H Parma FC μετρά 102 χρόνια ζωής. Και αν μη τι άλλο, έχει ζήσει τις στιγμές της δόξας της. Κυρίως μεταξύ του 1992 και του 2002, οπότε σήκωσε τα οκτώ μεγαλύτερα τρόπαια που έχουν πιάσει παίκτες της, στα χέρια τους. Το 1990 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Serie A και τρία χρόνια αργότερα, ήταν στο Wembley, για τον τελικό του UEFA Cup. " Κανείς δεν ήξερε την Parma ως μεγάλη ομάδα, έως τότε. Αυτό που ακολούθησε, ήταν παραμύθι", λένε όσοι σκέφτονται τι ισχύει σήμερα... και κλαίνε. Αλλά δεν εγκαταλείπουν. " Γιατί αυτό είναι αγάπη. Δεν αγαπάς μόνο στα καλά. Αγαπάς και στα δύσκολα".

Για να καλύψουμε το χάσμα γενεών, θα ήταν χρήσιμο να σας πούμε κάποια από τα ονόματα που φόρεσαν τη φανέλα των Gialloblu, πριν προχωρήσουμε στο παρασύνθημα. Σημειώνετε; Faustino Asprilla (1992-1995, 1998-1999), Ariel Ortega (1999-2000), Dino Baggio (1994-2001), Antonio Benarrivo (1991-2004), Fabio Cannavaro (1995-2002), Roberto Sensini (1994-1999, 2001-2002), Lilian Thuram (1996-2001), Luigi Apolloni (1987-2000), Marco Di Vaio (1999-2002), Enrico Chiesa (1996-1999), Thomas Brolin (1990-1995, 1997-98), Gianfranco Zola (1993-1996), Antonio Cassano (2013-2015), Diego Fuser (1998-2001). Τώρα, ας προχωρήσουμε. Σήμερα, θα ξεκινήσουμε από το τέλος.

Στην επίσημη ιστοσελίδα που έχουν δημιουργήσει οι αρχές της Parma, με τις εταιρίες της περιοχής που έχουν κηρύξει πτώχευση (fallimentiparma.com), αναφέρουν και τους δικαστές που πήραν τις σχετικές αποφάσεις, μαζί με τα ονόματα των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την επόμενη ημέρα -και έχουν τοποθετηθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Την Parma FC, την ανέλαβαν οι Angelo Anedda και Alberto Guiotto.

Αυτό που έκαναν, αρχικά ήταν να ενημερώσουν πως τα χρέη έχουν ξεπεράσει τα 200.000.000 ευρώ, πριν ανακοινώσουν ότι ο σύλλογος βγαίνει προς πώληση, μέσω δημοπρασίας. Όρισαν ως αρχική τιμή των προσφορών τα 19.120.000 ευρώ. Στις 22 Ιουνίου, στις 14.00, εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία ξεκαθάριζαν πως ουδείς συγκινήθηκε. Ο Mike Piazza, All Star catcher των New York Mets είχε εκφράσει ένα κάποιο ενδιαφέρον, αλλά έμεινε στα λόγια, ενώ το αυτό έκαναν και δυο επιχειρηματίες που είχαν κάνει τις ερωτήσεις τους.

Οι δυο επιλογές που έδωσε το δικαστήριο... έγινε η εξής μία

Ακολούθησε σύσκεψη με την επιτροπή πιστωτών και τον δικαστή, Pietro Rogato για να καταλήξουν στο ότι έπρεπε να ξεκινήσουν οι απαραίτητες διαδικασίες που θα κατέληγαν στην πτώχευση. Αίτημα που είχαν καταθέσει οι διοικούντες από τον περασμένο Μάρτιο, πριν καν τελειώσει η αγωνιστική περίοδος στη Serie A που βρήκε τους Gialloblu στην τελευταία θέση της βαθμολογίας. Μάλιστα, το δικαστήριο που εξέτασε την περίπτωση τους, την Πέμπτη 19 Μαρτίου, είχε ολοκληρώσει τη διαδικασία σε ένα δεκάλεπτο. Έκτοτε, οι επιλογές ήταν δυο: α) να βρεθεί κάποιος να αναλάβει -και να πληρώσει- τα χρέη, β) να υποβιβαστεί η ομάδα στην τέταρτη κατηγορία και να αλλάξει όνομα.

Παρεμπιπτόντως, βέβαια έπρεπε να "βγει" και η χρονιά. Ευρώ δεν υπήρχαν (δεδομένα), με τη SerieA να συσκέπτεται στις 6/3 και να αποφασίζει πως για το καλό όλων, οφείλει να δανείσει στην Parma FC 5.000.000 ευρώ, ώστε να τελειώσει τη σεζόν. Οι Roma, Napoli και Sassuolo απείχαν της ψηφοφορίας και η μόνη ομάδα που ψήφισε "όχι" ήταν η Cesena. Το ποσό προέκυψε από τα πρόστιμα (για επεισόδια στις εξέδρες και άλλες παραβιάσεις των κανονισμών).

Μια ημέρα πριν τη δικάσιμο -για τη χρεωκοπία-, συνέβη και ένα ακόμα γεγονός που έσπρωξε την Parma FC πιο κοντά στον γκρεμό: συνελήφθη ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης του συλλόγου, Giampietro Manenti για υπεξαίρεση και "ξέπλυμα" χρημάτων, μαζί με άλλους 21 ανθρώπους που συνδέθηκαν -όπως και εκείνος- με σπείρα που μετακίνησε εκατομμύρια ευρώ από ελβετική τράπεζα, με πιστωτικές κάρτες "κλώνους". Κάπου εδώ, θα ήταν χρήσιμο να σημειώσουμε και ότι η Ιταλία πήρε λίγο πιο σοβαρά από την Ελλάδα το θέμα με τις ύποπτες καταθέσεις πολιτών της εκτός συνόρων, ζήτησε και έλαβε τη λίστα με τα ονόματα από τις ελβετικές τράπεζες και μετά τους κυνήγησε. Επιπροσθέτως, όρισε ως έγκλημα "την επένδυση με αθέμιτα κέρδη, σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες", ιστορία που βάφτισαν "autoriciclaggio".

Ενόσω ο Manenti είχε αυτήν την... αμφιλεγόμενη -θα λέγαμε- παράλληλη δραστηριότητα (που του απέφερε 4.5 εκατ. ευρώ), οι παίκτες της ομάδας του δεν έλαβαν σεντ από τα συμβόλαια τους, για μια ολόκληρη σεζόν, δεν είχαν καμία παροχή (έπλεναν οι ίδιοι τις εμφανίσεις τους, οδηγούσαν οι ίδιοι το λεωφορείο της ομάδας, ενώ κάπου τον Μάρτη δεν είχαν να πληρώσουν για τη φύλαξη και το ηλεκτρικό -και μοιραία αναβλήθηκαν δυο εντός έδρας ματς), ενώ έχαναν και κάτι βαθμούς, από την άρνηση των ιθυνόντων να τακτοποιήσουν τις οφειλές προς το κράτος. Το αφεντικό είχε υποσχεθεί να τους έχει καλύψει, έως τα μέσα Φεβρουαρίου, όταν ανέλαβε, αλλά έμεινε στα λόγια. Δεν σας είπαμε όμως, πώς πήρε την Parma FC ο Manenti.

Για να καταλάβετε πώς έφτασε εδώ που έφτασε η Parma FC, θα χρειαστεί να γυρίσουμε στο μακρινό 1991. Τότε που η πολυεθνική ιταλική εταιρία γαλακτοκομικών προϊόντων και τροφίμων, Parmalat έγινε η ιδιοκτήτρια των Gialloblu -εξαγόρασε το 98% των μετοχών. Oμάδα μιας μικρής πόλης του βορρά, με 170.000 κατοίκους. Έγινε ο λόγος που η ομάδα δημιούργησε τροπαιοθήκη και έγινε μια εκ των "επτά αδελφών" του ποδοσφαίρου της γείτονας. Όπου "επτά αδελφές", οι ομάδες που είχαν στο πλευρό τους εκατομμυριούχους επιχειρηματίες, οι οποίοι εγγυήθηκαν την παρουσία τους μεταξύ των καλύτερων εντός και εκτός συνόρων.

O ιδρυτής της Parmalat, Calisto Tanzi (είχε παρατήσει το πανεπιστήμιο, στα 22 για να αναλάβει το delicatessen που διατηρούσε η οικογένεια του, κοντά στο σταθμού του τρένου της Parma, μετά το θάνατο του πατέρα του -και την έκανε κολοσσό) ήταν εκείνος που εξέλιξε το σύλλογο από μια ομάδα μικρής κατηγορίας σε σημαντική δύναμη της Ευρώπης, ικανή να προσελκύσει παίκτες κορυφαίου επιπέδου. Για την ιστορία, τον Απρίλιο του 2002, η Parmalat είχε ζήσει career high, στην τιμή των μετοχών, με την εταιρία, που απασχολούσε περισσότερους από 30.000 υπαλλήλους σε 30 χώρες, να αξίζει 3.7 δισεκατομμύρια ευρώ, με τον Tanzi να επενδύει και σε ποδοσφαιρικές ομάδες στη Ρωσία, το Μεξικό και τη Βραζιλία. Όλα τα καλά όμως, τελειώνουν κάποια στιγμή.

Είχε πουλήσει παίκτες όπως ήταν oι Buffon, Thuram, Crespo και Veron, έδειχνε να ξαναπαίρνει τα πάνω της

" Στην Ιταλία λατρεύουμε τις θεωρίες συνωμοσίας. Οπότε, ήταν λίγο δύσκολο να καταλάβουμε τους πραγματικούς λόγους που η Parma κατέρρευσε μέσα σε λίγες εβδομάδες", θα έλεγε ο Filippo Maria Ricci, δημοσιογράφος του Gazzetta dello Sport, στο BBC News. " Ο σύλλογος πραγματικά εξελίχθηκε, υπό την ηγεία της Parmalat και μολονότι υπήρχε μια περίοδος που... ξαναέγινε μια νορμάλ ομάδα, έδειχνε να παίρνει πάλι τα πάνω της, μολονότι είχε πουλήσει παίκτες όπως ήταν oι Buffon, Thuram, Crespo και Veron". Οι Ιταλοί ερευνητές θα διαβεβαίωναν πως " όπου και αν πάμε στην Parmalat, όποιο τμήμα της και αν ελέγχουμε, βρίσκουμε "πειραγμένα" έγγραφα και χρέη, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που μας διαβεβαιώνουν πως η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη και ξεκινά από τη δεκαετία του '80". Ένα θέμα ήταν το χρονικό πλαίσιο που θα μπορούσε να δοθεί μια λύση " δεδομένου ότι στην Ιταλία, οι νομικές διαδικασίες είναι γενικά αργές και σύνθετες", όπως τόνισε ο Robert O'Daly, της εταιρίας Economist Intelligence Unit.

Με τον Τanzi να 'χει τα θέματα του, η ομάδα λειτούργησε υπό ειδικό καθεστώς εκκαθάρισης για τρία χρόνια, έγινε Parma Football Club SpA, τον Ιούνιο του 2004, το καλοκαίρι του 2005 πούλησε για 25 εκατ. ευρώ τον Gilardino, προπονητές πηγαινοέρχονταν, η σεζόν 2005-06 ήταν η πρώτη χωρίς συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση από το 1991 και η επιστροφή της στη SerieA έγινε μέσω... του Calciopoli, για να εμφανιστεί τον Ιανουάριο του 2007 ο Tommaso Ghirardi, ο οποίος δήλωνε στην εφορία επιχειρηματίας, ενώ στο βιογραφικό του ανέφερε πως έχει πτυχίο βιομηχανικού σχεδιαστή. Στις 3/1 και με προϋπηρεσία τα τρία χρόνια που ασχολήθηκε με την AC Carpenedolo -ομάδα Serie D- έκρινε πως είναι έτοιμος να κάνει προσφορά, για την αγορά της Parma FC. Έδωσε 30 εκατ. ευρώ... και κέρδισε! Μετά, συνεργάστηκε με την εταιρία Eventi Sportivi, που φαινόταν να είναι η κάτοχος των μετοχών -αξίας 20 εκατ. ευρώ. Αρχικά, το κεφάλαιο της ήταν 3 εκατ. ευρώ, με την Banca Monte Parma να 'χει το 10%. Έως τις 21/1 του 2009, ο Ghirardi είχε το 75% της Eventi Sportivi και έως το 2014 το 66.55% των μετοχών.

Η πρόκριση στο Europa League... που την πήραν πίσω

Μετά δυο παιχνίδια, απέλυσε τον Stefano Pioli και προσέλαβε τον Claudio Ranieri. Ο υποβιβασμός συνέχισε να είναι ορατός κίνδυνος, αλλά στην τελευταία αγωνιστική οι Gialloblu "σώθηκαν" και εκείνος από τον ενθουσιασμό του έδωσε 11 εκατ. ευρώ για τις μεταγραφές! Το μοιραίο δεν το απέφυγε και το 2008 ο σύλλογος βρέθηκε στη Serie B, έπειτα από 19 χρόνια. Ένα καλοκαίρι αργότερα, η Parma FC προετοιμαζόταν και πάλι για μια αγωνιστική περίοδο στην Serie A, με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι στην πενταετή θητεία του Ghirardi, ξόδεψε το ποσό των 30 εκατ. ευρώ, ενώ είχε δώσει και 13 εκατ. ευρώ σε... αδελφή εταιρία του συλλόγου. Για κάποιο λόγο όμως, το πρόβλημα δεν λύθηκε. Τουναντίον, έγινε πιο έντονο, στο βαθμό που το 2014 η ομάδα κέρδισε μέσα στα γήπεδα το δικαίωμα να παίξει στο Europa League -για πρώτη φορά από το 2007-, αλλά το έχασε λόγω χρεών. Εκείνη την ημέρα, ο Ghirardi δήλωσε ότι δεν ξαναβάζει σεντ και έβγαλε -για μια ακόμη φορά- την ομάδα στο σφυρί, τον Μάιο του 2014.

Εν τω μεταξύ, παρ' ότι τον έβριζε λαοθάλασσα ανθρώπων, εκείνος δήλωσε στο περιοδικό Pmi " έκανα πολύ καλή δουλειά, πήρα την ομάδα σε καθεστώς πτώχευσης και την οδήγησα σε πολύ σημαντικές σεζόν, έως την πρόκριση στην Ευρώπη". Όπου δεν έπαιξε, αλλά... μικρή σημασία είχε στο μυαλό του. Στις 14/5 λοιπόν, του 2014 ανακοίνωσε την παραίτηση του από πρόεδρος και -ω ναι- έκανε αίτηση για πτώχευση.

Η μόνη ομάδα του πλανήτη, που πουλήθηκε δυο φορές σε δυο μήνες, στην τιμή... του ενός ευρώ

Πολλοί ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν την ομάδα, ουδείς όμως, το έκανε πριν τις 19/12 του 2014, όταν η εταιρία Dastraso Holding Ltd -με έδρα την Κύπρο και αφεντικό τον Rezart Taci, Αλβανό επιχειρηματία και ιδρυτή της Taci Oil, αλλά και της ARMO, του μεγαλύτερου διυλιστηρίου πετρελαίου στη χώρα του- έδωσε το ποσό του ενός (1) ευρώ και πήρε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών, αναλαμβάνοντας παράλληλα και τα χρέη. " Αυτή ήταν η χειρότερη προσβολή για τον κόσμο της πόλης, για τους φίλους της ομάδας" διαβεβαίωσαν οι οπαδοί της, σε ντοκιμαντέρ του Copa90.com.

Η Parma έγινε η τρίτη ομάδα της Serie A που δεν άνηκε σε Ιταλό και πρόεδρος της ομάδας ορίστηκε ο Emir Kodra. Σημείωση: στις 10/12 η ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου είχε τιμωρήσει τους Gialloblu, για χρέη προς τους παίκτες, από τον Νοέμβριο του 2013 με αφαίρεση ενός βαθμού και χρηματικό πρόστιμο στον Ghirardi και τον γενικό διευθυντή, Pietro Leronardi (5000 ευρώ, σε έκαστο). Και οι δύο θα περάσουν από δικαστήριο, έως το τέλος του χρόνου.

Ο Κondra έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία πρόεδρος ομάδας της Serie A, καθώς ανέλαβε σε ηλικία 29 χρόνων. Πτυχιούχος στα οικονομικά (από το Πανεπιστήμιο των Τιράνων), είχε εργαστεί στην τράπεζα ΒΚΤ, στα Τίρανα, ενώ ήταν διευθυντής στο τμήμα μάρκετινγκ της ARMO -από εκεί γνώριζε τον Taci. Συναντήθηκε με τον Δήμαρχο της Πάρμα, Federico Pizzarotti και του είπε πως έχει ήδη επικοινωνήσει με τους οφειλέτες, για να λύσει το θέμα των χρεών, ενώ δεσμεύτηκε ότι σύντομα θα τα έλεγαν σε άλλη βάση. Δεν πρόκαμαν.

Όσα έταξε η νέα ιδιοκτησία, δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα (διαπίστωσαν πως ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσουν το χρέος -νόμισαν πως ήταν 50 εκατ. ευρώ, ανακάλυψαν ότι ήταν το τετραπλάσιο), για να ενημερώσουν τον Φεβρουάριο του 2015 πως... πουλάνε τις μετοχές σε άλλον επιχειρηματία, τον Giampiero Manenti στο ποσό που τις αγόρασαν. Ναι, για 1 ευρώ. Τι δουλειά έκανε ο κύριος από το Μιλάνο; Είχε δημιουργήσει διάφορες εταιρίες, όπως η Mapi Group, την οποία ξεκίνησε με κεφάλαιο 7.500 ευρώ και ήταν... φιλικά προσκείμενη στην Gazprom. Ειρήσθω εν παρόδω, είχε έδρα στη Σλοβενία και αντικείμενο τον ασθενή και τις έρευνες.

Ήταν πολύ καλός στο να τάζει, όχι τόσο καλός στο να πράττει

Ο Μanenti είχε δεχθεί να αναλάβει το χρέος των 100.000.000 ευρώ, με τη φήμη του ωστόσο, να προηγείται του ιδίου. Βλέπετε, την ίδια περίοδο είχε αποπειραθεί -ανεπιτυχώς- να πάρει άλλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Brescia και της Blackburn. Όταν συζητούσε με την Brescia -για ενάμιση μήνα- είχε υποσχεθεί πως θα φτιάξει νέο γήπεδο. Αντάλλαξε χειραψίες με όλον τον κόσμο και μετά εξαφανίστηκε.

Στις πρώτες του δηλώσεις, ως αφεντικό στην Πάρμα, διαβεβαίωσε πως " θα τα πληρώσουμε όλα. Η κατάσταση είναι προβληματική για τους παίκτες, αλλά είχα μια πολύ καλή συνάντηση μαζί τους. Δεν ζητούν τα χρωστούμενα. Ζητούν να δοθεί λύση και να σωθεί η ομάδα. Είναι δική μας υποχρέωση να φανούμε συνεπείς στις προθεσμίες -σε ό,τι τους φόρους και τους μισθούς. Αυτό που θέλουμε είναι να πείσουμε και άλλες εταιρίες από την Ιταλία, αλλά και το εξωτερικό να έλθουν κοντά μας. Έχουμε πολύ μεγάλο κίνητρο να προσπαθήσουμε και είμαστε πολύ κοντά σε μια πολύ σημαντική συμφωνία". Ναι, ήταν μόνο λόγια.

Στις 28/2, η τροχαία θα σήκωνε το αυτοκίνητο του, το οποίο είχε παρκάρει σε απαγορευμένη ζώνη και όλοι θα μάθαιναν πως χρωστά 1.900 ευρώ σε κλήσεις. Όπως αποχωρούσε λοιπόν, από τη συνάντηση με τον Δήμαρχο, οπαδοί τον πλησίασαν για να τον ρωτήσουν... που είναι τα χρήματα που έταξε. Εκείνος εξήγησε ότι "έρχονται. Είμαι στην ομάδα μόλις 15 ημέρες. Μόλις ήλθα. Όλα θα γίνουν, αλλά δεν είμαι τράπεζα. Πότε θα γίνουν; Δεν μπορώ να ξέρω. Αν μου ζητάτε να κάνω μια εκτίμηση, θα σας πω ότι θα έλθουν τα λεφτά το αργότερο σε 4 ημέρες". Είχε πάρει δάνειο, έλεγε και περίμενε. Την ίδια ημέρα, ο Δήμαρχος Pizzarotti θα αποκάλυπτε ότι "η αξιοπιστία δεν ήταν το κύριο χαρακτηριστικό όσων είπε. Σκεφτόμαστε να κλείσουμε το γήπεδο. Επιτέλους σε αυτή τη χώρα, έχει έλθει η ώρα να πούμε "όχι" στους ανθρώπους που παίζουν με την αξιοπρέπεια των κατοίκων, της πόλης, της ιστορίας. Πριν έλθει εδώ, είχε πάει στην τράπεζα και μου είπε ότι ζήτησε 50 εκατ. ευρώ. Απορώ ποιος θα του τα δώσει, από τη στιγμή που δεν υπάρχει τέτοια ρευστότητα στην Ιταλία". Δεν του τα έδωσε κανείς.

Στις 2/3 οι παίκτες είπαν να αντιδράσουν -έτσι για αλλαγή, σταμάτησαν να... βάζουν πλάτη και να καλύπτουν εκείνους που έκλεβαν το σύλλογο- και αρνήθηκαν να εμφανιστούν στο ματς με τη Genoa, αν δεν πάρουν χρήματα και ουδόλως ενδιαφέρθηκαν που ο Μanenti είχε βρει χορηγό, για να καλύψει τα έξοδα κίνησης και διαμονής (20.000 ευρώ). Είχε προηγηθεί η αναβολή του αγώνα με την Udinese, διότι οι διαιτητές δεν πλήρωσαν από την τσέπη τους για να παρουσιαστούν στο γήπεδο. Η FIGC (ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου) συμφώνησε να κάνει δυο τις αναβολές " αναγνωρίζοντας το ηθικό μέρος όσων ζουν οι παίκτες. Αλλά δεν θα γίνεται αυτό κάθε Κυριακή, είναι η τελευταία φορά" ξεκαθάρισε ο πρόεδρος Carlo Tavecchio.

Ο αρχηγός της Parma, Alessandro Lucarelli, ο οποίος έχει χάσει 1.000.000 ευρώ, σε μισθούς, θα έλεγε ότι " η κατάσταση που ζούμε τώρα, ξεκίνησε πριν δυο χρόνια. Τότε αρχίσαμε να πληρωνόμαστε, την τελευταία στιγμή και όλα έγιναν ύποπτα. Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, του 2014 δεν είχαμε πάρει σεντ. Ο Ghirardi είχε έλθει στα αποδυτήρια και μας είχε πει ότι "έχασε" τις πληρωμές, λόγω των διαπραγματεύσεων που έκανε με τον Taci. Του εξηγήσαμε πως ανεξάρτητα από τη νέα συμφωνία, ήταν ακόμα πρόεδρος και ήταν δική του η ευθύνη. Αρνήθηκε να δώσει έστω ένα παραπάνω ευρώ και προκλήθηκε ένταση. Νιώσαμε πως μας πρόδωσε. Μετά, ήλθε ο Manenti και έδωσε μεγάλες υποσχέσεις. Αλλά η κατάσταση είχε γίνει προβλέψιμη. Μας είπε ότι υπάρχουν προβλήματα και πως θα έπρεπε να περιμένουμε, αλλά ευρώ δεν είδαμε".

Στις 18/3 ο ιδιοκτήτης συνελήφθη -στο σπίτι του, στην Brescia- για υπεξαίρεση και "ξέπλυμα", με την έρευνα που έγινε και τον αφορούσε να δείχνει πως στο παρελθόν είχε ασχοληθεί με κατοχή όπλων, με εκβιασμούς και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες. Μια μέρα μετά, η Parma κήρυξε πτώχευση και στις 22 Απριλίου, το Δικαστήριο της πόλης ενημέρωσε ότι η Sports Events Spa., εταιρία της ιδιοκτησίας του και κάτοχος του 90% των μετοχών στην ποδοσφαιρική ομάδα, επίσης πτώχευσε. Άρα, έπρεπε να βρεθεί άλλος ιδιοκτήτης. Που δεν βρέθηκε, με την έκθεση των ειδικών -ορκωτών λογιστών- να εμφανίζει πια χρέη 218.446.754 ευρώ, εκ των οποίων τα 63.039.920 ευρώ αφορούσαν μισθούς παικτών.

Θέλεις ένα τρόπαιο της UEFA για το σπίτι σου; Κάνε προσφορά

Ακολούθησε το νέο... σφυρί, η αποτυχία εμφάνισης κάποιου να αναλάβει και η πτώχευση, στις 22/6 του 2015, με τους εκκαθαριστές να ενημερώνουν ότι μια καλή ιδέα είναι να βγουν σε πλειστηριασμό οι κούπες. Δηλαδή, τρία Coppa Italia (1992, 1999, 2002), ένα Κυπελλούχων (1993), ένα Super Cup (1994), δύο UEFA Cups (1995, 1999) και ένα Super Cup Ιταλίας (1999). Στο μεσοδιάστημα -και βάσει του νόμου- η ομάδα έπεσε στη Serie D και άλλαξε όνομα -Parma Calcio 1913-, με την ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου να είναι πια η υπεύθυνη για την αναδιοργάνωση.

Οι ενδιαφερόμενοι, είχαν προθεσμία έως την 11η Σεπτεμβρίου, για να καταθέσουν τις προσφορές, ενώ υπήρχε και... ένας αστερίσκος στη διαδικασία. Σε αυτόν, διευκρινιζόταν ότι η UEFA είχε το δικαίωμα να ακυρώσει την όλη διαδικασία, βάσει του κανονισμού που αναφέρει ότι "τα αντίγραφα των τροπαίων που απονέμονται στους νικητές των διοργανώσεων, πρέπει να παραμένουν υπό τον έλεγχο των οργανισμών, ες αεί και δεν πρέπει να εγκαταλείπουν τη χώρα του συλλόγου, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση της UEFA". Πράγμα που σήμαινε ότι οι της Parma έπρεπε να κάνουν ένσταση, για να αποκτήσουν το δικαίωμα της πώλησης.

Νέος πρόεδρος είναι ο πρώην προπονητής, Nevio Scala. Οι υπάλληλοι έχουν γίνει λιγότεροι από 10, με τον αντιπρόεδρο Marco Ferrari (digital enterpreneur) να εξηγεί ότι " το πλάνο που ετοιμάζουμε, το λέτε και φιλόδοξο. Έχουμε μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία, για αυτόν το σύλλογο. Ένα καινούργιο μοντέλο. Το σύστημα κατεστράφη και αυτό πρέπει να φτιάξουμε". Ο Ferrari είναι φίλος της ομάδας, από τα παιδικά του χρόνια και όταν διάβασε τα περί της πτώχευσης "ένιωσα πως πρέπει να κάνω κάτι". Άρχισε λοιπόν, να αναζητά επενδυτές. Ευθύς εξ αρχής ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο πως η νέα ομάδα ανθρώπων που θα αναλάμβανε, θα έπρεπε να έχει άρδην διαφορετική φιλοσοφία.

Η ομάδα θα παίξει στο ίδιο γήπεδο (Stadio Ennio Tardini, 27.906 θέσεων), κράτησε κάποιους εργαζομένους, αλλά όλα τα άλλα είναι καινούργια. Σε μια εβδομάδα, 200 φίλαθλοι έδωσαν από τουλάχιστον 500 ευρώ -κάποιοι πρόσφεραν και 40.000-, με στόχο να συγκεντρώσουν 1000 μετοχές, έως τον Οκτώβριο. "Δεν χρειαζόμαστε τα χρήματα τους, αλλά την εμπιστοσύνη τους" διευκρινίζει ο Ferrari, " διπλασιάσαμε τις επενδύσεις τους, υπό την έννοια του αριθμού των μετοχών και τους κάναμε μέρος του κλαμπ. Στο καταστατικό αναφέρουμε ότι το ποσοστό που θα έχουν οι πολίτες, δεν θα πέσει ποτέ του 10%". Από το τίποτα, αυτό και προφανώς είναι κάτι, με το χρόνο να είναι ο μόνος που θα δείξει αν οι γείτονες έβαλαν μυαλό.

Πηγές: New York Times, The Guardian, Mirror.co.uk, espnfc.com, telegraph.co.uk, ΒΒC News, The Financial Express, La Gazzetta dello Sport, Football-Italia.net, Gazzetta di Parma.