Για να καταφέρει να γεννηθεί, χρειάστηκε να του "σπάσουν" την κλείδα. Μεγάλωσε σε ένα χαμόσπιτο (που δεν είχε καν τουαλέτα), μαζί με άλλα επτά αδέλφια. Μια πλημμύρα δεν του επέτρεψε... να πάρει το όνομα του πατέρα του. Χιλιάδες άνθρωποι ευχήθηκαν το θάνατο του. Και παρ' όλα αυτά ο Sergio Agüero όχι μόνο... δεν νιώθει, αλλά έχει γίνει εκ των καλύτερων επιθετικών του κόσμου. Κυρίως, γιατί είχε κίνητρα -πέρα φυσικά από ταλέντο.

Oι τελευταίες εβδομάδες είναι οι καλύτερες της καριέρας του. Κάνει το ένα ρεκόρ, μετά το άλλο και το βράδυ της Τρίτης (19/4) έγινε ο 25ος παίκτης της ιστορίας που σκόραρε 100 γκολ στην Premier League. Είχε κάνει την αρχή τον Αύγουστο του 2011 και... την κατοστάρα στην 147η συμμετοχή του με τη Manchester City, στο ματς με τη Newcastle. Ο χρόνος που χρειάστηκε ήταν ο δεύτερος μικρότερος -σε αυτήν την κορυφή "κάθεται" ο Alan Shearer, ο οποίος έφτασε τα 100 γκολ σε 124 ματς. Την πρώτη τριάδα συμπληρώνει ο Thierry Henry, που έφτασε τα 100 τέρματα στα 160 ματς. Η Daily Mail δημιούργησε ένα μοναδικό και άκρως κατατοπιστικό γράφημα, με τα στατιστικά του Αργεντινού στην αγγλική λίγκα.

Εκ των 100 γκολ, τα 13 είναι με πέναλτι, τα 85 μέσα από τη μεγάλη περιοχή, 15 εκτός αυτής, 7 με κεφαλιές, 19 με το αριστερό πόδι, 74 με το δεξί, ενώ τα 59 τα 'χει σκοράρει εντός έδρας και τα 41 εκτός. Δηλαδή, δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα ούτε με πιο πόδι θα σκοράρει, ούτε... με το γήπεδο στο οποίο αγωνίζεται. Μια φορά έχει σκοράρει πέντε γκολ σε ένα ματς, άλλη μια τέσσερα στη διάρκεια ενός αγώνα, έχει τρία παιχνίδια με τρία γκολ, 16 με δύο γκολ και 50 με ένα γκολ. Το αγαπημένο του διάστημα, σε αυτό που έχει σκοράρει περισσότερο, είναι μεταξύ του 46ου και του 60ου λεπτού και μεταξύ του 61ου και του 75ου. Έχει από 19 γκολ σε κάθε ένα από αυτά τα χρονικά "παράθυρα". Έχει μετρήσει 18 τέρματα από τη σέντρα έως το 15ο λεπτό, 16 γκολ από το 16' έως το 30', έχει σκοράρει 15 φορές από το 76' έως το 90' και... η πιο ήρεμη -ας πούμε- περίοδος του είναι μεταξύ του 31ου λεπτού και του ημιχρόνου, οπότε έχει βάλει 13 γκολ. Τώρα, θα αφήσουμε για λίγο στην άκρη όσα κάνει κάθε φορά που πατά το πόδι του σε γήπεδο και θα μηδενίσουμε το κοντέρ, για να μάθετε ποιος είναι αυτός ο τύπος, ΟΚ; Για να καταλάβετε δηλαδή, ποιοι είναι οι λόγοι που δεν του επιτρέπουν να χαλαρώσει. Τι τον ωθεί να γίνεται διαρκώς καλύτερος, να ξεπερνά τα προσωπικά του όρια.

Η μητέρα του, Adriana Agüero ήταν έξι μηνών έγκυος σε εκείνον, όταν πλημμύρισε το σπίτι που μοιραζόταν με τον σύντροφο της, Leonel del Castillo και την κόρη τους, Jessica σε φτωχογειτονιά του Buenos Aires. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν για να σωθούν και πέρασαν τη νύχτα σε ένα στρώμα που τους παρείχε ο δήμος, σε ένα σχολείο. Και η γέννα ήταν δύσκολη. "Οι γιατροί είπαν στη μητέρα μου πως για να πάνε όλα καλά, θα έπρεπε να σπάσουν την κλείδα μου. Αυτό και έγινε και με κράτησαν στο νοσοκομείο για δυο μήνες, μέχρι να γίνω καλά".

Παρεμπιπτόντως, οι γονείς του ήταν ανήλικοι όταν απέκτησαν τον Sergio Leonel. Η μητέρα του ήταν 18 χρόνων και ο πατέρας του 19, για αυτό και δεν μπορούσαν να παντρευτούν. Για αυτό και το επίθετο του είναι Agüero. Όταν αργότερα θέλησε να πάρει το del Castillo, διαπιστώθηκε πρόβλημα, διότι τα σχετικά έγγραφα είχαν εξαφανιστεί στην πλημμύρα που λέγαμε. Ένα θέμα διαπιστώθηκε και με το μικρό του όνομα, γιατί οι γονείς του ήθελαν να το γράφει ως "Lionel" (και όχι Leonel), κάτι που δεν επιτρεπόταν σε εκείνο το κομμάτι γης της Αργεντινής. Επιτρεπόταν στο κομμάτι που απέκτησαν το γιο τους οι Jorge και Celia Μessi. Ο πατέρας του έπαιζε ποδόσφαιρο στα νιάτα του. Ήταν τερματοφύλακας. Δεν έγινε επαγγελματίας, γιατί αφοσιώθηκε στο παιδί του. Έγινε φούρναρης, με την ικανότητα να παίρνει επιμίσθιο από ερασιτεχνικές ομάδες που τον καλούσαν τα σαββατοκύριακα.

Στα 15 τα αγόρια παλεύουν να συνηθίσουν τις αλλαγές στο σώμα τους, την επέλαση της τριχοφυΐας και εκείνο το ενοχλητικό "σπάσιμο" στη φωνή. Οι έρευνες έχουν αποδείξει πως μεταξύ των 15 και των 17 χρόνων, οι έφηβοι αναπτύσσουν προσωπικότητα και άποψη. Συνειδητοποιούν ποιοι είναι, γίνονται πιο ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι. Κάποιοι πιάνουν την πρώτη τους δουλειά. Προετοιμάζονται για να αφήσουν το σπίτι τους μετά το λύκειο. Ο Agüero ήταν ένα βήμα πιο μπροστά από το μέσο όρο των συνομήλικων του. Ο γεννημένος στις 2 Ιουνίου του 1988 στο Quilmes του Buenos Aires (των 230.810 κατοίκων) δεν σπατάλησε πολύ χρόνο σε σκέψεις του τύπου "τι θα κάνω όταν μεγαλώσω".

Όπως είχε πει σε συνέντευξη του στο bbc.co.uk το 2008 "το ποδόσφαιρο είναι παντού γύρω σου στην Αργεντινή και απλά ακολούθησα το ρεύμα, σε πολύ μικρή ηλικία. Η αλήθεια είναι πως πάντα είχα μια μπάλα στα πόδια μου. Μόλις τελείωναν τα μαθήματα στο σχολείο, οι φίλοι μου και εγώ "στήναμε" παιχνίδια. Το αυτό συνέβαινε και στη Cueva de las Viboras ("το σπήλαιο των οχιών") τη γειτονιά που μεγάλωσα, μαζί με τα επτά αδέλφια μου. Το γήπεδο ήταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου. Έβγαινα από την πόρτα... και ήταν μπροστά μου. Συνηθίζαμε να μαζευόμαστε όλοι εκεί, για να παίξουμε ποδόσφαιρο. Δεν μας ένοιαζε η ώρα. Κάποιες ημέρες ξεκινούσαμε μέσα στο μεσημέρι, άλλες όταν είχε πέσει το φως το ήλιου. Η ώρα δεν ήταν ποτέ θέμα".

Η περιοχή του είχε μόνο χωματόδρομους (ο πρώτος ασφαλτοστρωμένος δρόμος ήταν στα 400 μέτρα), το σπίτι του είχε μια μεταλλική οροφή, τσιμέντο για πάτωμα και ένα διπλό κρεβάτι. Η τουαλέτα ήταν μια τρύπα στο έδαφος και είχαν φτιάξει μια ντουλάπα με τούβλα και ξύλο.

Η αλήθεια είναι ότι... την εξέλιξη της ιστορίας βοήθησε σε υπερθετικό βαθμό ένας δημοσιογράφος. Ο Eduardo Gonzalez ήταν εκείνος που τον είδε να παίζει στους δρόμους της γειτονιάς και τον πρότεινε στην Independiente. "Ήταν δύσκολο να μη δεις πόσο καλός ήταν" σχολίασε ο... σκάουτ, πριν ενημερώσει ότι "συχνά η ομάδα προγραμμάτιζε φιλικά με ομάδες που είχαν μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες, γιατί για εκείνον οι συνομήλικοι του δεν είχαν πια κανένα ενδιαφέρον, κανέναν ανταγωνισμό. Κυριαρχούσε απόλυτα".

Το 1997, στα 9 εντάχθηκε στις ακαδημίες της Independiente (μια από τις πέντε κορυφαίες ομάδες της Argentina) και στις 5 Ιουλίου του 2003 έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την ανδρική ομάδα. Ήταν 15 χρόνων και 35 ημερών, όταν ο Oscar Ruggeri τον σήκωσε από τον πάγκο για να αντικαταστήσει τον Emanuel Rivas, στο 69ο λεπτό του αγώνα με την Club Atlético San Lorenzo de Almagro. "Για να σας πω την αλήθεια, αυτή η στιγμή ήταν μεγάλη έκπληξη για εμένα, αλλά και τον προπονητή μου. Έως εκείνη την ημέρα είχα φροντίσει να μη χάσω προπόνηση και να ακούω ό,τι είχαν να μου πουν οι βετεράνοι συμπαίκτες μου, αλλά και οι προπονητές επί του πώς μπορώ να γίνω καλύτερος. Ο Ruggeri πήρε τεράστιο ρίσκο με εμένα. Με πίστευε πάρα πολύ, όταν ήμουν ακόμα παιδί".

Η old.ole.com.ar είχε γράψει εκείνη την ημέρα "Εξεπλάγη κανείς;", ενημερώνοντας ότι ο Agüero είχε μόλις καταρρίψει ένα από τα ρεκόρ που κρατούσε ο Diego Maradona, ο οποίος είχε κάνει ντεμπούτο με τους Argentinos Juniors εναντίον της Talleres de Córdoba στις 20/10 του 1976 και ενώ ήταν ήταν 15 χρόνων, 11 μηνών και 20 ημερών. Το μέσο πρόσθετε βέβαια, ότι "οι συγκρίσεις δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος", πριν προσθέσει ότι "το παιδί αυτό έδειξε σημάδια του ταλέντου του, από το πρώτο λεπτό και το φάουλ στον Garcia". Ο Pablo Guiñazú είχε δηλώσει ότι "εντυπωσιάστηκα από όσα μπορεί να κάνει. Είναι σε εξαιρετική κατάσταση". Ας γυρίσω όμως, στον "Dios" και το πώς ένιωσε ο Agüero που του "πήρε" το ρεκόρ. "Είχαν προηγηθεί δύσκολες στιγμές. Ήμουν πολύ μικρότερος και πολύ πιο κοντόσωμος από τους περισσότερους παίκτες, οπότε έπρεπε να μάθω να αποφεύγω τα επιθετικά τάκλιν. Ειδικά στην αρχή, έχω την αίσθηση ότι είχα γίνει στόχος για κακόβουλα τάκλιν και οι διαιτητές ήταν αναγκασμένοι να με... προσέχουν για να με προστατεύσουν από τα εσκεμμένα χτυπήματα. Σταδιακά, έμαθα να κάνω αυτό που έπρεπε και να αποφεύγω τους τραυματισμούς". Το χαμηλό κέντρο βάρους και ο ρυθμός του τον βοηθούσε να ανταγωνιστεί τους κατά πολύ μεγαλύτερους και πιο δυνατούς αντιπάλους του.

Εν πάση περιπτώσει, μετά το ντεμπούτο που λέγαμε, ο Ruggeri, ο οποίος είχε ομολογήσει ότι "δεν φοβόταν ποτέ τους μεγαλύτερους, ήταν ευγενικός και άκουγε ό,τι του έλεγες", δεν τον έβαλε άλλη φορά στην αποστολή. Ο Osvaldo Sosa που πήρε τη θέση του, έκανε μόνο μια εμφάνιση στο υπόλοιπο της σεζόν 2002-03. Το καλοκαίρι του 2003, η "Rojo" άλλαξε προπονητή. Ο Jose Omar Pastoriza χρειάστηκε επίσης, το χρόνο του πριν δώσει μια θέση στον Agüero: στις Φεβρουάριο του 2004 τον χρησιμοποίησε στο 4-2 επί της Cienciano (του Peru), για το Copa Libertadores. Εκείνη την ημέρα, έγινε κάτοχος και του ρεκόρ στην κατηγορία "μικρότερος σε ηλικία παίκτης που έπαιξε στο διεθνές τουρνουά".

Του το "έκλεψε" ο Martín Luis Galván Romo, o oποίος παρουσιάστηκε τρία χρόνια μετά στην πρώτη ομάδα της Cruz σε ματς με τη Monterrey. Ουδόλως τον ενόχλησε. Βλέπεις, μετά το ντεμπούτο, ακολούθησε νέα εμφάνιση για το ίδιο τουρνουά ένα μήνα μετά, ενώ στις 19/6 "έβαλε" το πρώτο 90λεπτο, εναντίον της Atlético de Rafaela, στο πλαίσιο του Torneo Clausura. Το πρώτο γκολ ήλθε στις 26/11, στο 2-2 με την Estudiantes και ακολούθησε η κλήση στην U17 της Αργεντινής, πριν έλθει και εκείνη για την U20 το 2005. Ήταν μέλος της ομάδας που πήρε το Παγκόσμιο U20, εκείνης της χρονιάς, στην Ολλανδία. Έκανε το repeat στον Καναδά, δυο χρόνια μετά, οπότε εκείνος πήρε τα βραβεία Golden Boot και Golden Ball του τουρνουά, χάριν των έξι γκολ σε επτά ματς.

Ανακοίνωσε, τηλεοπτικά, πως φεύγει, για ποσό ρεκόρ στην ιστορία της Αργεντινής

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 2005-06 είχε στάνταρ θέση στο ρόστερ (έχασε μόνο δυο ματς και αυτά λόγω τιμωρίας -είχε χαστουκίσει αντίπαλο) και 18 γκολ σε 35 συμμετοχές. Συζητήθηκε για το World Cup του 2006, αλλά ο Jose Pekerman αποφάσισε να μην τον καλέσει, λόγω της απειρίας του -και παρά την πίεση του κόσμου. Σαφώς και είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον "κατασκόπων" από όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ήταν πολλοί από κορυφαίους οργανισμούς της Ευρώπης. Άρχισαν λοιπόν, οι φήμες περί εξόδου του από τη χώρα, πριν ενημερώσει ο ίδιος μέσω της τηλεόρασης τον Απρίλιο ότι είχε αποφασίσει να φύγει στο τέλος της σεζόν. Δεν είχε πει βέβαια, πού θα πάει, οπότε άρχισαν οι φήμες περί του ενδεχόμενου προορισμού του. Αυτός είχε άλλα θέματα να ασχοληθεί.

Η πέμπτη κίτρινη κάρτα του ματς με την Olimpo de Bahia Blanca, για την 17η αγωνιστική του Torneo Clausura δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί για τελευταία φορά εναντίον της Boca Juniors. Όταν είδε την κάρτα, ξέσπασε σε κλάματα. Έγραψε τον επίλογο εναντίον της Rosario Central και στις 30 Μαΐου του 2006 ανακοινώθηκε από την Atlético Madrid, για έξι χρόνια. Το ποσό που δαπανήθηκε για πάρτη του (20 εκατ. ευρώ ή αν προτιμάς 28 εκατ. δολάρια -τότε) ήταν επίσης, ρεκόρ για την Αργεντινή. Ξεπέρασε τη μετακίνηση του Javier Saviola από τη River Plate στην Βarcelona, για 25.8 εκατ. δολ. Η Independiente ενημέρωσε ότι με τα χρήματα που πήρε, ξεπλήρωνε τα χρέη της, μπορούσε να ανακαινίσει το γήπεδο ΚΑΙ να κάνει μεταγραφές. Tο ποσό αυτό ήταν ρεκόρ και για την Atlético, που είχε δώσει 19.3 εκατ. δολ. για τον Christian Vieri και άλλα τόσα για τον Juninho, το 1997.

τους σύστησε ο ίδιος ο Maradona!) και παντρεύτηκαν ένα χρόνο μετά. Στις 19 Φεβρουαρίου του 2009 απέκτησαν το γιο τους, Benjamin στη Μαδρίτη. Ο Maradona είχε πάει στην πόλη για να υποδεχθεί τον πρώτο του εγγονό. Ο 20χρονος τότε παίκτης, έχασε την προπόνηση της ημέρας -κάτι το πρωτοφανές-, με το σωματείο να του εύχεται τα καλύτερα από την επίσημη ιστοσελίδα του.

Γιατί όμως, επέλεξε στα 17 του την Atlético; "Ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις της ζωής μου. Με βοήθησε να γίνω πιο δυνατός, πνευματικά και σωματικά, εντός και εκτός γηπέδων. Είναι τιμή μου να φοράω αυτό το σήμα στο στήθος και είμαι υπερήφανος που εκπροσωπώ μια τόσο μεγάλη ομάδα, με ξεχωριστή ιστορία επιτυχιών και διακρίσεων. Η Atlético είναι γνωστή ομάδα και στην Αργεντινή και υπάρχουν πολλοί που υπερασπίστηκαν τα χρώματα της, μέσα στην ιστορία. Ο γενικός διευθυντής της, Miguel Angel Gil με επισκέφτηκε στη χώρα μου και έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον στο ταλέντο μου. Έπεισε εμένα και την οικογένεια μου ότι θα είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για εμένα και το σύλλογο, αυτή η συνεργασία. Με έκανε να αισθανθώ άνετα και βέβαιος ότι μαζί θα μπορούσαμε να επιτύχουμε πολύ μεγάλα πράγματα. Πρωτίστως να παίξουμε στο Champions League. Άλλο ένα θετικό στοιχείο ήταν ότι δεν θα είχα πρόβλημα με τη γλώσσα. Την ήξερα!". Παρένθεση: ο άνθρωπος που τον εντόπισε ήταν ο Toni Munoz, τότε αθλητικός διευθυντής της Atlético, ο οποίος τον είχε δει να παίζει στο πρωτάθλημα της Νοτίου Αμερικής U19 και αμέσως θέλησε να τον πάρει μαζί του στην Ισπανία "γιατί είχε εξαιρετική τεχνική".

Αυτό το θέμα με τη γλώσσα. άφησε σε δεύτερη μοίρα τους περισσότερους από τους Chelsea, Juventus, Manchester United, AC Milan, Real Madrid, Inter Milan, Villarreal, Bayern, Palermo, Liverpool και Hamburg που έτρεξαν, αλλά δεν πρόλαβαν. Η αλήθεια είναι πως κάποιοι δεν ήθελαν να ικανοποιήσουν τις -ομολογουμένως- τεράστιες απαιτήσεις της ομα΄δας του. "Στη Μαδρίτη ένιωσα σαν στο σπίτι μου". Ο Fernando Torres τον βοήθησε στον εγκλιματισμό και εκείνος εξήγησε ότι "μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν την πρώτη χρονιά, για να μπορώ να λειτουργήσω. Είναι εξαιρετικός παίκτης και ακόμα καλύτερος άνθρωπος. Είχε γίνει σημείο αναφοράς της ομάδας, παγκοσμίως. Από παιδί ήταν φίλαθλος της Atlético και κατάφερε να παίξει για αυτήν την ομάδα. Η μετακόμιση του στη Liverpool είναι ατυχής, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το καλοκαίρι του 2007 η ομάδα έκανε μεγάλη επένδυση σε ποιότητα και ικανότητες, ώστε σήμερα όλοι να μπορούμε να επιδεικνύουμε τεράστια ποσότητα ταλέντου και ικανοτήτων".

Ναι, είχε αναπτύξει και την ιδιότητα του ηγέτη, όπως προσαρμοζόταν στο πιο γρήγορο στιλ παιχνιδιού. "Στην Αργεντινή έχεις χρόνο να σκεφτείς την καλύτερη πάσα. Εδώ όχι! Επίσης, στην Ευρώπη παίζουν περισσότερο "ένας εναντίον ενός", με πιο δυνατούς και μεγαλόσωμους αμυντικούς, ενώ στην Αργεντινή σε περιμένουν τουλάχιστον δυο".

Η σεζόν 2010-11 με την Atlético

Επίσης, είχε καταλήξει στο ότι δεν υπάρχει νόημα να φοβάται τους τραυματισμούς "για αυτό και είναι κάτι που δεν σκέφτομαι. Πάντα ο επιθετικός είναι πιο ευάλωτος σε αυτούς, προτιμώ ωστόσο, να πιστεύω ότι δεν υπάρχει αμυντικός που έρχεται επάνω σου για να σου κάνει κακό. Και δεν αφήνω το φόβο για ενδεχόμενο τραυματισμό να μου "πάρει" κάτι από όσα θέλω να κάνω στην επίθεση. Πάντα σκέφτομαι τον καλύτερο τρόπο για να σκοράρω, πώς να αποφύγω τους αντιπάλους ή τουλάχιστον πώς να κερδίσω φάουλ που δεν θα είναι επικίνδυνο για εμένα". Διευκρίνισε πως όνειρο του ήταν "να πάρω ένα ευρωπαϊκό τίτλο. Πρώτα βέβαια, πρέπει να προκριθούμε στο Champions League. Για να τα καταφέρουμε, θα πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να μην κοιτάμε μακριά". Κάπου το 'χετε ξανακούσει αυτό, έτσι;

Μετά το συμβόλαιο με την Atlético, κλήθηκε και στην εθνική ανδρών της Αργεντινής και έκανε την πρώτη εμφάνιση με τη Βραζιλία, στις 3 Σεπτεμβρίου του 2006, στο Emirates. Ένα χρόνο μετά, σκόραρε και το πρώτο γκολ με την "Albiceleste", στα προκριματικά για το World Cup του 2010, εναντίον της Βολιβίας. Στο μεσοδιάστημα ικανοποίησε για πρώτη φορά το όνειρο του ευρωπαϊκού τίτλου, όταν το 2010 κατέκτησε το Europa League (έδωσε δυο ασίστ στον τελικό με τη Fulham). Μετά, πήγε και στο Παγκόσμιο όπου έπαιξε υπό τις οδηγίες... του πεθερού του και τον ίδιο χρόνο πήρε και ισπανική υπηκοότητα.

Η σεζόν 2010-11 ήταν η καλύτερη που έκανε ως παίκτης των "Colchoneros". Για αρχή, ήταν αυτή που έφτασε τα 20 γκολ για πρώτη φορά στην καριέρα του, σε μια αγωνιστική περίοδο. Από τον Μάρτιο έως τον Μάιο σκόραρε σε 7 διαδοχικά ματς, κάτι που δεν είχε επιτύχει άλλος στην Ευρώπη, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στις 21/5, εναντίον της Mallorca έκανε το πρώτο hat-trick (το ματς έληξε 4-3) και το δεύτερο τέρμα του ήταν το 100ο του με την Atlético. Δυο ημέρες μετά ανακοίνωσε, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του, πως ήθελε να φύγει από τη Μαδρίτη και αποκάλυψε ότι έκανε και το σχετικό αίτημα στη διοίκηση του συλλόγου. "Τώρα οι εκπρόσωποι μου συζητούν με το σύλλογο, για τη λύση του συμβολαίου. Δεν ξέρω πού θα καταλήξουν. Ελπίζω όμως, να 'χει τελειώσει το θέμα, έως το τέλος του Copa América". Είχε σκοράρει 101 γκολ για τους "Colchoneros", σε 234 συμμετοχές.

H... ψύχραιμη αντίδραση των οπαδών της Atlético ήταν αυτή που βλέπετε στη φωτογραφία που ακολουθεί. Η μετακίνηση ανακοινώθηκε στις 28/7 του 2011, ημέρα που οι Ισπανοί έπαιζαν εντός έδρας με την Strømsgodset IF, για τα προκριματικά του Europa League και μερίδα των οπαδών κόσμησαν το "Vicente Calderón" με πανό που εύχονταν στον πρώην παίκτη τους και νυν "προδότη" να πεθάνει.

Αρχικά, ήταν πολλοί εκείνοι που αμφισβήτησαν την απόφαση της City να ξοδέψει ένα κοντέινερ με λεφτά για να πάρει έναν τόσο νέο παίκτη. Αποδείχθηκε ότι... καλά έκαναν αυτοί που δεν δίστασαν να θέσουν νέο ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, δίνοντας 45 εκατ. δολ. Η MARCA είχε γράψει πως η Atlético θα χρησιμοποιούσε αυτά τα χρήματα, για να πάρει τον Radamel Falcao, από την Porto (είχε 30 εκατ. ευρώ ρήτρα). Αυτό και έγινε, για να εξελιχθεί ο Κολομβιανός η τελευταία περίπτωση της μακράς λίστας με τους κορυφαίους σκόρερ της ομάδας.

Στη νέα του ομάδα πήρε την πρώτη χρονιά τη φανέλα με το Νο16, που έφερε το όνομα Kun Agüero. Στην πρώτη του σεζόν βρήκε 30 φορές τα αντίπαλα δίχτυα και έγινε ο πρώτος παίκτης της ομάδας που έφτασε σε αυτό το σύνολο, μετά τον Francis Lee, την αγωνιστική περίοδο 1971-72. Όλα ξεκίνησαν με το ντεμπούτο του εναντίον της Swansea. Μπήκε στο 70ο λεπτό, έδωσε μια ασίστ και σκόραρε δυο φορές. Τελείωσε με το γκολ της νίκης, στις καθυστερήσεις του αγώνα με την QPR, στην αυλαία της χρονιάς. Ήταν εκείνος που διασφάλισε τον πρώτο τίτλο της παρέας του, σε 44 χρόνια.

Στα χρόνια που ακολούθησαν εξελίχθηκε σε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς του κόσμου, ένας all out center forward, που μπορεί να παίξει και ως δεύτερος επιθετικός (κάτι που έκανε συχνά στην Atlético Madrid με τον Diego Forlán. Διαθέτει εξαιρετική πάσα, τακτική ευφυΐα και διαβάζει εξαιρετικά ό,τι του δίνουν οι αντίπαλοι. Ο πρώην προπονητής του στη City, Roberto Mancini είχε πει πως είναι "πιστή αντιγραφή του Romário", χάρη στη θέση, το ρυθμό, την ικανότητα να σκοράρει και την τεχνική. Επιπροσθέτως, μπορεί και τελειώνει με το δεξί, αλλά και το αριστερό, εντός και εκτός περιοχής. Τον χαρακτηρίζει η ευελιξία, η επιτάχυνση και η δύναμη, με τον Osvaldo Ardiles να 'χει δηλώσει χαρακτηριστικά ότι "έχει τεράστια δύναμη και εκπληκτικά εργατικό χαρακτήρα". Μπορεί και κρατά την μπάλα, να την ελέγχει και να ντριμπλάρει μοναδικά, για αυτό και είναι γνωστός και ως "απειλή στη μεγάλη περιοχή".

Tον Ιανουάριο του 2013 προέκυψε η είδηση του διαζυγίου του με την Giannina, η οποία ζούσε στη Μαδρίτη με το γιο τους και επιβεβαίωσε την πληροφορία, μέσω Twitter. Υπήρξαν δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι δεν άρεσαν σε εκείνον τα νυχτοπερπατήματα της συζύγου του, πολύ περισσότερο όταν αυτός έλειπε για παιχνίδι. Εκείνη απάντησε ότι "είναι ο πατέρας του παιδιού μου. Σε ένα χωρισμό και οι δύο έχουν μερίδιο ευθύνης". Ένα από τα θέματα της προστριβής ήταν και η σχέση του πεθερού με την 25χρονη Veronica Ojeda, η οποία ήταν και έγκυος. Η Giannina στήριζε την απόφαση του πατέρα της. Ο άνδρας της, όχι.

Εν πάση περιπτώσει, ενάμιση χρόνο μετά ο Agüero κατέθεσε μήνυση εναντίον της πρώην συζύγου του, σε δικαστήριο της Μαδρίτης, κατηγορώντας την πως δεν τον αφήνει να δει το γιο τους, κάτι που είχαν συμφωνήσει όταν αποφάσισαν να χωρίζουν. Εκείνη διέψευσε τα πάντα, ενημερώνοντας πως έχει ηχογραφήσει τις συνομιλίες τους που αποδεικνύουν ότι λέει ψέματα. Ο Maradona φυσικά και στάθηκε στο πλευρό της κόρης του, χαρακτηρίζοντας "δειλό" τον πρώην γαμπρό του. Πρόσθεσε ότι "ας του πει κάποιος πως η κόρη μου δεν φοβάται κανέναν. Δεν πάω στις συζητήσεις με τους δικηγόρους και αν εκείνος το παίζει μάγκας, ας κάνει το ίδιο στα δικαστήρια. Θέλω να δω αν θα ξαναπεί κάτι. Είναι κλαψιάρης και δεν θέλω καν να πω το όνομα του".

Μια εβδομάδα μετά τη βράβευση του ως καλύτερου σκόρερ στην Premier League, για τη σεζόν 2014-15 είδε τη φάτσα του σε όλα τα σκανδαλοθηρικά έντυπα της πατρίδας του. Την αφορμή την έδωσε η Giannina, "ποστάροντας" φωτογραφία με άλλον άνδρα στο Twitter. Με την ευκαιρία, τα μέσα θύμισαν πως ο σταρ της Manchester City είχε δεσμό με την "Μικρή πριγκίπισσα Karina", όπως είναι το παρατσούκλι της εξ Αργεντινής τραγουδίστριας Karina Jésica Tejeda. Είχαν γνωριστεί σε συναυλία που... είχε διοργανώσει η Giannina! Αυτή η σχέση τελείωσε στις αρχές του 2016, οπότε τηλεοπτικός σταθμός της Αργεντινής μετέδωσε την είδηση πως... ο νέος του δεσμός είναι η Toni Duggan, παίκτρια της γυναικείας ομάδας της City.

Ο αδελφός του ο Messi και η επιστροφή στην Independiente

Γνωρίστηκε με τον Lionel Messi, στις αρχές του 2005. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην U20 -πήραν μαζί το Παγκόσμιο στην Ολλανδία. Ο Agüero... δεν ήξερε ποιο ήταν το παιδί απέναντι του -δεν βοηθούσε και το γεγονός ότι ο Μessi είχε πάει στην Καταλονία απ' όταν ήταν 11. Θυμάται όμως, να έχει καρφώσει το βλέμμα του στα παπούτσια... του άγνωστου, γιατί ήταν εντυπωσιακά. Ο σταρ της Barcelona FC θυμάται πως "με κοίταζε... και σε κάποια στιγμή δεν άντεξε και ρώτησε "ποιος είσαι;". Όταν άκουσε το όνομα "το αναγνώρισα και τελικά θυμήθηκαν πως είναι αυτό το παιδί από το Rosario που είχε πάει στη Βαρκελώνη".

Έγιναν συγκάτοικοι στις αποστολές ("κοιμάται πολύ γρήγορα και τον ενοχλεί που μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση ακόμα και στο mute. Όταν κοιμάμαι εγώ, με ξυπνά για να πάρει τη τηλεκοντρόλ") και έτσι απέκτησαν φιλία που κρατά ακόμα και σήμερα. Ο Agüero έχει χαρακτηρίσει τον Messi ως "αδελφό" του και μάλιστα πρόσφατα τον ενημέρωσε ότι "η Manchester City είναι το ιδανικό μέρος για να παίξεις ποδόσφαιρο. Θα μπορούμε να τρώμε μαζί, να βγαίνουμε μαζί και να παίζουμε ποδόσφαιρο μαζί! Ο καιρός δεν επιτρέπει πολλές εξόδους, οπότε κυρίως μένουμε σπίτι. Έχουμε βέβαια, παιχνίδι κάθε τρεις ημέρες... οπότε ποιος νοιάζεται για τον καιρό;". Να σου πω όμως, και ότι στις 14/8 του 2014 υπέγραψε πενταετή επέκταση, έτσι;

Στα χρόνια που βρέθηκαν μαζί στην Ισπανία, ο Messi είχε το πάνω χέρι, σε αποτελέσματα. Ο Agüero σκόραρε 5 γκολ στα 12 μεταξύ τους παιχνίδια. Όταν δε, ο Agüero έπρεπε να παίξει στη θέση του τραυματία Messi στην εθνική, δεν ήθελε να βάλει τη φανέλα με το Νο10. "Ο φροντιστής μου είπε "έχουμε από το 1 έως το 23 και κάποιος θα το πάρει. Αναγκαστικά, αυτός θα είσαι εσύ". Μετά έμαθε πως ο Messi είχε αφήσει την οδηγία να χρησιμοποιείται το 10 από τον Kun, όταν εκείνος απουσιάζει και του έστειλε και γραπτό μήνυμα, στο οποίον τον ρωτούσε "θα την πάρεις ή θα δειλιάσεις;". Μαζί έγιναν χρυσοί Ολυμπιονίκες στο Πεκίνο, το 2008 -στο δεύτερο χρυσό μετάλλιο της χώρας σε Αγώνες.

Το 2013, οπότε η Independiente υποβιβάστηκε στη Primera B Nacional, για πρώτη φορά στην ιστορία της, σκέφτηκε να επιστρέψει για να δώσει μια χείρα βοηθείας. Είχε πει στη Sun ότι "λατρεύω αυτή την ομάδα και όταν "έπεσε" κατηγορία σκέφτηκα να γυρίσω. Ήθελα να τη βοηθήσω να επιστρέψει στην ελίτ των πρωταθλημάτων. Ο εκπρόσωπος μου, μου εξήγησε ότι η City θα με σκότωνε αν το επιχειρούσα. Ξέρω πως η δουλειά μου είναι στη City, αλλά σας λέω τη σκέψη που είχα. Είμαι πολύ χαρούμενος στο Manchester και σίγουρα θα επιστρέψω στην Independiente, για να τελειώσω εκεί την καριέρα μου". Αυτό που δεν είπε εκείνος, αλλά το είπε ο πατέρας του στο ραδιοφωνικό σταθμό Solo Rojo της Αργεντινής, ήταν ότι "ο γιος μου προσφέρθηκε να αγοράσει πέντε παίκτες για την Independiente, να πληρώσει εκείνος τους μισθούς τους. Ζητήσαμε από το βοηθό προπονητή, Carlos Squeo να μας στείλει μια λίστα, αλλά δεν το έκανε ποτέ".

Έχει γράψει ήδη την αυτοβιογραφία του (έχει τίτλο "Born to rise") και τη σήμερον ημέρα λέει πως νιώθει τον ίδιο έρωτα για το παιχνίδι, με εκείνον που είχε όταν ήταν παιδί. Μάλλον αυτός ο έρωτας ευθύνεται για το γεγονός ότι στις 3/10 του 2015 έγινε αυτός που σκόραρε πιο γρήγορα από κάθε άλλον, πέντε γκολ στην ιστορία της Premier League (στο 6-1 επί της Newcastle, στο Etihad Stadium). Τα κατάφερε σε 23 λεπτά και 34'' και ηγήθηκε της λίστας που έχει μέλη τους Andy Cole, Alan Shearer, Jermain Defoe και Dimitar Berbatov.

Το Σάββατο (16/4) έγινε ο τρίτος επισκέπτης από την ανέγερση του Stamford Bridge που σκόραρε hat trick στην Premier League και ο πέμπτος στην ιστορία της κατηγορίας που έφτασε τις τρεις σεζόν με τουλάχιστον 20 γκολ σε κάθε μία -φέτος έχει 21 και συνολικά 99 σε πέντε αγωνιστικές περιόδους. Εναντίον της Chelsea έφτασε τα πέντε hat-trick στην αγγλική λίγκα -για φέτος- και κυνηγά τον Luis Suárez . Ο Manuel Pelegrini τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο επιθετικό της λίγκας (λογικό), ακόμα και μετά... το άστοχο πέναλτι στο δεύτερο προημιτελικό με την Paris Saint-Germain που εν τέλει δεν στοίχισε στην ομάδα του. Είπε όμως, το παιδί να ρεφάρει για το λάθος στην πρώτη ευκαιρία. Και το έκανε, με τον προπονητή του να αναρωτιέται -μεγαλοφώνως- "τι άλλο πρέπει να κάνει, για να αναδειχθεί ο καλύτερος παίκτης στην Premier League;".