O Nταβιντ Φουστέρ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του ματς Ολυμπιακός-Βέροια, αυτοί όμως που εντυπωσίασαν ήταν οι φίλαθλοι που πήγαν το μεσημέρι της Κυριακής στο Καραϊσκάκης.

Και εξηγούμαστε. Μιλάμε για ένα ματς που έγινε τρεις ημέρες μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό αποκλεισμό από την Άντερλεχτ, έναν αγώνα που δεν είχε -λόγω διαφοράς δυναμικότητας- κανένα ενδιαφέρον, ενώ ήταν έκδηλη η γκρίνια τις προηγούμενες ημέρες, τόσο στον Τύπο, όσο και στις συζητήσεις των οπαδών.

Αν όμως κάποιος δεν γνώριζε τα γεγονότα της Πέμπτης και των ημερών που ακολούθησαν, δεν θα καταλάβαινε ότι το κλαμπ προερχόταν από ένα αποκλεισμό-σοκ. Καμία μουρμούρα, κανένα παράπονο, καμία πρόθεση κριτικής. Τουναντίον όλα ήταν καλώς γενόμενα στον αγωνιστικό χώρο. Και δεν μιλάμε για την αποθέωση του Φουστέρ. Αυτόν έτσι κι αλλιώς τον έχουν θεοποιήσει οι οπαδοί του Ολυμπιακού, μετά τον αγώνα που έπαιξε με μπανταρισμένο κεφάλι, κι αυτόν με τη Μάλμε που του άφησε ένα μαυρισμένο μάτι από κλωτσιά αντιπάλου μετά το γκολ. Κι ας βιάστηκαν να τον βαπτίσουν "μίζα του Βαλβέρδε".

Ο κόσμος χειροκροτούσε σε κάθε ενέργεια, εύστοχη και άστοχη. Χαρακτηριστικά χειροκρότησε τον Ερνάνι που δεν χαίρει άκρας εκτίμησης, ακόμη κι όταν έδινε λάθος τη μπάλα. Δεν στεκόμαστε καν στην αντιμετώπιση που είχε ο Ρομπερτο, παρότι τον αναθεμάτισαν για το γκολ της ισοφάρισης της Άντερλεχτ. Χειροκροτήθηκε και ο Μάρκο Σίλβα, παρά την κριτική που δέχθηκε για τις επιλογές του στο άτυχο παιχνίδι με τη βελγική ομάδα. Χειροκρότησαν και τον Ραούλ Μπράβο, που μετά το τέλος του αγώνα πήγε στη Θύρα-7 και έδωσε τη φανέλα του σε ένα φίλαθλο.

Όλα καλώς καμωμένα λοιπόν στο Καραϊσκάκης και φυσικά ενθάρρυνση για "διπλό" μέσα στην Τούμπα, από ένα κόσμο που έδειξε απίστευτη ωριμότητα, με συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν Άγγλους φιλάθλους. Δεν ήταν βλέπετε στις εξέδρες οι ...ελιτίστες που αποχώρησαν νωρίς στο παιχνίδι με την Άντερλεχτ.

Είδαμε επίσης για πρώτη φορά τον Μάρκο Σίλβα να χαμογελά στη συνέντευξη Τύπου και να στέκεται στα ματς που απομένουν , τόσο του Κυπέλλου, όσο και του πρωταθλήματος, ιδιαίτερα αυτό με τον Παναθηναϊκό.

Τα ρεκόρ του Ολυμπιακού

Το κλαμπ παρά τον πόλεμο απαξίωσης του πρωταθλήματος (όσα δεν φτάνει η αλεπού...), γιορτάζει την κατάκτηση του 43ου τίτλου, νωρίτερα από ποτέ στην ιστορία και με τον νεότερο προπονητή. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εξάλλου καμαρώνει τον έκτο συνεχόμενο τίτλο του σε ισάριθμα χρόνια θητείας του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της ομάδας που επέτρεψε πριν απο μερικές δεκαετίες στον Θόδωρο Νικολαϊδη να την βαπτίσει "Θρύλος".

Βάζει πλέον πλώρη για το ιστορικό ρεκόρ του Σωκράτη Κόκκαλη, που έκανε 7/7 και ετοιμάζεται για μια ανεπανάληπτη φιέστα στο τέλος του μαραθωνίου. Και φυσικά βάζει στην τροπαιοθήκη του κι άλλα ρεκόρ που ήταν στοιχειωμένα, όπως οι 11 συνεχόμενες νίκες του Μπούκοβι, που έγιναν 17 (μετράμε κι αυτή της Λεωφόρου στα χαρτιά, αφού δεν τον άφησαν να παίξει) . Τις συνεχόμενες σε δυο πρωταθλήματα του Σόλιντ , τις 18 συνεχόμενες στον Πειραιά του Βαλβέρδε και απομένει μόνο αυτό των 28 εντός έδρας συνεχόμενων νικών της ΑΕΚ, αν δεν κάνουμε λάθος. Και φυσικά έχει κίνητρο και για την επόμενη περίοδο, το αήττητο, αν κι αυτός ο στόχος του έκανε περισσότερο κακό , παρά καλό.

Κι αν κάποιοι αμφισβητούν ότι ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα, δεν μπορούν να ψελλίσουν ότι υπήρχε στο πρωτάθλημα κάποια άλλη, ανώτερη αυτής που χαίρεται για την πιο γρήγορη κατάκτηση τίτλου στην Ελλάδα, σε όλα τα σπορ.