Τελικά η Παναγία του έκανε το χατίρι του Άγγελου. Το πάτησε το κουμπί στη ρεβάνς με τη Ζίμπρου και νωρίς-νωρίς μάλιστα. Στο 11 έγινε το 1-0. Ύστερα από μισή ώρα μπήκε και ο διάολος μέσα στον αμανί, που άρχισε να τραβάει τον διαιτητή. Κόκκινη κάρτα στον μαύρο και πάρτους κάτω τους Μολδαβούς.

Με τη βοήθεια του Θεού τέσσερα τεμάχια έβαλε ο ΠΑΟΚ. Παρατηρώντας τον Αναστασιάδη διαπιστώνεις ότι όσο πάει και χειροτερεύει. Μέχρι τώρα μίλαγε γενικά και αφηρημένα για την Παναγία. Ξαφνικά άρχισε να γίνεται συγκεκριμένος. Ενόψει του ματς με τη Ζίμπρου, όχι μόνο την επικαλέστηκε, αλλά ήταν και ιδιαίτερα περιγραφικός:

"Ήρθε η ώρα η Παναγία να γυρίσει το κουμπί από πάνω".

Το επόμενο στάδιο ποιο θα είναι; Να πατήσει η Παναγία το γκάζι; Κι αν οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ δείξουν κάποια στιγμή υπεροψία να τραβήξει το χειρόφρενο για να τους επαναφέρει στην τάξη; Σαφώς και δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν μου ταιριάζει, δηλαδή, η εικόνα της Παναγίας κάπου εκεί ψηλά, να έχει μπροστά της ένα ταμπλό με διακόπτες και κουμπιά, όπως οι πιλότοι στο πιλοτήριο κι ανάλογα να κάνει τα κουμάντα της.

Να στρίβει το κουμπί δεξιά να θέλει να βοηθήσει κάποιον πιστό σαν τον Αναστασιάδη, ή να το στρίβει αριστερά να θέλει να τιμωρήσει κάποιον ασεβή. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, για κάποιον που πιστεύει. Και κάποιον που υποτίθεται ότι θέλει να διαδώσει αυτή την πίεση του. Η υπερβολή οδηγεί εκ του ασφαλούς στη γραφικότητα:

"Σήμερα (σ.σ με τη Ζίμπρου) μας τα έδωσε όλα η Παναγία. Πρέπει να την ευχαριστήσω. Την Κυριακή (σ.σ με την Καλλονή) χάσαμε βαθμούς, αλλά έτσι ήθελε η Παναγία".

Ο Κώστας Βάρναλης είχε μιλήσει για ουράνιους "χωροφύλακες". Ο Λασκαράτος, τον οποίον είχαν αφορίσει δύο φορές οι παπάδες είχε αναρωτηθεί: "αν υποθέσουμε ότι εκεί ψηλά υπάρχει ένα θείο ον που έχει φτιάξει το σύμπαν. Ασχολείται με τι μεσημεριανό πιάτο τρώω εγώ κάθε μέρα, ώστε ανάλογα να με επιβραβεύσει ή να με τιμωρήσει";

Η Παναγία, δηλαδή, τι δουλειά έχει με το ποδόσφαιρο; Για ποιο λόγο τη μια κανονίζει να μην κερδίσει ο ΠΑΟΚ την Καλλονή και την άλλη να ρίξει ντόρτια στη Ζίμπρου; Σαφώς κι ο καθείς έχει δικαίωμα να πιστεύει όπου γουστάρει ή να μην πιστεύει. Οι Μωαμεθανοί μάλιστα που είναι πρακτικοί, επιβραβεύονται στον πάνω κόσμο με βουνά από ατζέμ πιλάφι και ουρί του παραδείσου, που είναι μαστόρισες στον χορό της κοιλιάς.

Ο κάθε θεός έχει τους δικούς του νόμους και κανόνες. Κι ο πιστός κάθε δικαίωμα να τον υπηρετήσει. Να τον δοξάζει, να τον φοβάται, να ζητά τη μεσολάβηση του. Τη χάρη του. Η πίστη είναι 100/100 υποκειμενική υπόθεση. Κι αν την βγάζεις έξω, υπάρχουν όρια. Αν αρχίσεις να φεύγεις από τα όρια φτάνεις σε επίπεδα Ελένης Λουκά.

Μην τρελαθούμε δηλαδή. Για ποδόσφαιρο μιλάμε. Για επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Για μπίζνες. Για λεφτά. Για συμβόλαια εκατομμυρίων ευρώ. Για νταραβέρια. Η ΟΥΕΦΑ μέσω του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ είναι βιομηχανία παραγωγής χρήματος. Κι όπου παράγεται χρήμα, παράγεται ταυτόχρονα και διαφθορά. Βία. Τι δουλειά μπορεί να έχει με όλα αυτά ένα θείο ον; Τον απελπισμένο τον καταλαβαίνεις. Ο άνθρωπος ενώ ξέρει ότι θα πεθαίνει, απέναντι στον θάνατο είναι αδύναμος. Απέναντι στην αρρώστια. Κι όταν δεν έχει καμιά ελπίδα από την επιστήμη, στρέφεται στον θεό. Κάτι που δεν είναι 100/100 ανιδιοτελές, αλλά εν πάση περιπτώσει..

Στα επαγγελματικά, όμως, όπως το ποδόσφαιρο τι δουλειά μπορεί να έχει η Παναγία; Με ποια αρμοδιότητα θα έπαιρνε τα λεφτά του Γιουρόπα Λιγκ; Και εν πάση περιπτώσει αντίκειται και στο φερ-πλέι, να επικαλείται κάποιος την Παναγία και να ζητάει τη βοήθεια της. Δεν είναι τίμιο. Αλλοιώνονται οι κανόνες του παιχνιδιού. Όπως δεν είναι τίμιο να πιάνεις τον διαιτητή, όπως δεν είναι τίμιο να παίρνεις ντόπες, έτσι δεν είναι τίμιο να ζητάς τη βοήθεια της Παναγίας για να κερδίσεις δόξα και λεφτά.

(Τζίμι Χέντριξ - Γουάιλντ Θινγκ)