Για πρώτη φορά από την εξαιρετική παρέα της σεζόν 2007-08, η ΑΕΚ πείθει ότι διαθέτει ρόστερ το οποίο έχει τις δυνατότητες να κάνει πρωταθλητισμό. Ενισχύθηκε ποσοτικά και ποιοτικά, προσέθεσε στο δυναμικό της ποδοσφαιριστές με θαυμαστή διεθνή καριέρα, ενίσχυσε το έμψυχο υλικό της με πρόσωπα που γνωρίζουν από υψηλές απαιτήσεις αλλά και πως να τις υλοποιούν.

Κυρίως πλέον είναι θέμα αφενός ισονομίας του πρωταθλήματος και αφετέρου ικανότητας του προπονητή να δημιουργήσει ένα σύνολο που θα προσπαθήσει να σπάσει την κατάρα των 22 ετών χωρίς τίτλο πρωτιάς στη Σούπερ Λίγκα.

Τα συν και τα πλην των μεταγραφών

Μετά από αρκετά χρόνια, συγκεκριμένα από τη σεζόν 2007-08 όταν το κιτρινόμαυρο ρόστερ απαριθμώντας ποδοσφαιριστές υψηλής κλάσης (προαξερχόντων των Ριβάλντο, Λυμπερόπουλου, Ζήκου, Δέλλα, Μπλάνκο κ.α.) κατακτούσε το πρωτάθλημα μέσα στα γήπεδα για να το στερηθεί αδίκως στα χαρτιά, η ΑΕΚ έχει και πάλι υψηλή ποιότητα και πληθώρα εναλλακτικών λύσεων. Είναι ξανά μια παρέα ποδοσφαιριστών η οποία σε πείθει ότι έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι το τέλος.

Όχι απαραίτητα να τον κατακτήσει, αυτά είναι γνωρίσματα και ψυχαναγκαστικές απαιτήσεις άλλων, εκείνων που επιβάλουν δεκαετίες τώρα την «με το έτσι θέλω» επιβολή για το μετέπειτα έωλο κεκτημένο τους. Σου δημιουργεί την αίσθηση όμως ότι έχει πλέον τις λύσεις να παραμείνει ανταγωνιστική σε όλη τη διάρκεια της κούρσας, ότι δεν θα παραδώσει τα όπλα από τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο όπως (υπό την ανοχή και της μεμονωμένης εύνοιας ασφαλώς) συνέβαινε κατά κόρον τα πρόσφατα (εκτός εκείνα των χαμηλότερων κατηγοριών) έτη.

Η ΑΕΚ ψήλωσε αποκτώντας ποδοσφαιριστές με μπόι, ενίσχυσε την αμυντική γραμμή της με δύο στόπερ ( Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι) διεθνώς αναγνωρίσιμους, ενέταξε μετά από καιρό στη γραμμή κρούσης της έναν φορ ( Αλμέιδα) που έχει τα στοιχεία και τις ικανότητες να πετύχει αρκετά γκολ στη Σούπερ Λίγκα, πρόσθεσε στην ομάδα εξτρέμ ( Χριστοδουλόπουλος, Ροντρίγκεζ) με περισσότερη ποιότητα από αυτούς που είχε πέρυσι.

Δεν απέκτησε ακόμα έναν κεντρικό χαφ ώστε να δώσει περισσότερο βάθος στη μεσαία γραμμή της, εκεί όπου δεσπόζουν οι Σιμόες και Γιόχανσον, δίχως παίκτη της ίδιας ή έστω κοντινής κλάσης να βρίσκεται πίσω τους. Θα αποδειχθεί επίσης αν ήταν σοφή λύση η μη απόκτηση ενός έμπειρου γκολκίπερ μπροστά από τους Ανέστη και Μπάρκα.

Τα μυστικά του καλοκαιριού

Είχε (και έδειξε) πολλή υπομονή ο Δημήτρης Μελισσανίδης μέχρι να αποφασίσει ότι έπρεπε να δράσει ο ίδιος προκειμένου να υπάρξει άρτια στελέχωση του κιτρινόμαυρου ρόστερ. Το σχήμα Μπάγεβιτς - Μιλοβάνοβιτς - Ντε Μπαρτόλο αποδείχθηκε μη λειτουργικό και ασφαλώς συνιστά απρέπεια και καταδεικνύει αποπροσανατολισμό το συνολικό «χρέωμα» που πήρε επάνω του ο δεύτερος.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΛΟΒΑΝΟΒΙΤΣ

Δεν ήταν εκείνος επί παραδείγματι που ταξίδεψε στη Γαλλία για να συναντηθεί με τον Μοντανιέ (ο Μπάγεβιτς ήταν) ώστε ακολούθως να χρεώνεται εξ ολοκλήρου το φιάσκο της αποτυχίας. Ούτε επίσης του δόθηκε πακτωλός χρημάτων για να πετύχει συμφωνίες οι οποίες δεν ευοδώθηκαν λόγω οικονομικού κόφτη.

Πλήρωσε τη νύφη διότι κάποιος θα έπρεπε να «τιμωρηθεί» και αυτός σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι ο Μπάγεβιτς. Ούτε ασφαλώς ο Ντε Μπαρτόλο που μετρούσε στην ομάδα τις πρώτες αναγνωριστικές εβδομάδες της νέας δουλειάς του. Κοινώς, ο Μελισσανίδης αποφάσισε μία απομάκρυνση ενώ επί τους ουσίας περιόρισε τη δράση τριών προσώπων. Πήρε επάνω του καίριες αποφάσεις, προχώρησε σε προσωπικές επιλογές και έφερε στην ΑΕΚ τους Αλμέιδα, Χριστοδουλόπουλο και Λέσκοτ μέσα από επαφές που έκανε ο ίδιος.

Αν είχε ασχοληθεί τόσο δραστήρια νωρίτερα, ενδεχομένως η Ένωση να ήταν ακόμα ενεργή στην Ευρώπη, μην πληρώνοντας τον πρόχειρο μεταγραφικό σχεδιασμό που εν πολλοίς την εξανάγκασε στον αποκλεισμό από τη Σεν Ετιέν.

Τι θέλει να επαναλάβει

Ήταν μια δύσκολη σεζόν η περυσινή για την ομάδα. Επέστρεψε στο φυσικό χώρο της μετά από μια βασανιστική περιπλάνηση στο τούνελ των μικρότερων κατηγοριών. Μέσα από διαρκείς αλλαγές προπονητών (ξεκίνησε με τον Δέλλα, τον αντικατέστησε προσωρινά ο Μανωλάς μέχρι να έρθει ο Πογέτ, τον οποίο ο Στέλιος διαδέχθηκε στην τελική ευθεία της σεζόν) έχασε τη συνοχή της, άλλαξε πολλάκις αγωνιστικό προσανατολισμό, ωστόσο στο φινάλε στάθηκε δυνατή και προσηλωμένη απέναντι στη μεγάλη πρόκληση του τελευταίου στόχου.

Κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας νικώντας για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα τον Ολυμπιακό και επί της ουσίας, αυτό είναι το λιγότερο που θέλει να επαναλάβει στο φινάλε της σαφώς πιο απαιτητικής σεζόν που έρχεται. Κατά τα άλλα περισσότερο θα θέλει να ξεχάσει χαμένα ματς που θα μπορούσε να αποφύγει αλλά και διαιτησίες οι οποίες την εξανάγκασαν σε ήττες στα εκτός έδρας ντέρμπι με ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ, στο διάστημα που ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο καθώς έμεινε πολύ γρήγορα πίσω στη βαθμολογία.

Σαφώς θεριεύει και η επιθυμία να δει κλίμα συσπείρωσης στις εξέδρες. Το κατάφερε πέρυσι παρά τις πολλές αντιρρήσεις για τις μεταγραφικές κινήσεις χαμηλού κόστους, λογικά δεν θα της είναι δύσκολο φέτος, με την τελευταία γεύση να είναι άκρως ικανοποιητική και ελπιδοφόρα.

Τι θέλει να αφήσει πίσω

Πέρασε από πολλούς σκοπέλους η ΑΕΚ μέχρι να ορθοποδήσει και στο τέλος να πανηγυρίσει. Ο κόσμος περίμενε πολύ πιο δραστικές και ακριβές κινήσεις κατά τη διάρκεια του περυσινού καλοκαιρινού μεταγραφικού παζαριού. Ονειρευόταν τον Σκόκο αλλά του ήρθε καπέλο ο ανεπιθύμητος στις πλατιές μάζες Τζεμπούρ, η ομάδα έμεινε γυμνή σε καίριες θέσεις, σε αυτές που σήμερα παρουσιάζεται σαφώς πιο γεμάτη και ενισχυμένη.

Στην πορεία αποδείχθηκε ότι η έλλειψη βάθους στο ρόστερ σε συνδυασμό με άδικες διαιτητικές αντιμετωπίσεις θα καθιστούσαν απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη για πρωταθλητισμό. Κινήσεις ουσίας δεν έγιναν ούτε κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ωστόσο η ομάδα βρήκε έναν τρόπο και έναν κορμό για να κατακτήσει νίκες σε σημαντικά ματς και να βρει ένα κίνητρο μέσω του Κυπέλλου Ελλάδας, το οποίο έβαλε στόχο να κατακτήσει.

Κοντολογίς, η ΑΕΚ πρέπει να αφήσει πίσω της την ανοργανωσιά που τη χαρακτήρισε στην προσπάθεια να «στήσει» ένα σύνολο διεκδικητικό, ίσως και λόγω του ότι ο ίδιος ο Μελισσανίδης επέτρεψε να επικρατούν τα εντός της ΠΑΕ ατομικά μικροσυμφέροντα και όχι να εξυπηρετείται η μεγάλη εικόνα. Αυτό φάνηκε επιτέλους να αλλάζει στο φινάλε της πρόσφατης μεταγραφικής περιόδου, όμως ακόμα υπάρχουν βήματα που πρέπει να γίνουν και αποφάσεις που πρέπει να παρθούν για την εκ νέου ενεργοποίηση τεχνικού διευθυντή και τη στελέχωση ενός τμήματος σκάουτινγκ, που επί της παρούσης δεν υφίσταται.

Τι θα μετανιώσει στη διάρκεια της σεζόν

Είναι ομολογουμένως δύσκολο να μαντέψεις που μπορεί να κρύβεται το κακό. Σίγουρα όμως υπάρχουν πράγματα που σηκώνουν συζήτηση. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η ΑΕΚ επέλεξε να μην αποκτήσει επιπλέον έναν κεντρικό μέσο από τη στιγμή που στερείται την (απόλυτα εκ μέρους της ηθελημένη) απώλεια των Κορδέρο και Ζουκουλίνι.

Ο Κετσπάγια επέμεινε ότι δεν χρειάζεται παίκτη πίσω από τους Σιμόες και Γιόχανσον από τη στιγμή που η ομάδα δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις κι ενώ ο ίδιος θεωρεί ότι καλύπτεται από την ύπαρξη των Λαμπρόπουλου και Γαλανόπουλου, τους οποίους υπολογίζει ως τις κυρίαρχες εναλλακτικές λύσεις στη μεσαία γραμμή.

Στη θέση του τερματοφύλακα παρατηρείται επίσης η ύπαρξη ρίσκου. Αν και ο προπονητής αρχικώς ζήτησε την απόκτηση ενός έμπειρου γκολκίπερ (υπήρξε η προφορική συμφωνία με τον Λορία), η διοίκηση επέλεξε να πορευτεί με τους Ανέστη και Μπάρκα, πιστεύοντας ότι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός θα συμβάλει στη βελτίωση και των δύο.

Πρόκειται ομολογουμένως για ένα τολμηρό ποδοσφαιρικό στοίχημα, το οποίο θα δοκιμαστεί μέσα στη σεζόν. Επιπροσθέτως, η ΑΕΚ θα έπρεπε να αποκτήσει επιπλέον έναν επιθετικό για «μπακ-απ» του Αλμέιδα, από τη στιγμή που ως πρώτος στην ιεραρχία των αλλαγών λογίζεται ο Πέκχαρτ. Ενας φορ που εδώ και χρόνια έχει χάσει τον προσανατολισμό του με τα δίχτυα και ο οποίος γενικότερα δεν πείθει ιδιαίτερα καθώς κάνει πολύ λίγα πράγματα μέσα στο γήπεδο εν συγκρίσει με αυτά που προσφέρει ο Αλμέιδα.

Τα πρόσωπα που θα κρίνουν την επιτυχία

Η ΑΕΚ διαθέτει και πάλι ποδοσφαιριστές οι οποίοι αποτελούν σημεία αναφοράς σε όλες τις γραμμές της. Το ταίριασμα των Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι είναι στην παρούσα φάση το μεγάλο ζητούμενο καθώς ο νεοφερμένος Αγγλος και ο ήδη προσαρμοσμένος στις νέες απαιτήσεις Ουκρανός, θα χρειαστούν αγωνιστικά λεπτά προκειμένου να αποκτήσουν την απαιτούμενη χημεία. Και αυτό πλέον μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από επίσημους αγώνες, άρα θεωρητικά πάντα, γεννιέται το ενδεχόμενο να υπάρξουν λάθη.

Ωστόσο η ποιότητα και η εμπειρία αμφότερων, δημιουργεί την πεποίθηση ότι δεν θα αργήσουν να βρεθούν στο χορτάρι. Αντιστοίχως στη μεσαία γραμμή, η αρμονική συνύπαρξη των Σιμόες και Γιόχανσον πρέπει να αποτελέσει και φέτος την ασφαλιστική δικλείδα για την ομαλή λειτουργία της Ένωσης, τόσο ανασταλτικά όσο και στην ορθή κυκλοφορία της μπάλας. Ωστόσο ο άνθρωπος κλειδί, ήταν, είναι και θα παραμείνει ο Πέτρος Μάνταλος. Είναι ο μοναδικός στο υπάρχον ρόστερ που γνωρίζει πως να μεταφέρει το παιχνίδι στο μισό γήπεδο του αντιπάλου με ασφάλεια, σιγουριά και ξεχωριστές εμπνεύσεις.

Όταν απουσιάζει, η μεταφορά της μπάλας είναι αργή και προβληματική. Εξυπακούεται ότι και εκείνος πρέπει να ξεπεράσει τον περυσινό εαυτό του, να αποκτήσει διάρκεια και να παρουσιάσει σταθερή εικόνα στα επίπεδα που ολοκλήρωσε τη σεζόν, όταν πραγματοποίησε δυναμικό φίνις γεμάτο από ουσία που οδήγησε σε γκολ. Απαραίτητα επίσης για μια σεζόν επιτυχημένη, είναι τα τέρματα του Αλμέιδα. Η ΑΕΚ περιμένει από εκείνον το λιγότερο 15 γκολ, αριθμός τον οποίο ο Πορτογάλος θα έχει τη δυνατότητα να «πιάσει» εφόσον υπάρξει η σωστή αξιοποίησή του από την κιτρινόμαυρη μεσοεπιθετική γραμμή.

Ο προπονητής

Ο Τιμούρ Κετσπάγια έχει πλέον στα χέρια του την καυτή πατάτα. Διαθέτει υλικό το οποίο παρουσιάζει την επαρκή πληρότητα ώστε να κάνει πρωταθλητισμό και αυτό είναι και το χαμηλότερης απαίτησης ζητούμενο που δημιουργείται για εκείνον. Σε μια κούρσα τεσσάρων ομάδων που εκκινούν από την ίδια αφετηρία, το λιγότερο που η ΑΕΚ ζητεί από τον προπονητή της είναι να την καταστήσει ανταγωνιστική και διεκδικητική, σε επίπεδο πρωταθλητισμού.

Ασφαλώς το ιδανικό θα συντελεστεί εφόσον οδηγήσει την Ένωση στην κατάκτηση του τίτλου ύστερα από 22 χρόνια στέρησης, ωστόσο δεν θα εκληφθεί ως αποτυχημένη η σεζόν για εκείνον αν μπορέσει να κάνει με τους Κιτρινόμαυρους αληθινό πρωταθλητισμό, κοινώς να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι το φινάλε της σεζόν.

Αν έχεις κάποιο πρόβλημα να σε ακούσω. Όσον αφορά την ομάδα, εσύ θα κοιτάς τη δουλειά σου κι εγώ τη δική μου.

Στον τομέα της προσέγγισης και της επαφής με τους ποδοσφαιριστές, ο Γεωργιανός ουδέποτε φημιζόταν για τη διάθεση να συζητά μαζί τους πράγματα τα οποία αφορούν στην ομάδα ή στο πως βλέπει το ποδόσφαιρο γενικότερα. Παίκτης της ΑΕΚ ζήτησε πρόσφατα ακρόαση από τον προπονητή προκειμένου να κάνει μαζί του κουβέντα για το πως εκείνος θεωρούσε ότι θα έπρεπε να υπολογίζεται, για να λάβει την εξής ξεκάθαρη απάντηση: «Αν έχεις κάποιο πρόβλημα να σε ακούσω. Όσον αφορά την ομάδα, εσύ θα κοιτάς τη δουλειά σου κι εγώ τη δική μου». Είναι λίγο φωνακλάς, λίγο περισσότερο αυταρχικός από το μέσο όρο, κάποιες φορές μπορεί να παρεξηγηθεί για τον τρόπο του, ωστόσο είναι δίκαιος με όλους και έχει πνεύμα νικητή.

Η τακτική

Πολλή συζήτηση (και όχι άδικα) εξακολουθεί να γίνεται γύρω από τους τακτικούς προσανατολισμούς του Τιμούρ Κετσπάγια. Ο Γεωργιανός δεν έκρυψε από την πρώτη ημέρα ότι δεν αρέσκεται στο να δουλεύει στην τακτική, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που το έκαναν οι προκάτοχοί του στην ΑΕΚ, ειδικά δε οι πιο πρόσφατοι στον πάγκο της ομάδας, εξαιρουμένου του Στέλιου Μανωλά ο οποίος είναι περισσότερο της φιλολογικής - θεωρητικής προσέγγισης. Τόσο ο Τραϊανός Δέλλας όσο και ο Γκουστάβο Πογέτ «ξόδεψαν» ώρες κατήχησης και διδασκαλίας πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι, αν και η προσέγγισή τους πάνω στο ίδιο σύστημα (4-2-3-1) ήταν αρκετά διαφορετική.

Ο Κολοσσός ζητούσε από την ομάδα του να έχει την κατοχή της μπάλας, ο Ουρουγουανός ήταν περισσότερο απαιτητικός στην ανασταλτική προσέγγιση και την ευλαβική τήρησή της. Ο Κετσπάγια «πατάει» πολύ στη λογική που είχε προ 20αετίας ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, σε εκείνα τα θαυμάσια (ως και ανεπανάληπτα με το πέρασμα των ετών) χρόνια της ΑΕΚ που χειροκροτήθηκε σε όλα τα ελληνικά γήπεδα.

Δίνει πολύ μεγάλο βάρος στη φυσική κατάσταση και δουλεύει ελάχιστα στη θεωρητική τακτική και επιτρέπει την ελευθερία στο μεσοεπιθετικό κομμάτι πιστεύοντας ότι κάθε παίκτης γνωρίζει τι πρέπει να κάνει στο χώρο που κινείται. Αντιθέτως είναι πολύ περισσότερο συγκεκριμένος και απόλυτος στο πως η ομάδα πρέπει να αμύνεται από τη στιγμή που χάνει τη μπάλα, έχοντας την απαίτηση από κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά να μην χαρίζει ούτε μέτρο που μπορεί να το τρέξει προκειμένου να καλυφθούν χώροι.

Το διάστημα "φωτιά"

Το γεγονός ότι έμεινε εκτός Ευρώπης της δίνει το αβαντάζ της ξεκούρασης και της καλύτερης προετοιμασίας από αγώνα σε αγώνα καθώς θα έχει ένα ματς την εβδομάδα, εξαιρουμένων των αγώνων Κυπέλλου και των όποιων εμβόλιμων αγωνιστικών χρειαστούν προκειμένου το αργοπορημένο πρωτάθλημα να έρθει στα κανονικά του. Ωστόσο, μια συγκυρία που ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελέσει ντεζαβαντάζ, αφορά στο γεγονός ότι ως και την 11 αγωνιστική, η ΑΕΚ θα κληθεί να αντιμετωπίσει εκτός έδρας και τους τρεις άλλους συνδιεκδικητές του τίτλου.

Κάτι το οποίο της συνέβη και πέρυσι στο ίδιο διάστημα (για την ακρίβεια στις εννέα πρώτες αγωνιστικές) δίχως ικανοποιητικό βαθμολογικό αντίκρισμα, καθώς πήρε μόλις έναν βαθμό (ισοπαλία 0-0 με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο). Ασφαλώς το πρωτάθλημα κρίνεται στη διάρκεια του μαραθωνίου και κυρίως στις εκτός έδρας επικρατήσεις σε γήπεδα θεωρητικά υποδεέστερων αντιπάλων, όμως τα καλά αποτελέσματα στα ντέρμπι, ειδικά όταν αυτά είναι κοντινά μεταξύ τους, «χτίζουν» ή «γκρεμίζουν» την ψυχολογία.