ΟΚ. Και το ξέρουμε και το έχουμε εμπεδώσει. Ότι έχουμε τα προβλήματα μας. Και σαν χώρα. Και σαν ποδόσφαιρο και σαν κοινωνία. Φτάνουνε, δεν φτάνουνε τα λεφτά μέχρι το Πάσχα. Έχουμε, όμως, σταρ Υπουργό Οικονομικών με ωραία γυναίκα. Τη Δανάη.

Μετά το 0-0 στην Ουγγαρία η Εθνική έμεινε στο ένα γκολ στα πέντε πρώτα παιχνίδια. Έχουμε αισιοδοξία, όμως, ότι στα άλλα πέντε που απομένουν θα κάνουμε πέντε νίκες! Λαμπόγιαλο τα κάνανε τα αλάνια του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ στο κλειστό της Πυλαίας στον Τελικό του χάντμπολ.

Έχουμε, όμως, μάγκα και νταή Υπουργό. Τον Σταυρο Κοντονή που με το νέο Νόμο για τον αθλητισμό θα θεραπεύσει πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Τι θέλει να πει ο Καίσαρης; Ότι πράγματι στα σπουδαία, στα σοβαρά, στα δύσκολα έχουμε πράγματι ένα θεματάκι. Τίποτα δεν τσουλάει όπως πρέπει.

Ας τα αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη κι ας πάμε στα εύκολα και στα απλά. Σαν κι αυτό που έγινε στο Άνφιλντ . Στο κατάμεστο για να μην ξεχνιόμαστε Άνφιλντ. Φιλικό παιχνίδι φίλοι Τζέραρντ - φίλοι Κάραχερ για φιλανθρωπικό σκοπό. Από ονόματα: Ρέινα, Τσάμπι Αλόνσο, Λουίς Σουάρεζ, Φερνάντο Τόρες, Λουίς Γκαρθία. Όχι μόνο... Μπέλαμι, Κιούελ και Ρίσε, αλλά και Τέρι, Ντρογκμπά και Ανρί.

Τόσο δύσκολο, τόσο τρομερό, τόσο αδιανόητο είναι να γίνει κάτι ανάλογο στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Από ότι φαίνεται ναι. Ουδείς το έχει σκεφτεί, το έχει διανοηθεί. Ούτε το έχει κάνει. Να γίνει κάτι ανάλογο στο Καραϊσκάκης: φίλοι Μανιάτη - φίλοι Νικοπολ'ιδη. Να ξαναφορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα και να χειροκροτηθούν ποδοσφαιριστές όπως οι Ριέρα, Ιμπαγάσα, Μονεστό, Πάντελιτς, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς, Μέλμπεργκ, Μπελούτσι. Και Έλληνες όπως οι Τζόρτζεβιτς, Αβραάμ, Τάσος Πάντος κλπ.

Ανάλογο ματς στη Λεωφόρο: φίλοι Σωτήρη Νίνη - φίλοι Γιώργου Καραγκούνη. Να ξαναδεί ο κόσμος του Παναθηναϊκού στο χορτάρι κάποιους από την ομάδα του νταμπλ: Τζόρβα, Λέτο, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Σισέ, Σαλπιγγίδη, Σεϊταρίδη, Βύντρα, διεθνείς από την ομάδα της Ριζούπολης: Φύσσα, Μπασινά, Λυμπερόπουλο. Τον Γιάννη Γκούμα. Στον ΠΑΟΚ φίλοι Αθανασιάδη - φίλοι Πάμπλο Γκαρσία: Χαλκιάς, Τσιρίλο, Βιτόλο, Κοντρέρας, Λίνο, Ίβιτς, Μουσλίμοβιτς, Βιεϊρίνια, Βερόν.

Για αραλίκι και φραπεδιά

Πράγματι. Αυτό το τόσο εύκολο, το τόσο απλό είναι για το ελληνικό ποδόσφαιρο αδιανόητο. Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές οι "πρωταγωνιστές" όπως τους απαιτεί η δημοσιογραφική κοινοτοπία, είναι για αραλίκι και φραπεδιά στην καφετέρια. Ο δημόσιος τους λόγος εξαντλείται στα καλά και συμφέροντα. Να αβαντάρουν τον πρόεδρο και να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια της εταιρίας. Του Ολυμπιακού, τον Βαγγέλη Μαρινάκη που πάντα είναι δίπλα τους και του Παναθηναϊκού, τον Γιάννη Αλαφούζο που είναι στο πλευρό τους.

Οι αρχηγοί του Ολυμπιακού ασπίδα στον πρόεδρο που βάλλεται και συκοφαντείται. Οι αρχηγοί του Παναθηναϊκού στον δικό τους πρόεδρο που είναι θύμα της "εγκληματικής οργάνωσης" που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ούτε ο κόσμος πάει πίσω. Πόσο πρόθυμοι είναι οι Έλληνες οπαδοί και φιλάνθρωποι να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια; Στο ματς στο Άνφιλντ στήριξαν την πρωτοβουλία των Τζέραρντ-Κάραχερ και ποδοσφαιριστές εκτός Λίβερπουλ. Αντίπαλοι. "Εχθροί" όπως ο Ντρογκμπά, ο Ανρί, ο Τέρι.

Είναι ποτέ δυνατόν ποδοσφαιριστής ελληνικής ομάδας να έχει "φίλο" εντός ή εκτός εισαγωγικό αντίπαλο; Να εμφανιστεί, δηλαδή, στο Καραϊσκάκης, σαν συμπαίκτης του Τζόρτζεβιτς ο Μπασινάς; Ο Ντέμης Νικολαΐδης; Να σκάσει μύτη στη Λεωφόρο σαν συμπαίκτης του Καραγκούνη ο Στέλιος Γιαννακόπουλος; Ο Μήτρογλου; Να πατήσουνε το πόδι τους στην Τούμπα ο Γεωργάτος ή ο Μανιάτης; Θα γκρεμιστούν τα γήπεδα.

Βρίζουν και δικούς τους

Οι Έλληνες οπαδοί βρίζουν και αποδοκιμάζουν τους δικούς τους ποδοσφαιριστές. Στον ΠΑΟΚ δεν γουστάρουνε τον Σαλπιγγίδη, επειδή έκανε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Στον Ολυμπιακό αν πατήσει το πόδι του στο Καραϊσκάκης ο Σάμαρης θα φάει γιούχα, επειδή στην εθνική ομάδα κάνει παρέα με τον Κατσουράνη. Στον Παναθηναϊκό ποδοσφαιριστές όπως ο Βύντρα και ο Τζιόλης, έφυγαν άρον-άρον επειδή η εξέδρα τους θεωρούσε παιδιά του Βαρδινογιάννη. Τα έχουμε ξαναπεί. Ο Έλληνας οπαδός πρώτα έχει το μίσος στον αντίπαλο κι όποιον θεωρεί αντίπαλο κι ύστερα την αγάπη στη δική του ομάδα.

Ο Φερνάντο Τόρες όταν είχε φύγει από τη Λίβερπουλ για την Τσέλσι έγινε κόκκινο πανί. Και πήγε να παίξει στο πρόσφατο φιλικό και χειροκροτήθηκε. Όπως χειροκροτήθηκε ο Σουάρεζ που έφυγε για τα λεφτά της Μπαρτσελόνα. Ο Λέτο πχ θα μπορούσε να επιστρέψει στο Καραϊσκάκης; Εδώ οι οργανωμένοι της ΑΕΚ δεν γούσταραν τον Γεωργάτο όταν ο Μ. Ψωμιάδης τον είχε κάνει μεταγραφή από την Ίντερ. Δεν είναι μόνο οι κακοί παράγοντες που χαλάνε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Κι ο κόσμος αυτό το ποδόσφαιρο κι αυτούς τους προέδρους θέλει. Κι οι ποδοσφαιριστές δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Δε είναι προνόμιο των Τζέραρντ-Κάραχερ να παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Και στην Σκωτία γίνονται παιχνίδια για φιλανθρωπικούς σκοπούς και στην Ισπανία και στην Ιταλία και στη Γερμανία. Στην Ελλάδα βράζουν όλοι μαζί στο καζάνι του μίσους και της μιζέριας.

(Ένας διαφορετικός Μανώλης Αγγελόπουλος, "Αυτή η κυρία")