Τεράστιο πρόβλημα στη Μύκονο. Ανυπέρβλητο, αξεπέραστο. Η κατάσταση μπορείς να πεις είναι τραγική. Με τις τράπεζες να παραμένουν κλειστές, έχουν τρελαθεί. Δεν αντέχουνε άλλο. Δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα λεφτά.

Και δεν είναι μια μέρα, ή δύο. Να πεις ότι έκανες είσπραξη, πέντε, δέκα χιλιάρικα γιούρο και τα βάζεις στην άκρη. Μια και πλέον εβδομάδα συμπληρώσανε οι Τράπεζες κλειστές. Κι έπεται συνέχεια. κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα ανοιξουνε. Τι θα τα κάνουνε τόσα λεφτά; Θα τα βάζουνε σε ντενεκέδες και θα τα θάβουνε στο χώμα;

Δεν έχουνε πρόβλημα αναλήψεων, με κλειστές τις τράπεζες στη Μύκονο. Πρόβλημα καταθέσεων έχουνε. Να εξομαλυνθεί κάποια στιγμή η κατάσταση για να πάνε να βάλουνε τα λεφτά που έχουνε μαζεμένα. Και μιλάμε για πολλά λεφτά. Μαγαζιά, άλφα διαλογής, είτε πρόκειται για μπιτς ρεστοράν είτε για κλαμπ περιωπής κάνουνε είσπραξη, που ξεπερνάνε τα 50 χιλιάρικα την ημέρα. Τέλος του μήνα, στις αρχές της εβδομάδας, πληρώσανε τις υποχρεώσεις τους: Προσωπικό, προμηθευτές κλπ.

Ξεφορτώσανε, κάποια από τα αποθεματικά. Από κει και πέρα, μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Και δε μιλάμε για ένα, δυο μαγαζιά, ή για ένα και δυο ξενοδοχεία. Βενζινάδικα, καφετέριες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, καφετέριες, εστιατόρια, περίπτερα, μπακάλικα, μίνι-μάρκετ, μαγαζιά, που πουλάνε ρούχα, κοσμήματα, σουβλατζίδικα μέχρι και κομπολόγια. Μονέδα κόβουνε. Από το ένα πρωί, μέχρι το άλλο πρωί.

Η Μύκονος δεν κοιμάται ποτέ. Τελευταίο δρομολόγιο, τα λεωφορεία, το κάνουνε στις δυο μετά τα μεσάνυχτα. Βατικανό είναι η Μύκονος. Καμιά σχέση με την Ελλάδα. Άλλα ήθη και άλλα έθιμα, άλλα δεδομένα, άλλο κράτος. Κανένα πρόβλημα στις συναλλαγές, τώρα που έχουνε κλείσει οι τράπεζες. Όπως ο προμηθευτής στέλνει το εμπόρευμα στο νησί, έτσι ακριβώς με την ίδια μεταφορική εταιρεία παραλαμβάνει τα μετρητά, που του στέλνουνε.

Κανένα πρόβλημα ρευστότητας. Ο μπελάς που έχουν βάλει στο κεφάλι τους, είναι ότι δεν μπορούν να καταθέσουνε τα λεφτά που κονομάνε. Πρόλημα αναλήψεων, δεν υπάρχει. Όλοι με τα μασούρια στην τσέπη κυκλοφοράνε. Και όλοι υπάλληλοι, στο τέλος Ιουνίου, πληρωθήκανε κανονικά. Έτσι κι αλλιώς, αφού οι περισσότεροι είναι ανασφάλιστοι, πάντα με μετρητά πληρωνόντουσαν.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη Μύκονο. Οι παραλίες είναι γεμάτες, τα μαγαζιά, σχετικά γεμάτα, ο κόσμος, όπως πάντα, γελαστός και χαρούμενος. Δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά. Ειδικά όσοι δουλεύουνε με ξένους. Μηδενική, σχεδόν, η πτώση του τζίρου. Και μηδενικές, σχεδόν, οι ακυρώσεις. Και δε μιλάμε για ενοικιαζόμενα δωμάτια των εκατό γιούρο την ημέρα. Λέμε για μονάδες που το πεντακοσάρικο τη βραδιά είναι για πλάκα.

Μπουκάρανε στα καζίνα

Η Μύκονος είναι, πλέον, από τους κορυφαίους προορισμούς VIP τουρισμού, στον πλανήτη. Σουίτες των τριών χιλιάδων τη βραδιά. Βλέπεις τον κόσμο στις παραλίες, στα μπαρ και στα κλαμπ και θυμάσαι την ταινία "Αβάνα" με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Παραμονή πρωτοχρονιάς του 1959 στην Κούβα, όταν νίκησε η ρεβουλουσιόν και μπουκάρανε οι κομπανιέρος του Φιντέλ και του Τσε στην πρωτεύουσα.

Να κάνουνε ντου στα καζίνο, να σπάνε και να αναποδογυρίζουνε τις ρουλέτες και τα σλοτ-μασίν. Ο Μπατίστα και οι λοιποί του καθεστώτος να την κοπανάνε με ελικόπτερα και ταχύπλοα μέσα στη νύχτα για το Μαϊάμι. Αλλά οι γκάμπλερς ατάραχοι να συνεχίζουν το παιχνίδι τους και να μη σηκώνοναι από το πράσινο τραπέζι.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει στη Μύκονο. Λες και δεν έχει γίνει τίποτα. Λες και την Κυριακή, αντί για δημοψήφισμα, παίξανε τελικό κυπέλλου Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Ούτε οι κλειστές τράπεζες, τους απασχολούν, ούτε το "ναι" και το "όχι". Ούτε το ευρώ και η δραχμή, ούτε τι λέγανε Τσίπρας και οι Σαμαροβενιζέλοι. Τίποτα. Κάτι σαν τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας.

Ο Βεζούβιος της ελληνικής οικονομίας έχει σκάσει, έχει ανατιναχθεί, ήδη, αλλά για τη Μύκονο είναι μακριά. Πολύ μακριά. Για να τα λέμε όλα, βέβαια, κάποιοι έχουν αρχίσει να σκέφτονται το ενδεχόμενο κούρεμα των καταθέσεων.

Μύκονος, ωστόσο, δεν είναι μόνο κέφι και διασκέδαση. Υπάρχουν οι εργαζόμενοι. Και ειδικότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι: Δάσκαλοι, καθηγητές, υπάλληλοι σε τράπεζες, στην εφορία, στο ΙΚΑ κλπ. Όλοι αυτοί, όσο ζούνε δηλαδή από το μισθό τους, έτσι κι αλλιώς έχουν πρόβλημα. Δύσκολα τη βγάζεις σε ένα τόσο ακριβό νησί. Με πολύ ακριβά ενοίκια και το γενικότερο κόστος διαβίωσης.

Αλλο είναι να είσαι διορισμένος με ένα μισθό των 900 ευρώ στην Ορεστιάδα κι άλλο είναι να ζεις μ' αυτά τα λεφτά στη Μύκονο. Ένας δημοτικός υπάλληλος πχ, παίρνει 750 γιούρο το μήνα. Αν δεν είναι Μυκονιάτης και πληρώνει ενοίκιο, βγαίνει έξω μια για καφέ μια φορά την εβδομάδα. Όπως επίσης και οι συνταξιούχοι, που δεν έχουν άλλα εισοδήματα.

Στη Μύκονο, μία σημαντική μερίδα είναι οι Αθηναίοι που έχουν τα δικά τους σπίτια. Από τις παλιές καλές εποχές. Επειδή η μεσαία τάξη έχει αρχίσει και εξαφανίζεται έχουν ζοριστεί από το ξεκίνημα της κρίσης. Κάποιοι τα νοικιάζουνε και έχουνε ένα έξτρα εισόδημα και μάλιστα σε μαύρα. Άλλοι κατεβαίνουν Ιούνιο-Ιούλιο και τα νοικιάζουνε τον Αύγουστο.

Όλους αυτούς είτε σαν ολόκληρες οικογένειες, είτε σαν μεμονωμένους , τους βλέπες ότι είναι μαζεμένοι. Σπίτι μαγειρεύουνε κι όταν βγαίνουνε έξω τη βγάζουνε με ένα φραπέ. Η με μια μπύρα. Δεύτερη δεν παίρνουνε. Και καθώς πολλοί απ΄αυτούς είναι συνταξιούχοι, άκουγες αυτές τις μέρες στενάχωρες συζητήσεις: "Έτσι ή αλλιώς θα μας πηδήξουνε οι Γερμανοί. Είτε με "ναι", είτε με "όχι". Νέο μνημόνιο, νέα μέτρα, νέες περικοπές". Σε γενικές γραμμές πάντως, ο Βεζούβιος, που λέγαμε, που ήδη έχει σκάσει είναι πολύ μακριά από τη Μύκονο.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ είναι ότι σχετικά με τις καταθέσεις, η κατάσταση στις τράπεζες, έχει εξομαλυνθεί. Το πρόβλημα έχει να κάνει με το ενδεχόμενο κουρέματος. Γι αυτό και μόνο κρατάνε (και όχι μόνο στη Μύκονο) όσα λεφτά έχουνε στα σπίτια τους. Παρά το γεγονός ωστόσο ότι οι Μυκονιάτες είναι φορτωμένοι μέχρι τα μπούνια, έδειξαν ότι πάνω από όλα είναι πατριώτες και Έλληνες. Και στη Μύκονο το "όχι" βγήκε.

Στο τραγούδι της ημέρας Casablanca: As Time Goes By (Dooley Wilson)