"Ήρθα εδώ για να βοηθήσω" είπε ο Αντώνης στον Λεονάρντο. Εσύ είσαι ο προπονητής, εσύ θ' αποφασίζεις. Η βοήθεια πράγματι είναι μια σημαντική πράξη. Αν σκάβεις κανένα χωράφι και πάρει κάποιος μια τσάπα να σου δώσει χείρα βοηθείας. Όπως, όταν κάνεις μετακόμιση. Κι έρθει κάποιος φίλος να βάλει ένα χεράκι, να μην πιάσει η μέση σου. Κι οι γυναίκες βοηθάνε η μια την άλλη. Την οικοδέσποινα στο τραπέζι. Αλλά και στη συνέχεια να μαζέψουν πιάτα, ποτήρια και να συμβάλουν στο πλύσιμο.

Σε όλες τις περιπτώσεις, υποχρεούσαι να πεις κι "ευχαριστώ". Είτε την έχεις ζητήσει αυτή τη βοήθεια, είτε είναι αυθόρμητη. Αν όμως κάποιος είναι ζωγράφος, έχει ανάγκη να του πει ένας άλλος "εκεί θα αραιώσεις λίγο το γκρι κι εδώ θα κάνεις το καφέ πιο έντονο"; Ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του θα κάνει.

Ο βοηθός προπονητή δεν πιάνει το κατσαβίδι, ούτε την ταβανόβουρτσα

Όπως κι ένας μουσικοσυνθέτης. Αυτός θα βάλει τις νότες με όποια σειρά γουστάρει. Σωστά ή λάθος. Χωρίς καμιά βοήθεια. Θα μου πείτε τώρα ο προπονητής είναι καλλιτέχνης; Όχι. Δεν είναι και χαμάλης, όμως να χρειάζεται βοήθεια.

Βοηθός στο ποδόσφαιρο είναι σαν τον παραγιό με τον μάστορα. "Μικρέ δώσε μου αυτό το κατσαβίδι". Ή "πιάσε την ταβανόβουρτσα". Ο βοηθός στο ποδόσφαιρο ακούει και μιλάει μόνο όταν τον ρωτάνε. Για αυτό και αποτελεί αποκλειστική επιλογή του προπονητή. Δικό του άνθρωπο 100/100. Που δεν θα τον αμφισβητεί, που δεν θα τον ρουφιανέψει, που δεν θα του σκάψει το λάκκο. Που δεν θα έχει κανέναν άλλον στόχο πέραν του να μείνει βοηθός. Όπως ο Περσίας του Μπάγεβιτς. Και κάνει και το σταυρό του να έχει ο Θεός καλά το αφεντικό.

Δεν λέμε ότι θα την πάρει

Για αυτό και τα παλιά τα χρόνια οι προπονητές λέγανε ότι ο "βοηθός δεν πρέπει να είναι πολύ έξυπνος". Γιατί αν είναι στην άσχημη σε τρώει στη στροφή και σου παίρνει τη δουλειά. Όπως την είχε πάρει ο Λεμονής του Μαντζουράκη στον Ολυμπιακό.

Ενώ ο Δώνης με τον Μεντάν δεν πρόκειται να το πάθει αυτό ποτέ. Επειδή είναι επιολογή του, όχι από προξενιό. Και για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση δεν λέμε ότι αύριο μπορεί ο Νικοπολίδης να φάει τον Ζαρντίμ και να του πάρει τη θέση.

Έξυπνος είναι και ξέρει πολύ καλά ότι δεν τον συμφέρει να το επιχειρήσει. Τα λέμε όλα αυτά για να εξηγήσουμε το αυτονόητο: τους λόγους για τους οποίους η επιλογή του βοηθού ανήκει αποκλειστικά στον προπονητή και όχι στην ομάδα. Και πολύ περισσότερο, όταν μιλάμε στη μέση της σεζόν. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι πρόκειται για "καπέλο". Και για ημίψηλο μάλιστα. Δεν πρόκειται για τον Σάββα που είναι στα αποδυτήρια και στη φυσούνα και κάνει χάι-φάιβ με τους ποδοσφαιριστές για να τους εμψυχώσει.

Μιλάμε για άμεσο συνεργάτη του προπονητή. Που δεν επέλεξε ο ίδιος, αλλά του τον φόρτωσαν. Για άλλον προπονητή αυτό θα ήταν "κάζους μπέλι". Δεν λέμε για τον Μουρίνιο. Θα μπορούσε πχ να το κάνει αυτό ο Σπανός στον Μπάγεβιτς; Ύστερα από δύο άσχημα αποτελέσματα και τον κόσμο να γκρινιάζει, να του στείλει πεσκέσι, βοηθός της δικιάς του επιλογής; Δύσκολο, πέραν όλων των άλλων, τα αποδυτήρια σε κάθε ομάδα είναι άβατο. Δεν παραβιάζεται. Όπως η κρεβατοκάμαρα. Γίνεται κάποιες φορές κι αυτό, αλλά να χρειαστεί κάποιος βοηθό στο κρεβάτι του, δεν είναι το σύνηθες. Κι αν συμβαίνει το απολαμβάνει.

"Έτσι θέλετε, έτσι θα παίξω"

Κάτι τέτοιο, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ισχύει στην προπονητική. Για άλλον προπονητή τέτοιου είδους παρέμβαση συνιστούσε "σπουδαίο λόγο" για λύση της σύμβασης. Αυτό, όμως, είναι σε σχέση με τη συνάρτηση των δύο μεγεθών. Ο Ζαρντίμ είναι μικρός απέναντι στον Ολυμπιακό, για να έβαζε βέτο. Έτσι το αποδέχτηκε. Επί της ουσίας τώρα, κανείς βοηθός δεν άλλαξε τη γκλάβα κανενός προπονητή.

Τα αποδυτήρια είναι άβατο. Σαν τη κρεβατοκάμαρα. Δεν θες βοηθό στο κρεβάτι

Ο προπονητής είναι εξ ορισμού εγωιστής και ξεροκέφαλος. Είναι ενδεχόμενο, όμως, να παίζει δηλαδή πιο επιθετικά. Να βάλει τον Μασάντο κεντρικό χαφ τώρα, που είναι έξω ο Ιμπαγάσα. Να δώσει ευκαιρίες σε Βλαχοδήμο-Τάτο. Ν' αλλάξει αυτό το καλαμπούρι με το ροτέσιον των γκολκήπερς σε Ελλάδα και Τσάμπιονς Λιγκ.

Όλα αυτά τα ξέρει όταν ενημερώνεται για τις ενστάσεις που υπάρχουν. Αν λοιπόν αρχίσει να αλλάζει δεν θα το κάνει επειδή θα έχει αποδεχτεί ενδεχόμενα κάποιες βοηθητικές εισηγήσεις του Νικοπολίδη. Θα το κάνει από φόβο. Θα συμβιβαστεί προκειμένου να μη χάσει τη θέση του: "Έτσι θέλετε να παίζω. Έτσι θα παίζω".

Όποιος προπονητής, όμως μπαίνει σ' αυτή τη λογική κατά κανόνα δεν έχει καλό τέλος. Το λάθος στο ποδόσφαιρο είναι προτιμότερο από τον συμβιβασμό. Αν αρχίσει ο όποιος προπονητής να κάνει πράγματα που δεν πιστεύει για το χατίρι είτε της διοίκησης, είτε του κόσμου, είτε των εφημερίδων δεν τον γλιτώνει ούτε ο Γερουλάνος. Όλα αυτά θα αρχίσουν να φαίνονται σιγά-σιγά στον Ολυμπιακό, αρχής γενομένης από το ματς του Σαββάτου με τη Σκόντα και πολύ περισσότερο με την Μονπελιέ την Τρίτη.

Και σε κάθε περίπτωση ο Αντώνης Νικοπολίδης ούτε πρόκειται να βοηθήσει τον Ζαρντίμ, ούτε να τον καταστρέψει. Μόνος του θα πάρει τις αποφάσεις ο Πορτογάλος. Ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του.