ΜΕΤΑ από Ολυμπιακό - ΑΕΚ που δεν βλεπόντουσαν το Σάββατο μάπα το καρπούζι και τη Κυριακή. Σε ό,τι έχει να κάνει δηλαδή, με τους αποκαλούμενους μεγάλους. Ο ΠΑΟΚ τον μύρισε το κρίνο στα Γιάννενα. Όπως έχει πει όμως ο μέγας Αλβανός ήρωας, ο Σκεντέρμπεης, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Σχετικά δηλαδή με τα λεφτά που πλήρωσε ο ΠΑΟΚ για να αγοράσει αυτόν τον Ολσεν. Κι ευτυχώς που ο Σαββίδης βρήκε το στρατηγό Άρνεσεν. Να πιάνουνε τα λεφτά του τόπο. Σκέψου να μην είχανε τεχνικό διευθυντή τον Δανό. Κανένα σαπάκι θα τους είχανε φέρει για τερματοφύλακα.

Σχετικά με το 4-0 του Παναθηναϊκού σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει. Και μόνη της να παίξει αυτή η Καλλονή θα χάσει. Κι όμως. Ακόμα και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αντέχει. Έστω αυτό το ψευτοπρωτάθλημα που παίζεται στην Ελλάδα έχει ενδιαφέρον. Κάποιοι πληρώνουν για να πάνε στο γήπεδο. Εν μέσω της πιο σκληρής κρίσης ο Ολυμπιακός έκανε ρεκόρ στα διαρκείας. Ντάλα καλοκαίρι σ' ένα ψευτοπαίχνιδο με τον Πλατανιά πήγανε στο ΟΑΚΑ τριάντα χιλιάδες και πλέον ΑΕΚτζήδες. Συνυπολογίζοντας και τους πέντε-έξι χιλιάδες Οριτζιναλίστες που κάνουνε ντου και μπαίνουν μέσα νταηλίκι χωρίς εισιτήριο.

Πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που πληρώνουν τη συνδρομητική τηλεόραση. Κάποιοι λίγοι αγοράζουν ακόμα αθλητικές εφημερίδες. Αρκετοί είναι αυτοί που παθιάζονται με τις ομάδες τους και μανουριάζουν. Πολλοί είναι αυτοί που καυλαντίζουν στα αθλητικά σάιτ. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τουλάχιστον έναν Κομπότη. Αυτό το καραγκιοζιλίκι της πολιτικής τι έχει να παρουσιάσει; Τον Πάνο Καμμένο; Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει έναν Καμπιάσο. Έναν Εσιέν. Και εν πάσει περιπτώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο εν μέσω κρίσης, έφερε έναν Μπερμπάτοφ. Οι σταρ της πολιτικής ποιοι είναι; Η Χρυσοβελώνη και η Βούλτεψη;

Αυτή η γελοιότητα των εκλογών έχει κανένα νόημα; Έστω και την παραμικρή ελάχιστη σημασία; Υπάρχει πλέον έστω κι ένας λόγος για να γίνονται εκλογές στην Ελλάδα; Παίζει κανένα ρόλο ποιος θα είναι Πρωθυπουργός; Όλοι τα ίδια κάνουνε. Καλύτερα να στρίψουν κορώνα-γράμματα κι όποιος κερδίσει, φωνάζει την άλλη μέρα τον Ιερώνυμο να τον ορκίσει Πρωθυπουργό. Έχει κανένα νόημα ποιοι θα είναι Υπουργοί; Όλοι τα ίδια κάνουνε: πρώτος μνημονιακός Υπουργός εργασίας ο ψευτοσοσιαλιστής Λοβέρδος. Στη συνέχεια ο δεξιός Βρούτσης και εσχάτως ο ψευτοαριστερός Κατρούγκαλος. Αποτέλεσμα; Να γίνεται πάντα στο τέλος αυτό που είχε πει ο Γκάρι Λίνεκερ. Σχετικά δηλαδή με τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις αυτό που θέλουνε οι Γερμανοί.

Έτσι και στις εκλογές. Όσα κόμματα κι αν κατέβουν σε όποια σειρά κι αν έρθουν πρώτο, δεύτερο, τρίτο στο τέλος κερδίζουν οι δανειστές. Το χειρότερο, όμως, από όλα είναι ότι δεν ντρέπονται. Όλοι έχουν περίσσευμα θράσους. όλοι κάνουν δηλώσεις. Παριστάνουν ότι τσακώνονται. Ότι δήθεν έχουν διαφορές. Ότι ο Τσίπρας αρνείται να κάτσει στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσει με τον Μεϊμαράκη. Βρήκανε μάλιστα δήθεν αφορμή να τσακωθούν την υπηρεσιακή πρωθυπουργό, την κ. Θάνου. Που ήθελε ο Σύριζα, αλλά δεν ήθελε η Νέα Δημοκρατία. Όχι την Κατερίνα Θάνου, την τέως Ολυμπιονίκη, αλλά τη Βασιλική Θάνου, την πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Ο ένας κατηγορεί τον άλλον, ενώ είναι ίδιοι. Ενώ κάνουν ακριβώς τα ίδια κι αύριο θα ξανακάνουν τα ίδια. Ενώ δεν έχουν μεταξύ τους καμιά απολύτως διαφορά. Σκίζει τα ρούχα του, αυτός ο Παπάς ότι δεν υπάρχει περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας του Σύριζα με τη Νέα Δηοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Μα όπως τους είπε ο τέως σύντροφος Λαφαζάνης, ήδη έχουνε συνεργαστεί και πολύ καλά μάλιστα. Υπερψηφίζοντας στη Βουλή όλα τα Μνημόνια. Και δεν έχουνε και ίχνος ντροπής. Συνεδρίασαν δήθεν στο Σύριζα σχετικά με το πρόγραμμα που θα θέσουν υπόψη του ελληνικού λαού. Μιλάμε για ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο.

Είναι δυνατόν εν έτη 2015 να βγαίνουν τα κόμματα και να μιλάνε για πρόγραμμα; Ποιο πρόγραμμα; Σαν κι αυτό του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη που έγινε πατσαβούρα; Όποιο κόμμα κι αν έρθει πρώτος στις εκλογές, όποια συνεργασία κι αν προκύψει, το πρόγραμμα είναι γνωστό και δεδομένο. Ότι προβλέπει το Μνημόνιο, που όλοι μαζί ψηφίσαν κι όλοι είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν. Ότι χαρτάκι τους δίνουνε κάθε φορά Σόιμπλε και σία. Όπως κάποιοι προπονητές φτιάχνουν τη σύνθεση σύμφωνα με το "χαρτάκι" που παίρνουν από τον πρόεδρο έτσι και οι Έλληνες Πρωθυπουργοί κάνουν ότι λέει κάθε φορά το χαρτάκι των θεσμών. Άλλοι το έχουνε ρίξει στην τρελή και κάνουνε πλάκα. Όπως η Φώφη που έκανε πρόσκληση για ενότητα σε όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, η επίσης αποθαμένη ΔΗΜΑΡ την έκανε δεκτή κι ενώθηκαν εις σάρκαν μιαν. Σαν να λέμε δηλαδή να κάνουν συγχώνευση στο ποδόσφαιρο Εργοτέλης και ΟΦΗ για να ενώσουν τα χρέη τους. Πράγματι είναι γελάει κανείς όπως θα έλεγε ο Συρίγος. Επειδή δεν εκφράζουν κανέναν και τίποτα κι επειδή κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, ασχολούνται αυτοί μεταξύ τους.

Για να το μαζεύουμε και να το κλείνουμε, λοιπόν, τη μεγάλη κουβέντα και τη μεγάλη αλήθεια σχετικά με τις εκλογές την είπε η φράου Μέρκελ: "η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης και όχι της κρίσης". Κατάμουτρα τους το λέει: κορόιδα Έλληνες ό,τι και να ψηφίσετε στις εκλογές, εγώ θα κερδίσω. Και πώς να χάσει όταν το παιχνίδι γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα; Όταν έχει πάντα στα χέρια της τους άσσους; Χθες Γιωργάκη, Παπαδήμο, Βενιζέλο, Σαμαρά σήμερα τον Τσίπρα κι αύριο κάποιον άλλον. Κέρδισε εσύ κορόιδο με τα πεντάρια και τα εξάρια. Πώς να κερδίσεις στο μπαρμπούτι της πολιτικής όταν ο Σόιμπλε έχει στα χέρια του "καραγκιόζη"; Μια ζωή πεντάρες και εξάρες θα φέρνει.

(Στο τραγούδι της ημέρας Ιορδάνης Τσομίδης και παπατζήδες)