Ο Ιωάννης Μεταξάς, πάντως, την 28η Οκτωβρίου του 1940, είχε πει μόνος του το "όχι". Δεν είχε κάνει δημοψήφισμα. Όπως ο Αλέξης Τσίπρας. Που ξηγήθηκε σαν Μελισσανίδης. Όχι σαν Ιωάννης Μελισσανίδης, Ολυμπιονίκης, αλλά σαν Δημήτρης Μελισσανίδης, μέτοχος της κατασκευαστικής "Δικέφαλος 1924". "Εσείς θα το χτίσετε το γήπεδο", είπε ευθύς εξαρχής στους ΑΕΚτζήδες. "Εσείς θα αποφασίσετε για τη συμφωνία που προτείνουν οι δανειστές", είπε ο Τσίπρας στις Ελληνίδες και στους Έλληνες.

Κι εδώ είναι που θα πρέπει να πούμε ότι αν υπάρχει ένα κόμμα, που το διακρίνει η συνέπεια λόγων και πράξεων, είναι το Κομμουνιστικό. Το ΚΚΕ. Εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια. Αποχή από τις εκλογές του 1946, μετά την Κατοχή και τη Βάρκιζα, το ΚΚΕ, με απόφαση του Νίκου Ζαχαριάδη. Αποχή κι από το δημοψήφισμα του 2015, με απόφαση του Κουτσούμπα. "Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" τη δεκαετία του '50, "τι Βαρουφάκης, τι Σόιμπλε" την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Οι στιγμές που ζούμε, μπορεί να ανατρέχουν στο 1940-46, αλλά είναι έτσι κι αλλιώς συγκλονιστικές. Από την Παρασκευή το βράδυ, που πήρε αυτή τη "μεγάλη απόφαση" ο Τσίπρας, μέχρι το Σάββατο το μεσημέρι, έγιναν δύο θαύματα. Έχουμε και λέμε:

- Μέχρι τώρα ξέραμε ότι, ενόψει ιστορικών γεγονότων, δάκρυζαν οι εικόνες της Παναγίας στις εκκλησίες. Στην προκειμένη περίπτωση, δάκρυσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αυτοπροσώπως. Στις δύο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, προσερχόμενη στο Μέγαρο Μαξίμου. Με μάτια βουρκωμένα, ωστόσο, θέλοντας να κρατήσει όρθιο το φρόνημα του λαού, δήλωσε: "Οι μνημονιακοί εκβιασμοί αποτελούν βία κατά της δημοκρατίας".

- Έχω ξαναγράψει ότι έχουν αναφερθεί δύο περιπτώσεις που ο μουγγός μίλησε. Μια φορά στο Δέλτα, μετά τη δεύτερη κούρσα, όταν κέρδισε το άλογό του, βρήκε το τετρακάστ και βροντοφώναξε: "Το έπιασα". Κι άλλη μία, άλλος μουγγός, σ' ένα καφενείο στην Κυψέλη, όταν τράβηξε στο κουμ-καν σφήνα το επτά σπαθί, κατέβασε τα φύλλα του και είπε: "Έγινα". Τρίτη περίπτωση ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος, ο αποκαλούμενος και Βούδας. Κανείς δεν θυμάται ποια ήταν η τελευταία φορά που είχε μιλήσει. Μουγγός ήταν τα τελευταία πέντε χρόνια. Μετά την απόφαση Τσίπρα, ωστόσο, για δημοψήφισμα, ο μουγγός Κώστας Καραμανλής μίλησε: "Άφρονες επιλογές οδηγούν τη χώρα σε περιπέτειες".

Ποια θα είναι όμως η επόμενη μέρα μετά την Κυριακή το βράδυ, όταν θα έχει μιλήσει ο κυρίαρχος λαός και θα έχουν ανοίξει οι κάλπες; Τι θα κάνει η Κυβέρνηση στην περίπτωση του "ναι"; Τι θα κάνει στο "όχι"; Πλέον αρμόδιος να απαντήσει, ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Που δεν είναι απλά ένας Υπουργός Επικρατείας, αλλά ο μέντορας του Αλέξη Τσίπρα. Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, ο Αλέκος δήλωσε: "Η περίπτωση του «ναι», δεν σημαίνει παραίτηση της Κυβέρνησης". Αργότερα επανήλθε με νεότερη δήλωσή του: "Αν ο λαός πει «ναι», θα παραιτηθούμε και θα πάμε σε εκλογές. Δεν είμαστε καρεκλοκένταυροι".

Ποια από τις δύο δηλώσεις ισχύει; Μήπως ο Φλαμπουράρης τα έχει χάσει, κι άλλα λέει το πρωί κι άλλα το μεσημέρι; Απευθύνθηκα σε ιδιαίτερα αξιόπιστη πηγή, σχετικά με τα εσωτερικά του Σύριζα, και πήρα την εξής απάντηση: "Κοίταξε να δεις. Είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται συχνά. Πολύ συχνά. Εμάς στον Σύριζα, δεν μας ξαφνιάζει πλέον. Άλλα λέει ο Αλέκος το πρωί, όταν είναι στεγνός, κι άλλα όταν έχει αρχίσει να κατεβάζει τα κατρούτσα και τα μισόκιλα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Διαλέγεις ποια δήλωση από τις δύο σού ταιριάζει, ανάλογα σε ποια συνιστώσα ανήκεις, και παίρνεις".

Και δεν συμβαίνει αυτό μόνο στον Αλέκο. Ίδια ακριβώς περίπτωση κι ο Διαμαντής. Πολύ καλός φίλος. Εξαιρετικός. Το μυαλό του, μέχρι τις δυόμιση μετά το μεσημέρι, ξυράφι. Στις δυόμιση, έχει δώσει εντολή στο "Απέραντο γαλάζιο" στον Όρνο, στη Μύκονο, να του φέρνουν το πρώτο ούζο. Από κει και πέρα, όσο περνάει ο χρόνος, κι έρχονται περισσότερα ούζα, η μνήμη αδυνατίζει. Την άλλη μέρα, τι είχε γίνει από τις πέντε και μετά της προηγούμενης, ο Διαμαντής δεν θυμάται τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Δεν είναι όμως μόνο ο Αλέκος. Το τσίρκο Μεντράνο, σε ό,τι έχει να κάνει με το Σύριζα, έχει πολλούς πρωταγωνιστές. Κάθε πέντε λεπτά, ο Γιάννης Βαρουφάκης κάνει και διαφορετική δήλωση. Σε μια από τις μπαρούφες που πέταξε, είπε: "Αν τα βρούμε μέχρι την Τρίτη με τους θεσμούς, θα πούμε «ναι» στο δημοψήφισμα". Στη συνέχεια, την έκανε στριφογυριστή: "Μεγάλη η πιθανότητα, ο λαός να απορρίψει το «όχι» που του λέει η Κυβέρνηση. Αν ο λαός μάς πει να υπογράψουμε, θα υπογράψουμε". Μέχρι που έχουνε τρελάνει και τους ξένους. Με τον Γερμανό αντικαγκελάριο να δηλώνει: "Καλή ιδέα το δημοψήφισμα".

Στο μεταξύ, ο ένας μετά τον άλλον οι διάφοροι επώνυμοι, παίρνουν θέση σ' αυτές τις μεγάλες για το έθνος στιγμές. Όπως ο Λάκης Λαζόπουλος, που είπε: "Ο Τσίπρας σήκωσε το ανάστημα και μαζί του όλοι οι Έλληνες". Άλλοι διανοούμενοι αντίθετα, όπως ο Μάρκος Σεφερλής και ο Γιώργος Νταλάρας, επέλεξαν τη σιωπή. Σε αντίθεση με τον μέγα εθνικόφρονα, που ακούει στο όνομα Βύρων Πολύδωρας, που δήλωσε ευθαρσώς: "Θα ψηφίσω όχι". Αυτή είναι η περίφημη λαϊκή ενότητα, που σφυρηλατεί ο Σύριζα; Χέρι-χέρι στον αγώνα κατά των δανειστών και στο μεγάλο "όχι", Λαζόπουλος, Πολύδωρας, αλλά και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μην συστρατευθεί σ' αυτήν την κρίσιμη για το έθνος μάχη, αυτός ο μεγάλος Έλληνας. Το μήνυμα που έστειλε ο Γιώργος Καρατζαφέρης μέσω iPhone στον Αλέξη Τσίπρα, τα λέει όλα: "Το όχι απαιτεί δύναμη. Το ναι αδυναμία. Ζύγισε πώς θες να σε βλέπει ο λαός. Δυνατό ή αδύναμο; Ο Θεός μαζί σου". Ο Σάκης Ρουβάς, αντίθετα, δεν θέλησε να διχάσει. Έδειξε αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, προτείνοντας Κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ο Ηλίας Ψινάκης, από την πλευρά του, όπως ενημέρωσε τις φίλες του, Έλλη Στάη και Γιάννα Αγγελοπούλου, είναι βαθιά προβληματισμένος και δεν έχει αποφασίσει ακόμα.

Δεν είναι όμως μόνο οι επώνυμοι. Είναι, πάνω απ' όλα, ο απλός λαός. Όπως ο Απόστολος Μάντης. Ο οποίος, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αποθέωσε τον Έλληνα πρωθυπουργό: "Αλέξη Τσίπρα, είσαι άντρας με άλφα κεφαλαίο. Αλέξη, έχεις αρχ...ια από εδώ μέχρι τη Σιγκαπούρη". Για το ποιος είναι ο Απόστολος Μάντης, θα ανατρέξουμε στο στίχο του Νίκου Καββαδία: "Εκτός από τη μάνα σου, κανείς δεν σε θυμάται". Για ναυτικό πρόκειται, που οργώνει τις θάλασσες και τους ωκεανούς, σαν σύγχρονος Οδυσσέας για τον επιούσιο. Ο Απόστολος Μάντης, λοιπόν, είναι ευρύτερα γνωστός με την άλλη του ιδιότητα. Του συζύγου της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αυτή ακριβώς είναι μία ακόμα επιτυχία του Σύριζα. Για πρώτη φορά επί αριστεράς, αποκτούν φωνή οι άντρες των πολιτικών. Έχει ακούσει κανείς μέχρι τώρα να μιλάει ο άντρας της Σοφίας Βούλτεψη; Έχει εμφανισθεί ποτέ ο άντρας της Όλγας Κεφαλογιάννη; Ξέρει κανείς ποιος είναι ο άντρας της Φώφης Γεννηματά; Κλεισμένους τους έχουν στους τέσσερις τοίχους. Η Ζωή, αντίθετα, σαν γνήσια αριστερή και επαναστάτρια, έβγαλε τον άντρα της μπροστά. Ο ναυτικός Απόστολος Μάντης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

- ΚΑΙ για να τελειώνουμε: Ποιον καλύτερο από τον Τσίπρα θα έβρισκαν Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ και λοιποί θεσμοί; Δεδομένο ήταν ευθύς εξαρχής το "ναι". Τα μνημόνια που πέρναγαν με ιδρώτα και αίμα οι Σαμαροβενιζέλοι, θα περνάνε πλέον με την έγκριση του ελληνικού λαού. Μέχρι το 2050 και βάλε. Μέχρι να πάνε οι μισθοί στα τρία κατοστάρικα και οι συντάξεις στα δύο. Ποιο "ναι" και ποιο "όχι"; Για δύο "ναι" πρόκειται. Ή "ναι" στα μέτρα των θεσμών, ή "ναι" στα μέτρα του Τσίπρα.

("Εσύ που ήσουνα". Από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη, "Όλα είναι δρόμος". Όταν η Ελλάδα ευημερούσε)