Είναι Ρωσίδα. Ξανθιά και μυστηριώδης. Έως το 2009 στεκόταν διακριτικά στο πλευρό του Robert Louis-Dreyfus -εκ των πλουσιότερων κατοίκων του πλανήτη και μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτη της Olympique de Marseille. Μετά το θάνατο του συζύγου της, μεταλλάχθηκε σε επιθετικής πολιτικής επιχειρηματία και έγινε η πιο πλούσια γυναίκα της χώρας της. Αυτής που απαρνήθηκε στα 18.

H Margarita Louis-Dreyfus γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη της Σοβιετικής Ένωσης, ως Margarita Olegovna Bogdanova. Ποιο έτος; Καλή ερώτηση, αφού ως γνήσια οπαδός του "μια γυναίκα είναι όσο φαίνεται" έχει φροντίσει να εξαφανίσει αυτό το στοιχείο. Όχι όμως, από παντού. Βρήκαμε, λοιπόν, πως ήλθε στον κόσμο την 1η Ιουνίου του 1962. Έμενε σε εργατικές κατοικίες, στο κέντρο της πόλης, έως ότου οι γονείς της σκοτώθηκαν σε δυστύχημα τρένου, όταν ήταν εκείνη 7 χρόνων. Δεν θυμάται τίποτα από τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής της. Πάντα τονίζει πως όλα ξεκίνησαν, από το δυστύχημα. Την ανέλαβε ο παππούς της, Leonid χημικός μηχανικός στο επάγγελμα και φυσικά κομμουνιστής -που φιλοξενούσε όποιον είχε ανάγκη. Είχαν τα βασικά. Ήταν πάντα μόνη και έμαθε να μη δείχνει πώς αισθανόταν.

Είχε ως όνειρο να ταξιδέψει στην Αμερική

"Οι αναμνήσεις μου, από εκείνη την εποχή, είναι πολύ θετικές" είχε πει στο CΝΝ.com, πέρυσι, "μεγάλωσα χωρίς γονείς, αλλά είχα τον παππού μου. Δεν ένιωσα την εγκατάλειψη. Πήρα πολλή αγάπη. Από Δευτέρα έως Παρασκευή ζούσα στο σχολείο και επέστρεφα σπίτι για το σαββατοκύριακο. Περνούσα πολύ ωραία με τους φίλους μου. Δεν έζησα στην ανέχεια, όπως έχουν πει πολλοί. Η Σοβιετική Ένωση ήταν ΟΚ, τις δεκαετίες '60 και '70. Δεν είχα πολυτέλειες, είχα όμως, την ελευθερία μου, χρόνο να διαβάζω και έτσι μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να γνωρίσω τον κόσμο".

Σπούδασε σε δημόσιο πανεπιστήμιο (της Μόσχας, νομική) και παράλληλα μελετούσε ξένες γλώσσες, σε μια εποχή που απαγορευόταν αυστηρώς και δια ροπάλου η όποια επικοινωνία με ξένους. Έμαθε γερμανικά και φινλανδικά και κατάφερε να βρει δουλειά, ως ξεναγός τουριστών. Σε μια από τις ξεναγήσεις, την είδε ένας Ελβετός και τρελάθηκε από έρωτα. Με το... καλημέρα, της πρότεινε να παντρευτούν. Δέχθηκε. Ήθελε να φύγει από τη Ρωσία. Ήταν 20 χρόνων.

Μετακόμισαν στη Γενεύη, χώρισαν έπειτα από ένα χρόνο, αλλά εκείνη δεν επέστρεψε στη Ρωσία. Δεν ήθελε. Είχε βρει ήδη μια αξιοπρεπή δουλειά σε μια ελβετική/ρωσική εταιρία και με τα χρήματα που έβαζε στην άκρη, αποφάσισε να πάει στη Νέα Υόρκη, ταξιδεύοντας στην business class. Μια Δευτέρα, τον Μάρτιο του 1988, σε πτήση από τη Ζυρίχη στη Νέα Υόρκη, με ενδιάμεσο σταθμό στο Λονδίνο. Βρέθηκε να κάθεται δίπλα σε έναν κοιμισμένο, αξύριστο άνδρα, με σκισμένο τζιν, που ήταν 1.90. Τον έλεγαν Robert. "Δεν μιλήσαμε για πολλή ώρα. Πήγαινε για διακοπές. Συναντηθήκαμε ξανά, όταν επέστρεψε στην Ελβετία. Ερχόταν κάθε σαββατοκύριακο, γιατί ήταν εκεί το σκυλί του. Το αεροπλάνο ήταν άδειο, καθίσαμε δίπλα και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Υποθέτω πως έπαιξε ρόλο η μοίρα".

Αυτό που θα μάθαινε αργότερα, είναι ότι επρόκειτο για μέγιστο "γυναικά" που προερχόταν από διαζύγιο και δεν συνήθιζε καν να τελειώνει τις προτάσεις του, πριν "ρίξει" μια γυναίκα -με την Kim Basinger να είναι ένα από τα "θύματα" του. Τρία χρόνια μετά (στις 15/5 του 1992), παντρεύτηκαν στις όχθες λίμνης στην Ελβετία. Η Margarita ήταν έγκυος στον πρώτο τους γιο. Στην πρόταση γάμου δεν της έδωσε κάποιο τρελό δαχτυλίδι. Δεν της έδωσε καν λουλούδια. Απλά της είπε " η ζωή χωρίς εσένα δεν είναι πια εφικτή".

Προσπάθησαν να κρύψουν το γάμο από τους δημοσιογράφους. Αυτό δεν έγινε, με τις εφημερίδες να την χαρακτηρίζουν από "Ρωσίδα κατάσκοπο" έως "καιροσκόπο". Το ζεύγος συνέχισε τη ζωή του, στη Ζυρίχη, όπου ο Robert δεν άφηνε τη γυναίκα του από τα μάτια του και ικανοποιούσε κάθε επιθυμία της. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Ερίκ (23 χρόνων σήμερα) και τα δίδυμα Μορίς και Κιρίλ -17 χρόνων), που πήγαιναν στο σχολείο με τραμ. Όχι με σοφέρ. Γιατί βόλευε περισσότερο. Και το σχολείο ήταν δημόσιο. Από άποψη. Η οικογένεια είχε σπίτια παντού και ιδιωτικό αεροπλάνο - "γιατί βόλευε στις δουλειές" που είχε πει ο Robert Louis-Dreyfus. Αλλά μια στιγμή να σας εξηγήσουμε ποιος ήταν ο Robert Louis-Dreyfus.

Η Louis-Dreyfus Group είναι παγκόσμια εταιρία ετερογενών δραστηριοτήτων που αφορούν τη γεωργία (μεταφέρουν βαμβάκι, ρύζι, βρώμη κλπ), το πετρέλαιο, την ενέργεια και το εμπόριο -σε επίπεδο παγκόσμιας μεταποίησης, εμπορίας και προώθησης προϊόντων-, ενώ αναλαμβάνει τη μεταφορά των πάντων, ανά τον πλανήτη. Διαθέτει και διαχειρίζεται πλοία, αναπτύσσει υποδομές για τηλεπικοινωνίες, ενώ μετά αναλαμβάνει και τη λειτουργία τους και δραστηριοποιείται και στα μεσιτικά -τα αναπτύσσει, τα μανατζάρει, τα αγοράζει... γενικά κάνει ό,τι χρειαστεί. Η εταιρίας του ομίλου, έχουν παρουσία σε 90 χώρες -και 72 γραφεία, με τα πιο σημαντικά να είναι στη Γενεύη, το Λονδίνο, το Πεκίνο, το Μπουένος Άιρες, το Παρίσι, το Σάο Πάουλο, τη Σιγκαπούρη και τη Νέα Υόρκη. Οι υπάλληλοι φτάνουν τους 40.000 και όπως έχει υπολογίσει το Forbes, τα καθαρά έσοδα κοντά στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, το χρόνο.

Ο Gérard Louis-Dreyfus, εγγονός του ανθρώπου που δημιούργησε τη δυναστεία (ήταν ο Εβραίος Leopold Louis-Dreyfus, ο οποίος κυνηγήθηκε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο -οπότε αρκετά από τα μέλη της φαμίλιας μετακόμισαν στις ΗΠΑ) είναι ο πατέρας της ηθοποιού, Julia Louis-Dreyfus. Της πρωταγωνίστριας σε δημοφιλή σίριαλ, με τελευταίο το Veep. Ο εξάδελφος της Robert Louis-Dreyfus -απόγονος του... μέρους της οικογενείας που παρέμεινε στην Ευρώπη- ήταν... το μαύρο πρόβατο. Δεν κατάφερε να τελειώσει το λύκειο, αλλά... κατάφερε να κάνει όνομα ως μάστερ του πόκερ. Το 1967 μετείχε στον πόλεμο που έμεινε στην ιστορία ως "Έξι ημερών" και αφορούσε τους Ισραηλινούς και τους Άραβες. Με την επιστροφή του στο Παρίσι, έγραψε όσα πέρασε στις συμπλοκές και η έκθεση αυτή του έδωσε μια θέση στο Harvard. Δεν ζήτησε σεντ από κανέναν, για τα δίδακτρα. Αντιθέτως, αρνήθηκε κάθε βοήθεια. Τα "έβγαλε" από το πόκερ.

Πλήρωσε το Harvard, με τα κέρδη από το πόκερ

Όταν αποφοίτησε, έπιασε δουλειά στην επιχείρηση της οικογενείας, είχε για μέντορα τον Siegmund Warburg, -γόνο παλαιάς οικογενείας Γερμανοεβραίων τραπεζικών, εμπνευστή του Ευρωομολόγου, ο οποίος έγινε Sir το 1966. Ο Robert έκανε χρήση όσων τον δίδαξε ο Warburg, όταν εργάστηκε σε αμερικανική φαρμακευτική εταιρία ερευνών (αύξησε 20 φορές το κεφάλαιο των 350.000 ευρώ), έγινε πρόεδρος σε διαφημιστική εταιρία στο Λονδίνο -και πάλι έκανε τις επενδύσεις του, εκεί που δούλευε για να αυξήσει ακόμα περισσότερο την περιουσία του-, πριν αναλάβει την Adidas, το 1994. Eίχε λόγο από το σχεδιασμό και την προώθηση, έως τη δημιουργία νέων εταιριών που έγιναν μέλη του ομίλου.

Για πέντε χρόνια, τελούσε παράλληλα πρόεδρος γαλλικής εταιρίας τηλεπικοινωνιών (Neuf Telekom), ήταν πρόεδρος του ΔΣ στην Tag Heuer για ένα χρόνο (1997), συν του ότι από το 1996 ήταν κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στην Olympique de Marseille. Αργότερα, πήρε μετοχές και στη βελγική Standard Liege και ενεπλάκη στη δημιουργία της Infront Sports & Media, το 2002, της εταιρίας που ανέλαβε τη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στα World Cup του 2002 και του 2006. Τη σήμερον ημέρα, είναι ο συνεργάτης 130 ομοσπονδιών και συλλόγων. Ας κάνουμε όμως, focus στην Olympique de Marseille.

Πήρε τη γαλλική ομάδα, την εποχή που ήταν στο επίκεντρο "στημένων" αγώνων και είχε υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία. Έκανε την Adidas και την Neuf Telekom χορηγούς της και "έχτισε" τον επαναπροσδιορισμό της ομάδας πάνω στους μετανάστες που είχαν καταφθάσει κατά εκατοντάδες στην πόλη. Βελτίωσε κατά πολύ τα οικονομικά, μέσω της προώθησης και των πωλήσεων της επίσημης φανέλας της ομάδας που... δεν δάγκωνε ακριβώς σίδερα. Έφτασε μεν, δυο φορές στον τελικό του UEFA Cup, αλλά δεν έφτασε και στο τέλος της διαδρομής, εμπειρία που έζησε και στο Coupe de France, πριν τριτώσει το κακό με την απώλεια του τίτλου στη Ligue 1. Για 12 χρόνια, ο Louis-Dreyfus έκανε επενδύσεις (συνολικού ποσού 200.000.000 ευρώ), πριν τη δει να επιστρέφει στις ημέρες δόξας.

Δυο φορές, ο Robert Louis-Dreyfus ενεπλάκη και σε δικαστικές υποθέσεις

Για το ακριβοδίκαιο της υπόθεσης, θα πρέπει να ενημερώσουμε και ότι το 2006 η γαλλική δικαιοσύνη, τον έκρινε ένοχο για σκάνδαλο κατάχρησης που αφορούσε παίκτες της ομάδας, που έπαιρναν μεταγραφή, στα τέλη της δεκαετίας του '90. Του επιβλήθηκε τριετής κάθειρξη, με αναστολή και πρόστιμο 375.000 ευρώ -για κατάχρηση 22 εκατ. ευρώ από τα έσοδα που προήλθαν από μετακινήσεις 15 παικτών, στο διάστημα από το 1997 έως το 1999.

Ένα άλλο παράπτωμα... νομικής φύσεως, είχε προκύψει όταν ο Uli Hoeneß είχε καταθέσει το 2014 -στο πλαίσιο της δίκης του προέδρου της Bayern Munich ως "εθνικού φοροφυγά"- πως το 2000 ο Robert Louis-Dreyfus, ως πρόεδρος της Aadidas, του είχε δανείσει 20 εκατ. μάρκα που ήταν το κεφάλαιο του για τα χρηματιστηριακά του παιχνίδια. Μόνο που ο μάρτυρας δεν ήταν εν ζωή. Πρόλαβε να δει την Olympique de Marseille να προκρίνεται στους ομίλους του Champions League.

Έπρεπε να μάθω να επιβάλω σε άνδρες, με τεράστια "εγώ"

Πέθανε στις 4 Ιουλίου του 2009, έπειτα από τρία χρόνια πάλης με τη λευχαιμία. " Μας ενημέρωσαν για την κατάσταση του, λίγες μέρες αφότου είχα γεννήσει τα δίδυμα", θυμήθηκε η Margarita, "η ζωή μας δεν μπορούσε να είναι η ίδια, έπειτα από αυτό. Όλα άλλαξαν. Η ασθένεια ήταν πάντα μαζί μας. Πήγαμε σε όλους τους γιατρούς. Πήγαμε παντού και πάντα είχαμε την ελπίδα πως θα ζήσει για πολλά χρόνια. Επισκεφτήκαμε πέντε κορυφαίους γιατρούς. Ο καθένας μας είπε διαφορετική ιδέα, διαφορετική στρατηγική. Ήταν όλοι άνδρες με μεγάλα "εγώ". Έπρεπε να επιβληθώ. Το ίδιο έκανα και αργότερα, όταν έμπλεξα με τις επιχειρήσεις, με ακόμα περισσότερους άνδρες, με ακόμα μεγαλύτερα "εγώ". Κανείς δεν τα ξέρει όλα, οπότε πρέπει να μάθεις να συνεργάζεσαι", κατέληξε.

Είχαν ταξιδέψει στις ΗΠΑ, για να δοκιμάσει ο άνδρας της μια νέα χημειοθεραπεία που δεν είχε έλθει ακόμα στην Ευρώπη. Όχι μόνο δεν του έκανε καλό, αλλά επιδείνωσε την κατάσταση του. Ζήτησε να γυρίσει στο σπίτι του, για να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή. Οι γιατροί του είπαν πως αυτό θα ήταν τρέλα. Η σύζυγος του τα κανόνισε όλα και επέστρεψαν στη Ζυρίχη, όπου εν αντιθέσει με ό,τι είχαν πει οι ειδικοί (του έδιναν δυο εβδομάδες), έζησε δυόμιση χρόνια. Ο Robert ήταν 63 χρόνων, όταν "'έφυγε".

Στις 30/8 του 2009, το Velodrome γέμισε, με τον κόσμο να αποχαιρετά τον μεγάλο ηγέτη, έναν άνδρα που πάντα έκανε ό,τι ήθελε και ποτέ δεν υπολόγιζε στις αντιδράσεις του κόσμου. Η Bordeaux ήταν η αντίπαλος στο φιλικό της επιμνημόσυνης δέησης, με τους παίκτες της Marseille να φορούν ειδικές φανέλες με το όνομα Robert. Στην πρώτη ενδεκάδα ήταν οι γιοι του. Η μόνη κληρονόμος του Robert ήταν η Margarita, που κυριολεκτικά σε μια ημέρα έγινε η πιο πλούσια Ρωσίδα και η δεύτερη πιο πλούσια γυναίκα στη Γαλλία (μετά τη Lilliane Bettencourt, μέτοχο της L' Oreal και 10ος πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο). Το κεφάλαιο που έχει (μέσω του 65% των μετοχών στον όμιλο) είναι 8 δισεκατομμύρια ευρώ.

Απέλυσε τον εκλεκτό του εκλιπόντος, για διάδοχο του

Αντιμετώπισε πόλεμο από τα πεθερικά της, από τους πάντες. Δίπλα της είχε τους Antoine Frerot, ιδιοκτήτη της Veolia Environnement SA, διακρατική εταιρία που ασχολείται με τρεις κύριες υπηρεσίες κοινής ωφελείας (νερό, σκουπίδια, ενέργεια) και τον τραπεζίτη, David de Rothschild. Ζήτησε πλήρη δέσμευση από όλους τους συνεργάτες του, απέδειξε πως ο Veyrat έκλεβε, πήρε την πλήρη εξουσία του ομίλου και του έδειξε την έξοδο -δίνοντας του μεγάλη αποζημίωση. H οικογένεια Louis-Dreyfus αποποιήθηκε των δικαιωμάτων της, οι αδελφές του Robert έμειναν με ένα μικρό ποσοστό (που αντιστοιχεί σε δισεκατομμύριο ευρώ -για κάθε μία) και συνέχισε μόνη. Με τη διαφορά ότι πια δεν την αμφισβητούσε κανείς.

Τον Ιούνιο του 2011 έμαθε πως η ΟΜ είχε απώλειες 11 εκατ. ευρώ. Πούλησε τις μετοχές που είχε στην Standard Liege, για 40 εκατ. ευρώ., στον Roland Duchâtelet και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, παρέλαβε το βραβείο "Capitaliste de l'année", από το Nouvel Économiste, για τον τρόπο που χειρίστηκε τον όμιλο -έναν εκ των πιο σημαντικών της παγκόσμιας βιομηχανίας. Στην ομιλία της είπε "με αυτόν τον τρόπο, επιβραβεύεται το όραμα του Robert". Τι είχε κάνει; Στροφή στις βασικές δραστηριότητες, με πρώτη τις συναλλαγές των γεωργικών προϊόντων.

Βέβαια, ανάλογα στιγμιότυπα υπάρχουν με την Margarita και όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής και της ποδοσφαιρικής ζωής της Γαλλίας. Γιατί όλοι θέλουν να 'χουν καλή σχέση μαζί της. Όλοι τη θέλουν μαζί τους. Όχι γιατί είναι η χαρά της παρέας, αλλά επειδή είναι καλύτερα να την έχεις μαζί σου, από ό,τι να την έχεις εναντίον σου. Ενδεχομένως για αυτό να της είχε στείλει ένα μπουκέτο λουλούδια ο ιδιοκτήτης της Paris Saint Germain, Πρίγκηπας Nasser Al-Khelaifi το 2014, πριν το ματς με την ΟΜ. Στην κάρτα, της έγραφε "φιλιά Πριγκίπισσα. Μη ξεχάσεις το ραντεβού μας στις 9/11. Εκείνο το βράδυ θα γίνεις η Esmeralda μου".

Η αλήθεια είναι πως γενικά δεν υπάρχουν πολλά στο διαδίκτυο που να αφορούν την προσωπική της ζωή. Μόνο... απ' έξω απ' έξω αναφορές που την συνδέουν με τον πρόεδρο της Olympique Marseille, Vincent Labrune. Δούλεψε στην τηλεόραση από το 2994 έως το 2003, οπότε προσελήφθη από τον Robert Louis-Dreyfus, ως υπεύθυνος επικοινωνίας και σύντομα έγινε... ο μικρός του αδελφός. Τον έπαιρνε πάντα μαζί του, με το ιδιωτικό τζετ, για τα παιχνίδια του Champions League, ενώ μοιράζονταν το κοινό πάθος για την πυγμαχία. Όταν το όνομα του αφεντικού ενεπλάκη στο σκάνδαλο κατάχρησης, τον βοήθησε στα διαδικαστικά. Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης, δειπνούσαν μαζί κάθε βράδυ και έκανε ό,τι μπορούσε να του φτιάξει τη διάθεση. Ήταν δίπλα στον Robert και όταν ήταν άρρωστος. Το 2008 πήγε στη δεύτερη ομάδα της ΟΜ (Eric Soccer).

Μετά το θάνατο του, τον εμπιστεύτηκε η χήρα Margarita, διότι ήξερε πως έχει masters στα οικονομικά (από τα 23 του) και έτσι έγινε στενός φίλος της οικογενείας. Από τα χέρια του περνούσε ο έλεγχος όλων των εγγράφων που αφορούσαν την ομάδα και το 2011 έγινε πρόεδρος -στη θέση του Jean Claude Dassier. Το μόνο που ζήτησε ήταν να συνεχίσει να δουλεύει στη σκιά της ιδιοκτήτριας. Είναι παντρεμένος και πατέρας. Αλλά λίγο ενδιαφέρουν όλα αυτά, τα ΜΜΕ.

Ο πρόεδρος δεν κάθεται ποτέ στους VIP χώρους του Velodrome, κρατά τις αποστάσεις του από όλους, έχει δώσει μόνο 3 συνεντεύξεις στη θητεία του και ελέγχει τις συνεντεύξεις που δίνει το αφεντικό του. Αυτό που κάνει καλά, είναι να περνά τα μηνύματα του, απλά και ήρεμα. Δεν κατάφερε να λύσει τη διαμάχη μεταξύ του Didier Deschamps και του αθλητικού διευθυντή, Jose Anigo και γενικά... δεν το έχει με τους τσακωμούς. Εν αντιθέσει με τις απολύσεις των προπονητών.

Το χρήμα δεν ρέει άφθονο και για να βοηθήσει την κατάσταση, είπε στις αρχές του περασμένου Ιουνίου να γίνει οδηγός Uber. Δήλωσε ενθουσιασμένος πως από τη στιγμή που απέκτησε λογαριασμό, δέχθηκε μέσα σε λίγη ώρα το μάξιμουμ των ενδιαφερόμενων να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες του. Έκανε 12 διαδρομές σε 4 ώρες, πριν του στήσουν ενέδρα οι οδηγοί ταξί και του επιτεθούν αγρίως. Έπαθε κάταγμα στη μύτη και απέκτησε πληγή στο κεφάλι. "Τους εξηγούσα πως το κάνω για την ομάδα τους, για την ΟΜ, αλλά δεν τους ένοιαζε. Ειλικρινά πίστεψα πως ήταν καλή ιδέα. Θέλω να καταλάβουν οι φαν πως θα κάνω ό,τι μπορώ για το σύλλογο, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μου επιτίθενται κάθε μέρα". Έπρεπε να βρει λεφτά, για να "φτιάξει" ρόστερ και να πάρει προπονητή. Διεκδίκησε τον Marcus Berg, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν τον έδωσε , ενώ π ροσέλαβε στις 19/8 του 2014 τον Michel , στη θέση του Marcelo Bielsa.

Ο τελευταίος εξήγησε μέσω επιστολής, τους λόγους που αποχώρησε, όπως τους είδε εκείνος. Μεταξύ άλλων, έγραψε ότι "αρνήθηκα πολλές προτάσεις, για να μείνω στη Marseille και δεν το μετανιώνω. Συζητούσαμε όμως, επί τρεις μήνες και δυο ημέρες πριν την εκκίνηση της σεζόν, με ενημέρωσαν για αλλαγές που πρέπει να γίνουν και με τις οποίες δεν συμφωνούσα, μέσω του δικηγόρου της Margarita Louis-Dreyfus. Μου ζήτησαν να αλλάξω όρους του συμβολαίου. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας, με εμένα και τη διοίκηση. Δεν ξέρω τι άλλαξε. Σας χαιρετώ". Στην παρουσίαση του Ισπανού, έγινε ο κακός χαμός. Ο κόσμος τον αποθέωσε και ενημέρωσε ότι " τα σβήνουμε όλα και αρχίζουμε από την αρχή. Michel, καλωσόρισες", αποδεικνύοντας πως η ιδιοκτήτρια έχει τον τρόπο της να κρατά ενωμένο τον κόσμο, να τραβά την προσοχή εκεί που θέλει. Μακριά από την προσωπική της ζωής, μακριά από ό,τι είναι δικό της.