Και ξαφνικά άρχισε να πέφτει κόσμος από τα σύννεφα. Και κοσμάκης. Το ανώνυμο πλήθος που σε ποσοστό 61% βροντοφώναξε στο δημοψήφισμα όχι. Πολιτικοί αναλυτές. Διάσημοι μπλόγκερς, όπως ο Πιτσιρίκος. Επιφανείς αριστεροί δημοσιογράφοι όπως ο Γ. Δελαστίκ:

"Μα είναι δυνατόν να το κάνει αυτό ο Τσίπρας; Είναι δυνατόν μια Αριστερή Κυβέρνηση να υπογράψει αυτή τη συμφωνία-λαιμητόμο";

Είναι να γελάει κανείς, για να θυμηθούμε και τον Φίλιππο Συρίγο, με όλους αυτούς που θεωρούσαν τον Τσίπρα αριστερό. Και τον θεωρούν ακόμα. Την Κυβέρνηση του αριστερή. Και την θεωρούν ακόμα. Που πίστεψαν στον Πρωθυπουργό. Που ήλπιζαν ότι θα τους σώσει. ότι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους.

Πράγματι είναι να γελάει κανείς. Επειδή η περίπτωση - Τσίπρα, ούτε η πρώτη ήταν, ούτε η τελευταία. Η Ελλάδα, άλλωστε, είναι η κατ' εξοχήν χώρα του Ιμιτασιόν. Η χώρα της μαϊμούς. Σε όλα τα επίπεδα. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Όχι μόνο στην πολιτική. Πριν από τον μαϊμού-αριστερό, τον Τσίπρα, έχουν προηγηθεί άλλοι. Πολλοί άλλοι. Και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο:

- Ο μαϊμού σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου και το μαϊμού σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.

- Ο μαϊμού εκσυγχρονιστής Κώστας Σημίτης.

- Οι μαϊμού πατριώτες της Δεξιάς, σαν τον Αντώνη Σαμαρά.

- Ο μαϊμού υπερπατριώτης του Λάος, Γιώργος Καρατζαφέρης.

- Ο Νο2 μαϊμού υπερπατριώτρης, Πάνος Καμμένος.

Όλους τους πίστεψε ο λαός. Με την ίδια ακριβώς ευκολία που οι οπαδοί πιστεύουν τους σωτήρες στο ποδόσφαιρο:

- Οι Παοκτσήδες περιμένανε να τους σώσει ο Μπατατούδης.

- Στη συνέχεια πιστέψανε ότι θα τους σώσει ο Ζαγοράκης. Που έσπαγε τις επιταγές του Βιολίδη.

- Οι ΑΕΚτζήδες πιστέψανε ότι θα τους σώσει ο Ντέμης Νικολαΐδης.

- Στη συνέχεια περιμένανε τον Κιθ Χάρις με το ελικόπτερο.

- Το ίδιο σότο φάγανε οι Παναθηναϊκοί με τον σωτήρα Ανδρέα Βγενόπουλο.

Εύκολα την τρώει την μαϊμού ο Έλληνας. Εύκολα τον πιάνεις κορόιδο με το ιμιτασιόν. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ για να τον ψήσεις:

- Για τριάντα και και πλέον χρόνια ο Γιώργος Νταλάρας ήταν ο τραγουδιστής των αγώνων του λαού: "Στην Αθήνα μες το κέντρο φύτρωσε καινούργιο δέντρο". Ο τραγουδιστής της Αριστεράς, της φτωχολογιάς και της Κύπρου. Και για αρκετούς εξακολουθεί ακόμα να είναι.

- Για τριάντα χρόνια και βάλε ο Αλέφαντος είναι παλικάρι. Μέχρι και τραγούδι του γράψανε.

- Ο Δημοσθένης Βέργης, οικολόγος.

- Ο Κουβέλης με το συνονθύλευμα της ΔΗΜΑΡ, αριστεροί.

- Ο Ρουβάς, ηθοποιός.

- Ο Αντώνης Ρέμος ο Νο1 τραγουδιστής.

Τίποτα δεν έχουνε αφήσει οι Έλληνες που να μην το ξεφτιλίσουν. Με πρώτους διδάξαντες τους νοικοκυραίους της δεξιάς που ξεφτιλίσανε τρία σε ένα λες και επρόκειτο για σαμπουάν:

"Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια"

Με τον Βάκη για την Αγιά Σοφιά κι αυτόν τον Μιχελογιαννάκη του Σύριζα, ξεφτιλίστηκε μέχρι και η απεργία πείνας. Δεν πρωτοτύπησε ο Τσίπρας εμφανιζόμενος σαν Αριστερός. Με σφιγμένη και υψωμένητη γροθιά στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Δεν πιάστηκαν για πρώτη φορά κορόιδα οι Έλληνες. Δεν φάγανε για πρώτη φορά το παραμύθι. Με μαϊμού και ιμιτασιόν διάγουν τον βίο τους. Μαϊμού σωτήρες στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο. Μαϊμού πρότυπα σε κάθε μορφή της δημόσιας ζωής. Ο Έλληνας είναι σαν την πουτάνα. Όπως η πουτάνα έχει την ανάγκη να πιστέψει στον νταβατζή, έτσι κι ο Έλληνας έχει την ανάγκη να πιστέψει στον σωτήρα. Να πιστέψει στον οποιονδήποτε του πουλάει οποιοδήποτε παραμύθι. Χωρίς ποτέ το πάθημα να τους γίνεται μάθημα. Χωρίς ποτέ να βάζουν μυαλό. Πέφτουν και ξαναπέφτουν από τα σύννεφα και δεν κωλώνουν με τίποτα. Κάθε φορά είναι έτοιμοι για την επόμενη βουτιά.

(Στο τραγούδι της ημέρας Ντίβα από τον Ζωρζ Πιλαλί. Όταν η παρωδία ξεπερνάει το αληθινό)