Δεν είναι το καλύτερο παιδί, αλλά μάλλον η ΑΕΚ δεν ψάχνει για γαμπρό. Ο Marko Livaja κυκλοφορούσε στα... νιάτα του (εννοώ, στις ηλικίες που κυριολεκτικά είναι ταλέντα οι αθλητές -όχι μετά τα 20) ως το μεγαλύτερο ταλέντο της γενιάς του, στην Κροατία. Ακόμα και άνθρωποι που έχουν διαπληκτιστεί μαζί του, ομολογούν πως είναι τεράστιος παίκτης (γρήγορος, ευέλικτος, με έφεση στο σκοράρισμα, αλλά και... μάτι για ασίστ), ο οποίος θα επιδιώξει να ξαναβάλει την καριέρα του στη σωστή ρότα, μέσω της Ένωσης. Σε κάθε περίπτωση, έχει ενδιαφέρον να τον γνωρίσεις και για αυτό είμαστε εμείς εδώ.

Η περίπτωση του Livaja αποδεικνύει γιατί οι άλλες χώρες -πέραν της ημεδαπής- δεν τολμούν να χαρακτηρίσουν παίκτη που έχει ενηλικιωθεί “ταλαντούχο”. Αν και μόλις 23, έχει ζήσει τις εμπειρίες του και έχει αγωνιστεί σε δέκα διαφορετικές ομάδες πέντε διαφορετικών χωρών. Ξεκίνησε από τις περιοχές που βλέπεις στη φωτογραφία που ακολουθεί -και βρίσκονται κοντά στο Split, όπου γεννήθηκε στις 26/8/1993.

Credits: dalmacija.hr

Πάνω είναι η Kaštel Gomilica, των 40.000 κατοίκων (είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Split) και έδρα της NK GOŠK, όπου πρωτοέγινε μέλος ομάδας ο Marko. Τρία χρόνια αργότερα (2005) πήγε σε αυτό που βλέπεις στο κάτω μέρος της φωτογραφίας. Είναι η πόλη Vranjic, που είναι και γνωστή ως “Μικρή Βενετία” και την απολαμβάνουν 1.110 κάτοικοι. Εν τοιαύτη περιπτώσει, εκεί βρίσκεται η NK Omladinac Vranjic, όπου απασχολήθηκε ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, έως το 2008. Τότε τον κάλεσε -στα 15- η NK Dinamo Zagreb Academy, αναγνωρίζοντας προφανώς το ταλέντο του. Όπως μάζευε τα πράγματα του για να μετακομίσει στο Zagreb, μπήκε στη μέση η ομάδα της πόλης του (Hajduk Split) και τον έκλεψε, για τη δική της ακαδημία. Περιττό να σου πω τι αισθάνεται η Dinamo για τη Hajduk και τούμπαλιν. Στο θέμα μας, στις αρχές του 2010, έχοντας συμπληρώσει ενάμιση χρόνο στη δεύτερη ομάδα, ο Livaja κλήθηκε στην πρώτη ομάδα. Μεσολάβησε η διάκριση του ως πρώτος σκόρερ των εφήβων, καθώς είχε σκοράρει 18 γκολ σε 15 ματς.

Credits: 24sata.hr

Στις 28/3 του 2010, η 24sata.hr τον κάλεσε να... απολογηθεί για τις φωτογραφίες που είχαν κυκλοφορήσει και τον έδειχναν να φορά τη φανέλα της Dinamo. Παραδέχθηκε πως ήταν εκείνος -δεν επρόκειτο για μοντάζ- και αποκάλυψε ότι “μετά το ματς Κυπέλλου μεταξύ της Hajduk και της Dinamo, συνάντησα τους ιδιοκτήτες της τελευταίας και συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε. Ήταν δύσκολο, αλλά η Hajduk δεν είχε ασχοληθεί μαζί μου”. Ώσπου ασχολήθηκε. Στο μεσοδιάστημα, είχε προλάβει να δοκιμάσει τη φανέλα των “πλαβί” και να τον βγάλουν φίλοι του φωτογραφίες. Ένα θεματάκι με τους οπαδούς και των δυο ομάδων προέκυψε, είναι η αλήθεια “αλλά αδιαμφισβήτητα είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα του κροατικού ποδοσφαίρου” έγραφε η ιστοσελίδα 24sata.hr. Ο Edoardo Reja τον είχε καλέσει για προετοιμασία στην Ισπανία και ήταν προ της προαγωγής του στην ανδρική ομάδα. Με την ευκαιρία, είχε ενημερώσει και ότι τα ινδάλματα του ήταν ο Zlatan Ibrahimovic και Ronaldinho, αλλά όταν τον ρώτησαν σαν ποιον θα ήθελε να παίζει μια μέρα, είχε πει “σαν τον Didier Drogba”.

Σου είπα για την προτίμηση που του έδειξε ο Reja, σωστά; Να σου πω και ότι μόλις γύρισε η ομάδα από την προετοιμασία, ο Livaja δέχθηκε πρόταση/υποτροφία “από διάφορες ομάδες, γνωστές και άγνωστες, από όλον τον κόσμο. Ξεχώρισα δύο, από την ίδια χώρα: την AC Milan και την Internazionale. Ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω, γιατί είχα προβλήματα και με το σύλλογο μου και με την οικογένεια μου. Άφησαν τους συγγενείς μου να διαλέξουν και έτσι είπα το “ναι” στην Inter”.

Η Inter έκανε τα πάντα για να με αποκτήσει

Περίμενε λίγο, γιατί αν νόμισες πως με την επιλογή λύθηκαν όλα του τα προβλήματα, πλανάσαι οικτρά. “Ο Reja απολύθηκε, ήλθε ο Poklepović και γύρισα στους εφήβους” είχε πει στην index.hr το 2012, “κανείς δεν ασχολείτο μαζί μου, με συνέπεια να σκέφτομαι σοβαρά να φύγω για την Ιταλία. Ομολογώ ότι ήταν δύσκολο να πάρω μια ψύχραιμη απόφαση, αλλά εν τέλει αποδέχθηκα την προσφορά της Inter”. Μόλις είπε τα καθέκαστα στη Hajduk... άρχισαν οι καθυστερήσεις. “Μου είπαν πως θέλουν να με κρατήσουν και ότι θα μου έδιναν νέο συμβόλαιο. Αυτό ήλθε με δυο μήνες καθυστέρηση Δεν ήθελα πια να μείνω, γιατί μου έδειχναν πως δεν με πιστεύουν, τη στιγμή που η Inter έκανε τα πάντα, για να με αποκτήσει”.

Ήταν 16 χρόνων "και δεν ήταν απλό να φύγω, γιατί έπρεπε να μετακομίσει όλη η οικογένεια στην Ιταλία, χωρίς να ξέρουμε λέξη ιταλικά. Ειλικρινά λέω ότι ήθελα να μείνω και αυτό θα έκανα, αν δεν ένιωθα πως με κοροϊδεύουν. Δεν είχα άλλη επιλογή. Οι νέοι παίκτες πρέπει να παίζουν και αυτό ήθελα να κάνω. Αν μου συμπεριφέρονταν λίγο καλύτερα στη χώρα μου, ίσως να μπορούσα να καθιερωθώ στην πρώτη ομάδα της Inter".

Γιατί τιμωρήθηκε με 18 μήνες

Αρχικά, οι "Nerazzurri" έδιναν 150.000 ευρώ στη Hajduk, τα οποία έγιναν πολύ σύντομα 250.000 ευρώ, αλλά και πάλι οι διοικούντες δεν ήθελαν καν να ακούσουν πως θα φύγει. Για αυτό και ζήτησαν 1.500.000 ευρώ “για έναν 16χρονο που δεν είχε δώσει έστω ένα ματς, με την ανδρική ομάδα”. Τελικά, η κροατική ομάδα δεν πήρε cent, εκείνος τιμωρήθηκε μέσω σχετικής αίτησης που έκανε η Hajduk στην UEFA και έμεινε εκτός για 18 μήνες. “Έτσι, η Inter με έστειλε στη Lugano”, το Φλεβάρη του 2011.

“Στην αρχή ένιωθα χάλια. Έκανα προπονήσεις πέντε ημέρες την εβδομάδα και τα σαββατοκύριακα τα περνούσα, βλέποντας τα ματς από την τηλεόραση ή από τις εξέδρες, γνωρίζοντας πως αυτή θα ήταν η ζωή μου για πάνω από ένα χρόνο. Ομολογώ ότι μήνα με το μήνα, ένιωθα πιο άνετα με αυτό που ζούσα. Το Lugano ήταν πολύ ωραίο, είχα την οικογένεια μου μαζί μου και το διαμέρισμα μου ήταν κοντά στο γήπεδο. Επίσης, με βοήθησαν πολύ οι Κροάτες που ζουν στην πόλη, αλλά και η Inter που με καλούσε σε ματς και πάσης φύσεως events. Μου έδειχναν έτσι, ότι εξακολουθούν να πιστεύουν σε εμένα”. Τότε είχε εξοργιστεί με τη Hajduk. “Πλέον δεν με ενδιαφέρει. Ό,τι έγινε έγινε. Θα πρότεινα μάλιστα, σε όλα τα νέα παιδιά της χώρας μου να πάνε στη Hajduk, γιατί είναι ο καλύτερος προορισμός όταν είσαι μικρός. Βέβαια, τίποτα δεν γίνεται αν δεν σε στηρίζει ο σύλλογος. Αυτό έκανε με εμένα και για αυτό έφυγα. Ο χρόνος θα δείξει αν έκανα καλά”.

H μεγάλη επιστροφή

Από τον Απρίλιο του 2010 ήταν μέλος της εθνικής εφήβων και είχε ενημερώσει πως "έχει' το σκοράρισμα. Όταν απελευθερώθηκε από τα δεσμά της Hajduk, ήταν 26 Αυγούστου του 2011, είχε γίνει 18 χρόνων και ήταν ελεύθερος να πάει όπου τραβούσε η ψυχή του. Οι Ιταλοί τον παρουσίασαν ως “έναν από τους πιο ταλαντούχους επιθετικούς της Ευρώπης” γεννημένους το 1993. Η Inter τον ενημέρωσε πως θα πήγαινε για λίγο στη Cesena (και 250.000 ευρώ θα πήγαιναν στη Hajduk).

Έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A, εναντίον της Fiorentina, τον Οκτώβριο -σε εποχή που έπαιζε και στην πρώτη και στην εφηβική ομάδα. “Εκεί βελτιώθηκα πάρα πολύ. Είχα τη δυνατότητα να προπονηθώ και να παίξω με μεγάλους παίκτες, από τους οποίους έμαθα πάρα πολλά. H Cesena έδειχνε μεγάλη σημασία στις τακτικές και έπειτα από χιλιάδες ώρες προπόνησης από ένστικτο πια, πήγαινα να βοηθήσω στην άμυνα και ήξερα και πώς να το κάνω. Είχα πια τη δυνατότητα να παίξω ποδόσφαιρο και ευχαριστώ τους πάντες στην ομάδα, που με εμπιστεύτηκαν. Έμαθα εν τω μεταξύ, να μη διαβάζω και κροατικά media και έκανα τη ζωή μου πιο απλή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βρέθηκαν ενώπιον 40.000 κόσμου, για το πρώτο μου ματς στη Serie A. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε πιο χαρούμενος άνθρωπος, στον κόσμο, από εμένα. Είδα και πως οι προσπάθειες που είχα κάνει, μαζί με την υπομονή που έδειξα, είχαν πιάσει τόπο”!

"Πέταξε" τον Γενάρη του 2012, οπότε τον πήρε πίσω η Inter -αγοράζοντας τον για 2.25 εκατ. ευρώ από τη Cesena, στην οποία έμεινε ένα ποσοστό του παίκτη. “Μια μέρα μου είπαν πως η Inter με θέλει πίσω. Ξετρελάθηκα, γιατί κατάλαβα πως υπολογίζουν σε εμένα, όπως και ότι ήταν σε διαρκή επαφή με τους ανθρώπους της Cesena. Ήξεραν τα πάντα για εμένα, πώς προπονούμαι, πώς παίζω, πώς συμπεριφέρομαι”. Και κάπου εδώ, ήλθε η ώρα του Andrea Stamaccioni.

Credits: Il Giorno

O Stramaccioni που λες, είχε αντικαταστήσει τον Claudio Ranieri, όταν ο Livaja διεκδικούσε και τελικά κατέκτησε το πρωτάθλημα των δεύτερων ομάδων. Σημείωση: ο Stramaccioni ήταν ο τεχνικός της δεύτερης ομάδας και ανέλαβε λίγες ώρες μετά την κατάκτηση της Primavera. Κάλεσε λοιπόν, ένα δικό του παιδί να γίνει μέλος των ανδρών, στη δική του πρώτη εμφάνιση ως head coach της Inter (1/4). Ο Mark αρκέστηκε στη χαρά της συμμετοχής στο ρόστερ, με τον Stramaccioni να ομολογεί πως η νίκη επί της Genoa δεν ήταν δικό του έργο (“κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παραμικρό, σε τέσσερις ημέρες”), αλλά του Μoratti. Πίσω στον Livaja, το καλοκαίρι του 2012 ο προπονητής του τον ενημέρωσε πως τον υπολογίζει για πρώτη επιλογή στους επιθετικούς. Είχε δηλώσει μάλιστα, στο επίσημο site της ομάδας ότι “ο Livaja είναι επιθετικός που μπορεί να παίξει και ως δεύτερος επιθετικός, αριστερά και δεξιά”.

Τα λόγια έγιναν πράξη, στα ματς του UEFA Europa League, με τις Rubin Kazan, FK Partizan και Neftchi Baku. Ο Κροάτης σκόραρε το πρώτο του γκολ με τη “νερατζούρο” εναντίον της Rubin, στις 20/9 του 2012. Τελείωσε τη φάση των ομίλων, ως ο πρώτος σκόρερ της παρέας του (με 4 γκολ σε έξι ματς), όπως αυτή καθόταν στη δεύτερη θέση του ομίλου. Ιδού μια από τις καλές στιγμές του -ναι, η αγκαλιά με τον Esteban Cambiasso, μετά το πρώτο του γκολ για λογαριασμό της Inter.

Credits: UEFA.com

Η σεζόν δεν είχε μόνο καλές στιγμές και πεδίο δόξης λαμπρό. Είχε και προβληματάκια. Και δεν εννοώ το γκολ που έχασε σε ματς με τη Genoa (θα το δεις, περίμενε). Εννοώ πως ο Stramaccioni τον χρησιμοποιούσε κυρίως στα ευρωπαϊκά ματς. Σε αυτά της SerieA έμπαινε ως αλλαγή. Για την ακρίβεια, σε 22 ματς της Inter, από τις 26/8 έως τις 27/1, είχε μείνει στον πάγκο 14 φορές, δύο ήταν εκτός αποστολής και από τις εναπομείνασες μόνο με τη Roma ήταν στη βασική ενδεκάδα. Δες τώρα και αυτό που υπάρχει στο YouTube ως “epic fail” του.

Με αυτά και με αυτά, την τελευταία ημέρα των μεταγραφών στο “παράθυρο” του Γενάρη του 2013, η Inter ανακοίνωσε πως θα κάνει μια ακόμα μετακίνηση. Μπήκε σε ανταλλαγή παικτών με την Αtalanta και θα έμενε εκεί έως το τέλος της σεζόν 2013-14. Την αντίθετη διαδρομή έκανε ο Ezequiel Schelotto (για 6 εκατ. ευρώ), με την Inter να πουλά τα μισά δικαιώματα του Livaja, για το ποσό των 2.5 εκατ. ευρώ. Η Gazzetta dello Sport ήταν το μέσο, μέσω του οποίου ο Livaja είχε να κάνει μια καταγγελία.

“Μετά την άφιξη του Tommaso Rochija, τους είπα πως επειδή θέλω να παίξω, θέλω να φύγω. Μου είπαν να περιμένω 15 ημέρες και συμφώνησα. Μετά το ματς με τη Roma, ο Stramaccioni με ενημέρωσε πως ήμουν σημαντικός και δεν ήθελε να φύγω. Και τι έγινε; Την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, ο αθλητικός διευθυντής Marco Branca μου είπε πως θα πάω στην Atalanta, ως όρος για να πάρει η Inter τον Schelotto”.

“Ναι είμαι χαρούμενος που πάω στο Bergamo και χαίρομαι γιατί είναι μια πολύ όμορφη πόλη”, είπε ο δυνητικός παίκτης της ΑΕΚ, στην ίδια συνέντευξη. Δεν ήταν πολύ χαρούμενος που δεν θα έπαιζε με τον Mateo Kovacic, ο οποίος το ίδιο πρωί πήγε στο Μιλάνο για να υπογράψει με την Inter. “Είναι πρωταθλητής, ήμασταν μαζί στις μικρές ομάδες. Τον ξέρω καλά”, σχολίασε ο άνθρωπος μας και κίνησε για τη νέα του περιπέτεια.

Nεύρα, πολλά νεύρα

Η πρώτη του εμφάνιση, με τον 7ο σύλλογο που εκπροσωπούσε στην καριέρα του, έγινε εναντίον της Catania Calcio, στις 10/2 του 2013. Τα πρώτα του γκολ τα έβαλε στην 26η αγωνιστική, με τη AS Roma (24/2). Ήταν δύο, αλλά δεν γλίτωσε την Atalanta από την ήττα. Στα θετικά ήταν πως είχε γίνει βασικός της νέας του ομάδας (βοήθησε και ο τραυματισμός τριών επιθετικών “αλλά θα μπορούσα να παίξω και καλά να ήταν όλοι”)... έως τις 20/3, οπότε τιμωρήθηκε “για πειθαρχικούς λόγους”. Ο προπονητής του, Stefano Colantuono είχε εξηγήσει στη Gazzetta dello Sport ότι “υπάρχουν κανόνες που οφείλουμε να σεβόμαστε όλοι. Ο Marko εκτροχιάστηκε. Δεν έκανε κάτι σοβαρό, αλλά ήταν απείθαρχος. Θα επιστρέψει σύντομα στις προπονήσεις”. Τι είχε κάνει; Έπειτα από ματς με την εθνική εφήβων της Κροατίας δεν επέστρεψε στην ώρα του, στην Ιταλία. Υπήρχαν και άλλες πληροφορίες που τον ήθελαν να 'χει αντιδράσει... άκομψα σε απόφαση του κόουτς, κατά τη διάρκεια προπόνησης, ενώ είχε τσακωθεί και με φιλάθλους.

Επέστρεψε που λες, στο ενεργό ρόστερ και στις 7/4 του 2013 αγωνίστηκε εναντίον της ομάδας στην οποία άνηκε, στο San Siro. Δυο ημέρες νωρίτερα, φήμες τον ήθελαν να 'χει χτυπήσει τον Ivan Radovanovic, ο οποίος δήλωσε “είμαι ακόμα σοκαρισμένος. Τον είχα σαν αδελφό μου”. Ο Marko είχε ενημερώσει λίγους μήνες πριν πως ο Radovanovic ήταν ο άνθρωπος του, αυτός που τον βοήθησε να προσαρμοστεί και εκείνος που τον πήγαινε στις προπονήσεις “γιατί δεν είχα δίπλωμα οδήγησης”, μολονότι έμενε στην άλλη άκρη της πόλης.

Ο Σέρβος ενημέρωσε μέσω του B92 ότι “έπειτα από τάκλιν, ήλθε μπροστά μου, προσπάθησα να τον αποφύγω και με χτύπησε στο σαγόνι. Ευτυχώς πρόλαβα να γυρίσω και δεν με “βρήκε” στη μύτη. Θα την είχε σπάσει. Εν τω μεταξύ, ενώ πήγαινα στο γιατρό, γεμάτος στα αίματα, εκείνος γελούσε. Ως ποδοσφαιριστής είναι εκπληκτικός. Ο χαρακτήρας του είναι κάτω του μετρίου”. Η Αtalanta τον τιμώρησε με αποκλεισμό και πληροφόρησε την Inter πως ο δανεισμός του θα τελείωνε στο τέλος της σεζόν -και όχι σε 18 μήνες όπως είχε συμφωνηθεί αρχικά.

Η ζωή συνεχίστηκε -θα σου πω σε λίγο πού- και σε νέα συνέντευξη αποκάλυψε πως θα ήθελε να επιστρέψει στην Inter “μόνο αν πρόκειται να παίξω. Διαφορετικά μπορώ να πάω στην Premier League, την Bundesliga. Δεν έχω πρόβλημα με τις μετακινήσεις. Έφυγα παιδί από τη χώρα μου”. Για την ιστορία, είχε πει και ότι η σύντροφος του, Valentina ήταν υπεύθυνη για τη διατροφή του “διαφορετικά θα έτρωγα μόνο γλυκά και θα έπινα μόνο αναψυκτικά”. Παρεμπιπτόντως, η κεντρική φωτογραφία της συνέντευξης που έδωσε σε περιοδική έκδοση της Gazzetta dello Sport, ήταν αυτή.

Το καλοκαίρι του 2014 έψαχνε πάλι δουλειά. Η Inter δεν τον χρειαζόταν στο Μιλάνο και άρχισε να αναζητά την τύχη του. Επέλεξε την πρόταση της Rubin Kazan και τις 15/4 υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο. Οι Ρώσοι έδωσαν στους Ιταλούς (άνηκε και στην Inter και στην Atalanta) 6.5 εκατ. ευρώ και κάπου εκεί θα έλεγες πως ολοκληρώθηκε η τουρνέ του στη γείτονα. Θα έλεγες κάτι που ήταν λάθος. Στις 31/8 του 2015 και παρ' ότι η Rubin τον είχε κάνει την 8η πιο ακριβή μεταγραφή της, αλλά πήρε μόλις ένα γκολ σε οκτώ αγώνες, τον έστειλε στην Empoli, με δανεισμό. Τον είχε ζητήσει και η ουραγός Parma, αλλά προτιμήθηκε η Empoli. Σε 18 ματς έβαλε μόλις ένα γκολ (22/11, στο 202 με τη Fiorentina) και κάπως έτσι τελείωσε και αυτό το κεφάλαιο της καριέρας του. Αν και η αλήθεια είναι πως υπήρχε και σε αυτήν την περίπτωση, μια επεισοδιακή στιγμή.

Σε ματς με τη Frosinone, δυσαρεστήθηκε που ο προπονητής του Marcus Giampaoli δεν τον έβαλε στο ματς, σηκώθηκε από τον πάγκο και πήγε στα αποδυτήρια. “Δεν έγινε και κάτι τρομερό” σχολίασε ο ίδιος στην jutarnji.hr “ο προπονητής μου με είχε στείλει για προθέρμανση, περίμενα μισή ώρα να με καλέσει, δεν το έκανε, εκνευρίστηκα και έφυγα”. Η Empoli έχασε 1-2 από την ομάδα που μαχόταν για τη σωτηρία της. “Θα μείνω εδώ έως το τέλος της σεζόν και λυπάμαι που δεν με προτίμησε ο κόουτς. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος”. Η διοίκηση τον κάλεσε σε απολογία, “έφαγε” πρόστιμο και τότε αυξήθηκαν κατακόρυφα τα δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι “παρά το τεράστιο ταλέντο του, δεν έφτασε ποτέ εκεί όπου θα μπορούσε να φτάσει, εξαιτίας του ταμπεραμέντου και της απειθαρχίας του”. Πρόσθεταν βέβαια, πως είναι ακόμα μικρός, αλλά και ότι σε 16 ματς με την Empoli είχε σκοράρει μόλις μια φορά.

Προφανώς έτσι “έκλεισε” και ο κύκλος με την Ιταλία. Άνοιξε αυτός με την Ισπανία, που ήταν μικρότερης διάρκειας.

Στις 14/7 του 2016 πήγε στη Las Palmas, με συμβόλαιο που είχε διάρκεια έως το 2020. Η Rubin έστειλε τις ευχές της, μαζί με το letter of clearance και οι Ισπανοί ενημέρωναν πως “καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις που είχαμε θέσει για τον παίκτη που θα ενισχύσει την επιθετική μας γραμμή, δεδομένου και ότι μπορεί να παίξει σε πολλές θέσεις”. Στο ντεμπούτο του, στις 22/8 έβαλε και γκολ στο 4-2 επί της Balencia, στο Mestalla Stadium. Ακολούθησαν 613 άκαρπα λεπτά, σε 10 ματς έως τις 4/12 του 2016, όταν ισοφάρισε στο ματς με τη Deportivo Alavés. Έκανε “σεφτέ” στο Copa del Rey, στις 10/1, εναντίον της Atlético Madrid, σκόραρε δυο φορές, αλλά εν τέλει η ομάδα του αποκλείστηκε. Συνολικά, σε 25 ματς της LaLiga είχε 5 γκολ, 3 ασίστ και 12 κίτρινες κάρτες (βασικά, είχε και πέντε κόκκινες), απουσίασε τρεις φορές λόγω μυικού προβλήματος και ήταν βασικός 16 φορές. Και γιατί να φύγει; Διότι όπως έγραψε η "As" η Las Palmas θα κάνει σημαντική προσθήκη στη γραμμή του Livaja, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα δανεισμού στην ΑΕΚ “του Livaja, αλλά και του Araujo, με δανεισμό ή πώληση”. Νεότερα προσεχώς, για τα οποία θα ενημερωθείτε στο Sport24.gr.