Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη φορά κατά το πρόσφατο παρελθόν, που αρχές Αυγούστου, ο κόσμος της ΑΕΚ στριμωχνόταν σε ουρές στα εκδοτήρια για ένα εισιτήριο ευρωπαϊκού παιχνιδιού. Θαρρώ μάλιστα πως αυτό δεν έχει να κάνει καν με το γεγονός πως είναι η ιστορικά η πρώτη φορά που η ΑΕΚ δίνει τόσο νωρίς μέσα στο καλοκαίρι, ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Ακόμα και όταν υπήρχαν προκριματικά Αυγούστου, πρέπει να ταξιδέψει κανείς πολύ πίσω στον χρόνο, για να βρει εικόνες σαν αυτές που δημιουργήθηκαν τώρα στα εκδοτήρια του ΟΑΚΑ.

Πιθανότατα για να βρει κανείς κάτι ανάλογο, θα πρέπει να πάει πίσω στο καλοκαίρι του 1999 και πριν από το πρώτο ματς με την ΑΙΚ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Τότε που η ΑΕΚ ζούσε στον πυρετό της επιστροφής στους χρυσοφόρους ομίλους. Ή ακόμα και πιο πίσω στο 1994 και πριν από την μάχη με την Ρέιντζερς, πάλι για προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως τότε υπήρχε το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Άλλη εντελώς κατάσταση. Το εισιτήριο για κρίσιμα παιχνίδια ή για να ντέρμπι, ήταν μια πολύ περίπλοκη και δύσκολη υπόθεση. Τώρα πρόκειται για το ΟΑΚΑ. Για το αχανές ΟΑΚΑ και ένα παιχνίδι που θα γίνει στις αρχές του Αυγούστου. Μέσα στα μπάνια του λαού, που λέγανε και παλαιότερα. Με καύσωνα. Σε εποχή που ο κόσμος συνήθως κάνει ουρές μπροστά σε πλοία για τα νησιά και όχι σε εκδοτήρια γηπέδου.

Όμως ο κόσμος της ΑΕΚ θέλει να βρεθεί την Πέμπτη (1/8) στο πλευρό της ΑΕΚ. Καταρχήν για να μπορέσει να την "σπρώξει" στην πρόκριση στην επόμενη φάση, απέναντι σε μια ομάδα που και όταν έγινε η κλήρωση, αλλά ακόμα και τώρα μετά το αποτέλεσμα στο Ζοφρουά Γκισάρ, παραμένει το φαβορί. Οι ουρές για ένα εισιτήριο ωστόσο, οφείλονται και κάπου αλλού. Είναι η ανάγκη των οπαδών της ΑΕΚ να ζήσουν αυτή την επιστροφή. Μην ξεχνάτε πως είναι το πρώτο εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι, μετά από κάτι παραπάνω από πέντε χρόνια. Πέντε ζόρικα χρόνια που ο ίδιος κόσμος που τώρα φτιάχνει ουρές στα εκδοτήρια του ΟΑΚΑ για το παιχνίδι με την Σεντ Ετιέν, στριμωχνόταν έξω από το γηπεδάκι της Ραφήνας για να παρακολουθήσει ένα ματς απέναντι στην Τριγλία. Βεβαίως όσο εντυπωσιακή και όσο ενδεικτική της τεράστιας δυναμικής του τεράστιου μεγέθους ΑΕΚ είναι αυτή η εικόνα τώρα στο ΟΑΚΑ, ήταν και αυτή σ όλα τα γήπεδα εκείνης της περιπέτειας στη Γ' και Β' εθνική.

Διαχείριση και υπομονή

Όλη αυτή η προσμονή και όλος αυτός ο ενθουσιασμός προφανώς και θα σπρώξει την ΑΕΚ την Πέμπτη το βράδυ. Αλλά χρειάζεται και διαχείριση, για να μην αποτελέσει βάρος στα πόδια των ποδοσφαιριστών της. Ο κόσμος που θα βρεθεί στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να έχει στο μυαλό του, πριν καν την προοπτική της πρόκρισης, την φιλοσοφία με την οποία η ΑΕΚ θα μπει στο γήπεδο. Ο Κετσπάγια δεν πρόκειται να ρισκάρει. Και μεταξύ μας πολύ καλά θα κάνει. Δεν έχει να κάνει (μόνο) με τον αντίπαλο. Η ΑΕΚ ακόμα δεν είναι καν έτοιμη να πάρει αγωνιστικά ρίσκα. Άλλωστε και ο βασικός σέντερ φορ της (λέγε με Αλμέιδα) και ένα βασικό γρανάζι στα άκρα της επίθεσής της (λέγε με Ροντρίγκες), θα παίξουν μόνο λίγα λεπτά στην ρεβάνς. Αν παίξουν.

Η ΑΕΚ ούτε έχει λόγο να ρισκάρει, ούτε και πρόκειται να το κάνει. Άλλωστε όσο θέλει το γκολ η ΑΕΚ, άλλο τόσο το θέλει και η Σεντ Ετιέν. Αφήστε που, με το πλάνο του Κετσπάγια, ήδη από το πρώτο ματς στο Ζοφρουά Γκισάρ, έβγαλε περισσότερες ευκαιρίες για γκολ απ’ ότι ο αντίπαλος. Επομένως δεν έχει λόγο να το αλλάξει. Τουλάχιστον όχι δραστικά. Αυτό που βέβαια πρέπει να κάνει και που το είπε ο Κετσπάγια από την πρώτη στιγμή, είναι τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει, να τις κάνει γκολ και να μην τις πετάξει στα σκουπίδια.

Πάντως το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι αυτή την υπομονή και την συγκέντρωση που ο Κετσπάγια θα ζητήσει από τους παίκτες της ΑΕΚ, να την έχει εμπεδώσει πρώτα ο κόσμος που θα πάει στο γήπεδο. Και να είναι ο πρώτος που θα εμπνέει αυτή την υπομονή. Αυτό είναι και το μυστικό για να λειτουργήσει η (καυτή) ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ, επικουρικά στην προσπάθεια της ΑΕΚ για πρόκριση και όχι επιβαρυντικά.