OPINIONS

Πρόζα και αυτοσχεδιασμός

Πρόζα και αυτοσχεδιασμός

Ο Κώστας Καίσαρης σχολιάζει τους θεατρινισμούς των πολιτικών στις κάμερες ανατρέχοντας στο ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι.

Γνωστό είναι το ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι. Που όταν ήρθανε face to face όπως λέει ο Βασίλης Κωνσταντίνου για αυτόν που τον χτύπησε άνανδρα από πίσω, ο λαγός το γύρισε στο Καλαματιανό. "Μια χαρά περνάμε. Λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα". Αυτά που έχουνε ακουστεί δηλαδή ότι "εγώ λέω όπου βρω το λιοντάρι το πηδάω". Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν λιοντάρια. Μόνο λαγοί. Που όχι μόνο λένε σε καθημερινή βάση μαλακίες για να περνάει η ώρα, αλλά έχουν και την απαίτηση να τους παίρνεις στα σοβαρά. Οι πολιτικοί. Χωρίς επαναλαμβάνω να υπάρχει ο φόβος του λιονταριού, που θα τους ανακαλέσει στην τάξη.

Έλεγα τις προάλλες ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα παίζουν ρόλους. Αυτό που τους χαρακτηρίζει κι αυτό που έχουν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό είναι η υποκριτική τέχνη. Δε θα μπορούσε δηλαδή ο Βαρουφάκης αντί για καθηγητής και στη συνέχεια πολιτικός να είχε ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού; Τίποτα δεν του λείπει. Όλα τα έχει και με το παραπάνω. Και πρόσωπο που λάμπει και ακτινοβολεί και ύφος όταν παίρνει πόζες και άριστη μπορείς να πεις εκφορά του λόγου. Για τεράστια άνεση μιλάμε. Που θα του έδινε τη δυνατότητα αν είχε ακολουθήσει το δρόμο της υποκριτικής για διεθνή καριέρα. Για Μπόντγουεϊ.

Η πρόζα, όπως και ο αυτοσχεδιασμός, είναι μέρος της καθημερινότητας όλων των Ελλήνων πολιτικών. Κι όχι μόνο όταν βγαίνουν στην τηλεόραση, που ο καθένας από δαύτους έχει ατέλειωτες ώρες πτήσης. Αν επρόκειτο για πιλότους, όλοι θα είχαν βγει στη σύνταξη. Πόσες φορές, δηλαδή, έχουν παιχτεί οι ταινίες της Βουγιουκλάκη στην τηλεόραση και πόσες φορές έχει εμφανιστεί ο Άδωνις Γεωργιάδης; Ο σύζυγος της μαέστρου κερδίζει. Την πάλαι ποτέ εθνική σταρ κατά κράτος.

Η ικανότητα μάλιστα στην ηθοποιία δεν έχει να κάνει με τις ιδεολογίες. Χαρακτηρίζει τους Έλληνες πολιτικούς στο σύνολο τους. Και τους δήθεν εθνικόφρονες της δεξιάς παράταξης και τους δήθεν αριστερούς που κυβερνάνε (εδώ κι ένα μήνα).

Το μικρό απόσπασμα από τη συνάντηση Τσίπρα-Κοντονή είναι χαρακτηριστικό. Η τέχνη, άλλωστε, δεν μετριέται με το μέγεθος. Η ποιότητα μετράει. Όχι η ποσότητα. Μόλις 69 δευτερόλεπτα είναι υπεραρκετά. Καθισμένοι στο οβάλ γραφείο ο Τσίπρας υποδύεται τον Πρωθυπουργό κι ο Κοντονής τον Υπουργό.

Με το απαραίτητο ντεκόρ. Έχοντας μπροστά του ο Τσίπρας μπλοκάκι και στυλό δήθεν για να σημειώνει. Κι ο Κοντονής ντοσιέ και φακέλους με όλα τα ντοκουμέντα περί της βίας στα γήπεδα. Απέναντι τους (χωρίς να φαίνονται στο πλάνο) κάμεραμαν και φωτορεπόρτερ. Έχει ήδη δοθεί το σύνθημα "πάμε" και η παράσταση αρχίζει.

Ακούγονται μάλιστα τα "χρατς-χρουτς" των φωτογραφικών μηχανών. Και σιγά τα δύσκολα. Η σκηνή βγήκε με τη μια. Χωρίς να χρειαστεί δεύτερο γύρισμα. Θα μου πείτε τώρα οι πορνοστάρς κάνουν πολύ πιο δύσκολη δουλειά, μπροστά σ' ένα σωρό κόσμο. Θα κωλώσουνε οι πολιτικοί που η γλώσσα τους πάει ροδάνι; Πρώτος που αρχίζει να μιλάει ο Κοντονής, με δήθεν σοβαρό ύφος παριστάνοντας τον Υπουργό: "Κύριε πρόεδρε, είχαμε γεγονότα στη Σούπερλιγκα. Τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα".

Ο Τσίπρας παριστάνοντας τον Πρωθυπουργό τον ακούει προβληματισμένος. Σοβαρός. Για να ακολουθήσει ο εξής διάλογος:

Τρίπρας: "Πρέπει να υπάρχουν δραστικές αποφάσεις".

Κοντονής: "Δεν γίνεται διαφορετικά. Αν δεν είχαμε νεκρό στη Λεωφόρο ήταν καθαρά από σύμπτωση. Οι ρουκέτες έφευγαν σε ευθεία γραμμή" (κάνοντας χαρακτηριστικές κινήσεις με τα χέρια για να γίνει κατανοητός).

Τσίπρας: "Πρέπει να εφαρμοστεί το ισχύον νομικό πλαίσιο".

Κοντονής: "Το νομικό πλαίσιο υπάρχει κύριε πρόεδρε, αλλά σκοπίμως δεν έχει εξειδικευθεί".

Τσίπρας: "Δεν εφαρμόζεται δηλαδή";

Κοντονής: "Τίποτα".

Αν αυτό δεν είναι θέατρο τι είναι; Ποια είναι η σκοπιμότητα για αυτόν τον θεατρικό διάλογο μπροστά στις κάμερες; Για να δείξουνε ότι κάτι κάνουνε; Ότι ο Υφυπουργός ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κι οι δύο μαζί σπάνε το κεφάλι τους να δούνε τι θα κάνουνε, επειδή ο Μαρινάκης μπουγέλωσε τον Αλαφούζο στη συνεδρίαση της Σούπερλιγκ; Ποιος ο λόγος να γίνονται όλα αυτά δημόσια;

Για να πεισθούν οι ιθαγενείς ότι η Κυβέρνηση πάει να πιάσει τον ταύρο της βίας από τα κέρατα; Κι εγώ σαν πολίτης έχω την υποχρέωση να πάρω όλο αυτό το κουκλοθέατρο στα σοβαρά; Αν όλα αυτά τα έλεγαν μεταξύ τους και κατά μονάς, δεν θα είχε αξία η δήθεν προσπάθεια τους; Κι αν κάποιος πει ότι όλα αυτά του θυμίζουν τον λαγό στη ζούγκλα που έλεγε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα, θα είναι υπερβολικός και άδικος; Και χωρίς επαναλαμβάνω να υπάρχει το λιοντάρι για να τους ανακαλέσει στην τάξη.

(Τζέρι Λιούις και Whole lotta shakin going on, όταν ξεκίναγε την καριέρα του πριν 51 χρόνια)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ