. Όταν η Λίβερπουλ κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας 1965 κόντρα στη Λιντς, παρακολουθούσα τον αγώνα με τους Νόελ Κάντγουελ, Ντένις Λο και Μόρις Σέτερς και ακολούθως στείλαμε τηλεγράφημα στον Σάνκλι, με το οποίο του δίναμε συγχαρητήρια. Αυτό δεν θα συνέβαινε σήμερα", υπερθεματίζει ο πρωταθλητής Ευρώπης του 1968.

Ο Κρέραντ ήταν φίλος με τον Σάνκλι και συχνά αργούσε στη Θεία Λειτουργία τις Κυριακές, διότι ο Σκοτσέζος προπονητής του τηλεφωνούσε ακριβώς στις 9:00 το πρωί για να συζητήσουν, όπως γράφει στον " Guardian" ο Ντάνιελ Τέιλορ. Όταν ο Κρέραντ κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στην Μπενφίκα, δεν εξεπλάγην όταν το επόμενο πρωί διάβασε στη "Liverpool Echo" το εξής: "Το βρετανικό ποδόσφαιρο μπορεί να είναι περήφανο για την ομάδα της Γιουνάιτεντ, που τα έδωσε όλα για να προσφέρει στον Ματ Μπάσμπι το τρόπαιο που τόσο αποζητούσε, περισσότερο από όλα τα άλλα".

Ακόμα και με τον διάδοχο του Σάνκλι, Μπομπ Πέισλι, η σχέση του ήταν άριστη και γι' αυτό όταν ο Κρέραντ αποφάσισε να αποσυρθεί το 1975, ο τότε τεχνικός της Λίβερπουλ προσέφερε την ομάδα του για ένα φιλικό στο "Ολντ Τράφορντ", χωρίς να ζητήσει χρήματα, έστω κι αν τελικά η αστυνομία εμπόδισε τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα.

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα
© BOB THOMAS SPORTS PHOTOGRAPHY

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ

Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε τελικό, για το Κύπελλο Αγγλίας. Η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, βρισκόταν και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και ετοιμαζόταν να γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα με τρεμπλ. Οι "κόκκινοι διάβολοι", που αγωνίζονταν στη δεύτερη κατηγορία δύο χρόνια νωρίτερα, κατάφεραν να "κλέψουν" αυτό το τρόπαιο από τη Λίβερπουλ, επικρατώντας με 2-1 στο "Γουέμπλεϊ". Όταν οι σκυθρωποί παίκτες των ηττημένων πέρασαν μπροστά από τους φίλους των νικητών, όμως, άκουσαν κάτι που σίγουρα δεν περίμεναν: ιαχές "Λίβερπουλ, Λίβερπουλ" και "Λίβερπουλ, καλή τύχη", μία αναφορά για τον επερχόμενο τελικό της Ρώμης, όπου τελικά οι Άγγλοι επικράτησαν 3-1 της Γκλάντμπαχ και έκαναν την αρχή σε μία πλούσια συλλογή πέντε τροπαίων.

Μερικά χρόνια πίσω, το 1971, ο Φρανκ Ο' Φάρελ, ο οριστικός διάδοχος του Μπάσμπι, αφού ο Σκοτσέζος είχε επιστρέψει την προηγούμενη σεζόν μετά από την απόλυση του Γουίλφ Μακγκίνες, έκανε εντός έδρας ντεμπούτο στο... "Άνφιλντ". Η Γιουνάιτεντ ήταν τιμωρημένη για τα μαχαίρια που είχαν βγάλει φίλαθλοι της σε αγώνα της προηγούμενης σεζόν και η Λίβερπουλ με την Στόουκ προσφέρθηκαν να τη φιλοξενήσουν για αυτά τα δύο παιχνίδια που το "Ολντ Τράφορντ" θα ήταν κλειστό.

Το μεγάλο στήσιμο του 1915

Μέχρι και τις ακόμα πιο... σκοτεινές σελίδες της ιστορίας τους, οι δύο σύλλογοι φαίνεται τις έγραψαν σε συνεργασία. Στις 2 Απριλίου 1915, η Λίβερπουλ, από το μέσο της βαθμολογίας, υποδεχόταν τη Γιουνάιτεντ που καιγόταν για τη νίκη, ειδάλλως θα έπεφτε κατηγορία. Τα δύο γκολ του Τζορτζ Άντερσον της έδωσαν αναπάντεχη νίκη 2-0 και ανάγκασαν την Τσέλσι να ακολουθήσει τον δρόμο της Τότεναμ για τη δεύτερη κατηγορία.

Στη διάρκεια του αγώνα, όμως, δημιουργήθηκαν σοβαρές υποψίες για χειραγώγηση. Οι φίλαθλοι, εξάλλου, αποδοκίμασαν αρκετές φορές βλέποντας αδιάφορες πάσες και απροθυμία, ενώ το αποκορύφωμα ήταν το πέναλτι του Πάτρικ Ο' Κόνελ. Ο αρχηγός της Γιουνάιτεντ δεν ήταν σπεσιαλίστας από τα έντεκα μέτρα, αλλά απαίτησε να αναλάβει την εκτέλεση και έστειλε την μπάλα τόσο μακριά από την εστία, που ο διαιτητής έκανε μίνι σύσκεψη με άλλους αρμοδίους του αγώνα για το εάν πρέπει να δώσει επανάληψη ή ακόμα και να διακόψει τη φαρσοκωμωδία που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του.

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα

Η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία διεξήγαγε έρευνα για τον αγώνα, στον οποίο σημειώθηκε ανεξήγητα υψηλό ποντάρισμα στο ακριβές σκορ 2-0 με απόδοση 8.00, όπως ανακοίνωσαν οι μπουκμεϊκερς. Τέσσερις παίκτες της Λίβερπουλ και τρεις της Γιουνάιτεντ (όχι όμως ο Ο' Κόνελ, που ίσως απέφυγε την τιμωρία λόγω του άστοχου πέναλτι) κρίθηκαν ένοχοι για τη χειραγώγηση και τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό δια βίου, αν και αργότερα αρκετές ποινές κατέπεσαν. "Εγκέφαλος" θεωρήθηκε ο Τζάκι Σέλντον, πρώην παίκτης της Γιουνάιτεντ που είχε πάρει μεταγραφή στη Λίβερπουλ.

Υπήρξαν και παίκτες που προσεγγίστηκαν, αλλά αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, όπως ο αρχηγός της Λίβερπουλ, Φρεντ Πάγκναμ, ο οποίος μάλιστα παρείχε στοιχεία στις έρευνες εναντίον των συμπαικτών του. Ο σκόρερ των δύο τερμάτων επίσης αρνήθηκε να εμπλακεί, ενώ το αστέρι της Γιουνάιτεντ, Μπίλι Μέρεντιθ, υποστήριξε ότι αντιλήφθηκε κάτι περίεργο, όταν οι συμπαίκτες του δεν του έδιναν την μπάλα, όπως αναφέρει σε αφιέρωμα ο " Guardian".

Η αιτία του "στησίματος" του αγώνα καταδεικνύει τις καλές σχέσεις των δύο "στρατοπέδων" από εκείνη την περίοδο. Οι ποδοσφαιριστές ανησυχούσαν για διακοπή του πρωταθλήματος λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που θα επέφερε βιοποριστικό πρόβλημα και γι' αυτό επιχείρησαν κατόπιν συνεννόησης να κερδίσουν, έστω και παράνομα, κάποια χρήματα για ώρα ανάγκης. Το πρωτάθλημα του 1916 δεν άρχισε ποτέ και όταν έγινε η επανέναρξη τη σεζόν 1918-1919, η Γιουνάιτεντ παρέμεινε στην πρώτη κατηγορία λόγω διεύρυνσης, όπως και η Τσέλσι, για την αποκατάσταση της αδικίας εις βάρος της.

Η τραγωδία του Μονάχου και η Λίβερπουλ

Η ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του αγγλικού και ίσως του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν θα ήταν ίδια εάν δεν υπήρχε ένα έτος ορόσημο, το 1958. Ήταν η χρονιά που τα "μωρά του Μπάσμπι" έμοιαζαν έτοιμα να πατήσουν στην ευρωπαϊκή κορυφή, κατακτώντας το νεοσύστατο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Εξάλλου, μόλις είχαν εξασφαλίσει την πρόκριση στα ημιτελικά του θεσμού μετά από το 3-3 στο Βελιγράδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, σε συνδυασμό με τη νίκη 2-1 στο "Ολντ Τράφορντ".

Η επιστροφή από τη Γιουγκοσλαβία, όμως, άλλαξε τη μοίρα μιας ομάδας που είχε αφήσει μεγάλες προσδοκίες στον κόσμο της. Το αεροσκάφος που σταμάτησε για ανεφοδιασμό στο Μόναχο στις 6 Φεβρουαρίου 1958, δεν κατάφερε να σηκωθεί ποτέ από τον παγωμένο αεροδιάδρομο ούτε στην τρίτη απόπειρα απογείωσης και προσέκρουσε αρχικά στον φράχτη του αεροδρομίου και στη συνέχεια σε ένα σπίτι, σε δέντρα και σε ένα φορτηγό γεμάτο καύσιμα που ανατινάχθηκε.

Επτά ποδοσφαιριστές της Γιουνάιτεντ (Τζεφ Μπεντ, Ρότζερ Μπάιρν, Έντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμι Τέιλορ, Λίαμ Γουίλαν) πέθαναν ακαριαία. Ακόμα ένας, ίσως ο κορυφαίος Άγγλος παίκτης εκείνη την περίοδο, ο 21χρονος μέσος Ντάνκαν Έντουαρντς, έδωσε μάχη δύο εβδομάδων στο νοσοκομείο "Rechts der Isar Hospital" της γερμανικής πόλης, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο ίδιος ο Μπάσμπι νοσηλεύτηκε για δύο μήνες και μάλιστα του είχαν διαβάσει δύο φορές τις τελευταίες προσευχές, ως είθισται από την Καθολική Εκκλησία για τους μελλοθάνατους.

Ο Σκοτσέζος συνήλθε σωματικά και πνευματικά μετά και από νοσηλεία σε κέντρο αποκατάστασης στην Ελβετία, η Γιουνάιτεντ όχι. Αποκλείστηκε από τη Μίλαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ηττήθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (όπου πάντως έφτασε μετά από τρεις προκρίσεις που διαδέχθηκαν το δυστύχημα), έκανε μόλις μία νίκη στους εναπομείναντες αγώνες πρωταθλήματος της σεζόν.

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα

Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΗΣ

Τα προβλήματα ήταν δύο και "κολοσσιαία". Αρκετοί σημαντικοί παίκτες είχαν χάσει τη ζωή τους, άλλοι ήταν "ωσεί παρόντες" λόγω ψυχολογικών προβλημάτων που αποκόμισαν από την αεροπορική τραγωδία. Το δεύτερο πρόβλημα προσπάθησε να λύσει ο Μπάσμπι με την επιστροφή του στον σύλλογο, μετά από παρότρυνση της οικογένειάς του και των ίδιων των "μπέμπηδων" (ειρήσθω εν παρόδω, παρατσούκλι που αφορά αποκλειστικά εκείνη την αδικοχαμένη ομάδα της Γιουνάιτεντ). Για το πρώτο, χρειάστηκε βοήθεια...

Για να συμπληρώνει ομάδα στους πρώτους αγώνες μετά από την τραγωδία, ο βοηθός του που τον αναπλήρωνε, Τζίμι Μέρφι, αξιοποιούσε παιδιά από τις ρεζέρβες και από τις ακαδημίες. "Ο κόσμος ήθελε να βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσε να μου δώσει τη βοήθεια που ήθελα. Δεν χρειαζόμουν κόσμο να μου ανοίγει γράμματα ή να με βοηθάει με αυτόν τον τρόπο. Χρειαζόμουν παίκτες. Η Λίβερπουλ και η Νότιγχαμ προσφέρθηκαν να κάνουν ό,τι μπορούσαν, αλλά προσπάθησα να βάλω σε μία σειρά τι είχα, τι χρειαζόμουν και τι μπορούσα να πάρω και τότε άρχισαν να καταφθάνουν τα φέρετρα στο γήπεδο", δήλωνε ο Μέρφι.

Η Λίβερπουλ προσέφερε δύο ποδοσφαιριστές της μέχρι το τέλος της σεζόν, τους οποίους φέρεται ότι θα πλήρωνε η ίδια. Οι "κόκκινοι" ήταν μία από τις λίγες ομάδες που πραγματικά επιχείρησαν να βοηθήσουν έναν σύλλογο που βρισκόταν σε ανάγκη. Μπορεί εκείνη την περίοδο να τους χώριζε μία κατηγορία και να μην υπήρχε άμεσος ανταγωνισμός που θα δυσκόλευε τα πράγματα, ωστόσο οι δεσμοί της γειτνίασης ήταν εμφανείς.

Εν τέλει, η Γιουνάιτεντ στράφηκε στους Έρνι Τέιλορ της Μπλάκμπουλ και Σταν Κρόουδερ της Άστον Βίλα ως άμεσες λύσεις ανάγκης. Ο Μπάσμπι, από την πλευρά του, όταν άρχισε να συνέρχεται, ζήτησε τη βοήθεια του αρχηγού του όταν ήταν προπονητής στην ολυμπιακή ομάδα της Αγγλίας, Μπομπ Χάρντιστι, ο οποίος αγωνιζόταν στην ερασιτεχνική, αλλά υψηλού επιπέδου (κάτοχος επί τρία σερί χρόνια του ερασιτεχνικού Κυπέλλου Αγγλίας), Μπίσοπ Όκλαντ.

Τόσο ο τότε 37χρονος Χάρντιστι, όσο και οι συμπαίκτες του Ντέρεκ Λιούιν και Γουόρεν Μπράντλεϊ, αποδέχθηκαν το κάλεσμα και βοήθησαν με τον τρόπο τους στη συμπλήρωση αποστολών για τους αγώνες (ο Μπράντλεϊ, πάντως, έγινε επαγγελματίας, έπαιξε 63 ματς πρωταθλήματος με 20 γκολ για τη Γιουνάιτεντ και έγινε ο μοναδικός παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας και της ερασιτεχνικής εθνικής Αγγλίας το ίδιο έτος).

Οι δύο θρύλοι που ήταν φίλοι

Μπάσμπι και Σάνκλι ήταν οι δύο προπονητές που κατέστησαν Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ τις δύο κορυφαίες ομάδες της Αγγλίας για να πάρουν αυτήν τη μαγιά οι Φέργκιουσον και Πέισλι αντιστοίχως αργότερα και να τις οδηγήσουν σε μία απίστευτη κούρσα τροπαίων εντός κι εκτός συνόρων. Οι δύο πρωτοπόροι, όμως, εκτός από συμπατριώτες, ήταν και φίλοι.

Ο Μπάσμπι, εξάλλου, είχε παρελθόν στη Λίβερπουλ, αφού μετά από μία πορεία οκτώ ετών με τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι ως ποδοσφαιριστής, πέρασε πέντε σεζόν φορώντας τη φανέλα της ομάδας του Μέρσεϊσαϊντ, ενώ υπήρξε και αρχηγός της! Το τέλος της θητείας του εκεί ήρθε το 1941 για λόγους ανωτέρας βίας, αφού λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κλήθηκε να βοηθήσει το Ηνωμένο Βασίλειο ως στρατιώτης. Τόπος δράσης του; Η 9η Βασιλική Στρατιά στο... Λίβερπουλ, προτού πάρει μετάθεση για τη γυμναστική ακαδημία του στρατού.

Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΕΔΩΣΕ ΣΤΗ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ

Όταν κηρύχθηκε ειρήνη, ο Μπάσμπι συνέχισε να υπηρετεί την πατρίδα ως γυμναστής, αν και το όνομά του ήταν ακόμα στα βιβλία της Λίβερπουλ. Τότε ήταν που δέχθηκε ένα γράμμα από τον σκάουτ της Γιουνάιτεντ, Λουίς Ρόκα, για την κενή θέση προπονητή στον σύλλογο, όπως αναφέρει το βιβλίο του Στέφεν Μόριν " The Munich Air Disaster".

"Δεν ήταν η μοναδική προσφορά που έλαβε ο Μπάσμπι εκείνη την εποχή. Τότεναμ, Ρέντινγκ, Έιρ Γιουνάιτεντ, όλες ήθελαν τις υπηρεσίες του, αλλά τις απέρριψε για χάρη της Γιουνάιτεντ. Ο Μπάσμπι είπε: 'Έχω αυτήν την ευκαιρία να γίνω προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είχα ένα ευαίσθητο σημείο για το Μάντσεστερ μετά από την παρουσία μου στη Σίτι και αυτό με προσέλκυσε'".

Για ακόμα μία φορά, η Λίβερπουλ στάθηκε στο πλευρό της Γιουνάιτεντ, όπως αναφέρει ο συγγραφέας: "Ο σύλλογός του, η Λίβερπουλ, που του προσέφερε θέση γυμναστή στο 'Άνφιλντ', θα μπορούσε εύκολα να πει όχι στη μετακίνηση, αλλά αντιλαμβανόμενη τη χρυσή ευκαιρία για τον Μπάσμπι, συμφώνησε να τον αφήσει".

LIVERPOOL, ENGLAND - MAY 9: (THE SUN OUT) Liverpool manager Bill Shankly stands defiant in defeat at St George's Plateau as he greets the massive crowd of supporters following defeat in the FA Cup Final between Liverpool and Arsenal on May 9, 1971 in Liverpool, England. (Photo by Liverpool FC via Getty Images)
LIVERPOOL, ENGLAND - MAY 9: (THE SUN OUT) Liverpool manager Bill Shankly stands defiant in defeat at St George's Plateau as he greets the massive crowd of supporters following defeat in the FA Cup Final between Liverpool and Arsenal on May 9, 1971 in Liverpool, England. (Photo by Liverpool FC via Getty Images) LIVERPOOL FC

ΟΤΑΝ Ο ΣΑΝΚΛΙ ΠΗΓΕ ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΛΟΓΩ ΜΠΑΣΜΠΙ

Η Γιουνάιτεντ βρήκε τον προπονητή που της άλλαξε τη μοίρα χάρη στη Λίβερπουλ. Το ίδιο συνέβη, όμως, και στην αντίπερα όχθη: η Λίβερπουλ βρήκε τον προπονητή που την οδήγησε σε ανέλπιστα μεγαλεία χάρη στη Γιουνάιτεντ και συγκεκριμένα τον Μπάσμπι.

Αυτός ήταν που έδωσε την πληροφορία στη Λίβερπουλ για τις τάσεις φυγής του Σάνκλι από τη Χάντερσφιλντ, με την οποία οι "κόκκινοι" ήταν αντίπαλοι στη δεύτερη κατηγορία. Ο γενικός διευθυντής της Λίβερπουλ, Τομ Γουίλκινσον, αναζητούσε προπονητή και ο Σάνκλι είχε συντρίψει ήδη τη μετέπειτα ομάδα του με 5-0, ενθυμούμενος μάλιστα "τους διοικούντες τη Λίβερπουλ να φεύγουν από το γήπεδο σε μονή ουρά σαν να είναι σε κηδεία".

Σε συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο Τομ Γουίλιαμς, ρωτήθηκε εάν θα του άρεσε να προπονεί την "καλύτερη ομάδα της χώρας". "Γιατί; Ο Ματ Μπάσμπι τα μαζεύει;", διερωτήθηκε με φλεγματικό χιούμορ ο Σάνκλι, ο οποίος ζήτησε λίγο χρόνο για να σκεφτεί την πρόταση, προτού παραιτηθεί από τη Χάντερσφιλντ και αναλάβει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του την 14η Δεκεμβρίου 1959.

Όταν, μάλιστα, τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά, επενέβη ξανά ο Μπάσμπι προς όφελος του Σάνκλι και εν τέλει της Λίβερπουλ. "Υπήρχε κάτι που δεν του άρεσε εκεί και ήθελε να φύγει. Τόσο απλά. Του είπα ότι έπρεπε να μείνει", έγραψε ο Μπάσμπι στο βιβλίο του " Soccer at the Top". Λίγο καιρό μετά από αυτήν τη συζήτηση, η Λίβερπουλ κατακτούσε το πρωτάθλημα του 1964 και ο Σάνκλι το βραβείο του Προπονητή της Χρονιάς.

ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ Ο ΜΠΑΣΜΠΙ

Ο Σάνκλι έτρεφε μεγάλο σεβασμό για τον κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερο συμπατριώτη του και όπως θυμάται ο βετεράνος ποδοσφαιριστής Φίλ Τσίσναλ στο βιβλίο του " Bright Red: The Liverpool - Manchester United Matches", οι δυο τους "ήταν σαν πατέρας με γιο υπό πολλά πρίσματα. Ο Σάνκλι, ο οποίος άρχιζε την προπονητική, συχνά ερχόταν στο 'Ολντ Τράφορντ' για να ζητήσει τη συμβουλή του Μπάσμπι'".

Ο Τσίσναλ παραμένει μέχρι σήμερα ο ένατος και τελευταίος ποδοσφαιριστής που διάβηκε τον αυτοκινητόδρομο Μ62, χωρίς να κάνει κάποια ενδιάμεση στάση σε άλλον σύλλογο. Ο Άγγλος επιθετικός είχε αποκτηθεί λίγους μήνες μετά από την τραγωδία στο Μόναχο και προωθήθηκε άμεσα στην πρώτη ομάδα για να συμπληρώνονται οι αποστολές. Η παρουσία των Μπόμπι Τσάρλτον, Ντένις Λο και Τζορτζ Μπεστ δεν του επέτρεψαν να αγωνίζεται όσο θα ήθελε, σε μία περίοδο που δεν επιτρέπονταν αλλαγές.

Τον Απρίλιο του 1964, ο Σάνκλι ετοιμαζόταν να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα δύο χρόνια μετά από τον προβιβασμό στην πρώτη κατηγορία και ο Μπάσμπι περιοριζόταν στη δεύτερη θέση, όταν στα γραφεία της Γιουνάιτεντ έφτασε πρόταση για τον Τσίσναλ. Οι δύο Σκοτσέζοι συναντήθηκαν παρουσία του νεαρού επιθετικού μετά από το τέλος της σεζόν και έδωσαν τα χέρια για τη μεταγραφή έναντι 25.000 λιρών.

Σε τρία χρόνια, ο Τσίσναλ αγωνίστηκε μόλις τρεις φορές στο πρωτάθλημα, σημειώνοντας ένα τέρμα. Μπορεί να μην ήταν ο παίκτης που θα έπαιρνε τα "ηνία" από τον Σεντ Τζον στην επίθεση της ομάδας, ωστόσο ο Μπάσμπι είχε προσφέρει στο παρελθόν έναν πολύ καλύτερο παίκτη στη Λίβερπουλ, ο οποίος εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του συλλόγου.

Ο Μπίλι Λίντελ αγωνίστηκε στο Μέρσεϊσαϊντ από το 1938 μέχρι το 1961, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για τρία χρόνια (1955-1958) και με 228 γκολ σε 534 συμμετοχές βρίσκεται στην 4η και στη 12η θέση των αντίστοιχων λιστών του συλλόγου. Πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 1947 και δεν θα βρισκόταν ποτέ στο Λίβερπουλ, εάν ο Μπάσμπι, ποδοσφαιριστής της ομάδας ακόμα, δεν ενημέρωνε τον τότε προπονητή Τζορτζ Κέι για ένα μεγάλο σκοτσέζικο ταλέντο που ετοιμαζόταν να υπογράψει στη Χάμιλτον.

Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Δύο καλοί... φίλοι με ιστορίες ενάμιση αιώνα

58 χιλιόμετρα κοντά

Τις δύο ομάδες χωρίζουν πολλά περισσότερα από τα 58 χιλιόμετρα απόστασης των δύο πόλεων όπου εδρεύουν στη Βόρεια Αγγλία. "Γεωγραφικά, ιστορικά" θα αναπτυσσόταν αυτή η αντιπαλότητα, όπως υποστήριξε ο Φέργκιουσον το 2009. Ο ίδιος που δήλωνε μια βραδιά στο Σάλφορντ ότι "είναι σπουδαίο που οι νεαροί φίλαθλοι μεγαλώνουν και δεν θυμούνται πότε η Λίβερπουλ ήταν επιτυχημένη τελευταία φορά".

Τις ενώνουν, όμως, εξίσου πολλές ιστορίες και φυσικά οι δύο τραγωδίες που συνοδεύουν το όνομά τους. "Το μυαλό των αντρών ήταν ακόμα στην τραγωδία του Μονάχου και η ησυχία που απλώθηκε σε αυτό το τόσο καυτό γήπεδο, όταν οι παίκτες με τα μαύρα περιβραχιόνια παρατάχθηκαν για τα δύο λεπτά σιγής ήταν απαράμιλλη", έγραφε ρεπορτάζ της "Liverpool Daily Post" για τον αγώνα της Λίβερπουλ με την Τσάρλτον στο "Άνφιλντ", τέσσερις ημέρες μετά από το αεροπορικό δυστύχημα.

Χρόνια μετά, μία ευχαριστήρια επιστολή του προέδρου της Γιουνάιτεντ, Μάρτιν Έντουαρντς, προς τον γενικό γραμματέα της Λίβερπουλ, Πίτερ Ρόμπινσον, για τη συμπεριφορά των φίλων των "κόκκινων" στο ντέρμπι της Πρωτοχρονιάς του 1989 στο "Ολντ Τράφορντ", κατατέθηκε στην έρευνα για την τραγωδία του "Χίλσμπορο", ώστε να αντικρούσει τα ψεύδη της αστυνομίας του Νότιου Γιόρκσαϊρ περί χούλιγκαν που ευθύνονται για τον θάνατο των 96 φιλάθλων.

Τα χυδαία συνθήματα για αυτές τις δύο τραγωδίες δεν εκλείπουν και το μίσος που έχει σφυρηλατηθεί τα τελευταία 30 χρόνια είναι ρεαλιστικό και μοιάζει άσβεστο από εδώ και πέρα. Χρειάστηκε ένα... κανάλι για να καλλιεργηθεί η έχθρα των δύο κόσμων, όμως αυτή δεν είναι η μοναδική πραγματικότητα που γνώρισαν οι δύο σύλλογοι εδώ και ενάμιση αιώνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ